Kościół od początku posiadał Pismo Święte

 1. Jakie fałszywe wrażenie wywołuje wypowiedź, według której chrześcijanie rozpoczęli jakoby swą działalność w dniu Pięćdziesiątnicy bez Pisma Świętego?

CZY kościół chrześcijan, gdy zaczął istnieć w dniu Pięćdziesiątnicy, nie posiadał Pisma Świętego? W odpowiedzi twierdzącej byłaby tylko część prawdy. Taka odpowiedź wywoływałaby wrażenie, jakoby kościół chrześcijański rozpoczął swoją działalność bez Pisma Świętego i był całkowicie zależny od ustnej tradycji apostołów i innych czołowych mężów zboru oraz że w związku z tym chrześcijanie nie potrzebują Pisma Świętego. Jednakże tak nie jest!

 2. Czy Jezus miał Pisma Święte, gdy rozpoczął swą działalność i jaki dowód przemawia za odpowiedzią twierdzącą lub przeczącą?

² Nawet Jezus Chrystus miał Pisma Święte, gdy rozpoczynał swą działalność. Jakże mógłby bowiem powiedzieć trzy razy: „Napisane jest”, gdy opierał się pokusie Szatana Diabła, a potem cytować z Pism Mojżesza? Jak mógłby później cytować z proroctwa Malachiasza, ostatniej księgi Pism Hebrajskich? Nadto w dniu swego zmartwychwstania spotkał się ze swymi uczniami i „począwszy od Mojżesza i wszystkich Proroków, wykładał im, co było o nim we wszystkich pismach”. Następnie spotkał się ze swymi apostołami i powołał się na trzy ogólne działy Pism Hebrajskich, mówiąc: „Te są słowa moje, które do was mówiłem, gdym jeszcze był z wami, że musiało się spełnić wszystko, co napisane jest w Prawie Mojżeszowym, w Prorokach i w Psalmach o mnie.” (Mat. 4:1-10; 11:10-14; Łuk. 24:27, 44, NDą) Jezus nie mógłby tego uczynić, gdyby nie miał i nie czytał wszystkich ksiąg, czyli biblii natchnionych Pism Hebrajskich. Gdy głosił, zawsze z nich cytował.

 3. Co miał do dyspozycji — jeśli chodzi o Pismo Święte — kościół chrześcijański w chwili swego powstania w dniu Pięćdziesiątnicy?

³ Tak samo kościół chrześcijański w chwili swego powstania w dniu Pięćdziesiątnicy posiadał całe Pismo Święte napisane w języku hebrajskim i aramejskim, od pierwszej księgi Mojżeszowej do Malachiasza. Należało też do niego sześciu spośród ośmiu wierzących pochodzenia żydowskiego, którzy mieli później spisać w potocznym języku greckim pozostałe dwadzieścia siedem ksiąg Pisma Świętego. A co najważniejsze, w dniu Pięćdziesiątnicy był obecny w kościele chrześcijańskim przez ducha świętego nieśmiertelny Autor wszystkich ksiąg całego Pisma Świętego, to znaczy Jehowa Bóg. Ponadto kościół chrześcijański miał do dyspozycji pierwszy pisany przekład Pisma Świętego, przekład Pism Hebrajskich na język grecki, dokonany w czasie trzeciego i drugiego wieku przed założeniem kościoła chrześcijańskiego.

 4. Na czym kościół się opierał w swych naukach i co przytaczał jako autorytet?

⁴ A więc kościół chrześcijański nie opierał się na tradycji. Już przed powstaniem kościoła chrześcijańskiego istniał kompletny kanon Pism Hebrajskich i kościół się na nich opierał. Jak na to wskazuje przemówienie Piotra, kościół opierał się na tym natchnionym Piśmie Świętym i począwszy od dnia Pięćdziesiątnicy posługiwał się nim. Ośmiu żydowskich pisarzy pozostałych ksiąg Biblii zawsze powoływało się na te Pisma Hebrajskie i przytaczało z nich teksty.

 5. Czy kościół chrześcijański orzekł, co ma obejmować kanon Pism Hebrajskich, i co mówią w związku z tym fakty historyczne?

⁵ Kościół chrześcijański nie jest więc twórcą Pism Hebrajskich. Nawet ich nie zestawił. Ta praca została już wykonana ponad sto lat przed powstaniem kościoła. Kościoła chrześcijańskiego nie upoważniono do orzekania, które pisma ma obejmować kanon, czyli miarodajny wykaz autentycznych, natchnionych Pism Hebrajskich. O hebrajskim kanonie nie miał też stanowić grecki przekład, który stał się znany jako grecka Septuaginta. Ten przedchrześcijański przekład sporządzili Żydzi w Aleksandrii w Egipcie dla tamtejszej kolonii żydowskiej i dla zamieszkałych gdzie indziej Żydów posługujących się językiem greckim. Początkowo „Septuaginta” zawierała tylko przekład natchnionych Pism Hebrajskich, ale później dołączono do niej inne księgi napisane po grecku, które nazwano księgami apokryficznymi. Toteż kanon, czyli katalog ksiąg świętych Żydów z Aleksandrii posługujących się językiem greckim, różnił się od kanonu jeruzalemskiego, czyli palestyńskiego. Wielka Synagoga w Jeruzalem ustaliła ten kanon za czasów żydowskiego namiestnika Nehemiasza w piątym wieku przed Chrystusem lub krótko potem. — Neh. 10:1-28.

 6. (a) Czy kanon pism chrześcijańskich został ustalony przed powstaniem greckiej „Septuaginty”, czy nie? (b) Jak Jezus Chrystus oraz ośmiu uczniów, którzy byli pisarzami, potwierdzili prawdziwy kanon?

⁶ Okres wpływów wywieranych przez Wielką Synagogę trwał mniej więcej do roku 300 przed Chr., a następnie powstał żydowski Sanhedryn, czyli Trybunał. A zatem kanon jeruzalemski był już ustalony zanim rozpoczęto pracę nad grecką „Septuagintą”. On obejmował tylko trzydzieści dziewięć natchnionych ksiąg hebrajsko-aramejskich, od 1 księgi Mojżeszowej do Malachiasza, i wykluczał księgi apokryficzne dodane do greckiej „Septuaginty”. Jezus oraz ośmiu pisarzy Chrześcijańskich Pism Greckich potwierdzili ten kanon jeruzalemski, obejmujący trzydzieści dziewięć ksiąg, gdyż wszyscy cytowali z tego kanonu, ale nigdy z ksiąg apokryficznych, które zostały dodane do greckiej „Septuaginty”. Nawet gdy tych ośmiu natchnionych pisarzy w języku greckim cytowało z Septuaginty, wówczas oni pomijali księgi apokryficzne.

 7. (a) Jak zdaniem Kościoła Rzymskokatolickiego „stworzył” on Biblię? (b) Dlaczego liczba jej ksiąg nie zgadza się z liczbą ksiąg Biblii niekatolickich?

⁷ Czołowa organizacja religijna chrześcijaństwa nie ma więc racji, gdy się przechwala, że Kościół Rzymskokatolicki jest twórcą Pisma Świętego, dlatego że jego sobór, który się odbył w Kartaginie w roku 397 po Chr., ustalił jego kanon ksiąg świętych. Według postanowienia soboru kartagińskiego Pismo Święte składa się z siedemdziesięciu trzech ksiąg, podczas gdy Biblia wydawana obecnie przez niekatolików składa się tylko z sześćdziesięciu sześciu ksiąg. Powodem tego jest fakt, że rzymskokatolicki sobór kartagiński dodał do części Biblii zwanej Starym Testamentem siedem ksiąg apokryficznych, czyli ksiąg deuterokanonicznych — jak je nazywają rzymskokatolicy — a oprócz tego dołączył dodatki do dwóch ksiąg protokanonicznych.

 8. Co zlekceważył sobór kartagiński, jeśli chodzi o kanon, i jak roszczenie Kościoła Rzymskokatolickiego do nieomylności okazały się fałszywe?

⁸ Czyniąc to, sobór kartagiński wyszedł poza ramy jeruzalemskiego kanonu natchnionych Pism Hebrajskich, który został potwierdzony przez Jezusa Chrystusa i jego ośmiu uczniów, natchnionych pisarzy biblijnych. Jakże więc organizacja religijna miasta Watykanu może mieć rację, gdy twierdzi, że dzięki soborowi kartagińskiemu z roku 397 po Chr. ona jest „twórcą” Pisma Świętego? Prawdziwa Biblia zawiera tylko natchnione księgi, których Autorem jest Jehowa Bóg. Ona nie obejmuje siedmiu nieinspirowanych apokryficznych ksiąg i dodatków, które są pełne błędów i których nie sporządzili starożytni świadkowie Jehowy. Sobór kartagiński w rzeczywistości zadecydował o składzie autoryzowanego przekładu łacińskiego, a mianowicie łacińskiej „Wulgaty”, którą wówczas sporządzał Hieronim; ale ostatecznie nie zadecydował o tym, co ma należeć do Biblii dla obecnych niekatolików. On nie zadecydował o składzie Biblii dla obecnych świadków Jehowy ani jej dla nich nie sporządził. Roszczenia Kościoła Rzymskokatolickiego do nieomylności w zestawianiu Pisma Świętego zostały zatem odrzucone i okazały się fałszywe.

ZACHOWANIE PISMA ŚWIĘTEGO

 9. (a) Czy nie mielibyśmy obecnie Biblii, gdyby nie Kościół Rzymskokatolicki? (b) Czy jego oficjalny przekład Biblii jest natchniony, co na to wskazuje?

⁹ A więc czy to prawda, że gdyby nie Kościół Rzymskokatolicki, nie mielibyśmy obecnie Biblii? Zbadanie faktów zmusza do zaprzeczenia temu. Księgi pierwotnej Biblii zostały napisane pod natchnieniem po hebrajsku, aramejsku i grecku. Trzeba było je przetłumaczyć na język łaciński oraz na inne języki starożytne i nowożytne, a żaden przekład nie jest natchniony, nawet łaciński przekład Hieronima, gdyż był wiele razy rewidowany przez katolików.

10. (a) Na ilu greckich manuskryptach opierają się głównie nowożytni tłumacze „Nowego Testamentu”? (b) Gdzie się znajduje Manuskrypt Watykański nr. 1209 i w jaki sposób udostępniono Manuskrypt Synaicki?

¹⁰ W czasach nowożytnych tłumacze Biblii opierali się w swej pracy nad tak zwanym „Nowym Testamentem”, na trzech zasadniczych manuskryptach greckich. Jednym z nich jest Manuskrypt Watykański nr. 1209, który pochodzi z czwartego wieku po Chrystusie. Ten manuskrypt znajduje się obecnie w Bibliotece Watykańskiej, ale według katalogu jest tam dopiero od roku 1481 po Chr. Zdaje się, że nikt nie wie, jak on się tam dostał. Następnym z kolei jest Manuskrypt Synaicki, który również pochodzi z czwartego wieku. Znalazł go w roku 1844 niemiecki uczony Tischendorf, ale nie w Rzymie, lecz w klasztorze prawosławnym św. Katarzyny na górze Synaj w Arabii. Car rosyjski zarządził, aby Tischendorf opublikował Manuskrypt Synaicki w roku 1862. W roku 1933 ten manuskrypt został odkupiony od rządu Związku Radzieckiego i teraz można go oglądać w British Museum w Londynie.

11. Jak Manuskrypt Aleksandryjski dostał się tam, gdzie się obecnie znajduje i jakie księgi zawiera ten manuskrypt jak również Manuskrypt Synaicki, których jednak brak w Manuskrypcie Watykańskim nr. 1209?

¹¹ Trzecim starożytnym manuskryptem w formie kodeksu jest Manuskrypt Aleksandryjski. Pochodzi z piątego wieku. Przewiózł go z Aleksandrii w Egipcie do Konstantynopola w Turcji teolog prawosławny Cyryl Lukarys, który występował stanowczo przeciw zjednoczeniu Kościoła Greckiego z papieskim Rzymem. W roku 1602 Lukarys został greckim patriarchą Aleksandrii, a w roku 1621 został wybrany na patriarchę Konstantynopola. W roku 1624 nakłoniono go do wydania Manuskryptu Aleksandryjskiego protestanckiemu Królowi angielskiemu Jakubowi I, jednakże ten manuskrypt dostał się tam dopiero w roku 1628 podczas panowania Karola I. Jest również wystawiony w British Museum w Londynie. Manuskrypty Aleksandryjski i Synaicki zawierają księgi biblijne 1 i 2 Tymoteusza, Tytusa i Objawienie [Apokalipsę]‚ których brak w Manuskrypcie Watykańskim nr. 1209.

12. Czy watykańskiej organizacji religijnej powierzono zatem zachowanie najstarszych manuskryptów greckich?

¹² A zatem okazuje się, że organizacja religijna Watykanu nie była, jak twierdzi, jedyną organizacją, której powierzono zachowanie najstarszych tekstów tak zwanego „Nowego Testamentu”, czyli dwudziestu siedmiu ksiąg Biblii napisanych przez ośmiu natchnionych żydowskich uczniów Jezusa Chrystusa.

13. Jakie niedawno odkryte starożytne manuskrypty hebrajskich i aramejskich tekstów biblijnych nie zostały zachowane przez Kościół Rzymskokatolicki?

¹³ A co należy powiedzieć o manuskryptach trzydziestu dziewięciu natchnionych ksiąg przedchrześcijańskich Pism Hebrajsko-Aramejskich? Kościół Rzymskokatolicki nie ma na pewno nic wspólnego z zachowaniem odkrytego w 1947 roku Zwoju znad Morza Martwego. On nie ma nic wspólnego z zachowaniem w Starym Kairze w Egipcie genizy, czyli składu żydowskiej synagogi, który odkrył w roku 1890 Salomon Schechter i z którego wydobyto zdumiewającą ilość materiałów biblijnych oraz innych materiałów religijnych, i rozdzielono je między różne biblioteki i zbiory manuskryptów.

14. Od kiedy trwało przepisywanie kanonu Pism Hebrajskich i jakie fakty dowodzą, że za czasów Jezusa i jego apostołów Żydzi mieli swoją Biblię?

¹⁴ Kościół Rzymskokatolicki nie był jedyną organizacją religijną, która miała przepisywaczy Pism Świętych. Już za dni żydowskiego uczonego w Piśmie, kapłana imieniem Ezdrasz, który żył w tym czasie, co namiestnik Nehemiasz z Jeruzalem, trwały prace nad przepisywaniem kanonicznych Pism Hebrajskich. Odpisy sporządzali żydowscy uczeni w Piśmie na użytek żydowskich synagog założonych w krajach, w których żyli rozproszeni Żydzi. W synagodze w Nazarecie Jezus czytał ze zwoju Izajasza. W synagodze w Antiochii Pisydyjskiej przemawiał apostoł Paweł po wysłuchaniu publicznego czytania z Prawa i Proroków. (Dzieje 13:15) A w Jeruzalem około roku 49 po Chr. zgromadzenie apostołów i starszych mężów całego zboru powiedziało w swym orzeczeniu: „Mojżesz od dawnych czasów ma w każdym mieście swych głosicieli. Czyta go się przecież co szabat po synagogach.” (Dzieje 15:21, Kow) W następnym roku Żydzi, którzy słyszeli, jak apostoł Paweł głosił w ich synagogach w Berei w Macedonii, codziennie badali Pismo Święte, aby stwierdzić czy to, co Paweł do nich mówił, było zgodne z prawdą według proroctw biblijnych. (Dzieje 17:11) Gdy Paweł przybył do Rzymu około 59 r. po Chr., starał się tam przekonać Żydów odnośnie do Jezusa Chrystusa na podstawie ich własnych odpisów Prawa Mojżeszowego i Proroków. (Dzieje 28:16-23) Żydzi bezsprzecznie posiadali wtedy swoją Biblię.

15. Co się stało z przepisywaniem Pism Hebrajskich po skompletowaniu sześćdziesięciu sześciu Ksiąg Biblii?

¹⁵ Nawet gdy pod koniec pierwszego stulecia kanon Biblii, składający się z sześćdziesięciu sześciu natchnionych ksiąg, został skompletowany, żydowscy uczeni w Piśmie nadal robili ręczne odpisy swego Pisma Świętego, czyli trzydziestu dziewięciu natchnionych ksiąg hebrajskich. Z czasem pracę przepisywania przejęli masoreccy uczeni w Piśmie, którzy niezwykle sumiennie dbali o to, aby zachować kanoniczny tekst Pism Hebrajskich. Masoreci, na czele których stał na wschodzie ben Naftali a na zachodzie ben Aszer, działali od szóstego do dziewiątego wieku naszej ery.

16. Jak w mrocznym średniowieczu traktowano w chrześcijaństwie Żydów i ich skarby Pisa Hebrajskich, ale jakie dzieło przepisywania mimo to trwało nadal?

¹⁶ W średniowieczu mroki panujące w rzymskokatolickim chrześcijaństwie ogarniały je nadal w coraz większym stopniu, przy czym hierarchia rzymskokatolicka ciągle prześladowała Żydów przez okropne krucjaty i inkwizycje religijne. Palono żydowskie synagogia wraz z ich skarbami Pism Hebrajskich i wypędzano Żydów z niektórych krajów, jak na przykład z Hiszpanii w roku 1492, a więc w roku, w którym Kolumb odkrył Amerykę. Osadzano ich w gettach; żydowskie getto w papieskim Rzymie zostało rozbite dopiero w roku 1870, gdy włoscy wyzwoliciele zajęli miasto i odebrali władzę papieżowi. Pomimo tego okropnego traktowania przez chrześcijaństwo, Żydzi nadal robili odpisy świętych Pism Hebrajskich dla żydowskich synagog i do użytku prywatnego.

17, 18. (a) Jak Żydzi już wcześniej skorzystali z wynalazku druku? (b) Kiedy ukazała się pierwsza kompletna Biblia hebrajska, kto ją wydał, i do czego posłużył protestanckiemu reformatorowi jeden z egzemplarzy Biblii hebrajskiej?

¹⁷ Około roku 1450 dokonano w Niemczech wynalazku druku. Pierwszą wydrukowaną książką była Biblia łacińska, Wulgata. Żydzi szybko skorzystali z tego wynalazku, aby drukować swe Biblie w języku hebrajskim do użytku prywatnego, chociaż zwoje do służby w synagogach nadal jeszcze sporządzano żydowską ręką. W roku 1473 zmontowano hebrajską prasę drukarską, a w roku 1477 wydrukowano 300 egzemplarzy części Biblii.

¹⁸ Potem, 23 lutego 1488 roku, żydowska drukarnia Josuego Salomona Israela Nathana w Sancino w księstwie Mediolanu wydrukowała pierwsze całkowite wydanie Biblii Hebrajskiej z samogłoskami i znakami akcentowymi. W Brescia otworzył drukarnię Gerson ben Moses Sancino i w maju 1494 roku została wydana kompletna Biblia hebrajska. Jednym z egzemplarzy tej Biblii hebrajskiej posłużył się reformator Marcin Luter, aby w roku 1534 dokonać swego tłumaczenia Biblii na język niemiecki.

19. Jakie więc dzieło religijne Żydzi obecnie jeszcze posiadają i komu nie potrzebują być za to wdzięczni?

¹⁹ Żydzi mają do dnia dzisiejszego swoją Biblię, która jest taka sama, jak Stary Testament Biblii protestanckich i niekatolickich. Wdzięczność za zachowanie natchnionego tekstu Pism Hebrajskich nie należy się więc Kościołowi Rzymskokatolickiemu, który twierdzi, jakoby był upoważnionym przez Boga właścicielem, komentatorem i zachowawcą Pisma Świętego, i to pomimo swej haniebnej opinii z powodu niszczenia Biblii.

20. Komu należy przypisać zachowanie natchnionego tekstu Pisma Świętego i przez kogo zostało ono sporządzone oraz dla kogo zostało zachowane?

²⁰ Zachowanie Pisma Świętego nie jest zasługą żadnej organizacji religijnej chrześcijaństwa. Jehowie Bogu należy przypisać zachowanie natchnionego tekstu Jego Świętego Słowa, gdyż On jest jego jedynym Autorem. W zwoju Izajasza polecił napisać [40 wiersz 8]: „Słowo Boga naszego trwa na wieki”. Za pośrednictwem swych wiernych świadków sporządził całe Pismo Święte. On je zachował, aby świadkowie Jehowy posługiwali się nim obecnie na całym świecie. (1 Piotra 1:25) Jemu należy się cała wdzięczność przez Jezusa Chrystusa!

[Przypis]

[Ilustracja na str. 9]

Część Kodeksu Kairowskiego, na którym jest kolofon masoreckiego uczonego w Piśmie Mosze ben Aszera, z roku 895 po Chr.