Róbcie postępy w dojrzałości

„Przyjmy naprzód ku dojrzałości.” — Hebr. 6:1, NW.

 1, 2. Dlaczego dojrzałość jest słusznym celem każdego chrześcijanina?

JAK długo studiujesz już poważnie Biblię? Kilka miesięcy czy kilka lat? Powinieneś więc mieć cudowne widoki na to, że w przyszłości będziesz się nadal uczyć, robiąc postępy w dojrzałości duchowej. A może służysz Bogu już od kilku lat? W takim razie oprócz twoich regularnych studiów biblijnych powinieneś był przeczytać również niektóre dalsze pomoce do studium biblijnego. Powinieneś być w stanie bronić swej wiary i odeprzeć zarzut, jaki ktoś może podnieść przeciw prawdziwości Biblii. (1 Piotra 3:15) Ale bez względu na to, czy osiągnąłeś dojrzałość chrześcijańską, czy też ciągle jeszcze jesteś zmuszony pracować nad opanowaniem twojej wiary, musisz zwracać uwagę na dalsze postępy, gdyż dojrzałość jest czymś postępującym naprzód.

² W Hebrajczyków 6:1 słowo „dojrzałość” (NW) jest tłumaczeniem greckiego słowa teleiótes, które w zasadzie oznacza „doskonałość”, „zupełność”, „pełny wzrost”. Człowiek dojrzały duchowo osiąga więc stan, w którym jest w pełni rozwinięty jako chrześcijanin. To powinno być celem każdego szczerego chrześcijanina.

 3. (a) Co oznacza dojrzałość? (b) Dlaczego dojrzałość jest tym wybitnym przymiotem, którym winni się wykazywać chrześcijańscy nadzorcy?

³ Dojrzałość oznacza posiadanie prawdziwej, silnej równowagi i właściwe ocenianie oraz zrozumienie prawdy. Człowiek dojrzały posiada zdolność argumentowania zasad. On nie potrzebuje ciągle kogoś pytać: „Sądzisz, że powinienem zrobić to lub tamto?” On jest w stanie tak korzystać ze swego zrozumienia Słowa Bożego, że może sam podejmować ważne decyzje, nie próbując zwalać tego ciężaru na innych. A zatem dojrzałość jest wybitnym przymiotem nadzorców chrześcijańskich, ponieważ oni muszą korzystać ze swej wiedzy, aby podejmować decyzje. Oni nie mogą zawsze prosić innych o rozwiązanie swych problemów, sami muszą rozwiązywać problemy zboru. — Tyt. 1:5; Gal. 6:5.

 4. Przedstaw różnicę w stanowisku dojrzałego głosiciela i nowicjusza.

⁴ Dojrzały głosiciel będzie szybko gotowy zastosować się do rad. On wie z doświadczenia, że błogosławieństwo Jehowy spoczywa na zborze wówczas, gdy bracia głoszą i nauczają w jedności, oraz że wszyscy nie mogą uparcie postępować według własnego widzimisię. (Ps. 133:1) A więc on nauczył się podporządkowywać swoją wolę woli Bożej, przyjmować od Jehowy radę, pouczenie i naganę i kontynuować swą pracę. Wie, że Boży sposób postępowania jest lepszy od jego własnego sposobu i dlatego rad się do niego dostosowuje. W przeciwieństwie do tego nowicjusz jest skłonny do odrzucania rad i do śmiertelnego obrażania się z powodu karcenia. Doświadczenie nie nauczyło go jeszcze, że organizacja Jehowy wie o wiele więcej niż on sam. — Przyp. 13:24.

 5. Dlaczego ludzie niedojrzali łatwo dają się zastraszyć przeciwnikom?

⁵ Osiąganie postępu w dojrzałości jest celem chrześcijan, gdyż to prowadzi do sprawnej, silnej organizacji. Paweł rozpoznał tę konieczność, jak to wynika z listu do Filipian 1:27, 28 (NW): „Że stoicie mocno w jednym duchu, jak jedna dusza walcząc bok przy boku za wiarę dobrej nowiny, i pod żadnym względem nie jesteście zastraszeni przez swych przeciwników.” Ludzie niedojrzali uciekają, gdy wyłaniają się trudności, ponieważ łatwo dają się zastraszyć. Nie zapuścili dostatecznie głęboko korzeni, aby stanowczo wystąpić w obronie właściwych zasad. Poza tym ludzie niedojrzali wycofują się wobec trudności po prostu dlatego, że nie wiedzą, jak prowadzić walkę, gdy się wyłoni kwestia sporna. Natomiast ludzie dojrzali bronią swego punktu widzenia, wiedzą, jak mogą walczyć, i nie pozwalają przeciwnikowi się zastraszyć. — Efez. 6:12, 14; 2 Król. 6:15-17.

 6. Jakie zadowolenie sprawia dojrzałość?

⁶ Zresztą chcielibyśmy być dojrzali również dlatego, że to oznacza, iż jesteśmy szczęśliwymi, zadowolonymi sługami Bożymi, którzy wiedzą, że zbożne oddanie wraz z poprzestawaniem na swoim „jest środkiem do wielkiego zysku”. — 1 Tym. 6:6, NW.

 7. Dlaczego zachodzi konieczność, aby obecnie w organizacji teokratycznej panowała dojrzałość?

⁷ Dojrzałość jest konieczna w chrześcijańskim zborze z trzech zasadniczych powodów: 1. Wielkie dzieło rozszerzania, które mamy przed sobą wymaga wielu nauczycieli, 2. stały wzrost zboru wymaga produktywnych głosicieli, 3. rzeczywiście potrzebni są zdolni nadzorcy. Omówmy teraz każdą z tych potrzeb z osobna.

POTRZEBNI SĄ NAUCZYCIELE

 8. (a) Co jest potrzebne aby być dobrym nauczycielem? (b) Jakie braki panujące wśród nawróconych Hebrajczyków dostrzegł Paweł?

⁸ Jeśli chodzi o kwestię nauczania, dwie rzeczy są w związku z tym bezwzględnie konieczne. Po pierwsze nauczyciel musi dokładnie znać swój fach, a po drugie musi mieć zdolność oraz pragnienie przekazania tych dokładnych wiadomości innym. Odnośnie do konieczności zdobycia dokładnej wiedzy Paweł dostrzegł, że pod tym względem bracia spośród nawróconych Hebrajczyków mieli braki. On chciał im wyjaśnić głęboką naukę, prawdę o Melchizedeku, ale pod względem nauki oni tak dalece pozostawali w tyle, że musiał odłożyć swoje wyjaśnienie. Wiedział, że ich zrozumienie prawdy było tak puste, iż żadną miarą nie mogli śledzić jego argumentów. Dlatego apostoł słusznie napisał: „O nim [Melchizedeku] mamy wiele do powiedzenia, a trudno to wyjaśnić, ponieważ staliście się ospali w swym słuchaniu. Bo istotnie choć z uwagi na czas powinniście być nauczycielami, wy znowu potrzebujecie kogoś, kto by was od początku uczył pierwszych zasad świętych wypowiedzi Bożych, i staliście się takimi, którzy potrzebują mleka, a nie stałego pokarmu. Bo każdy, kto się karmi mlekiem, nie jest zapoznany ze słowem sprawiedliwości, gdyż jest niemowlęciem. Ale pokarm stały należy się ludziom dojrzałym, tym, którzy przez użytkowanie mają swe władze postrzegawcze wyćwiczone w odróżnianiu co właściwe, a co opaczne.” — Hebr. 5:11-14, NW.

 9, 10. W jaki sposób chrześcijanin może badać swój osobisty udział w ogólnoświatowym programie nauczania?

⁹ Jakie postępy zrobiłeś w dziedzinie działalności nauczycielskiej? Czy prowadzisz studia biblijne z twoimi bliźnimi? (Mar. 12:31) Czy w ciągu ostatnich sześciu miesięcy prowadziłeś przeciętnie każdego miesiąca cotygodniowe studium biblijne? Nie! A więc przypuszczalnie brakuje ci albo zdolności do nauczania, albo chęci do tego, i musisz się bardzo wysilić, aby sobie przyswoić jeszcze lepszą znajomość Biblii. Powinieneś pogłębiać swą zdolność stosowania dobrych metod nauczania. Czy to zdaje się być dla ciebie problemem? Czy kształtujesz swoje studium biblijne w sposób dla ludzi interesujący? Czy okraszasz je unaocznieniami i przykładami, jak to czynił Jezus? (Mat. 13:34) Czy okazujesz cierpliwość, gdy powtarzasz, uwypuklasz i wyjaśniasz określone punkty? Czy wyjaśniasz ludziom, z którymi studiujesz, jaką praktyczną wartość ma dla nich to, czego się uczą? Są to rzeczy, które musi stosować nauczyciel, aby podtrzymywać zainteresowanie osób, z którymi studiuje.

¹⁰ Chcąc być skutecznym nauczycielem, musisz nieć chęć do nauczania. Musisz do tego przykładać serca i interesować się ludźmi, z którymi studiujesz. Czy żywisz takie pragnienie? Czy ogarnia cię radość, gdy widzisz, jak inni ludzie robią postępy? Obecnie potrzeba tak wielu nauczycieli, ponieważ wiele ludzi rzeczywiście łaknie pouczenia o prawdach Biblii. Każdy oddany Bogu chrześcijanin ma przywilej i obowiązek brania udziału w ogólnoświatowej kampanii nauczania. Dlatego każdy musi robić postępy w dojrzałości, aby być bardziej skutecznym w swej działalności nauczycielskiej. — Kazn. 12:9, 10; Mat. 9:37, 38.

PRODUKTYWNOŚĆ W INTERESIE WZROSTU

11. Kto w organizacji Jehowy jest głosicielem produktywnym, dlaczego?

¹¹ Drugim powodem istnienia potrzeby dojrzałości jest fakt, że do stałego wzrostu w zborze niezbędni są produktywni głosiciele. Spodziewanie się po niedojrzałych głosicielach naprawdę produktywnej działalności nie jest rzeczą rozsądną. Oni dopiero się uczą, jak można brać udział w tym dziele. Ciągle jeszcze zadają pytania. Jeszcze się nie nauczyli być nauczycielami. Są małymi dziećmi. Trzeba ich jeszcze uczyć. Małe dzieci jeszcze nie są producentami. Popełniają wiele błędów, dużo pytają, często uważają, że muszą się bawić i łatwo można je oderwać od ich pracy. One się jeszcze nie nauczyły pracować dzielnie i wytrwale. Dojrzali, stali pracownicy osiągają sukcesy. Czy ty jesteś dojrzałym, stałym pracownikiem? Dojrzałymi, stałymi pracownikami są ci, którzy regularnie uczestniczą w służbie kaznodziejskiej, którzy w każdym tygodniu biorą udział w działalności głoszenia i nauczania. Oni osiągają wyniki w tym dziele. Nie dają się łatwo oderwać od swej pracy przez nęcące przyjemności, mające na celu odprężenie. Chociaż wiedzą, że wszystko ma swój czas, to jednak zdają sobie również sprawę z tego, że czas w którym wykonuje się pracę Królestwa, nie jest czasem przeznaczonym na zabawę. (Kazn. 3:1) Produktywni głosiciele nie zadają ciągle tych samych pytań, nie poznając odpowiedzi na nie. Oni korzystają z otrzymanych odpowiedzi i wykazują, że robią postępy w dojrzałości. — 2 Tym. 3:7; 1 Tym. 4:15.

12. Dlaczego ludzie dojrzali nie zaprzestaną swej pracy ani nie będą się na nią skarżyć?

¹² Dzieci chcą porzucać pracę, gdy ona staje się wyczerpująca albo trudna. One szukają usprawiedliwienia i wołają o współczucie. Po prostu nie są produktywne. Ale ludzie dojrzali nie mogą zwyczajnie przestać pracować lub omijać swej pracy i się na nią uskarżać, gdyż oni mają obowiązki. Oni muszą rozwiązywać problemy i nadal wykonywać pracę, którą mają. Zaprzestanie tego nie rozwiązuje problemu ani nie przyczyni się do wykonania pracy, natomiast można z tego powodu umrzeć z głodu. Narzekania i skargi mogą doprowadzić do utraty miejsca pracy. W dziele Jehowy dojrzali nie pozwolą się zniechęcić, lecz będą stawiać czoło atakom stawianego im oporu. Oni rozumieją sytuację i wiedzą, że po prostu trzeba znosić przykrości, a skargi doprowadzają tylko do utraty łaski ich wielkiego Pracodawcy, Jehowy, Boga produkcji. (Treny 3:39, 40; Jana 5:17) A zatem człowiek dojrzały bierze na siebie odpowiedzialność, pracuje stale i naprawdę może z satysfakcją obserwować wzrost zboru. — 1 Kor. 3:6-9.

POTRZEBA NADZORCÓW

13. Dlaczego chrześcijanie nie mogą oczekiwać teokratycznego kierownictwa od ludzi niedojrzałych?

¹³ Trzecim powodem, dlaczego potrzebujemy dojrzałości, jest fakt, że potrzeba tak wielu dobrych nadzorców. Dojrzałość jest wybitną cechą takich chrześcijańskich nadzorców, gdyż muszą to być ludzie o zdrowym rozsądku i głębokim zrozumieniu. Oni muszą dawać dobry przykład w chrześcijańskim zachowaniu się i służbie. (Tyt. 1:5-9) Nadzorcy mają obowiązek dbania o to, aby organizacja Jehowy pozostawała czysta. Chrześcijanie nie mogą oczekiwać takiego kierownictwa od ludzi niedojrzałych i niedoświadczonych, ponieważ oni nie są przygotowani do załatwiania takich spraw. Na przykład w przypadku wykluczenia ze społeczności nadzorca nie może podejmować decyzji pochopnie. Lecz w miarę możliwości musi być gotowy okazać miłosierdzie. Jeżeli jest czujny, to często będzie mógł zapobiec zapędzaniu się jego braci tak daleko, iż rzeczywiście popadliby w poważne trudności. W Galatów 6:1 (NW), czytamy: „Bracia, gdyby nawet ktoś uczynił jakiś fałszywy krok, nim on to sobie uświadomi, wy, którzy macie kwalifikacje duchowe, starajcie się pokrzepić takiego człowieka w duchu łagodności, przy czym niech każdy z was uważa na siebie samego, z obawy że też mógłby być kuszony.”

14. Dlaczego członkowie komitetu zboru muszą wykazać dojrzałość w zdolności rozeznawania?

¹⁴ Jeśli jednak pojawią się trudności, to komitet zboru musi tę sprawę wysłuchać i podjąć sprawiedliwą decyzję. Musi rozważyć zeznania świadków, aby stwierdzić, czy są wiarogodne, musi ustalić stopień winy, jeżeli ona w ogóle istnieje, oraz musi się zastanowić, jak może postąpić miłosiernie, zgodnie ze sprawiedliwością i miłosierdziem Jehowy. Tam, gdzie to jest konieczne, musi oznajmić wykluczenie ze społeczności. Wykluczenie kogoś ze społeczności jest sprawą poważną, ponieważ to oznacza, że taka osoba zostaje odcięta od organizacji Bożej i od życia. Z drugiej strony równie poważnym problemem jest niewykluczenie ze społeczności w wypadkach uzasadnionych. Dlaczego? Dlatego, że oznaczałoby to nieposłuszeństwo sług, niedopisanie pod względem stosowania się do Bożych postanowień, które są zapisane w Biblii. Wskutek tego organizacja nadal byłaby kalana, wiara braci byłaby zagrożona, a działalność zboru osłabiona. Podejmowanie takich decyzji wymaga dojrzałości w zdolności rozeznawania. Życie chrześcijan nie może być powierzone nowicjuszom, lecz jedynie ludziom dojrzałym.

15. Jak można sprawdzić, czy powinno się dążyć do jaszcze większej dojrzałości?

¹⁵ Zastanów się i zbadaj samego siebie. Bez względu na to, czy jesteś związany z dziełem Jehowy przez kilka miesięcy, czy kilka lat, badaj siebie i uświadamiaj sobie, czy robisz postępy w dojrzałości. Czy jesteś nauczycielem? Czy potrafisz zapoczątkować studium biblijne i dalej je prowadzić? Czy jesteś głosicielem produktywnym? Czy w każdym tygodniu bierzesz udział w służbie kaznodziejskiej? Czy zdobywasz interesujące doświadczenia, gdy odwiedzasz ponownie ludzi zainteresowanych? Czy twoje wysiłki zmierzające do wprowadzenia innych ludzi do zboru chrześcijańskiego są owocne? Czy nadajesz się na nadzorcę? Czy jesteś niezmienny, wytrwały, niezawodny, czujny i zrównoważony? Czy wykazujesz posiadanie zdrowego rozsądku i głębokiego zrozumienia Pisma Świętego? Po bliższym zbadaniu samego siebie prawdopodobnie zapragniesz osiągnięcia wyższego stopnia dojrzałości. Lecz jak?

JAK MOŻNA ROBIĆ POSTĘPY

16, 17. (a) Dlaczego usposobienie duchowe jest rzeczą tak ważną? (b) Ukaż różnicę między programem karmienia ustalonym przez Jehowę a kampanią propagandy Diabła.

¹⁶ Warunkiem tego jest usposobienie duchowe. Obecnie toczy się walka o opanowanie ludzkich umysłów. Jesteśmy bombardowani licytującymi się wzajemnie filozofiami politycznymi i ekonomicznymi, a ponadto propagandą konkurujących religii i przedsiębiorstw handlowych. Lecz kto kieruje tą podstępną kampanią propagandową, strumieniem miliardów słów, napływających codziennie przez telewizję, radio i wszelkiego rodzaju czasopisma? Diabeł! (Obj. 16:13-16) Strzeż się tego arcyzwodziciela! (Obj. 12:9) Wiele jego posunięć wygląda na pozór niewinnie, ale one mogą służyć jego celowi zawładnięcia twym czasem i kontroli nad twoim umysłem. On zmierza do tego, aby tak zająć ludzi oglądaniem oklepanych komedii i filmów o Dzikim Zachodzie, a ponadto czytaniem gazet oraz niemoralnych powieści, aby ludzie nie mieli już czasu na wysłuchanie wiadomości o Armagedonie, do którego on ich w rzeczywistości prowadzi. Nie pozwól mu się oszukać! Nie karm umysłu propagandą, która od niego wychodzi. Ona tylko podkopuje twą wiarę zamiast ją budować i twój wzór życia nie będzie już potem świadczyć, że zachowujesz nienaganność. Nie zatrzymuj swych myśli przy złych motywach, które ludzie ujawniają przez zabójstwa, walki, chęć zemsty i nienawiść, a przy tym są jeszcze gloryfikowani w tak popularnych filmach o Dzikim Zachodzie (westernach). Nie karm swego umysłu obrazami z walk bokserskich i zapaśniczych, które niekiedy są pokazywane w telewizji. Czy jesteś zdania, że ludzie w Bożym Nowym Świecie będą w ten sposób nadużywać swoje ciała? Czy myślisz, że Bóg, tworząc ciało człowieka, miał zamiar wystawienia go na ciosy w głowę i korpus albo na chwyty klamrowe? Oczywiście nie. — Filip. 4:8.

¹⁷ Gdybyś więc chciał robić postępy w dojrzałości, wówczas nie powinieneś już zaprzątać swego umysłu złymi rzeczami. Spędzaj swój czas na opanowaniu materiału do studium biblijnego w danym tygodniu lub do następnej powtórki pisemnej w Teokratycznej Szkole Służby Kaznodziejskiej. To będzie budować twą wiarę, a nie burzyć. Jak widzisz, Jehowa również mą program karmienia, którego celem jest stałe zajęcie ludzi w tych ostatnich dniach. Jest rzeczą ważną, aby każdy z nas był stale czujny oraz codziennie badał, co buduje naszą wiarę, a co ją burzy, i następnie wybierał między życiodajnym programem Jehowy a propagandą Diabła. Jest wiele materiału, zarówno ze strony Jehowy Boga, jak również Szatana, który może opanować nasze myśli i zająć nasz czas! Musimy codziennie wybierać komu pozwolimy przeniknąć do naszego życia. — Obj. 16:15.

18. Dlaczego należy się uczyć nie sprawiania zawodu?

¹⁸ Chcąc być dojrzałym, trzeba umieć nie sprawiać zawodu. Wiele rozczarowań wynika stąd, że niekiedy osoba, która otrzymała jakiś przydział służby, nie wywiązuje się z tego. Na przykład ktoś mógł otrzymać zadanie zliczenia obecnych na zebraniu zborowym, lecz gdy go poprosić o sprawozdanie, odpowiada, że zapomniał spełnić swoje zadanie. Ktoś inny mógł dobrowolnie zgłosić się do sprzątania lokalu zborowego, ale gdy członkowie zboru zaczynają się zgromadzać, okazuje się, że pracę wykonano tylko połowicznie. Na takich ludziach nie można polegać. Inni zawiadamiają w ostatniej chwili nadzorcę zboru, że niestety nie mogą tego wieczora wykonać swego punktu programu. Jakaż to bezwzględność! Jaka niedojrzałość! Innym zostaje przydzielone zadanie wzięcia udziału w programie szkoleniowym, lecz gdy ich zapytać, jakie postępy osiągnęli, odpowiedzą, że jeszcze w ogóle nie zaczęli współpracować. Jakiż zawód! Co za nikłe pojęcie o przywilejach chrześcijanina! Inni odmawiają, gdy im się daje sposobność do pracy z doświadczonym głosicielem, np. ze sługą obwodu, aby mogli przejść fachowe przeszkolenie w służbie. Dojrzałość przejawiłaby się w chęci współpracy z takim bratem przy każdej okazji. Im więcej fachowych pouczeń w sztuce głoszenia i nauczania chrześcijanin może otrzymać, tym szybsze postępy w dojrzałości będzie robić i sam nabędzie w tym wprawy. Korzystaj z każdej takiej okazji, a nawet takich okazji szukaj. Ucz się nie sprawiać zawodu! — Mat. 25:14-30.

19. Jaką duchową dalekowzroczność powinniśmy posiadać w naszej działalności?

¹⁹ Ludzie dojrzali są w odniesieniu do swej działalności duchowo dalekowzroczni. Oni nigdy nie zapominają o tym, że w swej pracy muszą mieć ustalony cel, i że służba dla Boga nie polega na łożeniu określonej liczby godzin. Gdy na przykład wyrusza się na głoszenie od domu do domu w terenie wiejskim, wówczas głosiciele dojrzali tak organizują pracę, że na dojazd i powrót oraz na postoje zużywa się minimum czasu, aby rzeczywiście poświęcić jak najwięcej czasu na głoszenie i nauczanie. Oni nie będą przypadkiem omijać gęściej zaludnionych terenów, lecz będą szukać miejsc, gdzie można rozwijać najbardziej produktywną działalność świadczenia.

20. W jaki sposób ktoś może przejawiać właściwą postawę duchową?

²⁰ Inną drogą, na której można robić postępy w dojrzałości jest kształtowanie właściwej postawy duchowej. Paweł zajmował właściwą postawę, mówiąc w Filipian 3:14, 15 (NW): „Zdążam do celu, po nagrodę Bożego powołania w górę za pośrednictwem Chrystusa Jezusa. Zatem ilu nas jest dojrzałych, będziemy tego nastawienia umysłowego; a jeśli umysłowo skłaniacie się ku czemuś innemu pod jakimkolwiek względem, Bóg objawi wam powyższe nastawienie.” Czy możesz szczerze powiedzieć, że zdążasz do celu otrzymania życia wiecznego? Czy może oglądasz się za sprawami Społeczeństwa Starego Świata? (1 Jana 2:16) Do jakiego celu dążysz obecnie? Chcesz kupić nowy samochód, czy chcesz wykupywać sposobność do służby dla Jehowy? (Efez. 5:16) Czy wolałbyś raczej wydać pieniądze na kosztowny urlop i obejrzeć osobliwości przemijającego starego świata, czy chciałbyś być pionierem wakacyjnym i znaleźć nowych przyjaciół, a nawet zapoznać się z ludźmi, którzy już na zawsze przyłączą się do ciebie w Społeczeństwie Nowego Świata? Czy chcesz się wycofać i osiedlić w miejscowości, w której jeden świadek Jehowy przypada na mniej niż tysiąc mieszkańców, czy chcesz służyć tam, gdzie świadkowie Królestwa są naprawdę pilnie potrzebni? Jeżeli rzeczywiście dążysz do życia wiecznego, to twoja karta głosiciela, która mówi o twej pracy polowej, powinna to wykazać. Czy spędzasz przynajmniej dziesięć godzin miesięcznie w służbie kaznodziejskiej, a więc czy starasz się głosić prawdę Biblii, nauczać o niej innych? Czy możesz sobie wyobrazić, że Paweł zadowoliłby się mniej niż dziesięcioma godzinami służby miesięcznie, nawet gdyby uznał za rzecz konieczną pracować przez cały czas przy wyrabianiu namiotów? Co on twoim zdaniem robił przy końcu każdego tygodnia oraz wieczorami? Czy studiował Słowo Boże i był zajęty w dziele Bożym, czy może oglądał walki gladiatorów w miejscowym Koloseum, mówiąc, że nie ma czasu na służbę kaznodziejską? — Dzieje 18:3, 4.

21. Jaki pogląd na okazywanie dumy i złych manier powinni wyznawać członkowie Społeczeństwa Nowego Świata?

²¹ Dalszym znakiem dojrzałości jest wyrzeczenie się własnej dumy i wyłącznego zabiegania o własne sprawy. Człowiek dumny objawia niedojrzałość. Osoba, która odpychając innych toruje sobie drogę łokciami lub zakłóca spokój, gdy inni zebrali się w celu czerpania nauki chrześcijańskiej, względnie osoba, która nie chce przyswoić sobie dobrych manier, jest osobą w najwyższym stopniu bezwzględną. Ponieważ jednak Społeczeństwo Nowego Świata coraz bardziej się rozrasta, należy się z tym liczyć, że niektórzy członkowie są dumni, mają złe maniery i zachowują się bezwzględnie. Każdego roku dziesiątki tysięcy ludzi opuszcza Społeczeństwo Starego Świata, gdzie takie zwyczaje są na porządku dziennym i napływa do Społeczeństwa Nowego Świata. Rzecz jednak w tym, iż tacy nowi oraz pozostali zdają sobie sprawę z tego, że oni są duchowo małymi dziećmi, że są niedojrzali i że z biegiem czasu, robiąc postępy w dojrzałości muszą porzucić zwyczaje i postawę starego świata oraz stopniowo przekształcić swój umysł, aby żyć zgodnie z zasadami nowego świata. (Rzym. 12:1, 2, NW) Zamiast dopuścić do tego, aby osoby niedojrzałe doprowadziły cię do upadku, pomóż im raczej w osiąganiu dojrzałości. Macie przecież tyle wspaniałych przykładów życia chrześcijańskiego! Pomyślcie o wielu nadzorcach, o sługach podróżujących i o innych dojrzałych braciach, którzy dają całemu zborowi właściwy przykład swoim chrześcijańskim postępowaniem. Naśladujcie ich, tak jak oni naśladują Chrystusa. — 1 Kor. 13:4-6; 11:1.

22. Dlaczego członkowie Społeczeństwa Nowego Świata nie dadzą się uwikłać w niedorzeczne pytania?

²² Dojrzały chrześcijanin nie prowadzi utarczek słownych z powodu nierozsądnych pytań. Gdy odpowiedź można znaleźć przez badanie, podejmuje rozsądne wysiłki, aby je znaleźć, ale nie będzie się wikłać w próby koniecznego znajdowania odpowiedzi na każde pytanie, jak np.: „Kiedy nadejdzie Armagedon!” lub „Czy myślisz, że kiedykolwiek będzie można żyć na Marsie?” Paweł powiedział w 2 Tym. 2:23 (NW): „Nadto odrzucaj głupie i spekulatywne pytania, wiedząc, że wywołują spory.”

23, 24. Jak się objawia dojrzałość w związku z załatwianiem sporów i przyjmowaniem odpowiedzialności?

²³ Ludzie niedojrzali są zawzięci, lecz człowiek dojrzały będzie dążył do tego, aby szybko załatwić spory. Paweł radzi: „Gniewajcie się, ale nie grzeszcie: niech słońce nie zachodzi nad zagniewaniem waszym.” — Efez. 4:26, NDą.

²⁴ Pokaż, że robisz postępy w dojrzałości, przyjmując wykonywanie rzeczy, z którymi wiąże się odpowiedzialność. Czy oddałeś się Jehowie? Nie odmawiaj przyjęcia obowiązku, gdy się ciebie o to prosi. Nie bądź podobny Jonaszowi, który zamiast przyjąć odpowiedzialność udania się do Niniwy, aby wypełnić zlecenie, które dał mu Bóg, usiłował uciec do Tarsu. — Jonasza 1:1-3.

NAGRODA

25-27. Jaką nagrodę przynosi dojrzałość?

²⁵ Dojrzałość przynosi rzeczywiście sowitą nagrodę. Głębokie i dokładne zrozumienie daje wewnętrzne zadowolenie, którego nie można kupić za pieniądze. Takie głębokie zrozumienie umożliwia owocna działalność nauczania. Czy byłeś szczęśliwy, gdy doszedłeś do dokładnego zrozumienia prawdy biblijnej? Będziesz jeszcze o wiele szczęśliwszy, jeśli zrobiłeś postępy w dojrzałości i regularnie przekazujesz innym tę drogocenną prawdę. Wszyscy, którzy sami tego doznali, mogą poświadczyć, że o wiele więcej szczęścia daje przekazywanie prawdy innym, niż przyjmowanie jej tylko dla siebie. — Kol. 2:2; Dzieje 20:35.

²⁶ Dalsza nagroda, którą przynosi ze sobą dojrzałość, polega na tym, że produktywność pociąga za sobą błogosławieństwo Jehowy. Paweł powiedział: „Jam sadził, Apollos polewał, ale wzrost dał Bóg.” (1 Kor. 3:6, NT) Wyobraź sobie uszczęśliwiającą satysfakcję, jaką daje świadomość, że jesteś współpracownikiem Boga, jak gdyby Bóg ciebie potrzebował! Gdy widzisz więc dzieło twoich rąk, kogoś, kogo pouczyłeś, zajmującego stanowisko po stronie Społeczeństwa Nowego Świata, wtedy wiesz, że się Bogu podobasz i że On z tobą współpracuje. Według Jana 6:44 (NW) Jezus powiedział: „Żaden człowiek nie może przyjść do mnie jeżeli go nie pociągnie Ojciec, który mnie posłał.”

²⁷ Dzięki dojrzałości osiąga się w końcu przydatność do większych przywilejów służby. Przygotuj się do przyjęcia takich pomnożonych przywilejów. Nie unikaj odpowiedzialności, lecz dziękuj Bogu za Jego niezasłużoną dobroć, przyjmij odpowiedzialność i w dalszym ciągu korzystaj coraz bardziej z tej niezasłużonej dobroci, nie chybiając jej celu. Rób dalsze postępy, zmierzając do jeszcze większej dojrzałości! — 2 Piotra 3:18, NW.