Rozdział 4

Ten, o którym dali świadectwo wszyscy prorocy

 1. Co mówią fakty dotyczące przedludzkiego bytu Jezusa o jego stosunkach z Jehową?

OPISUJĄC serdeczne stosunki łączące go z Jehową, Jezus powiedział: „Ojciec darzy Syna uczuciem i pokazuje mu wszystko, co sam czyni” (Jana 5:19, 20). Te bliskie stosunki datują się od stworzenia go niezliczone tysiące lat temu. Był jednorodzonym Synem Bożym, jedynym, którego stworzył sam Jehowa. Wszystko inne w niebie i na ziemi zostało stworzone już za pośrednictwem tego wielce umiłowanego pierworodnego Syna. Służył on także w charakterze Słowa, czyli Rzecznika Bożego, przez którego Bóg oznajmiał innym swoją wolę. Ten Syn, którego Bóg szczególnie lubił, stał się człowiekiem Jezusem Chrystusem (Kol. 1:15, 16; Jana 1:14; 12:49, 50).

 2. Jak dalece proroctwa biblijne wskazują na Jezusa?

² Zanim narodził się cudownie jako człowiek, napisano o nim dziesiątki natchnionych proroctw. Apostoł Piotr oznajmił Korneliuszowi: „O nim wszyscy prorocy świadczą” (Dzieje 10:43). Rola Jezusa w czystym wielbieniu jest tak podkreślona w Biblii, że pewien anioł powiedział do apostoła Jana: „Bogu oddaj cześć; bo właśnie dawanie świadectwa o Jezusie inspiruje do prorokowania” (Obj. 19:10). Proroctwa te wyraźnie mówią, kim jest Jezus, i zwracają uwagę na różne niezmiernie interesujące nas szczegóły zamierzenia Bożego co do jego osoby.

CO WYJAWIŁY PROROCTWA

 3. (a) Kogo przedstawia w proroctwie z Księgi Rodzaju 3:14, 15 „wąż”? „niewiasta”? „nasienie węża”? (b) Dlaczego ‛zgniecenie głowy węża’ bardzo interesuje sług Jehowy?

³ Pierwsze z tych proroctw zostało wypowiedziane po buncie w Edenie. Można je znaleźć w wyroku Jehowy skierowanym do węża. Jehowa powiedział: „Ustanowię (...) nieprzyjaźń między tobą a niewiastą i między nasieniem twoim a nasieniem jej. To zgniecie ci głowę, a ty zgnieciesz mu piętę” (Rodz. 3:14, 15). Co to miało znaczyć? W czasie ustalonym przez Boga proroctwo to zostało wyjaśnione i poszerzone przez inne proroctwa. Dzięki temu wiemy, że było skierowane do Szatana Diabła reprezentowanego przez węża. „Niewiasta” to lojalna niebiańska organizacja Jehowy, która jest dla Niego jakby wierną żoną. ‛Nasienie węża’ składa się zarówno z aniołów, jak i ludzi, którzy mają ducha diabelskiego i przeciwstawiają się Jehowie oraz Jego ludowi. Z uwagi na sposób, w jaki Diabeł użył węża w Edenie, można wywnioskować z tego proroctwa, że ‛zgniecenie głowy węża’ dotyczy ostatecznego zniszczenia tego buntowniczego syna Bożego, który rzucił oszczerstwo na Jehowę i ściągnął wielkie nieszczęście na ludzkość. Długi czas było jednak świętą tajemnicą, kim jest „nasienie”, które ma dokonać tego zgniecenia (Rzym. 16:25, 26).

 4. Jak linia przodków Jezusa pomaga utożsamić go z obiecanym Nasieniem?

⁴ Po około 2000 lat dziejów ludzkości Jehowa dodał nowe szczegóły. Wskazał, że to nasienie ma się pojawić w rodzie Abrahama (Rodz. 22:15-18). Linia prowadząca do Nasienia miała jednak zależeć nie tyle od pochodzenia według ciała, co od wyboru Bożego. Mimo że Abraham miłował swego syna Ismaela, którego mu urodziła niewolnica Hagar, Jehowa powiedział wyraźnie: „Moje przymierze zawrę z Izaakiem, którego ci urodzi Sara” (Rodz. 17:18-21; 21:8-12). Później przymierze to zostało potwierdzone, ale nie wobec Ezawa, pierworodnego syna Izaaka, tylko wobec Jakuba, od którego pochodziło 12 pokoleń izraelskich (Rodz. 28:10-14). Z czasem okazało się, że Nasienie miało przyjść z pokolenia Judy, z domu Dawida (Rodz. 49:10; 1 Kron. 17:3, 4, 11-14).

 5. Co jeszcze już we wczesnym okresie ziemskiej służby Jezusa wyraźnie wskazywało na to, że jest on Mesjaszem?

⁵ Ponad 700 lat naprzód wymieniono w Biblii Betlejem jako miejsce urodzin Nasienia, ale ujawniono w niej również jego istnienie „od dni czasu niezmierzonego”, to znaczy od chwili stworzenia go w niebie (Mich. 5:2). Prorok Daniel przepowiedział, kiedy miał się pojawić na ziemi jako Pomazaniec Jehowy — jako Mesjasz (Dan. 9:24-26). A po namaszczeniu go duchem świętym głos z nieba oznajmił, kim on jest (Mat. 3:16, 17). Kiedy więc Filip został naśladowcą Jezusa, mógł powiedzieć z całym przekonaniem: „Znaleźliśmy tego, o którym pisał Mojżesz w Prawie i prorocy, Jezusa, [adoptowanego] syna Józefa, z Nazaretu” (Jana 1:45).

 6. (a) Co zrozumieli naśladowcy Jezusa po jego śmierci? (b) Kto przede wszystkim jest „nasieniem niewiasty” i co to znaczy, że on ‛zgniecie głowę węża’?

⁶ Potem naśladowcy Jezusa zrozumieli, że w natchnionym Piśmie Świętym są dosłownie dziesiątki proroczych wypowiedzi o nim. Już po śmierci i zmartwychwstaniu Jezus osobiście „wykładał im to, co odnosiło się do niego we wszystkich Pismach” (Łuk. 24:27). Obecnie wiadomo, że przede wszystkim Jezus jest ‛nasieniem niewiasty’, które tak zgniecie głowę „węża”, iż Szatan zostanie w końcu wymazany z istnienia. Dzięki Jezusowi spełnią się wszystkie obietnice Boże dane ludzkości — wszystko, do czego szczerze tęsknimy (2 Kor. 1:20).

 7. Co jeszcze należałoby wziąć pod uwagę po zorientowaniu się, o kim jest mowa w tych proroctwach?

⁷ Gdy czytałeś niektóre z tych proroctw po raz pierwszy, być może przychodziło ci na myśl pytanie, które kiedyś zadał etiopski eunuch: „O kim prorok to mówi?” Eunuch otrzymał odpowiedź, ale nie uznał, że sprawa na tym się kończy. Po uważnym wysłuchaniu Filipa uświadomił sobie, że skoro zrozumiał, jak Jezus spełnił proroctwo, to musi zacząć działać, i dał się ochrzcić (Dzieje 8:32-38; Izaj. 53:3-9). Czy my reagujemy podobnie? Niekiedy porusza nas głęboko sposób przedstawienia jakiegoś proroctwa albo chwytają nas za serce wnioski wyciągnięte w samej Biblii przy wzmiance, że ono się spełniło.

 8. Wzięto tu pod uwagę cztery prorocze zapowiedzi dotyczące Jezusa Chrystusa. Wyjaśnij na podstawie podanych pytań i wersetów, pod jakim względem te proroctwa oddziałują na nas. Omawiaj je jedno po drugim.

⁸ Zwróć uwagę, jak się to potwierdza w związku z niżej podanymi proroczymi obietnicami i zapowiedziami dotyczącymi Jezusa Chrystusa. Odpowiedz na pytania na podstawie podanych wersetów.

1. Dlaczego opis, jak Abraham chciał złożyć na ofiarę Izaaka, pomaga nam właściwie ocenić, co Jehowa uczynił, dając na okup swego Syna? (Jana 3:16; Rodz. 22:1-18 [zwróć uwagę, jak opisano Izaaka w wersecie 2]).

W jakim przekonaniu powinno nas to utwierdzać? (Rzym. 8:32, 38, 39).

Co w związku z tym jest nam potrzebne? (Rodz. 22:18; Jana 3:36).

2. O jakim poważnym obowiązku przypomina nam Biblia, kiedy utożsamia Jezusa z prorokiem podobnym Mojżeszowi? (Dzieje 3:22, 23; Powt. Pr. 18:15-19).

O czym między innymi mówił nam Jezus i dlaczego jest to dzisiaj aktualne? (Mat. 28:18-20; 19:4-9; 18:3-6).

3. Na jakie ujmujące przymioty Jezusa jako arcykapłana zwraca uwagę Biblia, gdy wyjaśnia, czego zapowiedzią było kapłaństwo Aaronowe? (Hebr. 4:15 do 5:3; 7:26-28).

Jak mamy się zapatrywać na możliwość zbliżenia się do Boga w modlitwie za pośrednictwem Chrystusa, aby nam pomógł przezwyciężyć nasze słabości?

4. Dlaczego wobec wyższości ofiary złożonej przez Jezusa (zastępującej wszystkie ofiary składane według Prawa Mojżeszowego) powinniśmy starannie unikać nabierania zwyczaju czynienia czegoś, o czym wiemy, że się nie podoba Bogu? (Hebr. 10:26, 27).

Do czego będziemy się pilnie przykładać, jeżeli naprawdę cenimy sobie nadzieję życia, która stała się możliwa dzięki ofierze złożonej przez Jezusa? (Hebr. 10:19-25).

JAK OKAZYWAĆ WIARĘ W CHRYSTUSA?

 9. Dlaczego zbawienie jest możliwe wyłącznie przez Jezusa Chrystusa?

⁹ Po wyjaśnieniu najwyższemu sądowi żydowskiemu w Jeruzalem, jak na Jezusie spełniły się proroctwa, apostoł Piotr tak sformułował wynikający stąd wniosek: „W nikim innym nie ma zbawienia, gdyż nie ma pod niebem innego imienia danego ludziom, dzięki któremu mielibyśmy być zbawieni” (Dzieje 4:11, 12; Ps. 118:22). Wszyscy potomkowie Adama są grzesznikami, ich śmierć jest więc następstwem potępienia za grzech i nikogo nie można nią odkupić. Jezus natomiast był doskonały i dlatego jego śmierć miała wartość ofiarną (Ps. 49:6-9 [49:7-10, Bw]; Hebr. 2:9). Złożył Bogu okup, który stanowił równowartość tego, co Adam utracił dla swych potomków. Jaki pożytek z tego odnosimy? (1 Tym. 2:5, 6).

10. Wyjaśnij jedną z przyczyn, dla których ofiara złożona przez Jezusa jest dla nas wielkim dobrodziejstwem.

¹⁰ Dzięki okupowi możemy mieć czyste sumienie, dostępujemy bowiem przebaczenia grzechów — jest to znacznie więcej niż osiągali Izraelici przez składanie nakazanych w Prawie Mojżeszowym ofiar ze zwierząt (Dzieje 13:38, 39; Hebr. 9:13, 14). Oczywiście, chcąc mieć czyste sumienie, musimy być uczciwi wobec samych siebie i szczerze wierzyć w Jezusa Chrystusa. Czy w pełni zdajemy sobie sprawę, jak bardzo jest nam potrzebna ofiara Chrystusa? „Jeżeli oświadczamy: ‛Nie mamy grzechu’, sami siebie zwodzimy i nie ma w nas prawdy. Jeżeli wyznajemy swoje grzechy, to On jest wierny i sprawiedliwy, żeby nam przebaczyć nasze grzechy i oczyścić nas z wszelkiej niesprawiedliwości” (1 Jana 1:8, 9).

11. Dlaczego zanurzenie w wodzie jest istotnym warunkiem zaskarbienia sobie czystego sumienia przed Bogiem?

¹¹ Niektórzy przyznają, że są grzesznikami, i podają się za wierzących w Chrystusa, a nawet do pewnego stopnia biorą udział w głoszeniu o Królestwie Bożym, jak to robił Jezus, niemniej jednak brak im pełnej wiary w Jezusa. Pod jakim względem? A jak, według Biblii, wyrażali to publicznie ludzie, którzy w I wieku naprawdę stali się wierzącymi? Dawali się ochrzcić. Dlaczego? Ponieważ Jezus nakazał, żeby jego uczniowie byli ochrzczeni (Mat. 28:19, 20; Dzieje 8:12; 18:8). Jeżeli miłościwe postanowienie, które Jehowa powziął za pośrednictwem Jezusa Chrystusa, rzeczywiście porusza serce człowieka, to nie będzie się on ociągać. Dokona wszelkich niezbędnych zmian w życiu, odda się Bogu i usymbolizuje to zanurzeniem w wodzie. Jak na to wskazuje Biblia, takim przejawem wiary zanosi on ‛prośbę do Boga o czyste sumienie’ (1 Piotra 3:21).

12. Co powinniśmy zrobić w razie uświadomienia sobie, że popełniliśmy grzech, i dlaczego?

¹² Oczywiście jeszcze i potem dadzą o sobie znać grzeszne skłonności. I co wtedy? „Piszę wam to, żebyście nie popełnili grzechu”, oświadczył apostoł Jan. Nie powinniśmy więc łatwo przechodzić do porządku nad drzemiącym w nas grzechem ujawniającym się w czynach, mowie czy nastawieniu. „A gdyby jednak ktoś popełnił grzech, mamy pomocnika u Ojca, Jezusa Chrystusa, sprawiedliwego. I on jest ofiarą ubłagania za nasze grzechy, chociaż nie tylko za nasze, lecz także całego świata” (1 Jana 2:1, 2). Czy to znaczy, że wszystko, co robimy, jest w porządku, jeżeli modlimy się do Boga: ‛Przebacz nam nasze grzechy’? Nie. Kluczem do przebaczenia jest szczera skrucha. Może też być potrzebna pomoc ze strony starszych w zborze chrześcijańskim. Musimy uznać, że nasz postępek jest zły, i szczerze tego żałować, bo wtedy będziemy dokładać wszelkich starań, aby się to nie powtórzyło (Dzieje 3:19; Jak. 5:13-16). Możemy wówczas liczyć na pomoc Jezusa. Na podstawie wiary w gładzącą grzech wartość jego ofiary możliwe jest przywrócenie do łask Jehowy, co ma istotne znaczenie, jeśli nasze oddawanie czci Bogu ma się cieszyć Jego uznaniem.

13. (a) Wyjaśnij, pod jakim jeszcze względem ofiara złożona przez Jezusa jest dla nas dobrodziejstwem. (b) Dlaczego życie wieczne nie jest zapłatą, która nam się należy za służenie Bogu? (c) Co będziemy czynić, jeżeli naprawdę wierzymy?

¹³ Poza tym ofiara Jezusa otworzyła przed nami możliwość dostąpienia życia wiecznego — dla „małej trzódki” w niebie, a dla dalszych miliardów innych ludzi na rajskiej ziemi (Łuk. 12:32; Obj. 20:11, 12; 21:3, 4). Nie jest to zapłata, która się nam należy. Bez względu na to, jak dużo pracujemy w służbie Jehowy, nigdy nie zdołamy zaskarbić sobie tyle zasług, żeby Bóg był nam winien życie. Życie wieczne jest „darem, którego Bóg udziela (...) przez Chrystusa Jezusa, naszego Pana” (Rzym. 6:23; Efez. 2:8-10). Niemniej jeżeli wierzymy w ten dar i doceniamy sposób, w jaki nam umożliwiono skorzystanie z niego, będziemy to jakoś uzewnętrzniać. Widząc, jak cudownie Jehowa użył Jezusa do przeprowadzenia swej woli, i jak doniosłe znaczenie ma ścisłe wzorowanie się na tym Synu Bożym, uznamy chrześcijańską służbę kaznodziejską za swoje najważniejsze zadanie. Nasza wiara uwidoczni się w przekonaniu, z jakim mówimy ludziom o tym wspaniałym darze Bożym (por. Dzieje Apostolskie 20:24).

14. Dlaczego taka wiara w Jezusa Chrystusa wywiera jednoczący wpływ?

¹⁴ Jakże wspaniały, jednoczący wpływ wywiera taka wiara! Dzięki niej przybliżamy się do Jehowy, Jego Syna i do innych członków zboru chrześcijańskiego (1 Jana 3:23, 24). Ona budzi w nas radość, że Jehowa życzliwie dał swemu Synowi „imię, które jest nad wszelkie inne imię [z wyjątkiem imienia Bożego], tak iż w imieniu Jezusa powinno się zginać każde kolano tych, co są w niebie, i tych, co na ziemi, i tych, co pod ziemią, a każdy język powinien otwarcie przyznawać, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca” (Filip. 2:9-11).

PYTANIA DO POWTÓRKI

● Dlaczego ludzie, którzy naprawdę wierzyli w Słowo Boże, łatwo rozpoznali Mesjasza?

● Jak powinny oddziaływać na nas przedstawione na stronie 34 prorocze pierwowzory Jezusa?

● Pod jakim względem już teraz odnosimy pożytek z ofiary złożonej przez Jezusa? Jak możemy okazać docenianie tej ofiary?

[Ramka i ilustracje na stronie 34]

PROROCZE PIERWOWZORY JEZUSA — Jak powinny oddziaływać na ciebie?

Abraham ofiarowuje Izaaka

Mojżesz jako rzecznik Boży

Aaron jako arcykapłan

Ofiary ze zwierząt