Czy kieruje tobą przesąd czy wiedza?

„Ścieżka sprawiedliwych jak jasna światłość wschodzi i rośnie aż do pełnego dnia. Droga bezbożnych ciemna, nie wiedzą, gdzie upadną. — Synu mój, słuchaj słów moich.” — Przyp. 4:18-20, Wu.

 1. W jakim stanie duchowym znajduje się wiele ludzi i dlaczego?

CZY widziałeś kiedy małe dziecko, które bało się być w ciemnym pokoju? Skoro tylko zapala się światło, wszelki lęk u niego znika. Widzi wszystko, co się znajduje w pokoju, i wie, że nie ma nic takiego, co by mu mogło zrobić krzywdę. Ta świadomość je zadowala; czuje się bezpieczne. Moglibyśmy powiedzieć, że obawianie się ciemności jest dziecinne. Tymczasem są dzisiaj miliony dorosłych, którymi miota strach, niepewność i przesąd, ponieważ żyją w ciemności, jaką na ten świat sprowadził Szatan Diabeł. Apostoł Paweł opisał stan duchowy mas ludzkich takimi słowami: „Bóg tego systemu rzeczy zaślepił umysły niewierzących, aby nie mogła przeświecać jasność chwalebnej dobrej nowiny o Chrystusie, który jest obrazem Boga.” Ci owładnięci strachem, tkwiący w ciemności przesądni ludzie są dla każdego człowieka oświeconego wprost godni politowania. — 2 Kor. 4:4, NW.

 2, 3. Jakie dziwne wierzenia utrzymują się wśród ludności krajów arktycznych?

² Prorok Izajasz podał taką zapowiedź na nasze dni: „Oto ciemności okryją ziemię i mrok narody.” (Izaj. 60:2, Wu) Szatan przez długie stulecia dzierżył władzę nad rodzajem ludzkim i doprowadził do tego, że ludzie zaczęli wierzyć w wiele dziwnych rzeczy. W każdym społeczeństwie istnieją dzisiaj osobliwe przesądy, które wywierają wpływ na życie ludzi. Od obszarów arktycznych aż po kraje tropikalne hołduje się przesądom inspirowanym przez Szatana. Eskimosi na przykład wierzą w upiory. Wielu wierzy też w wędrówkę dusz, mianowicie że duchy przechodzą w zwierzęta, wiatr, skały, lód albo wodę i że można je ułagodzić przez odpowiednie obrzędy i zaklęcia; aby zmienić kierunek wiatru, śpiewają, bębnią i wyją pod wiatr, a w ostateczności uciekają się do podpalania grobów swoich zmarłych. Ileż w tym bezkrytycznego przesądu! I choć nigdy nie zdołali zmienić kierunku wiatru, ślepy przesąd każe im tego ciągle na nowo próbować.

³ Kiedy w niektórych okolicach Grenlandii umrze dziecko, krajowcy grzebią wraz z nim żywego psa; ten pies ma służyć dziecku za przewodnika na „tamten świat”. Jeśli ich zapytać o ten osobliwy przesąd; odpowiadają tylko: „Pies wszędzie znajdzie drogę.” — The Encyclopedia Americana.

 4, 5. Do jakich osobliwych nauk i wyobrażeń doprowadziła niewiedza co do stanu umarłych?

⁴ Stan, w jakim się znajdują umarli, to dla niejednego wielka tajemnica. Szeroko rozpowszechnione jest przeświadczenie, że ludzie mają nieśmiertelną duszę; z tym niebiblijnym wierzeniem wiąże się wiele dziwnych wyobrażeń i przesądów. Szczególnie na Wschodzie nieprzebrane miliony ludzi trwają w przekonaniu, że istnieje wędrówka dusz. Ta wiara nie jest niczym nowym. Już starożytni Egipcjanie, którzy wysunęli teorię o nieśmiertelności duszy ludzkiej, wierzyli, iż dusze przechodzą z jednego ciała w drugie. Egipski zwyczaj przechowywania mumii kotów, krokodyli i niektórych innych stworzeń niewątpliwie wywodził się z poglądu, że mieszkają w nich dusze, które mogą pewnego dnia znowu zażądać dla siebie tych ciał.

⁵ W starożytności również Pitagoras wierzył w tę matempsychozę, czyli wędrówkę dusz, i dlatego wypowiadał się przeciw spożywaniu mięsa jakichkolwiek zwierząt i ryb, a nawet przeciw spożywaniu jaj. Jeśliby jego przodkowie przekazywali dalej wyjaśnienie, które Bóg dał w tej sprawie Noemu, to by wiedział, że „wszystko, co się rusza i żyje, będzie wam na pokarm”. — 1 Mojż. 9:3, Wu.

 6. (a) Co jest jednym z dowodów tego, że w chrześcijaństwie panują ciemności spowodowane przez Szatana? (b) W jakim stanie naprawdę znajdują się umarli i jak udowodniłbyś to na podstawie Biblii?

⁶ Być może miliony ludzi na świecie uważają te praktyki i wierzenia za śmieszne. Czy jednak są oni na tyle oświeceni, że nie padają sami ofiarą podobnych przesądów? Zwróćmy na chwilę uwagę na te setki milionów, które wprawdzie przyznają się do chrystianizmu, ale szczerze wierzą w nieśmiertelność duszy ludzkiej oraz w to, że ich umiłowani zmarli cierpią w ogniu czyśćcowym i mogą być uwolnieni od tych cierpień tylko wówczas, gdy kapłan otrzyma pieniądze, aby dokonał pewnych obrzędów religijnych. Kto został oświecony przez Słowo Boże, ten wie, że umarli nie znajdują się w czyśćcu ani nie żyją gdziekolwiek indziej, lecz są martwi, bez świadomości, i według słów Chrystusa Jezusa jedynie czekają w grobach na zmartwychwstanie. Natomiast ci, którzy tkwiąc w ciemności i przesądzie padli ofiarą nauki o ogniu czyśćcowym, nie wiedzą, że człowiek jest duszą, zamiast żeby posiadał nieśmiertelną duszę. Narażają się przez to na wiele zmartwień i dość znaczną stratę pieniędzy. Jakimż błogosławieństwem byłaby dla nich dokładna znajomość rzeczy, dokładna wiedza oparta na Słowie Bożym! — 1 Mojż. 2:7; Kazn. 9:5, 10; Ezech. 18:4; Jana 5:28, 29.

 7. Co mówi sprawozdanie biblijne o pochodzeniu człowieka w porównaniu z niektórymi teoriami ludzkimi?

⁷ Biblia dostarcza nam dokładnej wiedzy, przewidzianej dla nas przez Boga. Donosi ona, że człowiek powstał w wyniku aktu stworzenia. (1 Mojż. 1:27) Ewolucjoniści mogą uważać, że mają lepszą ideę, bardziej aktualną i nowoczesną. Tymczasem wiele ludów prymitywnych od wieków trzymało się zupełnie podobnych błędnych idei, choć nie popierali ich tak zwani uczeni i oświeceni. Na przykład na Madagaskarze są ludzie, którzy wierzą, iż pochodzą od krokodyli. W związku z tym traktują te zwierzęta tak, jak gdyby były ludźmi, ich braćmi. Dopóki krokodyl nie zabije człowieka, żaden z nich nie podniesie na niego ręki, mimo że jest tak niebezpieczny. Kiedy krokodyl kogoś zabija, zostaje schwytany za pomocą haka z przynętą, po czym oddaje się go pod sąd, skazuje na śmierć, wykonuje na nim wyrok, a następnie grzebie się to zwierzę z takimi ceremoniami, jak gdyby było członkiem rodziny. Głupi przesąd! — powiemy. Oni jednak tak wierzą. — Carveth Wells: Introducing Africa.

 8. Jak można się uwolnić od szkodliwych przesądów?

⁸ Można by bez końca wyliczać dziwaczne wyobrażenia i przesądy, jakie się spotyka na całym świecie. Szatan wprowadził u swych pogrążonych w ciemności poddanych całkowity zamęt i przez to wyrządził im wiele krzywdy. Przesądy przynoszą ludzkości szkodę. Przesąd nigdy nie zaprowadzi nikogo do godnej przyjęcia służby na rzecz wszechmocnego Boga, ani do życia wiecznego w Jego nowym świecie. Istnieje tylko jeden sposób uwolnienia się od szkodliwych przesądów i od łatwowierności; polega on na nabyciu dokładnej wiedzy od Jehowy Boga. Tego rodzaju wiedza jest tak ważna w naszym życiu, że — jak mówi Jehowa — można nawet być zniszczonym z powodu jej braku. — Oz. 4:6, 10.

 9, 10. (a) Czy wykształcenie szkolne wystarcza do uzyskania dokładnej wiedzy? (b) Podaj niektóre z przeszkód w zdobyciu dokładnej wiedzy. (c) Dlaczego potrzebna jest wiedza, a nie tylko szczerość?

⁹ Obecnie istnieje na świecie więcej zakładów naukowych niż kiedykolwiek przedtem w historii ludzkości. Rządy kładą nacisk na nauczanie i budowę nowych szkół, nawet na odległych terenach. Jednakże jakiego rodzaju nauczanie się forsuje? Jaką wiedzę posiadają ludzie? Nie każda nauka jest pożyteczna, nie każda wiedza zapewnia życie. Długoletnie kształcenie się na uniwersytetach i przeczytanie góry książek nie dają człowiekowi gwarancji, że uzyska wiedzę, która będzie dla niego ochroną i życiem. Niektórzy ludzie, jak mówi Biblia, „zawsze [się] uczą, a nigdy do znajomości prawdy przyjść nie mogą”. — 2 Tym. 3:7.

¹⁰ Jehowa Bóg dostarczył Biblię, aby człowiek mógł zdobyć dokładną wiedzę i światło. Jest jednak wiele przeszkód, zagradzających ludziom drogę w tym kierunku. Są rządy, które sprzeciwiają się nauczaniu tego, co mówi Biblia. W niektórych innych krajach Biblia jest niedostępna ogółowi. Ale do największych przeszkód, które powstrzymują ludzi od uzyskania dokładnej wiedzy, należy fałszywa religia. Niezliczeni duchowni stawiają własne przesądy i tradycje ludzkie ponad Słowo Boże, twierdząc oszukańczo, iż reprezentują Boga, a jednocześnie ukrywają przed ludźmi dokładną wiedzę o Bogu. Ci duchowni należą do tej samej klasy, którą Chrystus Jezus osądził, mówiąc: „Biada wam, zakonoznawcom, żeście wzięli klucz umiejętności [wiedzy, NW]; samiście nie weszli, i tym, którzy wnijść chcieli, zabranialiście.” (Łuk. 11:52, NT) Przywódcy chrześcijaństwa mają Biblię i mówią o Bogu. Podobnie jak Żydzi dawnych czasów „gorliwość ku Bogu mają, ale nie według wiadomości [dokładnej wiedzy, NW]. Bo nie znając sprawiedliwości Bożej, a chcąc własną sprawiedliwość wystawić, sprawiedliwości Bożej nie byli poddani.” (Rzym. 10:2, 3) Nie chcą się uniżyć na tyle, żeby się uczyć od Boga za pośrednictwem Jego Słowa. Zarozumiale starają się wysuwać własne, błędne idee religijne, czyli fałszywą wiedzę. Niektórzy z nich stali się może sami tak przesądni, że doszli do przekonania, iż mają rację. Jednak czyjeś przeświadczenie, że wierzy i postępuje słusznie, wcale nie musi powodować, że to rzeczywiście jest słuszne, ani nie doprowadza danego człowieka do harmonii z zasadami Bożymi. Bóg powiada: „Jest droga, która się zda człowiekowi sprawiedliwa, ale koniec jej prowadzi do śmierci.” (Przyp. 14:12, Wu) O ludziach, którzy odrzucają prawdziwą wiedzę o Jehowie, powiedział On sam proroczo w Ozeasza 4:6, 10: „Lud mój wygładzony będzie dla nieumiejętności [braku wiedzy, AS]; a ponieważeś ty odrzucił umiejętność, i Ja też ciebie odrzucę (...) Nie chcą mieć względu na Pana [Jehowę, AS]”.

11. Co stanowi jedyną podstawę zupełnej wiedzy?

¹¹ Chociaż duchowni oraz przywódcy światowi mniemają, że posiadają wielką wiedzę, to jednak nikt nie może rzeczywiście mieć zupełnej wiedzy, jeśli nie przyjmie pokornie pouczenia od Jehowy, Źródła wszelkiej wiedzy i światła. „Bojaźń Jehowy jest początkiem wiedzy.” (Przyp. 1:7, NW) Ta fundamentalna wiedza o Jehowie jest rzeczą zasadniczą; stanowi ona podstawę wszelkiej prawdziwej wiedzy.

12, 13. (a) Do jakiego źródła trzeba się udać po prawdziwą wiedzę? (b) Pod jakimi względami jest ta wiedza podobna do skarbu?

¹² Istnieje tylko jeden sposób powiększania swej znajomości prawdy, swej wiedzy, i uchronienia się od szkodliwych przesądów — mianowicie posiadanie światła. Jehowa mówi: „Synu mój, jeśli przyjmiesz mowy moje, a przykazania moje zachowasz przy sobie, nadstawiając ucha twego mądrości i nakłaniając serce swe ku roztropności; jeśli jej szukać będziesz jak pieniędzy, a jak za skarbami kopać za nią będziesz: wtedy zrozumiesz bojaźń Pańską i umiejętność Bożą znajdziesz. Bo Pan daje mądrość; a z ust jego roztropność [wiedza, NW] i umiejętność.” — Przyp. 2:1, 2, 4-6, Wu, uw. marg.

¹³ Tak, dokładna wiedza jest jak ukryty skarb. Cóż mogłoby mieć większą wartość niż wiedza o Jehowie i Chrystusie, która oznacza życie wieczne? (Jana 17:3, NW) Ale żeby znaleźć skarb, trzeba go szukać. Następnie trzeba go utrzymać przy sobie. Można go nawet powiększyć albo pomnożyć. Wszystko to wymaga wysiłku z naszej strony. Jak można ten skarb zdobyć?

14. (a) Jakim środkiem do przekazywania prawdziwej wiedzy posługuje się Jehowa? (b) Jacy ludzie mogą osiągnąć tę dokładna wiedze?

¹⁴ Jehowa dał nam swoje Słowo, swego ducha i swą organizację. Do przyswojenia sobie wiedzy potrzeba właściwego nastawienia, mianowicie usposobienia „dziecka”, aby pokornie uznawać Jehowę i organizację, której On obecnie używa do wydawania pokarmu duchowego. Powinniśmy żywić wdzięczność za wszystko, co poczynił za pośrednictwem organizacji namaszczonych duchem świadków Jehowy, to jest „niewolnika wiernego i rozumnego”, wspomnianego przez Jezusa w Mateusza 24:45 (NW). Jehowa dostarcza pokarm duchowy w sposób, który uważa za słuszny i zgodny ze swoim zamysłem. Wszystko, co zostaje nam dostarczone tą drogą, jest dobre i powinniśmy to studiować, aby się z tego uczyć. Gdy ktoś zda sobie sprawę, że nie wie wszystkiego, a przy tym jest chętny do nauki jak dziecko, wtedy może się czegoś nauczyć i zdobędzie duchowe rozeznanie. Jeśli natomiast jest tak dumny i wydaje się sobie tak mądry jak ludzie światowi, którzy wysuwają własne teorie zamiast trzymać się zasad Bożych, to nie osiągnie zrozumienia. Jehowa nie da mu swego ducha. Zrozumienie spraw duchowych leży poza zakresem możliwości dumnych ludzi tego świata. „Człowiek zmysłowy nie ogarnia tego, co od Ducha Bożego pochodzi, ponieważ głupstwem mu się wydaje. I nawet nie jest w stanie tego rozumieć, bo takie sprawy tylko w Duchu rozsądzać można. Lecz ten, który duchem żyje, rozsądza wszystko.” — 1 Kor. 2:14, 15, Kow.

15. Dlaczego tak ważne jest duchowe rozeznanie?

¹⁵ Ktoś mógłby jednak zapytać: Czyż duchowni i inni ludzie, którzy się podają za mądrych, nie mają Biblii i nie przytaczają jej wypowiedzi? Czyżby nie wiedzieli, co ona mówi? Jest ogromna różnica między znajomością niektórych tekstów biblijnych a posiadaniem duchowego rozeznania. Przy kuszeniu Jezusa Szatan pokazał, że wie coś niecoś z Pisma Świętego, i zacytował niektóre wersety, stosując je jednak zupełnie opacznie. Natomiast Jezus posiadał duchowe rozeznanie. Szatan nie mógł pojąć znaczenia tekstu Pisma Świętego, ponieważ nie miał w sobie ducha Bożego. Jezus wiedział, jak się posługiwać tekstami biblijnymi, i zastosował je dobrze, odpierając tak pokuszenie Szatana. W sprawach duchowych orientują się tylko ludzie oddani Jehowie, którzy pokornie szukają Jego skarbów i którym On daje swego ducha. „Bo właśnie nam Bóg objawił to przez swego ducha, gdyż duch przenika wszystko, nawet głębokie rzeczy Boże.” — 1 Kor. 2:10, NW; Mat. 4:1-11.

16. Kto osiąga duchowe rozeznanie?

¹⁶ Widzimy więc, że Jehowa powierza świętą tajemnicę wiernym swoim sługom, a nie ludziom mądrym na sposób świecki, którzy próbowaliby z tej racji przypisywać cześć sobie zamiast Bogu. Chrystus Jezus widział to i dlatego zawołał z wdzięcznością: „Wysławiam cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi! żeś te rzeczy zakrył przed mądrymi i roztropnymi [intelektualistami, NW], a objawiłeś je niemowlątkom.” (Mat. 11:25) Jego uczniom dane zostało zrozumienie, ponieważ pokornie starali się o skarby od Jehowy Boga. To duchowe rozeznanie nie jest niczym pospolitym, co można by traktować z lekceważeniem. Nie jest to coś takiego, co sobie można kupić. Jest to dar Jehowy dla tych, którzy zbliżają się do Niego z pokorą, którzy studiują Jego Słowo i korzystają ze swej wiedzy tak, aby przynieść Jemu cześć. To jest wielki, lecz ukryty skarb. Szukajmy go wszyscy.

STUDIOWANIE

17, 18. Dlaczego studiowanie jest konieczne i jaka powinna być nasza postawa wobec niego?

¹⁷ Kiedy studiujemy, musimy to czynić z czystych pobudek i mieć umysły otwarte. Celem naszym powinno być nauczenie się czegoś, z czego moglibyśmy później korzystać w służbie Jehowy, a nie chęć chlubienia się osobistą wiedzą; nie powinniśmy też powodować się uczuciem własnej ważności ani pragnieniem, by wszyscy bracia przybiegali do nas i byśmy dumnie wypiąwszy pierś mogli udzielać odpowiedzi na niektóre pytania biblijne. Mając właściwą postawę wobec drogocennego światła, możemy uzyskać ducha Jehowy, co z kolei prowadzi do zrozumienia Słowa, które zostało spisane dzięki jego inspiracji.

¹⁸ Studium osobiste jest podstawowym czynnikiem w życiu prawdziwego sługi Bożego. Nie możemy się bez tego obyć. Tak jak człowiek silny fizycznie utrzymuje swą siłę przez regularny trening, ćwiczenie i właściwe odżywianie, tak też człowiek duchowy musi ćwiczyć swój umysł przez regularne karmienie właściwym pokarmem duchowym. Chociaż świadkowie Jehowy są pilnie zajęci służbą na rzecz innych, to jednak nie mogą zaniedbać studium osobistego. Ktoś może sobie wprawdzie przez krótki czas pozwolić na pospieszne przyjmowanie pokarmu duchowego niejako w biegu, ale później i tak odczuje braki. Trzeba sobie wyznaczyć czas na studium osobiste, zmusić się do myślenia i troskliwie przestrzegać wytyczonego planu. — 5 Mojż. 8:3.

19, 20. Jakie powiązanie istnieje między skupieniem a skutecznym studiowaniem?

¹⁹ Kiedy siadamy, aby studiować, uwolnijmy umysł, odsuwając od siebie na tę chwilę wszelkie inne sprawy. O czym teraz myślisz? Czy skupiasz uwagę na tym, co czytasz, czy raczej jesteś zajęty tym, co się dzieje w domu lub tym, co chcesz zrobić jutro? Na przeczytanie tego artykułu zużywasz cenny czas. Czyż w takim razie nie lepiej być praktycznym i przyswoić sobie wszystkie przedstawione tu rzeczy duchowe? O czym innym pomyśl dopiero wówczas, gdy nie będziesz zajęty studiowaniem spraw teokratycznych.

²⁰ To jest tylko przykład. Ta sama zasada znajduje zastosowanie przy wszelkich zebraniach, na jakie chodzimy, aby studiować Biblię. Przymiot skupiania się można rozwijać. Osiągniemy to tylko wówczas, gdy będziemy się więcej interesować tym, co studiujemy, niż czymkolwiek innym. Jeśli kogoś bardzo interesuje jakiś przedmiot, to skupia na nim uwagę prawie automatycznie. Zdolność koncentrowania się można rozwijać, przypominając sobie o tym za każdym razem, gdy się przystępuje do studiowania.

21. Jak można odnieść największy pożytek z czasu spędzonego na studiowaniu?

²¹ Podczas studiowania rozmyślajmy nad tym, co studiujemy. Przekonujmy się na podstawie Pisma Świętego, że tak się rzeczy mają. Pamiętajmy o tym, że mamy się czegoś nauczyć, co w przyszłości będzie nam potrzebne, i że studiujemy materiał, który stanowi podstawę naszego postępowania. W Biblii oraz w wydawanych przez Towarzystwo materiałach pomocniczych do studiów biblijnych możemy sobie robić notatki. Powinniśmy się nauczyć wyszukiwania słów kluczowych, które stanowią odpowiedzi na pytania, a nawet możemy je podkreślać, żeby je łatwiej było zapamiętać. Powinniśmy żywić pragnienie gruntownego przyswojenia sobie prawd, abyśmy mogli z nich korzystać w służbie kaznodziejskiej.

22. Jaki istnieje związek między posługiwaniem się dokładną wiedzą a uzyskaniem duchowego rozeznania?

²² Po takim skupieniu się i przygotowaniu umysłu do przyjęcia i zachowania w pamięci dokładnej wiedzy postaraj się wyzyskać praktycznie to, co ci dał Jehowa. Rozmyślaj o tym, czego się nauczyłeś, i utrwal to sobie mocno w pamięci przez skojarzenie pojęć. Apostoł Paweł powiedział: „Stale myśl nad tym, co mówię; Pan na pewno udzieli ci rozeznania we wszystkim.” (2 Tym. 2:7, NW) Powinieneś nie tylko myśleć o tych rzeczach, ale też mówić, a nawet pisać o nich. Prawie każdemu człowiekowi potrzebne jest powtarzanie, żeby nie utracił dokładnej wiedzy. Cudownym rozrządzeniem Jehowy są regularne zebrania, gdzie możemy omawiać sprawy duchowe, które przestudiowaliśmy, i otrzymać odpowiedź na nurtujące nas pytania. Dla własnego dobra powinniśmy brać czynny udział w podawaniu komentarzy. Przez takie trzymanie się organizacji i pomaganie innym w studiowaniu Biblii sami zostaniemy napełnieni dokładną wiedzą. A im więcej posługujemy się naszą wiedzą, tym więcej rozumiemy i tym większe mamy rozeznanie, jak na to wskazał apostoł Paweł w Hebrajczyków 5:14: „Pokarm stały należy się ludziom dojrzałym, tym, którzy przez użytkowanie mają władze postrzegawcze wyćwiczone w odróżnianiu co właściwe, a co opaczne.” (NW) Tym stałym pokarmem jest pokarm duchowy. Czy tobie należy się taki posilny pokarm duchowy? A czy przyswajasz go sobie?

PODOBANIE SIĘ JEHOWIE

23, 24. (a) Dlaczego należy być napełnionym dokładną wiedzą? (b) Jakie dobrodziejstwa wynikają z posługiwania się posiadaną wiedzą w służbie polowej?

²³ Pokarm duchowy i wiedza biblijna zostały udostępnione sługom Jehowy w obfitości, aby im pomóc w obraniu takiego postępowania, które by się podobało Jehowie. Jeśli napełniliśmy umysły dokładną wiedzą, to wiemy, jak chodzić przed Jehową, żeby Mu się podobać. W Kolosan 1:9-12 czytamy: „[Bądźcie] napełnieni dokładną znajomością jego woli we wszelkiej mądrości i w duchowym rozeznaniu, abyście postępowali w sposób godny Jehowy ku jego zupełnemu upodobaniu, nadal wydając owoc we wszelkim dobrym uczynku i wzrastając w dokładnej znajomości Boga, umocnieni będąc wszelką mocą według miary jego chwalebnej potęgi, abyście w pełni wytrwali i z radością byli cierpliwi, dziękując Ojcu.” (NW) Zastanówmy się nad tymi słowami. Właśnie ta dokładna wiedza daje w wyniku mądrość i duchowe rozeznanie. Mamy się nią posługiwać, chodząc przed Jehową jako Jego słudzy. A wydając tak owoce w służbie Jehowy i czyniąc dobrze, będziemy wzrastali w dokładnej wiedzy o Jehowie. Aktywność w służbie, głoszenie u drzwi i w mieszkaniach ludzi, wychodzi nam na dobre i jest dla nas dobrodziejstwem. Przez użytkowanie wiedzy duchowej rozwijamy swe zdolności postrzegawcze, swoją orientację. Uzyskujemy pełny pożytek ze studium osobistego. Zważmy, jak do tego dochodzi.

²⁴ Jednym z przykładów jest korzystanie z osiągniętej wiedzy w służbie polowej. Zanim będziemy mogli przystąpić do głoszenia, musimy się do tego przygotować. Na zebraniach służby i w domu sporządzamy sobie szkice kazań biblijnych, które zamierzamy przedstawić u drzwi lub z okazji odwiedzin ponownych. Potem idziemy do domów ludzi i wygłaszamy te kazania. Ludzie zadają nam pytania, a my szukamy odpowiedzi dla nich w Biblii i w ten sposób rozszerzamy też własną wiedzę. Powtarzamy, co wiemy o zasadach Jehowy, i jeszcze mocniej wpajamy je w swoje umysły. Nasz umysł wyrabia sobie bystrzejszą zdolność postrzegania, gdy studiujemy codziennie Biblię i prowadzimy studia biblijne w cudzych mieszkaniach. Owocność w służbie kaznodziejskiej, wynikająca z posługiwania się już zdobytą wiedzą, przyczynia się więc do stałego dalszego wzrastania w dokładnej wiedzy. Jesteśmy wtedy duchowo żywi.

25. Co wynika z tego, jeśli ktoś nie używa swej wiedzy w służbie Bożej?

²⁵ W przeciwieństwie do tego ludzie nie udzielający się czynnie w służbie Bożej nie wzrastają w dokładnej wiedzy. Nawet jeśli ktoś siedzi w domu i czyta całymi godzinami, nie zdobędzie takiej orientacji, jaką zdobyłby przez stosowanie swej wiedzy. Nie wydaje on owocu w służbie Bożej. Jezus powiedział, że ci, którzy nie wydają owocu, zostają odsunięci. (Jana 15:2) Ludzie, którzy nie posługują się swą wiedzą, okazują tym, że nie mają rozeznania ani klucza do niego, to jest ducha Bożego. Jezus wykazał w Łukasza 19:26, że jeśli ktoś nie używa tego, co mu dano, zostanie to jemu odebrane. Jedyny sposób na wzrastanie w dokładnej wiedzy, na osiągnięcie duchowego rozeznania i mądrości, polega na stałym wydawaniu owocu w służbie Jehowy.