Płodne drzewo oliwne

„Tym sposobem zostanie wybawiony cały Izrael” (Rzym. 11:26).

 1. Co można powiedzieć o oliwkach?

O DRZEWIE oliwnym mówi się, że rośnie setki lat. Nawet gdy bardzo stary, często wypróchniały pień w końcu obumrze, korzenie wypuszczają czasem nowe pędy, z których wyrasta jedno lub więcej drzew. Niezależnie jednak od tego istnieje pewne drzewo oliwne zasadzone blisko 4000 lat temu, które do dziś wykazuje żywotność i w dalszym ciągu owocuje!

 2. W związku z jaką obietnicą Paweł pisze o drzewie oliwnym? Do czego mu ono posłużyło?

² Apostoł Paweł w Liście do Rzymian posłużył się przykładem drzewa oliwnego do zilustrowania tego, jak Jehowa w cudowny sposób spełnia część obietnicy danej setki lat wcześniej Abrahamowi:

„Z całą pewnością będę ci błogosławił i z całą pewnością rozmnożę twoje nasienie jak gwiazdy na niebie i jak ziarnka piasku, które są na brzegu morskim; i nasienie twe posiądzie bramę swych nieprzyjaciół. A za pośrednictwem twojego nasienia stanowczo zjednają sobie błogosławieństwo wszystkie narody ziemi, ponieważ usłuchałeś mego głosu” (Rodz. 22:16-18).

PRZYMIERZE Z ABRAHAMEM

 3, 4. (a) W jaki sposób Abraham dowiódł swej wiary? (b) Co zobrazowało to zdarzenie?

³ Abraham dopiero co udowodnił, że był gotów złożyć w ofierze Izaaka, jedynego syna, którego urodziła mu pierwsza żona Sara (Hebr. 11:17-19; przeczytaj też Księgę Rodzaju 22:1-18). Chrześcijanie od najdawniejszych czasów uważali to zdarzenie za proroczą zapowiedź złożenia w ofierze przez Jehowę swego Syna i następnie przywrócenia mu życia dzięki zmartwychwstaniu. Istotnie, „Bóg (...) tak bardzo umiłował świat [ludzki], że dał swego Syna jednorodzonego, aby każdy, kto w niego wierzy, nie zginął, lecz miał życie wieczne” (Jana 3:16).

⁴ W tym proroczym obrazie Abraham przedstawiał Jehowę Boga, zaś Izaak — młody mężczyzna, który mógł był się przeciwstawić 125-letniemu ojcu — był pierwowzorem Jezusa Chrystusa, który chętnie złożył swe ludzkie życie na ofiarę okupu (Hebr. 7:27; 10:12).

 5. Co zostało ujawnione w przymierzu Boga z Abrahamem, jeśli chodzi o obiecane nasienie, o którym mowa w Księdze Rodzaju 3:15?

⁵ Jehowa już wcześniej, z uwagi na silną wiarę Abrahama, zawarł z nim przymierze, które weszło w życie w roku 1943 p.n.e. (Rodz. 12:4, 7; Gal. 3:17). Jakieś 50 lat później, gdy Jehowa zobaczył, że Abraham właśnie w próbie związanej z Izaakiem potwierdził swą wiarę, powtórzył i rozszerzył obietnice objęte tym przymierzem, o czym donosi Księga Rodzaju, rozdział 22. W owym pełniejszym brzmieniu przymierza Abrahamowego znalazły się szczegóły dotyczące urzeczywistnienia wspaniałych zamierzeń Bożych. Dowiadujemy się z niego, że nasienie niosące wyzwolenie, obiecane jeszcze w Edenie, pojawi się na ziemi jako potomek Abrahama, że będzie się składać z wielu członków (dokładna liczba nie została wtedy ujawniona), że zwycięży swoich nieprzyjaciół i w końcu że za pośrednictwem tego nasienia wszystkie narody ziemi zjednają sobie błogosławieństwa (Rodz. 3:15).

KTO NALEŻY DO NASIENIA ABRAHAMA

 6, 7. (a) Kto według Pisma Świętego jest głównym Nasieniem Abrahama? (b) Skąd wiemy, że miało być jeszcze wtórne nasienie Abrahamowe? (c) Kiedy została objawiona dokładna liczebność jego przedstawicieli? Ilu miało ich być?

⁶ U osób, które mają taką samą wiarę jak Abraham i pragną dostąpić błogosławieństwa od Jehowy, każdy szczegół tej obietnicy budzi zainteresowanie (Rzym. 4:16). Kto przede wszystkim okazał się tym nasieniem Abrahama, za którego pośrednictwem wszystkie narody ziemi ostatecznie osiągną błogosławieństwo? Apostoł Paweł dowodzi, że głównym Nasieniem jest Chrystus (Gal. 3:16).

⁷ Wszakże skoro Jehowa obiecał Abrahamowi, że rozmnoży jego nasienie, to z kogo miała się składać wtórna, drugorzędna część nasienia Abrahamowego? Jakie osoby miały być „dziedzicami w stosunku do obietnicy”, „współdziedzicami Chrystusa”, głównego Nasienia? (Gal. 3:29; Rzym. 8:17). Jeszcze mniej więcej przez 2000 lat liczba tych, którzy mieli wejść w skład drugorzędnego ‛nasienia Abrahama’, pozostawała nieznana dla ludzi, podobnie jak ilość „gwiazd na niebie” bądź też „ziarenek piasku, które są na brzegu morskim”. Dopiero pod koniec pierwszego stulecia n.e. apostoł Jan usłyszał „liczbę opieczętowanych: sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych ze wszystkich pokoleń synów Izraela” (Rodz. 22:17; Obj. 7:4, Biblia Tysiąclecia).

 8. Jaką wyjątkową sposobność mieli obrzezani Żydzi?

⁸ A spośród kogo miały być wybrane i opieczętowane 144 tysiące „synów Izraela”? Gdyby dostatecznie dużo rodowitych Izraelitów przestrzegało Przymierza Prawa, które było „wychowawcą prowadzącym (...) do Chrystusa”, głównego Nasienia Abrahama, wówczas z nich składałoby się całe grono 144 000 członków drugorzędnego nasienia Abrahamowego. W ten sposób staliby się „królestwem kapłanów i narodem świętym”, błogosławieństwem dla wszystkich ludów ziemi (Gal. 3:24; Wyjścia 19:5, 6). Czy jednak wystarczająco dużo z nich okazało się prawdziwymi dziećmi Abrahama, „ojca wszystkich wierzących”? (Rzym. 4:11, Nowy Przekład).

 9. Jak Jan Chrzciciel wskazał, że duchowe nasienie Abrahama niekoniecznie będzie się składać wyłącznie z Żydów?

⁹ Zanim jeszcze Jezus rozpoczął swą ziemską służbę, Jan Chrzciciel ostrzegał żydowskich przywódców religijnych: „Nie mówcie sobie tak śmiało: ‛Za ojca mamy Abrahama’. Powiadam wam bowiem, iż Bóg jest w stanie wzbudzić Abrahamowi dzieci z tych kamieni. Już siekiera jest przyłożona do korzenia drzew; każde więc drzewo, które nie wydaje właściwego owocu, ma być ścięte i wrzucone w ogień” (Mat. 3:9, 10). Za czasów Pawła było też już wiadomo, w jaki cudownie mądry sposób Jehowa uzupełni liczbę wtórnego nasienia Abrahamowego (Rzym. 16:25-27). Paweł wyjaśnia to szczegółowo w Liście do Rzymian.

LIST PAWŁA DO RZYMIAN

10. Jakim błędnym przeświadczeniem kierowali się cieleśni Żydzi?

¹⁰ Żydzi byli w pełni świadomi tego, że są wybranym ludem Bożym. O wyrażeniu „lud wybrany” powiedziano w dziele The Concise Jewish Encyclopedia (Zwięzła encyklopedia żydowska): „Określenie świadczące o przekonaniu, iż Żydzi mają specjalne stosunki z Bogiem. Za podstawę ugruntowania się tego poglądu posłużyło zawarcie przymierza z Abrahamem”. Żydzi byli dumni z tego, że są potomkami Abrahama, i uważali siebie za nasienie, przez które spłyną błogosławieństwa na wszystkie inne narody. Ich zdaniem możliwe było usprawiedliwienie się przed Bogiem przez uczynki spełniane w ramach Przymierza Prawa (Jana 8:33, 39; Rzym. 9:31, 32; 10:3, 4; 11:7).

11, 12. (a) Jaka sytuacja panowała w zborze rzymskim, gdy do niego pisał apostoł Paweł? (b) Czym się kierował Paweł, wysyłając list do tych chrześcijan, którzy się wywodzili z Żydów i pogan?

¹¹ Takie właśnie było tło listu, który apostoł Paweł napisał do zboru chrześcijańskiego w Rzymie. Niektórzy z Żydów mieszkających w tym mieście stali się chrześcijanami, lecz większość z nich odrzuciła wiarę w Jezusa jako Mesjasza. Zbór w Rzymie składał się także z wielu chrześcijan nieżydowskiego pochodzenia.

¹² Zarówno Żydzi, jak i poganie, z różnych powodów byli przekonani o swojej wyższości — Żydzi, ponieważ wywodzili się z rodu Abrahama, a poganie, ponieważ wskutek niewiary tych pierwszych zostali dopuszczeni do specjalnych przywilejów związanych z przymierzem Abrahamowym. Paweł usiłował wytłumaczyć chrześcijanom pochodzącym tak z Żydów, jak i z pogan, że obie grupy zawdzięczają swoją sprawiedliwą pozycję przed Bogiem nie tyle uczynkom, ile wierze w Chrystusa (Rzym. 3:21-27). Listem swoim Paweł zamierzał umocnić jedność wśród chrześcijan i pobudzić ich aktywność w wysławianiu Jehowy za wspaniałe podążanie naprzód w spełnianiu obietnic przymierza z Abrahamem.

SYMBOLICZNE DRZEWO OLIWNE

13. Z jakiego powodu Paweł wyraził żal? Co unaocznił na przykładzie szlachetnego drzewa oliwnego?

¹³ Apostoł Paweł pisze ze smutkiem, że „nie wszyscy (...), którzy pochodzą od Izraela, są Izraelem”, po czym dodaje: „I nie wszyscy przez to, że są potomstwem Abrahama, stają się jego dziećmi [częścią duchowego nasienia Abrahamowego]”. Następnie rozwija tę myśl i przedstawia obrazowo, jak Jehowa ‛wzbudza dzieci Abrahamowi’ (Rzym. 9:1, 2, 6, 7, BT). Chcąc zrozumiale zilustrować, w jaki sposób przymierze Abrahamowe wyłania pełną liczbę członków duchowego nasienia obietnicy, posłużył się symbolem szlachetnej oliwki. (Zobacz List do Rzymian 11:13-26).

14. Kto jest korzeniem symbolicznej oliwki? Jakie wersety biblijne to potwierdzają?

¹⁴ Zanim Paweł wypowiedział się na temat samego drzewa, wspomniał o korzeniu, pisząc, że „korzeń jest święty” (Rzym. 11:16). Bóg Jehowa właśnie jest „święty” (Oz. 11:9, BT). Często też jest nazywany „świętym Izraela”, zwłaszcza w Księdze Izajasza (Izaj. 10:20; 29:19; 60:9, BT). Apostoł Piotr zachęca chrześcijan namaszczonych duchem: „W zgodzie ze Świętym, który was powołał, sami też stańcie się świętymi w całym swoim sprawowaniu” (1 Piotra 1:15, 16). Jehowa Bóg, Większy Abraham, jest zatem korzeniem symbolicznego drzewa oliwnego.

15. (a) W jakim sensie Jehowa jest korzeniem duchowego Izraela? (b) Kto jest pniem symbolicznego drzewa oliwnego? Dlaczego?

¹⁵ Jak patriarcha Abraham był korzeniem narodu izraelskiego, tak Jehowa daje życie duchowemu Izraelowi. Jak 12 pokoleń Izraela wywodziło się od Abrahama przez Izaaka, Jakuba i 12 patriarchów, tak 12 symbolicznych szczepów duchowego Izraela pochodzi od Jehowy przez Większego Izaaka, Chrystusa Jezusa. Jego to, jako główne Nasienie Abrahama, przedstawia obrazowo pień drzewa oliwnego (Gal. 3:16). Jehowa, którego symbolizuje korzeń, wyłania za pośrednictwem swego Syna, Chrystusa Jezusa, pełną liczbę członków drugorzędnego nasienia (Gal. 3:29). Ale w jaki sposób lub jaką drogą Jehowa kompletuje wymaganą liczbę gałęzi?

NIEKTÓRE GAŁĘZIE OBCIĘTE, INNE WSZCZEPIONE

16. Czego dotyczy „święta tajemnica”, o której wspomniał Paweł w Listach do: Rzymian 11:25 oraz do Efezjan 3:3-6?

¹⁶ Paweł rzuca więcej światła na to cudowne postanowienie Boże, gdy pisze: „Nie chcę bowiem, bracia, abyście wydawali się sobie rozumnymi, nie znając tej świętej tajemnicy: że przytępienie wrażliwości ogarnęło po części Izraela, aż wejdzie pełna liczba ludzi z narodów, i tym sposobem [po grecku: kai houtos]a zostanie wybawiony cały Izrael” (Rzym. 11:25, 26; porównaj z tym List do Efezjan 3:3-6). Jehowa ‛wzbudza dzieci Abrahamowi’, przyjmując do wtórnego nasienia Abrahamowego wymaganą liczbę, czyli „pełną liczbę ludzi z narodów [pogan]”. Ci nie-Żydzi okazujący „wiarę Abrahama”, których liczebność jest ograniczona, mieli się okazać duchowymi Żydami, częścią składową duchowego Izraela, „Izraela Bożego” (Rzym. 4:16; 2:28, 29; Gal. 6:15, 16).

17. (a) Jakie niezwykłe postępowanie opisał Paweł? (b) Kogo zobrazowały obcięte gałęzie, a kogo wszczepione pędy dzikiej oliwki? (c) Jak dalece ta ilustracja obnażyła dumę i pychę Żydów?

¹⁷ Paweł przedstawił urzeczywistnienie „świętej tajemnicy” na przykładzie zabiegu raczej nie stosowanego w sadownictwie. Zazwyczaj pędy pobrane z drzewa szlachetnego szczepi się na dziczce, żeby uzyskać z niej lepsze plony. Paweł dobrze o tym wiedział, oświadczył bowiem, że chrześcijanie pochodzenia pogańskiego zostali ‛wszczepieni wbrew naturze w szlachetne drzewo oliwne’ (Rzym. 11:24, NP). Nie-Żydów przyjętych do przymierza Abrahamowego przyrównał więc do zrazów, czyli pędów dzikiej oliwki, które zaszczepiono na pniu „szlachetnego drzewa oliwnego”. Zastępują one obcięte naturalne gałęzie, które wyobrażają rodowitych Żydów, odrzuconych z powodu braku wiary (Rzym. 11:17, 19, 20, 24). Powyższe niezwykłe unaocznienie posłużyło dobitnemu zdemaskowaniu pychy i zarozumiałości niewierzących Żydów, którzy uważali pogan za martwe kamienie lub za tak niezdolnych do wydawania szlachetnego owocu jak gałęzie dzikiej oliwki. Potwierdziło się, że Jehowa „ma moc wzbudzić Abrahamowi dzieci”, na co ostrzegawczo wskazał Jan Chrzciciel (Łuk. 3:8).

18. (a) Co się wydarzyło w 36 roku n.e.? Czy jednak niektóre odcięte gałęzie zostały z powrotem wszczepione w drzewo przymierza Abrahamowego? (b) Jak Paweł budował jedność zboru chrześcijańskiego?

¹⁸ Mimo to chrześcijanie wywodzący się z nie-Żydów, których ‛wszczepiono wbrew naturze’ w drzewo przymierza Abrahamowego, aby weszli w skład nasienia duchowego, nie mieli podstaw, żeby uważać się za wyższych od Żydów. Paweł wyjaśnił: „Ale i oni [Żydzi], jeżeli nie będą trwali w niewierze, zostaną wszczepieni, gdyż Bóg ma moc wszczepić ich ponownie” (Rzym. 11:23, NP). Rodowici Żydzi, których mały ostatek przyjął główne Nasienie, stali się trwałymi gałęziami symbolicznego drzewa (Rzym. 9:27; 11:5). Natomiast w roku 36 n.e., przy końcu 70 tygodni lat przepowiedzianych przez Daniela, większość Żydów została wyłamana z drzewa przymierza Abrahamowego (Dan. 9:27).b Później jednak niektórzy z nich doczekali się wszczepienia z powrotem „w swoje drzewo oliwne”, gdy uwierzyli w Mesjasza Jezusa, główne Nasienie Abrahama (Rzym. 11:24, NP; Dzieje 13:5, 42, 43; 14:1). Przez uwypuklenie tych szczegółów Paweł przyczyniał się do jedności wśród namaszczonych chrześcijan, którzy przecież wszyscy dzięki „dobrotliwości Bożej” stali się ‛uczestnikami korzenia i tłuszczu oliwnego’ (Rzym. 11:17, 22, NP).

DRZEWO OLIWKI W PEŁNI PŁODNE

19. Jak przymierze Abrahamowe stopniowo wyłoniło duchowe nasienie, aby został wybawiony „cały Izrael”?

¹⁹ W ciągu wieków, a zwłaszcza w sprzyjającej części dzisiejszego czasu końca, jeszcze inni Żydzi i ludzie z narodów zostali wszczepieni w symboliczne drzewo oliwne. Tak więc przymierze Abrahamowe wyłania „pełną liczbę” Żydów i pogan, jaka jest potrzebna do skompletowania duchowego nasienia. „Tym sposobem zostanie wybawiony cały Izrael” — nie cielesny, lecz ci, którzy „są rzeczywiście ‛Izraelem’”, 144 000 członków duchowego Izraela (Rzym. 11:12, 25, 26; 9:6-8; Obj. 7:4).

20, 21. (a) Jak powinniśmy się zachować wobec realizacji najważniejszej części przymierza Abrahamowego? (b) Co będzie przedmiotem naszych rozważań w następnym artykule?

²⁰ Cudowny sposób, w jaki Jehowa zrealizował najistotniejszą część przymierza Abrahamowego, dostarczywszy pień tego symbolicznego drzewa i pełną liczbę jego gałęzi, napełnia nas podziwem. Za przykładem Pawła wołamy: „O głębokości Bożych bogactw, Jego mądrości i wiedzy! Jakże niepojęte są Jego wyroki i jak nieodgadnione Jego drogi! Bo ‛kto poznał myśli Jehowy lub kto został Jego doradcą?’ Albo: ‛Kto najpierw Mu coś dał, żeby musiał otrzymać wyrównanie?’ Wszystko przecież jest z Niego i przez Niego, i dla Niego. Jemu niech będzie chwała na zawsze. Amen” (Rzym. 11:33-36).

²¹ Ale jaka praktyczna nauka może płynąć z tej ilustracji o szczepionym drzewie oliwnym, zarówno dla symbolicznych gałęzi (namaszczonych chrześcijan), jak i dla innych, którzy teraz dostępują błogosławieństwa za pośrednictwem nasienia wyłonionego przez drzewo przymierza Abrahamowego? Sprawy te będą omówione w następnym artykule.

[Przypisy]

Czy uchwyciłeś następujące główne myśli:

● Jakie obietnice zawiera przymierze Abrahamowe?

● Kto jest głównym Nasieniem, a kto drugorzędnym?

● Kogo przedstawiają poniższe części symbolicznej oliwki:

— korzeń?

— pień?

— obcięte gałęzie naturalne?

— naturalne gałęzie pozostawione na drzewie lub wszczepione z powrotem?

— wszczepione gałęzie dzikiej oliwki?

● Co jest „świętą tajemnicą” wspomnianą przez Pawła w Liście do Rzymian 11:25?

● Dlaczego symboliczne drzewo oliwne jest w pełni płodne?

[Ilustracja na stronie 13]

[Patrz publikacja]

GAŁĘZIE

12 szczepów Izraela

144 000 duchowych Izraelitów (drugorzędne nasienie)

PIEŃ

Izaak, Jakub i 12 patriarchów

Mesjasz Jezus (główne nasienie)

KORZEŃ

Abraham

Jehowa