pozostaną wierne i miłujące i święte, a także skromne.” Z tłumaczeń polskich Pismo Święte Nowego Testamentu — Nowy Przekład z języka greckiego ks. Eugeniusza Dąbrowskiego brzmi: „Zbawiona będzie rodząc dzieci, byle tylko wytrwała w wierze, w miłości oraz w świętobliwości połączonej ze skromnością.” W tłumaczeniu ks. Seweryna Kowalskiego werset ten otrzymał taką postać: „Uzyska zbawienie przez macierzyństwo, jeżeli skromnie i wstydliwie trwać będzie w wierze, w miłości i świątobliwości.”

³⁷ Wydana niedawno Revised Standard Version (Zrewidowana wersja standardowa) brzmi: „Jednak niewiasta będzie zbawiona przez wydanie dzieci, jeśli trwa w wierze, miłości i świętości, ze skromnością.” George M. Lamsa wydał dzieło zatytułowane The Holy Bible from Ancient Eastern Manuscripts (Biblia Święta opracowana na podstawie starożytnych manuskryptów wschodnich) i nadaje w nim temu wersetowi taką formę: „Niemniej jednak, jeśli jej potomstwo pozostanie w wierze oraz zachowa świętość i czystość, to i ona będzie żyła dzięki niemu.” The New Testament — A Translation in the Language of the People (Nowy Testament — Przekład na język ludu) Ch. E. Williamsa brzmi: „Ale niewiasty będą zbawione przez macierzyństwo, jeśli będą żyły w wierze, miłości i czystości, połączonej ze zdrowym rozsądkiem.” Charles Kingsley Williams w tłumaczeniu nazwanym The New Testament in Plain English (Nowy Testament w prostej angielszczyźnie) podaje: „Ale niewiasta zostanie zbawiona przez rodzenie dzieci, jeśli trwa w wierze i miłości i świętości wraz ze skromnością. — 1 Tym. 2:15.

CZY MA ZASTOSOWANIE OKUP?

38. Jakie pytanie co do Adama i Ewy powstaje w związku z tekstem 1 do Tymoteusza 2:5, 6?

³⁸ Jest rzeczą jasną, że rozpatrzone powyżej teksty biblijne, które bywają przytaczane na korzyść Ewy i na poparcie jej zbawienia pod panowaniem Królestwa Bożego, bynajmniej nie stanowią dowodu, iż zostanie jej jeszcze raz udzielona sposobność życia wiecznego. Stąd i Adama nie czeka żadna korzyść z naciąganych argumentów, wysuwanych na usprawiedliwienie Ewy. Czy jednak zarówno Adam, jak też Ewa, nie mają skorzystać z dobrodziejstw ofiary okupu, złożonej przez Pana Jezusa Chrystusa, „ostatniego Adama”? W liście 1 do Tymoteusza 2:5, 6 apostoł Paweł napisał: „Człowiek Jezus Chrystusa (...) dał siebie samego na odpowiedni okup za wszystkich.” (NW) Czy więc Adam i Ewa, o których apostoł pisze dalej w wierszu 13 i 14, nie mają słusznego prawa do korzystanie z tego ‚odpowiedniego okupu’? Wielu twierdzi, że tak.

39, 40. (a) Co to jest okup i co Jezus powiedział na ten temat według Mateusza 20:28? (b) Jakie prawo dane od Boga przez Mojżesza, a dotyczące okupu, było Jezusowi znane?

³⁹ Okup jest to pewna wartość, którą się przekazuje lub wpłaca osobie bądź organizacji celem odzyskania czegoś, co ona przetrzymuje w niewoli, zależności, czy też posiadaniu. Jeśli chodzi o Pana Jezusa Chrystusa, to oddawszy siebie na śmierć ofiarną złożył on „odpowiedni okup, co oznacza, że wartość tym sposobem dostarczona ściśle odpowiada wartości utraconej, którą ma być okupiona, wykupiona, czyli odzyskana. Według Mateusza 20:28 Jezus powiedział: „Syn człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, ale aby służył i aby dał duszę swą na okup za wielu.” Jezus dokładnie znał następujący przepis prawa Bożego, podanego narodowi izraelskiemu ze pośrednictwem Mojżesza:

⁴⁰ „Gdzie by śmierć zaszła, tedy dasz duszę za duszę; oko za oko, ząb za ząb, rękę za rękę, nogę są nogę, sparzelinę za sparzelinę, ranę za ranę, siność za siność. (...) Jeśliby też czyj wół [nie trzymany pod strażą] ubódł (...) a zabiłby męża albo niewiastę, wół on ukamienowany będzie, nadto i pan jego [który nie zwracał uwagi na ostrzeżenia] umrze. Jeśliby nań włożono, żeby się odkupił, tedy da okup za duszę swoją, jakikolwiek nań włożą.” — 2 Mojż. 21:23-30.

41. Co musiał uczynić Syn Boży, aby móc dostarczyć „odpowiedni okup”?

⁴¹ Chcąc złożyć „odpowiedni okup” za ludzkość, niebiański Syn Boży musiał się stać doskonałym człowiekiem, całkowicie podobnym, czyli odpowiadającym doskonałemu Adamowi w ogrodzie Eden. W tym celu narodził się jako ludzkie dziecię z czystej dziewicy żydowskiej, Marii, przy czym Ojcem jego pozostał Jehowa Bóg. W następstwie tego cudu urodził się doskonałym i bezgrzesznym; nie był obarczony grzechem pochodzącym od Adama. Wyrósłszy na trzydziestoletniego mężczyznę, po ochrzczeniu w wodzie przez Jana Chrzciciela dla usymbolizowania swego oddania się Bogu na spełnianie Jego woli, Jezus w zupełności odpowiadał człowieczeństwu bezgrzesznego, doskonałego Adama z ogrodu Eden. Był więc w stanie złożyć swe ludzkie życie, czyli swą duszę, jako „odpowiedni okup” za uwolnienie ludzkości od grzechu i od kary, którą grzech za sobą pociąga, to jest od śmierci.

42. Czy spośród potomków Adama i Ewy skorzysta ktoś z „odpowiedniego okupu” Jezusa? Czy ten okup nie ma zastosowania przede wszystkim do Adama, a następnie do Ewy?

⁴² Nie ulega wątpliwości, że w myśl nauki Biblii wielu potomków Adama i Ewy ma skorzystać z tego „odpowiedniego okupu”, złożonego przez Jezusa Chrystusa, i doznać zmartwychwstania z szeolu, czyli hadesu, otrzymując przez to sposobność osiągnięcia ludzkiej doskonałości na rajskiej ziemi. Ale co można powiedzieć o Adamie i Ewie? Skoro ludzkie ciało i dusza Jezusa odpowiadają dokładnie doskonałemu Adamowi w Edenie, to czy „odpowiedni okup” dostarczony przez Jezusa nie miałby dotyczyć przede wszystkim samego Adama, a następnie też jego żony Ewy? Niekoniecznie!

43, 44. (a) Kto mógł w Izraelu korzystać z dobrodziejstwa jakim były miasta ucieczki, i co musiał w tym celu uczynić? (b) Co prawo orzekało o rozmyślnym zabójcy w 4 Mojżeszowej 35:18-21, 30-32?

⁴³ Pomocą do zrozumienia tego może się okazać następujący przykład: Prawo Jehowy dane narodowi izraelskiemu poprzez proroka Mojżesza nakazywało wyznaczenie sześciu „miast ucieczki”, rozlokowanych po całym kraju w najbardziej odpowiednich i dogodnych miejscach. Miały one służyć ludziom, którzy by się przez prosty przypadek stali winnymi zabójstwa. Przypadkowy zabójca mógł uniknąć kary śmierci, jeśli uciekł przed mścicielem krwi do najbliższego miasta ucieczki i tam pozostawał aż do śmierci Lewity, który aktualnie piastował urząd arcykapłana Jehowy. (4 Mojż. 35:9-29) A co działo się z umyślnym, czyli świadomym zabójcą, z mordercą, zamachowcem? Prawo Boże o miastach ucieczki mówi na ten temat:

⁴⁴ „Śmiercią umrze on mężobójca. Powinowaty zabitego zabije tego mężobójcę; gdziekolwiek się z nim spotka, on sam zabije go. A jeśliby [morderca] kogo z nienawiści popchnął albo nań czym cisnął z zasadzki, a umarłby, albo jeśliby go z waśni uderzył ręką swoją, a umarłby, śmiercią umrze ten, który uderzył, mężobójcą jest; powinowaty zabitego zabije mężobójcę, gdziekolwiek go trafi.” „Za świadectwem świadków zabije mężobójcę; ale świadek jeden nie będzie mógł świadczyć na skazanie kogo na śmierć. NIE WEŹMIECIE TEŻ OKUPU ZA ŻYWOT MĘŻOBÓJCY, KTÓRY ZASŁUŻYŁ NA ŚMIERĆ; niech śmiercią umrze. Nie weźmiecie też zapłaty od onego [od przypadkowego zabójcy], który uciekł do miasta ucieczki swojej, aby się nawrócił na mieszkanie do ziemi swojej, pierwej niżby kapłan umarł.” — 4 Mojż. 35:18-21, 30-32.

45. Jak powinniśmy się zapatrywać na to, że Jehowa nie pozwalał przyjmować okupu za świadomego zabójcę?

⁴⁵ Jehowa Bóg, Dawca wszelkiego życia, miał prawo zabronić przyjmowania okupu za świadomego zabójcę i nie wykraczał przy tym poza granice sprawiedliwości; tak samo słusznie nie zezwalał na to, by tego pokroju człowiek żył sobie w mieście ucieczki pod ochroną żydowskiego arcykapłana.

46, 47. (a) Co podają o odpowiedzialności Adama teksty listów: do Rzymian 5:12-14 oraz 1 do Tymoteusza 2:14? (b) Co Adam mógł zaprzepaścić przez swój grzech, oprócz ściągnięcia wyroku na siebie?

⁴⁶ Podobnie traktuje Bóg Adama i Ewę. O Adamie jako ponoszącym główną odpowiedzialność powiedziano w liście do Rzymian 5:12-14: „Jak przez jednego człowieka wszedł grzech na ten świat, a przez grzech śmierć, tak i na wszystkich ludzi śmierć przeszła, bo wszyscy zgrzeszyli. (...) śmierć panowała od Adama aż do Mojżesza i nad tymi, którzy nie zgrzeszyli dopuszczając się przestępstwa podobnie jak Adam.” — NDb.

⁴⁷ Wskutek grzechu Adama i wynikającej stąd kary w świecie ludzkim pojawiła się śmierć. Tym samym właśnie Adam ponosi odpowiedzialność za to, że wszyscy jego potomkowie podlegają grzechowi i śmierci, oraz za cała hańbę, jaką to sprowadziło na święte imię jego Twórcy, Jehowy Boga. Adam nie popadł w grzech przez przypadek: „Adam nie był zwiedziony.” (1 Tym. 2:14) Zdawał sobie sprawę, że przekracza prawo Boże zakazujące spożywania owocu z drzewa znajomości dobrego i złego. Wiedział, że obiera postępowanie, które będzie dla niego oznaczało śmierć z ręki Boga. Mógł się nawet spodziewać, że kara śmierci zostanie na nim wykonana jeszcze tego samego 24-godzinnego dnia, a więc zanim by miał możliwość zostania ojcem. Mógł tym samym zaprzepaścić wszelką sposobność życia czy choćby zapoczątkowania życia całego swego potomstwa. Kiedy Adam dzięki niezasłużonej dobroci Bożej jednak założył rodzinę, byt jej od początku obciążony był grzechem i wyrokiem śmierci; nie przekazał jej prawa do życia.

48. (a) Co trzeba powiedzieć o nieprzyjęciu przez Boga jakiegokolwiek okupu za Adama? (b) Jak się jednak przedstawia sprawa z potomstwem Adama i Ewy?

⁴⁸ Ponieważ Adam pomimo dobitnego ostrzeżenia ze strony Boga świadomie sprowadził śmierć na całe swe potomstwo, więc był rozmyślnym mordercą, a Ewa uczestniczyła wraz z nim w tym świadomym przestępstwie. Dlatego też Jehowa, działając już w myśl swego później ogłoszonego prawa o „miastach ucieczki”, nie zamierzał przyjąć żadnego okupu za Adama i Ewę ani zezwolić, by się dostali pod ochronę Jego Arcykapłana, Jezusa Chrystusa. Natomiast co się tyczy rodu ludzkiego, który się od nich wywodzi, to Bóg słusznie mógł przyjąć zań ofiarę okupu swego Arcykapłana Jezusa Chrystusa, ponieważ grzeszny stan tych potomków, zasługujących ściśle biorąc na śmierć, wynika jedynie z przypadkowej okoliczności, przez nich nie zawinionej, że pochodzą od Adama.

49. Jaką korzyść z ofiary okupu odniesie syn Adama, Kain?

⁴⁹ Jeżeli chodzi o Kaina, pierworodnego syna Adama, to Jehowa Bóg słusznie nie pozwala mu korzystać z dobrodziejstw ofiary okupu Chrystusa, ponieważ bezpośrednio go ostrzegł, a ten jednak podle zamordował swego brata Abla, cieszącego się upodobaniem Bożym. Jest rzeczą jak najbardziej logiczną, że ani dla Kaina, ani też dla jego rodziców, Adama i Ewy, nie spodziewamy się zmartwychwstania.

Obecne pokolenie dwudziestego wieku a zmartwychwstanie

 1, 2. (a) Czy całe obecne dwudziestowieczne pokolenie jest objęte zrządzeniem Boga co do zmartwychwstania? (b) Czego z przypowieści Jezusa dowiadujemy się o ludziach przyrównanych do „kozłów”?

SPOŚRÓD pokolenia żyjącego w obecnym dwudziestym wieku umiera wiele takich ludzi, którzy są objęci zrządzeniem Jehowy Boga co do zmartwychwstania pod panowaniem Królestwa Jego Syna, Jezusa Chrystusa.

² Niemniej jednak w obecnym pokoleniu jest też wielu takich, którzy podzielą ostateczny los Szatana Diabła i jego demonów. Będą to ci, których Jezus Chrystus przyrównał do kozłów. Jezus podał proroctwo o upadku teraźniejszego niegodziwego systemu rzeczy i zakończył je przypowieścią o owcach i kozłach. Przypowieść ta, inaczej mówiąc to porównanie, zanotowano w Ewangelii według Mateusza 25:31-46. W naszym pokoleniu symbolicznymi „kozłami” są ludzie ze wszystkich dzisiejszych narodów, a przy tym odbywa się teraz oddzielanie ich od klasy ludzi sprawiedliwych, których Jezus przyrównał do owiec. Zarówno „owce”, jak i „kozły” są klasą ziemską, to znaczy nie mają od Jehowy Boga powołania do niebiańskiego dziedzictwa wespół z Jego Synem Jezusem Chrystusem, lecz są usposobienia ziemskiego. — Mat. 25:31-33.

 3. Od kogo Jezus odróżnił zarówno „owce”, jak i „kozły”, oraz w jaki sposób?

³ Jezus odróżnił zarówno „owce”, jak i „kozły”, od swoich duchowych „braci”, swych 144 000 współdziedziców, którzy z nim obejmą dziedzictwo niebiańskie. „Owcami” nazwał Jezus tych, na których spoczywa błogosławieństwo Jego niebiańskiego Ojca, ponieważ wyświadczyły dobro jego duchowym braciom, chociażby „jednemu z tych braci moich najmniejszych”. (Mat. 25:34-40) „Kozły” ogłosił Jezus za klasę przeklętą, ponieważ zaniedbały wyświadczanie dobra jego duchowym braciom, choćby „jednemu z tych najmniejszych”. Tym samym „kozły” nie uczyniły nic dobrego Temu, którego ci bracia reprezentowali, to jest Panu Jezusowi Chrystusowi.

 4. O kim wspomniał Jezus, odpędzając od siebie symboliczne „kozły”, i co powiedział o nich?

⁴ W przypowieści tej Jezus z góry wskazał na fakt, że Szatan Diabeł i jego demoniczni aniołowie zostaną wrzuceni w „jezioro ognia i siarki”, co symbolizuje „powtórną śmierć”. Do klasy „kozłów” powiedział bowiem: „Idźcie precz ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, zgotowany diabłu i aniołom jego.” — Mat. 25:41-45, NP; Obj. 20:10, 14, NW.

 5. Kiedy Król Jezus Chrystus wypowie te słowa do symbolicznych „kozłów”?

⁵ Król Jezus Chrystus panuje już w niebie, odkąd w roku 1914 n.e. skończyły się „czasy pogan”. (Łuk. 21:24) Kiedy więc będzie wypowiadał te słowa do ludzi, których zaliczył do klasy „kozłów”? Stanie się to podczas zburzenia Babilonu Wielkiego oraz w bitwie Armagedonu, która nastąpi bezpośrednio po zagładzie Babilonu Wielkiego, to znaczy w „wojnie wielkiego dnia Boga Wszechmocnego”. (Obj. 17:1, 2, 15, 16; 16:14, 16; 17:14, NW) Do wytracanych wówczas „kozłów” należeć będą wszyscy ci ludzie na ziemi, którzy nie znajdą się pośród błogosławionych „owiec”.

 6. W jaki sposób dają się poznać symboliczne „owce”?

⁶ „Owce” to klasa ludzi, którzy popierają Króla Jezusa Chrystusa przez czynne wyświadczanie dobra Jego duchowym braciom i współdziedzicom. Te „owce” opuściły Babilon Wielki (Ogólnoświatową dziedzinę panowania fałszywej religii babilońskiej). Oddały swe życie Bogu przez Chrystusa i zostały ochrzczone w wodzie; odtąd razem z duchowymi braćmi Chrystusa biorą udział w wydawaniu po całej ziemi końcowego świadectwa o Królestwie Bożym, co odpowiada nieco wcześniej wypowiedzianemu proroctwu Jezusa z Ewangelii według Mateusza 24:14. „Owce” nie maszerują u boku „królów całej zamieszkanej ziemi” i ich armii ku Armagedonowi, by walczyć przeciw Bogu.

 7, 8. Kogo obejmuje klasa „kozłów”, skazanych jako ludzie „przeklęci”?

⁷ W przeciwieństwie do tego „kozły”, zmierzające do zagłady jako ludzie „przeklęci”, będą