‛Nie korzystaj ze świata w pełni’

„Ci, którzy muszą mieć do czynienia ze światem, nie powinni dać mu się pochłonąć. Mówię to, ponieważ świat, jaki znamy, przemija” (1 Kor. 7:31, Biblia jerozolimska).

 1, 2. (a) Jak zapatruje się dziś wiele osób na przyszłość świata? (b) Co na temat świata i korzystania z niego napisał Paweł?

„NIE SPOSÓB przewidzieć, jakie niespodzianki i rozczarowania niesie przyszłość. (...) Wydaje się jednak, że świat — sprawnie czy nieudolnie — posuwa się naprzód i nadal będzie się posuwał”. Słowa te wypowiedział kilkadziesiąt lat temu znany historyk, H. G. Wells. Wielu podobnie jak on uważa, że ludzkość pomimo licznych niepowodzeń i kryzysów jakoś rozwiąże swoje problemy i świat w takim czy trochę innym kształcie zdoła przetrwać.

² Niemniej chrześcijański apostoł Paweł, pisząc w natchnieniu od Boga, przedstawił inny obraz nadchodzących wydarzeń, gdy zalecił współwyznawcom: „Niech (...) ci, którzy korzystają ze świata, [będą] jak nie korzystający z niego w pełni; zmienia się bowiem scena tego świata”. W przekładzie zwanym Biblią jerozolimską ten sam fragment brzmi: „Ci, którzy muszą mieć do czynienia ze światem, nie powinni dać mu się pochłonąć. Mówię to, ponieważ świat, jaki znamy, przemija” (1 Kor. 7:29-31). Jakie znaczenie ma ta rada dla sług Jehowy w dobie obecnej?

‛ŚWIAT PRZEMIJA’

 3. Co poruszył Paweł w 7 rozdziale Listu 1 do Koryntian? Jakie sprawy między innymi tam omówił?

³ W siódmym rozdziale Listu 1 do Koryntian Paweł omawiał sprawę małżeństwa u chrześcijan. Chociaż doradzał stan wolny jako lepsze rozwiązanie, przyznał, że wstępujący w związek małżeński ‛nie popełniają grzechu’. Dodał jednak, że „tacy będą mieć udrękę w ciele”, ponieważ wtedy spadają na człowieka różne troski. Obciążeniem może być na przykład choroba ukochanej osoby. Prześladowanie — choć nie wymienione tu przez apostoła — może przysparzać dodatkowych cierpień, jeśli mąż zostanie oderwany od żony lub rodzice od dzieci (1 Kor. 7:25-28).

 4. Jaki jest sens słów z Listu 1 do Koryntian 7:29?

⁴ W tym samym liście czytamy dalej: „Ponadto powiadam, bracia: Pozostały czas jest skrócony. Odtąd ci, którzy mają żony, niech będą, jak gdyby ich nie mieli” (1 Kor. 7:29). Skoro „pozostały czas jest skrócony”, chrześcijanie połączeni węzłem małżeńskim nie mają tak dalece zaangażować się w wynikające stąd przywileje i powinności, by wypełniały one całe ich życie. Trzeba, żeby stawiali sprawy Królestwa na pierwszym miejscu, nie zaniedbując jednak obowiązków rodzinnych (1 Kor. 7:3-5, 29-40). Ponieważ żyjemy w „dniach ostatnich”, mamy obecnie tym więcej powodów, by usłuchać owej natchnionej rady (2 Tym. 3:1-5).

 5. Czym jest „świat”, z którego nie powinniśmy ‛korzystać w pełni’?

⁵ Ze względu na to, że „pozostały czas jest skrócony”, Paweł zachęcał: „Niech (...) ci, którzy korzystają ze świata, [będą] jak nie korzystający z niego w pełni” (1 Kor. 7:29-31). Użyte w tym miejscu słowo greckie (kosmos) przetłumaczone na „świat” nie odnosi się bezpośrednio do ludzi, jak w Ewangelii według Jana 3:16, ale do całokształtu ich spraw. Ludzkość składa się z grup językowych, narodów, plemion, rodzin, osób bogatych i biednych, a wszystko to tworzy pewną strukturę, która otacza poszczególne jednostki i na nie oddziaływa (1 Kor. 14:10; Jak. 2:5, 6; Obj. 7:9; 14:6). Tak, właśnie do sfery spraw ludzkich i związanych z nią perspektyw odnosiły się słowa apostoła: „Chociaż korzystacie ze świata, nie próbujcie czerpać z niego tyle, ile się da” (1 Kor. 7:31, William F. Beck).

 6, 7. (a) Jak ‛zmienia się scena tego świata’? (b) Co powiedział apostoł Jan o przyszłości tego systemu rzeczy?

⁶ Paweł wskazał również, że chrześcijanie nie powinni ‛korzystać ze świata w pełni’, bo „zmienia się (...) scena tego świata”. Przypomina on kolejne odsłony w teatrze. Chociażby się wydawały atrakcyjne, po chwili występują już inni aktorzy i inne są dekoracje. Tak samo na ‛scenie świata’ pojawiają się ludzie, którzy nieraz zachowują się wyniośle. Wkrótce jednak znikają razem ze swym pokoleniem i idą w zapomnienie (Kazn. 1:4). W naszych czasach na ten stary system rzeczy już ostatecznie ma opaść kurtyna! Doprawdy, „świat, jaki znamy, przemija” (1 Kor. 7:31, Bj).

⁷ Podobnie wyraził się apostoł Jan, pisząc: „Świat przemija i tak jest z jego pragnieniem, ale kto pełni wolę Boga, pozostanie na zawsze” (1 Jana 2:15-17). Najwidoczniej chciał przez to powiedzieć, że niesprawiedliwe społeczeństwo ludzkie ma zniknąć w wyniku zagłady od Boga, jakiej uległ również bezbożny świat przedpotopowy (Hebr. 11:7; 2 Piotra 2:5; 3:6). Oczywiście wraz z nieprawymi ludźmi przestanie też istnieć całokształt ich spraw i perspektyw.

 8. Jaka nadzieja ożywia chrześcijan, mimo iż świat przemija? Jak w związku z tym powinniśmy korzystać ze świata?

⁸ Ale podobnie jak sprawiedliwie usposobieni przeżyli potop, tak w myśl słów Jezusa niektórzy ludzie zostaną uratowani z szybko nadciągającego „wielkiego ucisku” (Mat. 24:21, 22, 36-39; zobacz też Objawienie 7:9-17). Już teraz formuje się „nowa ziemia”, a więc to społeczeństwo, które się rozprzestrzeni na naszej planecie pod panowaniem Królestwa Bożego (2 Piotra 3:13; Obj. 21:1; porównaj z tym Psalm 96:1). Skoro więc spodziewasz się ocalenia i życia wiecznego w nowym systemie rzeczy, dlaczego miałbyś poświęcać lwią część czasu i energii przemijającemu staremu światu?

KONTAKTY „JAK NAJLUŹNIEJSZE”

 9. W jaki stosowny i zrównoważony sposób Świadkowie Jehowy mogą korzystać z tego świata?

⁹ Żyjąc w tym systemie rzeczy jako świadkowie na rzecz Jehowy, nie jesteśmy w stanie po prostu „wydostać się ze świata” (1 Kor. 5:9, 10). Możemy natomiast korzystać z niego odpowiednio, czyli w sposób zrównoważony, właściwy, ograniczony. Na przykład z uwagi na to, że płacimy podatki, mamy prawo do pewnych świadczeń ze strony „władz zwierzchnich” w państwie (Rzym. 13:1-7). Słusznie korzystamy z poczty, milicji i innych służb publicznych, takich jak sieć komunikacyjna. W jakim celu? Aby prowadzić spokojne życie i wykonywać zlecone nam przez Boga, dzieło głoszenia o Królestwie. Ponieważ jednak nie mamy używać tego świata „w pełni”, wszystkimi tymi rzeczami posługujemy się tylko w takiej mierze, w jakiej odpowiadają naszym interesom.

10. (a) Wokół czego powinno się koncentrować nasze życie? (b) Jak Jezus zilustrował wielką wartość Królestwa? (c) Jak docenianie spraw Królestwa i zażyłości z Jehową wpłynie na nasze korzystanie ze świata?

¹⁰ Nie możemy pozwolić sobie na to, by zawładnęły nami sprawy światowe. Musimy raczej dokładać starań, żeby treścią naszego życia było utrzymywanie więzi z Jehową, oddawanie Mu czci i służba dla Niego. Czy nasze postępowanie dowodzi, że „zażyłość z Bogiem” jest dla nas naprawdę ważna? (Hioba 29:4). Czy jesteśmy świadomi, jak wielką wagę mają rzeczy duchowe? Jezus ukazał nieporównywalne znaczenie Królestwa na przykładzie jednej perły, tak cennej, że pewien kupiec „poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i nabył ją” (Mat. 13:45, 46, Kowalski). Unaocznił w ten sposób, że kto poznaje się na prawdziwej wartości nowego systemu, będzie gotów dla niego zrezygnować z każdego ziemskiego skarbu. Jeżeli Królestwo i związane z nim sprawy, a w szczególności zażyłość z Jehową, również szacujemy tak wysoko, to będziemy się pilnować, aby „wszelkie kontakty ze światem” były u nas „jak najluźniejsze” (1 Kor. 7:31, Phillips).

„NIE OTRZYMALIŚMY DUCHA ŚWIATA”

11, 12. (a) Czym jest „duch świata”? (b) Jakiego ducha otrzymali chrześcijanie i czym się on różni od ducha świata?

¹¹ Nie należy ‛w pełni korzystać ze świata’ również z tego powodu, że jego „duch” przekreśla możliwość utrzymywania bliskiej więzi z Jehową (1 Kor. 2:12). Duch ten, czyli siła napędowa całego społeczeństwa niesprawiedliwych ludzi, jest demoniczny i obcy Bogu. System rzeczy podporządkowany władzy Diabła hołduje samolubstwu i pragnieniom upadłego ciała, co pociąga za sobą wrogość wobec Jehowy (Jana 14:30; Efez. 2:1-3; 1 Jana 5:19).

¹² Apostoł Paweł przeciwstawia ducha świata duchowi Bożemu, gdy pisze o chrześcijanach: „Otóż my nie otrzymaliśmy ducha świata, ale ducha, który jest od Boga” (1 Kor. 2:12). Ponieważ świecki sposób myślenia i postępowania sprzeciwia się oddziaływaniu świętego ducha Bożego i wskazówkom zawartym w Jego Słowie, osoby bogobojne muszą unikać ducha tego świata. Ci, którzy miłują Jehowę, słusznie natomiast pielęgnują i wydają owoce ducha świętego: miłość, radość, pokój, wielkoduszność, życzliwość, dobroć, wiarę, łagodność i panowanie nad sobą (Gal. 5:22, 23).

13. Co napisał apostoł w Liście 1 Jana 4:1-6? Czy ma to jakiś związek z naszym korzystaniem ze świata?

¹³ Rzecz ciekawa, że sędziwy apostoł Jan postarał się wykazać, iż „duchy” („inspirowane wypowiedzi”) naprawdę pochodzące od Boga nie docierają do nas za pośrednictwem pogańskich źródeł świeckich, lecz przez czysty zbór chrześcijański. Następnie oświadczył: „Kto zna Boga, słucha nas, kto nie jest z Boga, nie słucha nas”. Tematem jego rozważań wprawdzie były tutaj „inspirowane wypowiedzi”, zaznaczył jednak przy tym, że chrześcijanie nie „mówią, jak świat mówi” (1 Jana 4:1-6, Nowy Przekład; New World Translation). Dlaczego więc mieliby w pełni z niego korzystać?

POZOSTAŃ „BEZ SPLAMIENIA ŚWIATEM”

14. W jaki sposób namaszczeni chrześcijanie oraz ich oddani Bogu współpracownicy dają dowody, że „nie należą do świata”?

¹⁴ Na skutek pracy zarobkowej i aktywności w różnych innych dziedzinach świadkowie dla Jehowy w pewnej mierze „muszą mieć do czynienia ze światem”. Ale istnieje jeszcze jeden powód, dla którego „nie powinni dać mu się pochłonąć” (1 Kor. 7:31, Bj). Jezus powiedział, że jego naśladowcy „nie należą do świata” (Jana 17:14). Jehowa za pośrednictwem Chrystusa zgotował im wybawienie z systemu rzeczy podlegającego władzy Szatana (Kol. 1:13, 14). Przez okazywanie posłuszeństwa prawdzie objawionej w Słowie Bożym chrześcijanie namaszczeni duchem zostali oczyszczeni, uświęceni, oddzieleni, żeby służyć Ojcu niebiańskiemu. Dzięki temu ani oni, ani „wielka rzesza” ich oddanych Bogu współtowarzyszy, „nie należą do świata”, który odrzuca prawdę pochodzącą od Jehowy (Obj. 7:9; Jana 17:16, 17; Jak. 1:18; 1 Piotra 1:22). Jakże niestosowne byłoby więc w ich wypadku korzystanie ze świata w pełni!

15. Czego w myśl Listu Jakuba 1:27 wymaga czyste i nieskalane oddawanie czci Bogu?

¹⁵ Kto nie chce ‛należeć do świata’, ten musi być neutralny wobec jego sporów i polityki (Mat. 22:21; Jana 18:36, 37). Namaszczeni naśladowcy Chrystusa oraz ich oddani współtowarzysze muszą się też wystrzegać duchowego cudzołóstwa, które popełniliby przez przyjaźnienie się ze światem. Wymaga się od nich moralnej i duchowej czystości (Efez. 4:25-32; Jak. 4:4). Jeżeli mamy czcić Jehowę w sposób czysty i nieskalany, to musimy ‛zachować siebie bez splamienia światem’, wystrzegając się usposobienia, mowy i postępowania, które znamionują ludzi grzesznych i odstręczonych od Boga (Jak. 1:27). Nie wolno nam zbrukać się ich zepsuciem, stosowaniem przemocy, nieuczciwymi machinacjami itd. Tak, potrzeba ‛zachowania siebie bez splamienia światem’ to kolejny istotny powód, aby nie „czerpać z niego tyle, ile się da” (1 Kor. 7:31, Beck).

BĄDŹ ‛ŚWIĘTY DLA SWEGO BOGA’

16. Dlaczego Izraelici mieli sobie zrobić „frędzle na kraju swych płaszczy”?

¹⁶ Lud Jehowy różni się od świata, mając inne nadzieje i dążenia oraz podporządkowując się woli swego świętego Boga (Wyjścia 39:30). Powinien być po prostu święty wobec Niego. Z tego samego powodu starożytnym Izraelitom nakazano, aby „sporządzali sobie frędzle na kraju swych płaszczy (...); do każdej frędzli umieszczonej na kraju dodadzą sznurek z ciemnej purpury”. Strojem tym mieli się różnić od ludzi ubranych na sposób moabski, egipski czy jeszcze inny; miało im to przypominać, że muszą się wyróżniać jako lud Jehowy i słuchać Go, będąc „świętymi dla swego Boga” (Liczb 15:37-41, Biblia poznańska). Jeżeli o nas chodzi, to pragnienie pozostania „świętymi dla swego Boga” powinno nas skłonić do ostrożności w korzystaniu ze świata.

17. W jaki sposób świeckie dążenie do bogactwa może wystawić na niebezpieczeństwo naszą więź z Jehową?

¹⁷ Świeckie cele, takie jak chęć zdobycia bogactwa lub sławy i inne dążenia szkodliwe dla zdrowia duchowego, mogą u chrześcijanina podkopać wiarę. Gdybyśmy na przykład pozwolili, by pragnienie posiadania rzeczy materialnych i zapewnienia sobie dobrobytu wysunęło się na pierwsze miejsce w naszym życiu, to mogłoby nas ono kusić nawet do popełniania zła dla samolubnych korzyści i w ten sposób narażać na niebezpieczeństwo naszą więź z Jehową (Prz. 28:20; zobacz też Księgę Jeremiasza 5:26-28 oraz 17:9-11). Doprawdy, kto chce do tego stopnia używać świata, że jego główną troską stają się sprawy materialne, temu grozi uwikłanie się w nieuczciwe praktyki i utrata wiary z powodu zaniedbania potrzeb duchowych. Człowiek, któremu się wiedzie w interesach lub który się wzbogacił, nieraz też zaczyna ‛zachowywać się wyniośle’ i w zarozumiałości przedkłada własne poglądy nad wskazówki udzielane przez zbór Boży (1 Tym. 6:9, 10, 17). Na pewno nie prowadzi to do pozostania ‛świętym dla swego Boga’.

18. Dlaczego nie powinniśmy po świecku dążyć do opływania w dostatki materialne?

¹⁸ Jezus słusznie powiedział: „Pozyskujcie sobie przyjaciół za pośrednictwem niesprawiedliwego bogactwa, żeby was — gdy ono zawiedzie — przyjęli [wasi niebiańscy Przyjaciele, Jehowa Bóg i Jezus Chrystus] do wieczystych miejsc zamieszkania” (Łuk. 16:9). Chociaż więc potrzebujemy pewnych rzeczy materialnych i możemy ich używać do popierania spraw Królestwa oraz pozyskiwania sobie niebiańskich Przyjaciół, nie wolno nam dopuścić do tego, by świeckie dążenie do gromadzenia ich w nadmiarze zepsuło nasze serce (Łuk. 12:34).

19. Jak powinniśmy się zapatrywać na świeckie dążenie do sławy?

¹⁹ Inny świecki cel to zdobycie pozycji, uznania i rozgłosu. Na ogół wymaga to długich lat intensywnej nauki, wspinania się po szczeblach drabiny społecznej itd. Jednakże tych, którzy sami siebie chcą okryć chwałą, przyrównano w Piśmie Świętym do jedzących za dużo miodu, co może wywołać mdłości. Czytamy mianowicie: „Jako jeść wiele miodu nie jest rzecz dobra: tak szukanie własnej sławy jest niesławne” (Prz. 25:16, 27, Biblia gdańska). Podobnie niebiblijne jest ubóstwianie bohaterów i idoli tego świata, toteż chrześcijańscy rodzice mogą niekiedy uznać za konieczne, by życzliwie zwrócić na to uwagę swych dzieci. (Porównaj z tym Dzieje Apostolskie 12:21-23). Z pewnością wyrobienie sobie słusznego poglądu na takie sprawy jest niezbędne, jeśli chcemy pozostać „świętymi dla swego Boga” i uniknąć korzystania ze świata w pełni.

KORZYSTAJ ZE ŚWIATA ‛NIE W PEŁNI’

20, 21. Dlaczego nie powinniśmy w pełni korzystać ze świata?

²⁰ Zatem jako wierni świadkowie Jehowy Boga nie możemy korzystać ze świata w pełni. Nie powinniśmy „dać mu się pochłonąć”, ponieważ: (1) „pozostały czas jest skrócony”; (2) „świat, jaki znamy, przemija”; (3) życie nasze ma się koncentrować na drogocennej więzi z Jehową; (4) jesteśmy obowiązani przejawiać ducha Bożego, a nie ducha tego świata; (5) musimy pozostawać „bez splamienia światem” oraz (6) być „świętymi dla swego Boga”.

²¹ Wszystkiego tego dokonamy tylko przy pomocy Jehowy. (Porównaj z tym Księgę Zachariasza 4:6). Skoro przyświeca nam cudowna nadzieja Królestwa, nie powinniśmy dążyć do korzystania ze świata w pełni, jak gdybyśmy nie mieli już nic poza jego ofertami. Ale co konkretnie może nam pomóc w odrzuceniu świeckich zwyczajów i pragnień?

CZY JESZCZE PAMIĘTASZ:

● O jakim „świecie” jest mowa w Liście 1 do Koryntian 7:31?

● Jak chrześcijanie powinni się zapatrywać na korzystanie ze świata widząc, że zmienia się jego „scena”?

● Jak dalece słudzy Boży mogą słusznie ‛korzystać ze świata’?

● Czym jest „duch świata”, a jakiego ducha przejawiają ci, którzy miłują Jehowę?

● Jak lud Jehowy różni się od świata w swych dążeniach?

[Ilustracja na stronie 14]

Kupiec sprzedał wszystko, aby nabyć „perłę wielkiej wartości”

[Ilustracja na stronie 16]

Frędzle na skraju szat przypominały Izraelitom, że powinni być święci dla Jehowy; pragnienie, aby być „świętymi dla swego Boga”, powinno nas skłaniać do ostrożnego korzystania ze świata