Dawaj odpór świeckim pragnieniom!
1, 2. (a) Jak należy oddawać cześć Bogu? (b) Jakie wymagania stawia to Świadkom Jehowy?
JEHOWA Bóg zasługuje na to, by wszyscy Jego oddani słudzy czcili Go w sposób czysty i prawy. Zawsze i wszędzie winni wysławiać Go słowem i czynem. Absolutnie nie mogą przejawiać „ducha tego świata” — grzesznych, samolubnych, często zepsutych skłonności, jakie w nim panują i stanowią jego siłę napędową (1 Kor. 2:12, Kowalski). Świadkowie Jehowy jako lud zorganizowany do wychwalania Boga muszą być zupełnie inni. Z całego serca mają stosować się do natchnionej wskazówki, żeby ‛odrzucić niezbożność i świeckie pragnienia, a żyć pośród obecnego systemu rzeczy ze zdrowym rozsądkiem i sprawiedliwością, i zbożnym oddaniem’ (Tyt. 2:11-14).
2 Niestety nie wszyscy, którzy twierdzą, że miłują Jehowę, w każdej sytuacji przysparzają Mu czci i składają przekonywające dowody na to, że dali odpór świeckim pragnieniom i zwyczajom. Wpłynęła na przykład wiadomość, iż pewni oddani Bogu chrześcijanie uczestniczyli w maskaradzie przebrani za kobiety. Czy taki postępek można uznać za daleki od świeckości lub przynoszący chwałę Jehowie? Z pewnością czegoś innego należałoby się spodziewać po osobach, które „nie należą do świata” (Jana 15:19). Przecież mężczyzna w damskim przebraniu i peruce w większości wypadków nie tylko wygląda na zniewieściałego, ale również wystawia się na propozycję przeciwnego naturze współżycia z innymi mężczyznami! (Powt. Pr. 22:5).
3. Nad jakimi pytaniami warto się zastanowić, jeśli chodzi o świeckie pragnienia i sposoby zachowania?
3 Rozumiemy chyba, będąc Świadkami Jehowy, że nie powinniśmy ‛być zbytnio pochłonięci sprawami świata’, co też wykazano w poprzednim artykule (1 Kor. 7:31, Olaf M. Norlie). Prawdopodobnie też zdajemy sobie sprawę z tego, iż niezasłużona życzliwość Boża „poucza nas, żebyśmy bezbożności i świeckim żądzom powiedzieli: Nie!” (Tyt. 2:11, 12, New International Version). Ale jak postąpić, gdy serce w rzeczywistości dyktuje nam co innego? Albo gdy chcemy się umocnić w postanowieniu odpierania świeckich pragnień? Gdzie szukać pomocy?
ZWRÓĆ SIĘ DO TEGO, ‛KTÓRY WYSŁUCHUJE MODLITWY’
4, 5. (a) Co mogą słusznie obejmować nasze modlitwy? (b) Jakie modlitwy w odniesieniu do naszych serc mogą być czasami potrzebne?
4 Jednym ze sposobów na to, by skutecznie odrzucać świeckie pragnienia, są regularne i usilne błagania kierowane do Tego, ‛który wysłuchuje modlitwy’ (Ps. 65:3, Goetze). Ale o co się modlić, gdy serce trochę tęskni do różnych świeckich rzeczy?
5 Skoro jesteśmy sługami Jehowy, ‛prośby nasze powinny być dane do wiadomości Bogu we wszystkim’. Jeżeli robimy to z wiarą, naszych serc i umysłów będzie strzegł nieporównywalny z niczym „pokój Boży”. Owszem, sam Jehowa orzekł, iż „skłonność serca człowieczego jest zła już od młodości” (Filip. 4:6, 7; Rodz. 8:21). Toteż czasem trzeba się modlić o inne usposobienie, o zmianę serca. Kiedy na przykład pociągają nas powaby świata, musimy prosić naszego niebiańskiego Ojca, by pomógł nam zastąpić takie zachcianki pragnieniami zdrowymi pod względem duchowym.
6. Jak można się modlić, gdy świeckie zwyczaje i pokusy wydają się nader pociągające?
6 Setki lat temu psalmista Dawid tak zwracał się do Boga: „Daj mi poznać drogi Twoje, Jehowo (...). Daj mi chodzić w prawdzie Twojej i ucz mnie” (Ps. 25:4, 5). Jehowa sprawił, że tak się stało. Z pewnością wysłucha też podobnych modlitw swoich sług w dobie dzisiejszej. Ponieważ Jego „drogi” i „prawda” nie są świeckie, przedkładanie w modlitwie takich samych próśb jak Dawid może być dużą pomocą, gdyby niewłaściwe postępowanie wydało się nam szczególnie atrakcyjne.
7. Jakie kroki mądrze będzie poczynić, jeśli nas nęci niezdrowa, świecka rozrywka?
7 W świecie przyjęły się niemoralne poglądy i pełno w nim niegodziwości. Często przebija to z piosenek, tańców, książek, sztuk teatralnych, filmów, programów telewizyjnych i tym podobnych rzeczy. A co zrobić, gdy podobają się nam takie niezdrowe przyjemności, chociaż jesteśmy chrześcijanami oddanymi Bogu? Po pierwsze dobrze będzie ocenić dostępne rozrywki w świetle Słowa Bożego. Wskazuje ono, że powinniśmy ‛mieć wstręt do tego, co niegodziwe, lgnąc do tego, co dobre’ (Rzym. 12:9). Następnie należałoby modlić się do Jehowy o to, by nasze serce — choć niedoskonałe — przestało pożądać zła. Niewątpliwie potrafi On ‛stworzyć w nas serce czyste’, jeśli szczerze Go o to prosimy (Ps. 51:12, Nowy Przekład).
WSPARCIE ZE STRONY DUCHA ŚWIĘTEGO
8. Co według Psalmu 51:13 może się zdarzyć, choćbyśmy nawet mieli ducha świętego?
8 Kiedy Dawidowi, królowi Izraela, w sposób dramatyczny uświadomiono wagę jego grzechu z Batszebą, błagał Jehowę: „Nie odrzucaj mnie od swego oblicza i nie odbieraj mi świętego ducha swego” (Ps. 51:13, Biblia Tysiąclecia). Bóg go wysłuchał. Zwróćmy jednak uwagę na okoliczność, że ducha świętego można utracić, na przykład gdy zostanie odebrany.
9. Co może nas wciągnąć w świeckie zepsucie? Jakie to za sobą pociąga konsekwencje?
9 Jeżeli będąc oddanymi Bogu chrześcijanami pozwalamy, by świat na powrót ciągnął nas do „nurzania się w rozpasaniu”, możemy tam pod względem duchowym utonąć (1 Piotra 4:4). Pierwszym krokiem do tego bywa nieraz zwykła chęć poznania, rozbudzona chociażby przez karmienie umysłu i serca niemoralnymi, świeckimi myślami wszczepianymi przez te lektury lub formy rozrywki, które w świetle Biblii wywołują zastrzeżenia. Słowo Boże nalega, żebyśmy byli „niemowlętami co do zła” i nie łaknęli wiedzy o rzeczach niemoralnych bądź niegodziwych (1 Kor. 14:20). Tymczasem przez ciekawość możemy się dostać w wir zepsucia, mniemając przy tym bezpodstawnie, iż jesteśmy dostatecznie dojrzali lub silni duchowo, aby nie dać się zdeprawować. Następnie zazwyczaj pojawia się zarozumiałość, która stopniowo doprowadza do lekceważenia wszelkich wskazówek — w końcu nawet Bożych. Skutki mogą być katastrofalne, gdyż nikt nie jest w stanie sprzeciwić się Jehowie, uparcie odrzucając Jego rady, i „z tego wyjść bez szkody” (Hioba 9:1-4).
10. (a) W co możemy popaść, jeśli chodzi o ducha świętego, gdy nie będziemy hamować świeckich pragnień? (b) Co nam pomoże oprzeć się światu i jego zwodniczym powabom?
10 Świeckie pragnienia, o ile nie będziemy ich poskramiać, potrafią doprowadzić do tego, że swoją lekkomyślnością zasmucimy świętego ducha Bożego. Postąpimy wbrew jego przewodnictwu, a serca swe skierujemy ku innym celom niż te, do których skłania duch. ‛Zasmucanie świętego ducha Bożego’ wiąże się też z odrzucaniem Słowa Jehowy (Efez. 4:30; porównaj z tym Dzieje Apostolskie 7:51-53). Dalszym następstwem jest rozmyślny bunt przeciw widomym przejawom oddziaływania czynnej mocy Najwyższego oraz bluźnierstwo przeciwko duchowi świętemu, będące już niewybaczalnym grzechem (Mat. 12:31, 32; Marka 3:29; zobacz też List do Hebrajczyków 6:4-6; 10:26-31). Nigdy więc nie wstępujmy na ścieżkę niezależności i oddawania się świeckim praktykom, z których kiedyś zostaliśmy wyzwoleni dzięki niezasłużonej życzliwości Jehowy. Módlmy się natomiast o ducha Bożego i poddawajmy się jego wpływowi, dzięki czemu zdołamy dać odpór światu i jego przynętom (Ps. 143:10; Łuk. 11:13).
POMOCĄ — SŁOWO BOŻE
11. Jakie rozważania pomogą nam oprzeć się pokusie ‛korzystania ze świata w pełni’?
11 Zdumiewającym dziełem świętego ducha Jehowy jest Jego natchnione Słowo (2 Sam. 23:2; 2 Tym. 3:16; 2 Piotra 1:20, 21). W Piśmie Świętym znajdziemy to, co ‛niegdyś spisano dla naszego pouczenia’ oraz ‛dla przykładu i jako przestrogę dla nas, na których przyszły końce systemów rzeczy’ (Rzym. 15:4; 1 Kor. 10:11). Jak więc zapatrywały się na świat niektóre osoby opisane w Biblii?
12. Kim był Demas? Jaką korzyść odniesiemy z zastanowienia się nad jego życiem?
12 Nawet negatywne przykłady mogą być pożyteczne, gdyż wskazują, czego należy unikać. Oto jeden z nich: Demas, współpracownik Pawła, porzucił go, „ponieważ umiłował teraźniejszy system rzeczy”. Nie wyjawiono nam dokładnie, jak poważne było jego niedopisanie i na czym polegało, ale zapewne umiłowanie świeckich przyjemności i rzeczy materialnych wzięło u niego górę nad sprawami duchowymi. W każdym razie nie skorzystał z nadarzającej mu się wyśmienitej sposobności, by pokrzepić swego brata (2 Tym. 4:10). Powinno nas to pobudzić do trwania przy współwyznawcach. Nie pozwólmy, by nasze serce zaczęło lgnąć do tego starego systemu, przez co odsunęlibyśmy się od nich!
13. Co dowodzi, że Abraham i Sara nie byli ‛zbytnio pochłonięci sprawami świata’?
13 Dzisiaj mamy do dyspozycji całą Biblię i możemy się nią kierować. Ale bogobojni patriarchowie Abraham, Izaak i Jakub oraz ich lojalne żony nawet bez jednej kompletnej księgi biblijnej — Księgi Rodzaju — ‛nie korzystali ze świata w pełni’. Na przykład Abraham (Abram) usłuchał nakazu Jehowy Boga i opuścił chaldejskie miasto Ur, gdzie były piękne domy i liczne wygody. Tak, przeprowadzone w tym rejonie wykopaliska świadczą o tym, że on i jego ukochana żona Sara (Saraj) musieli pod względem materialnym ponieść duże ofiary, idąc tam, gdzie ich skierował Bóg, i jako obcy przybysze mieszkając pod namiotami w ziemi obietnicy. Izaak i Jakub, „współdziedzice tejże samej obietnicy”, również opierali się na wierze. Dla Abrahama świeckie sprawy nie miały wielkiego znaczenia, „oczekiwał bowiem miasta mającego realne fundamenty którego budowniczym i twórcą jest Bóg” (Hebr. 11:8-10).
14. (a) Jak można wykazać, że Mojżesz ‛nie w pełni korzystał ze świata’? (b) Czego uczymy się z przykładu Mojżesza, jeśli chodzi o traktowanie spraw duchowych?
14 Inny wspaniały wzór ufności w Jehowie i odrzucania świeckich pragnień dał prorok Mojżesz. Dzięki wierze wolał znosić złe traktowanie wraz z ludem Bożym i „uznał zniewagę Chrystusową [to jest wiążącą się z występowaniem w roli namaszczonego sługi Bożego] za bogactwo większe niż skarby Egiptu”. Toteż dostąpił cudownych przywilejów, pełniąc swoją służbę niezachwianie, ‛jak gdyby widział Niewidzialnego’, Jehowę Boga (Hebr. 11:24-27). Bezspornie Mojżesz nie mógł powziąć słuszniejszej decyzji niż ta, by pomimo wszelkich pokus świata na pierwszym miejscu w życiu postawić sprawy duchowe. My też nie znajdziemy lepszej drogi (Mat. 6:33).
15. Jakie zdarzenie z dziejów Izraela powinno nam obrzydzić świeckie pokusy do niemoralności?
15 Do tego wszystkiego, co jest na świecie, a co wkrótce przeminie wraz z nim, należy „pragnienie ciała” przybierające rozmaite, nieraz wręcz nikczemne formy (1 Jana 2:15-17). Niemal na każdym kroku można się spotkać z próbą wciągnięcia w niemoralne postępowanie i czasem zostały przez to doprowadzone do upadku nawet osoby oddane Jehowie. Na przykład Izraelici wyszli z niewoli w Egipcie, ale potem tysiące z nich poniosło śmierć, gdyż zaczęli „uprawiać nierząd z Moabitkami” (Księga Liczb, rozdział 25, BT; 1 Kor. 10:8). Czyż zatem nie powinniśmy ze wszechmiar unikać świeckich pokus do niemoralności?
16. (a) Co zrobił Józef, gdy go kuszono do niemoralnego czynu? (b) W czym może nam być pomocny jego przykład?
16 Zastanów się, czytelniku, nad pięknym przykładem Józefa, syna Jakuba. Żona jego pana, Egipcjanina, wielokrotnie go nagabywała, żeby z nią współżył. On jednak stanowczo odmawiał. Nie jest powiedziane, że owa kobieta była tak szpetna, iż budziła odrazę. Józef uciekł od niej raczej dlatego, że nie chciał zgrzeszyć przeciwko swemu sprawiedliwemu Bogu, Jehowie (Rodz. 39:7-20). Czy my w obawie przed popełnieniem grzechu przeciw Niemu nie powinniśmy zmienić lektury, rozrywek i pewnych sytuacji? Jeżeli tak, to działajmy bezzwłocznie na wzór bogobojnego Józefa (1 Piotra 2:11, 12).
17. (a) Jakiej postawie często sprzyja świeckie rozumowanie? (b) Jak stroiły się próżne kobiety z Judy? Co stało się z nimi i z ich ozdobami?
17 Kierowanie się świeckim sposobem myślenia często podsyca ducha niezależności oraz pychę. Świat kładzie nacisk na materialną stronę życia. Dotyczy to również ozdób, którym szczególne znaczenie przypisują kobiety, pragnąc ładnie wyglądać. W starożytnej Judzie za czasów Izajasza zarozumiałe niewiasty stroiły się mnóstwem upiększeń. Najwidoczniej dla dogodzenia kaprysom mody nosiły na nogach specjalne łańcuszki. ‛Pobrzękiwały’ one podczas poruszania się i ograniczały chód, zmuszając do stawiania „drobnych kroczków”, co może było przyjmowane jako wytworny przejaw kobiecej elegancji. Oczywiście wraz z najazdem Babilończyków na Judę w 607 roku p.n.e. Izraelitki utraciły swe ozdoby, a prócz nich — wolność (Izaj. 3:16-24, NP).
18. Jaki miernik ustanawia Biblia w odniesieniu do zdobienia się niewiast?
18 Jakże różniła się w traktowaniu kobiecych przystrojeń wyzywająca, świecka Izebel od skromnej, pobożnej, choć dobrze ubranej Estery! (2 Król. 9:30; Estery 2:7; 5:1). Oczywiście chrześcijanki chcą naśladować Esterę. Toteż wyróżniają się „ubiorem porządnym”, noszonym „ze skromnością i zdrowym rozsądkiem”. Zasadniczą ich ozdobą jest „ukryty człowiek serca w niezniszczalnym stroju cichego i łagodnego ducha, co ma wielką wartość w oczach Bożych” (1 Tym. 2:9; 1 Piotra 3:3-5).
19. W jaki sposób Jezus Chrystus dał wspaniały przykład trzymania się z dala od świata?
19 Jezus Chrystus jest najwybitniejszym przykładem wystrzegania się świeckości. Chociaż był człowiekiem doskonałym i dysponował znacznie większymi możliwościami zrobienia kariery w świecie niż ktokolwiek inny z ludzi, interesował się przede wszystkim sprawami duchowymi — do tego stopnia, że nawet nie miał miejsca, „gdzie by głowę skłonił” (Mat. 8:20, NP). Nie dał się zdeprawować światu, bo przecież opisano go jako „lojalnego, niewinnego, nieskalanego, oddzielonego od grzeszników” (Hebr. 7:26). Będąc niedoskonali, nie potrafimy go bezbłędnie naśladować. Powinniśmy jednak z pomocą Jehowy starać się o to w miarę swych najlepszych możliwości (1 Piotra 2:21, 22).
STALE ODPIERAJ ŚWIECKIE PRAGNIENIA
20. Jak sługa Jehowy może pozostać wolny od ducha tego świata?
20 Jeżeli należysz do szczęśliwej rzeszy chwalców Jehowy, to naprawdę masz się z czego cieszyć. Znalazłeś znacznie więcej niż wszystko, co może zaoferować ten zepsuty, ginący świat. Nie odstępuj więc od prawdziwego wielbienia i wystrzegaj się świeckości. W tym celu zwracaj się często do Tego, który wysłuchuje modlitwy, ubiegaj się o pomoc Jego świętego ducha, zawsze stosuj się do rad Słowa Bożego i nigdy nie opuszczaj szeregów już wielusetletniej rodziny wiernych świadków Boga Jehowy. (Porównaj z tym List do Hebrajczyków 12:1-3).
21. Co powinniśmy postanowić, jeśli chodzi o ten świat?
21 Bądź zdecydowany nie korzystać ze świata w pełni. Skoncentruj za to umysł i serce na wykonywaniu woli Bożej. Jeżeli tak postąpisz, będziesz się cieszyć niezawodnym poparciem ‛wiecznych ramion’ Jehowy (5 Mojż. 33:27, NP). Ufny w taką pomoc z góry, stale kieruj się w życiu zdrowym rozsądkiem, sprawiedliwością i zbożnym oddaniem, odpierając bezbożność i świeckie pragnienia.
JAK BYŚ NA TO ODPOWIEDZIAŁ:
● Jak może nam dopomóc modlitwa, gdy serce trochę ciągnie nas ku rzeczom świeckim?
● Jak duch święty pomaga nam oprzeć się światu i jego pokusom?
● Jakie przykłady biblijne mogą okazać się dla nas pomocne w dawaniu odporu świeckim pragnieniom i praktykom?
● Jak możemy się uchronić przed duchem świeckości?
[Ilustracja na stronie 19]
Nie pozwól, by ciekawość wciągnęła cię w świeckie zepsucie
[Ilustracja na stronie 21]
Józef uciekł, by nie zgrzeszyć; my również w razie potrzeby musimy działać szybko, żeby się ustrzec grzechu