„Rzeczy, które wzmagają nasze oczekiwania”
BYŁO ciepłe, niedzielne przedpołudnie 10 września 1989 roku. W pięknej Sali Zgromadzeń Świadków Jehowy w Jersey City z okazji uroczystego zakończenia nauki 87 klasy Biblijnej Szkoły Strażnicy — Gilead zebrało się 4155 osób. Znalazło się wśród nich 24 studentów tej Szkoły oraz zaproszeni przez nich goście. Obecni też byli członkowie bruklińskiej rodziny Betel wraz z pracownikami farm Towarzystwa.
Punktualnie o godzinie 10.00 zebranych przywitał Albert D. Schroeder, który w tym dniu przewodniczył całemu spotkaniu. Po wstępnej pieśni w modlitwie przewodził John E. Barr. Obaj ci bracia należą do Ciała Kierowniczego. Po przedstawieniu krótkiej charakterystyki absolwentów brat Schroeder podkreślił, że zostali „przygotowani do udziału w ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy, prowadzonej obecnie w 210 krajach”. Następnie wprowadzał sześciu kolejnych mówców.
Robert W. Wallen, który pracuje w zarządzie bruklińskiego biura głównego, wygłosił przemówienie pt. „Miejcie żarliwą miłość jedni do drugich”, oparte na Liście 1 Piotra 4:8. Zaznaczył, że misjonarze muszą sobie nawzajem pomagać, a ponieważ wszyscy absolwenci tej klasy byli z żonami i mężami, skierował swoje uwagi głównie do par małżeńskich. „Żona musi miłować męża, choćby opanowała język obcy szybciej niż on”, radził. „Powinna być wyrozumiała dla niego i wczuwać się w jego położenie. Musi starać się go zrozumieć także wtedy, gdy będzie miał cotygodniowy dyżur w kuchni!” (Zazwyczaj każdy misjonarz ma wyznaczony stały dzień, w którym przygotowuje posiłki dla reszty mieszkańców domu misjonarskiego). Następnie mówca opisał parę niepowodzeń i zabawnych przeżyć mężów, którzy się uczyli gotować; na przykład jeden zamiast proszku do pieczenia użył sody oczyszczonej. Brat Wallen podkreślił też, że mąż powinien „dostrzegać potrzeby żony”, choć wiele czasu może mu pochłaniać wywiązywanie się z zadań zborowych. Zarówno do mężów, jak i do żon skierował słowa: „Zawsze zachowujcie się w sposób budujący; nie wypowiadajcie uszczypliwych uwag, nawet gdy jesteście tylko we dwoje. Unikajcie odosabniania się. A jeśli popełnicie błędy, przyznajcie się do nich”.
Kolejny mówca, Daniel Sydlik, członek Ciała Kierowniczego, omówił temat: „Podtrzymujcie ogień ducha Bożego”, zaczerpnięty z Listu 1 do Tesaloniczan 5:19. „Ogień może ogrzać, ale może też zniszczyć”, nadmienił. „Czasami misjonarze zachęcają, a czasami onieśmielają. Pewien sędziwy Afrykańczyk powiedział kiedyś: ‛Dmuchaj ostrożnie’ jak wtedy, gdy się chce rozniecić gasnące iskry! Kiedy będziecie rozmawiali o sprawach, z którymi może się spotkacie na przydzielonym terenie — prymitywnej kanalizacji, muchach, hałasie ulicznym, nowym kraju lub nieznanej religii — nie zapomnijcie o takcie. Więcej much łapie się na miód niż na ocet. Nauczcie się ‛dmuchać ostrożnie’ i podtrzymujcie ogień ducha Bożego”.
Następnie Kenneth Flodin, nadzorca domu Betel przy Farmach Strażnicy, rozwinął temat: „Ruszajcie na swoje tereny z entuzjazmem i rozwagą”. Szkoła Gilead znajduje się teraz na terenie Farm Strażnicy, toteż wszyscy absolwenci dobrze znali brata Flodina. W przemówieniu swym omówił on dwa zagadnienia, w których potrzebna jest rozwaga: 1) materializm oraz 2) niebudujące rozmowy i negatywny sposób myślenia. „Strzeżcie się samolubstwa i bądźcie bezinteresowni”, radził. „Wygód i wyszukanych rzeczy oczekujcie w nowym porządku; nie upatrujcie ich teraz”. Aby pomóc studentom w unikaniu zniechęcenia, mówca przytoczył wypowiedź z Księgi Liczb 13:28, 32. „Czasami na ten sam widok jedni reagują negatywnie, a drudzy pozytywnie. Podobnie jak niegdyś Kaleb, zaufajcie Jehowie. Dzielcie się budującymi spostrzeżeniami. A gdyby ktoś zaczął mówić coś zniechęcającego, zmieńcie temat, aby się ustrzec negatywnych myśli”.
Lloyd Barry z Ciała Kierowniczego, a w przeszłości misjonarz, podał praktyczne rady. „Miłość, radość i pokój to nieodzowne cechy nowych misjonarzy”, powiedział. „W domu misjonarskim uświadomicie sobie cudze słabości, ale skupcie się raczej na własnych”. Wspomniał, że gdy stawiał pierwsze kroki w Japonii, misjonarze codziennie chętnie jedli ryby, ale później przyjechali nowi bracia, którzy byli na nie uczuleni. Z miłości do przybyłych misjonarzy zmieniono więc jadłospis. Doradził też: „Miejcie poczucie humoru; nigdy nie pozwólcie, aby nad jakimkolwiek waszym problemem zaszło słońce. Zachowujcie pokój w waszym domu, a zaznacie szczęścia w życiu misjonarskim” (Efezjan 4:26).
Następnie Jack Redford, jeden z wykładowców Szkoły Gilead, przemawiał na temat: „Jehowa dokończy waszego szkolenia”, przy czym wywody swe oparł na Liście 1 Piotra 5:10. Powiedział: „Jehowa może was szkolić przez dopuszczanie do sytuacji, z których niełatwo wybrnąć. Podobnie jak uczył apostołów radzenia sobie z konfliktami na tle różnic osobowości, będzie też ćwiczył was. Nie rozpaczajcie w razie rozbieżności zdań. Bądźcie gotowi się dopasować. Duma to utrudnia, a pokora ułatwia. Uczcie się elastyczności. Jehowa będzie was również szkolił w układaniu współpracy z drugimi. Po prostu ‛nie zważajcie na wszystko, co się mówi’ o was” (Kaznodziei 7:21, 22, Bw). Prześladowania także działają wychowawczo. Misjonarze, którzy w nich wytrwali, są szczęśliwi i niczego nie żałują, tylko odczuwają radość z przeszkolenia, jakie przeszli w trakcie prześladowań.
Z kolei pożegnalne przemówienie do absolwentów wygłosił inny wykładowca Szkoły Gilead, Ulysses V. Glass. Zwrócił uwagę na List do Efezjan 4:1-3, chwaląc tę klasę za okazywanie opisanych tu jednoczących przymiotów i zachęcając ją do dalszego ich przejawiania. „Pokój to czynnik zespalający, niezbędny warunek jedności”. Następnie omówił List do Efezjan 4:4-6 i wskazał na bezmierną potęgę ducha Bożego, przypominając wszystkim, że „Jehowa jest Źródłem wszelkiej dynamicznej energii. Powinniśmy odczuwać lęk przed Nim; straszna to rzecz wpaść w Jego ręce” (Hebrajczyków 10:31).
Śmiałe oczekiwania
Z żywym zainteresowaniem wszyscy wysłuchali następnie Teodora Jaracza, członka Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy, który omówił zajmujący temat: „Rzeczy, które wzmagają nasze oczekiwania”. Analizując List 1 do Koryntian 2:9, powiedział: „Słowa te nie dotyczą rzeczy materialnych, gdyż następny werset, 1 do Koryntian 2:10, wspomina o ‛głębokich rzeczach Bożych’. Należy do nich ‛mądrość Boża’ związana ze ‛świętą tajemnicą’, z Jego ‛ukrytą mądrością’, która pochodzi spoza naszego systemu słonecznego, od samego Boga” (1 Koryntian 2:7). W dalszej części zwrócił uwagę słuchaczy na Księgę Izajasza 64:4, przypominając w ten sposób o potrzebie ‛bezustannego oczekiwania’ na Boga oraz na to, co On przygotował.
Doprawdy jakże śmiałe są oczekiwania ludu Bożego! Brat Jaracz wyliczył następujące wydarzenia: „W roku 1919 upadł Babilon Wielki; w roku 1922 wezwano do ‛rozgłaszania wieści o Królu i Królestwie’, do obwieszczania po całym świecie, że Królestwo zostało już ustanowione; w roku 1935 lud Boży zrozumiał, co oznacza ‛wielka rzesza’ z Księgi Objawienia 7:9; w roku 1943 Szkoła Gilead zaczęła wysyłać misjonarzy na krańce ziemi; obecnie, w roku 1989, wy absolwenci macie przywilej opowiadać dobre rzeczy skorym do słuchania mieszkańcom waszych terenów”.
Po wręczeniu dyplomów jeden ze studentów odczytał w imieniu całej klasy wzruszający list z wyrazami doceniania.
Po południu brat Lon Schilling, koordynator Komitetu Farm Strażnicy, przeprowadził skrócone studium Strażnicy. Następnie studenci przedstawili przyjemny program muzyczny i odtworzyli niektóre scenki ze służby polowej. Potem miejscowi głosiciele urządzili bardzo wymowny spektakl, zatytułowany: „Stawianie czoła machinacjom Szatana”. Po wysłuchaniu wywiadów z szóstką nowych absolwentów rozradowani słuchacze na zakończenie zaśpiewali pieśń i pełni uznania zjednoczyli się w modlitwie, którą posłużył 96-letni rektor Szkoły Gilead, Frederick Franz.
[Ramka na stronie 23]
NIEKTÓRE DANE STATYSTYCZNE:
Liczba reprezentowanych krajów: 5
Liczba przydzielonych krajów: 10
Liczba par małżeńskich: 12
Ogólna liczba absolwentów: 24
Średnia wieku: 30,9
Średnia lat w prawdzie: 13,4
Średnia lat w służbie pełnoczasowej: 9,2
[Ilustracja na stronie 23]
Absolwenci 87 klasy Biblijnej Szkoły Strażnicy — Gilead
W poniższym wykazie ponumerowano rzędy od przodu do tyłu, a nazwiska osób w każdym z nich podano od lewej strony ku prawej:
(1) E. Heindel; D. Andrews; D. Casavant; E. Montanez; P. Nale; S. Koukaras (2) T. Miell; M. Heithaus; T. Melton; N. Hagberg; M. Kettinen (3) L. Kettinen; W. Andrews; E. Koukaras; S. McCollough; G. Melton; J. McCollough (4) W. Heindel; G. Casavant; G. Miell; J. Montanez; M. Nale; I. Hagberg; K. Heithaus