całymi latami nikt nie reaguje na dobrą nowinę (Jer. 7:27). A mimo to i tam można mieć radość. „Jestem zadowolony, gdy spędziłem w służbie całe popołudnie”, powiedział pewien brat, „gdyż wiem, że brałem udział w dziele, które nam zlecił sam Bóg”.

¹² Oby jak najwięcej z nas przekonało się, że udział w czynieniu uczniów sprawia radość! Strzeż więc swej radości mając przeświadczenie, że dobra nowina, którą opowiadasz, to najcenniejszy dar, jaki mógłbyś komuś zaofiarować, oraz że swoją pracą sprawiasz radość Jehowie (Hebr. 6:10; Neh. 8:10).

Czy możesz mieć udział w czynieniu uczniów

¹ Kto jest obeznany z pracą na roli, ten dobrze wie, że każdej wiosny rolnik orze, bronuje, a następnie obsiewa swoje pole. Potem musi się troszczyć o zasiew, podlewać go i oczyszczać z chwastów. Wszystko to czyni po to, aby potem móc zebrać jak najlepsze plony. Podobnie musi się wysilać głosiciel Królestwa, który całe serce wkłada w pracę od drzwi do drzwi, aby podtrzymywać zainteresowanie u ludzi.

² To prawda, że niektórzy poznają prawdę niejako samorzutnie. Ale większość zainteresowanych wymaga troskliwego pielęgnowania i doglądania. Niektórzy głosiciele uważają jednak, że nie potrafią nikogo zainteresować, a potem zapoczątkować i prowadzić studium biblijnego. Czy to znaczy, że tacy głosiciele nie mogą mieć udziału w czynieniu uczniów?

UDZIAŁ MOGĄ MIEĆ WSZYSCY

³ Do ‛więcej niż pięciuset braci’, którzy najwidoczniej zgromadzili się w Galilei, by zobaczyć zmartwychwstałego Jezusa, powiedział on: „Idźcie więc i czyńcie uczniów z ludzi wszystkich narodów (...) ucząc ich przestrzegać, co wam przykazałem” (1 Kor. 15:6; Mat. 28:19, 20, NW). Pośród tych 500 braci byli mężczyźni, kobiety, a może nawet i dzieci. Czy to nie oznacza, że i dzisiaj udział w czynieniu uczniów mogą mieć wszyscy? Pewna starsza siostra w Stanach Zjednoczonych mimo że mówi łamaną angielszczyzną, a czytać nie potrafi wcale, bierze niemały udział w zakładaniu studiów biblijnych. W jaki sposób?

⁴ Wyrusza do służby z określonym celem. Nie tylko stara się udostępnić ludziom literaturę — a udostępnia jej niemało — lecz interesuje się żywo pomyślnością ludzi, z którymi rozmawia. Ludzie zaś wyczuwają to i cenią sobie jej szczerość i życzliwość. Siostra obiecuje, że jeszcze przyjdzie i zawsze dotrzymuje słowa. Nie przychodzi już sama, tylko z głosicielem, który ma doświadczenie w prowadzeniu studiów biblijnych. I często zostaje założone studium biblijne. Niektóre osoby już poznały prawdę. Siostra ta nie prowadzi żadnego studium biblijnego z powodu słabej znajomości języka. Chyba zgodzisz się jednak z tym, że ma ona istotny udział w czynieniu uczniów.

⁵ Równiej dzieci mogą mieć udział w czynieniu uczniów. To prawda, że nie wszystkie mogą być na tyle zdolne, by prowadzić studia biblijne. Wszystkie jednak mogą pomagać ludziom w czerpaniu życiodajnych wód prawdy (Porównaj 2 Królewską 5:2-15).

⁶ Potwierdzeniem tego, że młodzi głosiciele mogą pomagać drugim w czynieniu uczniów, jest doświadczenie pewnego chłopca z Włoch. Za wzorowe zachowanie w szkole odznaczono go rozetką przyozdobioną krzyżem. Chłopiec podziękował nauczycielce, ale wyjaśnił, że nie może nosić tej rozetki, gdyż znajdujący się na niej krzyż jest symbolem pogańskim. Nauczycielka powiedziała, że to niemożliwe. Wówczas chłopiec zaproponował, że wyjaśni to jego mama. Założono studium biblijne i zarówno nauczycielka, jak i jej dzieci przyjęły