zawsze miały charakter bezpośredniego, gwałtownego prześladowania. Przypomnij sobie, że Paweł napisał w Liście 1 do Koryntian 4:10-13: „My niemocni (...), [doznajemy] wzgardy (...) łakniemy i cierpimy pragnienie, brak nam odzieży, jesteśmy policzkowani i skazani na tułaczkę, (...) nam złorzeczą, (...) nas spotwarzają.”

28. Jakie cierpienia mogą dziś znosić prawdziwi chrześcijanie, nawet nie będąc wystawieni na bezpośrednie, gwałtowne prześladowanie ze strony nieprzyjaciół?

²⁸ Prawdziwi chrześcijanie muszą w czasach obecnych znosić podobne traktowanie. Nie zawsze spotyka ich to ze strony „nieprzyjaciół”; może też pochodzić od osób, które miłują, od członków własnej rodziny (1 Piotra 2:18—3:6), albo od tych, z którymi wspólnie wyrośli. Chrześcijanin z powodu przestrzegania wzniosłych zasad może się niekiedy spotkać z dyskryminacją w miejscu pracy zawodowej. Może sam czuć się zmuszonym porzucić wybitne i dobrze płatne stanowisko, widząc, że dalsze pozostawanie na tej posadzie nie daje się pogodzić z jego wyszkolonym na podstawie Biblii sumieniem; zdarza się, że i wtedy stosuje się wobec niego różne metody nacisku lub szyderstwa. Albo młodociany chrześcijanin bywa ośmieszany przez swoich kolegów szkolnych za to, iż mężnie obstaje przy tym, o czym wie, że jest słuszne. Jeżeli chrześcijanie potrafią obecnie stawić czoło wszystkim tego rodzaju trudnościom — a takie rzeczy dzieją się każdego dnia — to dlaczego mielibyśmy zbytnio martwić się o przyszłość? Człowiek duchowy wie, że tak samo jak apostołowie zdoła znieść wszystko, co Bóg dopuści. Dlatego też na wzór apostołów i samego Jezusa dba o to, żeby być dobrej myśli i nie tracić pogody ducha. — Jana 16:33; Rzym. 12:12; Kol. 1:24; 1 Piotra 1:6, 7; 3:14; 4:12-16.

29. Jakie widoki ma każdy prawdziwie duchowy człowiek?

²⁹ Jak teraz wiemy, aby być człowiekiem duchowym, nie wystarczy tylko przybrać zewnętrzny pozór pobożności. Usposobienie duchowe musi się przejawiać we wszystkim, co robimy. Nadal więc pogłębiajmy swe oddanie dla Jehowy. Kto tak czyni, ten potrafi stawić czoło wszelkim problemom i prześladowaniom, jakie by niosła przyszłość. Jeżeli wytrwasz w prześladowaniu, pozostaniesz cząstką „widowiska” dla świata aż do końca całego tego systemu rzeczy. Co więcej, jako człowiek duchowy również przetrwasz skoncentrowany atak Goga na lud, który „mieszka w środku ziemi”, i osiągniesz życie we wspaniałym, zupełnie nowym systemie rzeczy. — 1 Kor. 4:9; Ezech. 38:12; Apok. 21:1-4.

„Telewizyjne matołki”

Nadmierne przesiadywanie dzieci przed telewizorem może grozić szerzej zakrojonymi niebezpieczeństwami niż tylko zły wpływ moralny albo pogłębianie konfliktu pokoleń. Niejaki Phyllis Dolhinow, pracownik naukowy Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley, wyjaśnia na ten temat: „Dziecko takie siedzi biernie przed telewizorem, nie angażując się czynnie ani w życie społeczne, ani w twórcze wyzyskanie swego intelektu”. Określiwszy takie dzieci mianem „telewizyjnych matołków”, londyńskie pismo Daily Mirror podaje, że naukowcy brytyjscy z troską stwierdzili u wielu dzieci w wieku od dziewięciu do jedenastu lat, że czytają gorzej niż dzieci sześcioletnie. „Najprawdopodobniej wyrosną z nich wtórni analfabeci, ponieważ wywodzą się z domów, gdzie głównym (...) źródłem informacji jest telewizja i popularne nagrania”.