ich uczeni w Piśmie, mówiąc do uczniów jego: Dlaczego z celnikami i grzesznikami jecie i pijecie? A Jezus odpowiadając rzekł do nich: Nie potrzebują zdrowi lekarza, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem wzywać do upamiętania [do skruchy, NW] sprawiedliwych, lecz grzesznych.” Przy innej sposobności, tym razem w mieście Jeruzalem, zaledwie kilka dni przed uśmierceniem, Jezus ponownie uwypuklił tę prawdę, gdy stanął twarzą w twarz z obłudnymi świętoszkami, ówczesnymi przywódcami religijnymi: „Zaprawdę powiadam wam, że [wzgardzeni i grzeszni] celnicy i wszetecznice wyprzedzają was do Królestwa Bożego.” — Łuk. 5:27-32; Mat. 21:31, NP.

¹⁵ Z tej rozmowy dowiadujemy się o kilku ważnych sprawach. Grzesznicy bywali powoływani, by stać się naśladowcami Jezusa, a jeśli chodzi o Mateusza, to został on nawet jednym z dwunastu apostołów. Owi grzesznicy nie byli jednak powołani po to, by w samowoli i grzechu nadal prowadzić swój poprzedni tryb życia, lecz byli wzywani do opamiętania, do skruchy. Zdziercy i wszetecznice żyć będą na zawsze w Bożym nowym porządku rzeczy nie tylko po prostu dlatego, że byli na tyle pokorni, by przyznać się do obciążenia winą grzechu, ale — co ważniejsze — ponieważ gorąco pragną oraz z radością dokonują zmiany swego dotychczasowego sposobu myślenia i stylu życia, dokonują zmiany całej swej poprzedniej osobowości.

16. Co więc jest wymagane od wszystkich tych, którzy mają nadzieję żyć na zawsze?

¹⁶ Boskim wymaganiem stawianym wszystkim tym, którzy pragną żyć na zawsze w nowym porządku rzeczy, jest wobec tego przeobrażenie osobowości. Nie oznacza to jednak, że spełnienie tego warunku będzie wymagane dopiero po usunięciu przez Jehowę Szatana i jego zgubnego wpływu na społeczeństwo ludzkie. Przeciwnie, wszyscy żywiący nadzieję przeżycia Armagedonu muszą temu zadośćuczynić teraz, przed rozpoczęciem owej Bitwy, „zanim nie przyjdzie na was gniew zapalczywości Jahwe [albo: Jehowy]”. — Sof. 2:2, BT.

WYMAGANIE WCALE NIE NOWE

17. Czy zrzucenie starej osobowości jest wymaganiem raczej nowym? Skąd wiesz o tym?

¹⁷ Omawiany warunek życia w nowym porządku rzeczy, to znaczy przyobleczenie zupełnie nowej osobowości, nie jest stawiany jedynie chrześcijanom dwudziestego wieku, którzy żyją wprost w obliczu bliskiego już Armagedonu. Naśladowcy Chrystusa z pierwszego stulecia musieli tak samo pilnie pracować nad zmianą, nad przerobieniem swego stylu życia. Zwróćmy uwagę, co apostoł Paweł pisał w roku 55 n.e. do zboru w Koryncie: „Czyż nie wiecie, że niesprawiedliwi nie posiądą królestwa Bożego? Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwięźli, ani mężczyźni współżyjący ze sobą, ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego. A takimi byli niektórzy z was.” — 1 Kor. 6:9-11, BT.

18. Co Paweł pisał w tej sprawie również do Kolosan?

¹⁸ Do innego zboru, to jest „do świętych i wiernych w Chrystusie braci w Kolosach”, apostoł Paweł pisał w latach 60-61 n.e.: „Zadawajcie więc śmierć temu, co przyziemne w członkach: rozpuście, nieczystości, lubieżności, złej żądzy i chciwości, która to jest bałwochwalstwem. Przez nie nadchodzi gniew Boży (...). I wy niegdyś tak postępowaliście, kiedyście w tym żyli. A teraz i wy odrzućcie to wszystko: gniew, zapalczywość, złość, znieważanie, haniebną mowę — od ust waszych. Nie okłamujcie się nawzajem.” — Kol. 1:2; 3:5-9, BT.

19. Czy Paweł uważał się za wolnego od obowiązku zadośćuczynienia temu Boskiemu wymaganiu?

¹⁹ Paweł, apostoł Pana Chrystusa Jezusa, nie czynił siebie wyjątkiem, ale potraktował swoją osobę na równi z pozostałymi pierwotnymi chrześcijanami, gdy pisał: „Niegdyś bowiem i my byliśmy nierozumni, oporni, błądzący, służyliśmy różnym żądzom i rozkoszom, żyjąc w złości i zawiści, godni obrzydzenia, pełni nienawiści jedni ku drugim.” W innym liście tenże apostoł Chrystusa podobnie nie pomija samego siebie, lecz powiada: „Byliście umarli na skutek waszych występków i grzechów, w jakich żyliście niegdyś na sposób doczesny tego świata, na sposób Władcy mocarstwa powietrza, to jest ducha, który działa teraz w synach buntu. Pośród nich także my wszyscy niegdyś żyliśmy według żądz naszego ciała, spełniając zachcianki ciała i myśli zdrożnych. I byliśmy potomstwem z natury zasługującym na gniew, jak i wszyscy inni.” — Tyt. 3:3; Efez. 2:1-3, BT.

20. Co na ten temat pisał apostoł Piotr?

²⁰ Apostoł Piotr również wypowiadał się na temat tego, że prawdziwi chrześcijanie pierwszego stulecia przemienili lub przeobrazili swą osobowość; pisał na przykład: „Dość długo służyliście w przeszłości pogańskim zasadom: żyjąc w wyuzdaniu, pożądliwościach i opilstwie, ucztując i pijąc nieumiarkowanie i oddając się niegodziwemu kultowi bałwanów. Teraz dziwi ich, że już nie rzucacie się w ten wir zepsucia, i dlatego lżą was.” — 1 Piotra 4:3, 4, Kow.

21. Czy zrzucenie starej osobowości z jej praktykami jest dla dzisiejszych prawdziwych chrześcijan zadaniem nieobowiązkowym?

²¹ Jeżeli chrześcijanie pierwszego stulecia, do których te słowa zostały pierwotnie skierowane, mieli dokonać tak radykalnych zmian w swej osobowości, aby móc żywić nadzieję na życie wiecznotrwałe, to tym bardziej obowiązuje ten warunek nas, którzy żyjemy w obecnym dwudziestym stuleciu, wieku przemocy i zepsucia, tuż u wrót długo oczekiwanego nowego porządku rzeczy. Prawo Jehowy wymaga od nas tego samego, co od Efezjan i Kolosan, którym powiedziano: „Powinniście odłożyć starą osobowość, która odpowiada waszemu poprzedniemu sposobowi prowadzenia się (...) i przybrać nową osobowość.” „Zrzućcie starą osobowość z jej praktykami, a przyodziejcie się nową osobowością.” — Efez. 4:22-24; Kol. 3:9, 10, NW.

BABILOŃSKĄ OSOBOWOŚĆ ODRZUĆ TERAZ!

22. Co dowodzi, że zrzucenie starej osobowości jest możliwe?

²² Olbrzymia większość ludzi jawnie wydających dzisiaj zgniły owoc swych podłych osobowości robi wrażenie zadowolonych z wykonywania uczynków swego pana i władcy, którym jest Diabeł. (Jana 8:44) Chrześcijańscy świadkowie Jehowy natomiast wyróżniają się spośród nich nader wyraźnie, ponieważ z radością oddają się w posiadanie i niejako pod uprawę Jehowie Bogu i Chrystusowi Jezusowi. Wciąż wzrastająca liczba tych świadków sięga już ponad milion i nadal rośnie w niezwykłym tempie na całej ziemi. Według sprawozdania opublikowanego w ubiegłym roku zostało w poprzednim okresie sprawozdawczym ochrzczonych przeszło 68 000 osób, które tym sposobem publicznie zadokumentowały oddanie się swemu posiadaczowi Jehowie na spełnianie Jego woli.

23. (a) Skąd się bierze nieustannie wzrastająca liczba świadków Jehowy? (b) Co przypominała ich poprzednia osobowość?

²³ Skąd przychodzą ludzie, którzy się stają świadkami? Wywodzą się przede wszystkim ze zorganizowanych systemów religijnych tego świata, do których Pismo święte stosuje zbiorowe określenie: „Babilon Wielki, matka wszetecznic i obrzydliwości ziemi.” Reagują bez zwłoki na zew Boży: „Wyjdźcie z niego, ludu mój”, i w trakcie tego zrzucają z siebie starą osobowość, odpowiadającą ich poprzedniemu sposobowi postępowania, jakiego się trzymali, dopóki byli pod kuratelą tego niegodziwego systemu. Gdyby wszystkie minione, babilońskie myśli, wypowiedzi, i czyny tych ludzi były zapisane w otwartej księdze, dostępnej każdemu do czytania, niewątpliwie można by się tam dowiedzieć wstrząsających rzeczy. Okazałoby się dowodnie, że dawniej niektórzy z nich byli oszczercami, ludźmi zawistnymi, kłótliwymi lub chciwymi albo też nienawistnymi plotkarzami. Co gorsza, niektórzy poprzednio wykazywali cechy osobowości kłamców, złodziejów, zabójców, sodomitów, cudzołożników, nierządników, pijaków i narkomanów. Były to dziko rosnące, nie przycinane drzewa, których owoc tylko uwłaczał Bogu i człowiekowi! — Obj. 17:5; 18:4, NT.

24. Z czego świadkowie Jehowy są teraz znani społeczeństwu świata, odkąd zrzucili z siebie babilońską osobowość?

²⁴ Popatrzmy teraz, jaką opinię zyskali ci sami ludzie, odkąd się przyłączyli do świadków Jehowy. Wszędzie, a więc czy to w krajach chrześcijańskich, pogańskich, czy też ateistycznych, świadkowie Jehowy uznawani są za lud prostolinijny, przyzwoity i uczciwy, trzymający się prawdy i obstający przy niej niezłomnie; znani są jako rzetelni mężczyźni, niewiasty i dzieci, wyróżniający się wiarą, wiernością i odwagą. Ludzie wydający tak wyborny i szlachetny owoc niewątpliwie są podobni oazom rozrzuconym po jałowej pustyni ogółu społeczeństwa. Doprawdy tylko ‚drzewa sprawiedliwości, szczepienie Pańskie’ może wydawać owoc tak cenny i życiodajny! — Izaj. 61:3.

25. Jakie przynaglające wezwanie zostało tu skierowane do wszystkich?

²⁵ Kimkolwiek jesteś — jeśli wzdychasz i narzekasz z powodu obrzydliwości, jakie się na twoich oczach dzieją na ziemi, a przy tym pragniesz żyć na zawsze — postaraj się wydostać z Babilonu Wielkiego; uwolnij się stamtąd, aby zdobyć życie w nowym porządku rzeczy, ustanawianym przez Jehowę! Przecież i ty potrafisz zrzucić starą, babilońską osobowość razem z jej śmiercionośnymi praktykami. Śpiesz się jednak! Pozostało już mało czasu do chwili wykonania Boskiego wyroku zagłady na owej ohydnej „matce wszetecznic” i wszystkich, którzy u niej pozostaną. — Obj. 17:1, 2,15, 16.

26. Jakie powstają pytania i gdzie będzie można znaleźć zadowalające odpowiedzi?

²⁶ Zapytasz się może teraz: Jakże dokonać tak kolosalnej przemiany w całej osobowości człowieka? Jak przeprowadzić tę zmianę w obecnym krytycznym czasie, kiedy wszyscy znajdują się pod ogromną presją zmierzającą do wymuszenia od każdego, by się dostosował do toku myśli i postępowania przyjętego w tym świecie? Jakim sposobem udało się to u setek tysięcy świadków Jehowy ze wszystkich narodowości? Każdy, kto pragnie żyć na zawsze, znajdzie biblijne odpowiedzi na te ważne zagadnienia w następnym artykule.

Pozwól owocom ducha przeobrazić twoją osobowość

„Wydawajcie więc owoc godny upamiętania; (...) drzewo, które nie wydaje owocu dobrego, zostaje wycięte i w ogień wrzucone.” — Mat. 3:8, 10, NP.

 1. Po czym można w myśl słów Jezusa z „kazania na górze” poznać różnicę między dobrymi a złymi drzewami?

„PO ICH owocach poznacie ich.” Ta prawda stała się często przytaczanym przysłowiem, chociaż nie każdy, kto je powtarza, wie, że cytuje ze słynnego kazania Jezusa na górze. W tym kazaniu ów wielki Nauczyciel objaśnił szerzej tę zasadę prawdy za pomocą następującego unaocznienia: „Czyż zbierają winogrona z cierni albo z ostu figi? Tak ci każde dobre drzewo wydaje dobre owoce, ale złe drzewo wydaje złe owoce. Nie może dobre drzewo rodzić złych owoców, a złe drzewo nie może rodzić dobrych owoców. Każde drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, wycina się i rzuca w ogień. Tak więc po owocach poznacie ich.” „Człowiek dobry z dobrego skarbca serca wydobywa dobro, a złe ze złego wydobywa zło; albowiem z obfitości serca mówią usta jego.” — Mat. 7:16-20; Łuk. 6:45, NP.

 2. Jakie owoce cechują według słów Pawła ludzi, których czeka wiecznotrwała zagłada?

² W liście do Galatów również Paweł wykazał, że spróchniały pień będzie łatwo można rozpoznać po bezwartościowym owocu, jaki wydaje. Jeżeli więc widzisz człowieka uprawiającego cudzołóstwo albo innego rodzaju rozpustę i nieczystość, jeśli widzisz praktykującego bałwochwalstwo lub spirytyzm, jeśli widzisz kogoś dającego wyraz nienawiści, kłótliwości czy też zazdrości, albo ogarniętego atakiem złości, jeśli widzisz, że ktoś podżega do sporu, rozdźwięku, rozłamu lub wznieca zawiść, jeśli widzisz kogoś prowadzącego życie hulaszcze, uczęszczającego na wyuzdane zabawy, i w ogóle kogoś, kto sobie pozwala na „tym podobne” rzeczy — to wiedz, że patrzysz na złe drzewo, które ma być wkrótce wycięte i rzucone w ogień wiecznotrwałej zagłady. „Co do nich zapowiadam wam”, uzupełnia apostoł Paweł, „jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą.” — Gal. 5:19-21, BT.

 3. Do jakich wniosków dochodzimy w oparciu o powyższe teksty Pisma świętego?

³ Nieuchronnie dochodzimy więc do następujących wniosków: Nieużyteczne drzewa, zanim będą mogły wydać dobre owoce, muszą najpierw stać się dobrymi drzewami; serce człowieka musi najpierw stać się dobre, aby jego usta mogły wypowiadać dobre treści. Niepoprawni, którzy się opierają takiej przemianie lub z nią zwlekają, zostaną w końcu „spaleni”, to jest unicestwieni. Ponadto gdyby zmiany w osobowości i w sposobie postępowania były niemożliwe, wówczas całe ostrzeżenie, jakie Paweł skierował do Galatów, nie miałoby żadnego sensu, byłoby bezprzedmiotowe.

 4. Dzięki czemu jest dzisiaj możliwe dokonanie radykalnych zmian w osobowości?

⁴ Jakże jednak tory myślowe, przyzwyczajenia życiowe, sposoby wyrażania się i postępowania wobec innych mogą się do tego stopnia zmienić i przeobrazić, żeby to się równało przybraniu zupełnie nowej osobowości? A jak stało się możliwe dokonanie tak radykalnych zmian u chrześcijan z Koryntu, którzy przedtem byli cudzołożnikami, wszetecznikami, złodziejami, opojami, oszczercami, zdziercami i tym podobnie? Natchnione Pisma odpowiadają: „Zostaliście omyci, uświęceni i usprawiedliwieni w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa i przez Ducha Boga naszego.” Z pomocą tego samego Boskiego oddziaływania, to znaczy czynnej mocy Jehowy, świętego ducha naszego Boga, mogą i dzisiaj u prawdziwych naśladowców naszego Pana Jezusa Chrystusa dokonać się te same zmiany. — 1 Kor. 6:11, BT.

 5. (a) Opisz „owoce ducha”. (b) Kto może nimi się wykazywać?

⁵ Dla dalszego upewnienia nas, że właśnie czynna moc Jehowy, czyli Jego święty duch, jest czynnikiem umożliwiającym wydawanie pięknego owocu, jaki cechuje prawdziwych chrześcijan, tekst listu do Galatów 5:22-25 stwierdza: „Owocem ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, życzliwość, dobroć, wiara, łagodność, panowanie nad sobą. (...) Nadto ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, przybili do pala ciało wraz z jego namiętnościami i pragnieniami. Jeżeli żyjemy mocą ducha, nadal też mocą