znaczy miłością do Niego. Miłość do Boga i Chrystusa odrzuca „powściągliwość” wskutek bojaźni (1 Jana 4:18). Bądź pozytywnie nastawiony i nie pomiń żadnej sposobności, żeby dać świadectwo. Nie osądzaj z góry, jak ludzie zareagują — wszelkie wątpliwości tłumacz na ich korzyść. Bądź pełen zapału. Niech przy każdej okazji z twoich ust „tryska” prawda. Oby stała się ona w tobie „źródłem wody tryskającej dla udzielenia życia” (Jana 4:14). Stale rozmawiaj o chwale królowania Boga.

Ogłada w służbie polowej przynosi chwałę Bogu

¹ Apostoł Paweł napisał do zboru w Koryncie: „W niczym nie dajemy żadnego powodu do zgorszenia, aby usługiwaniu naszemu nie stawiano zarzutów” (2 Kor. 6:3). Chrześcijanom w Filippi polecił więc, żeby ‛zachowywali się w sposób godny dobrej nowiny’ (Filip. 1:27). Ta natchniona rada mocno podkreśla znaczenie ogłady chrześcijańskiej. Czy twoja ogłada w służbie polowej przynosi chwałę Bogu?

² Co rozumiemy przez „ogładę”? Według pewnej definicji jest to umiejętność zachowania się, poprawność w obcowaniu z ludźmi. Ogłada kojarzy się z grzecznością, uprzejmością, delikatnością, życzliwością i taktem. Niektórzy mogą nie przywiązywać wagi do nabierania ogłady, ale chrześcijanie zapatrują się na to inaczej. Wiadomo, że nasze osiągnięcia byłyby o wiele skromniejsze, gdyby nam brakowało ogłady.

W PRACY OD DOMU DO DOMU

³ Czy w pracy od domu do domu zachowujesz się tak, jak przystoi słudze Bożemu? Czy twój wygląd zewnętrzny i twoje zachowanie harmonizują z powagą orędzia, które głosisz? Oczywiście chcemy zabierać do służby nasze dzieci, ale czy są one przygotowane do godnego reprezentowania prawdy? Czy są grzeczne i czy nie bawią się, gdy głosiciel rozmawia z domownikiem? Gdyby były niesforne i przeszkadzały w rozmowie, nasz rozmówca nie odniósłby większego pożytku z tego, co mamy mu do powiedzenia. Dobrze wychowane dzieci przynoszą chwałę Jehowie, rodzicom i zborowi. Pewna kobieta, której przedstawili dobrą nowinę dwaj młodzi głosiciele, powiedziała, że „z prawdziwą przyjemnością rozmawiała z tymi (...) schludnie ubranymi młodymi ludźmi”, i dodała: „Byłoby dobrze, gdyby więcej młodych poszło za ich przykładem”. Najwidoczniej ich korzystne wrażenie zrobił na niej ich wygląd i ogłada.

⁴ Jak można przejawiać ogładę podczas prowadzenia rozmowy? Apostoł Piotr podkreśla, że powinniśmy to czynić „z łagodnością i głębokim szacunkiem” (1 Piotra 3:15, 16). Ma to niezwykle istotne znaczenie zwłaszcza wtedy, gdy rozmawiamy z ludźmi nierozsądnymi. Czy przynosilibyśmy chwałę Bogu, gdybyśmy się wypowiadali w sposób dogmatyczny, szorstko lub lekceważąco? Ogłada to takt i życzliwość. Nie powinno się zbytnio nalegać, żeby nasz rozmówca przyjął coś do czytania lub wysłuchał naszego orędzia, jeśli wyraźnie widać, że nie ma na to ochoty. Trzeba też umieć być dobrym słuchaczem, gdyż i to zalicza się do chrześcijańskiej ogłady. Gdy ktoś mówi, trzeba posłuchać, co ma do powiedzenia. W ten sposób okazujemy mu szacunek. Możemy poznać jego zapatrywania co nam ułatwi udzielenie mu pomocy (Prz. 18:13).

⁵ Podczas opracowywania terenu ogłada nakazuje unikać gromadzenia się na chodniku albo przed wejściem do bloku, żeby nie tarasować przejścia przechodniom. Nie na miejscu byłyby hałaśliwe rozmowy, śmiechy ani głośne uwagi o reakcji domownika po odejściu od drzwi.

ODWIEDZINY PONOWNE I STUDIA BIBLIJNE

⁶ Gdy jesteśmy w cudzym domu, ogłada chrześcijańska nakazuje, żeby swoim zachowaniem wyrażać docenianie dla okazywanej nam gościnności. Kto prowadzi studium lub dokonuje odwiedzin, musi się liczyć z czasem człowieka zainteresowanego prawdą. Powinien być punktualny. Jeżeli głosicielowi towarzyszy dziecko, powinno się ono odnosić z szacunkiem do domownika i jego własności. Pod żadnym względem nie chcielibyśmy dawać powodów do zgorszenia lub uzasadnionej krytyki (2 Kor. 6:3).

⁷ Nie ulega wątpliwości, że ogłada chrześcijańska w służbie polowej przynosi chwałę Jehowie Bogu. Obyśmy zawsze ‛zachowywali się w sposób godny dobrej nowiny’ (Filip. 1:27).

Odgrywanie budującej roli w zborze

¹ Jehowa chce, „żeby ludzie wszelkiego rodzaju byli wybawieni” (1 Tym. 2:3, 4). I rzeczywiście, do zboru chrześcijańskiego należą najrozmaitsi ludzie z różnymi umiejętnościami i osobowością. Co każdy z nas mógłby zrobić, żeby pomagać drugim wzrastać pod względem duchowym i zachowywać silną wiarę?

² Bez względu na warunki każdy z nas może być źródłem zachęty dla drugich. Każdy — zgodnie ze słowami Listu do Efezjan 4:16 — może uczestniczyć w dawaniu z siebie tego, ‛co potrzeba’.

DAWAJ TO, CO POTRZEBA

³ Budowaniu zboru służą dwa istotne czynniki, na które położono nacisk w tym wersecie: współdziałanie i miłość. Dawanie z siebie czegoś dla dobra drugich wymaga podejmowania przemyślanych starań. W każdym zborze są tacy, którym trzeba pomagać, by co miesiąc wyruszali do służby. Czy jesteś gotów się na to zdobyć? Mąż z żoną mogą wspierać się nawzajem przez pozostawanie na zmianę z małymi dziećmi, gdy nie jest możliwe zabranie ich ze sobą do służby polowej. Rodzice powinni wykazywać inicjatywę w pouczaniu dzieci, żeby umiejętnie przedstawiały orędzie Królestwa podczas pracy od domu do domu. Czy już potrafią zaproponować czasopismo i zachęcić do zapoznania się z jego treścią? Jeżeli umieją czytać, czy nauczyliście je odczytania i krótkiego omówienia jakiegoś wersetu biblijnego? Takie celowe wysiłki świadczą o miłości do zboru i o popieraniu jego działalności.

⁴ Co jeszcze można by zrobić, żeby dawać to, co potrzeba? Czy nie mógłbyś zaproponować współpracy pionierowi, który nie ma z kim wyruszyć do pracy od domu do domu? Pomagajcie pionierom punktualnym przychodzeniem na zbiórki do służby, a potem jak najszybciej idźcie w teren. Wszyscy powinni też pamiętać o dzieleniu się z innymi członkami zboru budującymi przeżyciami ze służby polowej.

KIEROWANIE UWAGI NA ORGANIZACJĘ

⁵ Kierowanie zainteresowanych do organizacji ma wielkie znaczenie dla nas wszystkich. Wyjaśniajmy ludziom, z którymi studiujemy, na czym polega zborowe studium książki i zapraszajmy ich, by przychodzili na nie razem