Mężowie, okazujcie ofiarną miłość

„Mężowie, stale miłujcie żony, tak jak też Chrystus umiłował zbór i za niego dał siebie samego” (Efez. 5:25).

 1. Dlaczego przewodzenie po chrześcijańsku zobowiązuje, ale też nagradza?

„MAŁŻEŃSTWO! Nic innego nie stawia mężczyźnie aż tylu wymagań!” Taką opinię wypowiedział norweski pisarz Ibsen. Znając biblijne zasady sprawowania zwierzchnictwa, być może szczerze to potwierdzicie. Jednakże owocem właściwego, chrześcijańskiego przewodzenia rodzinie bywa ognisko domowe, które jest ostoją wzajemnej miłości i szacunku, gdzie serce zaznaje ukojenia. Niemniej stanowisko głowy, wyznaczone wam przez Boga, wiąże się z większą odpowiedzialnością przed Nim (Łuk. 12:48).

 2. Czy szczęście rodzinne zależy wyłącznie od starań męża?

² Czy to znaczy, że jedynie wy jako mężowie jesteście odpowiedzialni za szczęście w domu? Nie, dobrą atmosferę w nim musicie tworzyć we dwójkę — każdy z was ze swoją żoną (Prz. 14:1). Okoliczność, że większość z tego, o czym dalej będzie mowa, odnosi się do mężów, wcale nie ma oznaczać, iż żony są mniej niedoskonałe. Wskazówki te zostały jednak podane w tym celu, by pomóc mężom w sprostaniu wymaganiom chrześcijańskiego przewodzenia. Jak więc należy sprawować wspomniane zwierzchnictwo? Zagadnienie to muszą rozumieć wszyscy chrześcijanie — nawet ci, którzy żyją w stanie wolnym.

MIŁUJCIE, JAK CHRYSTUS UMIŁOWAŁ ZBÓR

 3. Jak tekst Listu do Efezjan 5:25 opisuje przewodzenie we właściwy sposób? Co to oznacza?

³ „Mężowie, stale miłujcie żony, tak jak też Chrystus umiłował zbór i za niego dał siebie samego”, napisał apostoł Paweł (Efez. 5:25). Pismo Święte upoważnia mężów do podejmowania w rodzinie ostatecznych postanowień, toteż łatwo mogłoby dojść do tego, że ostatnie słowo miałoby wasze samolubstwo. Trudno oczywiście zaprzeczyć temu, że większość decyzji zapadających w rodzinie dotyczy spraw, w których dużą rolę grają osobiste upodobania. Czy to one u was przeważają szalę, gdy w grę nie wchodzą zasady biblijne? Weźcie jednak pod uwagę, że wzorując się na Jezusie mąż musi okazywać miłość ofiarną. Syn Boży oddał samego siebie za swoich uczniów. „Chrystus nie dogadzał sam sobie” (Rzym. 15:3). Ofiarność obejmuje rezygnowanie z pewnych przyjemności lub nawet podejmowania trudów i niewygód dla dobra innych.

 4. W jaki sposób Jezus troszczył się o swoich uczniów?

⁴ Jezus żywił gorące pragnienie, by wspomagać uczniów pod względem duchowym. Osobiście mocno trzymał się sprawiedliwości, ale nigdy nie stawał się szorstki w obejściu, gdy dawali wyraz mylnym poglądom albo zachowywali się arogancko, popędliwie bądź też bojaźliwie (Mat. 18:1-3; Łuk. 22:24-26, 47-51, 59-62). Na podstawie Słowa Bożego oraz własnego przykładu służył im pomocą w przezwyciężaniu poważniejszych słabości, aby jako grupa byli ‛święci i bez skazy’ (Efez. 5:26, 27).

 5, 6. Jak mąż może naśladować ofiarną miłość Jezusa? Kiedy bywa to szczególnie trudne?

⁵ Czy przejawiacie taką ofiarną miłość? Niektórzy mężczyźni uważają, że wystarczającym poświęceniem jest zaopatrywanie żony pod względem materialnym. Owszem, wymaga to sporo trudu i powinno się spotykać z głębokim docenianiem. Jezus wszakże dał w istocie przykład podejmowania niestrudzonych wysiłków na rzecz nie tylko fizycznych, lecz przede wszystkim duchowych i uczuciowych potrzeb swoich uczniów. Wielu mężczyzn, mając na głowie światowe troski związane z zaspokajaniem materialnych potrzeb rodziny, nieraz już nie chce absorbować swego umysłu po powrocie do domu i poniekąd można ich zrozumieć. Wprawdzie jest to sytuacja typowa raczej dla rodzin, które nie próbują stosować się do Biblii, niestety również jedna chrześcijanka zwierzyła się, mówiąc: „Mój mąż w ogóle mi nie dawał żadnych rad. Zdarzało się, że serdecznie go błagałam o wskazówki w pewnych sprawach, tymczasem jego myśli błądziły gdzie indziej”.

⁶ Rozwiązaniem po prostu jest ofiarna miłość. Jeżeli żona napotka trudność, z którą nie potrafi się uporać, to miłość sprawi, że nie odsuniesz jej ostrym słowem lub wyrazem twarzy, lecz cierpliwie omówisz z nią dany problem. Będziesz głęboko zainteresowany jej usposobieniem duchowym, będziesz studiował z nią Biblię i razem z nią uczestniczył w świętej służbie. Nie przerzucisz na jej barki decyzji w ważnych sprawach, za które słusznie ty jesteś odpowiedzialny. Zadbasz też o to, by miała sposobność się odprężyć i trochę odpocząć (Marka 6:31). Takie posunięcia zapewniają żonie poczucie własnej godności i dobrego zabezpieczenia.

POKORNI SERCEM

 7. Jaka cecha jest potrzebna do przewodzenia w sposób zrównoważony?

⁷ Mężczyznom czasami jest trudno zachować równowagę w sprawowaniu zwierzchnictwa. Niektórzy czują się zagrożeni nawet wtedy, gdy żona zaledwie wysuwa jakąś propozycję lub chciałaby coś trochę skrytykować. Jezus, doskonały wzór dla chrześcijańskich głów rodzin, powiedział: „Jestem łagodny i pokornego serca” (Mat. 11:29, Biblia poznańska). Pokora jego nie była tylko powierzchowna, na pokaz, i nie ginęła natychmiast, gdy ktoś się z nim nie zgadzał.

 8, 9. (a) O co Sara obwiniła Abrahama? Dlaczego? (b) Dlaczego Abraham nie zbagatelizował zarzutu ani nie udzielił szorstkiej odpowiedzi?

⁸ Dobry przykład pokory dał także Abraham. Jego żona Sara została lekceważąco potraktowana przez własną niewolnicę imieniem Hagar. Abraham albo nie zauważył tego hardego zachowania, albo nie zajął się sprawą dostatecznie szybko. „Wtedy Saraj rzekła do Abrama: ‛Przez ciebie doznaję zniewagi; ja sama dałam ci moją niewolnicę za żonę, ona zaś czując się brzemienną, lekceważy mnie. Niechaj Jahwe [inaczej Jehowa] będzie sędzią między mną a tobą!’” (Rodz. 16:5, Biblia Tysiąclecia, wydanie II).

⁹ Jakże boleśnie musiały go ugodzić te słowa! Bardzo przecież kochał Sarę i na pewno nie chciał jej krzywdy. Sara wprawdzie miała powody, by winić męża za swoje kłopotliwe położenie, ale chyba zareagowała zbyt gwałtownie odwołując się przy tym nawet do Boga, jak gdyby u Abrahama nie można było liczyć na sprawiedliwość. Czy on z kolei natarł na nią ostro w obronie swego zwierzchnictwa? Czy uznał, że za mało jest uległa? Wiedział, że gdy kiedyś zdał się na kierownictwo Boże, Sara też opuściła wygodny dom w Ur i od przeszło 10 lat mieszkała z nim w namiotach. Oczywiście było to wyrazem podporządkowania! Przez swe pokorne, bezinteresowne poparcie stała się dla niego tym droższa (1 Piotra 3:5, 6). „Niewolnica twoja jest w twojej mocy”, brzmiała jego łagodna odpowiedź, „postąp z nią, jak będziesz uważała za dobre” (Rodz. 16:6, BT). Abraham nie nosił pychy w sercu. Prawdziwy mężczyzna!

10. (a) Jak mąż może naśladować Abrahama? (b) Czy zawsze się to uda?

¹⁰ Kiedy żona przypisze ci winę za jakiś kłopot, staraj się zachować tak jak Abraham. Nie zawsze jest to łatwe. Czasami ci się nie uda. Wysłuchaj jej jednak, postaraj się zrozumieć i ocenić to, co mówi. Niekiedy w przypływie emocji żona może użyć niezbyt stosownych słów. Może zareagować przesadnie, jak wtedy Sara. Pomyśl, jak moglibyście wspólnie rozwiązać dany problem.

11. Dlaczego mąż nie powinien uważać żony za przedstawicielkę gorszego gatunku?

¹¹ Prawdą jest, że mąż może ustanawiać różne prawa, których domownicy powinni przestrzegać (Rzym. 7:2). Żona twoja jednak nie jest dzieckiem ani osobą gorszego gatunku. Jehowa oświadczył: „zamierzam uczynić dla niego [dla mężczyzny] pomocnicę jako jego uzupełnienie [dosłownie: taką jak on]” (Rodz. 2:18). Ewa miała dorównywać Adamowi inteligencją, stanowić jego odpowiednik naprawdę mogący mu pomóc w spełnianiu zadania zleconego przez Boga.

12. (a) Co osiągnięto, gdy w sercu pewnego męża zagościła pokora? (b) Jak skromność przyczynia się do szczęścia w małżeństwie?

¹² Dzielną żonę opisaną w 31 rozdziale Księgi Przysłów mąż darzył pełnym zaufaniem. Dokupiła na przykład rolę; nawet zasadziła winnicę — „z zarobku swych rąk”. Nie lada przedsięwzięcie! Czy mąż poczuł się dotknięty, uważając, że zagrożone zostało jego zwierzchnictwo? Wręcz przeciwnie — chwalił ją! (Wersety 10, 11, 16, 28, BT). Taka postawa pomoże ci uniknąć niepotrzebnych sporów. Był pewien mąż, który stale się kłócił z żoną. Trzeba przyznać, że w domu chciał być „szefem”. Po przeanalizowaniu z modlitwą swej postawy zrzucił z siebie niestosowną pychę. Zaczął się zastanawiać nad propozycjami żony. W końcu nawet pozwolił jej wziąć na siebie niektóre sprawy finansowe. Teraz mówi: „Wspaniale się z tego wywiązuje!” Żona zaś dodaje: „Chciałam po prostu, żeby mi ufał. Dobrze jest mieć w sobie przekonanie, że mąż na tobie polega”. W Księdze Przysłów (Przypowieści) 13:10 znajdujemy ostrzeżenie: „Zuchwałość wywołuje tylko zwady, lecz u tych, którzy przyjmują radę, jest mądrość” (Nowy Przekład). Mąż skromny i świadomy własnych ograniczeń raduje się z osiągnięć żony, pokazując przez to, że jest pokorny sercem (Prz. 11:2).

DARZCIE SZACUNKIEM „NACZYNIE SŁABSZE”

13. (a) Co musi czynić mąż w myśl Listu 1 Piotra 3:7? (b) Jaka potrzeba emocjonalna sprawia, że niewiasta jest „naczyniem słabszym”?

¹³ „Mężowie”, pisał apostoł Piotr, „podobnie mieszkajcie z nimi [waszymi żonami] stosownie do wiedzy, darząc je szacunkiem jako naczynie słabsze, żeńskie” (1 Piotra 3:7). Musicie nabyć dostatecznej wiedzy o strukturze emocjonalnej żony, bo głównie z tego względu jest ona uważana za słabsze naczynie. Żona musi odczuwać, że mąż ją kocha i otacza opieką. Bez tego jednego czynnika — pomimo wszelkich posiadanych dóbr materialnych — będzie stale pod wrażeniem, że jej czegoś brakuje. Musi być przeświadczona, że mąż ma o niej takie zdanie, jak tamten mężczyzna z czasów starożytnych, który powiedział swej żonie: „Jest wiele dzielnych kobiet, lecz ty przewyższasz wszystkie” (Prz. 31:28, 29, NP).

14. Co daje niewieście emocjonalne poczucie bezpieczeństwa?

¹⁴ Niektórzy mężczyźni myślą: Moja żona powinna wiedzieć, że ją kocham. Przecież się z nią ożeniłem, czy nie tak? — Jednakże niewiasty reagują przede wszystkim na uczucia, które są uzewnętrzniane. Wierny mąż imieniem Izaak nie lekceważył tej potrzeby. Widziano, jak po 35 latach małżeństwa okazywał żonie, ile dla niego znaczy (Rodz. 26:8). Postępuj podobnie. Przez poświęcanie żonie uwagi, dawaj jej poznać, że jesteś przy niej sercem, że dla ciebie ‛przewyższa wszystkie’ inne kobiety.

15. Czego muszą pilnować mężowie, chcąc poświęcać uwagę swym żonom? Dlaczego jest to takie ważne?

¹⁵ Zaspokajanie powyższej potrzeby wymaga czasu i myślenia o tych sprawach. Niektórym mężom łatwiej przychodzi darzenie uwagą kogoś, kto wydaje się atrakcyjną nowością. Tak było już w Izraelu za czasów Malachiasza. Jehowa powiedział wtedy do samolubnych mężczyzn, którzy zdradliwie obchodzili się ze swymi żonami: „Strzeżcie ducha waszego” (Malach. 2:13-16, Biblia gdańska). Tak, trzeba było im przypomnieć, żeby pilnowali swoich uczuć, żeby mieli się na baczności. Skoro pracujemy lub mieszkamy otoczeni innymi kobietami, musimy to odnieść również do siebie. Potrzeba świadomego wysiłku i zdyscyplinowania, żeby nuda, ciekawość bądź zarozumiałość nie zmieniły twego ducha, czyli wewnętrznych uczuć wobec twojej żony (Mat. 5:27-30).

„POWINNOŚĆ” NALEŻNA ŻONIE

16. Która dziedzina życia małżeńskiego obfituje w problemy? Jak tekst Listu 1 do Koryntian 7:3, 4 wskazuje na potrzebę bezinteresowności?

¹⁶ Ofiarność jest nieodzowna zwłaszcza przy spełnianiu małżeńskich „powinności”. „Mąż niech oddaje żonie jej powinność, a podobnie i żona mężowi. Żona nie ma władzy nad swoim ciałem, ale ma ją mąż; podobnie też mąż nie ma władzy nad swym ciałem, ale żona” (1 Kor. 7:3, 4). Wokół tej delikatnej kwestii mnożą się problemy. Niektóre badania wykazały, że połowa par małżeńskich w pewnym okresie swojego pożycia napotyka poważne trudności natury seksualnej.

17. (a) Czego nie powinno zabraknąć w oddawaniu żonie należnych powinności małżeńskich? (b) Jak pewien naukowiec wyjaśnia istotę jej potrzeb?

¹⁷ Spora część mężów utożsamia „powinność” należną żonie z własnymi potrzebami w tej dziedzinie. Apostoł Paweł wykazał na całkiem innym przykładzie, że nie wszystkie „powinności” są jednakowe. Jak zaznaczył w Liście do Rzymian 13:7, niektórym osobistościom oficjalnym należą się podatki, innym daniny, jeszcze innym szacunek. Żądana powinność zależy więc od specyficznej potrzeby lub wymagań danej osoby. Jeżeli chodzi o powinność małżeńską należną żonie, to nie wystarczy tu jedynie połączenie się fizyczne. William M. Kephart, badacz tych zagadnień, pisze w książce pt. The Family, Society, and the Individual (Rodzina i społeczeństwo a jednostka): „Istotę doznań seksualnych kobiety najlepiej więc opisać w kategoriach miłości i przywiązania. (...) W czasie zespolenia przeciętna kobieta jest chyba równie zainteresowana tym, aby jej czynnie potwierdzać miłość — trzymać ją w ramionach, pieścić, całować. (...) Wydaje się, że kobiety z natury myślą o życiu erotycznym pojęciami takimi jak czułość i miłość, a nie jako o oddzielnym popędzie fizycznym”.

18. Do czego może doprowadzić egocentryczne patrzenie na sprawy płci?

¹⁸ Struktura emocjonalna twojej żony jako „naczynia słabszego” wymaga, abyś był gotów do poświęceń, a nie tylko zainteresowany własnym zaspokojeniem. Ponadto szukanie rozrywki w materiałach, które kładą nacisk na sprawy płci, może rozbudzić „złą pożądliwość” połączoną z samolubstwem, skutkiem czego to, co powinno być piękne, stanie się wulgarne i brutalne. Unikaj więc takich rzeczy jak zarazy! (Kol. 3:5, NP). Cierpliwie, czułymi przejawami miłości, w pełni oddawaj żonie należną jej powinność (1 Kor. 10:24).

OFIARNOŚĆ PRZEMAWIA DO SERCA

19. Czy chrześcijańska żona powinna wyzyskiwać to, że mąż się dla niej poświęca?

¹⁹ Skoro od męża wymaga się tyle poświęcenia, mógłbyś ewentualnie pomyśleć: Czy żony tego nie nadużyją i nie będą stale upierać się przy swoim? — Tak być nie powinno! Żony chrześcijanki zachowają się tak samo, jak postąpił zbór w odpowiedzi na ofiarną miłość Jezusa. Paweł pisze: „Miłość bowiem, którą ma Chrystus, ogarnia nas nieodparcie, gdyż (...) zmarł za wszystkich, aby ci, co żyją, nie żyli już dłużej dla siebie” (2 Kor. 5:14, 15). A więc i twoja żona powinna zareagować niesamolubnie. Oto, co powiedziała pewna szczęśliwa chrześcijańska małżonka: „Zrobię wszystko dla swego męża, abyśmy dalej mogli spełniać bardzo trudne zadanie teokratyczne, bo przecież wiem, że się o mnie troszczy”.

20. (a) Jak werset z Księgi Rodzaju 3:16 ukazuje, że nie tylko mężowie, ale i żony mogą przejawiać brak zrównoważenia? (b) Dlaczego żony nie powinny być skore do wytykania mężom błędów?

²⁰ Tak, żony, nie możecie i wy być samolubne. Jak mąż mógłby nadużywać swojego zwierzchnictwa i samowolnie panować nad żoną, tak może się również zdarzyć, że żona zapragnie ponad miarę przyciągnąć ku sobie uwagę męża (Rodz. 3:16). Nie jest łatwo zachować w tych sprawach równowagę. Z racji rozlicznych wymagań stawianych twemu mężowi, wśród nich także niełatwych obowiązków zborowych, nieraz zapewne się zdarzy, iż nie zaspokoi on wszystkich twych potrzeb emocjonalnych. „Jeżeli będziesz zważał na winy, Panie, (...) któż się ostoi?” — pytał psalmista. Nikt spośród nas wszystkich! (Ps. 130:3, NP). Podobnie jak mąż, również ty będziesz się musiała rozliczyć ze swego postępowania przed Jehową. Na razie jednak wyrozumiałością wobec męża oraz okazywaniem wdzięczności za to, co dobrego ci wyświadcza, nie tylko zwrócisz ku sobie jego oczy, lecz także pozyskasz jego serce.

POMOC Z GÓRY

21. W jaki sposób Bóg udziela pomocy? Podaj przykład.

²¹ Oczywiście może się wam wydać, iż wszystkie te obowiązki przekraczają wasze siły. Ale Bóg jest w stanie sprawić, „żebyście byli [mężczyźni i niewiasty] przez Ducha jego mocą utwierdzeni w wewnętrznym człowieku”. Dzięki tej wewnętrznej sile można sobie poradzić z każdym ciężarem, gdyż Jehowa „według mocy działającej w nas potrafi daleko więcej uczynić ponad to wszystko, o co prosimy albo o czym myślimy” (Efez. 3:16, 20, NP). Pewna chrześcijańska para małżeńska z powodu powstałych trudności postanowiła żyć w separacji. Po jakimś czasie spotkali się oboje, aby pomówić o możliwości pojednania. Na nowo wybuchła kłótnia. Wtedy mąż zaproponował, żeby się razem pomodlili. To ich uspokoiło. „Okazało się, że stąd właściwie biorą się kłopoty w naszym małżeństwie”, przyznał mąż. „Zawsze usiłowaliśmy radzić sobie sami, zamiast przedstawić nasze sprawy Jehowie. I nigdy nic nam nie wychodziło”. Po pięciu latach od chwili, gdy ponownie się połączyli, żona powiedziała: „Dzieje się coraz lepiej. Im większy nacisk kładziemy na stosowanie się do prawdy biblijnej, tym jesteśmy szczęśliwsi. Staramy się teraz uwzględniać Jehowę w każdym aspekcie naszego życia. Dużo radości sprawia nam wspólne uczestniczenie w dziele głoszenia”.

22, 23. (a) Na czym powinno skupiać swe wysiłki chrześcijańskie małżeństwo? (b) Dlaczego wielu żonom z całego serca należy się pochwała?

²² Słusznie, chrześcijańscy współmałżonkowie powinni kierować swe wysiłki na utrzymywanie więzi z Bogiem, a nie jedynie na przypodobywanie się sobie nawzajem. Apostoł Paweł napisał: „Niech ci, którzy mają żony, będą jak gdyby ich nie mieli” (1 Kor. 7:29). Oczywiście nie nakazywał mężom, żeby ignorowali swe towarzyszki życia. Żonaty mężczyzna przecież powinien się starać o „pochwałę swej żony” (1 Kor. 7:33). Ale w miarę tego, jak będzie robił postępy pod względem duchowym i zarazem wykazywał zalety dobrego małżonka, prawdopodobnie będzie otrzymywał pewne przywileje służby w zborze. Zajmie mu to trochę czasu, który przedtem poświęcał żonie, choć nie powinno go wytrącać z równowagi. Czasami może się jednak zdarzyć, że będzie musiała obyć się bez pełnej uwagi z jego strony.

²³ Wiele z was żon przy różnych okazjach ochotnie zaofiarowało własny czas, gdy mężowie musieli się zająć pilnymi obowiązkami zborowymi. Naprawdę należy się wam za to pochwała! Takie wytrwałe poparcie potrafi odpowiednio docenić zarówno mąż, jak i sam Jehowa Bóg. Jesteście — jak nazywa was Biblia — „koroną” męża, który mając taką żonę „pozyskuje przychylność Jehowy”! (Prz. 12:4; 18:22).

24. Co powinni czynić mąż i żona, każde ze swej strony?

²⁴ A zatem, mężowie, w dalszym ciągu okazujcie ofiarną miłość. Żony, odpowiadajcie na to udzielaniem niesamolubnego poparcia. Budujcie wspólnie wasze małżeństwo wokół więzi łączącej was z Bogiem. I oby nasz miłościwy Ojciec obficie pobłogosławił wasze wysiłki!

CZY SOBIE PRZYPOMINASZ —

▪ W jaki sposób mąż ma ‛miłować swoją żonę, jak Chrystus umiłował zbór’?

▪ Jak pod względem pokory w sercu mąż może naśladować Abrahama?

▪ Przez co mąż okazuje szacunek żonie jako słabszemu naczyniu?

▪ Jak żony powinny zareagować na taką ofiarną miłość?

[Ilustracje na stronie 15]

MĄŻ POWINIEN PRZEWODZIĆ

w służbie polowej

przy wypoczynku

przy załatwianiu spraw rodzinnych

Książka, która może przybliżyć do Boga

Pewna niewiasta tak oceniła książkę pt. „Jak znaleźć prawdziwe szczęście”:

„Po prostu muszę urwać parę minut z codziennego nawału zajęć, żeby złożyć pisemne podziękowanie! Czuję się w sercu tak blisko związana ze swym Ojcem Jehową jak nigdy dotąd. Przez co? Dzięki przeczytaniu książki „Szczęście”. Jest tak ułożona, że wręcz chwyta za serce”.