doświadczenia oraz zapewniają im wyżywienie, odzież, dach nad głową, wypoczynek, rozrywkę, wykształcenie, a także wychowanie religijne. Jak mieliby we właściwy sposób podołać tym obowiązkom, gdyby dzieci nie współpracowały z nimi, okazując im posłuszeństwo? Nie udałoby się im to, tak jak dyrygentowi, który nie jest w stanie odtworzyć żadnego utworu muzycznego, jeśli orkiestra nie współdziała z nim w pełni, słuchając jego wskazówek!

Istnieją też inne sfery działalności człowieka, w których Bóg żąda od ludzi posłuszeństwa. Na przykład jest ono wymagane w związku małżeńskim, jeśli rodzina ma się cieszyć pokojem, harmonią i szczęściem (Efez. 5:21-23). Posłuszeństwo powinni też okazywać obywatele wobec rządów, jeśli ma panować praworządność (Rzym. 13:1-7), słudzy i pracownicy względem panów bądź pracodawców, aby właściwie wykonano pracę (Efez. 6:5-8), oraz poszczególni członkowie zboru nadzorcom, czyli starszym — dla obopólnych korzyści (Hebr. 13:17). Oczywiście we wszystkich tych wypadkach posłuszeństwo jest warunkowe, to znaczy obowiązuje dopóty, dopóki nie koliduje z nakazami Boga. — Dzieje 5:29.

Biblia opisuje zdarzenie, które wskazuje, jak ważna to sprawa, żeby lud oddany Bogu był Mu posłuszny we wszystkim. Jehowa Bóg nakazał pierwszemu monarsze izraelskiemu, królowi Saulowi, wykonać zasłużony wyrok na narodzie amalekickim, który nikczemnie zaatakował Izraela podczas wędrówki po pustyni. Saul wbrew poleceniu Boga nie zgładził króla Amalekitów ani nie wybił ich stad. Tłumaczył się, że zwierzęta zachował, aby je złożyć w ofierze. Jednakże prorok Samuel rzekł do niego: „Lepsze posłuszeństwo od ofiary, uległość — od tłuszczu baranów. (...) Ponieważ wzgardziłeś nakazem Jahwe, odrzucił cię On jako króla”. — 1 Sam. 15:22, 23.

Jak więc ważne jest posłuszeństwo? Doprawdy, bardzo ważne!

Po cóż rozmyślać?

ROZMYŚLANIE — czyli zaduma, zastanawianie się nad czymś, rozważanie czegoś — wymaga czasu. Można go jednak uznać za chwile dobrze wyzyskane. Poważne rozmyślanie o sprawach budujących przynosi wiele korzyści.

Biblia zawiera wyborne wskazówki co do rzeczy, które powinny zajmować naszą uwagę. Czytamy w niej: „Wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co zasługuje na uznanie: jeśli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym — to miejcie na myśli”. — Filip. 4:8.

Jeżeli przedmiotem ciągłych rozmyślań są tak budujące treści, wywiera to dodatni wpływ na serce człowieka. Wzrasta u niego docenianie wyżej wymienionych wzniosłych spraw i coraz lepiej sobie uświadamia, jak świetnie oddziałuje na niego samego oraz jego bliźnich postępowanie zgodne z tą medytacją. W rezultacie jego słowa i czyny stają się coraz bliższe Boskim wzorcom czystości i cnoty. Wskazują na to słowa Jezusa: „Dobry człowiek z dobrego skarbca swego serca wydobywa dobro, a zły człowiek ze złego skarbca wydobywa zło. Bo z obfitości serca mówią jego usta”. — Łuk. 6:45.