Jezus Chrystus — umiłowany Syn Boży

„Oto również głos z niebios rzekł: ‛Ten jest moim Synem umiłowanym, którego uznałem’” (MATEUSZA 3:17).

 1, 2. (a) Jakiej prostej prawdy o Bogu Wszechmocnym i Jezusie Chrystusie naucza Biblia? (b) Co natomiast utrzymują religie chrześcijaństwa?

JEZUS Chrystus w wieku 30 lat został ochrzczony przez zanurzenie w wodzie. Kiedy z niej wychodził, z nieba dał się słyszeć głos: „Ten jest moim Synem umiłowanym, którego uznałem” (Mateusza 3:17). Głos ów pochodził od Boga. Innym razem Jezus powiedział w modlitwie: „Ojcze, uwielbij imię swoje!” Po tych słowach głos Boży z nieba odrzekł: „I uwielbiłem, i jeszcze uwielbię” (Jana 12:28, Biblia warszawska [przedtem znana jako Nowy Przekład Brytyjskiego i Zagranicznego Towarzystwa Biblijnego albo NP]).

² Z relacji tych nawet dziecko zrozumie, że wszechmocnego Boga i Jezusa Chrystusa łączą podobne stosunki jak ziemskiego ojca z jego ukochanym synem, a więc dwie różne osoby. Tymczasem religie chrześcijaństwa zaprzeczają tej prostej i oczywistej prawdzie biblijnej. Twierdzą, iż Jezus Chrystus jest wręcz Bogiem Wszechmocnym, drugą osobą Trójcy, w skład której jako trzeci wchodzi duch święty.

 3. Co świadczy o zamęcie wywołanym nauką o Trójcy?

³ Nauka ta wywołała niemały zamęt w umysłach wyznawców chrześcijaństwa. Między innymi dlatego w dziele pt. New Catholic Encyclopedia nazwano dogmat o Trójcy tajemnicą. W gruncie rzeczy wprawia on w zakłopotanie nawet duchownych, gdyż w tejże encyklopedii podano również: „Niewielu jest wykładowców teologii trynitariańskiej w seminariach rzymskokatolickich, którzy nie musieli przy takiej czy innej okazji odpowiadać na pytanie: ‛Ale jak głosić naukę o Trójcy?’ I chociaż pytanie to świadczy o zakłopotaniu studentów, prawdopodobnie świadczy zarazem o nie mniejszym zakłopotaniu ich profesorów”.

 4. Czego w kościołach oficjalnie naucza się o Trójcy?

⁴ Wspomniana nauka, wywołująca takie zaniepokojenie, jest podstawowym dogmatem zarówno katolicyzmu, jak też protestantyzmu. The Catholic Encyclopedia wyjaśnia: „Termin Trójca służy do określenia głównej doktryny religii chrześcijańskiej (...). Tak więc mówiąc słowami atanazjańskiego symbolu wiary, ‛Ojciec jest Bogiem, Syn jest Bogiem i Duch Święty jest Bogiem, a mimo to nie ma trzech Bogów, tylko jest jeden Bóg’”. Na pewnej rozprawie sądowej przeciwko Świadkom Jehowy w Grecji przedstawiciele greckiego Kościoła ortodoksyjnego podobnie oświadczyli: „Fundamentalną doktryną chrystianizmu, wyznawaną przez wszystkich chrześcijan (...) bez względu na odłam czy zasadę wiary, jest (...) nauka o Trójcy, to znaczy o jednym Bogu w trzech Osobach”. Duchowni tego Kościoła twierdzili ponadto: „Chrześcijanami są ludzie, którzy Chrystusa uznają za Boga”. Utrzymywali też, że kto odrzuca Trójcę, ten nie jest chrześcijaninem, tylko heretykiem.

 5, 6. Dlaczego powinniśmy znać prawdę na ten temat?

⁵ Gdyby się jednak okazało, że ta „fundamentalna” nauka chrześcijaństwa jest kłamstwem, a nie prawdą, rzecz przedstawiałaby się na odwrót. Prawdziwi chrześcijanie by ją odrzucali. Trzymaliby się jej natomiast odstępcy od chrystianizmu. A co czeka takich odstępców? W ostatniej księdze Pisma Świętego, zawierającej „objawienie od Jezusa Chrystusa, które dał mu Bóg”, tak czytamy o ludziach, którzy nie zasługują na życie wieczne w Królestwie Bożym: „Na zewnątrz pozostają psy i ci, którzy uprawiają spirytyzm, oraz rozpustnicy i mordercy, i bałwochwalcy, jak też każdy, kto się lubuje w kłamstwie i w nim trwa” (Objawienie 1:1; 22:15).

⁶ Sprawa jest poważna, toteż warto wiedzieć, skąd się wywodzi pojęcie Trójcy i dlaczego zostało wprowadzone. Kto w gruncie rzeczy jest za to odpowiedzialny? Co na ten temat mogą powiedzieć współcześni bibliści? Zanim jednak rozpatrzymy te zagadnienia, zbadajmy dokładniej, czego uczy natchnione Słowo Boże (2 Tymoteusza 3:16, 17).

Nie ‛Bóg Syn’, tylko „Syn Boży”

 7. Co na temat osoby Jezusa wyjawia bezstronne rozpatrywanie Biblii?

⁷ Jezus nigdy nie rościł pretensji do tego, jakoby był Bogiem Wszechmocnym. Potwierdzi to każdy, kto bezstronnie przeanalizuje treść Biblii, nie poddając się wpływowi z góry ukształtowanych poglądów na Trójcę. Na przykład w Ewangelii według Jana 3:16 zanotowane są następujące słowa Jezusa: „Bóg bowiem tak bardzo umiłował świat, że dał swego Syna jednorodzonego”. Zaledwie dwa wersety dalej Jezus ponownie oświadczył, że jest „jednorodzonym Synem Bożym” (Jana 3:18). Kiedy Żydzi oskarżyli go o bluźnierstwo, odrzekł: „Do mnie, którego Ojciec uświęcił i wysłał na świat, mówicie: ‛Bluźnisz’, gdyż powiedziałem: Jestem Synem Bożym?” (Jana 10:36). Jezus nie mówił, że jest ‛Bogiem Synem’, lecz nazwał siebie „Synem Bożym”.

 8. Jakie świadectwo dał oficer rzymski oraz towarzyszący mu żołnierze?

⁸ Kiedy Jezus umarł, nawet stojący w pobliżu żołnierze rzymscy wiedzieli, iż nie był on Bogiem: „Setnik i ci, którzy z nim byli i strzegli Jezusa, ujrzawszy trzęsienie ziemi i to, co się działo, przerazili się bardzo i rzekli: Zaiste, ten był Synem Bożym” (Mateusza 27:54, Bw). Nie orzekli: ‛Ten był Bogiem’, ani: ‛Ten był Bogiem Synem’, gdyż Jezus razem z uczniami głosił otwarcie, że jest Synem Bożym, a nie Bogiem Wszechmocnym w ludzkiej postaci.

 9, 10. Jakie wymowne świadectwo dano w Ewangeliach na temat stosunku Jezusa do Boga?

⁹ Ewangelista Mateusz informuje, że po chrzcie Jezusa sam Bóg poświadczył, iż uznaje go za swego umiłowanego Syna (Mateusza 3:17). Inni pisarze biblijni zanotowali to podobnymi słowami. Marek napisał: „Rozległ się głos z nieba: Tyś jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem” (Marka 1:11, Bw). Łukasz podał: „Głos doszedł z nieba: ‛Tyś mój Syn umiłowany; ciebie uznałem’” (Łukasza 3:22). A Jan Chrzciciel, który zanurzył Jezusa, wyznał: „Dałem świadectwo, że ten [Jezus] jest Synem Bożym” (Jana 1:34). A zatem sam Bóg, wszyscy czterej ewangeliści oraz Jan Chrzciciel wyraźnie stwierdzają, że Jezus jest Synem Bożym. Jakiś czas później, w chwili przemienienia Jezusa, miało miejsce podobne zdarzenie: „Rozległ się głos [Boży] z obłoku, mówiący: ‛To jest mój Syn wybrany. Jego słuchajcie’” (Łukasza 9:35).

¹⁰ Czy przy wyżej wspomnianych okazjach Bóg oświadczył, że jest własnym Synem, że posłał samego siebie i sam siebie uznał? Nie; Bóg Ojciec, Stwórca, mówił za każdym razem, że posłał swego Syna, Jezusa — odrębną jednostkę mającą wykonać wyznaczone przez Niego zadanie. Z tego powodu w całych Pismach Greckich wielokrotnie określa się Jezusa mianem „Syna Bożego”. Nigdzie jednak nie napotykamy wyrażenia ‛Bóg Syn’, gdyż Jezus nie był wszechmocnym Bogiem; był Synem Boga. Są to dwie różne osobistości i żadna „tajemnica” teologiczna nie jest w stanie zmienić tej prawdy.

Ojciec na pozycji wyższej niż Syn

11. Jak Jezus wykazał, że Bóg go przewyższa?

¹¹ Jezus zdawał sobie sprawę z tego, że nie dorównuje swemu Ojcu, lecz jest Mu pod każdym względem podporządkowany. Wiedział, iż jest umiłowanym Synem, i sam też darzył Ojca głęboką miłością. Dlatego nieraz wypowiadał się na przykład tak: „Syn nie może niczego podejmować z własnej inicjatywy, lecz tylko to, co widzi, że czyni Ojciec” (Jana 5:19). „Zstąpiłem z nieba nie po to, aby czynić wolę swoją, lecz wolę Tego, który mnie posłał” (Jana 6:38). „Moja nauka nie jest moją, lecz Tego, który Mnie posłał” (Jana 7:16, Biblia Tysiąclecia, wyd. II). „Ja Go znam [Boga], bo od Niego jestem i On mnie posłał” (Jana 7:29, BT). Ten, kto posyła, zajmuje wyższą pozycję. Posłaniec jako sługa jest niższy. Bóg wystąpił w roli posyłającego, natomiast Jezus miał spełnić zlecone mu zadanie. Nie są Oni tacy sami. Jezus wyraził to w następujący sposób: „Sługa nie jest większy nad pana swego ani poseł nie jest większy od tego, który go posłał” (Jana 13:16, Bw).

12. Która przypowieść ukazuje podporządkowaną pozycję Jezusa wobec Ojca?

¹² Prawdę tę uwypukla również pewna przypowieść podana przez Jezusa. Przyrównał w niej swego Ojca, Jehowę Boga, do właściciela winnicy, który wyruszył w daleką podróż, przedtem jednak powierzył tę plantację opiece dzierżawców, najwidoczniej obrazujących żydowskich przywódców religijnych. Po jakimś czasie właściciel posłał sługę, aby sprowadzić trochę owoców z tej winnicy, ale dzierżawcy go pobili i odesłali z niczym. Następnie gospodarz posłał drugiego sługę, ale spotkało go to samo. Identycznie potraktowano trzeciego sługę, wydelegowanego przez pana. Wówczas właściciel (Bóg) powiedział: „Wyślę syna mego umiłowanego [Jezusa]; może tego uszanują”. Tymczasem niewdzięczni dzierżawcy rzekli: „To jest dziedzic, zabijmy go, a dziedzictwo będzie nasze. I wyrzuciwszy go poza winnicę, zabili” (Łukasza 20:9-16, Bw). Niezbicie poświadcza to jeszcze raz, że Jezus jest podporządkowany swemu Ojcu, będąc przez Niego posyłany w celu pełnienia Jego woli.

13. Jakie niedwuznaczne wypowiedzi biblijne świadczą o tym, że Bóg jest wyższy od Jezusa?

¹³ Sam Jezus wyznał: „Ojciec jest większy ode mnie” (Jana 14:28). Trzeba mu wierzyć, gdyż na pewno znał prawdę o swojej zależności od Ojca. Apostoł Paweł także wiedział, że Bóg jest wyższy od Jezusa, i dlatego napisał: ‛Syn również będzie podporządkowany Bogu’ (1 Koryntian 15:28). Zgodna z tym jest ponadto wypowiedź Pawła z Listu 1 do Koryntian 11:3: „Głową Chrystusa jest Bóg”. Jezus potwierdził, że ma nad sobą Boga, gdy swoim uczniom oznajmił: „Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego, i do Boga mego i Boga waszego” (Jana 20:17).

14. Jakie dalsze wersety biblijne potwierdzają, że Jezus nie jest Bogiem Wszechmocnym?

¹⁴ Chrystus wskazał na nadrzędną pozycję Boga, gdy matka dwóch jego uczniów poprosiła, żeby po objęciu przez niego władzy w Królestwie mogli oni zasiąść jeden po jego prawicy, a drugi po lewicy. Odpowiedź brzmiała: „Nie do mnie (...) należy dać wam miejsce po mojej prawej i lewej stronie” (Mateusza 20:23, Biblia poznańska). Gdyby Jezus był wszechpotężnym Bogiem, decyzja w tej sprawie zależałaby od niego. Ale rzecz miała się inaczej. Prawo takie przysługiwało tylko jego Ojcu. A podając proroctwo o zakończeniu teraźniejszego systemu rzeczy, Jezus również oświadczył: „O dniu tym lub godzinie nie wie nikt: ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec” (Marka 13:32). Jeżeliby Jezus był Bogiem Wszechmocnym, niewątpliwie znałby ten dzień i godzinę. Tymczasem nie orientował się w tej sprawie, gdyż nie był wszechwiedzącym Bogiem. Był Synem Bożym i nie został zaznajomiony ze wszystkim, co wiedział jego Ojciec.

15. Jak Jezus tuż przed śmiercią wskazał, że jest podporządkowany Bogu?

¹⁵ Krótko przed śmiercią Jezus dał wyraz podporządkowaniu wobec swego Ojca, mówiąc w modlitwie: „Ojcze, jeśli sobie życzysz, odsuń ten kielich ode mnie. Niemniej jednak nie moja wola, lecz Twoja niech się dzieje” (Łukasza 22:42). Do kogo Jezus się modlił? Czy do samego siebie? Nie; Chrystus zwracał się do swego Ojca w niebiosach. Wynika to jasno z jego słów: „Nie moja wola, lecz Twoja niech się dzieje”. Trochę później, już w chwili śmierci, Jezus zawołał: „Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?” (Marka 15:34). Do kogo skierował te słowa? Czy do siebie? Na pewno nie. Jezus wołał do swego niebiańskiego Ojca.

16. Jak śmierć i zmartwychwstanie Jezusa dodatkowo potwierdziły, że nie mógł on być samym Bogiem Wszechmocnym?

¹⁶ Po śmierci Jezus przebywał około trzech dni w grobie. Kto go wskrzesił? Nie mógł tego zrobić sam, gdyż był martwy. A gdyby nie umarł naprawdę, nie dostarczyłby okupu za grzech Adama. Jednakże on umarł, i mniej więcej przez trzy dni był w stanie niebytu. Apostoł Piotr wyjaśnił, kto przywrócił Jezusowi życie: „Bóg dał mu zmartwychwstać, rozluźniwszy pęta śmierci” (Dzieje Apostolskie 2:24). Wyżej stojący Bóg Wszechmocny wywiódł z grobu swego poddanego, którym był Jego umiłowany Syn, Jezus. Posłużmy się innym przykładem: Kto był wyżej postawiony, gdy Jezus zbudził Łazarza ze śmiertelnego snu? Oczywiście Jezus, skoro potrafił wyprowadzić Łazarza spośród umarłych (Jana 11:41-44). Tak samo było w wypadku zmartwychwstania Jezusa. Dokonać tego mógł tylko Bóg, zajmujący nadrzędne stanowisko.

17. Jaki jeszcze dowód poświadcza, że Jezus nie był Bogiem?

¹⁷ Jezus żadną miarą nie mógł być samym Bogiem, gdyż został przez Niego stworzony. Weźmy pod uwagę, jak w tak zwanej Biblii warszawskiej oddano 14 werset rozdziału 3 Księgi Objawienia: „To mówi Ten, który jest Amen, świadek wierny i prawdziwy [Jezus], początek stworzenia Bożego”. Podobnie jest napisane o Jezusie w Liście do Kolosan 1:15, 16, gdzie czytamy: „Ten jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym całego stworzenia, ponieważ za jego pośrednictwem było stworzone wszystko inne w niebiosach i na ziemi (...). Wszystko to zostało stworzone poprzez niego i dla niego”. A zatem wszechmocny Bóg osobiście stworzył w niebie swego Syna, po czym „za jego pośrednictwem”, czyli „poprzez niego” uczynił inne rzeczy, tak jak dobry fachowiec może zatrudnić zdolnego wykonawcę, aby dla niego pracował. Wzmianka o rzeczach stworzonych „za jego pośrednictwem” nie dotyczy samego Jezusa, gdyż był on już wcześniej powołany do istnienia przez Boga. Dlatego określa się go mianem „pierworodnego” i „jednorodzonego”. Kiedy się mówi o dziecku pierworodnym bądź jedynym, nigdy to nie oznacza jakoby ono było tą samą osobą co ojciec. Zawsze wiadomo, że chodzi o dwie odrębne jednostki — ojca i dziecko.

Duch święty — osoba czy czynna moc?

18. Czego Biblia naucza na temat ducha świętego?

¹⁸ A jak się przedstawia sprawa z domniemaną trzecią osobą Trójcy, duchem świętym, któremu przypisywana jest ta sama moc, natura i wiekuistość, co Ojcu i Synowi? W Biblii nie ma żadnej wzmianki o tym, jakoby duch święty dorównywał Bogu i Chrystusowi. Z Ewangelii według Marka 1:10 wynika na przykład, że przy chrzcie Jezusa duch święty spoczął na nim „jak gołąb”, a nie w postaci ludzkiej. Duch święty zstępujący na Jezusa nie był konkretną osobą, lecz czynną mocą Bożą. Wyposażony w nią potrafił on uzdrawiać chorych i wskrzeszać umarłych. W Ewangelii według Łukasza 5:17 podano: „A w Niego [Jezusa] wstąpiła moc Pańska, tak że mógł uzdrawiać” (Romaniuk). Później, w dniu Pięćdziesiątnicy, również apostołowie otrzymali od Boga moc, aby chorym cudownie przywracać zdrowie, a martwym życie. Czy weszli przez to w skład jakiegoś bóstwa? Na pewno nie; za pośrednictwem Chrystusa jedynie otrzymali od Boga moc sprawiania tego, czego ludzie normalnie nie potrafią dokonywać.

19. Dlaczego duch święty nie może być trzecią osobą Trójcy?

¹⁹ O tej samej czynnej mocy wspomina Paweł w Liście do Efezjan 5:18, zachęcając: „Stale bądźcie napełnieni duchem”. Podobnie w Dziejach Apostolskich 7:55 zanotowano, że Szczepan był „pełen ducha świętego”. A w dniu Pięćdziesiątnicy wszyscy naśladowcy Jezusa „zostali napełnieni duchem świętym” (Dzieje Apostolskie 2:4). Czy człowiek może zostać napełniony inną osobą? W żadnym wypadku; może natomiast być napełniony mocą pochodzącą od Boga. Duch Święty jest tą samą dynamiczną siłą, którą Bóg się posłużył do stworzenia wszechświata. W Księdze Rodzaju 1:2 czytamy: „Nad powierzchnią wód unosiła się tu i tam czynna moc Boża”.

20. Jaka wizja udostępniona Szczepanowi także pokazuje, że nauka o Trójcy nie może polegać na prawdzie?

²⁰ W jakiś czas po zmartwychwstaniu Jezusa uczeń Szczepan oglądał w wizji niebo, gdzie „ujrzał chwałę Bożą i Jezusa, stojącego po prawicy Boga” (Dzieje Apostolskie 7:55, BT). Dostrzegł tam zatem dwie odrębne osoby: (1) Boga i (2) wskrzeszonego Jezusa Chrystusa. W widzeniu tym w ogóle nie pojawia się duch święty, nie jest on bowiem trzecią osobą rzekomej Trójcy. Chodzi w tym wypadku o czynną moc Bożą, pochodzącą od Stwórcy, a nie o jakiś niezależny byt. Właśnie dlatego Szczepan widział tylko dwie, a nie trzy osoby.

21, 22. (a) Co w pewnej encyklopedii religijnej przyznano na temat ducha świętego? (b) Jakie zagadnienia będą omówione w następnym artykule?

²¹ Omawiając sprawę ducha świętego, autorzy dzieła New Catholic Encyclopedia przyznali: „S[tary] T[estament] najwyraźniej nie przedstawia ducha Bożego jako osoby ani w sensie czysto filozoficznym, ani w rozumieniu Semitów. Duch Boży to po prostu moc Boża. Niekiedy wspomina się o nim jako czymś odrębnym od Boga, ale tylko dlatego, że tchnienie Jahwe operuje poza Nim samym”. W wymienionej encyklopedii stwierdza się ponadto: „Większość tekstów N[owego] T[estamentu] ukazuje ducha Bożego jako coś, a nie kogoś; najwyraźniej widać to w paralelnym zestawieniu tego ducha z mocą Bożą”.

²² W świetle powyższych faktów koncepcja Trójcy, „fundamentalna” nauka chrześcijaństwa, nie może polegać na prawdzie. Obala ją Słowo samego Boga. Z Biblii jasno wynika, że Jehowa Bóg jest miłościwym Ojcem, a Jezus Chrystus to Jego umiłowany Syn, który tak bardzo kocha swego Ojca, że gotów był trwać w posłuszeństwie aż do śmierci. Niektórzy jednak utrzymują, iż pewne wersety biblijne zdają się popierać dogmat o Trójcy; dlatego w następnym artykule rozpatrzymy kilka z nich. Omówimy też pochodzenie tej nauki oraz wyjaśnimy, dlaczego stanowi ona tak istotny składnik doktryny nominalnego chrześcijaństwa.

Jak byś na to odpowiedział:

◻ Czego Biblia uczy o Bogu i o Jezusie?

◻ Jak Pismo Święte przedstawia stosunki łączące Ojca z Synem?

◻ Wymień kilka wersetów biblijnych, z których wynika, że Bóg jest wyższy od Jezusa.

◻ Dlaczego duch święty nie może być składnikiem Trójcy?

[Ilustracja na stronie 13]

Jezus oświadczył: „Ojciec jest większy ode mnie”