Możemy wytrwać „do końca”
„Ten, kto cierpliwie wytrwa do końca, będzie wybawiony” (Mat. 24:13, The Emphatic Diaglott).
1. (a) Co dla nas jako jednostek może być „końcem”, o którym Jezus wspomniał w Ewangelii według Mateusza 24:13? (b) Co jest niezbędnym warunkiem wybawienia?
JEZUS CHRYSTUS w wielkim proroctwie o swej „obecności” skierował do apostołów takie oto pełne otuchy słowa: „Kto wytrwa aż do końca, ten zostanie wybawiony” (Mat. 24:3, 13). „Końcem” może być dla każdego z nas „zakończenie systemu rzeczy” albo śmierć, ewentualnie poprzedzona długotrwałym, ciężkim wypróbowaniem. Jednakże do ostatecznego wybawienia niezbędne jest wytrwanie w wierności (1 Piotra 1:8, 9).
2, 3. (a) Dlaczego możemy być ufnie przekonani, że mimo naszej niedoskonałości potrafimy osiągnąć zbawienie? (b) Nad czym się teraz zastanowimy?
2 Jezus dał doskonały wzór wytrwałości (Hebr. 12:1-3). Ale i my, choć niedoskonali, możemy pozostać wierni Bogu pomimo dotkliwych cierpień i prześladowań „ze względu na sprawiedliwość” (Mat. 5:10). Tak, dzięki niezasłużonej życzliwości Jehowy możemy zostać wybawieni i na podstawie ofiary okupu Jego umiłowanego Syna, Jezusa Chrystusa, otrzymać wieczne życie (Jana 3:16; 1 Jana 2:1, 2).
3 Wspaniały przykład wytrwałości prowadzącej do zbawienia stanowi też pewien człowiek niedoskonały, mianowicie apostoł Paweł. Rozważając niektóre argumenty, jakie przedstawił on na swoją obronę w Liście 2 do Koryntian 11:23-27, mogliśmy się przekonać, że ze względu na trudy i cierpienia był „wybitniejszym” ‛sługą Chrystusa’ niż „znakomici apostołowie” z Koryntu. Jak się zaraz dowiemy, przewyższał ich również jako ‛sługa Chrystusa’, jeśli chodzi o podróże, niebezpieczeństwa i znoszenie różnych niewygód.
NIEBEZPIECZNE PODRÓŻE W CELU KRZEWIENIA DOBREJ NOWINY
4. Do czego nawiązał Paweł, zaznaczając, że był ‛często w podróżach’?
4 W podróżach często: Paweł dużo wędrował, by rozgłaszać dobrą nowinę, i znacznie w tym przewyższał swych przeciwników z Koryntu (wersety 23 i 26). Oczywiście narażał się przez to na niebezpieczeństwa, jakie normalnie groziły wszystkim podróżnym na terenie imperium rzymskiego. Ale wyprawy Pawła były wyjątkowo dalekie i dość forsowne. Dotarł do takich miast, jak: Antiochia Pizydyjska, Ikonium, Listra, Derbe, Filippi, Tesalonika, Berea, Ateny i Korynt (Dzieje od 13:14 do 14:26 i od 16:11 do 18:17).
5. Z jakiego jeszcze powodu podróże Pawła były tak trudne i niebezpieczne? Dzięki czemu apostoł był w stanie podejmować tak męczące wyprawy?
5 Podróże apostoła były tym bardziej wyczerpujące i niebezpieczne, że skupiał na sobie ‛nienawiść z powodu imienia Chrystusa’ (Mat. 10:22). Niemniej Jehowa dodawał mu odwagi i sił, niezbędnych do podejmowania tych uciążliwych wypraw (Izaj. 40:28-31). Ten rzetelnie pracujący sługa Boży niewątpliwie jest dla dzisiejszych Świadków Jehowy dobrym przykładem gorliwego popierania spraw Królestwa (Mat. 6:33).
TRWANIE W WIERNOŚCI WŚRÓD LICZNYCH NIEBEZPIECZEŃSTW
6. O jakich „niebezpieczeństwach na rzekach” mógł pisać apostoł Paweł?
6 W niebezpieczeństwach na rzekach: Ponieważ mostów było w tych czasach stosunkowo niewiele, Paweł często narażał życie, przeprawiając się w bród przez wezbrane rzeki. Na przykład podczas swej pierwszej podróży misyjnej musiał tam i z powrotem przejść przez Pizydię, gdzie rwące rzeki górskie były bardzo groźne (Dzieje 13:13, 14; 14:21, 24). Jego wytrwałość w takich warunkach może być zachętą zwłaszcza dla tych Świadków Jehowy, którzy jako misjonarze i inni kaznodzieje pracują na odległych terenach.
7. (a) O jakie „niebezpieczeństwa od rozbójników” ocierał się Paweł? (b) Jak dzisiejsi Świadkowie Jehowy mogą stawić czoło podobnym sytuacjom?
7 W niebezpieczeństwach od rozbójników: Z przypowieści Jezusa o miłosiernym Samarytaninie wynika, iż w I wieku n.e. zdarzało się, że podróżny wpadał w ręce zbójców, którzy mogli go ‛złupić, obić i zostawić na wpół umarłego’ (Łuk. 10:25-37). W wielu okolicach, które przemierzał Paweł, grasowało sporo bandytów. Kiedy na przykład wraz z Barnabą wyruszył na północ z Perge do Antiochii Pizydyjskiej, szedł przez górzystą okolicę, gdzie wprost roiło się od rabusiów (Dzieje 13:13, 14). Tacy niebezpieczni przestępcy czatowali w odludnych zakątkach na swe ofiary i nie wahali się stosować przemocy. Niewykluczone, że również Paweł został w ten sposób napadnięty. Analogiczne niebezpieczeństwa zagrażają dzisiejszym Świadkom Jehowy, toteż muszą oni pamiętać o ostrożności. Mimo to mogą na wzór apostoła pozostać wierni i nie poddawać się bojaźni, lecz ufać w opiekę Jehowy. (Zobacz Psalm 56:5, Nowy Przekład).
8. Dlaczego rodacy nienawidzili Pawła, a nawet chcieli go zabić?
8 W niebezpieczeństwach od własnego rodu: Paweł głosił o przybitym do pala i wskrzeszonym z martwych Mesjaszu, którego większość jego rodaków odrzuciła (1 Kor. 1:22-24; 2:2). Ponadto uczył, że człowiek ma być uznany za sprawiedliwego nie na podstawie uczynków Prawa Mojżeszowego, lecz dzięki wierze w Jezusa Chrystusa (Rzym. 3:20; 5:18-21; 6:14). Dlatego jego ziomkowie — Żydzi — uważali go za odstępcę, nienawidzili, chłostali, a nawet chcieli zabić (Dzieje 9:23-25). Gniewało ich również to, że apostoł pozyskiwał dla chrystianizmu sporo pogan, których oni starali się nawrócić na swoją religię (Mat. 23:15; Dzieje 17:1-10).
9. Jakie „niebezpieczeństwa od narodów” groziły Pawłowi? Czy to zmusiło go do milczenia?
9 W niebezpieczeństwach od narodów: Prześladowania spotkały apostoła również ze strony pogan, czyli ludzi z innych narodów (Dzieje 19:11-41). W rzeczywistości żydowscy przeciwnicy Pawła podburzali ich niekiedy do gwałtownych wystąpień przeciw niemu (Dzieje 14:1-7, 19, 20). Jednakże te zagrożenia, zarówno od nich, jak i od Żydów, nie zmusiły owego nieustraszonego głosiciela Królestwa do milczenia. Podobnie i dziś chrześcijańscy słudzy Jehowy, na których spada prześladowanie, śmiało głoszą dobrą nowinę tak swoim rodakom, jak i wszystkim innym ludziom (Dzieje 17:30; zobacz też Psalm 59:2-5, NP).
10. Na jakie niebezpieczeństwa Paweł bywał wystawiony „w mieście”?
10 W niebezpieczeństwach w mieście: W takich miastach, jak Damaszek, Jeruzalem, Listra i Efez, apostoł musiał się borykać z różnymi przeciwnościami (Dzieje 9:23-30; 14:19; 19:29-31). W Filippi pogańscy prześladowcy oskarżyli ich obu z Sylasem o ‛zakłócanie spokoju’. W rezultacie owi misjonarze zostali napadnięci przez motłoch, wychłostani i uwięzieni (Dzieje 16:16-24). Nie powstrzymało ich to jednak do rozgłaszania wieści o Królestwie, tak jak podobne akty przemocy nie odstraszają dzisiejszych Świadków Jehowy.
11. Jakie „niebezpieczeństwa na pustyni zagrażały Pawłowi”?
11 W niebezpieczeństwach na pustyni: Apostoł nie ograniczał swej działalności ani swych podróży do gęsto zamieszkanych obszarów i uczęszczanych dróg. Odwiedzał również okolice słabo zaludnione, a nawet „pustkowia” (Today’s English Version). Groziły tam burze, zabłądzenie, głód, zaatakowanie przez dzikie zwierzęta lub zbójców, ale Paweł odważnie podejmował to ryzyko.
12. Na jakie „niebezpieczeństwa na morzu” narażał się Paweł? Czy powstrzymały go one od pełnienia służby?
12 W niebezpieczeństwach na morzu: Kiedy krzewienie dobrej nowiny lub niesienie pomocy współwyznawcom wymagało podróżowania po „burzliwych morzach” (TEV), trzeba się było liczyć z możliwością gwałtownych sztormów i rozbicia okrętu. Jednakże Paweł nie pozwolił, by te ewentualności wstrzymały go od pełnienia służby. Wielu sług Jehowy w naszych czasach też odważnie przeciwstawia się podobnym trudnościom, podróżując w celu popierania spraw Królestwa.
W ZAGROŻENIU ZE STRONY „FAŁSZYWYCH BRACI”
13, 14. (a) Kim byli „fałszywi bracia”? (b) Dlaczego byli oni szczególnie niebezpieczni? (c) Jakie wyposażenie duchowe mają Świadkowie Jehowy, aby się bronić przed „fałszywymi braćmi”, którzy by się zakradli do zborów?
13 W niebezpieczeństwach wśród fałszywych braci: Najgroźniejsze i z pewnością najbardziej bolesne były dla Pawła przewrotne knowania „fałszywych braci”, inaczej mówiąc „pseudobraci” (The Kingdom Interlinear Translation). Trafiali się oni między uczniami Chrystusa już od czasów zdradzieckiego Judasza Iskariota. Za życia Pawła mogli się do nich zaliczać „znakomici apostołowie” ze zboru w Koryncie. „Fałszywi bracia” byli szczególnie niebezpieczni, gdyż podstępnie udawali przyjaciół, a w rzeczywistości okazywali się wiarołomnymi zdrajcami. Ludzie ci ciągle wysuwali przeciw Pawłowi jakieś zarzuty (2 Kor. 11:5, 12-14; zobacz też Księgę Daniela 6:5, 6, NP).
14 Do „pseudobraci” należeli też ci, którzy działali w „zborach Galacji”. Paweł jednak nigdy nie ustępował przed takimi osobnikami, aby u jego współwyznawców mogła się utrzymać „prawda dobrej nowiny” (Gal. 1:1, 2; 2:4, 5; zobacz List Judy 3, 4). Jehowa wspomagał go; tak samo uzbroił pod względem duchowym swych dzisiejszych świadków, dzięki czemu „prawda dobrej nowiny” utrzymuje się również wśród nich. W natchnionych pismach, takich jak listy do chrześcijan w Koryncie i w Galacji, znajdą oni duchową pomoc potrzebną do obrony przed „fałszywymi braćmi”, jacy by przeniknęli do zborów.
ZNOSZENIE UCIĄŻLIWOŚCI W „ŚWIĘTEJ SŁUŻBIE”
15. Do czego nawiązywał Paweł pisząc, że był „wybitniejszym” sługą Chrystusa, ze względu na „trud i znój”?
15 W trudzie i znoju: Z kolei Paweł wymienił niewygody, wskutek których stał się „wybitniejszym” ‛sługą Chrystusa’ niż jego przeciwnicy (wersety 23 i 27). Wspomniane tutaj „trud i znój” mogły się między innymi odnosić do męczącej pracy fizycznej, którą wykonywał, aby pokryć koszty swego utrzymania w czasie pełnienia służby (Dzieje 18:1-4; 1 Kor. 4:11, 12; 2 Tes. 3:7, 8). Niemniej jednak wokół służenia Jehowie koncentrowały się wszelkie poczynania apostoła. Dlatego na „trud i znój” niewątpliwie składały się też wyczerpujące podróże, narażanie się na kaprysy pogody, znoszenie niedostatków i pokonywanie innych przeciwności, napotykanych w „świętej służbie” (Rzym. 12:1).
16. Dlaczego Paweł często spędzał noce bezsennie?
16 Często w bezsennych nocach: Ponieważ Paweł nie chciał finansowo obciążać tych, którym głosił ewangelię, więc pracował fizycznie „nocą i za dnia”, toteż często musiał odczuwać dotkliwy brak snu (1 Tes. 2:9). Oczywiście wszystko to miało związek z jego działalnością ‛sługi Chrystusa’. Wspomniane „bezsenne noce” nie były następstwem zamartwiania się o byt materialny, gdyż Jehowa dba o zaspokojenie tych potrzeb u swoich sług (Mat. 6:25-34). Być może niektóre z tych nocy Paweł spędził na modlitwie; mogła mu też odbierać sen głęboka troska o współwyznawców. (Zobacz też Ewangelię według Łukasza 6:12-16 oraz List 2 do Koryntian 11:28, 29). Przy pewnej okazji uznał za konieczne udzielać zgromadzonym braciom zachęt „aż do północy”, a nawet przez całą noc — „aż do świtania” (Dzieje 20:7-12, NP). Oprócz tego wiele nieprzespanych nocy musiało wynikać z fizycznych niewygód, niebezpieczeństw i innych uciążliwości, które apostoł znosił w służbie.
17. Kiedy apostoł Paweł mógł doświadczyć „głodu i pragnienia”?
17 O głodzie i pragnieniu: Paweł mógł być głodny i spragniony, gdy przemierzał wyludnione okolice lub rozpalone obszary pustynne. Z pewnością też niejednokrotnie odczuwał „głód i pragnienie”, ponieważ był zdany na obcych ludzi lub na to, co udało mu się zdobyć dzięki własnej pracy w dotąd nieznanych miejscowościach. Niemniej Jehowa zawsze zadbał, by apostoł przeżył, choć czasem zaopatrzenie bywało bardzo skromne. Podobnie dziś „Bóg wszelkiej pociechy” dostarcza swoim sługom środków niezbędnych do życia (Ps. 37:25; Łuk. 11:2, 3).
18. Z czym mogło być związane ‛wielokrotne wstrzymywanie się od pokarmu’?
18 Wielokrotnie wstrzymując się od pokarmu: Możliwe, że Paweł celowo przeciwstawił tu (w wersecie 27) niezamierzony „głód i pragnienie” wielokrotnemu rozmyślnemu wstrzymywaniu się od pokarmu (dosłownie: „postom”). W pewnych okolicznościach mógł pościć dobrowolnie, na przykład wtedy, gdy oddawał się modlitwie lub koncentrował na bardzo ważnych sprawach duchowych. (Zobacz Dzieje Apostolskie 13:3 i 14:23). Z drugiej strony jeśli nawiązał tu tylko do trudności zewnętrznych, to miał na myśli przymusowe obywanie się bez posiłków podyktowane być może chorobą, taką jak biegunka, lub brakiem środków, co się zdarzało w trakcie służby. (Zobacz też List 2 do Koryntian 6:5). Oczywiście gdy Paweł wyruszał w pewne podróże misyjne, chyba z góry liczył się z niedostatkiem wody i żywności lub całkowitym ich brakiem. Nie pozwolił jednak, by to powstrzymało go od szerzenia prawdziwego chrystianizmu (Filip. 4:12).
19. Przy jakich okazjach Paweł mógł cierpieć „zimno i nagość”?
19 W zimnie i nagości: Apostoł potrafił znieść również „zimno” i względną „nagość”, inaczej powiedziawszy „brak okrycia” (The New English Bible). Nie był jednak „skąpo odziany” z powodu lenistwa. Pracował przecież na zaspokojenie swoich potrzeb (1 Kor. 4:11, 12; zobacz też Dzieje Apostolskie 20:33, 34). Cierpiał „zimno i nagość”, będąc niedostatecznie ubrany podczas prześladowań, podróżując przy złej pogodzie albo pełniąc służbę w niepomyślnych okolicznościach.
‛WYTRWAJMY DO KOŃCA’!
20, 21. (a) Dlaczego nie można powiedzieć, że Paweł był jakimś siłaczem? (b) Jakie podobieństwo zachodzi między dzisiejszymi Świadkami Jehowy a apostołem Pawłem?
20 Z uwagi na trudy, cierpienia, podróże, niebezpieczeństwa i niedostatki, które znosił apostoł Paweł, ktoś mógłby wręcz uznać go za mocarza. Był jednak niedoskonałym człowiekiem, podobnym każdemu z nas (Rzym. 7:21-25). W gruncie rzeczy jego przeciwnicy z Koryntu patrzyli na niego z góry, orzekając: „Listy wprawdzie ważkie są i mocne, lecz jego wygląd zewnętrzny lichy, a mowa do niczego” (2 Kor. 10:10, NP). Ponadto Paweł miał „cierń w ciele” — przypuszczalnie jakieś schorzenie oczu (2 Kor. 12:7; Dzieje 23:1-5; Gal. 4:15; 6:11).
21 Podobnie i my, współcześni Świadkowie Jehowy, jesteśmy niedoskonali, choć na wzór Pawła szczerze pragniemy podobać się Bogu (1 Kor. 9:24-27). Mimo że przejawiamy głęboką troskę o duchową pomyślność bliźnich, świat odnosi się do nas lekceważąco, tak jak niektórzy odnosili się do apostoła (Mat. 22:39). Wielu z nas — podobnie jak Paweł — ma jakieś dolegliwości. Ale wszystko to jeszcze bardziej uzależnia nas od mocy Bożej, która wobec naszej słabości w szczególny sposób ujawnia się pośród tych, co nas słuchają (2 Kor. 12:7-10).
22. (a) Jak Jehowa nas pociesza, gdy musimy „cierpieć ze względu na sprawiedliwość”? (b) Jedynie dzięki czemu możemy ‛wytrwać do końca’?
22 Nie ulega wątpliwości, że moc Boża aż do samej śmierci podtrzymywała Pawła, niedoskonałego, lecz wiernego sługę Jehowy (2 Kor. 4:7; 2 Tym. 4:6-8). Tak samo i my tylko dzięki sile pochodzącej z góry zdołamy ‛wytrwać do końca’ tego złego systemu rzeczy lub do naszej śmierci w wierności (Ps. 29:11; Mat. 10:28; 24:3, 13; Marka 13:13). Kiedy przychodzi nam cierpieć „ze względu na sprawiedliwość”, znajdujemy pociechę w oddziaływaniu świętego ducha Jehowy oraz w Jego drogocennych obietnicach i odpowiedziach na nasze modlitwy. Napełnia to nas ufnością, że „Bóg wszelkiej pociechy” jest z nami. Tak jak apostoł Paweł bywamy „zakłopotani, ale nie zrozpaczeni, prześladowani, ale nie opuszczeni, powaleni, ale nie pokonani” (2 Kor. 4:8, 9, NP). Nasz Bóg dodaje nam sił do obwieszczania dobrej nowiny bez lęku w obliczu trudności i prześladowań. I z pewnością w sile Jehowy zdołamy ‛wytrwać do końca’.
CZY POTRAFISZ TERAZ ODPOWIEDZIEĆ NA TE PYTANIA:
Co to znaczy ‛wytrwać do końca’?
Do jakich wypraw nawiązał apostoł Paweł, pisząc, że był ‛często w podróżach’?
Jakie niebezpieczeństwo czyhało na Pawła ze strony „fałszywych braci” i jakie wyposażenie duchowe mają dzisiejsi Świadkowie Jehowy do przeciwstawiania się takim osobom?
W jakich okolicznościach Paweł zaznawał „głodu i pragnienia” oraz „zimna i nagości”?
Dzięki czemu możemy ‛wytrwać do końca’, chociaż jesteśmy niedoskonali tak jak Paweł?
[Ilustracja na stronie 16]
Paweł w swych podróżach misyjnych często był narażony na napady rozbójników
[Ilustracja na stronie 17]
Paweł bywał w „niebezpieczeństwach od narodów”, jak na przykład w Listrze