miłość pieniędzy, fałszywie nazwana znajomość, duma i umiłowanie świata. — 2 Piotra 2:14; Judy 4, 12; 1 Tym. 6:10, 20, 21; 3:6; 1 Jana 2:15.

WYKLUCZENIE ZE SPOŁECZNOŚCI

Gdy Szatan, a także Adam i Ewa, odwrócili się ad Jehowy Boga, zostali oni usunięci z rodziny Bożej. U Izraelitów i u pierwszych chrześcijan uchybienia musiały być karane. Złoczyńców, którzy nie okazywali szczerej skruchy, usuwano ze zboru. Kiedy w zborze korynckim wydarzył się szczególnie oburzający przypadek wszeteczeństwa Paweł zalecił zborowi, „oddać takiego [człowieka] Szatanowi na zatracenie ciała, ażeby duch był zbawiony w dzień Pana.” (1 Kor. 5:5, NT) Przez wykluczenie ze społeczności miało być zachowane poważanie zboru korynckiego w oczach Bożych, a złoczyńca miał być przywiedziony do rozsądku, co się też faktycznie stało.

Temu samemu zborowi apostoł udzielił następującej wskazówki: „Napisałem wam, abyście nie przestawali z takim, który mieniąc się bratem, jest wszetecznikiem, albo chciwcem, albo bałwochwalcą, albo potwarcą, albo pijakiem, albo zdziercą, żebyście z takim nie jadali (...) usuńcie tedy przewrotnego spośród siebie samych.” (1 Kor. 5:11, 13, NT) To uczynił też Paweł, gdy wykluczył ze społeczności Hymeneusza i Aleksandra, którzy przez fałszywe nauki zburzyli wiarę niektórych. — 1 Tym. 1:20; 2 Tym. 2:17, 18.

Mężczyźni i kobiety, którzy przez domowe studia biblijne osiągają dokładną znajomość Słowa Bożego, powinni być pouczeni o tych faktach, zanim oddadzą się Bogu i zostaną ochrzczeni. Do tego istnieją dwa szczególne powody: 1. wiedzą potem, jakich wysokich zasad moralnych muszą przestrzegać, jeżeli chcą służyć Jehowie i pozyskać Jego upodobanie; 2. znajomość tego, co Biblia mówi o nieuniknionych zgorszeniach lub kamieniach obrażenia i wykluczeniu ze społeczności, którym ukarani zostają ci, co doprowadzają innych do upadku, nakłoni ich do naśladowania Chrystusa, a nie ludzi. Dokładna znajomość tych najważniejszych nauk będzie im pomocą na drodze do życia, bowiem Piotr napisał: „Wy, najmilsi, jesteście teraz o tym uprzedzeni. Baczcie więc, żeby was nie porwał za sobą błędny nurt tych bezbożników i żebyście nie utracili silnej postawy [wiary, NW]. Przeciwnie, wzrastajcie w łasce i poznawaniu Pana naszego i Zbawiciela Jezusa Chrystusa!” — 2 Piotra 3:17, 18, Kow.

NAŚLADOWCAMI LUDZI?

Być może zdziwisz się teraz, dlaczego Paweł pisał do chrześcijan w Filipii: „Bądźcie wespół naśladowcami moimi, bracia!” (Filip. 3:17) Czy apostoł tym samym wezwał owych chrześcijan, aby się stali jego naśladowcami? Nie. Nigdzie w jego czternastu listach nie czytamy czegokolwiek o „uczniach” Pawła. Przeciwnie, w jednym z listów do Koryntian zapytywał: „Czy rozdzielony jest Chrystus? czy Paweł za was ukrzyżowany? [przybity do pala, NW] Lub czyście w imię Pawła ochrzczeni?” (1 Kor. 1:13, NT) Odpowiedź na wszystkie trzy pytania brzmiała: Nie. Dlaczego wobec tego Paweł powiedział: „Bądźcie wespół naśladowcami moimi, bracia?”

Dlatego, że Bóg pragnie, aby każdy chrześcijanin ‚nie naśladował tego, co złe, ale to, co dobre’. (3 Jana 11, NDą) Do Efezjan Paweł napisał: „Bądźcie tedy naśladowcami Boga jako dzieci umiłowane.” (Efez. 5:1, NT) W liście do Żydów, którzy uwierzyli w Chrystusa, napisał on: „Biegnijmy wytrwale wyznaczony nam bieg, patrząc pilnie na wodza i udoskonaliciela naszej wiary, Jezusa.” (Hebr. 12:1, 2, NW) Do tych Hebrajczyków apostoł Paweł pisał następująco: „Naśladujcie tych, którzy przez wiarę i wytrwałość stają się dziedzicami obietnic.” „Pamiętajcie o tych, którzy obejmują przewodnictwo pośród was, którzy mówili wam słowo Boże, a przyglądając się pilnie jaki jest wynik ich prowadzenia się, naśladujcie ich wiarę.” (Hebr. 6:12, Kow; 13:7, NW) Co oni mieli naśladować? Wiarę, cierpliwość i postępowanie tych mężów, o ile to było zgodne z zasadami Słowa Bożego i doskonałym przykładem, który im dał Jezus. (Psalm 119:105) To właśnie chciał powiedzieć Paweł. Jeżeli jednak chrześcijanin utracił swoją wiarę, zaprzestał walki i źle się prowadzi, to co można wtedy jeszcze u niego naśladować? Nic! Strzeżmy się więc naśladowania osób, które się odwróciły ku zginieniu!

KOGO NAŚLADUJESZ?

Załóżmy, że byłbyś członkiem zboru chrześcijańskiego wtedy, gdy żyli Hymeneusz i Aleksander. Czy z uwagi na ich grzech zaniechałbyś wiary? Albo czy odwróciłbyś się od Jezusa z powodu okropnej zbrodni Judasza Iszkariota? Czy byłbyś gotów zaniechać swej wiary tylko dlatego, że człowiek — bądź to umyślnie, bądź wskutek swej niedoskonałości — popełnił ciężki błąd? Innymi słowy: naśladujesz Chrystusa czy ludzi?

Co innego jeśli organizacja, która twierdzi, iż jest chrześcijańską nie zważa na wskazówki biblijne, aby wykluczyć ze swej społeczności złoczyńców, którzy nią okazują skruchy, jak to się często zdarza w kościołach chrześcijaństwa. Taka organizacja przez swą obojętność zdradziłaby, że nie cieszy się łaską Bożą ani też cieszyć się nią nie pragnie. Z takiego kościoła należałoby wystąpić i szukać prawdziwego zboru chrześcijańskiego, który nie utrzymuje stosunków ze złoczyńcami, choćby byli nawet bardzo poważanymi. Jakie stanowisko pod tym względem zajmuje twój kościół?

Świadkowie Jehowy dają posłuch wskazówkom biblijnym o wykluczeniu ze społeczności zboru złoczyńców, nie okazujących skruchy. Tak jak Paweł wymienił nazwiska osób, których wykluczył ze społeczności, również świadkowie Jehowy ogłaszają nazwiska tych, którzy z uwagi na swoje niechrześcijańskie zachowanie już nie są mile widziani wśród nich. Przez takie ostre karcenie wszystkich złoczyńców organizacja zostaje utrzymana w czystości, a duch Boży może bez przeszkód działać w każdym zborze. Do takiej czystej organizacji przychodzą z radością mężczyźni i kobiety, chcąc osiągnąć prowadzącą do życia znajomość o Bogu i Chrystusie. (Jana 17:3) Jeżeli potem widzą, jak szybko świadkowie Jehowy występują przeciw tym, którzy zasługują na karę, wzrasta ich zaufanie do tej organizacji, i oni są tym bardziej zdecydowani wiernie służyć Jehowie Bogu, postępując śladami stóp Chrystusa.

Bądźmy jako prawdziwi chrześcijanie nadal wzorem dla wierzących „w mowie, w postępowaniu, w miłości, w wierze i w czystości”! (1 Tym. 4:12, NDą) „Cokolwiek czynicie, pracujcie nad tym z całej duszy jako Jehowie, a nie ludziom, bo wiecie, że przeciąż od Jehowy otrzymacie należną nagrodę dziedzictwa. Jesteście niewolnikami Pana, Chrystusa.” — Kol. 3:23, 24, NW.

Bądźcie prawdziwymi chrześcijanami — nie naśladujcie ludzi!

Uczeń poucza nauczycielkę i współuczniów

Pewna niewiasta, świadek Jehowy z Ohio donosi: „Któregoś dnia zadzwoniła do mnie nauczycielka mego syna. Prosiła, abym była tak uprzejma i przyszła jak najprędzej do szkoły, bo mój ośmioletni syn wzburzył całą klasę. Kiedy przyszłam, dowiedziałam się, że mój chłopiec powiedział swoim współuczniom, że imię Boże jest Jehowa. Wyjaśniłam nauczycielce, dlaczego Bóg ma imię, powiedziałam jej, że ono występuje w Pismach Hebrajskich ponad 6000 razy i przeczytałam jej na zakończenie Psalm 83:19. Odtąd stawiała ona mojemu synowi jeszcze wiele pytań odnośnie do jego chrześcijańskiej wiary.