Starsi, obchodźcie się czule z trzodą Bożą!

„Zachowywaliśmy się pośród was delikatnie jak matka karmiąca, gdy pielęgnuje swe dzieci” (1 TESALONICZAN 2:7).

 1. Dlaczego każdy lojalny Świadek Jehowy może czuć się bezpiecznie?

JEHOWA jest Wielkim Pasterzem. Obficie zaopatruje swych sług przyrównanych do owiec i wiedzie ich „torami sprawiedliwości” ze względu na swoje święte imię. Toteż ci, którzy spełniają Jego wolę, nie muszą się obawiać żadnego zła i mogą oczekiwać, że jako współczujący Bóg będzie ich pocieszał. Pod serdeczną opieką Jehowy każdy Jego lojalny świadek naprawdę może czuć się bezpiecznie (Psalm 23:1-4).

 2. Jakie zalety przejawiał Jezus, będący ‛odblaskiem chwały Bożej’?

² Jezus Chrystus jest ‛odblaskiem chwały Bożej i dokładnym odwzorowaniem samej Jego istoty’ (Hebrajczyków 1:1-4). Jako Dobry Pasterz, również okazuje miłość i współczucie (Jana 10:14, 15). Na przykład pewnego razu „ujrzał wielki tłum i wezbrała w nim litość dla nich, bo byli jak owce bez pasterza. I zaczął ich uczyć wielu rzeczy” (Marka 6:34).

 3. (a) Jakie zalety na wzór Jehowy Boga i Jezusa Chrystusa powinni wykazywać chrześcijańscy podpasterze? (b) Jakiej rady i przestrogi udzielił nadzorcom apostoł Paweł?

³ Wszyscy chrześcijanie mają ‛brać sobie wzór z Boga i postępować w miłości, tak jak Chrystus ich umiłował’ (Efezjan 5:1, 2). Powinni być współczujący i serdeczni. Dotyczy to szczególnie podpasterzy trzody Bożej. Apostoł Paweł powiedział: „Uważajcie na siebie samych i na całą trzodę, wśród której duch święty ustanowił was nadzorcami, abyście paśli zbór Boży, który On nabył krwią własnego Syna. Wiem, że po moim odejściu dostaną się między was ciemiężycielskie wilki, nie obchodzące się czule z trzodą, a spośród was samych powstaną ludzie mówiący rzeczy przewrotne, aby uczniów za sobą pociągnąć” (Dzieje Apostolskie 20:28-30).

 4. (a) Co nastąpiło z biegiem czasu, zgodnie z przestrogą Pawła z Dziejów Apostolskich 20:29, 30? (b) Jakie pytania należy teraz rozważyć?

⁴ Z biegiem czasu rzeczywiście pojawili się odstępcy przyrównani do ‛ciemiężycielskich wilków, nie obchodzących się czule z trzodą’. Jak to dobrze, że starsi pośród Świadków Jehowy nie stosują takiej tyranii! Ale jakiego traktowania chrześcijanie mogą się spodziewać od nadzorców ustanowionych pod działaniem ducha świętego? I jak mogą oni otaczać owce Jehowy czułą opieką?

Nie panosząc się nad trzodą

 5. (a) Jak traktuje swoich poddanych wielu świeckich przywódców? (b) Jak Jezus wykazał, że wśród jego naśladowców nie ma miejsca na tyranię?

⁵ Nie bez podstaw możemy oczekiwać, że chrześcijańscy starsi będą nam okazywali współczucie. Nie są oni jak świeccy władcy, którzy tak często wynoszą się nad poddanych. Dowiadujemy się na przykład, że król Franków Karol Wielki (który panował od 768 do 814 roku) „pod groźbą śmierci zmusił Sasów do przyjęcia chrztu, wymierzał najsroższe kary tym, którzy nie zachowywali Wielkiego Postu, i wszelkie przekonywanie zastąpił używaniem siły” (William Jones, The History of the Christian Church). Naśladowcy Jezusa nie mogą być despotyczni. On sam powiedział: „Wiecie, że władcy pogan panoszą się nad nimi, a ich wielcy ich ciemiężą. Nie tak ma być między wami, lecz kto wśród was chce być wielki, musi być waszym sługą, a kto wśród was chce zajmować pierwsze miejsce, musi być waszym niewolnikiem, podobnie jak Syn Człowieczy nie przyszedł po to, by mu usługiwano, lecz by usługiwać drugim i dać swoje życie na okup za wielu” (Mateusza 20:25-28, An American Translation).

 6. (a) Jakie podstawowe wymogi są oczywiste, jeśli chodzi o starszych? (b) Czego zbór ma prawo oczekiwać od starszych i jak powinni się oni zapatrywać na samych siebie?

⁶ Chrześcijanin, który ‛ubiega się o urząd nadzorcy, pragnie szlachetnej pracy’ (1 Tymoteusza 3:1). Z powyższej wypowiedzi oraz z przytoczonej przed chwilą rady Jezusa wynika, że: (1) chrześcijańskim starszym nie wolno ciemiężyć drugich; (2) naśladowcy Jezusa, którzy pełnią jakieś odpowiedzialne funkcje, nie mogą panować nad pozostałymi, lecz mają być ich niewolnikami; oraz (3) mężczyźni ubiegający się o urząd nadzorcy powinni w nim widzieć „szlachetną pracę”, a nie wyższe stanowisko (Przypowieści [Przysłów] 25:27, Biblia gdańska; 1 Koryntian 1:31). Określenie „starszy” nikogo nie wynosi nad innych czcicieli Jehowy. Od wszystkich takich braci zbór raczej ma prawo oczekiwać, że będą to dojrzali duchowo, doświadczeni i pokorni mężczyźni, którzy przewodzą w świętej służbie. Powinni się uważać za uległych niewolników Jehowy Boga, Jezusa Chrystusa i swoich współwyznawców (Rzymian 12:11; Galatów 5:13; Kolosan 3:24).

 7. (a) Jak w stosunkach z drugimi starsi powinni stosować zasadę z Listu 2 do Koryntian 1:24? (b) Jak starsi powinni się odnosić do zaleceń Ciała Kierowniczego?

⁷ Pokorne usługiwanie drugim samo przez się powstrzymuje starszych od prób ‛panoszenia się’ nad nimi. I jak to dobrze, że wykazują usposobienie, które uwidoczniło się u Pawła, gdy napisał do chrześcijan w Koryncie: ‛Nie jesteśmy panami waszej wiary, ale współpracownikami ku waszej radości’ (2 Koryntian 1:24). Sprawują serdeczny nadzór i nie obciążają współwyznawców zbędnymi przepisami ludzkimi. Przeciwnie, nadzorcy ustanowieni pośród Świadków Jehowy trzymają się zasad biblijnych i życzliwie służą innym pomocą. Cenią trzodę Bożą i otaczają ją opieką przez niezwłoczne spełnianie zaleceń Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy (Dzieje Apostolskie, rozdział 15).

 8. Jak Paweł traktował współwyznawców i jak to powinno podziałać na starszych w XX wieku?

⁸ Paweł czule opiekował się trzodą, toteż mógł napisać do chrześcijan w Tesalonice: „Zachowywaliśmy się pośród was delikatnie jak matka karmiąca, gdy pielęgnuje swe dzieci. Przywiązawszy się do was tkliwym uczuciem, radzi byliśmy użyczyć wam nie tylko dobrej nowiny Bożej, ale również własnych dusz, ponieważ staliście się nam tak mili” (1 Tesaloniczan 2:7, 8). Apostoł był niczym karmiąca matka, która tak kocha swe dzieci, że przedkłada ich dobro nad własne i otacza je troskliwą opieką. Jakże powinno to pobudzać starszych w XX wieku do czułego obchodzenia się z trzodą Bożą!

Nieść pociechę i pokrzepienie

 9. Co przepowiedziano w Księdze Izajasza 32:1, 2 odnośnie do dzisiejszego ludu Bożego?

⁹ Wskazując na obecny okres, gdy Jezus Chrystus sprawuje władzę królewską, prorok Izajasz przepowiedział, że „król będzie panował sprawiedliwie”, a „książęta rządzić będą zgodnie z prawem”. Starsi usługujący dziś w organizacji teokratycznej troszczą się o sprawy ustanowionego w niebie Królestwa, a więc istotnie pełnią służbę jak gdyby w charakterze książąt! Do tych odpowiedzialnych mężczyzn odnoszą się dalsze słowa proroka Izajasza: „Każdy będzie jakby osłoną przed wichrem i schronieniem przed ulewą, jak strumienie wody na suchym stepie, jak cień olbrzymiej skały na spieczonej ziemi” (Izajasza 32:1, 2, BT).

10. Co powinien zapewniać drugim każdy starszy wśród ludu Jehowy?

¹⁰ W przeciwieństwie do ciemiężycielskich przywódców religijnych chrześcijaństwa starsi wśród Świadków Jehowy niosą drugim pociechę i pokrzepienie. Działając w gronach dbają o bezpieczeństwo i spokój ludu Jehowy. A indywidualnie mogą się przyczyniać do pielęgnowania takich warunków czułym obchodzeniem się z trzodą Bożą.

Zgodnie z prawem i sprawiedliwie

11. (a) Czym cieszy się większość zborów Świadków Jehowy w dobie obecnej, podobnie jak to było w zborach chrześcijańskich w I wieku? (b) Jaki obowiązek mają nadzorcy wobec zboru i dlaczego?

¹¹ Chociaż w niektórych zborach pierwszych chrześcijan wyłoniły się trudności, to na ogół panowała w nich jedność, radość i pokój (1 Koryntian 1:10-12; 3:5-9; Efezjan 1:2; Jakuba 2:1-9; 3:2-12; 4:11, 12; 1 Jana 1:3, 4). Większość zborów Świadków Jehowy w dobie obecnej też cieszy się pomyślnością duchową, zawdzięczając ją błogosławieństwu Bożemu, przewodnictwu Chrystusa i wiernej pracy zamianowanych nadzorców. Aby zapewnić zborowi jedność, radość i pokój, mężczyźni ci zabiegają o pomoc Bożą i pilnie starają się o to, by Jego organizacja pozostawała czysta pod względem moralnym i duchowym (Izajasza 52:11). Nieczystość uniemożliwiłaby jej zaznawanie pokoju i radości i niechybnie pozbawiłaby ją uznania i błogosławieństwa Bożego. Jego oczy „są zbyt czyste, aby mogły patrzeć na zło”, tolerować bezprawie (Habakuka 1:13, Bw). Toteż od starszych oczekuje się między innymi, że będą rozstrzygać kwestie sądownicze sprawiedliwie i zgodnie z miernikami biblijnymi. A o czym mają przy tym pamiętać?

12. Co należy czynić w myśl Galatów 6:1, mimo że od starszych nie oczekuje się, by wnikali w sprawy prywatne, które nie naruszają praw lub zasad biblijnych?

¹² Na przykład nieporozumienia osobiste obie strony mogą niekiedy załatwić między sobą (Mateusza 18:15-17). Ponieważ starsi nie są ‛panami naszej wiary’, nie oczekuje się od nich, by wnikali w sprawy czysto prywatne, w których nie doszło do poważnego naruszenia praw lub zasad biblijnych. Oczywiście gdy widać, że „ktoś nieopatrznie uczynił fałszywy krok”, to jako mający kwalifikacje duchowe postarają się „doprowadzić takiego do porządku w duchu łagodności” (Galatów 6:1).

13. Jak Pismo Święte wskazuje, że starsi powinni działać tylko na podstawie dowodów, a nie samych pogłosek?

¹³ Starsi mają usługiwać „zgodnie z prawem”, będąc zawsze bezstronni. Powinni działać, gdy są dowody, że popełniono zły czyn; nie mogą się opierać na samych pogłoskach. Paweł zalecił: „Nie przyjmuj oskarżenia przeciw starszemu mężowi, chyba że na podstawie zeznań dwóch lub trzech świadków” (1 Tymoteusza 5:19). W myśl prawa Jehowy, które obowiązywało w starożytnym Izraelu, osoba oskarżona o grzech karany śmiercią mogła być stracona ‛na słowo dwu lub trzech świadków’, nigdy na słowo jednego. Co więcej, najwyraźniej miała możność stanąć twarzą w twarz z oskarżycielami, a jeśli przedstawiono bezsporne dowody, ‛ręka świadków pierwsza zabijała skazańca’ (Powtórzonego Prawa 17:6, 7, BT).

14. (a) Co bezprawnie próbował uczynić Diotrefes? (b) Czego Bóg oczekuje od starszych, którzy załatwiają sprawy sądownicze?

¹⁴ Do wszczęcia postępowania sądowniczego muszą być uzasadnione podstawy biblijne. Jak to dobrze, że nadzorcy nie przypominają butnego Diotrefesa z I wieku! Próbował on bezprawnie „wyrzucić ze zboru” tych, którzy chcieli gościnnie przyjmować podróżujących braci. Apostoł Jan nie uznał ani tego, ani innych wykroczeń za błahostkę, lecz uprzedził: „Jeśli przyjdę, przywiodę na pamięć jego uczynki” (3 Jana 9, 10). Toteż i dziś członkowie komitetu sądowniczego, który podejmuje kroki w celu wykluczenia ze społeczności, zawsze muszą mieć pewność, że są do tego podstawy biblijne.a Rzecz jasna Bóg oczekuje od chrześcijańskich starszych, iż w obcowaniu z drugimi będą sprawiedliwi. Mężczyźni, którzy zawiadują różnymi sprawami w organizacji Jehowy, naprawdę muszą być ‛zdatni, bojący się Boga i godni zaufania’ (Wyjścia 18:21).

15. Jaką rolę w spotkaniach o charakterze sądowniczym powinna odgrywać modlitwa?

¹⁵ Każdy chrześcijański komitet sądowniczy powinien w szczerej modlitwie szukać pomocy Jehowy. Spotkanie z siostrą lub bratem, obwinionym o poważny grzech, należy rozpocząć modlitwą. Dobrze jest nawet pomodlić się za każdym razem, gdy w trakcie rozmowy zachodzi szczególna potrzeba pomocy Bożej (Jakuba 5:13-18).

16. Jak starsi powinni przeprowadzać przesłuchania sądownicze i dlaczego?

¹⁶ Starsi zdają sobie sprawę, że współwyznawca oskarżony o popełnienie zła jest „owcą” należącą do trzody Bożej i trzeba obchodzić się z nim troskliwie (por. Ezechiela 34:7-14). Literalne owce łatwo się płoszą i wymagają czułej opieki pasterzy. A co powiedzieć o symbolicznych owcach w zborze? Na pewno czują się bezpiecznie pod opieką Wielkiego Pasterza, Jehowy Boga, oraz Dobrego Pasterza, Jezusa Chrystusa. Ale i podpasterze muszą tak postępować, by w przyrównanych do owiec sługach Jehowy umacniać poczucie spokoju i bezpieczeństwa. Jeśli jesteś chrześcijańskim podpasterzem, to czy zapewniasz swym braciom i siostrom ochronę i niesiesz im ukojenie? To prawda, że starsi mają nieugięcie bronić praw i zasad biblijnych. Niemniej Pismo Święte wymaga od nich, by wobec trzody byli serdeczni, a na przesłuchaniach sądowniczych mają przestrzegać porządku, przeprowadzając je uprzejmie, spokojnie i życzliwie.

17. O jakich prawdach biblijnych powinni pamiętać starsi, zwłaszcza podczas spotkań sądowniczych?

¹⁷ Wszyscy jesteśmy niedoskonali i ‛wiele razy potykamy się’ w mowie (Jakuba 3:2). Każdy z nas potrzebuje miłosierdzia Bożego oraz „ofiary przebłagania”, złożonej przez Chrystusa (1 Jana 1:8 do 2:2; Psalm 130:3). Toteż chrześcijańscy podpasterze powinni z pokorą oceniać samych siebie. Prócz tego powinni pamiętać o słowach Jezusa: „Jak chcecie, aby wam ludzie czynili, tak im czyńcie i wy” (Łukasza 6:31). Rady tej trzeba się trzymać zwłaszcza podczas spotkań w sprawach sądowniczych. Mężczyźni mający kwalifikacje duchowe powinni korygować postępowanie błądzącego chrześcijanina ‛w duchu łagodności, uważając na siebie, żeby sami nie ulegli pokusie’ (Galatów 6:1; 1 Koryntian 10:12).

18. (a) Do czego mogłoby dojść, gdyby podczas przesłuchań sądowniczych starsi odnosili się szorstko do obwinionych? (b) Przed czym w myśl Marka 9:42 muszą się strzec starsi i pozostali chrześcijanie?

¹⁸ Gdyby starsi przesłuchujący obwinionych odnosili się do nich szorstko, mogliby im wyrządzić krzywdę. Nawet jeśli nie byłaby to szkoda pod względem fizycznym czy uczuciowym, mogłoby dojść do poważnego uszczerbku duchowego; mogłoby to również postawić pod znakiem zapytania kwalifikacje nadzorców (por. Jakuba 2:13). Toteż podczas przesłuchań sądowniczych i przy wszelkich innych okazjach muszą oni uważać, żeby nie gorszyć drugich. Oczywiście wszyscy chrześcijanie mają być pod tym względem czujni, gdyż Jezus powiedział: „Kto zgorszy jednego z tych malutkich, którzy wierzą, byłoby lepiej dla niego, gdyby mu założono na szyję kamień młyński, obracany przez osła, i gdyby go tak wrzucono do morza” (Marka 9:42). Wierzchni kamień młyński bywał tak duży, że do obracania go używano zwierząt pociągowych; nikt wrzucony do morza z takim ciężarem u szyi nie zdołałby ocaleć. Starszy powinien więc uważać, by nikogo nie zgorszyć, gdyż zarówno sobie, jak i jemu mógłby tym wyrządzić niepowetowaną szkodę pod względem duchowym (Filipian 1:9-11).

W dalszym ciągu sprawujcie czułą opiekę

19. Jakiej wskazówki udzielił współstarszym Piotr i dlaczego właściwe reagowanie na nią ma związek z ich nadzieją na przyszłość?

¹⁹ Apostoł Piotr wskazał nadzorcom, jak mają się opiekować trzodą Bożą. Napisał do nich: „Paście powierzoną wam trzodę Bożą nie pod przymusem, lecz dobrowolnie, i nie z umiłowania nieuczciwego zysku, lecz z ochotą, ani nie panosząc się nad tymi, którzy są dziedzictwem Bożym, lecz stawszy się wzorami dla trzody. A gdy się ujawni naczelny pasterz, otrzymacie niewiędnący wieniec chwały” (1 Piotra 5:2-4). Tylko dzięki trzymaniu się tej rady oraz otaczaniu trzody Bożej czułą opieką nadzorcy namaszczeni duchem świętym zdołają otrzymać nagrodę niebiańską jako nieśmiertelne stworzenia duchowe, a starsi mający nadzieję ziemską — życie wieczne w nadchodzącym raju.

20. (a) Jak chrześcijańscy podpasterze muszą traktować swoich współwyznawców? (b) Co myślisz o przykładnej służbie i czułej opiece miłujących starszych?

²⁰ Jehowa Bóg i Jezus Chrystus są miłościwymi, troskliwymi Pasterzami. Chociaż więc chrześcijańscy podpasterze stanowczo trzymają się mierników Bożych, to wobec przyrównanych do owiec współwyznawców mają się kierować miłością i współczuciem. Wszyscy lojalni Świadkowie na rzecz Jehowy na pewno cenią sobie wzorową służbę ofiarnych starszych, którzy strzegą tego, co im powierzono, i czule obchodzą się z trzodą Bożą. Dowodem takiego doceniania oraz należnego szacunku jest posłuszeństwo wobec tych, którzy przewodzą.

[Przypis]

Co o tym myślisz?

◻ Jak Jezus Chrystus wykazał, że wśród jego naśladowców nie ma miejsca na tyranię?

◻ Jak powinni postępować starsi, gdy otrzymują wskazówki od Ciała Kierowniczego?

◻ Czego można słusznie oczekiwać od starszych w myśl Izajasza 32:1, 2?

◻ Jak Pismo Święte wskazuje, że starsi nie mogą działać na podstawie samych pogłosek?

◻ Jak chrześcijańscy podpasterze powinni się obchodzić z trzodą?

[Ilustracja na stronie 18]

Na spotkaniu komitetu sądowniczego ze współwyznawcą bardzo ważna jest serdeczna modlitwa