Słudzy pomocniczy błogosławieństwem dla ludu Jehowy
„Niech będą najpierw wypróbowani co do przydatności, potem niech pełnią funkcje sług, skoro nie ma przeciw nim zarzutu” (1 Tym. 3:10).
1. Kto przyczynia się do szczęścia i jedności w zborach?
JEHOWA jako „szczęśliwy Bóg” pragnie, żeby i Jego słudzy byli szczęśliwi (1 Tym. 1:11). Toteż z myślą o błogosławieniu swemu ludowi ustanowił w nim starszych i sług pomocniczych. Ci odpowiedzialni mężczyźni wykonują pożyteczną pracę, działając na rzecz szczęścia, jedności i zgodnej współpracy w zborze chrześcijańskim. Wszyscy Świadkowie Jehowy są im wdzięczni za ofiarną i jakże potrzebną służbę w teokratycznej organizacji Bożej.
2. Co powinno cechować starszych i sług pomocniczych? O czym jednak nie mogą zapominać?
2 Chociaż zamianowani starsi i słudzy pomocniczy odgrywają tak ważną rolę w życiu zboru, nie powinni przeceniać swego znaczenia. Muszą pamiętać, że Jezus Chrystus nawoływał swych naśladowców do okazywania pokory. Pewnego razu powiedział im wprost: „Kto się ukorzy jak to małe dziecko, ten będzie największy w królestwie niebios” (Mat. 18:4). A uczeń Jakub napisał: „Ukorzcie się przed oczyma Jehowy, a On was wywyższy” (Jak. 4:10; Rzym. 12:3). Takie pokorne usposobienie nie oznacza jednak, że mają obniżać rangę swojej pracy. Starsi i słudzy pomocniczy mogą być pokorni, a jednocześnie przewodzić w służbie. Nigdy nie wolno im zapominać o pożytecznych celach, jakim służy ich działalność; zawsze też powinni pamiętać, że wobec Jehowy i chrześcijańskich współbraci są obowiązani dokładać wszelkich starań, aby jak najlepiej wykonywać swoje zadania.
3. Do czego można przyrównać zgodną współpracę Świadków Jehowy? Jak mężczyźni oddani Bogu mogą się przyczyniać do takiej jedności i do rozwoju dzieła Królestwa?
3 Zgodną współpracę w nowożytnej społeczności Świadków Jehowy można porównać z harmonijnym funkcjonowaniem organizmu człowieka. Już apostoł Paweł przypodobał duchowe ciało Chrystusa do ciała ludzkiego, które składa się z wielu członków, współdziałających jednak ze sobą dla ogólnego dobra (1 Kor. 12:12-31). Nie ulega więc wątpliwości, że zamianowani starsi i słudzy pomocniczy, którzy przyczyniają się do jednolitego funkcjonowania dzisiejszego zboru chrześcijańskiego, są dla ludu Jehowy błogosławieństwem (por. Kol. 2:18, 19). A postawa oddanych Bogu mężczyzn, którzy jako członkowie zboru starają się popierać organizacyjne postanowienia Jehowy ‛ubieganiem się o urząd nadzorcy’, stanowią istotny wkład w umacnianie chrześcijańskiej jedności i rozwój spraw Królestwa (1 Tym. 3:1). Ale jak chrześcijanin może się przysposabiać najpierw do pełnienia obowiązków sługi pomocniczego?
„NAJPIERW WYPRÓBOWANI CO DO PRZYDATNOŚCI”
4. (a) Dlaczego kandydaci na sług pomocniczych powinni zostać „najpierw wypróbowani co do przydatności”? (b) Do czego ci bracia powinni być gotowi?
4 Apostoł Paweł trafnie nakreślił swemu współpracownikowi imieniem Tymoteusz, jakie wymagania muszą spełniać mężczyźni, żeby mogli być zamianowani sługami pomocniczymi. Zalecił między innymi: „Niech będą najpierw wypróbowani co do przydatności, potem niech pełnią funkcję sług, skoro nie ma przeciw nim zarzutu” (1 Tym. 3:10). Taki tryb postępowania zapobiega powołaniu osób, które się do tego nie nadają, gdyż nie odpowiadają pewnym podstawowym miernikom biblijnym. Daje też czas na rozpoznanie pobudek ewentualnych przyszłych sług pomocniczych. Nie ulega wątpliwości, że nie mogą się oni kierować dążeniem do zdobycia prestiżu, świadczyłoby to bowiem o braku pokory. Natomiast szczery chrześcijanin ochoczo wykona każde zadanie, które Jehowa uzna za słuszne przydzielić mu w swej organizacji, zdając sobie sprawę z tego, że oddał się Bogu całkowicie i bez zastrzeżeń. Toteż kandydaci na sług pomocniczych powinni wykazywać taką gotowość, jak wierny Izajasz, który rzekł: „Oto ja! Mnie poślij” (Izaj. 6:8).
5. (a) Jakie wymagania postawiono sługom pomocniczym w Liście 1 do Tymoteusza 3:8? (b) Co to znaczy być „poważnym”? (c) Co miał na myśli Paweł pisząc, że słudzy pomocniczy nie mogą być „dwulicowi”?
5 Paweł wyjaśnia: „Słudzy pomocniczy tak samo powinni być poważni, nie dwulicowi, nie nadużywający wina, nie chciwi nieuczciwego zysku” (1 Tym. 3:8). Niektórzy mogą być stosunkowo młodzi, niemniej jednak nie są niedorostkami i mają być „poważni”. Muszą umieć ustosunkować się do ważnych spraw w sposób nacechowany powagą (por. Prz. 22:15). Ma ich cechować sumienność i niezawodność, nie mogą zaś wykazywać skłonności do lekkiego traktowania obowiązków. Powinni naprawdę rzetelnie i solidnie wykonywać swoje zadania. Cóż bowiem zasługuje na większą uwagę niż święta służba dla Jehowy? Jest to kwestia życia lub śmierci, zarówno dla nich, jak i dla drugich (por. 1 Tym. 4:16). Poza tym wypowiedź Pawła, że słudzy pomocniczy nie mogą być „dwulicowi”, kładzie nacisk na okoliczność, iż mają być prawdomówni i prostolinijni, unikając plotkarstwa, krętactwa i obłudy (Prz. 3:32).
6. W jakich dziedzinach słudzy pomocniczy powinni okazywać zrównoważenie?
6 Kto chce się nadawać na sługę pomocniczego, ten musi także prowadzić zrównoważony tryb życia osobistego. Kiedy Paweł pisał, że tacy nie powinni ‛nadużywać wina’ ani być „chciwi nieuczciwego zysku”, najwyraźniej chodziło mu o to, by się wystrzegali pijaństwa, zachłanności i nieuczciwości. Powinni unikać nawet wywoływania u kogokolwiek wrażenia, że interesują ich zbytnio przyjemności lub dobra materialne. Mają stale dążyć to tego, by pierwsze miejsce w ich życiu zajmowały sprawy duchowe. Pomoże im to zachować „czyste sumienie” nie tylko wobec bliźnich, ale — co ważniejsze — również wobec Boga (1 Tym. 3:8, 9).
7. (a) Dlaczego można słusznie powiedzieć, że obowiązki sług pomocniczych nie są przeznaczone dla młodocianych? (b) O czym może świadczyć okoliczność, że sługa pomocniczy pozostaje w stanie wolnym?
7 Ponieważ na sługach pomocniczych spoczywają trudne obowiązki, nie mogą to być niedojrzali młodzieńcy. Pismo Święte mówi o nich jako o mężczyznach w wieku odpowiednim do małżeństwa i założenia rodziny. A jako tacy mają ‛dobrze przewodzić dzieciom i swoim domownikom’ (1 Tym. 3:12). Czy należy przez to rozumieć, że młody chrześcijanin nie nadaje się na sługę pomocniczego, dopóki się nie ożeni i nie będzie miał dzieci? Ależ nie! W gruncie rzeczy fakt, że się nie śpieszy do wstąpienia w związek małżeński, gdyż jeszcze czuje się do niego nieprzygotowany lub nie znalazł odpowiedniej dla siebie ochrzczonej chrześcijanki, często w pewnej mierze świadczy o dojrzałości potrzebnej do należytego zawiadywania sprawami osobistymi i znacznie poważniejszymi obowiązkami zborowymi.
8. Jaki obowiązek spoczywa na sługach pomocniczych w myśl Listu 1 do Tymoteusza 3:13 i Ewangelii według Mateusza 24:14?
8 Paweł ciągnie dalej: „Ludzie bowiem, którzy dobrze usługują, wyrabiają sobie dobrą pozycję i wielką swobodę mowy w wierze, jaka się łączy z Chrystusem Jezusem” (1 Tym. 3:13). Wspomnianą tutaj „wielką swobodą mowy” można się wykazać między innymi przez żywy udział w obwieszczaniu „dobrej nowiny o królestwie” (Mat. 24:14). Słudzy pomocniczy powinni zdawać sobie sprawę z tego, że wespół ze starszymi mają obowiązek przewodzić w głoszeniu od domu do domu oraz w innych gałęziach służby (Dzieje 5:42; 20:20, 21). Ponieważ niegodziwy system Szatana coraz szybciej dobiega kresu, praca ta staje się sprawą nad wyraz naglącą. Toteż słudzy pomocniczy powinni ciągle podkreślać pilność dzieła głoszenia o Królestwie, dając współbraciom w zborze dobry osobisty przykład w służbie kaznodziejskiej.
POMOCĄ SŁUŻBA PEŁNOCZASOWA
9. Jaką służbę podjęło wielu chrześcijan świadomych tego, że czas nagli?
9 Ze względu na to, że żyjemy w krytycznym okresie, gdy czas nagli, sporo chrześcijan i chrześcijanek podejmuje służbę pełnoczasową. Wielu wstępuje w szeregi pionierów, którzy każdego dnia poświęcają na głoszenie od dwóch do pięciu godzin; są wśród nich tacy, co pracują poza granicami własnego kraju jako misjonarze. Inni w pełnym wymiarze godzin służą w głównym ośrodku wydawniczym Towarzystwa Strażnica lub w jego oddziałach, rozsianych po całej ziemi. Z pracy tej czerpią radość i zadowolenie zarówno oni sami, jak i drudzy, którzy korzystają z jej wyników. Prócz tego doświadczenie zdobyte w służbie pełnoczasowej już niejednemu chrześcijaninowi pomogło osiągnąć kwalifikacje potrzebne do owocnego usługiwania zborowi w roli sługi pomocniczego.
10, 11. Wykaż na podstawie przytoczonych tu wypowiedzi, jak głosiciele pragnący być sługami pomocniczymi mogą odnieść pożytek ze służby pełnoczasowej.
10 Pewien były sługa pomocniczy, a obecnie starszy w jednym ze zborów berlińskich, tak opowiada o służbie pionierskiej, którą podjął przed laty jako młody mężczyzna: „Śmiało mogę powiedzieć, że nigdy nie żałowałem tego kroku. Jehowa mi błogosławi i związałem się z Nim jeszcze mocniej niż przedtem”. Brat ten, podobnie jak tysiące innych, przekonał się, że w służbie pełnoczasowej można zacieśnić więź z Jehową i zrobić szybsze postępy na drodze do chrześcijańskiej dojrzałości.
11 Inny długoletni pionier tak wyjaśnia, pod jakim względem jemu pomógł ten rodzaj służby: „Stałem się spokojniejszy i bardziej zrównoważony, unikając wydawania pochopnych sądów. Czuję się szczęśliwszy i jestem bardziej elastyczny w obcowaniu z różnymi ludźmi”. Czyż nie takie zalety powinni wykazywać bracia, którzy chcieliby być sługami pomocniczymi?
12. (a) Jakie są możliwości uczestniczenia w służbie pełnoczasowej? (b) Jakie umiejętności, przydatne słudze pomocniczemu, są nieodzowne w pracy pełnoczasowej?
12 Podjęcie służby pełnoczasowej, jeśli tylko pozwalają na to inne obowiązki biblijne, bywa wyśmienitą okazją, żeby dany chrześcijanin został ‛najpierw wypróbowany co do przydatności’. Jedni mogą pełnić tę służbę nieprzerwanie, inni od czasu do czasu, na przykład młodsi — podczas wakacji, starsi wiekiem — w czasie urlopu bądź w innym dogodnym okresie. Oczywiście wymaga to zrównoważenia i starannego planowania. Umiejętności te przydadzą się jednak każdemu słudze pomocniczemu do należytego wywiązywania się z jego zadań. A na czym te zadania polegają?
OBOWIĄZKI SŁUG POMOCNICZYCH
13. Na co wskazują wersety z Dziejów Apostolskich 6:1-6, jeśli chodzi o rodzaj pracy powierzanej sługom pomocniczym?
13 Sprawozdanie z Dziejów Apostolskich 6:1-6 nie dotyczy bezpośrednio mianowania sług pomocniczych, niemniej treść jego wskazuje, jaki rodzaj pracy i jakie zadania normalnie przypadają im w udziale. Nie przez pouczanie współwyznawców, lecz przez dopilnowanie rozdziału żywności „siedmiu mężczyzn mających dobre świadectwo” umożliwiło wtedy apostołom ‛oddawanie się modlitwie i usługiwaniu słowem’. Słudzy pomocniczy, pełniąc dziś podobne funkcje, pozostawiają starszym więcej czasu na pracę pasterską i nauczanie „trzody Bożej” (1 Piotra 5:2, 3).
14. Jakie różnorodne zadania można powierzać sługom pomocniczym?
14 W podręczniku pt. Zorganizowani do pełnienia naszej służby tak opisano obowiązki sług pomocniczych: „Jednemu (...) można powierzyć opiekę nad literaturą zborową, żebyśmy wszyscy mogli łatwo nabywać potrzebną literaturę dla własnego użytku i do służby polowej. Drugi może się zająć czasopismami. Jeszcze innym można zlecić prowadzenie zapisków, na przykład kont zborowych albo przydziałów terenu, lub poprosić ich o zajęcie się mikrofonami, obsługiwanie aparatury nagłaśniającej, troskę o mównicę albo pomaganie starszym w inny sposób. Dużo wysiłku kosztuje utrzymywanie we właściwym stanie oraz sprzątanie Sali Królestwa; dlatego często prosi się sług pomocniczych o pomoc w wypełnianiu takich obowiązków. Sługom pomocniczym powierza się też służbę porządkowych, żeby witali nowych i dbali o porządek na zebraniach zborowych” (strony 54 i 55).
15. (a) Co jeszcze prócz praktycznych umiejętności jest potrzebne, by należycie wywiązywać się z zadań sługi pomocniczego? (b) Głównie na czym powinno zależeć sługom pomocniczym, choć doglądają różnych spraw?
15 Czy prace te mógłby wykonywać każdy dostatecznie sprawny brat? Nie, gdyż „mężczyźni mający dobre świadectwo”, wybrani w I wieku n.e. w Jeruzalem, byli „pełni ducha i mądrości” — innymi słowy, jak tę myśl oddaje przekład Phillipsa, „praktyczni i zarazem usposobieni duchowo” (Dzieje 6:3). Nawet jeśli należeli do starszych wiekiem wśród ludu Jehowy, powierzono im zadania podobne do tych, które obecnie spełniają słudzy pomocniczy. Toteż i dzisiejsi słudzy pomocniczy, jeśli mają należycie piastować swoje funkcje, muszą być „praktyczni i zarazem usposobieni duchowo”. Chociaż zajmują się szczegółami organizacyjnymi, powinni przede wszystkim być zainteresowani usługiwaniem ludziom w sposób przynoszący korzyści duchowe.
16. Jakie obowiązki można powierzać sługom pomocniczym, jeśli w zborze jest za mało starszych?
16 Ponieważ słudzy pomocniczy muszą przejawiać usposobienie duchowe, można im czasami powierzać zadania wykonywane zwykle przez starszych. W książce Zorganizowani do pełnienia naszej służby czytamy na stronach 55 i 56: „Jeżeli na przykład jest za mało starszych, którzy mogliby prowadzić zborowe studium książki, wyznacza się co zdolniejszych sług pomocniczych na prowadzących studium, żeby się zajęli przydzielonymi im grupami. Mogą być proszeni o przeprowadzenie punktów w programie zebrania służby i teokratycznej szkoły służby kaznodziejskiej oraz o wygłaszanie wykładów publicznych w miejscowym zborze. W razie potrzeby niektórzy słudzy pomocniczy, spełniający określone wymagania, mogą otrzymać jeszcze inne przywileje (por. 1 Piotra 4:10)”.
17. Jakim człowiekiem był Szczepan? Jakie to nasuwa pytanie w odniesieniu do sług pomocniczych?
17 Jednym z wymienionych w Biblii „siedmiu mężczyzn mających dobre świadectwo” był „Szczepan, mężczyzna pełen wiary i ducha świętego” (Dzieje 6:5). Przed swą śmiercią męczeńską dał dobitne świadectwo przed żydowskim Sanhedrynem. Przeczytaj doniesienie o tym, a przekonasz się, że miał usposobienie duchowe i był wiernym świadkiem, poddającym się kierownictwu świętego ducha Bożego oraz gotowym oddać życie w służbie dla Jehowy (Dzieje 6:8 do 7:60). Jeżeli jesteś sługą pomocniczym, czy swoje zadania w zborze, a także w służbie kaznodziejskiej, wypełniasz równie sumiennie jak Szczepan, który poważnie traktował swe obowiązki i przywilej głoszenia prawdy?
CZY STOJĄ NA WYSOKOŚCI ZADANIA?
18. Co można powiedzieć o pracy wielu sług pomocniczych? O czym mogą być przekonani?
18 Wielu sług pomocniczych prowadzi przykładne życie chrześcijańskie, bardzo dobrze wypełnia swe powinności w zborze i należycie przewodzi w służbie polowej. Trud ich szczerze doceniają współwyznawcy, a Jehowa nie pozostawi go bez nagrody, bo już dawno temu chrześcijan pochodzenia hebrajskiego zapewniono: „Bóg bowiem nie jest niesprawiedliwy, aby zapomnieć o waszej pracy i miłości, jaką okazaliście dla Jego imienia, w tym, że usługiwaliście świętym i dalej usługujecie” (Hebr. 6:10).
19. (a) Jakie pytania może sobie zadać każdy sługa pomocniczy? (b) Jaka korzyść wyniknie z omówienia trudności, z którymi słudzy pomocniczy niekiedy się borykają?
19 Niemniej jednak każdy sługa pomocniczy zrobi dobrze, gdy sobie postawi kilka pytań: W jakim stopniu odpowiadam miernikom biblijnym? Czy rzeczywiście przyczyniam się do jedności zboru? Czy pilnie i rzetelnie wykonuję to, co mi zlecono? A czy świecę przykładem w służbie polowej? Niektórzy słudzy pomocniczy napotkali przeszkody w sprostaniu stawianym im wymaganiom. Omówimy więc parę takich trudności. Pomoże to każdemu z tych sług ‛wykazać, jaki jest jego uczynek’ (Gal. 6:4). Da również sposobność innym, by jeszcze bardziej cenili trud, jakiego z miłości podjęli się ci bracia, którzy w społeczności Świadków Jehowy wykonują tak pożyteczną pracę i są prawdziwym błogosławieństwem dla ludu Bożego.
Czy potrafisz wyjaśnić:
▪ Z jakich względów słudzy pomocniczy są błogosławieństwem dla ludu Jehowy?
▪ W czym służba pełnoczasowa może dopomóc braciom, którzy pragną zostać sługami pomocniczymi?
▪ Dlaczego słudzy pomocniczy muszą być ‛praktyczni i zarazem usposobieni duchowo’?
▪ Pod jakimi względami piękny przykład dla dzisiejszych sług pomocniczych ustanowił wierny Szczepan?
[Ilustracja na stronie 9]
Starsi i słudzy pomocniczy są błogosławieństwem dla zboru
[Ilustracja na stronie 11]
Służba pionierska jest wyśmienitą zaprawą dla tych, którzy pragną zostać sługami pomocniczymi lub starszymi