też przynajmniej przez jakiś czas w stanie wolnym, i zdobył odpowiednie kwalifikacje, by służyć u boku apostoła Pawła (2 Tym. 1:5).

22. W jaki sposób pewna broszura zachęca dzisiejszą młodzież do wzorowania się na życiu Tymoteusza?

²² A co można powiedzieć o tobie? Czy wyzyskasz swoją młodość tak jak Tymoteusz? Do takiego spożytkowania życia nawiązuje broszura pt. School and Jehovah’s Witnesses (Świadkowie Jehowy a szkoła), gdzie na temat młodych Świadków napisano: „Za główny cel swego życia uważają skuteczne pełnienie służby Bożej, a zdobywanie wykształcenia traktują jako środek do osiągnięcia tegoż celu. Dlatego wybierają na ogół taki rodzaj szkoły, żeby w dzisiejszym świecie zapewnić sobie utrzymanie. Wielu zapisuje się na naukę rzemiosła albo do szkół zawodowych. Po ukończeniu nauki starają się podjąć pracę umożliwiającą skoncentrowanie się na najważniejszym zawodzie — na chrześcijańskiej służbie kaznodziejskiej”.

23. Dlaczego chrześcijańska młodzież nie powinna mieć trudności z udzieleniem odpowiedzi na pytanie: Jak pokieruję swym życiem?

²³ Jeżeli naprawdę doceniasz wszystko, co uczynił dla ciebie Jehowa Bóg oraz Jego Syn, to nie powinieneś mieć kłopotów z udzieleniem odpowiedzi na pytanie: „Jak pokieruję swoim życiem?” Zamiast żyć z myślą o sobie i własnych przyjemnościach, oddasz się pełnieniu woli Bożej. Staniesz się człowiekiem uduchowionym, jak niegdyś Tymoteusz.

Młodzi, czy robicie postępy pod względem duchowym?

„Rozmyślaj nad tymi rzeczami, bądź nimi pochłonięty, aby twój postęp był jawny dla wszystkich” (1 Tym. 4:15).

 1, 2. Co znaczy, a czego nie oznacza robienie postępów pod względem duchowym?

CO TO znaczy robić postępy pod względem duchowym? Trzeba brać przykład z młodego Jezusa i Tymoteusza, którzy sprawy duchowe stawiali na pierwszym miejscu. Jeżeli się rozwijasz pod względem duchowym, to będziesz wiedział, jak pokierować swoim życiem. Nie powiesz: Zacznę poważnie myśleć o służeniu Jehowie, gdy całkiem dorosnę. Wprost przeciwnie — będziesz Mu służyć już teraz!

² Z drugiej strony nastawienie się na osiąganie postępów duchowych nie oznacza, żebyś żył jak zakonnik, popisywał się swoją religijnością, ani też byś stał się molem książkowym; wcale nie musisz być posępny ani stale uroczysty w obejściu, nie musisz unikać wszelkiego towarzystwa (Jana 2:1-10). Jehowa to szczęśliwy Bóg, który pragnie, by Jego ziemskie dzieci także czuły się szczęśliwe. Dlatego umiarkowane zajmowanie się sportem i poświęcanie czasu na zajęcia rekreacyjne spotyka się z Jego uznaniem (1 Tym. 1:11; 4:8).

JEDNYM Z DOWODÓW — CHRZEST

 3. Kiedy Tymoteusz prawdopodobnie dał się ochrzcić?

³ Podjęcie przez młodą osobę przygotowań do chrztu oraz sam ten akt świadczą o tym, iż rozwija się ona pod względem duchowym. Jeżeli Tymoteusz, jak wspomniano, nie miał jeszcze dwudziestu lat, gdy zaczął towarzyszyć apostołowi Pawłowi w działalności misjonarskiej, to najprawdopodobniej został ochrzczony w wieku szesnastu lat lub jeszcze wcześniej. Od dzieciństwa pouczany był z Pisma Świętego, a gdy już posiadł dostateczną wiedzę i potrafił ją docenić, nie zwlekał ze zgłoszeniem się do chrztu (2 Tym. 3:15).

 4. Z jakim pytaniem zwrócono się do Filipa? Dlaczego spełnił on prośbę pytającego, który przecież dopiero co dowiedział się o Chrystusie?

⁴ A co z wami młodocianymi, których wyuczono na podstawie Biblii? Czy zadaliście sobie pytanie: „Cóż stoi na przeszkodzie, abym został ochrzczony?” W pierwszym stuleciu naszej ery pytanie takie postawił pewien mężczyzna dobrze znający Pisma, gdy tylko się dowiedział, kto jest Chrystusem. Co prawda człowiek ten nie przyswoił sobie jeszcze całej dostępnej wiedzy o zamierzeniu Bożym, jakże wysoko zaczął jednak cenić to, co już wiedział! Uczeń Filip nie znalazł więc żadnego uzasadnionego powodu, by mu odmówić chrztu (Dzieje 8:26-39, Biblia warszawska).

 5. Jakim wymaganiom musisz sprostać, żebyś mógł zostać ochrzczony?

⁵ A co ciebie powstrzymuje od chrztu? Chcąc się do niego nadawać, musisz oczywiście rozumieć, co się z tym aktem wiąże. Musisz szczerze pragnąć służyć Jehowie i to z miłości do Niego. Musisz też osobiście Mu się oddać w modlitwie. Ponadto musisz stosować się do Bożych mierników moralnych i mieć odpowiednie doświadczenie w krzewieniu swej wiary wśród innych. Jeżeli spełniasz te wymagania, to jest rzeczą ważną, byś uczynił następny krok i zgłosił się do chrztu (Mat. 28:19, 20; Dzieje 2:38).

 6. Z czym można porównać chrzest? Co należy po nim dalej robić?

⁶ Chociaż chrzest świadczy o postępach pod względem duchowym, to jednak nie zapominaj, że jest to dopiero jeden z pierwszych kroków. Oddawszy się Jehowie, stałeś się cudzoziemcem w tym starym świecie, rządzonym przez Szatana. Oddanie takie można więc przyrównać do złożenia wniosku o życie wieczne w nowym systemie Bożym, a oficjalna ceremonia chrztu to w gruncie rzeczy potwierdzenie tego faktu wobec świadków (Jana 12:31; Hebr. 11:13). Od tej pory musisz wiernie trzymać się swego ślubu oddania, bo tylko pod tym warunkiem otrzymasz od Boga dar życia wiecznego (Rzym. 6:23).

TRYB ŻYCIA POTWIERDZENIEM POSTĘPÓW

 7. Jaki związek zachodzi między twą postawą wobec spraw tego świata a twoimi postępami w życiu duchowym?

⁷ Postępy pod względem duchowym albo ich brak znajdują też odbicie w twoim stosunku do spraw tego świata. Co do nich należy? Na przykład niefrasobliwe podejście do życia, zażywanie narkotyków, swoboda seksualna, niemoralne filmy, deprawująca muzyka, nieprzyzwoite rozmowy, zmysłowe tańce, pycha narodowa lub rasowa i tym podobne rzeczy (1 Jana 2:16; Efez. 5:3-5). Na baczności muszą się mieć zwłaszcza młodzi. Pamiętaj, że twoja postawa wobec spraw tego typu świadczy o stanie twego zdrowia duchowego (Prz. 20:11).

 8. Dlaczego niektórzy młodzi nie chcą się zdecydować na chrzest?

⁸ Szatan zabiega o to, by niemoralne praktyki obecnego świata wyglądały bardzo ponętnie. Pewien piętnastolatek wyznał: „Im częściej oglądamy w telewizji, co się wyrabia z seksem i narkotykami, tym bardziej wydaje się to należeć do normalnego życia”. Młodym osobom nie biorącym udziału w poczynaniach tego świata daje się do zrozumienia, że są jakieś dziwne i że je omija cała radość życia. Czy i ty pomyślałeś kiedyś w ten sposób? Zdarza się to niektórym kilkunastolatkom, utrzymującym kontakt ze zborem. Tacy są niezdecydowani. Kiedy jednego z nich zagadnięto na temat chrztu, odrzekł: Nie chciałem dotąd dać się ochrzcić, bo jeszcze mógłbym zrobić coś, za co zostałbym wykluczony. A jednak nie należy zwlekać z dokonaniem wyboru, utykając bez końca między dwiema skrajnościami. Prorok Boży powiedział kiedyś: „Jeżeli Jehowa jest prawdziwym Bogiem, podążajcie za Nim; a jeśli Baal — idźcie za nim” (1 Król. 18:21).

 9. Przed czym chroni robienie postępów pod względem duchowym?

⁹ W gruncie rzeczy jeśli trzymasz się z dala od niemoralnych postępków świata, to jedynie omija cię całe mnóstwo kłopotów. „Ogarnęło mnie uczucie ogromnej odrazy oraz żalu za to, co zrobiłam poprzednio”, wyznała pewna kobieta. „Poniżyłam się tylko i okpiłam siebie oraz dziecko, które miałam urodzić”. Istotnie, zewnętrzny urok i cały blichtr diabelskiego systemu rzeczy to tylko złudzenie, oszustwo. Nie przedstawia on żadnej wartości. Do skutków naśladowania tego świata należą: nieślubne dzieci, rozbite rodziny, choroby przenoszone drogą płciową oraz niewymowne zmartwienia i gorzkie rozczarowania. Usłuchaj więc dobrej rady i nastrój się na robienie postępów w sensie duchowym. ‛Odwróć się od tego, co złe, i czyń dobrze’ (1 Piotra 3:11).

10. Na jakie napomnienie i przykłady będą zważać młodzi, którzy wolą robić postępy duchowe?

¹⁰ Młodzież rozwijająca się pod względem duchowym usłucha napomnienia, udzielonego przez apostoła Pawła: „Bądźcie niemowlętami co do zła; natomiast w rozumowaniu stańcie się całkiem dorośli” (1 Kor. 14:20). Młody Tymoteusz niewątpliwie kierował się tą radą. Czy potrafisz go sobie wyobrazić, jak szuka towarzystwa wyuzdanych, świeckich rówieśników? Na pewno nie! Obracał się w gronie sług Bożych (Prz. 13:20). Weź go sobie za wzór. Zanim się zaangażujesz w jakieś podejrzane poczynania, zastanów się: Czy Jezus lub Tymoteusz też by tak postąpił?

POTWIERDZENIE PRZEZ STUDIOWANIE BIBLII

11. Jakich perspektyw nie dostrzega przed sobą młodzież tego świata? Jak można je uzyskać i utrzymać?

¹¹ W pewnym artykule nadesłanym z Włoch, a opublikowanym na łamach World Press Review, przyznano: „Młodzi są z dnia na dzień coraz bardziej zawiedzeni i rozgoryczeni, i nikt nie umie nakreślić im zachęcających widoków na przyszłość”. Zaślepieni ludzie należący do szatańskiego świata nie potrafią sobie wyobrazić nowego porządku, obiecanego przez Boga, ani chwalebnej przyszłości czekającej tych, którzy się okażą godni życia w tamtych warunkach (2 Kor. 4:4; Prz. 29:18; 2 Piotra 3:13). Jednakże młodzież robiąca postępy pod względem duchowym ma taką wizję, która dzięki regularnemu studiowaniu Biblii jasno i wyraźnie rysuje się w jej umyśle.

12. (a) Jak musimy dążyć do nabycia wiedzy o Bogu? (b) Dlaczego osiągnięcie tej wiedzy zasługuje na wysiłek?

¹² Czy nowy świat Boży jest dla ciebie czymś realnym? Może tak być, lecz z twojej strony są do tego potrzebne rzetelne starania. Musisz wzniecić w sobie silne pragnienie zrozumienia Biblii, dzięki czemu ‛będziesz go szukać jak srebra i tropić jak skarby ukryte’ (Prz. 2:1-6). Co każe poszukiwaczowi skarbów szukać i kopać, niekiedy przez wiele lat? Namiętne pożądanie bogactwa, jakie spodziewa się osiągnąć. A przecież wiedza jest o wiele cenniejsza niż wszelkie dobra materialne! „To znaczy życie wieczne”, oświadczył Jezus: „nabywanie przez nich wiedzy o Tobie, jedynym prawdziwym Bogu, i o tym, któregoś posłał, Jezusie Chrystusie” (Jana 17:3). Jeżeli naprawdę wierzysz jego słowom, to zajmiesz się pilnym studiowaniem Biblii. W nagrodę uzyskasz coś znacznie bardziej wartościowego od najdroższych klejnotów (Prz. 3:13-18).

13. Jakie sugestie dotyczące studiowania uwzględnią młodzi, którym zależy na postępach duchowych?

¹³ Przekonasz się, że im więcej człowiek studiuje, tym mocniej rośnie jego apetyt na pokarm duchowy. Opanuj skuteczne metody zgłębiania wiedzy. Nie poprzestawaj na zwykłym podkreślaniu odpowiedzi; odszukuj podane wersety biblijne i zaglądaj do innych związanych z danym tematem, korzystając z odsyłaczy. Możesz też wszcząć dodatkowe badania, posłużywszy się na przykład skorowidzami obejmującymi poszczególne roczniki Strażnic lub zamieszczonymi w niektórych książkach Towarzystwa. Przemyśl, do czego się odnosi rozpatrywany materiał i jak można go spożytkować w praktyce. Rozmawiaj z drugimi o tym, czego się dowiadujesz. Dzięki temu główne myśli lepiej utkwią ci w pamięci, zachęcisz też innych do podobnych badań. Jeżeli naprawdę przyłożysz się do pracy, wykażesz tym, że sobie wziąłeś do serca radę, jakiej udzielono młodemu Tymoteuszowi: „Rozmyślaj nad tymi rzeczami, bądź nimi pochłonięty, aby twój postęp był jawny dla wszystkich” (1 Tym. 4:15; 2 Tym. 2:15).

POSTĘPY WIDOCZNE NA ZEBRANIACH I W SŁUŻBIE

14. Dzięki czemu zebrania chrześcijańskie stają się przyjemniejsze? W jaki sposób możesz na nich zachęcać drugich?

¹⁴ Kiedy znajdujesz zadowolenie w studiowaniu Biblii i starannie się przygotowujesz do zebrań chrześcijańskich, sprawiają ci one większą przyjemność (Ps. 122:1; Hebr. 2:12). Chętniej wtedy się zgłaszasz, gdy następują punkty z udziałem słuchaczy, i przyjmujesz zadania w teokratycznej szkole służby kaznodziejskiej. W związku z zebraniami nadarzają się jednak jeszcze inne sposobności do wprowadzenia w czyn zalecenia, by ‛zachęcać się wzajemnie’ oraz „pobudzać do miłości i dobrych uczynków” (Hebr. 10:24, 25). Czy na przykład występujesz z inicjatywą w rozpoczynaniu rozmów z drugimi? Przyjazne: „Dzień dobry! Cieszę się, że cię znów widzę!” albo szczere zapytanie: „Jak się czujesz?” — może podziałać bardzo pokrzepiająco, zwłaszcza gdy pada z ust młodej osoby.

15. Jak mógłbyś się zgłosić do wykonywania różnych pożytecznych prac? Dlaczego warto mieć w pamięci przykład Chrystusa?

¹⁵ Funkcjonowanie zboru wymaga wiele pracy. Czy chciałbyś brać w niej udział? Młody Tymoteusz najprawdopodobniej świadczył Pawłowi sporo cennych usług: załatwiał sprawunki, dbał o zaopatrzenie, przekazywał informacje i tak dalej. Jeżeli dotąd jeszcze tego nie zrobiłeś, wspomnij teraz braciom starszym, że jesteś gotów służyć pomocą. Być może zostaniesz poproszony o doręczanie kartek z przydziałem punktów w programie zebrań, zadbanie o czystość sali albo o wykonanie innych czynności. Nie zapominaj, że Chrystus umył swoim uczniom nogi; człowiek rozwijający się pod względem duchowym nie uważa więc żadnej pracy za uwłaczającą jego godności (Jana 13:4, 5).

16. Jaka działalność jest według pewnego katolickiego czasopisma powinnością chrześcijańską?

¹⁶ Jeżeli przyjrzymy się innym religiom, łatwo stwierdzimy, że naprawdę możemy być wdzięczni za szkolenie, z jakiego korzystamy na naszych zebraniach — szkolenie w związku z najważniejszym dzisiaj dziełem głoszenia. We wrześniu 1986 roku zamieszczono na łamach pisma U.S. Catholic następującą wypowiedź Kennetha Guenterta: „Dorastałem w czasach, gdy katolików nie zachęcano do czytania Biblii, gdyż mogłyby im przyjść do głowy dziwne pomysły, na przykład taki, że chrześcijanie powinni chodzić i pukać do wszystkich drzwi, próbując nawracać ludzi. Później przyszedł Drugi Sobór Watykański i zacząłem czytać Biblię. No i stało się; obecnie uważam, iż chrześcijanie rzeczywiście powinni pukać do wszystkich drzwi i próbować nawracać ludzi”. Następnie dodał jeszcze: „Oczywiście nie chcę przez to powiedzieć, iż jest mi z tym przeświadczeniem bardzo wygodnie; jednak kto przeczyta Nowy Testament, ten po prostu musi dojść do takiego wniosku” (Mat. 10:11-13; Łuk. 10:1-6; Dzieje 20:20, 21).

17. Co możesz zrobić, żeby głoszenie dawało ci więcej zadowolenia?

¹⁷ Istotnie, pierwsi chrześcijanie aktywnie uczestniczyli w głoszeniu od domu do domu, a młodzieńcy, tacy jak Tymoteusz, najwidoczniej wyruszali do tej służby razem z osobami starszymi. Trzeba jednak przyznać, że obecnie nie każdy uważa tę pracę za najradośniejszą. Dlaczego tak się dzieje? Jednym z czynników jest biegłość. Jeżeli na przykład dobrze sobie radzisz w jakiejś zabawie lub sporcie, to czy nie znajdujesz w tym większej przyjemności? Bardzo podobnie rzecz ma się z naszą służbą kaznodziejską. Kiedy nabierzesz wprawy w posługiwaniu się Biblią i prowadzeniu rozmów na tematy biblijne, wówczas służba naprawdę będzie ci sprawiać radość, zwłaszcza gdy znajdziesz kogoś, z kim można się podzielić życiodajną wiedzą. Dąż więc do postępów pod względem duchowym! Ćwicz w praktyce swoje sposoby przedstawiania dobrej nowiny od domu do domu. Korzystaj z cudzych doświadczeń. Błagaj o pomoc Jehowę (Łuk. 11:13).

POSTĘPY DZIĘKI KONTAKTOM Z OSOBAMI STARSZYMI

18. Jakie kontakty z osobami starszymi cieszyły Jezusa i Tymoteusza?

¹⁸ Jezus miał zaledwie 12 lat, gdy z radością spędzał czas w gronie starszych ludzi, rozstrząsając z nimi sprawy duchowe. Pewnego razu rodzice odnaleźli go „w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania” (Łuk. 2:46, Biblia Tysiąclecia, wyd. II). Podobnie było z Tymoteuszem. Kiedy apostoł Paweł ze współpracownikami odwiedził Listrę, Tymoteusz najwidoczniej cenił sobie ich towarzystwo i z wielką uwagą przysłuchiwał się naukom, które głosili. Pozostawał też w bliskich stosunkach z miejscowymi braćmi, oni zaś wyrażali się o nim z dużym uznaniem (Dzieje 16:1-3).

19. Głównie z jakiego powodu Paweł wybrał Tymoteusza na towarzysza podróży? Pod jakim względem okazał się on pomocą?

¹⁹ Mimo iż Tymoteusz ochoczo spełniał na rzecz drugich różne zwyczajne posługi, to jednak Paweł obrał go za towarzysza podróży szczególnie z uwagi na jego umiejętność zaspokajania potrzeb duchowych innych ludzi. Z tego też głównie względu Paweł, gdy przez motłoch został zmuszony do opuszczenia Tesaloniki, wysłał tam młodego Tymoteusza, by pocieszył i umocnił nowo pozyskanych uczniów. Widać więc, że młodzieniec ten nie tylko pilnie się uczył od starszych osób i chętnie przebywał w ich towarzystwie, ale też okazywał się dla nich prawdziwą pomocą pod względem duchowym (Dzieje 17:1-10; 1 Tes. 3:1-3).

20. Co mądrego możesz zrobić? Jakie przysługi mógłbyś wyświadczać starszym ludziom?

²⁰ Postąpisz mądrze, gdy pójdziesz w ślady Jezusa i Tymoteusza oraz będziesz skwapliwie korzystać z doświadczenia i wiedzy starszych. Szukaj ich towarzystwa, zadawaj im pytania. Ale swój postęp duchowy wykazuj także przez spieszenie im z pomocą. Czy jest ktoś w podeszłym wieku albo niepełnosprawny, kto byłby wdzięczny, gdybyś porobił mu zakupy lub wyświadczył jakąś inną przysługę? Być może wystarczy, że go odwiedzisz, coś mu przeczytasz i podzielisz się tym, co przeżyłeś w służbie.

ROLA RODZICÓW I INNYCH OSÓB

21. Jak ważną rolę mają do odegrania rodzice? Czego nie da się przecenić?

²¹ Zdrowie duchowe młodzieży w znacznym stopniu uzależnione jest od pouczeń i przykładu ze strony rodziców (Prz. 22:6). Jezus z pewnością odniósł korzyści ze wskazówek, jakich mu udzielali jego bogobojni rodzice ziemscy (Łuk. 2:51, 52). Tymoteusz zaś na pewno nie zrobiłby w młodym wieku takich postępów pod względem duchowym, gdyby nie był odpowiednio zaprawiany przez matkę i babkę (2 Tym. 1:5; 3:15). Wartości regularnego wpajania prawd z Biblii wprost nie da się przecenić! Czy jako rodzice wywiązujecie się z tej powinności? Czy nie jest ona zaniedbywana?

22. (a) Jak to wpływa na dzieci, gdy rodzice wysoko cenią rodzinne studium biblijne? (b) Jaki kierunek rodzice powinni nadać swoim dzieciom?

²² Pewien młody mężczyzna, pracujący w głównym ośrodku działalności Świadków Jehowy, wyjaśnia, że przez wszystkie lata jego dorastania nieodłącznym składnikiem życia rodzinnego było w domu cotygodniowe studium biblijne z dziećmi. „Czasami tato bywał tak zmęczony pracą, że z trudem powstrzymywał się od zaśnięcia. Mimo to studium się odbywało i tym bardziej docenialiśmy jego wagę”. Rodzice — niepodobna, by wasze pociechy ceniły sprawy duchowe, jeśli nie będą one mieć znaczenia dla was. Wytknijcie więc swoim dzieciom takie cele, jak służba pionierska lub misjonarska albo praca w domu Betel. Pomóżcie im zrozumieć, że służenie Bogu to droga ku przyszłości, natomiast kariera w tym świecie nie otwiera żadnych realnych perspektyw (por. 1 Sam. 1:26-28).

23. Jak inni członkowie zboru mogą pomagać młodym w robieniu postępów pod względem duchowym?

²³ Osoby postronne także mogą pomóc młodzieży w robieniu postępów pod względem duchowym. Postanówmy sobie rozmawiać z młodymi przy okazji zebrań. Spróbujmy też zapraszać ich do współpracy w niektórych zadaniach. Ktoś ze starszych zboru mógłby za zgodą rodziców zabrać ze sobą takiego młodego na wycieczkę albo gdy jedzie gdzieś z wykładem (Hioba 31:16-18). Rzecz na pozór nieistotna może znaczyć wiele. Pewien nadzorca podróżujący ujrzawszy młodzieńca, który słuchał jego przemówienia, lecz nie miał Biblii, podarował mu potem egzemplarz Pisma Świętego. Na chłopcu zrobił wrażenie nie tylko prezent, lecz także sam fakt, że ktoś się nim zainteresował. Po upływie z górą 30 lat, będąc już starszym w zborze, w dalszym ciągu ze wzruszeniem wspomina serdeczny gest tamtego brata.

24. Jaki fakt budzi wręcz wzruszenie? Do czego powinniśmy zmierzać?

²⁴ Czyż nie jest dla nas wszystkich pokrzepieniem świadomość, że całe setki tysięcy „młodzieńców niby krople rosy” niosą ludziom orzeźwiające orędzie Królestwa i że wcale nie mniejsza liczba dziewcząt tworzy wielki „zastęp zwiastunek dobrej wieści”? Oby wszyscy oni pilnie przykładali się do robienia postępów pod względem duchowym, a każdy z nas niech im pomaga w osiągnięciu tego celu (Ps. 110:3; 68:12, Bw).

PYTANIA DO POWTÓRKI:

◼ Co może pomóc młodemu człowiekowi w powzięciu decyzji, kiedy się zgłosić do chrztu?

◼ Dlaczego postępowanie młodych jest dobrym miernikiem ich rozwoju duchowego?

◼ Co pomoże młodym cieszyć się z udziału w zebraniach i służbie polowej?

◼ Jakie stosunki powinni utrzymywać młodzi ze starszymi osobami?

◼ Jak rodzice i inni dorośli mogą dopomagać młodym?

[Ilustracja na stronie 14]

Co cię powstrzymuje od zgłoszenia się do chrztu?

Malec oddaje cześć Jehowie

DZIECI, które gorąco pragną służyć Jehowie, mają liczne sposobności do dawania świadectwa. Dowodzi tego przeżycie pięcioletniego chłopca z zachodniej Kenii (Kazn. 12:1).

Matka zadała mu pytanie: „Kim chciałbyś być, gdy dorośniesz?” Ponieważ synek obserwował pioniera specjalnego w zborze, odrzekł: „Chcę zostać pionierem specjalnym jak brat F.” Matka odparła: „Ale to niemożliwe; nie możesz być nawet pionierem stałym, bo nie prowadzisz studium biblijnego”. Chłopczyk zapytał: „W takim razie co mam zrobić?” Matka podsunęła mu myśl, żeby spróbował zapoznać swych rówieśników z książką Mój zbiór opowieści biblijnych.

Malec wziął swój egzemplarz tej publikacji, udał się do kolegów i zaczął ich zapraszać na studium biblijne. Co z tego wynikło?

Zebrał grupę dziesięciorga dzieci, które zgodziły się z nim studiować. Podczas studium posługiwał się ilustracjami, zadawał dużo pytań, a na koniec przeprowadzał powtórkę. Jeśli dzieci nie umiały odpowiedzieć, ponownie omawiał materiał. Matka mówi, że prawdziwą radość sprawiał jej widok tych dzieci, gdy siedziały na ziemi przed domem i razem studiowały Biblię! Kiedy jej pięcioletni synek zadawał pytania, wszystkie podnosiły ręce i chciały odpowiadać.

Dodatkową radością dla matki, jak również dla zboru, było to, że ośmioro z tej grupki zaczęło przychodzić na zebrania zborowe. Pozostałych dwoje było jeszcze za małych. A wszystko dzięki temu, że pięcioletni malec chciał wysławiać Jehowę i pomagać drugim.