Czy jesteś gotów wziąć na siebie obowiązki ochrzczonego świadka
„A gdy tak jechali drogą, przybyli nad jakąś wodę, a eunuch rzekł: Oto woda; cóż stoi na przeszkodzie, abym został ochrzczony?” — Dzieje 8:36.
1. Jakie zmiany w życiu człowieka wprowadza chrzest zgodny z wymaganiami chrześcijańskimi?
CHRZEST zgodny z wymaganiami chrześcijańskimi jest krokiem, który można porównać z przeniesieniem się do całkiem innego kraju, gdzie w dodatku trzeba się nauczyć nowego języka i chwycić nowego zawodu. Człowiek, który się tego podejmuje, porzuca stary system rzeczy, to znaczy zrywa z nim kontakty i wymawia mu posłuszeństwo, natomiast przechodzi do szeregów duchowego narodu Bożego i staje się cząstką Społeczności Nowego Świata — rozsianego po całym świecie ludu Jehowy. Członkowie tego narodu wprawdzie pozostają nadal pośród świata, ale nie stanowią już jego części składowej, ponieważ w swym życiu uznają obecnie moc i władzę rządu niebiańskiego, a więc Królestwa Bożego. Zarzucili u siebie podziały narodowościowe i językowe, a w miejsce tego nauczyli się „czystej mowy”, którą się jednolicie posługuje cały lud Jehowy — mowy prawdy, zaczerpniętej z Pisma świętego. (Sof. 3:9, NW) Wreszcie podejmują się też nowej pracy, gdyż wstępują w służbę swego Stwórcy i odtąd stawiają tę służbę na pierwszym miejscu w życiu.
2. W jaki sposób można się stać uczniem Chrystusa?
2 Czy jesteś gotów do takiego kroku? Decyzja tego rodzaju wymaga oczywiście poważnego zastanowienia, odpowiedniego planowania i szczerej modlitwy. Z tego też powodu świadkowie Jehowy nikogo nie przynaglają do chrztu, zanim dana osoba nie dowie się dokładnie, co on oznacza i jakie obowiązki bierze na siebie ochrzczony świadek. Niemniej jednak dzieło, którego wykonanie nakazał Jezus i w którym się udzielają świadkowie Jehowy na całym świecie, zmierza właśnie do przygotowania szczerych ludzi na ten krok. Nakaz jego opiewał, aby ‚czynić uczniów z ludzi wszystkich narodów’ przez pouczanie ich i poddawanie ich ochrzczeniu. (Mat. 28:19, 20, NW) Nie chodzi tutaj po prostu o coś takiego, jak umieszczenie czyjegoś nazwiska w spisie członków tego czy innego kościoła albo podpisanie się pod jakimś wyznaniem wiary, by odtąd być uznanym za członka, przy czym to członkostwo trwałoby przez czas nieograniczony, bez względu na sposób postępowania danej jednostki. Aby się stać uczniem Chrystusa, trzeba najpierw się do tego przysposobić przez studium biblijne, trzeba nabyć wiary przez słuchanie Słowa Bożego, a dopiero później powziąć decyzję co do przejścia na stronę Bożą i zajęcia pozycji oddanego sługi Jehowy Boga.
3. Czego powinna się spodziewać osoba okazująca zainteresowanie prawdą, jak jednak należy się do tego ustosunkować?
3 Kto podejmie ów krok, ten zazwyczaj zostaje z tej czy innej strony podstępnie zaatakowany, gdyż Szatan posługuje się takimi metodami celem zniechęcenia ludzi pragnących służyć Jehowie. Napaść może przejawiać się w formie sprzeciwu ze strony krewnych lub znajomych; może to być po prostu strach przed tym, co sobie pomyślą drudzy. Ale czegoś takiego należy się spodziewać, gdyż według słów apostoła Pawła z Listu 2 do Tymoteusza 3:12 „wszyscy, którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie, prześladowanie znosić będą”. Przyczyną nie są tu bynajmniej jakieś wykroczenia, a wszystko wyjaśnia fundamentalna prawda, którą Jezus wyjawił uczniom słowami: „Gdybyście byli częścią świata, świat lubiłby swoją własność. Ponieważ jednak nie jesteście częścią świata, ale ja was wybrałem ze świata, więc was świat nienawidzi. Zachowajcie w pamięci słowo, które wam powiedziałem: Niewolnik nie jest większy od swego pana. Jeżeli mnie prześladowali, i was będą prześladować.” (Jana 15:19, 20, NW) Nie jest to powód, aby bić na trwogę, bo gdy stoimy po stronie Jehowy, żadne usiłowania Szatana nie mogą nam wyrządzić trwałej szkody. Jezus wskazał, że powinniśmy raczej brać za przyczynę radości fakt, iż znosimy cierpienia ze względu na jego imię i stajemy się przedmiotem ataków Szatana podobnie jak sam nasz Pan. — Mat. 5:11.
4. Do jakiego zrozumienia powinna dojść osoba zastanawiająca się nad sprawą chrztu?
4 Z powyższego wszakże wynika, iż uczestniczący w dziele nauczania i czynienia uczniów powinni przygotowywać osoby, z którymi studiują, aby były z góry uzbrojone do odparcia takich napaści. Jest to też jedna z przyczyn, dla których człowiek rozważający sprawę chrztu nie powinien zbyt pochopnie się decydować, lecz najpierw zdobyć należyte zrozumienie Słowa Bożego, mieć silną wiarę w Jehowę i osiągnąć gotowość służenia Jemu wiernie bez względu na to, co by przyniosła przyszłość. Studiujący powinien dojść do przeświadczenia, że Jehowa jest wielkim Nauczycielem, który nas uczy poprzez swe natchnione Słowo, Biblię. Proroctwo Izajasza 48:17 podaje: „Ja, Jehowa, jestem twoim Bogiem, który cię uczy dla twego pożytku, który sprawia, że stąpasz drogą, którą powinieneś chodzić.” (NW) Zainteresowany prawdą poznaje, że nie Jehowa go potrzebuje, lecz on potrzebuje Jehowy; dowiaduje się, że urodził się w grzechu i stąd zależny jest od postanowienia Jehowy co do życia i zbawienia za pośrednictwem Chrystusa Jezusa. Każdy człowiek bez względu na to, czy sobie z tego zdaje sprawę, czy też nie, tkwi w niewoli grzechu i tym samym nie ma dla niego nadziei życia wiecznotrwałego, chyba że skorzysta z okupu, jaki Jehowa zgotował poprzez Jezusa. (Kazn. 7:20; Rzym. 6:17, 18, 22, 23) Kiedy przez studium i nabywanie wiary człowiek jasno sobie uświadomi, jak niezasłużoną życzliwość okazuje mu Bóg, że nie tylko mu udostępnia poznanie prawdy, ale będąc Stwórcą mimo wszystko gotów jest przyjąć jego płynące z serca śluby oddania — wówczas zrozumie, dlaczego członkowie „wielkiej rzeszy” decydujący się teraz na krok oddania w gruncie rzeczy jak gdyby głośno wołają: „Zbawienie zawdzięczamy naszemu Bogu, który zasiada na tronie, oraz Barankowi.” — Obj. 7:10, NW.
5. Jakie zmiany mogą według Biblii okazać się konieczne przed chrztem?
5 Osoba taka zrozumie również, dlaczego musi dokonać zmian w trybie swego życia, zanim jej oddanie się będzie godne przyjęcia u Jehowy. Jezus oświadczył: „Prawdziwi czciciele będą oddawali Ojcu cześć w duchu i w prawdzie; bo i Ojciec takich szuka, którzy by mu tak cześć oddawali.” (Jana 4:23) Ci natomiast, którzy Go czczą według wskazań jakiegoś religijnego formalizmu, aby byli widziani przez ludzi, lub których nauki religijne są skażone fałszem, nie mogą się spodziewać, by ich sposób wielbienia podobał się Bogu. Przeciwnie, ogólnoświatowego systemu religii fałszywej dotyczy następujący głos z nieba: „Wyjdźcie z niego lud mój, abyście nie byli uczestnikami grzechów jego.” — Obj. 18:4; Mat. 6:1-5; 1 Kor. 10:20, 21.
6. Co może się okazać niezbędne, aby czyjeś oddanie zasługiwało na przyjęcie przez Jehowę?
6 Niektórzy dochodzą w związku z tym do przekonania, iż rzeczywiście muszą dokonać poważnych zmian w swym trybie życia, bo bez tego nie mogą się zbliżyć do Jehowy przez akt oddania. Psalm 15:1-3 zawiera pytanie: „Panie [w tekście orygin.: Jehowo]! Któż będzie przebywał w przybytku twoim? Któż będzie mieszkał na świętej górze twojej?” A oto odpowiedź: „Ten, który chodzi w niewinności i czyni sprawiedliwość, a mówi prawdę w sercu swoim, który nie obmawia językiem swoim, nic złego nie czyni bliźniemu swemu.” Zatem może zachodzić potrzeba przystosowania swego umysłu do sposobu myślenia Jehowy i ukształtowania swego życia według Jego sprawiedliwych mierników. Pomocy w tym przeobrażeniu udzieli Jego czynna moc. Ludzie, którzy nadal obstają przy życiu nieustatkowanym, którzy dowodzą, że miłują bardziej przyjemności niż Boga, których więcej interesują pragnienia obecnego życia niż życie wiecznotrwałe i którzy okazują się przyjaciółmi tego starego systemu rzeczy — tym samym czynią z siebie nieprzyjaciół Boga. Jehowa nawet nie zwróci uwagi na ich modlitwy, a tym bardziej nie uzna ich nieszczerego oddania się, które w istocie rzeczy sprowadza się do mówienia tak, a czynienia inaczej. — Izaj. 1:15-17; Jak. 4:4.
7. Jaki przywilej i jaki obowiązek może się stać naszym udziałem?
7 Tymczasem do wszystkich ludzi prawego serca, którzy dochodzą do poznania Słowa i zamierzeń Jehowy, skierowane jest zaproszenie do uczestniczenia w wielkim dziele, o jakim mowa w Psalmie 148:13, 14: „Niech wychwalają imię Jehowy, bo samo tylko jego imię jest niezmiernie wzniosłe. Jego dostojność sięga ponad ziemię i niebo. (...) Chwalcie Jah!” (NW) Na tym właściwie polega jeden z obowiązków ochrzczonego świadka. Bóg jest naprawdę łaskawy, skoro udostępnia mizernemu człowiekowi zaszczyt służenia Jemu w ten sposób. A zastanowiwszy się nad tym, jakim przywilejem jest takie reprezentowanie Jehowy przez zanoszenie prawdy innym — co właśnie czynią świadkowie Jehowy w służbie głoszenia od domu do domu — potrafimy zrozumieć, dlaczego do współpracy w tym dziele zaproszone są jedynie osoby, które nie tylko zaczęły doceniać Pismo święte i nadzieję Królestwa, ale też dostosowały swój tryb życia do woli Bożej. W modlitwie do swego Ojca, zapisanej w Ewangelii według Jana 17:6, Jezus powiedział o takich: „Objawiłem imię twoje ludziom, których mi dałeś ze świata; twoimi byli i mnie ich dałeś, i strzegli słowa twojego.” Wyszli oni z tego systemu odznaczającego się zepsuciem i lekceważeniem sprawiedliwych wymagań Boga, a obecnie trzymają się zasad Słowa Bożego i według niego postępują. „Przestrzegają przykazań Bożych” i dlatego są godni zajmować się „dziełem wydawania świadectwa o Jezusie”. — Obj. 12:17, NW.
8. (a) Wyjaśnij, jakie przygotowania winna poczynić osoba zamierzająca dać się ochrzcić. (b) Z jakimi przykładowo wymienionymi podstawowymi prawdami powinna się zapoznać?
8 Kto chce przestrzegać przykazań i pełnić dzieło świadczenia, temu potrzeba dokładnej wiedzy o prawdzie. Apostoł Paweł rzucił kiedyś pytanie: „Drugiego pouczasz, a siebie samego nie pouczasz?” (Rzym. 2:21, Kow.) Zwłaszcza przed tak ważnym krokiem, jakim jest chrzest, koniecznie trzeba nabyć dokładnych wiadomości z zakresu podstawowych nauk Pisma świętego i poznać wymagania stawiane ochrzczonemu świadkowi Jehowy. Dlatego też kandydatów do chrztu zachęca się do starannego czytania i studiowania Biblii. Dla ułatwienia nabycia odpowiedniej wiedzy Towarzystwo Strażnica zaleca, aby wszyscy przed chrztem przestudiowali lub przynajmniej dokładnie przeczytali następujące podręczniki biblijne: „Sprawy, w których u Boga kłamstwo jest niemożliwe” oraz „Życie wieczne wolności synów Bożych” (a jeśli któryś z nich jeszcze nie jest dostępny w języku, którym się posługujesz, to inne publikacje wydane ostatnio przez Towarzystwo Strażnica i omawiające podobny materiał). Książki te stanowią znaczną pomoc w zbudowaniu fundamentu pod wiarę podobną do skalnej opoki ponieważ poruszają na przykład takie tematy: skąd możemy być pewni, że istnieje Bóg; która z świętych ksiąg religijnych zawiera prawdę; jakim sposobem można znaleźć się wśród ludzi „dobrej woli” u Boga. Oprócz nabycia wiadomości z zakresu doktryny studiujący zostaje pouczony, jakie miejsce w zborze chrześcijańskim zajmuje mężczyzna, a jakie niewiasta, dowiaduje się o potrzebie zachowywania neutralności w tym starym systemie rzeczy, o świętości krwi, jak również o walce, którą należy toczyć przeciw złym mocom duchowym, by w końcu dostąpić rajskich błogosławieństw zgotowanych przez Boga dla wszystkich wiernych Jego sług.
9. Dlaczego przed chrztem dobrze jest w tej sprawie zasięgnąć rady nadzorcy zboru?
9 Ponadto Towarzystwo Strażnica wydało niedawno w języku angielskim, a także w szeregu innych języków, publikację zatytułowaną „Your Word Is a Lamp to your Foot” (Słowo twe jest pochodnią nogom moim); wyłuszczono w niej biblijne podstawy wewnętrznej struktury współczesnej społeczności ludu Jehowy na ziemi. Pierwsza część tej książki zawiera pewną liczbę kluczowych pytań biblijnych wraz z odpowiedziami w formie zestawienia cytatów z Pisma świętego. Jeżeli zainteresowany po zasięgnięciu rad u nadzorcy miejscowego zboru może stwierdzić, że jego życie zostało doprowadzone do harmonii z wzorami przedstawionymi w Biblii, a ponadto wykazuje się zrozumieniem tych podstawowych prawd, to rzeczywiście przysposobił się już do oddania swego życia Jehowie w modlitwie i z kolei może przez chrzest w wodzie usymbolizować ten krok oddania się Jehowie na spełnianie Jego woli. Wyżej wymienione przewodniki wiodące ku dokładnej wiedzy, zgotowane przez Jehowę, Wielkiego Nauczyciela, za pośrednictwem Jego ziemskiego kanału informacyjnego, stanowią znaczną pomoc w uświadomieniu sobie wymagań Jehowy stawianych każdej osobie, która Go miłuje i pragnie Jemu służyć. Doszedłszy tak daleko, dana osoba może słusznie wypowiedzieć te same słowa, co ów Etiopczyk, z którym Filip rozmawiał na temat prawdy: „Oto woda; cóż stoi na przeszkodzie, abym został ochrzczony?” — Dzieje 8:36.
10. (a) Co dla człowieka oznacza chrzest, i dlaczego jest to krok tak ważny? (b) Jakie błogosławieństwa spływają na osobę ochrzczoną?
10 Decydując się na chrzest, człowiek czynnie staje po stronie Boga, dając dowód swojej wiary w Jehowę i Chrystusa Jezusa. Podejmuje walkę o wiarę chrześcijańską, bo wstępuje w szeregi sług Chrystusowych. (2 Tym. 2:3, 4) Oddał się Jehowie w modlitwie, co oznacza, że postanowił bez zastrzeżeń spełniać wolę Bożą. Poszedł tym sposobem za opisanym w Biblii przykładem Jezusa. Wyjawił, że pragnie się podporządkowywać kierownictwu świętego ducha Bożego. Takie postępowanie ma zapewnione uznanie Boga i wsparcie Jego ducha, jak również zachętę i pomoc ze strony społeczności Jego ludu, a ponadto gwarantuje czyste sumienie, o jakie usilnie się stara każdy, komu zależy na tym, aby w pełni podobać się Bogu. (Marka 1:9-11; 1 Piotra 3:21) Kiedy więc dany człowiek w miejscu dokonywania chrztu zostaje zanurzony w wodzie, wówczas jak gdyby był pogrzebany, umiera symbolicznie w stosunku do minionego trybu życia, a następnie jest podźwignięty, aby rozpocząć nowe życie w pełnej gotowości podążania za wskazaniami kierownictwa Bożego. Zatem chrzest jest uroczystym zobowiązaniem się wobec Stwórcy. A ponieważ nic nie ma dla człowieka większego znaczenia niż jego stosunek do Boga, więc też chrzest jest najważniejszym krokiem w życiu chrześcijanina. — Kazn. 5:4-6.
11. (a) Czym różni się chrzest od osobistej modlitwy, w czasie której człowiek oddaje swe życie Bogu? (b) Na uznawanie czego wskazuje chrzest?
11 Zazwyczaj chrzest odbywa się w obecności innych oddanych Bogu osób jako świadków tej uroczystości. Obecni są świadomi, że człowiek poddający się ochrzczeniu aktem tym publicznie oświadcza, iż przyjmuje na siebie obowiązki i przywileje przypadające w udziale ochrzczonym świadkom Jehowy. Ale nie są to jedyni naoczni świadkowie. Jezus powiedział przecież, że chrzest dokonuje się „w imię Ojca i Syna, i ducha świętego”. Możemy więc być pewni, że Jehowa i Jezus także interesują się taką uroczystością. Obchodzi ich ona, ponieważ dana osoba zaczęła uznawać, iż Jehowa jest najwyższym Władcą i Życiodawcą, a Jezus, Jego Syn a nasz Odkupiciel, jest osadzonym już na tronie Królem nowego, sprawiedliwego porządku Jehowy. Uznaje w swoim życiu potęgę i siłę kierowniczą ducha Jehowy oraz uświadamia sobie, że jej oddanie się i chrzest stawia ją po stronie ‚wielkiego obłoku świadków’, którzy dziś wiernie kroczą za ‚Głównym Pośrednikiem i Udoskonalicielem naszej wiary, Jezusem’. — Hebr. 12:1, 2, NW.
12. Dlaczego mimo wszelkich przeszkód oddanie Bogu jest godne polecenia?
12 Poddanie się ochrzczeniu niesie z sobą obowiązki i przywileje, lecz ponadto trzeba się też liczyć ze sprzeciwem. Jezus wskazał, że oddanie się Jehowie musi zawsze stać na pierwszym miejscu w życiu, że trzeba je nawet cenić wyżej niż rodzinę czy krewnych, jeśli ci okażą się przeciwnikami. Tylko przez dochowywanie wierności można zyskać upodobanie Jehowy, a być może i rodzina zrozumie dzięki temu, jak bardzo byłoby wskazane, żeby przez takie samo postępowanie zaczęła zmierzać ku życiu. (Rzym. 10:13) Jezus powiedział: „Kto nie podejmuje swego pala męki i nie idzie za mną, nie może być uczniem moim.” (Łuk 14:26, 27, NW) Czy jesteś gotów podjąć się tego? Cel, do którego zdążamy, jest wspaniały; jest nim życie wiecznotrwałe. Ponieważ nagroda jest wielka, więc trudno się dziwić, że osiągnięcie jej nie jest łatwe, można ją jednak zdobyć z pomocą Jehowy. Jezus porównał dostęp do tej nagrody z ciasną bramą i wąską drogą, którą niewielu znajduje; ale kto ją znalazł, powinien się jej mocno trzymać bez względu na wyłaniające się utrudnienia. (Mat. 7:14) Ponieważ Jehowa okazał nam tyle miłości, ofiarowawszy swego Syna, by udostępnić nam nadzieję życia, pragniemy ze swej strony okazać Jemu niezachwianą miłość, prowadząc tryb życia zgodny z naszym ślubem oddania. — 1 Jana 4:9.
13. (a) Czego chrzest nie oznacza dla danej osoby? Dlaczego? (b) Do jakich dobrych rad biblijnych powinien się koniecznie zastosować ochrzczony chrześcijanin?
13 Skoro ktoś został już ochrzczony, to nie pora, by teraz wygodnie się rozsiadł czy spoczął na laurach w przekonaniu, że spełnił wymagania Boże. Nie znalazł się przecież u końca drogi, lecz dopiero u jej początku, co widać na przykładzie życia Jezusa. Dopiero po chrzcie rozpoczął Jezus publiczną służbę kaznodziejską; rzucił się w wir tej działalności mimo sprzeciwu i nienawiści ze strony ówczesnych religiantów, którą to wrogość uśmierzyła dopiero jego śmierć. Zatem świadoma czekającej ją pracy, osoba oddana Jehowie pragnie się upewniać, czy rzeczywiście jest do tego dzieła należycie przygotowana. Oznacza to stałe studiowanie. Nie chodzi tu wyłącznie o studium zborowe, ale także o osobiste studium Biblii, żeby w razie potrzeby być w stanie udzielić drugiemu przekonywającej odpowiedzi biblijnej i tym sposobem zwiększyć u niego docenienie prawdy. (1 Tym. 4:16) Księga Przypowieści 18:15 podaje: „Serce rozumne nabywa umiejętności, a ucho mądrych szuka jej”. Apostoł Piotr upominał: „Wzrastajcie (...) w łasce i w poznaniu Pana naszego”. (2 Piotra 3:18) Paweł radził: „Staraj się usilnie o to, abyś mógł stanąć przed Bogiem jako wypróbowany i nienaganny pracownik, który wykłada należycie słowo prawdy.” (2 Tym. 2:15) Wreszcie list do Hebrajczyków 6:1 podaje następującą zachętę: „Przyjmy naprzód ku dojrzałości.” (NW) Ochrzczony świadek Jehowy nie zaniedbuje więc ani nie zaprzestaje studiowania Pisma świętego z tej racji, że jest już ochrzczony lub że osoba, która z nim studiowała, odtąd przestała udzielać mu takiej pomocy. Widzi raczej potrzebę dalszego pogłębiania swej wiedzy i zrozumienia, toteż układa sobie określony plan studium osobistego i w modlitwie prosi Jehowę o pomoc za pośrednictwem Jego ducha, aby w miarę upływu czasu udzielał mu coraz lepszego zrozumienia Jego Słowa. (Prz. 2:4-6; Jak. 1:5) Uważa to za jeden z obowiązków ochrzczonego świadka i wie, że spełnienie jego utrzyma go w sensie duchowym przy sile.
14. (a) Co posiada Jehowa na ziemi dla zapewnienia zdrowia duchowego swoim sługom i dlaczego ochrzczony powinien ochotnie z tym współpracować? (b) Co Jezus powiedział o jedności chrześcijańskiej?
14 Studium osobiste, jak również obcowanie z ludem Jehowy, doprowadza człowieka do zrozumienia, że Jehowa posiada nie tylko niebiańską organizację, ale też widzialną społeczność swego ludu, w sposób zorganizowany spełniającą tu na ziemi Jego wolę. Jezus zapowiedział, że pośród tego ludu będzie działać klasa „niewolnika wiernego i rozumnego”, która będzie dostarczała pokarmu duchowego rodzinie Bożej, złożonej z oddanych Jemu ziemskich sług, i pełnić będzie funkcję kanału łączności z Bogiem, nadzorując sprawy Królestwa na całym świecie. (Mat. 24:45-47, NW) Ci namaszczeni duchem nadzorcy służą na swoich miejscach w taki sposób, jak gdyby ich pracą kierowała prawica Chrystusa. Przejawiają to samo usposobienie co Jezus w chwili, gdy rzekł do Jehowy: „Nie moja, lecz Twoja wola niech się stanie.” (Łuk. 22:42) Dla unaocznienia harmonii, jaka miała panować w zorganizowanej społeczności ludu Jehowy, Jezus przyrównał ją w Ewangelii według Jana 15:1-10 do krzewu winnego z licznymi odroślami. Jehowa jest wielkim Ogrodnikiem, Jezus krzewem winnym, a ludzie osiągający duchową jedność z nim — to latorośle. Porównanie powyższe wyraźnie wskazuje na konieczność uznawania społeczności ludu Jehowy, działającej obecnie na ziemi. Omawiany krzew winny odznacza się płodnością, gdyż wydaje owoce, które przetrwają Armagedon. — Hebr. 13:7, 17.
15. Do jakiej owocności powinni dążyć wszyscy chrześcijanie?
15 Jakież to owoce powinni wydawać zrośnięci z krzewem winnym, aby sobie zaskarbić łaskę Bożą i uniknąć odcięcia jako pędy bezpłodne? Pismo święte w istocie rzeczy wspomina o dwóch rodzajach owoców, o których wydawanie ma się starać chrześcijanin. Jednym z nich są owoce ducha, do których należą: miłość, radość, pokój, wielkoduszność, życzliwość, dobroć, wiara, łagodność i panowanie nad sobą. (Gal. 5:22, 23, NW) Kto chce pozostawać w jedności z Chrystusem i znaleźć upodobanie Jehowy, ten musi przejawiać te zalety. Owoc taki pragniemy jednak widzieć nie tylko u siebie, ale także u innych. Uczniowie Chrystusa rozumieją, że wolą Jehowy jest czynienie uczniów również z innych ludzi. Księga Przypowieści 11:30 podaje: „Owoc sprawiedliwego jest drzewo żywota; a kto naucza ludzi, mądry jest.” Właśnie takiemu dziełu poświęcili życie apostoł Paweł i pierwsi chrześcijanie. Paweł napisał do Rzymian (1:13), że zamierza przybyć do nich, aby ‚zebrać także wśród nich nieco owoców, podobnie jak zbierał je wśród innych’ narodów. (Kow) W tym wypadku oczywiście miał na myśli owoce Królestwa, czyli chrześcijańskich uczniów. Na każdym, kto się oddaje Jehowie, spoczywa w tym względzie obowiązek działania ku wydaniu owocu, a pomyślny wynik osiągnąć można przez przyłożenie się do dzieła czynienia uczniów z ludzi wszystkich narodów.
16. Jak Pismo Święte uwypukla odpowiedzialność chrześcijanina, i jakie postępowanie ukazuje jako mądre?
16 Apostoł Paweł tak poważnie traktował wymieniony obowiązek, że oświadczył: „Jeżeli głoszę Ewangelię, to nie wyrasta stąd dla mnie żadna chluba. Jest to obowiązek, który na mnie ciąży. Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii.” (1 Kor. 9:16, Kow) Dzieła tego nie dokonamy wyłącznie o własnych siłach, ale możemy być pewni wsparcia duchem Jehowy, dopóki odpowiednio się do niego przygotowujemy i czynimy, co do nas należy. To Jehowa wyłania owoce i daje wzrost w wyniku działalności Jego sług na całej ziemi. Każdy, kto się oddaje Jehowie, ponosi przed Stwórcą poważną odpowiedzialność; proroctwo Ezechiela w rozdziale 33, a wierszu 8 podaje, że jeśli „ty nic nie mówisz, by bezbożnego sprowadzić z jego drogi — to on umrze z powodu swej przewiny, ale odpowiedzialnością za jego śmierć obarczę ciebie”. (BT) O ileż lepiej jest czynnie się udzielać w ogłaszaniu ostrzeżenia i w następstwie tego zaznawać radości, jaką daje uratowanie wielu ludzi prawego serca do życia w rajskim nowym systemie Jehowy! Zwracając się do takich osób, Jezus rzekł: „A mówię wam: do każdego, kto się przyzna do mnie wobec ludzi, przyzna się i Syn Człowieczy wobec aniołów Bożych.” — Łuk. 12:8, BT.
17. Czego mimo trudności może być pewien człowiek oddany Jehowie?
17 Jakże słusznym powodem do radości jest zdobycie przychylności Syna! W każdym razie wiemy, że człowiek, który nawiązuje z Jehową stosunki wyrażające się w jego oddaniu i który uznaje w Jezusie swego Pośrednika, automatycznie bierze na siebie pewne obowiązki; zarazem jednak zaznaje błogosławieństw i wielu radości. Człowiek taki poznaje, że Jehowa jest Źródłem jego siły, jest jego oparciem, jest Tym, który wybawia i jak pasterz prowadzi swój lud. (Ps. 28:7-9) Stwierdza, iż służba, którą pełni dla Jehowy, nie jest mu bynajmniej ciężarem, lecz dodaje mu otuchy i poczucia szczęśliwości. (1 Jana 5:3) Jeżeli nawet ktoś napotka sprzeciw ze strony rodziny lub znajomych albo czasem znajdzie się w trudnej sytuacji, to jednak gdy stale w swym życiu ma czas i miejsce dla spraw Królestwa oraz stawia Jehowę i służbę Bożą na pierwszym miejscu, wkrótce stwierdzi, że na swej drodze nie jest pozostawiony bez opieki. Odczuli to wyraźnie powracający jeńcy syjońscy i tak samo przedstawia się sprawa z dzisiejszymi Izraelitami duchowymi. Psalm 126:5, 6 zapewnia: „Którzy sieją ze łzami, żąć będą z okrzykami radości. Z płaczem chodzi się, niosąc nasienie do posiewu, ale z radosnymi okrzykami wraca się, niosąc snopy swoje.” — Goetze.
18. Co powinna uczynić osoba nieochrzczona, i jaki cel powinien jej w tym przyświecać?
18 Jakiż to przywilej, znać prawdę i mieć swój udział w popieraniu spraw Królestwa podczas obecnych „dni ostatnich”. Dla tych czytelników, którzy rozważają kwestię swego chrztu, pora teraz się przygotować do tego kroku poprzez staranne studium, przez dostosowanie swego życia do sprawiedliwych wymagań Jehowy i przez modlitwę o Jego kierownictwo. To uczyniwszy, nie zwlekaj dłużej, lecz tak jak Jezus podążaj naprzód i rozszerzaj zakres swej służby, zaskarbiając sobie uznanie Jehowy. A każdy, kto już dokonał tego kroku, niech się w swym życiu wywiązuje z obowiązków, jakie na nim spoczęły z chwilą oddania siebie Jehowie, wiedząc, że „twoje [Jehowo] jest miłosierdzie, a (...) ty oddasz każdemu według uczynków jego”. (Ps. 62:13) Pokaż wszystkim, że przeszedłeś ze starego systemu do nowego, że nauczyłeś się czystej mowy prawdy i obecnie umiesz jej nauczać pod kierownictwem Chrystusa Króla, ponieważ ochoczo przyjmujesz na siebie obowiązki ochrzczonego świadka Jehowy. — Łuk. 9:59-62.