dawnych czasów tacy fałszywi prorocy byli przesłuchiwani w obecności świadków, demaskowani i kamienowani na śmierć. (5 Mojż. 13:1-11) Dzisiaj prawdziwy zbór chrześcijański nie może wykonać takiej kary śmierci na prorokach, którzy mówią kłamstwa i którzy innych chcą zwieść do nielojalności względem Boga i Jego Królestwa. Lecz zbór może im udzielić duchowej chłosty prawdą Słowa Bożego, i boleśnie zranić ich serce i ducha.

²⁶ Właśnie tych, których szczególnie kochali, muszą oni chłostać i ranić, aby zademonstrować swą własną, opartą na zasadach lojalność do Boga i Jego organizacji, którą powinni chronić. Niechaj ci fałszywi prorocy będą zawstydzeni! „Zerwijcie z nim stosunki niechaj się zawstydzi”, powiedziane jest w 2 Tesaloniczan 3:14 (Kow). „Napominaj również (...) w nauczaniu okazuj prawość i godność. Niech twa mowa będzie zdrowa i bez zarzutu. Wówczas przeciwnik odejdzie zawstydzony”, czytamy w Tytusa 2:6-8. Jeśli jednak takie duchowe traktowanie kogoś rani, co wtedy? „Rany zadane przez miłującego cechuje szczerość”, mówią Przypowieści 27:6, NW.

27. Dlaczego dobrze jest, jeśli przestępca wstydzi się swoich wizji i co powinien on przeto szczerze przyznać?

²⁷ Nagana musi być taka, aby ten, kogo chcemy odwieść od fałszywego prorokowania, musiał poświadczyć, że ściśle trzymaliśmy się Słowa Bożego, chłoszcząc i raniąc go nim. Jest dobrze, gdy się wstydzi swoich wizji, niezgodnych ze Słowem Bożym, bo wtedy nie będzie się już pysznił jako specjalny prorok Boży, który twierdzi, że ma osobiste połączenie z Bogiem. Zamiast rościć pretensje do urzędu specjalnego proroka czegoś nowego, będzie on musiał przyznać, że nie prorokował pod wpływem wylanego ducha Bożego. Nie był człowiekiem usposobionym duchowo. Wypowiadając fałszywe proroctwa, był on tylko człowiekiem ziemskim, przywiązanym do ziemi „naturalnym człowiekiem” jak robotnik rolny, jak parobek, który od młodości swojej znajduje się w służbie u rolnika. On nigdy nie był prorokiem oficjalnie uznanym. Dbajcie o to, aby poznał, że nic nie może wskórać w oczyszczonej organizacji Jehowy, której członkowie więcej miłują Boga niż swoich ziemskich przyjaciół.

28. Jak powinniśmy zatem postąpić względem proroków chrześcijaństwa?

²⁸ Jeśli występujemy przeciw fałszywym prorokom w społeczeństwie Nowego Świata świadków Jehowy i ich demaskujemy, wtedy na pewno też musimy demaskować fałszywych proroków chrześcijaństwa, którzy twierdzą, że mówią w imieniu Boga, jak gdyby byli do tego ordynowani i przez Niego wysłani. Właśnie to, że fałszywi prorocy już nie mają miejsca w lojalnej organizacji społeczeństwa Nowego Świata, dowodzi, że to jest lojalna organizacja Boża, przez którą On przeprowadza przepowiedziane dzieło prorokowania.

29. (a) Widzialnym dowodem czego jest głoszenie prawdziwych proroctw i kto je przeprowadza? (b) Co sprawia zjednoczenie każdej jednostki w organizacji?

²⁹ Prawdziwe prorokowanie jest zewnętrznym dowodem wylania ducha Jehowy. To dzieło prorokowania, w którym dzisiaj bierze udział nie tylko niewielu, lecz wszyscy członkowie wszelkiego rodzaju „ciała”, jest przepowiedzianym dziełem głoszenia „tej dobrej nowiny o królestwie”. Jesteśmy bezpieczni, gdy przebywamy w obrębie organizacji, która jest lojalna wobec Boga, jest napełniona Jego duchem, i spełnia ordynowane przez Boga dzieło prorocze. Każdy z nas powinien się do Niego modlić, aby nadal jednoczył nasze serca do bojaźni Jego imienia. Będzie to oddziaływać jednoczące na całą lojalną organizację. Wtedy wszyscy w obrębie tej organizacji będą mówić jednymi ustami. (Rzym. 15:6) Będziemy stać mocno „w jednym duchu, jedną duszą walcząc ramię przy ramieniu za wiarę dobrej nowiny”, pod żadnym względem nie będąc zastraszeni przez swych przeciwników; (...) samo to jest dla nas dowodem zbawienia; a ta wskazówka jest od Boga”. — Fil. 1:27, 28, NW.

30. Jak Bóg okaże nam znak dobroci, jeśli względem Niego jesteśmy lojalni?

³⁰ Gdy pozostaniemy lojalni wobec Boga, wówczas On będzie lojalny wobec nas. Spełni naszą jednomyślną modlitwę: „Okaż mi znak dobroci twojej, aby to widząc ci, którzy mię mają w nienawiści, zawstydzeni byli.” (Ps. 86:17) Ku ich zawstydzeniu, a zarazem znakiem dobroci wobec nas Jehowa Bóg posługiwać się będzie nami, aby zakończyć dzieło prorokowania, to jest głoszenie dobrej nowiny o Jego Królestwie. Posługiwać się będzie nami łącznie ze swoją lojalną organizacją, aż przyjdzie koniec i aż On będzie zupełnie usprawiedliwiony. — Mat. 24:14.

Głębokie znaczenie przypowieści

BARDZO ciekawe jest porównanie biblijnej księgi Przypowieści z Prawem Mojżeszowym. Mojżesz spisał bezpośrednio przykazania, które Jehowa dał swemu ludowi, aby go prowadzić drogą bezpieczeństwa i życia. Salomon i inni pisarze przypowieści biblijnych nie uwypuklają bezpośrednio przykazań Bożych, lecz wykazują przez ich rozpatrywanie, że te prawa istnieją dla naszego dobra. Często porównuje się miejscowe zjawiska z postępowaniem ludzi, aby nam dopomóc w odróżnieniu dobra od zła, mądrości od głupoty. Kto pojmuje głębokie znaczenie takiej przypowieści, jest w stanie zrozumieć pouczającą lekcję.

PRZYPOWIEŚCI 16:31, Wu.

„Wieńcem godności sędziwość, która się znajduje na drogach sprawiedliwości.”

U niektórych ludów dawnych czasów uważano starszego człowieka, który już nie mógł walczyć albo polować za nieszczęsny ciężar. Niektóre plemiona brutalnie zabijały ludzi podeszłych w latach! Porównaj to z dobrocią Jehowy Boga, który przykazał: Przed człowiekiem sędziwym [przed siwymi włosami, NW] powstań, a czcij osobę starego, i bój się Boga swego; Jam Pan [Jehowa, NW].” (3 Mojż. 19:32) Ta przypowieść zwraca uwagę na fakt, że życie