Oczyszczeni i gorliwi w spełnianiu dobrych uczynków

‛Jezus Chrystus wydał samego siebie, aby oczyścić sobie lud wybrany na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków’ (Tyt. 2:13, 14, Biblia Tysiąclecia).

 1. Dlaczego Świadkowie Jehowy muszą być czyści i gorliwi?

JEHOWA jest święty, dobry i prostolinijny. Ponadto wraz ze swym Synem gorliwie dokonują wspaniałych dzieł (Kapł. 19:2; Ps. 25:8; Jana 5:17). Z tego względu również wszyscy świadkowie na rzecz Jehowy muszą być czyści i gorliwi w spełnianiu dobrych uczynków.

 2. (a) Jak apostoł Paweł łączy czystość z gorliwością? (b) Jakie pytania teraz rozważymy?

² Apostoł Paweł wymienił zarówno czystość, jak i gorliwość, gdy napisał, że dzięki niezasłużonej życzliwości Bożej Jezus „wydał samego siebie za nas, aby odkupić nas od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud wybrany na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków” (Tyt. 2:11-14, BT). Jakim warunkom musimy sprostać, żeby się znaleźć wśród oczyszczonych przez Jezusa? W jakich dobrych uczynkach mamy być gorliwi? Jakimi błogosławieństwami cieszą się oczyszczeni i gorliwi Świadkowie Jehowy?

CZYSTOŚĆ DUCHOWA NIEODZOWNA

 3. (a) Jakich mierników czystości muszą przestrzegać słudzy Jehowy? (b) Jak położono nacisk na potrzebę czystości, gdy wygnańcy żydowscy mieli wracać z Babilonu?

³ Słudzy Jehowy muszą odpowiadać wysokim miernikom czystości fizycznej, moralnej i duchowej (Wyjścia 30:17-21; Powt. Pr. 23:12-14; Efez. 5:25-27; 2 Kor. 7:1). Na ten podstawowy warunek położono szczególny nacisk w szóstym stuleciu p.n.e., gdy wygnańcy żydowscy doczekali się wyzwolenia z Babilonu (Ezdr. 1:1-4). Wkrótce mieli ruszyć w drogę powrotną do swojej ojczyzny, z radością zabierając ze sobą święte sprzęty, z których król Nabuchodonozor ogołocił świątynię Bożą w Jeruzalem. Jakże to było ważne, żeby owe naczynia świątynne nieśli tylko czyści czciciele Jehowy! Toteż słusznie powiedziano im: „Odwróćcie się, odwróćcie się, wydostańcie się stamtąd, nie dotykajcie niczego nieczystego; wydostańcie się spośród niego, zachowajcie siebie w czystości — wy, którzy niesiecie sprzęty Jehowy” (Izaj. 52:11). Niosący te sprzęty musieli być czyści od wszelkiego skażenia religijnymi i moralnymi brudami Babilonu.

 4. Co w myśl Listu 2 do Koryntian 6:14-17 jest wymagane od wszystkich Świadków Jehowy?

⁴ Apostoł Paweł przeniósł to wymaganie co do czystości na namaszczonych duchem chrześcijan, którzy opuszczają Babilon Wielki, ogólnoświatowe imperium religii fałszywej. Napisał w tej sprawie: „Nie wprzęgajcie się w nierówne jarzmo z niewierzącymi. Cóż bowiem wspólnego ma sprawiedliwość z bezprawiem? (...) ‛Dlatego wydostańcie się spośród nich i odłączcie się’, mówi Jehowa, ‛i zaprzestańcie dotykania nieczystego’” (2 Kor. 6:14-17; Obj. 18:4, 5; Jer. 51:45). Jehowa istotnie wymaga czystości duchowej od namaszczonych naśladowców Jezusa, jak również od towarzyszącej im „wielkiej rzeszy” (Obj. 7:4-9).

WYRZECZENIE SIĘ „BEZBOŻNOŚCI I ŚWIATOWYCH POŻĄDLIWOŚCI”

 5. Co według Listu 2 do Koryntian 4:2 powinno cechować naszą służbę?

⁵ Ludzi, którzy chcą służyć Jehowie w charakterze Jego duchowo czystych świadków, wezwano między innymi, żeby „wyrzekli się bezbożności i światowych pożądliwości” (Tyt. 2:11, 12, Biblia warszawska). W innym miejscu Paweł oświadczył: „Wyrzekliśmy się tego, co ludzie wstydliwie ukrywają, i nie postępujemy przebiegle ani nie fałszujemy Słowa Bożego, ale przez składanie dowodu prawdy polecamy siebie samych sumieniu wszystkich ludzi przed Bogiem” (2 Kor. 4:2, Bw). Za przykładem apostoła dzisiejsi chrześcijanie muszą w swojej służbie Bożej okazywać się nienaganni, nikomu nie dając pretekstu do obwiniania ich o podstępne lub nierzetelne działanie (2 Kor. 8:20, 21; Ps. 101:1-8). Nie wolno im kierować się mądrością tego świata ani jego samolubnym grzesznym duchem, to znaczy panującymi w nim dążeniami (1 Kor. 1:21; 2:12; 3:19; Efez. 2:1, 2).

 6. Co możemy zrobić, jeśli zmagamy się jeszcze z takimi skłonnościami, jak chytrość i niestosowne pragnienia cielesne?

⁶ Osobnicy opanowani duchem świata często dla osiągnięcia swoich celów uciekają się do podstępnych metod. Jeżeli jednak postępuje tak ktoś, kto się podaje za chrześcijanina, to taki człowiek nie ‛wyrzekł się bezbożności’ i nie łączy go zażyła więź z Jehową (Prz. 3:31, 32). Jeśli kimś miotają nieczyste pragnienia cielesne, to jeszcze nie odrzucił „światowych pożądliwości” (Gal. 5:19-21; 1 Jana 2:15-17). Ale co począć, gdy trzeba się zmagać z takimi potępionymi w Biblii skłonnościami, jak chytrość i niestosowne pragnienia cielesne? Należy wtedy modlić się jak Dawid, który błagał: „Stwórz we mnie także czyste serce, o Boże, i umieść we mnie ducha nowego, nieugiętego. Nie odrzucaj mnie sprzed swego oblicza; i nie odbieraj mi swego ducha świętego” (Ps. 51:10, 11; Jana 15:19). Jeżeli modlimy się w ten sposób i w pełni korzystamy z pomocy udzielanej nam za pośrednictwem Słowa Bożego, Jego ducha i organizacji, to uda nam się skorygować nasz sposób myślenia i będziemy mogli służyć wiernie jako czyści czciciele Jehowy.

 7. Dlaczego zatwardziali winowajcy muszą być wykluczeni ze społeczności?

⁷ Gdyby ktoś z nas uporczywie trwał w rażąco nieczystym postępowaniu, musiałby być wykluczony z naszej społeczności, aby imię Jehowy nie zostało zbezczeszczone i aby jego organizacja pozostała czysta. Jednocześnie stanowiłoby to zabezpieczenie Jego wiernych sług, którzy tym lepiej zdaliby sobie sprawę z poważnych następstw karygodnego czynu (Kapł. 22:31-33; Powt. Pr. 13:6-11). Lud Boży już przed laty zrozumiał, że winowajca nie okazujący skruchy nie jest godzien pozostawania w społeczności chrześcijańskiej. Na przykład w roku 1904 pierwszy prezes Towarzystwa Strażnica, Charles Taze Russell, napisał: „Kościół powinien wydalić go ze swego grona i odmówić mu wszelkich oznak i przejawów braterstwa” (Nowe Stworzenie, strona 290 wydania angielskiego). Dziś lud Jehowy tak samo stosuje się do rady biblijnej, aby ‛usunąć spośród siebie niegodziwca’ (1 Kor. 5:9-13).

 8. Jaki wpływ na postępowanie starszych z błądzącymi powinny wywrzeć wersety z Łukasza 3:8 i Galatów 6:1?

⁸ Zachowanie organizacji Jehowy w stanie czystym jest przedmiotem szczególnej troski ze strony zamianowanych starszych. Muszą oczywiście być miłosierni wobec każdego, kto wydaje „owoce odpowiadające skrusze”, gdyż sam Jehowa okazuje miłosierdzie, gdy to jest uzasadnione (Łuk. 3:8; Ps. 86:15; 130:3, 4). Gdyby współwyznawca nieopatrznie zrobił fałszywy krok, bracia mający kwalifikacje duchowe mają starać się przywołać go do porządku „w duchu łagodności” (Gal. 6:1).

JAK STARSI MOGĄ UDZIELAĆ POMOCY

 9. Jakim dwojakim sposobem starsi mogą udzielać innym chrześcijanom pomocy duchowej?

⁹ Jak nadzorcy mogą pomagać innym chrześcijanom, by strzegli czystości duchowej? Mogą wygłaszać budujące przemówienia. Ponadto mogą starać się o to w osobistych rozmowach oraz podczas wizyt pasterskich (1 Piotra 5:1-4). Przy takich okazjach starsi słusznie korzystają z Biblii i na jej podstawie pouczają swoich współwyznawców, przypominają im, usilnie ich zachęcają, a nawet upominają.

10. (a) Jaki powinien być stosunek starszych do publicznego przemawiania? (b) Dlaczego duchowi pasterze powinni z zapałem studiować Biblię?

¹⁰ Potrzebę nauczania podkreślił Paweł, gdy przekonywał swego współpracownika Tytusa, aby mówił to, „co odpowiada zdrowej nauce” (Tyt. 2:1, Bw). Chrześcijańscy starsi o pokornym usposobieniu nie dążą do wybicia się jako sławni mówcy publiczni; bardzo im natomiast zależy na tym, żeby podczas nauczania robić właściwy użytek z Biblii (Prz. 25:27). Ciekawe wyznanie złożył swego czasu były prezydent Stanów Zjednoczonych, John Quincy Adams: „Od wielu lat mam w zwyczaju co roku przeczytać całą Biblię”. W Izraelu każdy król miał obowiązek sporządzić sobie odpis Prawa Bożego i ‛czytać go po wszystkie dni swego życia’. Jozue stosował się do podobnych wskazówek. (Powt. Pr. 17:14-20, BT; Joz. 1:7, 8). Jakże tacy mężowie mogliby w starożytnym Izraelu postępować mądrze lub wspierać innych na duchu, gdyby w ten sposób nie nabywali wiedzy? Jeśli więc jesteś zamianowanym starszym, czy przeczytałeś już — może kilkakrotnie — całą Biblię? Niewątpliwie udoskonaliłoby to Twoje umiejętności udzielania drugim rad i to nawet oddanym Bogu chrześcijanom, którzy sami już szereg razy zdążyli przeczytać Pismo Święte. Usługujący w roli duchowych pasterzy muszą pilnie studiować Słowo Boże, podstawę „zdrowej nauki”.

11. (a) Jakich biblijnych przypomnień potrzebowali w I wieku chrześcijanie na Krecie? (b) Co powinni być w stanie zrobić zamianowani starsi w związku z przypomnieniami biblijnymi?

¹¹ Ponadto Paweł napisał do Tytusa: „Przypominaj im, aby zwierzchnościom i władzom poddani i posłuszni byli, gotowi do wszelkiego dobrego uczynku, aby o nikim źle nie mówili, nie byli kłótliwi, ale ustępliwi, okazujący wszelką łagodność wszystkim ludziom” (Tyt. 3:1, 2, Bw). Te poszczególne przypomnienia były potrzebne w pierwszym stuleciu chrześcijanom na wyspie Krecie. Gdy dzisiaj wyłoni się jakiś problem, starsi muszą tak samo być w stanie powołać się na stosowne przestrogi biblijne. Zawsze bądźmy wdzięczni, gdy zwraca się nam uwagę na przypomnienia od Jehowy! (Ps. 119:99, 129).

12. (a) Co to znaczy usilnie zachęcać? (b) Z jakim nastawieniem należy udzielać takich zachęt?

¹² Tytusowi zalecono jeszcze: „Podobnie zachęcaj usilnie młodszych mężczyzn, żeby przejawiali trzeźwość umysłu” (Tyt. 2:6). Słowo przetłumaczone tutaj na „zachęcać usilnie” (greckie parakaleo) znaczy również: „wzywać”, „dodawać odwagi”, „pobudzać”, „wymagać” (Z. Abramowiczówna: Słownik grecko-polski). Kierując się szczerą troską i miłością, Paweł nie wahał się udzielać takich usilnych zachęt. Do starszych z Efezu mógł nawet powiedzieć: „Czuwajcie, pamiętając, że przez trzy lata we dnie i w nocy nie przestawałem ze łzami napominać [usilnie zachęcać] każdego z was” (Dzieje 20:31, Bw). W dobie obecnej starsi, którzy przejawiają takie usposobienie i udzielają stosownych zachęt lub przestróg, są prawdziwym błogosławieństwem dla zboru!

13. (a) Co mieści się w pojęciu „upominanie”? (b) W jakim duchu starsi powinni to czynić?

¹³ Paweł użył też słowa upominanie, gdy tłumaczył Tytusowi: „Upominaj ich surowo, aby byli zdrowi w wierze i nie darzyli uwagą baśni żydowskich ani nakazów ludzi odwracających się od prawdy” (Tyt. 1:13, 14). Upomnieć znaczy „zwrócić komuś uwagę, przestrzec przed czym; przywołać kogo do porządku” (Mały słownik języka polskiego PWN). Paweł mówił o upominaniu, mając na oku szczytny cel: „aby byli zdrowi w wierze”. Starsi w czasach obecnych wystrzegają się niechrześcijańskiej szorstkości. W przeciwieństwie do odszczepieńców szukających dziury w całym prawdziwie chrześcijańscy starsi nie próbują grać roli „panów” rządzących wiarą i życiem innych wierzących, lecz ku radości tych ostatnich usługują w charakterze szafarzy i współpracowników, dopomagając im do trwania w wierze (2 Kor. 1:24; 1 Kor. 4:1, 2).

14. Co nam pomoże utrzymać czystość duchową?

¹⁴ Dzięki stosowaniu się do biblijnych nauk, przypominań, zachęt i upomnień łatwiej nam będzie zachować czystość duchową. Wtedy będziemy się nadawać do świętej służby Bożej. A z jakim nastawieniem powinniśmy pełnić tę służbę?

BĄDŹ „GORLIWY W SPEŁNIANIU DOBRYCH UCZYNKÓW”

15. (a) Jak można zdefiniować gorliwość? (b) Co jest najpiękniejszym uczynkiem chrześcijańskim?

¹⁵ Świadkowie Jehowy jako zorganizowana społeczność oddanych Bogu chrześcijan są ‛gorliwi w dobrych uczynkach’. Człowiek gorliwy to „wykazujący w czymś dużo pilności, zapału, wytrwałości, staranności” (Mały słownik języka polskiego PWN). W myśl Listu apostoła Pawła do Tytusa wszyscy chrześcijanie mają się starać o spełnianie całej gamy „dobrych uczynków”. Młodsze niewiasty na przykład powinny dbać o moralną czystość, zajmować się domem i być poddane mężom. Sam Tytus miał dawać „wzór dobrych uczynków”, między innymi prawością w nauczaniu oraz posługiwaniem się zdrową mową (Tyt. 2:1-14, BT). Najpiękniejszym uczynkiem chrześcijańskim jest oczywiście pomaganie innym, aby poznali Boga i służyli Mu. Czy jako świadek na rzecz Jehowy naprawdę gorliwie uczestniczysz w wykonywaniu tego ‛dobrego uczynku’? Chrześcijanie z I wieku przejawiali wielką gorliwość w dziele ewangelizacji, nawet w obliczu prześladowań (Dzieje 11:19-21).

16. (a) Jaka jest jedna z podstawowych racji istnienia zboru chrześcijańskiego? (b) Co powiedziano o pracy ewangelizacyjnej Świadków Jehowy?

¹⁶ Mimo prześladowań, z jakimi Świadkowie Jehowy spotykają się w dobie obecnej, duch Boży pobudza ich do kontynuowania misji głoszenia o Królestwie, należy ona bowiem do podstawowych racji, dla których istnieje zbór chrześcijański (Mat. 24:14; 28:19, 20; Izaj. 61:1, 2). Za przykładem pierwszych chrześcijan gorliwie uczestniczą w dziele obwieszczania „dobrej nowiny” od domu do domu i inaczej (Dzieje 5:41, 42; 20:20, 21). G.W. Target w książce Evangelism, Inc. (Ewangelizacja) omawia różne metody dawania świadectwa, łącznie z „ewangelizacją u drzwi”, i zaznacza, że „niektórzy ludzie nazwą ją może najpospolitszą metodą — zwłaszcza po ostatniej wizycie Świadków Jehowy. (...) Inni szybko ją podchwytują, ale Świadkowie Jehowy przewodzą”. Na temat korzystania z literatury biblijnej Target przyznaje: „Tu znowu Świadkowie Jehowy przodują. (...) Tylko stosunkowo nieliczne wyznania publikują materiały naprawdę przeznaczone do ewangelizacji”. Literatura chrześcijańska wydawana z pomocą świętego ducha Bożego i udostępniana przez Świadków Jehowy w zamian za niewielki datek istotnie pomaga ludziom o usposobieniu owiec na całej ziemi poznawać i spełniać wolę Bożą.

17. Co świadczy o tym, że Bóg błogosławi swym sługom w dziele głoszenia?

¹⁷ Jehowa błogosławił pierwszym chrześcijanom w dziele głoszenia. Toteż zbory powstawały w jednym miejscu po drugim — w Rzymie, Koryncie, Efezie, Filippi, Kolosach, Tesalonice itd. Podobnie zapewnia On powodzenie w działalności kaznodziejskiej swym dzisiejszym sługom dzięki czemu istnieje na całym świecie już blisko 48 000 zborów Świadków Jehowy. Bogu należy się chwała za tak wspaniały wzrost (Izaj. 60:22; 1 Kor. 3:6, 7).

LICZNE BŁOGOSŁAWIEŃSTWA

18-20. Wymień niektóre z błogosławieństw, jakich dostępują słudzy Boży.

¹⁸ Lud Jehowy dostępuje dzisiaj naprawdę wielu błogosławieństw i licznych przywilejów w czystej, gorliwej służbie (Prz. 10:22). Oczyszczeni słudzy Boży na przykład stwierdzają z zadowoleniem, że ma On w nich upodobanie (1 Piotra 1:13-16). Prawda Boża wyzwoliła nas z Babilonu Wielkiego, ogólnoświatowego imperium religii fałszywej (Obj. 18:4, 5). Nie drżymy w więzach zabobonów, nie boimy się zmarłych itp. (Kazn. 9:5, 10; Jana 8:32). ‛Pokój Boży strzeże naszych serc i władz umysłowych’ (Filip. 4:6, 7, 13). Dzięki regularnym spotkaniom w gronie czystych czcicieli czujemy się bezpieczni, „jak trzoda w zagrodzie” (Mich. 2:12). Posiadając świętego ducha Bożego, możemy wykazywać jego owoce: miłość, radość, pokój, wielkoduszność, życzliwość, dobroć, wiarę, łagodność, panowanie nad sobą (Gal. 5:22, 23). Jakże to wszystko powinno nas uszczęśliwiać!

¹⁹ Jako gorliwi głosiciele Królestwa służymy najwyższemu Władcy wszechświata, co stanowi największy zaszczyt, jakiego może dostąpić człowiek. Uczestniczymy w „świętym dziele dobrej nowiny”. Na pewno żaden inny trud na ziemi nie sprawia tyle radości, ile jej daje rozgłaszanie orędzia „szczęśliwego Boga” oraz pomaganie drugim, aby Go poznali (Rzym. 15:16; 1 Tym. 1:11).

²⁰ Do licznych błogosławieństw, z których korzystamy, zalicza się też ścisła więź z Bogiem. Możemy modlić się do Niego z ufnym przekonaniem, że nas słucha (1 Jana 5:14, 15). Jakież to cudowne być tak blisko Jehowy! Psalmista opisuje to w taki sposób: „Dobrze mi jest przybliżać się do Boga. U Pana Wszechwładnego, Jehowy, poszukałem schronienia, aby oznajmiać wszystkie Twoje dzieła” (Ps. 73:28).

21. Na co powinniśmy być zdecydowani jako członkowie oczyszczonego i gorliwego ludu Jehowy?

²¹ Wobec tylu błogosławieństw bądźmy więc jako oczyszczony i gorliwy lud Boży zdecydowani strzec swojej czystości duchowej i nadal pałać zbożną gorliwością. Wtedy możemy być pewni, że Jehowa będzie nas wspierał i prowadził jako swoich Świadków. Ponadto czystość i gorliwość w świętej służbie Bożej podczas obecnych dni ostatnich utoruje nam dzięki Jego niezasłużonej życzliwości drogę do czystego i gorliwego działania ku chwale Jehowy przez całą wieczność.

Jak byś odpowiedział:

• Na jakich warunkach można należeć do oczyszczonego ludu Jehowy?

• Jak zamianowani starsi mogą pomagać drugim strzec czystości duchowej?

• W jakim dobrym dziele lud Boży powinien być szczególnie gorliwy?

• Jakich błogosławieństw dostępują czyści i gorliwi Świadkowie Jehowy?

[Ilustracja na stronie 16]

Starsi powinni pilnie studiować Biblię i posługiwać się nią, gdy nauczają, przypominają, usilnie zachęcają, a nawet upominają drugich