uczonych, nawet nie dopuszczających takiej możliwości, żeby wszechświat został stworzony przez Boga. Dlaczego? Otóż niejednokrotnie, jak stwierdził, bywa to skutkiem arogancji. „Nauka nie może znieść myśli, jakoby istnieć miało w naturze jakieś ważne zjawisko, na którego wyjaśnienie powinna liczyć nawet przy nieograniczonym nakładzie czasu i środków”. Dodał, że „nasi koledzy lubią bagatelizować całą sprawę (początku wszechświata), nazywając ją prawybuchem, jak gdyby chodziło o petardę”.

Słowo Boże, czyli Biblia, wskazuje, że człowiek może oczyma swego rozeznania dostrzec istnienie Boga oraz Jego niewidzialne przymioty, przypatrując się rzeczom, które stworzył. Następnie o tych, którzy nie chcą uznać Stwórcy, mówi, iż „znikczemnieli w swoich myślach” (Rzym. 1:19-21).

Pytania czytelników

● Czym były „różne chrzty”, o których wspomniał apostoł Paweł w Liście do Hebrajczyków 9:10 (NW)? Czy dawni Hebrajczycy poddawali nowo nawróconych ochrzczeniu w wodzie?

Nie, apostoł powołał się w tym miejscu na rytualne obmywania, ablucje, które były wymagane przez Prawo Mojżeszowe.

Omawiając formę wielbienia związaną ze starożytnym przybytkiem, Paweł napisał: „Ma to znaczenie obrazowe, odnoszące się do teraźniejszego czasu, kiedy to składane bywają dary i ofiary, które nie mogą doprowadzić do wewnętrznej doskonałości tego, kto pełni służbę Bożą; są to tylko przepisy zewnętrzne, dotyczące pokarmów i napojów, i różnych obmywań [chrztów, NW], nałożone do czasu zaprowadzenia nowego porządku” (Hebr. 9:9, 10, NP).

Zatem wymienione „różne obmywania”, „różne chrzty”, to szczegóły wielbienia przepisane w Prawie. Na przykład w odniesieniu do pewnych nieczystych zwierząt oświadczono w nim: „Jeżeli które z tych zwierząt nieżywe upadnie na coś, to ta rzecz będzie nieczysta, niezależnie od tego, czy to będzie naczynie drewniane, czy ubranie (...). Obmyją je wodą i pozostanie nieczyste aż do wieczora, potem będzie czyste” (Kapł. 11:32). Podobnie od człowieka dokonującego na sobie ceremonialnego oczyszczenia wymagano między innymi, żeby wziął kąpiel i wyprał swoją odzież (Kapł. 14:8, 9; 15:5). Kapłani podlegali obowiązkowi wykąpania się, a przedmioty używane przy ofiarach całopalnych także opłukiwano wodą (Wyjścia 29:4; 30:17-21; Kapł. 1:13; 2 Kron. 4:6). Do czasu przyjścia Mesjasza zdążyli Żydzi wprowadzić wiele dodatkowych obrzędów oczyszczających, nie wymaganych w Prawie. Ewangelista nadmienił: „Z rynku przyszedłszy, nie jedzą, nie umywszy się; i wiele innych przepisów przyjęli do zachowania jako to: umywanie [chrzest, NW] kubków, i konewek, miednic” (Marka 7:4, NT).

W ciągu wieków, kiedy Izrael był narodem wybranym przez Boga, nie-Izraelici podejmujący wielbienie Jehowy nie musieli poddawać się ochrzczeniu w wodzie, natomiast wymagano od nich obrzezania (1 Król. 8:41-43; Dzieje 8:27). Pierwszym człowiekiem upoważnionym do chrzczenia innych był Jan Chrzciciel, a dla Żydów było to symbolem skruchy za popełnione grzechy przeciw Prawu (Łuk. 3:3). Chrzest wodny jednak stał się wymaganiem obowiązującym tych, którzy przyjmowali chrystianizm. Dawali w ten sposób poznać, że odczuli skruchę, zawrócili i oddali siebie Bogu (Mat. 28:19, 20; Dzieje 22:16).