Sprawdzona wartość wiary daje wytrwałość

„Sprawdzona wartość waszej wiary daje wytrwałość”. — Jak. 1:3, NW.

 1. Czym jest wiara według definicji biblijnej?

CO TO jest „wiara”? Najpełniejszą definicję lub raczej opis tego znajdujemy w jedenastym rozdziale księgi biblijnej, jaką jest List do Hebrajczyków. Czytamy tam: „Wiara jest to zapewnione oczekiwanie rzeczy spodziewanych, widomy przejaw rzeczywistości istniejących, choć ich się nie ogląda”. — Hebr. 11:1, NW.

 2, 3. (a) Jaki jest sens wyrażenia „zapewnione oczekiwanie”, występującego w definicji wiary? (b) Dlaczego wiara jest „widomym przejawem rzeczywistości istniejących, choć ich się nie ogląda”?

² Zwrot: „zapewnione oczekiwanie”, jest tłumaczeniem greckiego terminu oznaczającego dosłownie „podtrzymywanie” (Międzywierszowy Przekład Królestwa). Używa się go na określenie podstawy, fundamentu, bazy, cokołu, a także zaufania, istotnej natury i rzeczywistego istnienia w przeciwstawieniu do czegoś nierealnego lub urojonego.

³ Jezus powiedział do pewnej Samarytanki: „Duchem jest Bóg, a ci, którzy go czczą, winni Mu cześć oddawać w duchu i w prawdzie”, a nie według baśni lub własnych pomysłów (Jana 4:24, Db). Pisarz Listu do Hebrajczyków oświadczył również, że wiara to „widomy przejaw rzeczywistości istniejących, choć ich się nie ogląda”. Wiara skłania więc człowieka do takiego postępowania, jak gdyby to, co niewidzialne, było rzeczywistością, jakby na to patrzył. Dzieje się tak dlatego, że te rzeczy naprawdę istnieją, a ten, kto szczerze wierzy, wie o tym, chociaż tymczasem pozostają niewidoczne. Czasem bywa nazywane „wiarą” coś, co nie opiera się na rzeczywistości; w istocie nie jest to wiara, lecz łatwowierność. — Zobacz List do Hebrajczyków 11:27.

 4. Ukaż na przykładzie wziętym z życia, czym jest wiara.

⁴ Wierzysz na przykład, czytelniku, że istnieją takie miasta, jak Moskwa czy Pekin, chociaż prawdopodobnie tam jeszcze nie byłeś. Może nawet nigdy nie widziałeś tych miast na zdjęciu. Ale słyszałeś i czytałeś o nich doniesienia prasowe lub widziałeś na mapie, gdzie te miasta leżą. Silna wiara, nie zrodzona tylko z przypuszczeń ani z samej wyobraźni, pozwoli ci bez wahania wsiąść w samolot, by udać się do któregoś z tych miast, gdy uznasz, że trzeba tam pojechać. Będziesz pewien, że po wylądowaniu samolotu spełni się twoja nadzieja na ujrzenie tych miast. Podobnie jeśli masz serdecznego, zaufanego przyjaciela, który cię nigdy nie oszukał, wierzysz temu, co mówi, i to do tego stopnia, że swe postępowanie opierasz na jego słowach jak na filarach — oczywiście dopóki wyraźnie nie zaprzeczają faktom lub dobrze ci znanym cechom jego charakteru. Mnóstwo dawnych przykładów jego prawdomówności służy ci za podstawę wiary.

 5. Co pisarz biblijny chciał powiedzieć na temat wiary, kiedy się wyraził, że jest „widomym przejawem rzeczywistości istniejących, choć ich się nie ogląda”?

⁵ Dla tym dobitniejszego wykazania, czym jest wiara, apostoł używa greckiego słowa, oznaczającego „napomnienie” lub „napominanie”, które różni tłumacze oddali przez „widomy przejaw”, „przeświadczenie”, „dowodzenie” lub przez podobne wyrażenia (Hebr. 11:1; 2 Tym. 3:16; Międzywierszowy Przekład Królestwa, NP, wielotomowy przekład KUL). Kiedy kogoś napominamy, głęboko wnikamy w omawianą sprawę, rozpatrując ją z każdego punktu widzenia. Przedstawiamy związane z nią fakty i silne argumenty, ażeby takim dowodzeniem przekonać słuchacza i rozproszyć choćby najmniejszy cień wątpliwości. Wiara musi się więc opierać na niewątpliwych dowodach. Samo zaangażowanie emocjonalne nie jest wiarą. Wiara musi opierać się na faktach, wcześniejszych przeżyciach lub niezbitym świadectwie, któremu można zaufać. Dopiero wówczas to, w co wierzymy lub czego się spodziewamy, nie rozczaruje nas. — Zobacz List do Rzymian 9:33; 10:11.

DO WIARY POTRZEBA PRZEKONUJĄCYCH DOWODÓW

 6, 7. Na jakich dwóch, a nawet trzech „świadkach” może się opierać wiara w istnienie Boga?

⁶ Aby wierzyć w coś niewidzialnego, potrzebne są dowody pochodzące ze źródeł godnych zaufania. Jeżeli chodzi o istnienie Boga, Stwórcy, takim dowodem jest dzieło stworzenia — zbyt cudowne, żeby ludzie zdołali je w pełni ogarnąć. Obserwujemy życie na ziemi, gdzie różne stworzenia są od siebie uzależnione i sobie nawzajem wręcz niezbędne. Mamy też Biblię, która oznajmia, że to wszystko stworzył Bóg, i wyjaśnia, w jakim celu to zrobił. Mamy więc świadectwo rzeczy stworzonych oraz słowo samego Boga, przekazane nie za pośrednictwem jednego człowieka, ale wielu prawych i wiernych ludzi. — Rzym. 1:19, 20; Dzieje 4:24.

⁷ Posiadamy również zdolność logicznego myślenia, która podpowiada nam, że stworzenia nigdy nie potrafią w pełni pojąć, jaki jest Stwórca. Kiedy spoglądamy na ogromną przestrzeń materialnego wszechświata, w którym żyjemy, ogarniamy tylko maleńki jego ułamek. Czyż nie jest oczywiste, że Stwórca musi go dalece przewyższać, a nawet być dla nas niewidzialny? Bóg potwierdza ten fakt ustami proroka Izajasza: „Kto zmierzył wody morskie swą garścią i piędzią wymierzył niebiosa? Kto zawarł całą ziemię w miarce? Kto zważył góry na wadze i pagórki na szalach? (...) Do kogóż to przyrównacie Boga i jaki obraz zastosujecie do Niego?” — Izaj. 40:12, 18.

 8. Jakie dwie przesłanki, a nawet podstawy, aby wierzyć w zmartwychwstanie, Bóg życzliwie dał Abrahamowi?

⁸ Kiedy wiara Abrahama została poddana próbie w związku z żądaniem złożenia w ofierze jego syna Izaaka, przynajmniej z dwóch powodów wierzył on, iż Bóg wzbudzi Izaaka z martwych. Bóg dał mu słowo, że z Izaaka powstanie wielki naród, i to było oczywiście wystarczającym zapewnieniem. Ale Abraham wiedział również, że otrzymał Izaaka przez cud, gdyż w tym celu zostały jemu oraz Sarze przywrócone siły rozrodcze. Ten czyn Boga był cudem równie wielkim, jak wzbudzenie z martwych. Z powyższych przyczyn, a także ze względu na lojalność Boga i Jego miłość do Abrahama, patriarcha liczył na to, że Bóg wskrzesi jego umiłowanego Izaaka. — Rzym. 4:17-21; Hebr. 11:17-19.

DUCH BOŻY NIEZBĘDNYM WARUNKIEM PRAWDZIWEJ WIARY

 9, 10. (a) Jak niedowiarki zapatrują się nawet na dostępne dowody wiary? (b) Jaką wiarę chciałby Bóg widzieć u swego ludu? (c) Jak słowa Psalmu 27:1-3 ilustrują ten rodzaj wiary? (d) Jak słowa Jezusa z Mateusza 13:11-15 wyjaśniają, dlaczego „nie wszyscy mają wiarę” (2 Tes. 3:2)?

⁹ Wiara w sprawy dotyczące Boga — w Jego obietnice, szczegóły spełnienia proroctw i tak dalej — ma pewną znamienną cechę: osobom nie znającym Boga może się wydawać, że fakty na pozór rozmijają się z wiarą prawdziwego chrześcijanina albo wręcz jej zaprzeczają. Dzieje się tak dlatego, że Bóg życzy sobie, by ludzie Mu wierzyli, jak syn wierzy dobremu ojcu, i żeby dawali dowody swej wiary, choćby nawet ze ściśle ludzkiego punktu widzenia to, co Bóg obiecał, wydawało się odległe albo i niemożliwe do spełnienia. Nie chce mieć za swych czcicieli takich osób, które muszą wszystko na własne oczy zobaczyć, ażeby uwierzyć. Przypomnijmy sobie, że Jezus często wygłaszał przypowieści, a później dopiero wyjaśniał je ludziom, których to na tyle interesowało i którzy na tyle mu wierzyli, że go pytali o ich sens. Natomiast osoby nie posiadające serc szczerych i spragnionych prawdy, którym słyszane nauki nie trafiały do przekonania, szły dalej swoją drogą, nic nie rozumiejąc i nie zdobywszy wiary. Jezus rzekł do uczniów:

¹⁰ „Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego, im zaś nie dano. Bo kto ma, temu będzie dodane i nadmiar mieć będzie; kto zaś nie ma, temu zabiorą również to, co ma. Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że otwartymi oczami nie widzą i otwartymi uszami nie słyszą ani nie rozumieją. Tak spełnia się na nich przepowiednia Izajasza: ‛Słuchać będziecie, a nie zrozumiecie, patrzeć będziecie, a nie zobaczycie. Bo stwardniało serce tego ludu, ich uszy stępiały’” (Mat. 13:11-15). A przecież Żydzi mieli wszędzie dokoła mnóstwo dowodów na to, że Mesjasz istotnie się pojawił.

11, 12. Podaj przykład „widomego przejawu rzeczywistości”, zakrytego przed ogółem ludzi na świecie.

¹¹ W dobie obecnej każdy, kto czyta Biblię, łatwo może dostrzec wydarzenia wskazujące, że bliskie jest mesjańskie Królestwo Boże. Ale ludziom, którzy pokładają nadzieję w tym świecie, wydaje się, że wszystko będzie w nieskończoność trwało bez zmian. Podobna sytuacja miała miejsce, kiedy żył na ziemi Jezus, chociaż do końca żydowskiego systemu rzeczy pozostawało zaledwie kilka lat. Jezus powiedział:

¹² „Gdy ujrzycie chmurę podnoszącą się na zachodzie, zaraz mówicie: ‛Deszcz idzie’. I tak bywa. A gdy wiatr wieje z południa, powiadacie: ‛Będzie upał’. I bywa. Obłudnicy, umiecie rozpoznawać wygląd ziemi i nieba, a jakże obecnego czasu nie rozpoznajecie?” — Łuk. 12:54-56.

13. Jak w Liście 1 do Koryntian 2:12-14 wytłumaczono, dlaczego człowiek cielesny nie umie pojąć rzeczy, które dla chrześcijanina są zupełnie oczywiste?

¹³ Ktoś mógłby zapytać: Jeżeli wiara jest oparta na tak mocnych dowodach, to dlaczego inni ludzie nie potrafią się na wszystko zapatrywać jak chrześcijanie? Apostoł wyjaśnia: „Otóż my nie otrzymaliśmy ducha, którym świat się kieruje, lecz Ducha, który od Boga pochodzi. Otrzymaliśmy go zaś w tym celu, aby poznać dary, którymi Bóg nas obdarzył. (...) Człowiek kierujący się tylko zasadami naturalnymi [cielesny, Gd] nie pojmuje spraw Ducha Bożego. Uważa je za głupotę i nie jest w stanie tych spraw zrozumieć, ponieważ należy je rozstrzygać w sposób duchowy”. — 1 Kor. 2:12-14, Poz.

14. Wyjaśnij na przykładzie, dlaczego ci, co nie mają wiary, często mylnie tłumaczą fakty.

¹⁴ Panuje na przykład dość powszechne przekonanie religijne, że kiedy ktoś umiera, zwłaszcza małe dziecko, to „Bóg je zabiera”. Słyszy się skargi: Dlaczego Bóg zabrał mi dziecko (albo męża)? Na pozór mogłoby się wydawać, iż skoro Bóg jest wszechmocny, wszystko się dzieje wyłącznie z Jego rozkazu. Jednakże ludzie, którzy tak mówią, nie pojmują, że to nie Bóg, tylko Adam sprowadził śmierć na swoją rodzinę, gdy rozmyślnie zbuntował się przeciwko Bogu i zaprzepaścił życie swemu potomstwu (Rzym. 5:12). Nie dostrzegają, że Szatan Diabeł rzucił wtedy wyzwanie zwierzchnictwu Boga, twierdząc, iż nikt nie wytrwa w prawości wobec Boga, jeżeli zostanie poddany próbie (Joba 2:4, 5). Nie rozumieją, że z powodu tej kwestii spornej Bóg zezwolił na istnienie niegodziwości i utrapień przez pewien ograniczony czas. Nie wiedzą, że zmarli spoczywają w grobie, oczekując na zmartwychwstanie, które dzięki łaskawemu postanowieniu Boga ma się urzeczywistnić za pośrednictwem Jezusa Chrystusa (Jana 11:11-14, 24). Ale przede wszystkim nie znają osobowości Boga; nie zdają sobie sprawy z tego, że On nigdy nie postąpiłby tak okrutnie i samolubnie, żeby „zabierać” od żony lub rodziców kogoś, kto jest im potrzebny i bliski. — Wyjścia 34:6, 7.

DLACZEGO POTRZEBNA JEST SILNA, WYTRWAŁA WIARA

15. Dlaczego „grzechem, który nas łatwo omotuje”, jest słaba wiara lub utrata wiary?

¹⁵ Ponieważ wiara jest podstawą prawości chrześcijanina i całego jego sposobu postępowania, a każde zboczenie z właściwej drogi oznacza osłabienie wiary, apostoł w dalszej części swego listu jeszcze obszerniej omawia ten temat. Przytacza pewne przykłady i następnie pisze: „A zatem, skoro mamy tak wielki otaczający nas obłok świadków, również złóżmy wszelki ciężar i grzech, który nas łatwo omotuje, i biegnijmy wytrwale w wyznaczonych nam zawodach” (Hebr. 12:1, NW). Chrześcijanin musi więc mieć wiarę wysokiej jakości.

16, 17. Podaj dwa przykłady uwypuklające, że ludziom, którzy mają nadzieję żyć na „nowej ziemi”, potrzebna jest wiara i prawość wysokiej jakości?

¹⁶ Dlaczego jest niezmiernie ważne, by chrześcijanin posiadał wiarę tak wysokiej jakości, żeby zdołała przetrwać każdy atak z którejkolwiek strony? Dla zilustrowania tej sprawy weźmy pod uwagę „wielką rzeszę”, która przetrwa „wielki ucisk” i pozostanie przy życiu, gdy ten już zniszczy system rzeczy obecnego świata (Apok. 7:9-14, NW). Kiedy członkowie tej rzeszy wejdą na oczyszczoną ziemię, staną się „podwaliną” społeczeństwa „nowej ziemi”. Ta podwalina musi być mocna, gdyż muszą niezachwianie reprezentować Jehowę, jako wszechwładnego Pana. Będą świadkami spełnienia się słów z Apokalipsy 20:11-15 i będą odpowiedzialni za nauczanie zmartwychwstałych właściwego postępowania oraz zapoznanie ich z Jehową i Jego Synem, Jezusem Chrystusem. Pośród ludzi wzbudzonych na nowo do życia, wywodzących się z najróżniejszych dawnych środowisk i mających kiedyś rozmaite przeżycia, bez wątpienia znajdą się również tacy, którzy przeciwstawią się prawdzie, toteż członkowie „wielkiej rzeszy” będą musieli mieć silną, ugruntowaną wiarę; ani nacisk, ani osobiste uczucia nie zdołają ich zepchnąć z drogi wierności.

¹⁷ Następnie, przy końcu tysiącletniego panowania Chrystusa, w ostatecznym sprawdzianie, do którego dojdzie w wyniku uwolnienia Szatana, zostanie wypróbowana wiara wszystkich mieszkańców ziemi. Ujawni się niezłomna prawość poszczególnych jednostek i ich wiara w Boga; nie ukryje się nawet najdrobniejsza myśl o niewierności. Będzie to konieczne, ponieważ ci, którzy ów sprawdzian przejdą pomyślnie, otrzymają w darze wieczne życie. Okazaniem niezachwianej wiary dadzą Jehowie i całemu wszechświatu poznać, że nigdy już nie osłabną ani nie odwrócą się od prawdy. — 1 Kor. 15:24-28.

18. W jaki sposób Piotr i Jakub wykazują, że chrześcijanin nie powinien być zaskoczony, gdy jego wiara zostaje poddana różnym, nawet ciężkim próbom?

¹⁸ Skoro już jesteśmy świadomi, że nasza wiara powinna być w stanie przetrwać każdy atak, to nie dziwmy się niczemu, co by się wydarzyło dla naszego wypróbowania — nawet gdyby to było coś, czegośmy się nigdy nie spodziewali. Apostoł Piotr uprzedza o tym chrześcijan słowami: „Umiłowani! Temu żarowi, który w pośrodku was trwa dla waszego doświadczenia, nie dziwcie się, jakby was spotkało coś niezwykłego” (1 Piotra 4:12). Przyrodni brat Jezusa, Jakub, podziela jego zdanie: „Uważajcie to za samą radość, bracia moi, gdy się spotykacie z różnymi próbami, bo przecież wiecie, że sprawdzona wartość waszej wiary daje wytrwałość”. — Jak. 1:2, 3, NW.

19. W jaki sposób chrześcijanin może zbadać swoją wiarę?

¹⁹ Zatem wiara może być różnej wartości. Każdy z nas może zbadać swą wiarę. Apostoł Paweł radzi: „Siebie samych badajcie, czy trwacie w wierze, siebie samych doświadczajcie” (2 Kor. 13:5). Chrześcijanin może rozmyślać nad przeżytymi próbami i napotkanymi problemami oraz nad tym, jak im stawił czoło. Może rozważać, jak obecnie radzi sobie z problemami i jak spełnia swe obowiązki. Czy osiąga postępy w wydawaniu owoców ducha? Czy robi, co w jego mocy, aby pomagać innym? Czy wszystko, co czyni dla braci, zawsze służy ich dobru? Czy publicznie wyznaje swoją wiarę?

BÓG NAGRADZA WYTRWAŁOŚĆ UZNANIEM

20. Co osiąga chrześcijanin dzięki pomyślnemu przechodzeniu prób?

²⁰ Jakub pisze, że taka wiara o sprawdzonej, wypróbowanej, dowiedzionej wartości, rodzi wytrwałość. Apostoł Piotr omawia próby, jakie przechodzą chrześcijanie, i podaje, jaki jest ich powód: „Przez to wartość waszej wiary okaże się wiele cenniejsza od zniszczalnego złota, które przecież próbuje się w ogniu, na sławę, chwałę i cześć przy objawieniu Jezusa Chrystusa” (1 Piotra 1:7). Im więcej prób wiary przechodzimy pomyślnie, tym stajemy się silniejsi — potrafimy wytrwać. Zdobywamy również uznanie Jehowy i przynosimy radość Jemu oraz Jego Synowi, ponieważ w kwestii prawości jesteśmy świadkami po stronie Jehowy. — Rzym. 5:3, 4.

21. Jak cenna jest wytrwała wiara?

²¹ W istocie rzeczy lepiej jest posiadać silną, wytrwałą wiarę niż być wielkim zdobywcą, gdyż apostoł Jan napisał: „Tym właśnie zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara” (1 Jana 5:4). To kwestia prawości, a nie siły. Jeżeli trwamy w wierze, idziemy za wzorem tego, kto posiadał największą wiarę i zwyciężył świat: Jezusa Chrystusa. — Jana 16:33.

22. Jak List 1 Piotra 1:7 wskazuje na trwałość sprawdzonej wiary i jej posiadacza?

²² Każda rzecz materialna, nawet złoto, może ulec zniszczeniu na skutek zużycia lub rozpuszczenia przez pewne związki chemiczne. Ale wiara, która została poddana próbie i dowiodła swej wysokiej, najlepszej jakości, jest „niezniszczalna”. Nie można jej unicestwić, bo ugruntowana jest na wiecznotrwałym Bogu, na Wszechmocnym. Apostoł stwierdza, że bez wiary nie można podobać się Bogu (Hebr. 11:6). Człowiek nie posiadający wiary nie nabierze przekonania do prawdy. Przeocza najważniejszą prawdę we wszechświecie — o prawowitym zwierzchnictwie Jehowy Boga. Nie może się podobać Bogu, gdyż postępuje wbrew porządkowi całego wszechświata. Natomiast mężczyzna lub niewiasta o wypróbowanej wierze przetrwa na zawsze, ponieważ Bóg, który nie ma kresu, miłuje i ochrania życie takich osób. — Ps. 145:18-20; Apok. 7:15-17.

[Ilustracja na stronie 3]

Jehowa nie odniósł się obojętnie do wiary Abrahama, lecz poddał ją próbie, zażądawszy od niego ofiarowania syna Izaaka