Nie zwlekaj z zareagowaniem na „znak”

„Bądźcie czujni, bo nie znacie dnia ani godziny” (Mat. 25:13, Przekład współczesny)

 1. Dlaczego nierozsądne byłoby wzorowanie się na głupich pannach z przypowieści Jezusa?

JAKŻE lekkomyślne byłoby wzorowanie się na pięciu głupich pannach z przypowieści Jezusa, gdy wziąć pod uwagę, że dla świata odkupionej ludzkości nadchodzi złoty wiek! Za późno zareagowały i już nie zdążyły uzyskać wstępu do „królestwa niebios”. Nie poświeciły nikomu, gdy światło było bardzo potrzebne (Mat. 25:1-12). Kiedy „dobra nowina o królestwie” będzie już ogłoszona „po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo” i będzie następował „koniec”, okaże się, że tacy głupcy zaprzepaścili sposobność skorzystania z przywileju służby, który się już nigdy nie powtórzy (Mat. 24:14).

 2, 3. (a) Jakim napomnieniem Jezus zakończył przypowieść o dziesięciu pannach? (b) Dlaczego to napomnienie jest ciągle aktualne i w co musi być stale zaopatrzona klasa ‛mądrych panien’?

² Właśnie dlatego Jezus Chrystus zakończył swoją przypowieść następującą przestrogą: „Tak więc bądźcie czujni, bo nie znacie dnia ani godziny” (Mat. 25:1-13, Pw).

³ Te słowa Oblubieńca, Jezusa Chrystusa, są bardzo aktualne — zwłaszcza teraz, gdy już 71 rok trwa okres „zakończenia systemu rzeczy”. Mimo tak późnej pory ostatek klasy ‛mądrych panien’ jeszcze nie zna dnia ani godziny zamknięcia „drzwi”, a więc wstrzymania dalszych możliwości wchodzenia do niebiańskiego Królestwa i przyłączanie się do Oblubieńca. Ktokolwiek chciałby należeć do panien rozumnych, powinien stale dbać o dobre zaopatrzenie w duchową oliwę. Dzięki temu będzie mógł szerzyć światło przez obwieszczanie „dobrej nowiny o królestwie” na świadectwo w skali międzynarodowej, po całej ziemi, aż do nastania „końca” (Mat. 24:14; Marka 13:10; Obj. 14:6, 7).

„OWCE” ODDZIELANE TERAZ OD „KOZŁÓW”

 4. Jaka końcowa przypowieść Jezusa ze sprawozdania Mateusza musi się spełnić jako część składowa „znaku” jego „obecności”?

⁴ Zanim „zakończenie systemu rzeczy” rzeczywiście dobiegnie „końca”, musi zostać wykonane jeszcze jedno dzieło rozdzielania ludzi, również wymienione w ramach „znaku”, który wskazuje, że żyjemy w „czasie końca” (Dan. 12:4). Chodzi o spełnienie przypowieści Jezusa o owcach i kozłach, którą Mateusz zamknął swoje sprawozdanie o wielkim proroctwie Mistrza dotyczącym „znaku” jego niewidzialnej „obecności” oraz „zakończenia systemu rzeczy”.

 5. Kiedy miało nastąpić odłączenie owiec od kozłów?

⁵ Weźmy teraz pod rozwagę, co Jezus powiedział na ten temat według zapisu z Mateusza 25:31-46. Wspomnianą przypowieść rozpoczął takimi słowami: „Kiedy Syn człowieczy przybędzie w chwale i z nim wszyscy aniołowie, wtedy zasiądzie na swym chwalebnym tronie. A wszystkie narody będą zebrane przed nim i będzie oddzielał ludzi jednych od drugich, tak jak pasterz oddziela owce od kozłów. I postawi owce po swojej prawicy, zaś kozły po lewicy”. A co potem? Jezus mówił dalej:

 6. Co królewski Pasterz powiada do ludzi ustawionych po prawicy?

⁶ „Wtedy powie król do tych po prawicy: ‛Chodźcie wy, którzy macie błogosławieństwo mego Ojca, odziedziczcie królestwo przygotowane dla was od założenia świata. Bywałem bowiem głodny, a wy dawaliście mi zjeść; bywałem spragniony, a dawaliście mi się napić. Bywałem człowiekiem obcym, a przyjmowaliście mnie gościnnie; gołym, a ubieraliście mnie. Chorowałem i doglądaliście mnie. Bywałem w więzieniu i przychodziliście do mnie’.

 7. O co będą się dopytywać sprawiedliwi ludzie o usposobieniu owiec? Jakiej odpowiedzi udzieli Król?

⁷ „Wtedy sprawiedliwi odpowiedzą mu takimi słowami: ‛Panie, kiedy cię widzieliśmy głodnym i nakarmiliśmy ciebie lub spragnionym i daliśmy ci się napić? Kiedy widzieliśmy cię obcym i przyjęliśmy cię gościnnie lub gołym i ubraliśmy ciebie? Kiedy widzieliśmy cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do ciebie?’ A król w odpowiedzi rzeknie im: ‛Zaprawdę, powiadam wam: W takiej mierze, w jakiej to czyniliście najmniejszemu z tych moich braci, uczyniliście to mnie’”.

 8. (a) Na co ludzie przyrównani do kozłów nie zareagowali niezwłocznie? (b) Dokąd ich w takim razie skieruje Król w przeciwieństwie do sprawiedliwych przypominających owce?

⁸ „Kozły” zwlekają z zareagowaniem na „znak”. Nie czynią tego, czego się podejmuje klasa „owiec”. Toteż czytamy dalej: „Potem z kolei powie tym po lewicy: ‛Idźcie sobie ode mnie, którzyście przeklęci, w ogień wieczny przygotowany dla Diabła i jego aniołów. Bywałem przecież głodny, ale wy nie dawaliście mi zjeść, i bywałem spragniony, ale nie dawaliście mi się napić. Bywałem obcym, ale nie przyjmowaliście mnie gościnnie; gołym, ale nie ubieraliście mnie; chorym i w więzieniu, ale nie doglądaliście mnie’. Wtedy również ci odpowiedzą słowami: ‛Panie, kiedy cię widzieliśmy głodnym lub spragnionym, obcym lub gołym, chorym lub w więzieniu, a nie usłużyliśmy tobie?’ Wówczas on rzeknie im tak: ‛Zaprawdę, powiadam wam: W tej mierze, w której tego nie czyniliście komuś z tych najmniejszych, nie uczyniliście tego mnie’. I odejdą ci w wieczne odcięcie, lecz sprawiedliwi do życia wiecznego”.

 9. Co trzeba czynić w ramach dzisiejszego spełniania się przypowieści Jezusa o „owcach” i „kozłach”, aby się poczuć szczęśliwym?

⁹ Może i ty, czytelniku, masz swój udział w spełnianiu się tego proroczego unaocznienia. Czy zwróciłeś uwagę, jakie usługi wymienił Jezus? Czy wyświadczasz coś takiego jego „braciom”? Możesz być szczęśliwy, jeśli odnosisz się do nich jak „owca”!

10. Jak Jezus wskazał na różnicę między swoimi „braćmi” a ludźmi, których wyobrażają „owce” i „kozły”? Jaka jest biblijna podstawa takiego zrozumienia?

¹⁰ Jezus uwydatnił różnicę między swymi duchowymi „braćmi” a ludźmi, którzy wykazują usposobienie owiec lub kozłów. W okresie spełniania się omawianej przypowieści jego „braćmi” są ci, którzy za jego przykładem bez zastrzeżeń oddali się Bogu. Tak samo jak Mistrz poświadczyli to publicznie, dając się ochrzcić w wodzie. Ponadto Jehowa, Ojciec Króla Jezusa Chrystusa, został ich niebiańskim Ojcem przez zrodzenie ich swoim świętym duchem i uczynienie w ten sposób duchowymi „braćmi” swojego Syna. Na tej podstawie mogą liczyć na zajęcie miejsca w Królestwie niebiańskim obok swego Starszego Brata, Jezusa Chrystusa, „Króla królów i Pana panów” (Obj. 19:16). W związku z tym napisano o nim: „Zarówno ten, kto uświęca, jak i ci, którzy zostają uświęceni, wszyscy wywodzą się z jednego; i z tej przyczyny nie wstydzi się nazywać ich ‛braćmi’, jak powiada: ‛Chcę oznajmić Twe imię moim braciom; pośród zboru chcę wysławiać cię pieśnią’” (Hebr. 2:11, 12). Do obdarzonego chwałą Syna Bożego, Jezusa Chrystusa, zostały tutaj odniesione słowa z Psalmu 22:22 (według Biblii warszawskiej Ps. 22:23).

11. Czy dużo duchowych „braci” Jezusa przebywa jeszcze na ziemi? Jaką klasę lub „zbór” oni stanowią?

¹¹ Na ziemi przebywa jeszcze ostatek tych duchowych „braci” panującego Króla Jezusa Chrystusa. Razem wzięci jako klasa lub „zbór” tworzą oni „niewolnika wiernego i rozumnego”, którego Jezus zapowiedział w swoim proroctwie o „zakończeniu systemu rzeczy”. Oznajmił w nim: „Kto rzeczywiście jest niewolnikiem wiernym i rozumnym, którego pan jego ustanowił nad czeladzią, aby jej dawał pokarm na czas słuszny? Szczęśliwy ten niewolnik, jeśli jego pan, przybywszy, znajdzie go tak czyniącego. Zaprawdę, powiadam wam: Ustanowi go nad całą swoją majętnością” (Mat. 24:45-47).

12. (a) Czym się zajmuje klasa „niewolnika” zwłaszcza od roku 1919? (b) Nad jaką „majętnością” został ustanowiony „niewolnik”? (c) W zakres czego wchodzi teraz działalność „niewolnika”?

¹² Fakty historyczne dają jednoznaczną odpowiedź na pytanie Jezusa o tożsamość owego „niewolnika”. „Zbór” usługujący w charakterze „niewolnika” składa się z jego oddanych Bogu „braci”, jacy przebywają jeszcze na ziemi. Jest identyczny z klasą ‛mądrych panien’. Szczególnie od roku 1919 ten „niewolnik” stale dostarcza „czeladzi” w domu swego Pana świeżego pokarmu duchowego z Biblii, przy czym czyni to naprawdę w „słusznym” czasie. Dlatego niewidzialny Pan ustanowił tę godną zaufania klasę „niewolnika” nad całą swoją duchowo pojętą „majętnością”. Odnosi się to zwłaszcza do głoszenia „dobrej nowiny o królestwie” po całej ziemi, nad którą rozciąga swoje rządy. Do dnia dzisiejszego świadczenie o Królestwie przybrało znacznie większe rozmiary! „Niewolnik wierny i rozumny” jest w swej działalności ważnym elementem „znaku” wskazującego, w jakich czasach żyjemy.

13. Odkąd „wszystkie narody” są ustawione przed Królem? Kiedy „niewolnik” rozpoczął zbieranie „owiec” po jego prawicy?

¹³ Sprawiedliwe „owce” wyświadczają dobro właśnie członkom klasy „niewolnika”. Symboliczne „owce” i „kozły” to ludzie ze wszystkich narodów, którym jest dawane świadectwo o Królestwie. W tym sensie „wszystkie narody”, reprezentowane przez „owce” i „kozły”, są zebrane przed Królem, który od zakończenia Czasów Pogan w roku 1914 zasiada na swym niebiańskim tronie. W związku z tym przepowiedzianym zgromadzeniem godny uwagi jest rok 1935. Towarzystwo Strażnica (Watch Tower Bible and Tract Society), którym posługuje się klasa „niewolnika”, miało wówczas na całej ziemi 49 oddziałów. W tymże roku „niewolnik” zwrócił szczególną uwagę na mieszkańców ziemi przypominających owce, mając na celu skupienie ich po prawicy już panującego Króla, Jezusa Chrystusa. W ten sposób ci ludzie ze wszystkich narodów weszli w bliższy kontakt z klasą „niewolnika”.

14. Jaki nowy pogląd na sprawiedliwych ludzi o usposobieniu owiec ukształtował się w świetle Ewangelii według Jana 10:16? Ile oddziałów ma dziś Towarzystwo Strażnica, aby ich należycie obsłużyć?

¹⁴ Sprawiedliwie usposobione osoby przypominające owce przestano potem bardzo ogólnikowo określać mianem „ludzi dobrej woli” (Łuk. 2:14, Wujek). Nie można było ich już traktować jak nieokreśloną, niezorganizowaną klasę bogobojnych przedstawicieli narodów, jak gromadę zagubionych owiec. Jezus zapowiedział, że zbierze takie „drugie owce” i uczyni je „jedną trzodą” razem z ostatkiem klasy „niewolnika” (Jana 10:16). Zgromadzanie „drugich owiec” stało się od owego czasu bardzo widoczną częścią „znaku” „zakończenia systemu rzeczy”. W celu obsłużenia ich Towarzystwo Strażnica utrzymuje obecnie 95 biur oddziałów.

OPŁACI SIĘ W PORĘ ZAREAGOWAĆ NA „ZNAK”

15. Jakim wymaganiom muszą odpowiadać „owce”, żeby ‛odziedziczyć Królestwo’?

¹⁵ Według przypowieści Jezusa w okresie „zakończenia systemu rzeczy” sprawiedliwe „owce” muszą sprostać pewnym wymaganiom. Muszą rozpoznać duchowych „braci” Chrystusa, tworzących klasę „niewolnika wiernego i rozumnego”, oraz pozytywnie się do nich ustosunkować. Co za tym idzie, muszą wyświadczać dobro członkom klasy „niewolnika”; może to obejmować nawet odwiedzanie ich w więzieniu, gdy są tam niesłusznie wtrącani. Przez spełnianie tych wymagań „owce” dostępują błogosławieństw od Ojca niebiańskiego, a Król Jezus Chrystus zaprasza je do ‛odziedziczenia Królestwa’ przygotowanego dla nich „od założenia świata” (Mat. 25:34).

16. Do czego Król zaprasza „owce” słowami „odziedziczcie królestwo”? Jaką wojnę mają przeżyć te „owce”?

¹⁶ Ponieważ te „owce” nie są duchowymi „braćmi” Króla, on nie powołuje ich do zasiadania na niebiańskich tronach i sprawowania z nim władzy w szczególnym okresie jego tysiącletnich rządów. Słowami „odziedziczcie królestwo” zaprasza je do wkroczenia w erę Królestwa, gdy już usunie wszystkie bezbożne królestwa tego świata, co nastąpi podczas „wojny wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” na polu bitewnym Har-Magedonu (Obj. 16:13-16). Sporo żyjących obecnie ludzi o usposobieniu owiec przetrwa tę największą ze wszystkich wojen i bez zaznania śmierci przejdzie pod tysiącletnie panowanie Chrystusa.

17. Jak Król przemawia do „owiec”? W jaki sposób zdobył to, co im przekazuje w spuściźnie?

¹⁷ Król Jezus Chrystus zwraca się zatem do „owiec” jak do swoich dzieci, dla których nadeszła pora, aby objęły przygotowane dla nich dziedzictwo. Umierając jako człowiek doskonały, dostarczył ofiary okupu za całą ludzkość, choć zarazem zrzekł się wszelkich widoków radowania się osobiście życiem w ziemskim Raju (Łuk. 23:39-43). Pod tym względem Jezus, „ostatni Adam”, różni się całkowicie od „pierwszego człowieka Adama”, który zgrzeszył i dla całego swego potomstwa zaprzepaścił raj. Zmartwychwstały Jezus Chrystus, który się staje „Wieczystym Ojcem” całego odkupionego świata ludzkiego, miał co zostawić w spuściźnie mieszkańcom ziemi przypominającym owce (1 Kor. 15:45; Izaj. 9:6, 7). Ród ludzki został założony na „pierwszym człowieku Adamie” z wszelkimi jego rajskimi perspektywami i możliwościami. Ale ten utracony raj ma być przywrócony za pośrednictwem Królestwa Bożego, w którym władzę dzierży „ostatni Adam”, Jezus Chrystus.

18. W jakim znaczeniu Królestwo było dla owiec przygotowane „od założenia świata”?

¹⁸ Adam i Ewa dopiero po wygnaniu z pierwszego raju zaczęli wydawać na świat dzieci. Drugi ich syn, sprawiedliwy Abel, został zamordowany przez starszego brata, Kaina. Miejsce Abla zajął w takim razie Set. Z chwilą urodzenia się tego potomka zostały położone podwaliny świata ludzkiego. Ale jeszcze wcześniej, gdy protoplaści rodu ludzkiego byli wypędzani z raju, Jehowa Bóg miłosiernie dał obietnicę co do „nasienia”, które miało zgnieść bądź zmiażdżyć głowę symbolicznego Węża, Szatana Diabła. „Nasienie” to miało być Nasieniem królewskim, a więc zgodnie z Boskim zamierzeniem i przewidywaniem miało związek z Królestwem (Rodz. 3:15). Kiedy szatański Wąż oraz jego nasienie zostaną unieszkodliwieni, wtedy odkupieni przedstawiciele ludzkości dostaną się do ziemskiej dziedziny Królestwa podlegającej niebiańskiemu rządowi zwycięskiego Nasienia, które zmiażdży Węża i jego nasienie. Zatem „królestwo”, które ‛odziedziczą’ ludzie o usposobieniu owiec od swego Wieczystego Ojca, Jezusa Chrystusa, to rzeczywiście dziedzina Królestwa ‛przygotowana dla nich od założenia świata’.

19. Jaki początek będzie miał poarmagedonowy porządek rzeczy na ziemi?

¹⁹ Z jednej strony symboliczne „kozły” zostaną odcięte od życia, a więc zginą w Armagedonie; z drugiej strony ocalałe „owce” dadzą sprawiedliwy początek poarmagedonowemu systemowi rzeczy na rajskiej ziemi. Wynika to jasno z wypowiedzi Jezusa: „Odejdą ci [ludzie podobni kozłom] w wieczne odcięcie, lecz sprawiedliwi do życia wiecznego” (Mat. 25:46).

20. Jak można uniknąć błędnego rozumienia poszczególnych części „znaku”?

²⁰ W okresie „zakończenia systemu rzeczy”, poczynając od upływu Czasów Pogan w roku 1914, „owce” różnią się od „kozłów” w sposobie rozumienia „znaku” zwiastującego „obecność” Jezusa. Ponieważ niewątpliwie żyjemy w okresie sądu, więc istotną rolę gra pytanie: Czym ów „znak” jest dla nas? Gdybyśmy byli zdani tylko na własne rozeznanie, moglibyśmy opacznie sobie tłumaczyć poszczególne składniki „znaku”. Toteż postępujemy właściwie, gdy analizujemy, na co ten złożony „znak” wskazuje zgodnie z wyjaśnieniami Jezusa Chrystusa. A według niego sygnalizuje on, że wkrótce obecny system rzeczy skończy się w „wielkim ucisku”, bardziej niszczycielskim niż powszechny potop z czasów Noego (Mat. 24:21).

21. (a) Dlaczego powinniśmy się radować mimo zbliżania się „wielkiego ucisku”? (b) Jakie możliwości stają dzisiaj otworem przed klasą „owiec”?

²¹ Mimo wszystko masz powód do radości, gdyż „znak” ten informuje, że bliskie jest tysiącletnie królowanie Jezusa Chrystusa, które już czeka, by się rozpocząć zaraz po usunięciu z ziemi szatańskiego systemu rzeczy (Łuk. 21:28). Nadarza ci się więc bezcenna sposobność przeżycia dzięki ochronie Bożej tego „wielkiego ucisku” i wejścia bezpośrednio do nowego systemu, w którym na zawsze ma zamieszkać sprawiedliwość. Tak jest, masz szansę nigdy nie umrzeć, lecz żyć bez końca, ciesząc się błogosławieństwami na rajskiej ziemi podporządkowanej wszechświatowemu zwierzchnictwu Jehowy Boga!

22. (a) Co będziemy robić, bezzwłocznie i właściwie reagując na „znak”? (b) Co w związku ze „znakiem” potwierdzi się o Jezusie Chrystusie?

²² Zatem bez względu na to, czy należymy do duchowych „braci” Chrystusa, czy też do sprawiedliwych „owiec”, reagujmy na „znak” bezzwłocznie i we właściwy sposób. Zwiększajmy udział w realizowaniu wybitnego elementu tego „znaku”, zapowiedzianego słowami: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom”. Wtedy nie będziemy się niczego obawiać, gdy nastąpi „koniec”. Będzie to raczej przepełniać nas radością! Prócz tego potwierdzi się, że Jezus Chrystus w wiarogodny sposób zapowiedział złożony ‛znak zakończenia systemu rzeczy’ (Mat. 24:3 do 25:46).

Czy potrafisz odpowiedzieć:

• Kiedy ludzie mieli być rozdzielani jak owce od kozłów?

• Co powinieneś czynić podczas spełniania się przypowieści Jezusa o owcach i kozłach, żeby czuć się szczęśliwym?

• Kto należy do „braci” Króla oraz do „niewolnika wiernego i rozumnego”?

• Jakim wymaganiom muszą sprostać ludzie o usposobieniu owiec, aby ‛odziedziczyć Królestwo’?

• Co będziemy czynić, jeśli bezzwłocznie i właściwie reagujemy na „znak” informujący o „obecności” Jezusa?

[Napis na stronie 20]

Nie ociągaj się z zareagowaniem na ‛znak obecności’ Jezusa; może to oznaczać dla ciebie życie wieczne w Raju

[Ilustracja na stronie 18]

Jak pasterz oddziela owce od kozłów, tak obecnie Jezus Chrystus rozdziela ludzi. Czy masz usposobienie owcy?