Dlaczego tak się szerzy niepokój?

CZY zauważyłeś, czytelniku, że obecnie wybuchają rozruchy nawet w miejscach najmniej oczekiwanych, niekiedy po prostu w najodleglejszych zakątkach globu ziemskiego? Przekonujemy się nagle, że niepokój ogarnia każdą z czterech stron świata. W krajach demokratycznych, gdzie ludzie mogą się wyrażać swobodniej, zdarzają się demonstracje lub nawet zamieszki z lada powodu. Nawet w miejscowościach wypoczynkowych i podobnych wzburzone tłumy bez żadnych przyczyn, nie przestrzegając żadnych zasad, niszczą mienie oraz zadają rany, a także zabijają niewinnych ludzi. Zjawiska te występują nie tylko w tak zwanych „wolnych” krajach, gdyż podobnie ma się rzecz tam, gdzie władze starają się krócej trzymać cugle rządów. Co więcej, żadne miejsce nie jest zbyt oddalone od życia „cywilizowanego”, by nie mogły tam wystąpić gwałtowne niepokoje, na przykład gdzieś w Afryce, gdzie tryb życia był dotychczas prosty i mało związany ze światem zewnętrznym. Jaka jest tego przyczyna?

² Dzieje się tak, ponieważ świat przepojony jest określonym duchem, który powoduje te niepokoje. Są one zjawiskiem tak powszechnym, ponieważ szerzenie ich nie zależy wyłącznie od jednostek lub organizacji ludzkich. Duch ten wydaje wszędzie te same owoce. Aktywność jego jest tym większa, że religie i ideologie świata nie dopisały pod względem zapewnienia mu duchowego zdrowia. Nie dają swoim zwolennikom żadnej siły do przewalczenia ducha tego świata. Religijni przywódcy chrześcijaństwa powiadają, że „Bóg jest martwy”, a przy tym ich religie same są niemal martwe i nie potrafią dostarczyć ludziom tego, czego im potrzeba. Buddyzm, szyntoizm, mahometanizm — wszystkie religie świata zawiodły pod względem ukazania drogi wyjścia; faktem jest, że raczej jeszcze dolewają oliwy do ognia. Z drugiej strony ateizm także zawiódł, jak na to wskazuje choćby niedawny okrzyk pewnego studenta podczas demonstracji: „Dajcie nam coś, w co byśmy mogli wierzyć!”

SIÓDMA PLAGA WYLANA NA POWIETRZE

³ Właśnie tego ducha dotyczy siódma plaga, wspomniana w biblijnej księdze Objawienia słowami: „A siódmy [anioł] wylał czaszę swoją w powietrze; i rozległ się ze świątyni od tronu donośny głos mówiący: Stało się.” (Obj. 16:17) Dlaczego Biblia powiada, że czasza została wylana w powietrze, zamiast na ducha? Dawca Objawienia używa określenia „powietrze” symbolicznie, tak samo jak w poprzednich plagach słów: „morze”, „ziemia” oraz „rzeki”. Wiemy, iż ta plaga nie dotyczy skażenia powietrza za sprawą urządzeń atomowych, które by powodowały powstawanie odpadków radioaktywnych i zakażały to powietrze, jakim oddychamy, chociaż prawdą jest, że środki radioaktywne faktycznie do pewnego stopnia zatruły atmosferę. Silne skażenie powietrza radioaktywnością przyprawiłoby o śmierć nas wszystkich, ponieważ powietrze, którym oddychamy, jest dla nas równoznaczne z życiem, z duszą. (1 Mojż. 6:17; 7:15, 22; Ijoba 9:18) Człowiek może wytrzymać bez pożywienia dość znaczny okres czasu i nawet obejść się bez wody przez kilka dni, lecz uniemożliwienie oddychania powietrzem powoduje niemal natychmiast opłakane skutki. Z tych właśnie powodów siódma plaga wylana na powietrze przedstawia coś bardziej groźnego od poprzednich plag, wylanych na ziemię, morze, rzeki oraz źródła wód.

⁴ Jakie jest symboliczne znaczenie powietrza, to łatwiej zrozumiemy, kiedy się zwrócimy do Biblii, a także poznamy starożytne wierzenia religijne. Otóż według dawnych Babilończyków powietrze było siedzibą złych duchów i diabłów. Ze siedmiu złych duchów, których się lękali, pierwszym był Wiatr Południowy, szóstym trąba powietrzna, a siódmym wicher (huragan). Istniały też trójce diabłów; demony wywołujące choroby tworzyły, jak się zdaje, osobną klasę. Niemniej każdy z tych diabłów miał własne imię i przypisywano mu jakąś monstrualną postać. Zwolennicy Pitagorasa wierzyli, że atmosferę naszą licznie zamieszkują duchy podlegające nadzorowi jakiegoś naczelnika, który stolicę swego mocarstwa ma w powietrzu. Uważano, że duchy te są potężne, lecz zarazem złośliwe, skłonne do podżegania w ludziach podłości.

⁵ Użyty w Biblii grecki wyraz na oznaczenie „powietrza”, w którym te demoniczne duchy miały zamieszkiwać, brzmi aer, jak w słowie aeroplan. Powietrze w ruchu staje się wiatrem i wtedy stanowi siłę, ma moc napędową. Ludzie jak wdychają powietrze, tak też żyją duchem tego świata. Dlatego duch ten wywiera na nich wpływ, co można zaobserwować na podstawie ich czynów. Kto włada ową siłą, przeciw której Bóg jest do tego stopnia wzburzony, że wylewa na nią ostatnią czaszę swego gniewu? Zajrzyjmy do Biblii i przekonajmy się o tym.

KTO WŁADA DUCHEM TEGO ŚWIATA

⁶ Biblia mówi o niewidzialnych sferach, gdzie mieszkają aniołowie, duchy znacznie potężniejsze od ludzi, które są w stanie poruszać się w przestrzeni międzygwiezdnej. Nie ma tam atmosfery, w jakiej my tu żyjemy na ziemi, a wobec tego wcale nie potrzebują takiego powietrza, jakim my oddychamy, nie są więc od niego zależne ani poddane jego władzy. Są tak niewidoczne jak powietrze, a skoro czynnie potrafią kierować poczynaniami ludzkimi i w gruncie rzeczy też kierują całym ich życiem, to słusznie można o nich powiedzieć, że panują w powietrzu. Przy tym Biblia właśnie takiego określenia używa w odniesieniu do Szatana Diabła, uznając go za „książęcia, który ma władzę na powietrzu”, za „władcę, który rządzi w powietrzu”, albo za ‚władcę mocarstwa powietrza, to jest ducha, który działa teraz w synach buntu’. — Efez. 2:2, BG; NP; BT.

⁷ Wynika stąd, że duch świata, który jest przeciwny Bogu, jest duchem poddanym władzy Szatana; jest duchem samego Szatana, który przeciwstawiał się Bogu od początku swego buntu. Nie chcemy zwodzić samych siebie, nie doceniając jego mocy. Jest to potężne stworzenie z rodzaju anielskiego. W Liście do Hebrajczyków 2:14 powiedziano o nim, że dysponuje środkami do zadawania śmierci. Uzyskał tę władzę po nakłonieniu Adama i Ewy do grzechu w ogrodzie Eden, czym podporządkował śmierci również wszystkich ich potomków. Od czasu poddania ludzkości pod działanie grzechu jest on w stanie wyzyskiwać jej niedoskonałość dla doprowadzenia niejednych osób do upodlenia; potrafi także posłużyć się ludźmi poddanymi jego wpływowi do zabijania innych, szczególnie w czasie wojen. W celu przeprowadzenia próby niezłomności na Ijobie otrzymał specjalne zezwolenie, aby przez wichurę sprowadzić śmierć na dziesięcioro dzieci Ijoba. W księdze Ijoba opisana jest scena niebiańska, w której przedstawiono ukazywanie się Szatana przed Bogiem. Ponieważ w odpowiedzi na pytanie Jehowy w sprawie jego działalności oświadczył, że wraca z okrążania ziemi i przechadzania się po niej, więc najprawdopodobniej krążył w obszarze powietrza lub atmosfery ziemskiej, prowadząc swoją działalność zmierzającą do przeciwstawiania ludzi Bogu. — Ijoba 1:7, 18, 19; 2:2, 6.

⁸ Jak wynika z księgi Ijoba, na czas wyznaczony do rozstrzygnięcia kwestii spornej powstałej wokół zwierzchnictwa Bożego oraz pokrewnej kwestii niezłomnej wierności człowieka w stosunku do Boga, Jehowa dał Szatanowi dostęp do ziemi w celu wystawiania Jego sług na próbę. W związku z tym Szatan, mający do dyspozycji potężną organizację podłych demonów, nazwany jest władcą mocarstwa powietrza. Synowie buntu spośród rodu ludzkiego oddychają jak gdyby duchem Szatana Diabła. Duch ten stanowi pobudkę ich działania oraz skłania ich do kształtowania swego życia na sposób teraźniejszego systemu rzeczy, którego bogiem jest właśnie Szatan. — Efez. 2:2; 2 Kor. 4:4.

GNIEW BOŻY SKIEROWANY PRZECIW DUCHOWI ŚWIATA

⁹ Powyższe dowodzi wyraźnie, że gdy siódmy anioł wylał swoją czaszę na powietrze, to właściwie wylał gniew Boży na sferę wpływów Szatana Diabła oraz na ducha diabelskiego i owoce, jakie ten wywołuje wśród ludzi. Wskazuje to, że Bóg nader przeciwny jest duchowi Diabła, którego przejawiają w życiu buntowniczy ludzie na ziemi. Wylanie plagi gniewu Bożego uwypukla także tragiczne skutki tego dla obszaru wpływów Szatana oraz dla synów buntu, tak jak katastrofą byłoby dla ludzkości, gdyby powietrze, w którym żyją ludzie, naraz przestało się nadawać do wdychania.

¹⁰ Czyj donośny głos rozległ się ze świątyni niebiańskiej podczas wylewania siódmej czaszy? Nie był to głos nikogo innego, jak tylko samego Jehowy Boga. Tekst księgi Objawienia 15:8 daje poznać, że Bóg postanowił zostać w świątyni aż do chwili zakończenia wylewania plag. Wówczas otrzyma sprawozdanie od aniołów dzierżących czasze. Omawiana teraz plaga stanowiła już wszystko, co było konieczne dla uzupełnienia wyrazów gniewu Bożego. Została wylana na jedną z ostatnich rzeczy, bez których by się człowiek mógł obejść w życiu, mianowicie na powietrze. Teraz aniołowie mogli wrócić do świątyni i zdać sprawę z posłusznego przeprowadzania swej akcji. — Obj. 16:17.

¹¹ Głównym celem ataków Szatana i jego niegodziwej organizacji duchowej jest ostatek, reszta pozostających jeszcze na ziemi duchowych braci Chrystusa. Wraz ze swymi towarzyszami, wielką rzeszą „drugich owiec”, które żywią nadzieję na życie ziemskie, toczą oni walkę, zwłaszcza od czasu, kiedy Szatan Diabeł i jego demoniczni aniołowie zostali strąceni z nieba w roku 1914 n.e., natychmiast po objęciu przez Jezusa Chrystusa rządów Królestwa. Od tamtej chwili działalność ich została ograniczona do atmosfery naszej ziemi i stąd wynikło spotęgowanie doświadczeń, jakie spadają na sług Bożych; ponadto fakt ten wyjaśnia nasilenie wszelkiego rodzaju nieszczęść trapiących ród ludzki, jako że Szatan wie, iż czas jego jest obecnie bardzo krótki. Owi niewidzialni wrogowie Boga i ludzi potrafią w związku z tym wzniecać niepokoje wszędzie na ziemi i to równocześnie. A walka, jaką toczą wierni chrześcijanie, nie jest skierowana przeciw jakiemukolwiek człowiekowi lub ziemskiemu rządowi, lecz przeciw złym mocom duchowym w niewidzialnych niebiosach. — Obj. 12:5-12; Efez. 6:11, 12.

CHRZEŚCIJANIE OGŁASZAJĄ SIÓDMĄ PLAGĘ

¹² W walce przeciw Szatanowi i jego demonom ci chrześcijanie, świadkowie Jehowy, posługują się mieczem Ducha, to jest Słowem Bożym. Zwalczają nim twierdze doktryn i fałszywej religii babilońskiej oraz różne inne ideologie, będące wytworem ducha Szatana. Dostąpili za to przywileju ogłaszania plag. Wybitny przykład ogłaszania gniewu Bożego w powiązaniu z siódmą plagą dała niedziela, dzień 5 sierpnia 1928 roku, kiedy w Detroit (stan Michigan, USA) odbywało się międzynarodowe zgromadzenie oddanych Bogu chrześcijańskich badaczy Pisma świętego, obecnie znanych jako świadkowie Jehowy. Ówczesny prezes Towarzystwa Strażnica, J. F. Rutherford, poddał pod rozwagę rezolucję zatytułowaną: „Deklaracja przeciw Szatanowi a za Jehową.” W trzecim jej punkcie znalazło się stwierdzenie:

„Po trzecie: (...) że Szatan Diabeł wywoływał konflikty wśród narodów i jest odpowiedzialny za wszystkie okrutne wojny, nikczemne morderstwa, za wszelkie haniebne zbrodnie oraz inne przejawy zwyrodnienia, jakie zostały popełnione; że do chwili obecnej Jehowa nie powstrzymał Szatana od sprawowania władzy nad ludźmi ani od wywierania na nich wpływu; (...) że od licznych wieków Szatan jest niewidzialnym władcą świata, stale zniesławiającym imię Jehowy Boga oraz wyrządzającym wiele szkody ludziom i narodom.”

¹³ Bezpośrednio po przedłożeniu rezolucji nastąpiło przemówienie publiczne, które wysłuchała rzesza 12 000 obecnych słuchaczy oraz niewidzialne audytorium słuchające za pośrednictwem sieci 106 sprzężonych rozgłośni radiowych. Wywody przedstawione w trakcie tego wykładu, zatytułowanego: „Władca dla ludu”, dały szersze poparcie samej rezolucji. Silnie uwypuklił się wpływ Diabła na ród ludzki, kiedy mówca powiedział:

„(...) Biblia określa go tytułami: Szatan, Wąż, Smok oraz Diabeł. Wszystkie niesprawiedliwe wojny, jakie wybuchły wśród ludzi, oraz wszelkie okrutne morderstwa popełnione przez ludzi — wynikły z podłego wpływu Szatana Diabła, bo właśnie on był pierwszym mordercą oraz ojcem kłamstwa. (Jana 8:44) Wszelkie łzy goryczy, jakie wylali pokrzywdzeni i boleśnie uciskani, trzeba odnieść do wpływu Szatana, ponieważ jest to wielki, a przy tym nikczemny ciemiężyciel. (Ps. 72:4) Cała zawziętość, jaka się wyłoniła i rozwinęła wśród ludności rzekomo chrześcijańskiej, wszelka nietolerancja religijna oraz prześladowanie chrześcijan musi być przypisane Szatanowi. Wszelka obrzydliwa potwarz rzucona na Jehowę Boga oraz w ogóle wszelkie zbeszczeszczanie Jego świętego imienia obciąża Szatana Diabła.

„(...) właśnie Szatan, niewidzialny władca tego świata, spowodował śmierć Jezusa. Takiego podłego prześladowania nie mógł wszcząć Jehowa Bóg przeciw własnemu Synowi. Od tamtego czasu aż do chwili obecnej chrześcijanie cierpią gwałtowne prześladowania. (...)

„Następnie Rzymianie prześladowali oraz wydawali na śmierć wielu chrześcijan. (...)

„Wszystkie te dowody potwierdzają, że Szatan, niewidzialny władca tego świata, jest odpowiedzialny za owe podłości, a wniosek ten jest zgodny ze słowami Jezusa (...) Bój, jaki toczą chrześcijanie, nie kieruje się przeciwko ludziom, lecz przeciw niewidzialnemu Szatanowi i jego zgrajom. (...) — Efez. 6:11, 12, Weymouth.”

¹⁴ Mówca przedstawił w szczegółach nikczemność, jakiej się Szatan dopuszcza w tym świecie, i w trakcie tego przytaczał cytaty z różnych publikacji. Następnie powiedział:

„Często zarzuca się Jehowie, że jest Bogiem okrutnym i krwiożerczym. Zarzut ten jest całkowicie bezpodstawny. Pamiętajmy, że Jehowa jest jedynym źródłem życia. (...) Jehowa Bóg wkrótce ocali organizację ustanowioną przez Diabła i zaprowadzi na ziemi sprawiedliwość.”

„(...) Deklaracja niniejsza jest skierowana przeciw wspólnemu wrogowi wszelkiego stworzenia. Jest skierowana przeciw nieprzyjacielowi, który od wieków zniesławiał imię Jehowy Boga oraz sprowadzał bezgraniczny ból na ludzi. Jest przeciwko Szatanowi i jego sprzymierzeńcom, pogrążonym w ciemnościach i niegodziwości. Jest świadectwem faktu, że złe rządy Szatana muszą wkrótce się skończyć oraz że Jehowa — tak ze względu na własne imię, jak i na zbawienie ludzi — ustanowi sprawiedliwy rząd, który będzie błogosławieństwem dla wszystkich narodów ziemi.”

¹⁵ Rezolucję powyższą zgromadzenie przyjęło. Zarówno sama rezolucja, jak i przemówienie: „Władca dla ludu”, zostały opublikowane w formie broszury, a po przetłumaczeniu na liczne języki — rozpowszechnione w milionach egzemplarzy po całym świecie. Na tym samym zgromadzeniu oddano w dniu 3 sierpnia do użytku książkę pod tytułem Rząd i zaczęto ją rozpowszechniać w wielu językach. Zwróciła ona uwagę ludzi na okoliczność, że na „powietrze” tego nikczemnego, niewidzialnego władcy powietrza, Szatana Diabła, wylewany jest zasłużony gniew Boży.

LICZNE RZESZE REAGUJĄ NA WIADOMOŚĆ

¹⁶ Całe miliony ludzi nie uświadomiły sobie dotychczas, że bogiem tego systemu rzeczy jest Szatan, który wywiera złowrogi wpływ na ich tryb życia, sprawiwszy, iż świat przepojony jest jego duchem nieposłuszeństwa wobec Boga. Miliony ludzi także nie rozpoznały dotąd, ze coraz większe kłopoty, jakie spadają na ziemię od roku 1914, wynikają z ograniczenia działalności Szatana do obszaru ziemi, oraz że podejmuje on rozpaczliwe wysiłki, aby zorganizować cały ród ludzki do walki przeciw Bogu, co równać się może tylko zgubie.

¹⁷ Obecnie mija czterdzieści lat od czasu, kiedy wydane zostało wyżej wymienione oświadczenie zmierzające do zwrócenia ludziom uwagi na te sprawy, do ostrzeżenia ich, aby unikali ducha tego świata, ale za to tym pilniej szukali ucieczki pod panowaniem Królestwa Chrystusa, i by poddali się kierownictwu ducha Bożego, który jest duchem posłuszeństwa wobec Jego Słowa i przykazań. Dla wszystkich ludzi, którzy pragną żyć, obecnie z pewnością znacznie krótszy jest czas na zajęcie takiego samego stanowiska, jakie zajęli ci, co przyjęli owo oświadczenie w roku 1928. Fakt, że jednak dalsze setki tysięcy ludzi tak postąpiły, znalazł dobitne potwierdzenie w roku 1963, kiedy w różnych stronach ziemi 454 977 osób wzięło udział w serii zgromadzeń pod hasłem: „Wiecznotrwała dobra nowina”. Tysięczne te rzesze przyjęły oraz rozpowszechniły szeroko po świecie rezolucję, która w ostatnich dwóch paragrafach obejmowała między innymi takie oświadczenie:

„ŻE my, aczkolwiek teraz zmuszeni jesteśmy żyć w tym świecie, nie chcemy wchłaniać ducha tego świata, gdyż nie jest to duch Boży, lecz duch Diabła, ‚władcy tego świata’; kierowany duchem swego niewidzialnego władcy, świat ludzki od tysięcy lat dopuszczał się uczynków upadłego, zwyrodniałego ciała; obecnie zbiera plony tego, iż wchłaniał ducha Szatana Diabła i popełniał uczynki ciała, co jest nieprzyjaźnią wobec Boga; dzisiejszy religijny odpowiednik Babilonu nie szerzył wśród ludzi ducha Bożego, dzięki czemu mogliby wydać owoc ducha Bożego, który zapewniałby im życie wieczne w ustanowionym przez Niego nowym porządku rzeczy.

„(...) Składamy dzięki Jehowie Bogu za służbę, którą dla naszego dobra pełnią Jego święci aniołowie pod przewodnictwem Jezusa Chrystusa. Przy ich pomocy oraz z pomocą Jego świętego ducha i Słowa chcemy nadal głosić wszystkim narodom bez różnicy ‚wiecznotrwałą dobrą nowinę’ o mesjańskim Królestwie Bożym i sprawiedliwych Jego wyrokach, które dla Jego nieprzyjaciół równe są plagom, a które jednak zostaną wykonane celem wyzwolenia wszystkich ludzi pragnących w sposób mający uznanie Boże wielbić Stwórcę duchem i prawdą.”

¹⁸ Skażone „powietrze”, którym — jak wynika z omówienia tej plagi — jest duch Diabła rozprzestrzeniony w tym świecie, może cię duchowo zabić, a ponadto sprawi, że będziesz i fizycznie martwy, gdy cię dosięgnie ręka Boża w nadchodzącej walce „wielkiego dnia Boga Wszechmocnego”. Nie wchłaniaj tego ducha ani nie daj się uwikłać w śmiercionośne niepokoje i gwałty przewalające się wielką falą przez ten świat, lecz oddychaj świeżym, czystym, orzeźwiającym, życiodajnym duchem, osiąganym przez czytanie Słowa Bożego, Biblii świętej, i przez obracanie się w towarzystwie ludzi wierzących, którzy nauczają prawd tego Słowa.

¹⁹ Aniołowie Jehowy wylewają plagi, a Jego sługom na ziemi duch Boży umożliwia ogłaszanie tych plag. Jehowa wyraża zadowolenie z wykonywania tego dzieła. Ponieważ jednak plagi, jak wykazano, nie tylko wyjawiają fakt gniewu Bożego, ale także sprowadzają w sensie duchowym i fizycznym namacalne skutki Jego zagniewania na ten świat, zadając klęskę Jego wrogom a wyświadczając dobro wszystkim idącym za Słowem Bożym — będziemy wyczekiwać następnego wydania Strażnicy, aby się dowiedzieć, jakie wstrząsające światem następstwa pociąga za sobą wylanie siódmej plagi. (B-62)