16. Czym pragniemy się cieszyć i jakiego błędu popełnionego przez rodowitych Żydów nie chcemy popełnić, zgodnie z ostrzeżeniem w Hebrajczyków 3:12-14?

¹⁶ Pragniemy się cieszyć częścią tych „wszystkich rzeczy”, których on jest Dziedzicem zgodnie z postanowieniem Bożym, prawda? Pragniemy się cieszyć nowym systemem rzeczy, który on utworzy, prawda? Tak! A więc nie wolno nam nigdy wyrzec się słowa zbawienia, które zaczął mówić nasz Pan, Jezus Chrystus. Musimy zwracać więcej niż zwyczajną uwagę na rzeczy, które usłyszeliśmy od niego, abyśmy się nigdy nie oddalili od zbawienia w tym nowym systemie rzeczy, nowym świecie. Nie chcemy popełnić tego samego błędu, który popełnili rodowici Żydzi; widzimy, czym oni są obecnie jako lud. Z myślą o nich natchniony pisarz mówi w Hebrajczyków 3:12-14 (NW): „Strzeżcie się, bracia, aby się czasem nie rozwinęło w kimś z was złe serce, wykazujące brak wiary przez odstępowanie od żywego Boga; ale nadal codziennie napominajcie jeden drugiego, dopóki może się zwać ‚dzisiaj’, aby nikt z was nie stał się zatwardziały przez zwodniczą moc grzechu. Bo my tylko wtedy stajemy się rzeczywiście uczestnikami Chrystusa, gdy aż do końca niezachwianie trzymamy się mocno naszej ufności, którą mieliśmy na początku.”

17. Jakie pytanie zadano odnośnie do czytelników „Strażnicy”, jeśli chodzi o utrwalanie naszej pierwotnej ufności?

¹⁷ Jak dawno ty, jako czytelnik „Strażnicy”, żywisz ufność, którą daje słowo zbawienia wypowiedziane przez Syna Bożego? Kiedy zacząłeś żywić tę ufność? Dopiero w tym roku? W roku ubiegłym? Trzy lata temu? Pięć, dziesięć, piętnaście, dwadzieścia pięć lat temu? Niejedni czytelnicy „Strażnicy” (którą zaczęto publikować w lipcu 1879 roku) żywią tę ufność od pięćdziesięciu lub więcej lat. To znaczy, że cieszyli się tym już przed rokiem 1914, w którym wybuchła pierwsza wojna światowa i w którym ten stary system rzeczy wkroczył w „czas końca”, a przy tym również w okres największego rozkwitu nauki w dziejach ludzkości. Czy ci czytelnicy utracili swą ufność ze względu na to, że minęło już tyle lat oczekiwania i że czas czekania jeszcze się nie skończył? Nie! Oni nadal czytają i popierają oraz rozpowszechniają „Strażnicę”, i to jest poważnym dowodem, że nie zaniechali swego trwania w ufności, którą żywili na początku, bez względu na to, jak dawno to było.

18, 19. (a) Co musimy czynić, aby to słowo, które wybawia życie, przyniosło nam pożytek? (b) Dlaczego rodowici Żydzi nie zaznają odpoczynku w tym starym świecie i tylko w jaki sposób możemy go zaznać?

¹⁸ Dzięki naszej ufności nie chcemy odstępować od żywego Boga, bo wiedza o Nim i o Jego Synu oznacza życie wieczne. (Jana 17:3, NW) Ale jeśli dopuścimy, aby się w nas rozwinęło „złe serce, wykazujące brak wiary”, to odstąpimy od Boga i Jego Syna. Być może dopiero niedawno usłyszeliśmy po raz pierwszy to słowo o życiu w nowym systemie rzeczy, czyli na „przyszłej zamieszkanej ziemi”. Ale to słowo, które wybawia życie, nie przyniesie nam pożytku ani teraz, ani w krytycznej przyszłości, jeśli w związku z nim nie będziemy nadal okazywać wiary. Dowodem tego są starożytni Żydzi.

¹⁹ W Hebrajczyków 4:2, 3 (NW) powiedziano o nich: „Bo nam również oznajmiono dobrą nowinę, tak jako im oznajmiono; lecz usłyszane słowo nie przyniosło im pożytku.” Dlaczego? „Ponieważ nie byli zjednoczeni przez wiarę z tymi, którzy usłyszeli. Bo my, którzy okazaliśmy wiarę, wchodzimy przecież do odpocznienia, właśnie jak powiedział [odnośnie do niewiernych Żydów]: ‚Tak przysiągłem w swym gniewie: „Oni nie wejdą do odpocznienia mego.”’” I do dzisiejszego dnia potomkowie tych Żydów nie mogą zaznać odpoczynku w tym świecie, nawet w Republice Izrael. Ale my pragniemy odpocząć w Bogu, Stwórcy. Możemy to osiągnąć tylko wówczas, gdy trwamy w naszej wierze i wzbudzanej przez nią ufności.

Wierzcie dla zachowania duszy przy życiu

 1. Czym jest wiara, szczególnie według definicji z Hebrajczyków 11:1, 2?

„WIERZYĆ”? A co to jest wiara? może zapytać nowy czytelnik „Strażnicy”. Niech każdy czytelnik „Strażnicy” poszuka definicji „wiary” w jakimś słowniku, który ma pod ręką. Oto jednak definicja wiary podana w Hebrajczyków 11:1, 2 (NW), której przykłady dali ludzie Boży czasów starożytnych przed naszą erą: „Wiara jest niezawodnym oczekiwaniem rzeczy spodziewanych, oczywistym przejawem rzeczywistości, których nie widać. Bo za jej pośrednictwem ludziom starożytnych czasów było wydane świadectwo”. Jehowa Bóg wydał im świadectwo, że Mu się podobali z powodu swej wiary, którą poparli uczynkami.

 2. Dlaczego ci ludzie żywili nadzieję, jak na przykład Abel?

² Ci ludzie mieli nadzieję. Oni z nadzieją wyczekiwali na coś. Ich nadzieja została w nich wzbudzona przez Boże wypowiedzi lub obietnice. Przypatrzmy się na przykład Ablowi, drugiemu synowi Adama i Ewy zrodzonemu poza ogrodem Eden. Abel żywił nadzieję. Dlaczego? Z powodu tego, co Jehowa Bóg powiedział w ogrodzie Eden w obecności ojca i matki Abla. W 1 Mojżeszowej 3:14, 15 (NW) powiedziano o tym: „Jehowa Bóg powiedział dalej do węża: ‚Za to, że uczyniłeś tę rzecz, (...) położę nieprzyjaźń między tobą, a niewiastą i między nasieniem twoim a nasieniem jej. Ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę.’” Dlatego Abel miał nadzieję na przyjście obiecanego Nasienia „niewiasty” Bożej i na zmiażdżenie głowy Kusiciela przez to Nasienie.

 3. Jaką nadzieję żywił Abraham i dlaczego?

³ Nadto należy również wspomnieć o hebrajskim patriarsze Abrahamie. Nakazawszy mu, aby opuścił swą ziemię ojczystą i krewnych, „Jehowa powiedział dalej do Abrahama: ‚(...) Uczynię z ciebie wielki naród i będę ci błogosławił, i chcę twe imię uczynić wielkim; i okażesz się błogosławieństwem. I pobłogosławię tym, którzy błogosławią tobie, a kto ci będzie złorzeczył, tego przeklnę, a za twoim pośrednictwem wszystkie rodziny na ziemi na pewno będą siebie błogosławić.’” (1 Mojż. 12:1-3, NW) W związku z tym ten bezdzietny Hebrajczyk, Abraham, żywił nadzieję, że będzie mieć dzieci, że będzie z niego wielki naród i że jego imię stanie się wielkim. Wtedy on będzie błogosławieństwem dla drugich, tak że wszystkie narody ziemi dostąpią błogosławieństwa za jago pośrednictwem.

 4. Zgodnie z czym działali zarówno Abel, jak również Abraham i co oznacza ich sposób postępowania?

⁴ Abel i Abraham spodziewali się uzyskać rzeczy z nadzieją oczekiwane. A zatem działali zgodnie ze spodziewanym uzyskaniem czegoś upragnionego. Ten