Myśl przewodnia dobrej nowiny: Królestwo Boże

„Szukajcie najpierw Królestwa Bożego i sprawiedliwości jego, a wszystko inne będzie wam dodane”. — Mat. 6:33, NP.

 1. Wokół czego koncentruje się dobra nowina? Dlaczego?

PUNKTEM centralnym, wokół którego skupia się dobra nowina zawarta w Piśmie Świętym, jest Królestwo Boże. Dlaczego można tak twierdzić? Ponieważ wszystko, co zamierzył Bóg względem ludzkości, ma mniej lub bardziej ścisły związek z tym Królestwem. Ludzie potrzebują dziś dobrego rządu — takiego, który by zapewnił im właściwe kierownictwo, ale nie kosztem swobód i wolności, inicjatywy, bodźców do działania bądź też indywidualności.

 2. Dlaczego rząd Boży jest lepszy niż jakiekolwiek rządy ludzi?

² Rząd Boży jest nieodzownym warunkiem życia i szczęścia rodu ludzkiego. Człowiek dał już wystarczające dowody na to, że nie potrafi sam rządzić w zadowalający sposób, bez względu na to, jaką formę władzy by wymyślił. Pewien prorok napisał w natchnieniu od Boga: „Wiem, Jahwe, że nie człowiek wyznacza swą drogę i nie w jego mocy leży kierować swoimi krokami, gdy idzie” (Jer. 10:23). Ale Stwórca wie dokładnie, czego potrzeba ludziom, dziełu Jego rąk. Zna ich uczucia, tęsknoty, zamiłowania, pragnienia (Mat. 6:7, 8, 32). Tylko On jest w stanie wypełnić ich życie prawdziwym zadowoleniem. W Biblii czytamy o Bogu: „Otwierasz rękę swą i zaspokajasz pragnienie wszystkiego, co żyje”. A uczyni to właśnie za pośrednictwem swojego Królestwa. — Ps. 145:16, NW.

 3. (a) Jaki związek zachodzi między Królestwem a najwyższą władzą Boga? (b) Opisz wybór i skład Królestwa.

³ Mesjańskie Królestwo Boże to rząd, który obmyślił i utworzył Bóg Jehowa, jedyny wszechwładny Pan całego uniwersum. Królestwo jest podporządkowane Jego zwierzchniej władzy i w swej działalności zależne od Niego (1 Kor. 15:27, 28). Jest narzędziem, za którego pomocą Bóg wyraża swą suwerenność oraz sprawuje panowanie nad ziemią. Na czele Królestwa stoi Syn Boży, Jezus Chrystus, inaczej mówiąc Mesjasz, będący obecnie nieśmiertelnym duchem niebiańskim. Jest on „odblaskiem Jego [Boga] chwały i odbiciem Jego istoty” (Hebr. 1:3). Podlega mu, jako Głowie, 144 000 współkrólów „wykupionych” spośród ludzkości, starannie wybieranych na przestrzeni minionych dziewiętnastu stuleci (Apok. 14:1-5). O Chrystusie powiedziano: „Nabyłeś Bogu krwią twoją ludzi z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu, i uczyniłeś ich Bogu naszemu królestwem i kapłanami, a będą królować na ziemi” (Apok. 5:9, 10). Królestwo to ma rządzić ziemią przez tysiąc lat, aby doprowadzić jej mieszkańców do właściwej pozycji przed Bogiem. — Apok. 20:4-6.

CZEGO KRÓLESTWO BOŻE DOKONA DLA LUDZI

 4. Jakiej pomocy Królestwo udzieli swoim ziemskim poddanym?

⁴ Prorok Boży oznajmia w odniesieniu do Jehowy: „Gdy Twe sądy jawią się na ziemi, mieszkańcy świata uczą się sprawiedliwości” (Izaj. 26:9). Istotnie, za pośrednictwem Królestwa każdemu człowiekowi na ziemi zapewniona zostanie osobista, szczegółowa uwaga i pomoc ku poznaniu właściwej drogi życia. Wszystkich posłusznych Król „poprowadzi (...) do źródeł wód życia”. — Apok. 7:17.

 5. Z jakich względów dzisiejsze rządy sprawiają zawód ludności oczekującej od nich pomocy?

⁵ Czy w dobie obecnej przeciętni ludzie mają taką opiekę? Czy mogą liczyć na takie pokierowanie ich krokami? Niestety rządy poświęcają bardzo niewiele uwagi poszczególnym obywatelom. Owszem, istnieją prawa mające służyć ich ochronie, a zarazem będące pewną wytyczną działania; wydali je ludzie i tak samo ludzie usiłują wprowadzać je w życie. Ale nie kładzie się nacisku na posłuszeństwo płynące z serca, wywołane przekonaniem o słuszności danej ustawy. Jeżeli w jakimś kraju zawodzi wymiar sprawiedliwości, a działacze na wysokich stanowiskach postępują bezprawnie i są przekupni, pociąga to za sobą zanik szacunku dla rządu i prowadzi do upadku moralnego całego narodu.

 6. Jaką jeszcze inną żywotną potrzebę zaspokaja Królestwo?

⁶ Pilną potrzebą jest dzisiaj również posiadanie nadziei, oczywiście opartej na uzasadnionych podstawach. Apostoł Paweł wyznał, iż ma „w Bogu nadzieję”, którą żywili także Żydzi, mianowicie że „nastąpi zmartwychwstanie sprawiedliwych i niesprawiedliwych” (Dzieje 24:15). Nadzieja to radosne oczekiwanie mające w perspektywie urzeczywistnienie spodziewanej rzeczy lub zdarzenia. Świat daje mało nadziei żyjącym, a zmarłym w ogóle nie daje żadnej. Jedyna licząca się nadzieja dla umarłych to zmartwychwstanie. Stanowi ono szansę nawet dla tych, którzy źle spożytkowali swoje życie: będą mogli się zmienić i uzyskać życie wiecznotrwałe. Pod rządami Królestwa Bożego powstaną z martwych miliony ludzi, aby uczyć się sprawiedliwości i życia. Jezus rzekł: „Nadchodzi godzina (...), kiedy to umarli [wszyscy znajdujący się w grobowcach pamięci, NW] usłyszą głos Syna Bożego, i ci, którzy usłyszą, żyć będą”. — Jana 5:25; Apok. 20:11-13.

 7. Jak spełnią się słowa Jezusa na temat Raju?

⁷ Do ludzi tego pokroju należał między innymi złoczyńca, który umarł przy boku Jezusa, ale przedtem usłyszał od niego obietnicę: „Będziesz ze mną w Raju” (Łuk. 23:43, NW). „Raj” oznacza „ogród” lub „park”, taki jak ów przepiękny obszar, który Bóg urządził, aby był odpowiednim miejscem zamieszkania dla doskonałego Adama (Rodz. 2:8, 9). Pod panowaniem Królestwa cała ziemia stanie się ‛uświetnionym podnóżkiem’ Boga, a dla jej mieszkańców życie będzie rozkoszą (Izaj. 66:1; 60:13, Poz). Władając ziemią, swoją własnością, za pośrednictwem Królestwa, Bóg dopilnuje, żeby znowu odzyskała równowagę ekologiczną; zlikwiduje skutki mniej więcej 6000 lat niefortunnych wysiłków i nadużyć człowieka; sama ziemia i jej warunki atmosferyczne, roślinność, świat zwierzęcy oraz ludzie — wszystko to zostanie tak skoordynowane, by można było żyć tutaj przyjemnie. Wyniknie stąd jeszcze większa cześć i chwała dla naszego Stworzyciela. — Ps. 148.

POMOC POD WZGLĘDEM FIZYCZNYM, MORALNYM I EMOCJONALNYM

 8. (a) Jaką służbę będą pełnić 144 000 współtowarzyszy Chrystusa poza sprawowaniem władzy królewskiej? (b) Jakimi będą kapłanami? (Hebr. 4:15)

⁸ Z powyższego widzimy, że Królestwo Boże dokona dużo więcej dobrego niż się na ogół oczekuje od rządu. Osiągnie tak wspaniałe rezultaty dzięki temu, że jego królowie będą zarazem stanowić niebiańskie kapłaństwo, oczywiście nie przypominające w niczym ziemskiej hierarchii kapłanów, którym parafianie mają się spowiadać, będąc trzymani w rygorystycznym posłuszeństwie za pomocą zabobonów, i których utrzymanie obciąża lud wielkim brzemieniem kosztów. Królowie ci, w liczbie 144 000, zwani są słusznie „królewskim kapłaństwem” i podlegają Arcykapłanowi Jezusowi Chrystusowi (1 Piotra 2:9). Nie będą szukać własnych korzyści ani ubiegać się o materialne wzbogacenie, ponieważ będą to kapłani niebiańscy, wierni naśladowcy swego wielkiego, miłosiernego Arcykapłana. Spocznie na nich obowiązek zorganizowania działalności wychowania ludzi pod względem duchowym. Nie będzie już wówczas na ziemi zwodniczych, fałszywych religii ani żadnych systemów politycznych uciskających obywateli, ani jakiegokolwiek wyzysku ekonomicznego. Wszelkie instytucje, które obecnie sieją dookoła zgubę, same będą wydane na zatracenie. — Apok. 11:18.

 9. Jakie będą rezultaty oddziaływania „królewskiego kapłaństwa”?

⁹ W miarę czynionych postępów pod względem duchowym i coraz lepszego stosowania się do słusznych zasad w życiu codziennym ludzie mocą niebiańskiego grona królów-kapłanów zostaną wydźwignięci do doskonałości. Nikt wtedy nie będzie już musiał mówić: „Nie czynię bowiem dobra, którego chcę, ale czynię to zło, którego nie chcę” (Rzym. 7:19). Każdy człowiek doskonały będzie w pełni panował nad wszelkimi swoimi zdolnościami i odruchami; stanie się naprawdę ‛obrazem i podobieństwem Boga’, rzetelnym odbiciem Jego chwały. — Rodz. 1:26, 27; Rzym. 3:23.

10. Czy to „królewskie kapłaństwo” ulegnie degeneracji, jak nieraz już bywało z innymi? Uzasadnij tę odpowiedź.

¹⁰ Skąd pewność, że można pokładać ufność w tym królestwie kapłanów? Czy ono też nie stoczy się w końcu na dno, jak tyle dawniejszych rządów i systemów kapłaństwa? Nie, ponieważ cokolwiek czyni Bóg, to przede wszystkim opiera należycie na sprawiedliwości. „Podstawą Twego tronu sprawiedliwość i prawo” — oświadczył psalmista (Ps. 89:15; Wyjścia 34:6, 7). Właśnie dlatego na zorganizowanie „królewskiego kapłaństwa” poświęcił całe wieki, podczas których pieczołowicie wybierał, szkolił, doświadczał i doskonalił jego poszczególnych członków.

NIEBIAŃSKI SYN BOŻY STAJE SIĘ CIAŁEM

11. Jaki był bieg życia Króla do czasu, kiedy wyrósł na doskonałego mężczyznę?

¹¹ Na samym czele stoi Król, będący zarazem Głową „królewskiego kapłaństwa”. Jest on pierwszym stworzeniem Boga, Jego ‛Synem Jednorodzonym’ (1 Jana 4:9; Apok. 3:14). Nigdzie w Piśmie Świętym nie wspomniano, jakoby wchodził w skład tak zwanej „Trójcy” albo był równy Bogu Jehowie. Sam natomiast rzekł o Jehowie: ‛Mój Ojciec, mój Bóg’ (Jana 20:17). Tenże Syn, Jezus Chrystus, przebywając na ziemi potwierdził, że miał przedludzką egzystencję u boku swego Ojca w niebie (Jana 8:56-58). Dla Stwórcy, Jehowy Boga, nie stanowiło żadnego problemu przeniesienie życia swojego Syna do dziewiczego łona panienki imieniem Maria. W konsekwencji Jezus, chociaż miał niebiańskiego Ojca, narodził się z niewiasty jako doskonałe dziecię ludzkie; tym samym przestał być jak dawniej niebiańskim duchem (Gal. 4:4; Łuk. 1:35). Z czasem dorósł i stał się doskonałym mężczyzną — pełnym odpowiednikiem doskonałego Adama, który potem zgrzeszył i wydał na świat dzisiejszy ród ludzki. — Jana 1:14; 1 Kor. 15:45.

12. Jak w postępowaniu Jezusa uwidoczniła się jego pokora i miłość Jehowy?

¹² Na temat gotowości Syna Bożego, by z pokornego posłuszeństwa wobec Ojca oraz z miłości do rodzaju ludzkiego zejść z wyższego, duchowego stopnia życia i wziąć na siebie naturę ludzką, czytamy w Biblii: „Wyzbył się samego siebie i przybrał kształt niewolnika, i przyszedł, aby być na podobieństwo ludzi. Co więcej, kiedy się znalazł w postaci człowieka, zdobył się na pokorę i przestrzegał posłuszeństwa nawet aż do śmierci — i to śmierci na palu męki” (Filip. 2:7, 8, NW). Ogromna była miłość Ojca, jeśli tak poświęcił swego Syna. Apostoł Jan napisał o tym: „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne”. — Jana 3:16.

CIERPIENIA JEZUSA KORZYŚCIĄ DLA LUDZKOŚCI

13. Dlaczego Chrystus musiał cierpieć i nawet umrzeć?

¹³ Dlaczego Syn Boży musiał przejść wszystkie te próby, aż do śmierci włącznie? Przede wszystkim wymagało tego Boskie zamierzenie, żeby utworzyć sprawiedliwy rząd Królestwa, będący wyrazem suwerennej władzy Jehowy. Z drugiej strony śmierć Jezusa była niezbędnym warunkiem zbawienia i życia całej ludzkości. Jak to rozumieć?

14. (a) Co zapewnia nam ziemska droga życia Jezusa? (b) Jak apostoł Paweł opisuje tę drogę i jej wynik?

¹⁴ Bieg życia Jezusa Chrystusa, dokładnie zharmonizowany z wolą Bożą, uwypukla sprawiedliwość oraz sumienność Boga, a ponadto gwarantuje ziemi niezachwiany i nieprzekupny rząd. Dostarcza solidnej podstawy naszej wierze. Aby się zakwalifikować do roli niebiańskiego Króla i Arcykapłana, musiał Jezus przejść najsurowszą, najbardziej gruntowną próbę. Apostoł Paweł pisał na ten temat:

„Z głośnym wołaniem i płaczem za dni ciała swego zanosił On gorące prośby i błagania do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i został wysłuchany dzięki swej uległości. A chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. A gdy wszystko wykonał, stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy Go słuchają, nazwany przez Boga kapłanem na wzór Melchizedeka [kapłana z czasów Abrahama, a więc sprzed zawarcia Przymierza Prawa; powołanie jego pochodziło bezpośrednio od Boga]”. — Hebr. 5:7-10.

15. (a) O co Chrystus prosił Boga „z głośnym wołaniem i płaczem”? (b) Jakiego nauczył się posłuszeństwa i z jakim wynikiem?

¹⁵ Jezus w doskonałej mierze wytrwał w prawości. ‛Głośno wołał’ do Boga nie w tej myśli, by uniknąć ofiarnej śmierci za ród ludzki, lecz by nie umrzeć wskutek niezadowolenia Boga z powodu niewierności lub jakiegokolwiek niedopisania ze swej strony. Pragnął, by jego życie było uwieńczone sukcesem. „Nauczył się posłuszeństwa”. Oczywiście był już posłuszny w niebie, w warunkach całkowicie temu sprzyjających; ale na ziemi posłuszeństwo wobec Boga wywoływało prześladowania i cierpienia, a nawet prowadziło do zupełnie krytycznych sytuacji. Jezus był doskonały i sprawiedliwy, od urodzenia bez skazy, niemniej przy końcu swego ziemskiego biegu osiągnął doskonałość w bez porównania szerszym sensie jako należycie wykwalifikowany i wypróbowany, prawdziwy Król i Kapłan.

16. Co zdziałały ziemskie próby i cierpienia Jezusa w sprawie zbawienia ludzkości?

¹⁶ A jaką rolę odegrały ziemskie próby i cierpienia oraz śmierć Jezusa w dziele zbawienia ludzkości? Ten sam apostoł odpowiada:

„Dlatego musiał się upodobnić pod każdym względem do braci, aby stał się miłosiernym i wiernym arcykapłanem wobec Boga dla przebłagania za grzechy ludu. W czym bowiem sam cierpiał będąc doświadczony, w tym może przyjść z pomocą tym, którzy są poddani próbom”. — Hebr. 2:17, 18.

LUDZKOŚĆ ODKUPIONA PRZEZ CHRYSTUSA

17-19. (a) W jakim niekorzystnym położeniu znalazła się ludzkość? (Rzym. 7:14; Ps. 49:6-9). (b) W jaki sposób Jezus otwarł wyjście z tej nieszczęsnej sytuacji?

¹⁷ Kiedy Adam zbuntował się przeciw Bogu, stał się Jego wrogiem i tym samym podciął swoje życie oraz sprawił, że jego potomstwo rodzi się grzeszne — zaprzedane w niewolę grzechu i śmierci (Rodz. 3:17-19; Ps. 51:5). Jak stąd widać, jego dzieci nie były rozmyślnymi grzesznikami. Można je było wykupić (Rzym. 8:20). Jezus Chrystus musiał jako Kapłan złożyć ofiarę takiej wartości i jakości, ażeby stanowiła dostateczne zadośćuczynienie za grzech. Żaden z potomków Adama nie był w stanie tego dokonać ani pieniędzmi, ani nawet przez ofiarowanie własnego życia; cena była zbyt wysoka, gdyż wymagana była równowartość Adama — życie doskonałego człowieka. Dopiero Chrystus zgotował konieczny „okup odpowiedni za wszystkich” (1 Tym. 2:5, 6, NW). Urzeczywistnił w pełni to, co obrazowało niższego rzędu ofiary zwierzęce, składane w ramach przepisanych Prawem Mojżeszowym.

¹⁸ Doniesienie biblijne przedstawia Jezusa zwracającego się do Boga w chwili chrztu z następującymi słowami: „Ofiary ani daru nie chciałeś, aleś Mi utworzył ciało [doskonałe ciało ludzkie]; całopalenia i ofiary za grzech nie podobały się Tobie. Wtedy rzekłem: Oto idę — w zwoju księgi [w Prawie, zwłaszcza w przepisach dotyczących królów, jak w Księdze Powtórzonego Prawa 17:19, 20] napisano o Mnie — abym spełniał wolę Twoją, Boże”. — Hebr. 10:5-7; Ps. 40:7, 8.

¹⁹ A zatem wszystko, co otrzymamy, wszelkie nasze nadzieje, Bóg powiązał z Jezusem Chrystusem. Czego ten wielki Król już dokonał dla naszego dobra i co jeszcze uczyni, omówimy szerzej w następnym artykule.