„Módlcie się w duchu przy każdej sposobności”
„Przyjmijcie (...) miecz ducha, to jest słowo Boże, a zarazem wszelką formą modlitwy i błagania nadal módlcie się w duchu przy każdej sposobności.” — Efez. 6:17, 18, NW.
1. Jak słudzy Jehowy zawsze różnili się swymi modlitwami od wszystkich innych ludzi?
SŁUDZY Jehowy nie tylko wiedzą, jak się posługiwać Biblią, czyli nie tylko biegle władają „mieczem ducha” w publicznej działalności kaznodziejskiej, ale także wiedzą, że trzeba stale ‚modlić się w duchu przy każdej sposobności’. Dlatego świadkowie Jehowy są ludem, który wiele się modli. Modlitwa jest dziś znamienną cechą ich wielbienia, prawdziwego wielbienia Jehowy. W różnych okolicznościach modlitwa zapewnia im bezpośrednią, osobistą łączność z Bogiem. Podobnie w przeszłości bliższej czy dawniejszej to osobiste, z serca wypływające zwracanie się do Jehowy w modlitwie odróżniało prawdziwych Jego wielbicieli od odstępców i pogan, których namiastki modlitwy nacechowane są formalizmem i daremną obfitością słów. (Mat. 6:7) Poza tym modlitwy prawdziwych wielbicieli Boga, skoro wypływają prosto z serca, nie bywają odczytywane z modlitewnika ani nie wymagają pomocy różańców lub młynków modlitewnych.
2. Jakie poglądy na temat modlitwy mają różni ludzie, lecz jakie zdanie mają o niej świadkowie Jehowy?
2 Szydercy naigrywają się z modlitwy, nazywając ją stratą czasu. Powiadają, iż „te uniesienia nigdy nie wzbijają się wyżej niż głowa tego, kto je przeżywa”. Inni, którzy uznają „religię natury” własnego pomysłu, twierdzą, że „wartość modlitwy polega jedynie na subiektywnym oddziaływaniu”. Mają przy tym na myśli, że modlitwa „pomaga zaangażowanemu reagować na własną modlitwę i stać się takim jakim siebie widział w modlitwie”. Ponadto istnieje wiele rzekomych chrześcijan, którzy odmawiają publicznie długie modlitwy, czcząc w ten sposób Boga wargami, podczas gdy serce ich jest dalekie od Niego. (Mat. 15:8) W pewnej gazecie wydawanej w Bostonie (USA) doniesiono kiedyś: „Wielebny (...) wygłosił najpiękniejszą modlitwę, jaką kiedykolwiek wysłuchali bostońscy słuchacze.” Właśnie o to chodzi. Te modlitwy są wygłaszane dla słuchaczy, a nie kierowane do Boga w niebie. Jednakże modlitwa nie ma być traktowana jako okazja do wygłoszenia kazania wzbudzającego podziw u ludzi. (Marka 12:40) Krótko mówiąc, modlitwa wymaga, aby ją wypowiadać z należytą skromnością i rozsądną zwięzłością. (Mat. 6:5, 6) Dla szczerych chrześcijan, jakimi są świadkowie Jehowy, modlitwa nie jest urojeniem, fantazją czy bałamuceniem. Ona żyje w praktyce, coś sprawia, prowadzi do pożądanych rezultatów. Wymaga to jednak, żeby słudzy Jehowy nie tylko się modlili o to, by się działa wola Boża, ale też odpowiednio do tego żyli. Rozważmy teraz szereg doświadczeń świadków Jehowy z czasów dawniejszych i nowszych, które wskazują, iż Bóg odpowiedział na ich modlitwy.
MODLITWA W ZWIĄZKU Z ODDANIEM SIĘ BOGU I CHRZTEM
3, 4. Przytocz przykłady modlitwy związanej z chrztem.
3 Oddanie się Bogu i chrzest powinny być dokonywane z modlitwą. Wiemy, że Jezus uważał za konieczne modlić się przy swoim chrzcie. Napisano: „Stało się, gdy był chrzczony wszystek lud, i gdy też Jezus był ochrzczony i modlił się, że się niebo otworzyło.” — Łuk. 3:21, NT.
4 Trzy lata temu pewna zamężna niewiasta w Stanach Zjednoczonych, która mniej więcej od roku studiowała Pismo święte, postanowiła usymbolizować chrztem swe oddanie się Bogu na służbę, chociaż jej mąż był przeciwnikiem. Wspomniała więc w modlitwie, że swoje pragnienie służenia bez zastrzeżeń Jehowie chciałaby potwierdzić takim uroczystym ślubowaniem. Rozumiała, że ten ślub będzie od niej wymagał wyłącznego oddania wobec Boga pomimo sprzeciwów ze strony męża. Modliła się o możliwość usymbolizowania swego oddania przez zanurzenie w wodzie już podczas najbliższego zgromadzenia obwodowego, na którym miał być zorganizowany chrzest. Modlitwa jej została wysłuchana, bo sytuacja w domu zmieniła się tak dalece, że mgła być obecna na zgromadzeniu i poddać się ochrzczeniu. Podczas chrztu ponownie modliła się, aby dać wyraz swej wdzięczności. A więc modlitwa doprowadziła u tej niewiasty do oczekiwanych wyników oraz dodała jej sił duchowych potrzebnych do spełnienia ślubu oddania.
DZIĘKCZYNIENIE PRZY POSIŁKACH
5, 6. Wskaż na podstawie przykładów, do jakich wyników może prowadzić modlitwa przy posiłkach.
5 Modlitwy przy posiłkach nie powinno się uważać za tradycję przyjętą z religii fałszywej. Jest to zwyczaj, który mocno tkwi korzeniami w Biblii. Nawet Jezus wypowiedział błogosławieństwo w formie modlitwy, gdy karmił pięć tysięcy ludzi pięcioma chlebami i dwiema rybami. (Marka 6:41) Jezus uważał za słuszne złożyć przez tę modlitwę podziękowanie Jehowie za dokonanie cudu, a ponadto sprawiła ona, że podczas tego posiłku spoczywało na zgromadzonej rzeszy ludzkiej błogosławieństwo Jehowy.
6 U pięcioosobowej rodziny, która w ubiegłym roku cała oddała się Jehowie, zdarzyło się, co następuje: Po chrzcie ojciec postanowił wprowadzić zwyczaj modlitwy przy każdym posiłku, tak jak to przyjęto u świadków Jehowy w domach Betel, którzy tam pracują w interesie dzieła w poszczególnych krajach. Odtąd ta rodzina wykazuje znacznie większe docenianie opieki ze strony Jehowy. Wszyscy zaczęli odczuwać serdeczną potrzebę dziękowania Jehowie za każdy posiłek, bo widzą w nim dowód spełnienia się Jego obietnicy, że będzie zaopatrywać swych sług w rzeczy konieczne do codziennego życia. (Mat. 6:11) Odkąd wypowiada się przy stole modlitwy, panuje w tej rodzinie porządek. Dawniej każdy sięgał pierwszy po jedzenie, aby możliwie prędko skończyć i uciec w swoją stronę, jak gdyby dom rodzinny był stacją benzynową, gdzie każdy stara się szybko być obsłużony i znowu popędzić dalej. Teraz pora posiłku jest radosnym zebraniem rodzinnym; wszyscy jedzą spokojnie i przyzwoicie, prowadzą interesujące chrześcijańskie rozmowy, a na całej rodzinie spoczęło błogosławieństwo pokoju Jehowy. Takie modlitwy naprawdę wydają dobre rezultaty.
MODLITWY, KTÓRE DOZNAJĄ PRZESZKÓD WSKUTEK GRZECHU
7, 8. (a) Co miał na myśli Piotr, mówiąc: „Aby nie było przeszkody w modlitwach waszych”? (b) Podaj przykład z obecnych czasów.
7 Apostoł Piotr w pierwszym stuleciu n.e. radził mężom, że mają właściwie postępować wobec swych żon, „aby nie było przeszkody w modlitwach waszych”. (1 Piotra 3:7, NT) Podkreślił przez to, że modlący się powinien zawsze pozostawać duchowo w prawidłowym stosunku do Boga. Musi być moralnie czysty i nie może rozmyślnie grzeszyć. Jeżeli jest w oczach Bożych obarczony winą, czyli niegodny przyjęcia, to jego modlitwy doznają „przeszkody”. Innymi słowy, nieczyste sumienie przeszkadza mu we właściwym modleniu się, a Jehowa nie nakłania do jego próśb przychylnie słuchającego ucha. Zatem modlitwa jego nie jest wysłuchana. Jehowa pozostaje głuchy na jego prośby. Z tego też powodu na większość modlitw niesprawiedliwych ludzi ze świata nie ma żadnej odpowiedzi. — Ps. 66:18, 19; Przyp. 15:29.
8 Na przykład w pewnym zborze świadków Jehowy zaobserwowano, że jeden z braci proszony na zebraniu o modlitwę w imieniu całego zgromadzenia, jakoś nie modli się o wybaczenie grzechów. Stało się to u niego dość łatwą do zauważenia „przeszkodą” w modlitwie. Później powstały wątpliwości co do jego prowadzenia się i w końcu wyszło na jaw, że przez ten cały czas faktycznie był moralnie nieczysty. Chociaż był żonaty i jego żona była aktywnym członkiem zboru, utrzymywał intymne stosunki z pewną kobietą ze świata. „Przeszkoda” w jego modlitwie doprowadziła do zdemaskowania go i następnie do wykluczenia ze społeczności zboru chrześcijańskiego.
MODLITWY Z WYZNANIEM GRZECHU
9, 10. (a) Dlaczego potrzebne są modlitwy z wyznaniem grzechu? (b) Podaj przykład takiej modlitwy z dawnych czasów oraz z doby obecnej.
9 Kto z nas nie popełnia żadnych błędów? (Ps. 51:5) Grzechy i uchybienia nadwerężają nasz stosunek do Boga i do współbraci w zborze. Zwróćmy uwagę na jedną z modlitw Dawida, dotyczącą wyznania grzechu: „Grzech mój wyznałem Tobie i winy mojej nie kryłem. Rzekłem: Wyznam występki moje Panu. Wtedy ty odpuściłeś winę grzechu mego.” (Ps. 32:5, Sz; 2 Sam. 12:13, 14) Kiedy Dawid szczerze wyznał swoją winę i Jehowa mu przebaczył, mógł znowu mieć czyste sumienie. W dzisiejszych czasach, gdy przed nami jest Armagedon, wszystkim nam potrzeba mieć sumienie nie obarczone grzechem, żebyśmy zdołali pokonać coraz wyżej się piętrzące przeciwności. Jeśli ktoś ma sumienie obciążone brzemionami winy, powinien jak najprędzej wyznać to Jehowie i braciom, aby znowu mógł podnieść czoło jak człowiek czysty i prawy. Wtedy jego modlitwy nie będą więcej doznawać „przeszkody”. — 1 Tym. 1:18, 19.
10 Przed trzema laty pewien kaznodzieja spośród świadków Jehowy, pracujący jako pionier specjalny, zachorował pod koniec miesiąca. Brakowało mu jeszcze trzydziestu godzin do osiągnięcia miesięcznego kwantum, które go uprawniało do otrzymania zasiłku pieniężnego. Ponieważ ten zasiłek był mu wtedy szczególnie potrzebny, pozwolił sobie nierzetelnie podać w raporcie pełną liczbę godzin, mając nadzieję, że w następnym miesiącu nadrobi te brakujące trzydzieści godzin służby kaznodziejskiej. Jednakże trudności nie ustawały i nie mógł nadrobić tego czasu. Wyglądało, jak gdyby na jego działalności głoszenia przestało spoczywać błogosławieństwo Jehowy. Wyznał w modlitwie swój błąd Jehowie. Napisał również do Towarzystwa, prosząc o wybaczenie i zgłaszając gotowość uregulowania sprawy. Biuro główne Towarzystwa pokierowało się miłosierdziem; nie zażądano nawet zwrotu zasiłku, pod warunkiem, że nadrobi te trzydzieści godzin podczas urlopu latem następnego roku. Modlitwa z wyznaniem uchybienia faktycznie przyniosła ulgę obciążonemu sumieniu i przywróciła właściwe stosunki z Jehową i Jego ludem. Czy więc ta modlitwa była bezskuteczna? — Hebr. 13:18.
W POKUSZENIACH
11, 12. Dlaczego należy się modlić w pokuszeniach?
11 Modlitwa ma nader ważne znaczenie w chwilach pokuszenia. Jezus radził: „Czuwajcie i módlcie się, abyście nie popadli w pokuszenie.” — Mat. 26:41, NP.
12 Pewien świadek Jehowy od dłuższego czasu pracuje jako inżynier w przedsiębiorstwie budowlanym na zachodzie Stanów Zjednoczonych; jednocześnie przewodzi miejscowemu zborowi świadków Jehowy i zdaje sobie sprawę, że świeckie zatrudnienie jest rzeczą drugorzędną wobec głównego powołania życiowego, za które uważa chrześcijańską służbę Bożą. Jest ono dla niego tym, czym dla apostoła Pawła było wytwarzanie namiotów. (Dzieje 18:1-4) Nadzorca ten dobrze zarabia w swym świeckim zawodzie i na tym poprzestaje. Pracuje w firmie czterdzieści godzin tygodniowo, a potem ze spokojną głową może się zajmować zadaniami związanymi ze służbą kaznodziejską. W ubiegłym roku właściciele firmy przedłożyli mu kuszącą propozycję objęcia stanowiska kierownika całego przedsiębiorstwa. Zaofiarowali mu wyższe uposażenie i jeszcze różne inne tak zwane korzyści. Ale z tym stanowiskiem byłaby też połączona większa odpowiedzialność, która mogłaby go nieraz kosztować niejedną bezsenną noc i wiele dodatkowych godzin pracy. Ten świadek przedstawił sprawę Jehowie w modlitwie. Na skutek tego miał tyle siły, żeby odrzucić kuszącą ofertę. Obecnie cieszy się, że ma zawsze dosyć czasu, aby się wywiązać z licznych obowiązków wynikających ze służby kaznodziejskiej.
MODLITWY W CZASIE CHOROBY CIELESNEJ
13, 14. (a) O co mamy się modlić, będąc chorzy cieleśnie? (b) Podaj przykład z naszych czasów, który to potwierdza?
13 Któż jeszcze nigdy w swoim życiu nie chorował cieleśnie? Gdy Dawid kiedyś zachorował, napisał o postępowaniu Jehowy wobec chorych: „Pan pokrzepi go na łożu boleści; uleczysz w chorobie jego wszystkie słabości jego.” (Ps. 41:4, Sz) Słudzy Jehowy nie modlą się o cudowne uzdrowienie. Modlą się raczej o to, aby potrafili podjąć właściwe kroki w celu powrotu do zdrowia. Nadto modlitwa zapewnia choremu pociechę od Jehowy i to mu pomaga znosić cierpliwie chorobę do czasu, gdy siły jego organizmu ją pokonają i przywrócą mu zdrowie.
14 Niedawno pewna niewiasta spośród świadków Jehowy miała się poddać operacji usunięcia złośliwej narośli. Znalazła się wskutek tego w trudnej sytuacji, ponieważ żaden z miejscowych lekarzy nie chciał się podjąć takiej operacji bez dokonania transfuzji krwi. Stosownie do jej modlitwy o kierownictwo zaczęto też w różnych innych miejscowościach poszukiwać chirurga, który by dokonał operacji bez transfuzji krwi. W końcu znalazł się taki lekarz. Operacja udała się bez transfuzji. Ta siostra już wyzdrowiała i nadal bierze udział w dziele głoszenia. Modlitwa pokrzepiła jej wiarę i dodała sił do odrzucenia transfuzji krwi bez względu na okoliczności. Pomogła również znaleźć wyjście z trudnej sytuacji. — 1 Kor. 10:13.
MODLITWY W WYPADKU CHOROBY DUCHOWEJ
15, 16. (a) Co powiada Jakub o modlitwie za chorego duchowo? (b) Czy modlitwa jest mu rzeczywiście pomocna?
15 Istnieją jeszcze choroby innego rodzaju, określone mianem „choroby duchowej”. Stan ten pojawia się, gdy zostaje porażona słabością czyjaś wiara w Boga. Popadłszy w taką chorobę, trzeba do wyrwania się z niej koniecznie skorzystać z pomocy modlitwy. Jakub udziela nam w związku z tym następującej rady: „Choruje kto pośród was? Niech zawoła do siebie starszych mężów ze zboru i niech się modlą nad nim, nacierając go olejkiem w imię Jehowy. A modlitwa wiary uzdrowi niedomagającego i Jehowa go podźwignie.” — Jak. 5:14, 15, NW.
16 Kilka lat temu zachorował w ten sposób jeden ze świadków Jehowy, należący do pomazanego ostatka. Poproszono dwóch starszych braci, aby go odwiedzili. Okazało się, że ten namaszczony brat stracił ufność i już od trzech miesięcy nie modlił się do Jehowy. Nic dziwnego, że się czuł duchowo chory! Ci dwaj słudzy Boży, którzy go odwiedzili, zastosowali jako kojący olejek Biblię, Słowo Boże, starając się odbudować w jego umyśle i sercu rozeznanie zamierzeń Jehowy. Modlili się też wraz z tym niedomagającym bratem w jego domu o przywrócenie mu zdrowia duchowego. Ich wizyta dała dobre wyniki. Jakub napisał dalej w związku z tym: „Wiele może [zdziałać] gorliwa modlitwa sprawiedliwego.” — Jak. 5:16, NT.
MODLITWY PODCZAS PRZEŚLADOWAŃ
17, 18. (a) Jakie korzyści daje modlitwa podczas prześladowań? (b) Podaj przykłady.
17 Kiedy Jezus przebywał na ziemi był prześladowany, i tak samo dzisiaj lud Jehowy podlega różnym formom prześladowań. (Jana 15:20) Niektórzy za postawę wiernych sług Bożych cierpią za murami więzień. Inni za to, że są świadkami Jehowy, bywają gwałtownie atakowani przez własną rodzinę lub otoczenie, wśród którego żyją. Bez modlitwy nie znieśliby tych wszystkich prześladowań. Prorocy dawnych czasów — między innymi Hiob — są dla nich pod tym względem dobrym przykładem, bo przetrwali okresy prześladowań, a ich modlitwy zostały wysłuchane. „Bracia, za wzór w cierpieniu zła i ćwiczeniu cierpliwości bierzcie proroków, którzy przemawiali w imieniu Jehowy. (...) Słyszeliście o wytrwaniu Hioba (...) Czy ktoś spośród was cierpi zło? Niech nie ustaje w modlitwie.” — Jak. 5:10, 11, 13, NW.
18 W roku 1958 Harold King, z pochodzenia Brytyjczyk, a po ukończeniu Szkoły Galaad misjonarz świadków Jehowy, został w Szanghaju skazany na pięć lat pozbawienia wolności za głoszenie dobrej nowiny o Królestwie Bożym. W końcu został zwolniony po czterech latach i siedmiu miesiącach przebytych w chińskim więzieniu. Przez cały ten okres regularnie modlił się, o czym sam tak pisze: „Modliłem się jawnie trzy razy dziennie na oczach wszystkich, którzy przechodzili obok mojej celi.” Modlitwy brata Kinga zostały wysłuchane, bo przetrwał te lata uwięzienia nie tylko zdrowy cieleśnie, ale — co wiele ważniejsze — również ze zdrowym duchem.
MODLENIE SIĘ O WŁAŚCIWE DECYZJE
19, 20. Jak modlitwa pomaga podejmować właściwe decyzje?
19 Nam wszystkim, zarówno młodym, jak i starym, stale potrzeba kierować się mądrością, aby podejmować właściwe decyzje. Znowu Jakub udziela nam następującej rady: „Jeśli komu brak mądrości, niech prosi Boga, który szczerze daje wszystkim, nie wymawiając, a otrzyma ją. Ale niech prosi z wiarą i bez powątpiewania.” — Jak. 1:5, 6, NDb.
20 Chcielibyśmy tu podać przykład pewnego młodocianego sługi Jehowy ze Stanów Zjednoczonych, który w szkole średniej wyróżniał się osiągnięciami w nauce i w sporcie. Na krótko przed ukończeniem szkoły jakiś klub piłki nożnej zaproponował mu stypendium fundowane, które by umożliwiło studia w wyższej uczelni. Odwiedzali go działacze i czołowi sportowcy, aby go zachęcić do przyjęcia tej oferty. Młody człowiek stanął wobec decyzji życiowej. Walczył ze sobą całymi dniami, jednego dnia był skłonny przyjąć stypendium, a nazajutrz wolał podjąć pełnoczasową służbę kaznodziejską. W końcu powierzył sprawę Jehowie w modlitwie. Ale nie tylko modlił się codziennie, lecz w czasie wolnym od zajęć szkolnych brał także pilnie udział w publicznej służbie kaznodziejskiej. W odpowiedzi na swoje modlitwy poczuł dość sił do zdecydowania się na pełnoczasową służbę pionierską i zrezygnowania z oferowanego mu stypendium. Powziął właściwą decyzję!
WSTAWIENNICTWA
21, 22. (a) Co należy rozumieć przez wstawiennictwo? (b) Podaj kilka przykładów, w których były kierowane do Boga takie modlitwy w przeszłości i w dobie obecnej.
21 Zawsze słuszne i potrzebne jest w modlitwach wstawiennictwo za naszymi wiernymi braćmi, którzy są uwięzieni lub stają na śledztwach i przed sądami. Ponadto Paweł, zanim go po raz drugi aresztowano i postawiono przed sądem rzymskim, napisał do Tymoteusza: „Napominam tedy przede wszystkim, aby czynione były błagania, modlitwy, prośby [wstawiennictwa, NW] i dzięki za wszystkich ludzi; za królów i za wszystkich przełożonych, abyśmy cichy i spokojny żywot wiedli we wszelkiej pobożności.” — 1 Tym. 2:1, 2, NT.
22 Podobnie za naszych czasów wyłaniają się niekiedy ważne kwestie prawne, związane z dziełem kaznodziejskim świadków Jehowy, które mają być rozstrzygane przez wysokie trybunały. Tak było na przykład w Kanadzie, w Stanach Zjednoczonych, Anglii, Afryce Południowej, Szwajcarii, Australii, na Filipinach i w innych krajach. W takich chwilach świadkowie Jehowy tam zamieszkujący zwracali się do Jehowy w modlitwach z prośbami na tę intencję. Prosili Go, żeby zechciał — jeśli taka jest Jego wola — udzielić danym sędziom szczególnej mądrości, dzięki której rozstrzygnęliby sprawę na ich korzyść, aby nakazane przez Boga dzieło głoszenia mogło się dalej rozwijać w spokoju. W odpowiedzi na takie wstawiennictwo w modlitwach lud Jehowy osiągnął wiele zwycięstw przed sądami najwyższymi poszczególnych krajów.
MODLITWY O POKRZEPIENIE
23, 24. Podaj przykłady modlitw, które sprawiły pokrzepienie.
23 Ponieważ obecnie żyjemy w czasach, kiedy jesteśmy wystawieni na coraz większy nacisk trudności, więc wszyscy potrzebujemy zachęty i pokrzepienia. Każdy z nas może się znaleźć w sytuacji, w której mógłby upaść na duchu. Gdy Nehemiasz się dowiedział, że mury miejskie Jeruzalem leżą jeszcze w gruzach, bardzo się tym zasmucił. Sprawę tę włączył do swych modlitw. „A gdym usłyszał takie słowa, usiadłem i płakałem, i żałowałem przez wiele dni, pościłem i modliłem się przed obliczem Boga niebieskiego.” (Neh. 1:4, Wk) Modlitwa Nehemiasza dała pożądane wyniki. Król perski kazał mu udać się do Jeruzalem w celu czuwania nad odbudową murów.
24 W Kalifornii pewien ojciec i syn poznali prawdę, po czym oddali się Bogu. Natomiast matka nie okazywała żadnego zainteresowania. Po pewnym czasie zachorowała. Lekarze rozpoznali chorobę serca i orzekli, że nie pożyje długo. Ojciec i syn bardzo się tym zmartwili. W końcu zwrócili się w modlitwie ze swą troską do Jehowy i prosili Go o spowodowanie, żeby w matce wzbudziła się wiara. Wkrótce potem matka zaczęła zadawać pytania dotyczące Biblii. W ostatnim okresie życia przyjęła prawdę, wydawała też świadectwo przy użyciu telefonu i zmarła w nadziei na życie w nowym porządku rzeczy. Żarliwe modlitwy ojca i syna zostały wysłuchane. Obaj są obecnie pełnoczasowymi kaznodziejami pionierskimi.
MODLITWA W CHWILACH NIEBEZPIECZEŃSTWA
25, 26. Jakie przykłady wskazują, że Bóg wysłuchuje modlitwy zasyłane w chwilach niebezpieczeństwa?
25 w chwilach krańcowo niebezpiecznych żarliwa modlitwa jest szczególnie ważna. W takim niebezpieczeństwie był Jonasz, gdy się znalazł we wnętrzu wielkiej ryby, skąd też modlił się do Boga. Napisano: „Wtedy Jonasz modlił się do Jehowy, swego Boga z wnętrzności ryby.” (Jonasza 2:1, NW) Uratowanie Jonasza było odpowiedzią na jego modlitwę.
26 Gdy dwa lata temu w dniu 8 kwietnia pewna oddana Bogu niewiasta spośród świadków Jehowy, zamieszkała w Dakocie Południowej (USA), chciała właśnie razem z dwiema córkami wyjść z domu na zebranie miejscowego zboru świadków Jehowy, które się miało odbyć w związku z doroczną uroczystością Pamiątki śmierci Chrystusa, nagle w drzwiach zagrodził jej drogę przeciwny temu mąż, trzymając w rękach wymierzony w nią karabin. Zaskoczona tą sytuacją, natychmiast zwróciła się w cichej modlitwie do Jehowy. Po kilku minutach mąż zaczął się uspokajać. Wreszcie ustąpił wobec jej usilnej prośby i pozwolił pójść jeszcze na zakończenie uroczystości Pamiątki. Modlitwa jej miała też dalsze skutki, bo mąż jest odtąd bardziej tolerancyjny i nawet słucha wyjaśnień z Biblii.
PROBLEMY ORGANIZACYJNE
27, 28. Dlaczego potrzebne są również modlitwy o rozwiązanie problemów organizacyjnych?
27 Nawet Jezus uważał za rzecz konieczną modlić się przed przystąpieniem do rozstrzygnięcia problemów organizacyjnych. Napisano, że noc poprzedzającą powołanie dwunastu apostołów Jezus spędził na modlitwie, aby się upewnić o woli Jehowy. (Łuk. 6:12, 13) W ten sposób przed ogłoszeniem tych dwunastu zamianowań poddał się kierownictwu Jehowy.
28 Pewien świadek Jehowy, który okazał gotowość służenia tam, gdzie pilnie potrzeba pomocy, został wysłany w charakterze nadzorcy zboru do jednego z miasteczek kalifornijskich. Sługa obwodu powiedział mu, że ten zbór ma opinię „trudnego”, ale nikt nie wie, dlaczego. Już podczas pierwszego zebrania chłód panujący wśród obecnych potwierdził nowemu słudze zboru, że muszą tu istnieć jakieś przeszkody. Wielokrotnie przedstawiał Jehowie ten problem organizacyjny w swych modlitwach. Minęło zaledwie kilka tygodni, kiedy wyszedł na jaw wypadek niemoralności, w związku z czym trzeba było wykluczyć ze społeczności pewną siostrę, a dwom innym wyznaczyć okres próbny. Wysłuchanie modlitw sługi nie tylko doprowadziło do oczyszczenia zboru, bo ponadto już w następnym roku liczba głosicieli obwieszczających dobrą nowinę od domu do domu wzrosła w nim o 40 procent.
DALSZE KORZYŚCI I BŁOGOSŁAWIEŃSTWA
29-31. (a) Podaj niektóre dalsze korzyści i błogosławieństwa, jakie wynikają z modlitwy. (b) Co musi towarzyszyć modlitwie?
29 Powyższe przykłady to tylko niektóre spośród licznych wypadków i sytuacji, w których świadkowi Jehowy przychodzą dzisiaj po pomoc do zgotowanego przez Niego „domu modlitwy”. Ale wraz z prośbami wznoszą się na podobieństwo dymu kadzidła również słowa wyrażające gorącą miłość, uwielbienie i wdzięczność dla Jehowy, o którym wiedzą, że wysłuchuje modlitwy. Czy z wielbienia Jehowy modlitwą wynikają jeszcze jakieś dalsze korzyści? Tak. Modlitwa coraz bardziej przybliża nas do Jehowy. (Jak. 4:8) Dzięki temu nasze stosunki z Ojcem, wielkim Życiodawcą, cechuje wielkie zaufanie. Modlitwa dodaje nam otuchy i pozwala zachować czystość serca. Nie ma wtedy nic, z czym byśmy się kryli przed wielkim Przyjacielem w niebie. Utrzymujemy faktyczną łączność z naszym Bogiem w szczerości serca i z czystym sumieniem.
30 Modlitwa sprowadza na nas pokój Jehowy. Bez tego pokoju nie ma trwałej pomyślności. Modlitwa zapewnia nam wsparcie Jehowy. Dzięki niej też zwiększa się oddziaływanie na nas ducha Bożego. Siły cielesne ani potęga rozumu nie zdołają nas uratować w Armagedonie. Natomiast ci, którzy się pozwalają kierować duchowi Jehowy, odniosą zwycięstwo. (Zach. 4:6) Modlitwa daje prawdziwą odwagę. Z modlitwy wynika optymizm. Dzięki modlitwie stale na nowo utwierdza człowiek więź oddania, łączącą go z Jehową. Bóg zważa na codzienne wołania oddanych Mu sług; odpowiada na ich modlitwy, jeśli są zgodne z Jego wolą i Słowem.
31 Nie zapominajmy jednak, że nie liczy się mnogość słów ani wołanie: „Panie, Panie!” (Mat. 7:21-23) Chodzi o to, żeby postępować zgodnie ze swymi modlitwami, to znaczy aktywnie pełnić wole Bożą. Dlatego wszyscy oddani Bogu — członkowie namaszczonego duchem ostatka czy „drugie owce”, młodzi czy starzy, mężczyźni czy niewiasty — „nadal módlcie się w duchu przy każdej sposobności”. Bądźmy ludem znanym z tego, że się modli; rozkoszujmy się po wszystkie czasy przychodzeniem do Jehowy, naszego Boga, aby Go wielbić w Jego „domu modlitwy”.