zrozumieć ograniczenia drugich. Swoją miłościwą dobrocią zachęca wszystkich, aby robili co mogą w celu popierania dobrej nowiny o Królestwie Bożym: „Nadal bądźcie współczujący”, powiedział Pan Jezus, „tak jak wasz Ojciec jest współczujący.” Wczuwając się w problemy ludzi starszych i ułomnych oraz udzielając im pomocy, jaka leży w granicach jego możliwości, nadzorca okazuje współczucie i miłościwą dobroć. — 1 Tes. 2:7, 10, NW; 1 Tym. 5:1-3, NT; Efez. 4:32; Łuk. 6:36, NW.

DOBROĆ SIŁĄ PRZYCIĄGAJĄCĄ

17. Jaka reakcja na miłościwą dobroć Jehowy jest pożądaną?

¹⁷ Dobroć przyciąga, jej brak działa odstręczająco. Jakże silnie pociąga nas ku Jehowie Jego miłościwa dobroć! „Jego miłościwa dobroć trwa do czasu nieokreślonego” — takie zapewnienie występuje w każdym wierszu Psalmu 136. Gdy więc człowiek czyta natchnione Słowo Boże i dowiaduje się o dobrotliwych przymiotach Jehowy oraz o Jego łaskawym rozrządzeniu na rzecz przebaczenia grzechów, wówczas pociąga go to ku Jehowie przez Jego Syna. Taka dobroć skłania go do okazania skruchy i do zaniechania świeckiego trybu życia, jak na to wskazał apostoł Paweł w Rzymian 2:4 (Kow): „Albo lekceważysz skarby jego dobroci, cierpliwości i wyrozumiałości — nie chcąc wiedzieć, że dobroć Boża ma cię doprowadzić do odmiany duchowej [do skruchy, NW]?” Widząc, że dobroć tak silnie przyciąga, chrześcijanin poważnie, usilnie i gorąco pragnie się upodobnić do swego Ojca niebiańskiego, aby własną dobrocią pociągać innych do wielbienia Jehowy Boga.

18. Przeciwstaw potęgę dobroci brakowi dobroci. I jak chrześcijańska żona może pozyskać dla prawdy Bożej swego niewierzącego męża?

¹⁸ Chrześcijańska żona, która ma niewierzącego męża, może go pociągnąć do prawdy Bożej delikatnym, dobrotliwym postępowaniem. Nie próbuje narzucać mu prawdy, gdyż zna wolę Boga, wyrażoną za pośrednictwem apostoła Piotra słowami: „Podobnie i wy, żony, bądźcie poddane swoim mężom, aby — jeśli którzy nie są posłuszni słowu — zostali pozyskani bez słowa przez postępowanie żon, stawszy się naocznymi świadkami waszego czystego prowadzenia się, połączonego z głębokim szacunkiem.” Kiedyś żona mogła nie okazywać szacunku swemu mężowi jako głowie; mogła być skłonna do krytykowania i zbyt wymagająca, ciągle mu dokuczając i przy każdej okazji doszukując się błędów. Być może nie wiedziała, iż w natchnionych Przypowieściach napisano, że „żona swarliwa jest jako ustawiczne kapanie przez dach, oraz że „lepiej mieszkać w ziemi pustej, niż z żoną swarliwą i gniewliwą”. Może nie czytała, jaki komentarz do tych tekstów dał dr Philip Lai, lekarz australijski, mający za sobą dwunastoletnie doświadczenie z wypraw polarnych. Przed dwoma laty gazeta New York Times doniosła, że w pewnym przemówieniu powiedział między innymi: „Ciągle zrzędzące żony, nieznośne pożycie małżeńskie i męczące wysiłki, aby ‚dotrzymywać kroku Kowalskim’, można obecnie wymienić jako niektóre z powodów, dla których mężczyźni udają się na mroźne pustynie Antarktydy i tam żyją.” Brak dobroci odstręcza i zdaje się wypędzać niektórych aż na daleką „pustynię” Bieguna Południowego! Dobroć oddziałuje inaczej; kryje się w niej ogromna siła przyciągająca. Żona, która przybiera „nową osobowość, stworzoną według woli Bożej w prawdziwej sprawiedliwości i miłościwej dobroci”, może „bez słowa” pozyskać męża dla prawdy Bożej. Taka jest potęga dobroci! — 1 Piotra 3:1, 2, NW; Przyp. 19:13; 21:19; Efez. 4:24, NW.

19. Wyjaśnij, dzięki czemu chrześcijańskie niewiasty stają się naprawdę powabne.

¹⁹ Rada, jaką apostoł daje chrześcijańskim niewiastom, wyjawia, co w gruncie rzeczy oddziałuje pociągająco. W pewnych krajach dziewczęta posyła się do szkół, w których uczą się być czarującymi. Jakie są rezultaty? Zbyt często spotyka się w świecie czarujący wygląd zewnętrzny nazywany urokiem. Światowa mądrość i olśniewający wygląd zewnętrzny mogą zwieść ludzi kierujących się miernikami starego świata, ale kto posiada rozeznanie duchowe, ten nie da się omamić, wiedząc, że prawdziwa siła przyciągająca tkwi w takich przymiotach serca, jak: niesamolubstwo, docenianie, dobroć, współczucie i łagodność. Apostoł pisze: „Niech wasza ozdoba nie polega na uwydatniającym się splataniu włosów i zakładaniu złotych przystrojeń ani na noszeniu wierzchnich szat, ale niech nią będzie ukryty człowiek serca w niezniszczalnym stroju cichego i łagodnego ducha, który ma wielką wartość w oczach Bożych” oraz w oczach człowieka. Gdy chrześcijańska niewiasta pielęgnuje owoce ducha, wówczas posiada wdzięk i powab, których nigdy nie może dać żaden światowy urok ani znajomość form towarzyskich. Ale na pierwszym miejscu trzeba przy tym zawsze stawiać wolę Bożą oraz troskę o upodobnienie się do naszego Ojca niebiańskiego. — 1 Piotra 3:3, 4, NW.

20. Jaką nagrodę wyjednuje potęga dobroci?

²⁰ Dobroć jest potęgą, przynoszącą nagrodę. Jest owocem ducha Bożego i częścią „nowej osobowości”. Jest wymagana przez Boga. Pomaga w rozwiązywaniu problemów. Jest potęgą leżącą u podstaw taktowności dobrych manier i prawdziwego powabu. Wypłasza nieporozumienia. Ułatwia przebaczanie drugim. Obstaje przy tym, co jest słuszne. Pomaga chrześcijaninowi w ściganiu pokoju i w pociąganiu innych ludzi do Jehowy i Jego prawdy. Pomaga nam usłuchać przykazania: „Stańcie się naśladowcami Boga.” Jeśli z takich przyczyn ubiegamy się o dobroć, współczucie i uprzejmość, to potwierdzą się słowa Jezusa: „Wasza nagroda będzie wielka i będziecie synami Najwyższego.” — Efez. 5:1; Łuk. 6:35, NW.

„Nie oddawaj nikomu złem za złe”

◆ Nieoddawanie „złem za złe” prowadzi do przezwyciężenia oporu. W Tobago (Federacja Karaibska) pewien mężczyzna spuścił na głosicielkę psa, ale ta spokojnie stała w miejscu, aż przyszła żona tego mężczyzny i przywołała psa. Owa niewiasta przyjęła kilka czasopism biblijnych i prosiła głosicielkę, żeby ją odwiedziła. Kiedy późnej głosicielka spotkała tego człowieka na ulicy, wcale nie okazała mu niechęci, ale jeszcze go pozdrowiła, jak gdyby między nimi nic nie zaszło. W czasie odwiedzin ponownych jego żona powiedziała potem głosicielce, że mąż przyznał, iż „ci ludzie mają w sobie coś ujmującego. Potraktowałem ją źle w moim domu, a mimo to przemówiła do mnie na ulicy.” Obecnie ów mężczyzna przysłuchuje się prawdzie, a nawet zaczyna czytać czasopisma.