Mąż okazujący miłość i szacunek
„Niech też każdy z was tak miłuje żonę, jak siebie samego” (EFEZJAN 5:33).
1, 2. (a) Jak poważnym problemem stały się w dzisiejszym świecie rozwody? (b) Co w przeciwieństwie do tego można też zauważyć?
W POŁOWIE lat osiemdziesiątych przyznano w czasopiśmie Psychology Today: „Rokrocznie przeszło milion par małżeńskich [w USA] żegna się z marzeniami o szczęściu biorąc rozwód; pożycie po ślubie trwa w Stanach Zjednoczonych przeciętnie 9,4 roku. (...) Niekiedy wygląda na to, że nikomu pod tym względem się nie powiodło” (wydanie z czerwca 1985). Jeżeli obok dorosłych uwzględnić dzieci, to z powyższych liczb wyniknie, że każdego roku co najmniej 3 000 000 osób cierpi z powodu rozbicia rodziny, i to w jednym zaledwie państwie. Tymczasem rozwody mnożą się na całym świecie, co świadczy o braku miłości i szacunku w milionach małżeństw.
2 Z drugiej strony istnieje „inna grupa, którą nie zawsze się dostrzega; udaje im się wiernie trwać razem i tylko śmierć potrafi ich rozłączyć” (Psychology Today). A zatem są też miliony małżeństw, które ciężko pracują nad utrzymaniem swego związku.
3. Jakie pytania warto sobie zadać?
3 A jakie jest Wasze małżeństwo? Czy jako mąż i żona darzycie się wzajemnie czułą miłością i szacunkiem? Czy taka miłość panuje między Wami a dziećmi? A może czasem balansujecie na krawędzi, na którą zaprowadziła was uraza i podejrzliwość? Nikt nie jest doskonały, więc trudne sytuacje mogą zaistnieć w każdym domu, nawet tam, gdzie wszyscy starają się być chrześcijanami. Przecież „wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej” (Rzymian 3:23, Bw).
4. Jak Paweł i Piotr wskazują, kto odgrywa decydującą rolę w dbaniu o szczęście rodziny?
4 Skoro w rodzinie mogą się wyłaniać trudności, to zachodzi pytanie, kto przede wszystkim powinien w niej dbać o spokój i zgodę? Wyraźną odpowiedź można znaleźć w zdrowych radach, zawartych w listach apostołów Pawła i Piotra. Paweł napisał: „Chcę, żebyście wiedzieli, że głową każdego mężczyzny jest Chrystus; z kolei głową kobiety jest mężczyzna, a głową Chrystusa — Bóg”. Polecił również: „Bądźcie podporządkowani jedni drugim w bojaźni Chrystusa. Żony niech będą podporządkowane mężom tak jak Panu, ponieważ mąż jest głową żony, jak i Chrystus jest głową zboru” (1 Koryntian 11:3; Efezjan 5:21-23). W tym samym duchu wypowiedział się Piotr: „Podobnie [naśladując Chrystusa] wy, żony, bądźcie podporządkowane swoim mężom” (1 Piotra 2:21 do 3:1).
Pokrzepiający przykład Chrystusa
5, 6. Jaki przykład sprawowania zwierzchnictwa dał Jezus Chrystus?
5 W myśl powyższych wskazówek mąż jest według Biblii głową rodziny. Ale co to znaczy? Jak ma sprawować zwierzchnictwo? Niektórzy może uznali, że najłatwiej żądać dla siebie szacunku przez podkreślanie, że się jest ‛głową domu, bo Biblia tak mówi’. Ale czy tak czynił Chrystus? Czy wyniośle domagał się poważania od swych naśladowców? Czy kiedykolwiek powiedział szorstko: ‛Kto tu jest Synem Bożym? Macie mnie poważać!’ Wręcz przeciwnie. Jezus zjednywał sobie szacunek. W jaki sposób? Dawaniem osobistego przykładu w postępowaniu, mowie i okazywaniu drugim współczucia (Marka 6:30-34).
6 Kluczem do odpowiedniego sprawowania zwierzchnictwa w roli męża i ojca jest więc wzorowanie się na Jezusie Chrystusie. Nie był on żonaty, ale mężom dał przykład odnoszeniem się do uczniów. Czynił to w sposób doskonały, co tym wyraźniej uzmysławia mężczyznom ich braki (Hebrajczyków 4:15; 12:1-3). Ale im dokładniej będą iść jego śladem, tym głębszą miłość i większy szacunek sobie zaskarbią. Przypatrzmy się zatem, jakim człowiekiem był Jezus (Efezjan 5:25-29; 1 Piotra 2:21, 22).
7. Co Jezus miał do zaofiarowania swoim naśladowcom i skąd to pochodziło?
7 Pewnego razu Jezus powiedział do tłumów: „Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy się trudzicie i jesteście obciążeni, a ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, bo jestem łagodnie usposobiony i uniżony w sercu, a znajdziecie pokrzepienie dla dusz swoich. Bo moje jarzmo jest miłe, a brzemię moje lekkie”. Co Jezus zaofiarował swoim słuchaczom? Pokrzepienie duchowe. Ale skąd miało ono pochodzić? Nieco wcześniej powiedział: „Nikt w pełni nie zna Ojca, tylko Syn oraz ten, komu Syn zechce Go objawić”. Prawdziwi naśladowcy Jezusa mieli więc doznawać pokrzepienia duchowego dzięki temu, że objawiał im Ojca. Niemniej z jego wypowiedzi wynika, że pokrzepiająca miała też być styczność z nim samym, ponieważ był „łagodnie usposobiony i uniżony w sercu” (Mateusza 11:25-30).
Jak pokrzepiać, gdy się jest mężem i ojcem
8. Jak mąż i ojciec powinien nieść pokrzepienie?
8 Słowa Jezusa uświadamiają nam, że zarówno pod względem duchowym, jak i w życiu prywatnym chrześcijanin powinien być dla swej rodziny źródłem pokrzepienia. Przez nacechowane łagodnością, przykładne postępowanie i nauczanie ma jej pomagać w coraz lepszym poznawaniu Ojca niebiańskiego. W jego zachowaniu powinien znajdować odbicie sposób myślenia i działania, jakim się odznaczał Syn Boży (Jana 15:8-10; 1 Koryntian 2:16). Przestawanie z takim człowiekiem pokrzepia wszystkich domowników, gdyż jest on miłującym mężem, ojcem i przyjacielem. Powinien być przystępny i zawsze znajdować czas dla kogoś, kto go prosi o radę. Ma nie tylko słyszeć, lecz także umieć słuchać (Jakuba 1:19).
9. Wobec jakiej trudności stają niekiedy starsi w zborze?
9 Przywodzi to na myśl kwestię, przed którą stają niekiedy nadzorcy i ich rodziny. Starszy przeważnie jest zajęty zaspokajaniem duchowych potrzeb zboru. Musi dawać dobry przykład w sprawach związanych z zebraniami chrześcijańskimi, służbą i pracą pasterską (Hebrajczyków 13:7, 17). Dochodzi do tego, że niektórzy po prostu wyczerpują wszystkie swe siły w działalności zborowej. Zaniedbują przy tym najbliższych, co niekiedy pociąga za sobą gorzkie następstwa. Zdarzyło się, że pewien starszy był zbyt zajęty, by studiować z własnym synem. Postarał się, żeby robił to za niego kto inny!
10. Jak starsi mogą zachowywać równowagę między sprawowaniem zwierzchnictwa w zborze i w domu?
10 Jaki stąd wniosek? Otóż trzeba zachowywać równowagę między obowiązkami zborowymi a tym, co się należy żonie i reszcie rodziny. Na przykład po zebraniu starszy często jest zajęty załatwianiem różnych spraw. Czy nie byłoby to pokrzepieniem dla jego żony, gdyby zamiast kazać jej czekać godzinami w Sali Królestwa postarał się w miarę realnych możliwości, by ktoś odwiózł ją razem z dziećmi? Zgodnie z wymaganiami biblijnymi można powiedzieć, że „praca pasterska zaczyna się w domu”. Jeżeli nadzorca zaniedbuje rodzinę, to naraża się poważnie na utratę przywileju. Dlatego starsi, uwzględniajcie duchowe, uczuciowe i inne potrzeby swoich bliskich (1 Tymoteusza 3:4, 5; Tytusa 1:5, 6).
11, 12. Jak chrześcijański mąż może sobie zapewnić poparcie rodziny i jakie pytania powinien sobie zadać?
11 Prócz tego chrześcijanin, który jako mąż jest pokrzepieniem dla swej rodziny, nie będzie jej tyranizował ani arbitralnie podejmował decyzji nie pytając nikogo o zdanie. Może musi coś postanowić odnośnie do zmiany pracy, miejsca zamieszkania, a nawet tak prostej sprawy jak wspólny wypoczynek. Skoro dotyczy to wszystkich, czy nie postąpiłby mądrze i życzliwie, gdyby zasięgnął ich opinii? Może w ten sposób prędzej znajdzie lepsze, pomyślniejsze rozwiązanie, a wtedy każdemu z domowników łatwiej będzie go popierać (por. Przysłów 15:22).
12 Z powyższych rozważań wynika, że rola chrześcijańskiego męża i ojca nie polega jedynie na utrzymywaniu karności. Musi on także pokrzepiać. Mężowie i ojcowie, czy jesteście tacy jak Chrystus? Czy niesiecie swoim rodzinom pokrzepienie? (Efezjan 6:4; Kolosan 3:21).
Mieszkać stosownie do wiedzy
13. Jakiej cennej rady udziela mężom Piotr?
13 Wspomniano już, że zarówno Piotr, jak i Paweł udzielili parom małżeńskim cennych rad. Ponieważ Piotr był żonaty, jego wskazówki miały podwójną wartość — płynęły z osobistego doświadczenia oraz z kierownictwa ducha świętego (Mateusza 8:14). Apostoł ten wyraźnie polecił wszystkim mężom: „Mężowie, podobnie mieszkajcie z nimi stosownie do wiedzy, darząc je szacunkiem jako naczynia słabsze, żeńskie”. W wolnym przekładzie J.W.C. Wanda czytamy: „Tak samo mężowie muszą rozumnie stosować zasady chrześcijańskie wobec swych żon” (1 Piotra 3:7).
14. Jakie pytania się nasuwają?
14 Co to znaczy mieszkać z żoną „stosownie do wiedzy” albo ‛rozumnie stosować wobec niej zasady chrześcijańskie’? Jak mąż może darzyć żonę szacunkiem? Krótko mówiąc, jak chrześcijanin ma rozumieć radę Piotra?
15. (a) Dlaczego dochodzi do rozkładu niektórych małżeństw? (b) Co w małżeństwie może się okazać niełatwe?
15 Podstawą niejednego małżeństwa jest zwykły pociąg fizyczny i powab płci. Tymczasem uroda nie gwarantuje trwałości tego związku, bo przemija. Po latach wspólnego pożycia pojawiają się zmarszczki i siwizna. Pamiętaj więc, że węzeł małżeński wiąże też dwie umysłowości, dwa charaktery, dwie osoby wychowane w różnym otoczeniu, mające niejednakowo ukształtowane wartości duchowe i różny sposób wyrażania myśli. Budowanie jedności między nimi może być wcale niełatwe! Liczenie się z tym jest jednak nieodzowne, jeśli małżeństwo ma być szczęśliwe (Przysłów 17:1; 21:9).
16. Co jest potrzebne, by ‛mieszkać z żoną stosownie do wiedzy’?
16 Skoro chrześcijański mąż ma mieszkać z żoną „stosownie do wiedzy”, to naprawdę musi zdawać sobie sprawę z jej potrzeb, i to nie tylko fizycznych, lecz co ważniejsze — emocjonalnych, psychicznych i duchowych. ‛Mieszkanie stosownie do wiedzy’ oznacza też, że będzie rozumiał, na czym polega rola, którą mu wyznaczył Bóg. Mieści się w tym poszanowanie dla kobiecej godności małżonki. Zupełnie inny pogląd reprezentowali niektórzy gnostycy za czasów Piotra; „odnosili się oni z pogardą do kobiet, mając je za istoty niższego rzędu, zmysłowe i nieczyste” (The Anchor Bible). Pewien współczesny przekład na język hiszpański oddaje słowa Piotra następująco: „Co się tyczy mężów: w pożyciu bądźcie taktowni, licząc się z kobietą ze względu na jej słabszą naturę” (Nueva Biblia Española). Wiąże się z tym pewna delikatna kwestia, o której mężowie czasem zapominają.
17. (a) Co między innymi decyduje o „słabszej naturze” żony jako „naczynia żeńskiego”? (b) Jak mąż może okazywać poszanowanie dla godności żony?
17 Dlaczego żona ma „słabszą naturę”? Choćby dlatego, że została obdarzona zdolnością wydawania na świat dzieci. Podlega w związku z tym comiesięcznym cyklom, obejmującym także okres kilku dni, w których może się czuć nieco rozdrażniona lub przemęczona. Jeżeli mąż tego nie uwzględnia i każdego dnia w miesiącu stawia jej takie same wymagania, to wykazuje brak poszanowania dla jej godności. Dowodzi, że we wspólnym pożyciu nie kieruje się wiedzą, lecz brakiem rozeznania i samolubstwem (Kapłańska 18:19; 1 Koryntian 7:5).
Szacunek dla naczynia żeńskiego
18. (a) Jakie brzydkie przyzwyczajenie mają niektórzy mężowie? (b) Czego należy oczekiwać od męża, który jest chrześcijaninem?
18 Prócz tego mąż darzy żonę miłością i szacunkiem, gdy słowem i czynem wykazuje, że ceni ją i jej zalety. Niektórzy mają zwyczaj wypowiadać się o żonach uwłaczająco lub nawet bawić się ich kosztem. Mogą myśleć, że w ten sposób stawiają siebie w korzystnym świetle. Ale skutek jest wręcz odwrotny, bo gdy ktoś stale daje do zrozumienia, że ma niemądrą żonę, nasuwa się pytanie, dlaczego się z nią ożenił. Chyba tylko człowiek niezrównoważony uciekałby się do takich metod. Kochający mąż odnosi się do żony z szacunkiem (Przysłów 12:18; 1 Koryntian 13:4-8).
19. Dlaczego poniżanie żony byłoby nie na miejscu?
19 W niektórych krajach mężczyźni mają zwyczaj poniżać swe żony przez fałszywą skromność. Na przykład Japończycy często przedstawiają je słowem „Gusai”, co znaczy ‛tępa albo nierozgarnięta żona’. Chodzi im o to, żeby rozmówca zaprzeczył i powiedział jakiś komplement. Czy chrześcijanin, który przestrzega takich form towarzyskich, rzeczywiście ‛darzy swą żonę szacunkiem’, jak to nakazał Piotr? A jeśli spojrzeć na to z innego punktu widzenia, czy mówi bliźniemu prawdę? Czy faktycznie uważa swą żonę za nierozgarniętą? (Efezjan 4:15, 25; 5:28, 29).
20. (a) Jaka niezdrowa sytuacja może się wytworzyć między mężem a żoną? (b) Jak temu zapobiec?
20 Niekiedy mąż nie okazuje żonie miłości i szacunku, bo zapomina, że nie tylko w Sali Królestwa, lecz także w domu i w każdej innej sytuacji jest ona jego chrześcijańską siostrą. Nie tak trudno być grzecznym i uprzejmym w miejscu zebrań, a szorstkim i obcesowym w gronie rodzinnym. Jakże stosowna jest rada Pawła, który napisał: „Dążmy więc do tego, co służy ku pokojowi i ku wzajemnemu zbudowaniu”. „Każdy z nas niech się bliźniemu podoba ku jego dobru, dla zbudowania” (Rzymian 14:19; 15:2, Bw). Nikt tak nie zasługuje na miano bliźniego jak własny partner małżeński.
21. Co mogą robić mężowie, aby dodawać żonom zachęty?
21 Toteż kochający mąż, który jest chrześcijaninem, będzie w słowach i czynach dawał odczuć żonie, jak bardzo ją ceni. Pewien anonimowy poeta wyraził to tak:
„Choć jest w małżeństwie wiele trosk,
choć czasem gorzki znosisz los,
gdy cenisz żonę swą, to w głos
powiedz jej to. (...)
Ty jesteś jej i o nią dbasz,
ona jest twa, ją w sercu masz;
zanim to w skale wyryć dasz,
powiedz jej to”.
Matka króla Lemuela, który panował w czasach starożytnych, najwyraźniej była tego samego zdania. Oto fragment opisu, w którym przedstawiła wzorową żonę: „Synowie zgodnie zwą ją szczęśliwą, mąż również — i chwali ją w pieśni: ‛Niejedna z kobiet pokazuje swą biegłość, lecz ty przewyższasz je wszystkie’” (Przysłów 31:1, 28, 29, The New English Bible). Mężowie, czy często chwalicie swoje żony, czy też robiliście to tylko przed ślubem?
22, 23. Co stanowi podstawę szczęśliwego małżeństwa?
22 Z tych krótkich rozważań jasno wynika, że okazywanie miłości i szacunku przez męża to coś więcej niż przynoszenie do domu wypłaty. Podstawą szczęśliwego małżeństwa jest wspólna więź, w której splata się miłość, lojalność i delikatność (1 Piotra 3:8, 9). Z biegiem lat, w miarę jak małżonkowie wzajemnie odkrywają u siebie cnoty i zalety oraz uczą się przebaczania niedociągnięć i niezwracania na nie uwagi, ta więź powinna zespalać ich coraz mocniej (Efezjan 4:32; Kolosan 3:12-14).
23 Mąż, który przewodzi w okazywaniu miłości i szacunku, przysparza tym błogosławieństwa całemu domowi. A jaką rolę spełnia w szczęśliwej rodzinie chrześcijańska żona? Tę kwestię oraz inne pokrewne sprawy omawia następny artykuł.
Czy pamiętasz:
□ Komu przypada decydująca rola w budowaniu szczęścia w małżeństwie i dlaczego tak jest?
□ Jak mężowie mogą naśladować pokrzepiający przykład Chrystusa?
□ Jak zachowywać równowagę między obowiązkami w zborze i w domu?
□ Jak mąż może ‛mieszkać z żoną stosownie do wiedzy’?
□ Co to znaczy ‛darzyć żonę szacunkiem jako naczynie słabsze’?
[Ilustracja na stronie 11]
Zrównoważony starszy wie, że praca pasterska zaczyna się w domu