-
Pismo Święte — Księga świadków JehowyStrażnica — 1962 | nr 4
-
-
którym powiedziano: „Jehowa rzekł do mego Pana: Siądź po prawicy mojej, aż uczynią twych nieprzyjaciół podnóżkiem twoim.” Komentując te natchnione teksty biblijne, Piotr powiedział potem: „Tego Jezusa Bóg wskrzesił, którego to faktu my wszyscy jesteśmy świadkami! (...) Dlatego niech cały dom Izraela wie z pewnością, że Bóg uczynił go zarówno Panem, jak i Chrystusem, togo Jezusa, któregoście przybili do pala.” (Dzieje 2:14-36, NW) W ten niedwuznaczny sposób Piotr wskazał zaraz na początku, że sam jako duchowy Żyd, czyli Izraelita, był namaszczonym świadkiem Jehowy, a mianowicie tego Jehowy, który wskrzesił swego Syna Jezusa Chrystusa ze stanu śmierci w Szeolu i który za pośrednictwem siedzącego po swej prawicy Jezusa Chrystusa wylał swego świętego ducha.
38. W jaki sposób Jan zalicza siebie do świadków w swym pierwszym liście i jak na końcu Biblii wykazuje, że Jezus był świadkiem?
38 Apostoł Jan był w dniu Pięćdziesiątnicy razem z Piotrem w Jeruzalem. Jan wyraźnie zalicza się do świadków Boga, który nosi imię Jehowa. W 1 Jana 4:14 (NT) apostoł Jan pisze: „A myśmy widzieli i świadczyli, iż ojciec [Jehowa] posłał Syna, jako Zbawiciela świata.” W ostatniej księdze Biblii Jan przytacza słowa wyniesionego do chwały Jezusa Chrystusa, który je powiedział do niego w wizji: „Te rzeczy mówi Amen, wierny i prawdziwy świadek, początek stworzenia za sprawą Bożą.” „Ten, który wydaje świadectwo o tych rzeczach, mówi: ‚Tak, nadchodzę śpiesznie’”. Na to ostatnie oświadczenie Jan odpowiedział: „Amen. Przyjdź Panie Jezusie.” (Objawienie 22:20, NW) W ten sposób na samym końcu Pisma Świętego Jan podkreślił fakt, że Jezus Chrystus był świadkiem swego niebiańskiego Ojca, Jehowy. Jan poświadczył też, że sam był takim świadkiem Jehowy Boga.
39. (a) Przez kogo i jak zostały nam przekazane ostatnie dwadzieścia siedem ksiąg Biblii? (b) Jak Piotr zaliczył pisma apostolskie do natchnionego Pisma Świętego?
39 Jan, Piotr i inni świadkowie Jehowy z pierwszego stulecia nie tylko wydawali świadectwo ustnie, lecz również na piśmie. W wyniku tego chrześcijanie otrzymali ostatnie dwadzieścia siedem ksiąg Biblii, które nie zostały napisane w starożytnym języku hebrajskim ani po łacinie, lecz w potocznym języku greckim, międzynarodowym języku pierwszego stulecia. Jehowa Bóg natchnął ośmiu mężów ze swego nowego narodu duchowego Izraela, ośmiu namaszczonych chrześcijan pochodzenia żydowskiego, aby do końca pierwszego wieku skompletowali dla nas Pismo Święte. Dlatego Piotr zalicza na przykład natchnione pisma apostoła Pawła do ‚innych pism’ gdy pisze: „A cierpliwość Pana naszego uważajcie za zbawienie, jak wam pisał i umiłowany brat nasz Paweł według danej mu mądrości, jak i we wszystkich swoich listach, gdzie o tym w nich mówi; w tym są niejedne rzeczy trudne do zrozumienia, które nieumiejętni i nieutwierdzeni przekręcają, jak i inne pisma, ku swemu własnemu zatraceniu.” — 2 Piotra 3:15, 16, NT.
40. Kto zapoczątkował Biblię i kto ją skompletował, a zatem czyją księgą można ją nazwać?
40 A zatem Pismo Święte, którego jedynym Autorem jest Jehowa Bóg, zostało skompletowane przez Jego świadków, tak jak za ich pośrednictwem zostało rozpoczęte. Nie ma więc biblijnej podstawy, aby zaprzeczać stwierdzeniu, że Pismo Święte jest Księgą świadków Jehowy. Zgodnie z Objawieniem 19:6 (NW) wydajemy okrzyk: „Hallelujah!”
-
-
Kościół od początku posiadał Pismo ŚwięteStrażnica — 1962 | nr 4
-
-
Kościół od początku posiadał Pismo Święte
1. Jakie fałszywe wrażenie wywołuje wypowiedź, według której chrześcijanie rozpoczęli jakoby swą działalność w dniu Pięćdziesiątnicy bez Pisma Świętego?
CZY kościół chrześcijan, gdy zaczął istnieć w dniu Pięćdziesiątnicy, nie posiadał Pisma Świętego? W odpowiedzi twierdzącej byłaby tylko część prawdy. Taka odpowiedź wywoływałaby wrażenie, jakoby kościół chrześcijański rozpoczął swoją działalność bez Pisma Świętego i był całkowicie zależny od ustnej tradycji apostołów i innych czołowych mężów zboru oraz że w związku z tym chrześcijanie nie potrzebują Pisma Świętego. Jednakże tak nie jest!
2. Czy Jezus miał Pisma Święte, gdy rozpoczął swą działalność i jaki dowód przemawia za odpowiedzią twierdzącą lub przeczącą?
2 Nawet Jezus Chrystus miał Pisma Święte, gdy rozpoczynał swą działalność. Jakże mógłby bowiem powiedzieć trzy razy: „Napisane jest”, gdy opierał się pokusie Szatana Diabła, a potem cytować z Pism Mojżesza? Jak mógłby później cytować z proroctwa Malachiasza, ostatniej księgi Pism Hebrajskich? Nadto w dniu swego zmartwychwstania spotkał się ze swymi uczniami i „począwszy od Mojżesza i wszystkich Proroków, wykładał im, co było o nim we wszystkich pismach”. Następnie spotkał się ze swymi apostołami i powołał się na trzy ogólne działy Pism Hebrajskich, mówiąc: „Te są słowa moje, które do was mówiłem, gdym jeszcze był z wami, że musiało się spełnić wszystko, co napisane jest w Prawie Mojżeszowym, w Prorokach i w Psalmach o mnie.” (Mat. 4:1-10; 11:10-14; Łuk. 24:27, 44, NDą) Jezus nie mógłby tego uczynić, gdyby nie miał i nie czytał wszystkich ksiąg, czyli biblii natchnionych Pism Hebrajskich. Gdy głosił, zawsze z nich cytował.
3. Co miał do dyspozycji — jeśli chodzi o Pismo Święte — kościół chrześcijański w chwili swego powstania w dniu Pięćdziesiątnicy?
3 Tak samo kościół chrześcijański w chwili swego powstania w dniu Pięćdziesiątnicy posiadał całe Pismo Święte napisane w języku hebrajskim i aramejskim, od pierwszej księgi Mojżeszowej do Malachiasza. Należało też do niego sześciu spośród ośmiu wierzących
-