Co chrześcijaństwo zdziałało dla ciebie
1. Jaki zwyczaj miał Paweł po nawróceniu się na chrystianizm?
Z OBU poprzednich artykułów, w których nakreślono ogólnie życie Chrystusa Jezusa, założyciela chrystianizmu, i życie Pawła, naśladowcy i apostoła Jezusa Chrystusa, dowiedzieliśmy się, że obaj mieli zwyczaj chodzenia w sabat do „domu Boga naszego”. Oddawali tam cześć Jehowie, głosili Królestwo Boże i objaśniali możliwość uzyskania życia wiecznego. Gdy Paweł został chrześcijaninem, musiał się bardzo zmienić, i otwarcie się do tego przyznaje. W liście skierowanym do zborów w Galacji pisze: „Słyszeliście o moim dawniejszym prowadzeniu się w judaizmie, że aż do nadmiaru bezustannie prześladowałem zbór Boży i pustoszyłem go, i robiłem większy postęp w judaizmie niż wielu rówieśników w moim rodzie, gdyż byłem daleko gorliwszy dla tradycji moich ojców.” (Gal. 1:13, 14, NW) Łukasz donosi, że gdy ten prześladowca zbliżał się do Damaszku, nagle ogarnęła go wielka światłość i upadł na ziemię, a wtedy Jezus powiedział do niego: „Saulu! Saulu! czemuż mię prześladujesz?” (Dzieje 9:4, NT) Saul nawrócił się na chrystianizm, a jego gorliwość w służbie i działalności kaznodziejskiej w synagogach nie słabła. „Paweł tedy według swego zwyczaju wszedł do nich i przez trzy sabaty rozprawiał z nimi na temat Pisma (...) I uwierzyli niektórzy z nich i przyłączyli się do Pawła i Sylasa, a wśród nich wielka liczba pobożnych Greków, a i niewiast przedniejszych niemało.” — Dzieje 17:2-4, NDb.
2. Jaki wpływ wywiera obecnie na ludzi prawdziwy chrystianizm?
2 Chrystianizm a chrześcijaństwo, które powstało w czwartym wieku naszej ery, to dwa różne pojęcia. Nauczanie prawdziwego chrystianizmu wywiera obecnie taki sam wpływ na ludzi, jaki wywierało wówczas nauczanie dokonywane przez Pawła. Za sprawą tego nauczania Żydzi, katolicy, protestanci, wyznawcy hinduizmu, mahometanie, buddyści itd. mogą zostać prawdziwymi chrześcijanami, jeśli słuchają i wierzą. Paweł pomagał zostać chrześcijanami Grekom, Rzymianom i innym czcicielom bóstw pogańskich. Chrześcijańska działalność kaznodziejska Pawła obejmowała ludzi wszelkiego rodzaju — mężczyzn i kobiety, młodych i starych, Żydów i Greków. Chrystianizm nie pozostaje zamknięty w kręgu jakiejś określonej grupy; zaprasza się ludzi wszelkiego rodzaju. Człowiek, który to zaproszenie przyjmuje i w pełni korzysta ze związanych z tym dobrodziejstw, zmienia swój tryb życia. Zmiana ta zachodzi dzięki miłości.
3, 4. Co człowiek musi zrobić, aby chrystianizm wywierał wpływ na jego życie, i jaki przymiot jest w tym wypadku szczególnie potrzebny?
3 Gdy ci ludzie studiują Słowo Boże i przyłączają się do chrześcijan, którzy również studiują Słowo Boże i żyją według jego nauk, wówczas stwierdzają, że ich osobowość się zmienia. Paweł wiedział, że chrześcijanin musi się zmienić. Sam przecież się zmienił! Dlatego napisał: „Powinniście odłożyć starą osobowość, która odpowiada waszemu poprzedniemu sposobowi prowadzenia się i która bywa zepsuta zwodniczymi pragnieniami, ale (...) powinniście się stać nowymi w sile pobudzającej wasz umysł i przyodziać nową osobowość, stworzoną według woli Bożej w prawdziwej sprawiedliwości i lojalności.” — Efez. 4:22-24, NW.
4 Ta nowa osobowość musi być taką w swej istocie. Nie może być jakąś zewnętrzną glazurą, czymś, co się nosi na pokaz jak nowy ubiór. Trzeba ją rozwijać przez okazywanie miłości, o której mówił Jezus, to znaczy przez miłowanie Boga całym swym sercem, całym umysłem, całą duszą i całą mocą, a bliźniego swego jak samego siebie. (Mat. 22:37-39) Paweł wskazywał na to, że nawet gdyby ktoś miał zdolności językowe i potrafił w służbie kaznodziejskiej mówić „językami ludzi i aniołów”, a miłości by nie miał, byłby jak „miedź dźwięcząca albo cymbał brzmiący”. — 1 Kor. 13:1, Db.
5. (a) Jakiej pobudki często brakuje ludziom, którzy wydają cząstkę swych dóbr materialnych, aby pomóc innym? (b) Czym po większej części się kierują?
5 Paweł podkreślał fakt, że ta zasada miłości ma w życiu chrześcijanina istotne znaczenie, ponieważ miłość musi być dominującym czynnikiem czy motywem działania we wszystkim, co czyni człowiek, który się oddał Bogu i został chrześcijaninem. Za czasów apostoła Pawła było wielu filantropów, którzy — podobnie jak ludzie zamożni w dobie obecnej — rozdawali cząstkę swego bogactwa ubogim. Dzisiaj wielkie narody rzekomego chrześcijaństwa często wydają część swego bogactwa, zwykle z nadwyżek żywnościowych, aby w ten sposób pomóc biednej, niedożywionej ludności innych państw. Ta gotowość udzielania jest godna pochwały, ale na co się zdadzą tym narodom ich dobre uczynki, jeśli ich nie spełniają z miłości do tamtych biedniejszych ludów? Rzecz ma się tak, jak mówi Paweł: „I gdybym na żywienie ubogich rozdał wszystką majętność swoją, (...) a miłości bym nie miał, nic mi nie pomoże.” (1 Kor. 13:3, Db) To jest prawda! Wiele ludzi, a nawet całe narody wydawały część swego dostatku z przyczyn samolubnych, ze względów politycznych, czyli po to, żeby zdobyć władzę, żeby wywierać wpływ na innych; ale co im to da, jeśli nie uczyniły tego z miłości? Nic! Pomimo wszelkich dobrych uczynków, które spełniają jedne narody dla drugich, są one ciągle jeszcze narodami nie zjednoczonymi. Dlaczego? Ponieważ brak im miłości. Jedność nie może istnieć bez miłości.
6. Jak daleko Bóg posunął się w swej miłości do rodzaju ludzkiego?
6 Co więc sprawił chrystianizm u ciebie? Czy stałeś się inny? Czy nauczyłeś się miłować ludzi — poszczególne jednostki i całe narody? Jeśli nie opuszczasz „domu Boga naszego” (Neh. 10:39, Wk), to wiesz, że Jehowa „Bóg jest miłością”. (1 Jana 4:8, NT) Musiałeś się też dowiedzieć, że miłość Boża się nie zmieniła, mimo że pierwszy człowiek, Adam, zbuntował się przeciwko swemu Stwórcy i przez to ściągnął na ludzkość grzech i śmierć. Osobowość Jehowy nie zmienia się z powodu braku miłości u kogoś innego. Wzniosłe zasady Jehowy, które rządzą życiem w całym wszechświecie, nie zostały podważone przez to, że człowiek zaczął nienawidzić Boga albo co najmniej przestał Go odpowiednio miłować i zatracił uczucie miłości do swych bliźnich. Chodząc do domu Bożego, musiałbyś się też dowiedzieć, że „tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto wierzy w niego, nie zginął, ale miał żywot wieczny”. (Jana 3:16, NDb) Czy trudno ci uwierzyć w te słowa? Kto chodzi na zgromadzenia świadków Jehowy, ten nabywa wiedzy o Bogu i dowie się, że Bóg tak bardzo umiłował świat ludzki, iż posłał „Syna swego jednorodzonego”, swoje pierwsze stworzenie, Słowo, i sprawił, że narodził się z dziewicy Marii, aby móc zgładzić grzech świata. (Jana 1:1; Obj. 3:14; 19:13) To była miłość! Jan napisał: „W tym się okazała miłość Boża ku nam, że Bóg zesłał na świat Syna swego jednorodzonego, abyśmy przezeń żyli.” — 1 Jana 4:9, Db.
POTRZEBA WIARY
7. Jak Jezus w rozmowie z Martą podkreślił znaczenie wiary?
7 Prawdziwy chrystianizm może tobie pomóc zrozumieć, że miłość Boża sięga tak daleko, iż ty także możesz być nią objęty. Syn Boży zgodził się złożyć swe życie w ofierze, aby wybawić ludzkość. To obejmuje również ciebie, jeśli wierzysz. (Jana 3:16) Oto, co Jezus powiedział o wierze do Marty, gdy umarł jej brat Łazarz: „Zmartwychwstanie brat twój. Odpowiedziała mu Marta: Wiem, że zmartwychwstanie przy zmartwychwstaniu w dniu ostatecznym. Rzekł jej Jezus: Jam jest zmartwychwstanie i żywot; kto we mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. A kto żyje i wierzy we mnie, nie umrze na wieki. Czy wierzysz w to?” — Jana 11:23-26, NP.
8, 9. Jaką mocą Jezus dokonał cudu na Łazarzu i dlaczego był to dowód jego miłości?
8 Łazarz został wskrzeszony z martwych. Jezus dokonał tego zdumiewającego cudu mocą Bożą w obecności wielkiej rzeszy ludzi. Przy grobie Łazarza powiedział do Marty: „Czyżem ci nie powiedział, że jeśli uwierzysz, oglądać będziesz chwałę Bożą? Usunęli więc kamień, gdzie leżał umarły. A Jezus, wzniósłszy oczy w górę, rzekł: Ojcze, dziękuję ci, żeś mnie wysłuchał. A ja wiedziałem, że mnie zawsze wysłuchujesz, ale powiedziałem to ze względu na lud stojący w koło, aby uwierzyli, żeś Ty mnie posłał. A gdy to rzekł, zawołał donośnym głosem: Łazarzu! wyjdź! I wyszedł umarły, mając nogi i ręce powiązane opaskami, a twarz jego była owinięta w chustę. Rzekł do nich Jezus: Rozwiążcie go i pozwólcie mu odejść. Wielu tedy z Żydów, którzy przyszli do Marii i ujrzeli to, czego dokonał Jezus, uwierzyło w niego. A niektórzy z nich odeszli do faryzeuszów i powiedzieli im, czego dokonał Jezus.” — Jana 11:40-46, NP.
9 Jezus powiedział przedtem: „Nadchodzi godzina, w której wszyscy, co są w grobowcach pamięci, usłyszą jego głos i wyjdą: ci, którzy czynili dobro, na zmartwychwstanie życia; ci, którzy praktykowali niegodziwości, na zmartwychwstanie sądu.” (Jana 5:28, 29, NW) Wskrzeszeniem z martwych Łazarza Jezus wykazał, że te słowa istotnie się spełnią. Wskrzeszenie Łazarza było oczywistym dowodem miłości Jezusa. Jezus nie oczekiwał, że Łazarz go za ten dobry czyn jakoś nagrodzi. Przez dokonanie tego cudu uwielbił swego Ojca w niebie i wskazał ludziom, że Bóg za pośrednictwem Królestwa dokona cudownych rzeczy, że odnowi rodzinę ludzką i zapewni jej życie wiecznotrwałe na ziemi, że umarli powrócą do życia i dojdą w końcu do doskonałości na naszej ziemi, która zakwitnie jak róża. Czy nazwiesz to miłością?
10. Co może być przyczyną czyjegoś zwątpienia w miłość Boga do ludzkości?
10 Czy wierzysz, że Jehowa Bóg tak bardzo miłuje ludzkość? Jeśli w to wątpisz, to prawdopodobnie dlatego, że nie chodzisz regularnie do „domu Boga naszego”, nie czytasz regularnie Słowa Bożego i nie omawiasz myśli biblijnych z innymi, co mogłoby umocnić twą wiarę w Słowo Boże. Może rozumujesz podobnie jak niektórzy duchowni chrześcijaństwa, którzy twierdzą, że wiele rzeczy zapisanych w Biblii mija się z prawdą i nigdy się nie wydarzyło. Kto obudził w tobie te wątpliwości? Nie powstały one same przez się ze studiowania Słowa Bożego, lecz najprawdopodobniej zostały wywołane przez rzekomych nauczycieli należących do nominalnego chrześcijaństwa. Jezus powiedział ówczesnym przywódcom religijnym: „Wy macie diabła za ojca i chcecie postępować według tego, czego wasz ojciec pożąda.” — Jana 8:44, Kow.
11. Jakie zastanawiające pytania znowu się tutaj nasuwają?
11 Co dla ciebie zdziałało chrześcijaństwo? Czy tylko obudziło w tobie wątpliwości? Czy wierzysz w spisane Słowo Boże? Czy w twoim pojęciu Chrystus Jezus rzeczywiście istnieje? Czy wierzysz, że umarł za ludzkość? Czy wierzysz, że Bóg umiłował cię tak bardzo, że dał swego jednorodzonego Syna, i czy wierzysz, że on ma moc wzbudzania umarłych? Jeżeli twoja wiara jest tak silna i twoja miłość tak wielka, to czy jesteś gotów mówić z innymi o swej wierze? Chrześcijanin to czyni!
POGŁĘBIANIE MIŁOŚCI
12. Jak można robić postępy w okazywaniu miłości chrześcijańskiej?
12 Twoja miłość może się pogłębiać tylko wówczas, gdy pozwalasz jej działać. To wymaga czasu, ale jest możliwe, jeśli zdajesz sobie sprawę, że miłość opiera się na zasadach. Chyba właśnie miłość jest ostatecznym wynikiem albo celem, który chrześcijanin osiąga przez postępy w staraniach o przyodzianie „nowej osobowości”, która jest „stworzona według woli Bożej w prawdziwej sprawiedliwości i lojalności”. — Efez. 4:24, NW.
13. Jak międzynarodowy słownik Webstera objaśnia znaczenie greckiego słowa agape i jak Bóg okazał taką miłość?
13 W liście do ówczesnych chrześcijan apostoł Piotr wskazał, jakich postępów można się spodziewać, jeśli ktoś wierzy. Napisał: „Dołóżcie do wiary waszej cnotę, do cnoty poznanie, do poznania powściągliwość, do powściągliwości cierpliwość, do cierpliwości pobożność, do pobożności przyjaźń braterską, do przyjaźni braterskiej zaś miłość.” (2 Piotra 1:5-7, BT) Słowo miłość w tym tekście jest odpowiednikiem greckiego słowa agape. Według międzynarodowego słownika Webstera („Webster’s Third New International Dictionary”) agape jest „samorzutną, bezinteresowną miłością okazywaną wielkodusznie, bez obliczania kosztów lub zysków i bez rozważań, czy ktoś na nią zasługuje”. Taką właśnie miłość okazał Jehowa grzesznej ludzkości. Była to miłość okazana wielkodusznie, bez obliczania kosztów lub zysków. To nie była miłość, którą jedna strona byłaby winna drugiej. Bóg nie był obowiązany do podejmowania kroków zmierzających do zgładzenia grzechu świata. Ludzkość doznała tej miłości, mimo że na nią nie zasłużyła. Czy my również żywimy taką miłość do siebie nawzajem oraz do Boga?
14. Co Jezus powiedział na temat okazywania miłości?
14 Jezus okazywał taką miłość opartą na zasadach. Chrześcijanin, który chodzi śladami Jezusa, powinien robić postępy w miłości, wtedy chrystianizm wywiera na niego pożądany wpływ. Jezus w słynnym „kazaniu na górze” wyrzekł takie oto zdumiewające słowa: „Słyszeliście, że powiedziano: Będziesz miłował bliźniego swego, a w nienawiści będziesz miał nieprzyjaciela twego. A ja wam powiadam: Miłujcie nieprzyjaciół waszych i módlcie się za tych, którzy was prześladują. Abyście stali się synami Ojca waszego, który jest w niebiesiech. Albowiem sprawia on, że słońce jego wschodzi nad złymi, jak i nad dobrymi, a deszczem zrasza sprawiedliwych i nieprawych. Gdybyście bowiem miłowali tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie? Czyż i celnicy tego nie czynią? Albo, jeżeli pozdrawiacie tylko braci waszych, cóż osobliwego czynicie? Czyż i poganie tak nie czynią? Bądźcież tedy doskonali, jako i Ojciec wasz niebieski doskonały jest.” — Mat. 5:43-48, NDb.
15. Jak chrześcijanin może okazywać podobną miłość?
15 Jehowa okazuje miłość w sposób doskonały! Oddał swego jednorodzonego Syna. Działał całkowicie bezinteresownie; tylko ludzkość odniosła z tego korzyść. Jak chrześcijanin może być w swej miłości tak samo doskonały, jak doskonały jest Ojciec niebiański? Jeśli potrafi miłować swych nieprzyjaciół i modlić się za tych, którzy go prześladują, wtedy zaczyna okazywać miłość podobną do tej, którą przejawia jego Ojciec niebiański. Jehowa, Stwórca naszej ziemi i całego wszechświata, sprawia, że słońce wschodzi nad złymi i dobrymi. Nie robi różnic. Sprawia, że deszcz pada na ziemię sprawiedliwego i na ziemię niesprawiedliwego. Nie jest stronniczy. Jego miłość jest dalekosiężna. Czy studium Słowa Bożego i obcowanie z chrześcijanami tak zmieniło twoją osobowość, że okazujesz podobną miłość?
16. Jak człowiek uczy się tak miłować, jak powinien miłować chrześcijanin?
16 Chrześcijanie muszą żywić taką miłość, jeśli chcą uzyskać życie wieczne. Czy twój „chrystianizm” skłania cię do tego, żeby miłować swych nieprzyjaciół, swych prześladowców, i swych bliźnich? Jeśli nie, to być może brakuje ci wiary, cnoty, wiedzy czy czegokolwiek, o czym mówi Słowo Boże. Może powinieneś więcej wiedzieć o Boskich zasadach prawdy i sprawiedliwości. Dlatego na przykład Paweł napisał do Filipian: „O to wciąż się modlę, żeby wasza miłość jeszcze coraz bardziej obfitowała w dokładną wiedzę i pełne rozeznanie; żebyście się upewniali o rzeczach ważniejszych, aby być bez skazy i nie powodować zgorszenia aż do dnia Chrystusa; i żebyście byli napełnieni sprawiedliwym owocem, dostępnym przez Jezusa Chrystusa, ku chwale i sławie Boga.” (Filip. 1:9-11, NW) Słowami tymi Paweł wskazuje, że miłość może się pogłębiać. Potrafi ona wzrastać i jest coraz bardziej owocna. Wiedza i wszelkie zrozumienie pomnażają się dzięki miłości wyrażonej działaniem. W przekładzie pod nazwą „Nowej Biblii angielskiej” (The New English Bible) oddano ten tekst następująco: „Dlatego modlę się, żeby wasza miłość była coraz bardziej bogata w wiedzę i wszelkie zrozumienie i żeby dała wam prawdziwą zdolność rozeznania. Wtedy będziecie w dzień Chrystusowy szczerzy i nienaganni i będziecie zbierać obfity plon sprawiedliwości, do którego się dochodzi dzięki Jezusowi Chrystusowi ku chwale i sławie Bożej.” W uwadze marginesowej do wyrażenia „zdolność rozeznania” czytamy tam: „Albo: żeby nauczyła was przez doświadczenie, co się najbardziej opłaca.”
17. Co pozwala nam ta miłość jeszcze poznać?
17 Dokładna wiedza w zakresie Słowa Bożego pomoże ci więc wzrastać w miłości. Ta miłość z kolei pomoże ci poznać cudowną miłość Bożą, która Go skłania do zraszania deszczem sprawiedliwych i niesprawiedliwych. Będziesz się cieszył, że wszędzie świeci słońce i wszędzie pada deszcz, aby wszędzie można było zbierać plony i żeby ludzie mieli co jeść. Jeśli Bóg może czynić tyle dobrego, to co powinien czynić chrześcijanin? Czy twój „chrystianizm” wysłał cię, abyś oznajmiał po całym świecie dobrą nowinę o Królestwie Bożym? Czy zrobił z ciebie kaznodzieję w służbie Bożej? Czy próbowałeś już czynić z ludzi uczniów, nauczając ich przykazań, które poznałeś od Jezusa Chrystusa?
CO SPRAWIŁA MIŁOŚĆ W ROKU UBIEGŁYM
18, 19. Jak świadkowie Jehowy starali się okazywać miłość i jaki wzrost mogą w wyniku tego zanotować?
18 W ubiegłym roku służby świadkowie Jehowy chodzili z Biblią w ręku aż do najdalszych zakątków ziemi, tak w krajach, które są do nich wrogo usposobione, jak i w krajach usposobionych przyjaźnie. Pałając miłością głosili dobrą nowinę o Królestwie Bożym w 197 krajach pod kierownictwem 92 biur oddziałów Towarzystwa Strażnica (Watch Tower Bible and Tract Society).
19 Dziesięć lat wcześniej 570 694 świadków Jehowy głosiło regularnie co miesiąc dobrą nowinę od domu do domu. W roku ubiegłym głosiło już na całym świecie 1 034 268 osób, ponieważ setki tysięcy tych, którzy się przyłączyli do tamtych, również żywiły w swych sercach miłość Bożą.
20, 21. Jakie dalsze szczegóły sprawozdania za miniony rok służby wskazują, że faktycznie przejawiali miłość do Boga i do bliźnich?
20 Jehowa Bóg błogosławił świadkom Jehowy za to, że okazywali miłość swym wrogom i prześladowcom, bo wielu byłych wrogów dało posłuch ich głoszeniu i oddało się Jehowie Bogu. W ubiegłym roku służby 64 393 osoby wykazały przez chrzest, że się oddały Jehowie Bogu. Studiując dalej Słowo Boże, ludzie ci zdobywają teraz dokładną wiedzę o Jehowie, o Jego Synu i Jego dziele oraz dają wyraz takiej samej miłości jak ci wszyscy, którzy utrzymują łączność ze świadkami Jehowy od wielu lat. Na dowód swej miłości do ludzi świadkowie Jehowy spędzili w ciągu dwunastu miesięcy ubiegłego roku służby 171 247 644 godziny w pracy od domu do domu i ponownie odwiedzając ludzi w ich mieszkaniach, aby z nimi studiować Biblię. Dokonali u osób zainteresowanych 59 165 475 takich odwiedzin i przez cały rok co tydzień w mieszkaniach tego rodzaju ludzi prowadzili 770 595 studiów biblijnych. Te studia prowadzi się na podstawie Biblii i z pomocą podręczników objaśniających Biblię.
21 Chcąc dopomóc ludziom, którzy nie mają czasu na studiowanie co tydzień przez całą godzinę, świadkowie Jehowy rozpowszechnili też po świecie miliony książek i broszur — ogółem 4 450 687 książek i 12 326 060 broszur, jak również 135 397 426 czasopism w 164 językach. Ponadto uzyskali 1 614 146 prenumerat dwóch nader pouczających czasopism: Strażnica i „Przebudźcie się!”
22. Jakie koszty ponoszą świadkowie Jehowy, aby móc głosić, niezależnie od tego, że wykonują swą służbę bezpłatnie?
22 W ubiegłym roku służby zaszła potrzeba, aby Towarzystwo Strażnica wydrukowało w poszczególnych swoich drukarniach 119 238 970 egzemplarzy czasopisma Strażnica i 110 379 879 egzemplarzy Przebudźcie się! Ogółem wydrukowano więc 229 618 849 czasopism Towarzystwa, które zostały rozpowszechnione na całym świecie prenumeratorom i jako pojedyncze egzemplarze. Świadkowie Jehowy wykonują to ogromne dzieło świadczenia całkowicie dobrowolnie. Ich działalność od domu do domu nie jest przez nikogo opłacana. Przeciwnie, wydają jeszcze wiele własnych pieniędzy na benzynę, na tramwaje, autobusy i inne środki komunikacji, aby wszędzie dotrzeć z dobrą nowiną. Zdarli mnóstwo zelówek na szosach i ulicach, chodząc po miastach i wsiach, aby rozmawiać z ludźmi na temat dobrej nowiny o Królestwie Bożym. Bóg okazuje swą miłość wszystkim ludziom i prawdziwi chrześcijanie muszą również przejawiać miłość, jeśli chcą być Jego chrześcijańskimi świadkami.
23. Dlaczego nadal głoszą, chociaż bywają prześladowani?
23 Świadkowie Jehowy będą kontynuować to dzieło, ponieważ miłują Boga, swych bliźnich, a także wrogów i prześladowców. Nawet gdyby niektórzy słudzy Jehowy stracili życie w wyniku prześladowań, pozostali nie przestaną głosić dobrej nowiny o Królestwie Bożym.
24. Ile osób było w dniu 16 kwietnia ub. r. na uroczystości Pamiątki i ile spośród nich wyznało, że należy do klasy niebiańskiej „oblubienicy” Chrystusa?
24 O zainteresowaniu dziełem świadków Jehowy świadczy fakt, że na uroczystości Pamiątki śmierci Chrystusa Jezusa, którą świadkowie Jehowy obchodzili w swych miejscach zgromadzeń w dniu 16 kwietnia ub. r., było obecnych 1 933 089 osób. Tylko 11 550 spośród obecnych spożyło emblematy — chleb i wino — wyznając przez to, że należą do klasy „oblubienicy” Chrystusa i że mają nadzieję być Jego współdziedzicami, którzy jak królowie i kapłani będą królować z Chrystusem w chwale niebiańskiej. Stanowią oni jedynie resztkę, ostatek 144 000, o których Chrystus Jezus powiedział w Objawieniu, że zostali wybrani spośród ludzkości, aby żyć z Jezusem w chwale niebiańskiej i panować nad ziemią przez okres tysiąca lat. W tym czasie zmartwychwstaną wszyscy, którzy są w szeolu. Jakiegoż ogromnego dzieła wychowawczego będzie to wymagać!
25. Do czego zachęca się wszystkich ludzi bez względu na ich dotychczasową religię?
25 Co uczyniła dla ciebie twoja religia — bez względu na to, czy jesteś chrześcijaninem, wyznawcą hinduizmu, buddystą, mahometaninem czy kimkolwiek innym? Czy wzbudziła w tobie prawdziwą miłość, miłość do bliźniego, do wrogów, a nawet do prześladowców? Czy cię skłoniła do wzięcia udziału w działalności czynienia uczniów z ludzi wszystkich narodów i uczenia ich miłości do Boga i miłości do Jego Syna Jezusa Chrystusa? Czy twoja religia rozwinęła w tobie nową osobowość, która cię skłania do miłowania wszystkich ludzi? Jeśli nie, to nie odwracaj się od wielbienia Jehowy Boga. Spotykaj się ze świadkami Jehowy w ich miejscach zgromadzeń i ucz się miłować Boga i wszystkich ludzi. Wtedy zobaczysz, co może dla ciebie zdziałać nie nominalne chrześcijaństwo, lecz prawdziwy chrystianizm.
[Tabele na str. 9-11]
SPRAWOZDANIE ROCZNE Z OGÓLNOŚWIATOWEJ DZIAŁALNOŚCI ŚWIADKÓW JEHOWY
[Patrz publikacja]