że posiadamy wszystko, co niezbędne do prawdziwego życia i pobożności, i że mogliśmy poznać Tego, który nas powołał do uczestnictwa w swojej chwale i mocy. To właśnie przez Niego zostały nam udzielone drogocenne i największe obietnice. Dzięki nim macie się stać uczestnikami natury samego Boga po wydostaniu się z zepsucia, które panuje w świecie na skutek ulegania pożądliwości” (2 Piotra 1:3, 4, Romaniuk). Chociaż Piotr bezpośrednio zwraca się tutaj do tych, którzy mając nadzieję niebiańską spodziewają się być „uczestnikami natury samego Boga”, niemniej jednak jego słowa odnoszą się w pewnym sensie do wszystkich ludzi oddanych Bogu. Starając się całą duszą stosować dokładną wiedzę ze Słowa Bożego, unikniemy zepsucia i kłopotów towarzyszących życiu zmysłowemu. Mamy też wspaniałą obietnicę, że będziemy korzystać z wiecznotrwałych dobrodziejstw rzeki wody życia i drzew życia.

OWOCNA SŁUŻBA

13. (a) Czym powinien się interesować każdy sługa Jehowy? (b) Co pomoże nam w służbie osiągać wyniki?

¹³ Każdy, kto daje wyraz takiemu zbożnemu oddaniu, starając się dzielić z innymi prawdą Słowa Bożego, pragnie cieszyć się łaską Jehowy i w swej działalności doznawać powodzenia. Myśl tę poruszają słowa Piotra zanotowane w Liście 2 Piotra 1:5-8 (NW). I znowu wynika z nich, że niezbędne są wysiłki czynione całą duszą przez dokładanie „ze swej strony wszelkich gorliwych starań”. Piotr wymienia potem kilka innych właściwości, które mają dla nas istotne znaczenie, zapobiegając, żebyśmy nie byli „bezczynnymi ani bezowocnymi pod względem dokładnej wiedzy o naszym Panu, Jezusie Chrystusie”. Faktem jest, że jeśli ktoś ma kłopoty w dziedzinie swoich stosunków z Bogiem, to na ogół wystarczy, by przejrzał tę listę, a z pewnością się dowie, co leży u podstaw jego duchowej nieaktywności lub choroby. Jeżeli natomiast zastosujemy się do wszystkiego, co tam wyliczono, będziemy zarówno pilni w służbie dla Jehowy, jak też osiągać w niej wyniki.

14, 15. (a) Jakie trzy zalety wymienia najpierw Piotr? Dlaczego ważna jest pierwsza z nich? (b) Dlaczego potrzebujemy wiary?

¹⁴ Do cech wymienionych przez Piotra należą: gorliwe starania, wiara i cnota. Wiadomo, że cokolwiek by człowiek chciał osiągnąć, wymaga to z jego strony wysiłków. Nie można szczędzić starań, gdy się podczas studiowania chce nabrać zrozumienia i umocnić wiarę oraz gdy się chce stosować w życiu nabytą wiedzę albo dzielić się nią z drugimi. Wiemy jednak, że zbierać będziemy, jeśli posiejemy, a więc skoro nam zależy na wynikach, musimy najpierw wytężyć siły. — Gal. 6:7, NP.

¹⁵ A co z wiarą? Nie zdołalibyśmy wszczepić jej innym, gdybyśmy sami jej nie mieli. Jak to dobrze, że wiara jest wśród owoców ducha i że wzrasta, gdy się ją starannie pielęgnuje! (Rzym. 10:17). Dlaczegóż wiara jest tak ważna? Ponieważ „bez wiary (...) nie można podobać się Bogu”. — Hebr. 11:6.

16. (a) Czym jest cnota? (b) Jaki wpływ wywiera na naszą chrześcijańską służbę Bożą?

¹⁶ Oprócz poruszenia tematu wysiłków i wiary Piotr mówi też o cnocie. Jest ona ważna dlatego, że w zakresie głoszenia innym ludziom wszelkie nasze słowa i czyny byłyby daremne, jeśliby Jehowa nie pobłogosławił naszych starań i nie pobudził ziarna prawdy do wzrostu. Na nic by się nie zdało składanie ofiary wysławiania, gdybyśmy nie żyli zgodnie z prawdą. Cnota to wybitna zaleta moralna, która jest niezbędna, jeśli mamy być zaliczeni do odzianych w białe szaty (Apok. 7:9). Nietrudno zrozumieć, że nawet ktoś bardzo zajęty, kto mimo wszystko korzysta z każdej sposobności mówienia o Biblii oraz żyje zgodnie z nią, zdziała znacznie więcej na rzecz rozprzestrzenienia prawdy niż człowiek, który aczkolwiek spędza dużo czasu na głoszenie w terenie, to jednak nie żyje podług Słowa Bożego. Czas i wysiłki poświęcone dawaniu świadectwa nie są jedynymi czynnikami, od których zależy wydanie owocu. To raczej Jehowa daje wzrost; zna nas i wie, co czynimy oraz z jakich pobudek.

17. Pod jakim względem może być pomocna wiedza biblijna?

¹⁷ Piotr pisze dalej: „Przydajcie (...) do waszej cnoty wiedzę, do wiedzy panowanie nad sobą, do panowania nad sobą wytrwałość”. Łatwo zauważyć, jak wyborna, dokładna wiedza biblijna pomaga umiejętnie i owocnie przekonywać ludzi o wartości Słowa Bożego. Wiedza taka nie tylko umożliwia nam stałą gotowość do bronienia dobrej nowiny, ale też skuteczne występowanie w jej obronie. Nie koniec na tym: pomaga nam zrozumieć, czego Jehowa od nas wymaga, abyśmy mogli cieszyć się Jego uznaniem. W miarę nabywania tej wiedzy dostrzegamy coraz wyraźniej wartość czynienia wszystkiego zgodnie z Jego wolą całym sercem i umysłem.

18. (a) Wymień parę sposobów, którymi możemy pokazać, że panujemy nad sobą. (b) Co Paweł napisał do Galatów, dając poznać, iż jako człowiek nieżonaty przywiązywał dużo wagi do panowania nad sobą?

¹⁸ Z kolei dochodzimy do sprawy panowania nad sobą. Jak moglibyśmy być całą duszą oddani Jehowie, gdybyśmy się nie stosowali do Słowa Bożego i tym samym nie panowali nad swym ciałem oraz jego namiętnościami — czyli innymi słowy, gdybyśmy nie czuwali nad tym, co robią nasze ręce, dokąd prowadzą nas nogi, co mówią nasze usta? Jak moglibyśmy robić duchowe postępy, jeśli nie bylibyśmy dostatecznie opanowani, żeby wyłączyć telewizor, gdy jest pora na studium? Na co poświęcamy więcej czasu: na oglądanie programów telewizyjnych lub na inne rozrywki, czy na sprawy duchowe? Warto nad tym się zastanowić. Na co wolimy przeznaczać swój czas? Czy czas, jakim dysponujemy, cenimy sobie jako dar pochodzący od Jehowy, który możemy użyć na sprawy dotyczące „świętej służby” nie tylko raz lub dwa razy na tydzień, ale „dniem i nocą”? Oddanie się Jehowie całą duszą wymaga panowania nad sobą. Oznacza to, że nasze siły i myśli mamy kierować ku Jehowie, a nie ku sobie; nie wolno nam zbytnio sobie pobłażać. — Gal. 5:16, 17, 22-24.

19. Dlaczego wymaga się od chrześcijan wytrwałości i zbożnego oddania?

¹⁹ Ale nawet wiedza i opanowanie nie na wiele się przydadzą bez wytrwałości i zbożnego oddania. Musimy mocno trzymać się raz poznanej prawdy. Łukasz napisał (21:19, NP): „Przez wytrwałość swoją zyskacie dusze wasze”. Istotnie, nasze perspektywy życiowe są zależne od wytrwałości. Niektórzy muszą znosić udręki fizyczne, jak na przykład Świadkowie Jehowy w Malawi. Innym przykrość sprawia obojętność na ich wysiłki podejmowane w celu dzielenia się dobrą nowiną albo naciski lub szyderstwa ze strony rodziny i przyjaciół, niekiedy nawet przeradzające się w gwałtowny sprzeciw. Ale Paweł napisał do Tymoteusza: „Zbożne oddanie jest użyteczne wszechstronnie, gdyż zawiera obietnice życia teraźniejszego i tego, która ma nadejść” (1 Tym. 4:8, NW). Potrzeba nam więc zarówno wytrwałości, jak i zbożnego oddania, abyśmy dochowali wierności i nie popadli w bezczynność lub nie stali się bezowocnymi w naszej świętej służbie dla Boga.

20. W jaki sposób przywiązanie braterskie i miłość sprzyjają owocności naszej służby?

²⁰ Wreszcie Piotr każe nam dodać „do zbożnego oddania przywiązanie braterskie, do braterskiego przywiązania miłość” (2 Piotra 1:7, NW). Ma to obejmować nie tylko członków własnej rodziny, ale wszystkich ludzi (Gal. 6:10). Kto szczerze się interesuje bliźnimi oraz okazuje miłość wierną zasadom, zwaną agape, ten często spotyka się z przychylną reakcją na trud podejmowany dla podzielenia się prawdą z innymi. Na wzór miłości okazanej nam przez Jehowę chcemy do wszystkich ludzi odnosić się z miłością i braterskim przywiązaniem. Powinniśmy przejawiać troskę o każdą osobę, szczerze przy tym pragnąc jej pomóc od strony duchowej. Dzięki temu wszystkiemu nie dopuścimy do stania się „bezczynnymi ani bezowocnymi pod względem dokładnej wiedzy o naszym Panu, Jezusie Chrystusie”. — 2 Piotra 1:8, NW.

SŁUŻBA ZAPEWNIAJĄCA BŁOGOSŁAWIEŃSTWO

21, 22. (a) Jaka rada Piotra obowiązuje każdego, kto służy Bogu w duchu i w prawdzie? (b) Jakie zastosowanie mają słowa Jezusa, zanotowane w Ewangelii według Łukasza 13:24, 25?

²¹ Piotr udziela dalszych słów zachęty, pisząc: „Dlatego bardziej jeszcze, bracia, starajcie się umocnić wasze powołanie i wybór. To bowiem czyniąc nie upadniecie nigdy. W ten sposób szeroko będzie wam otworzone wejście do wiecznego królestwa Pana naszego i Zbawcy, Jezusa Chrystusa” (2 Piotra 1:10, 11). Bez względu na to, czy należymy do namaszczonego ostatka dziedziców Chrystusa, czy też do „wielkiej rzeszy”, udzielona tu przez Piotra zachęta, aby ‛bardziej jeszcze się starać’, dotyczy każdego, kto chce dostąpić błogosławieństw Królestwa.

²² Nie czas na to, by ograniczać udział w świętej służbie. Przeciwnie, Piotr przekonuje nas: „Jakimiż wy powinniście być w świętych postępkach swego sprawowania i w uczynkach zbożnego oddania, oczekując i mając ciągle na myśli obecność dnia Jehowy” (2 Piotra 3:11, 12, NW). Działalności pozyskiwania uczniów Jezus nie zlecił aniołom; nie oczekiwał od nich, że się zmaterializują w celu wykonania dzieła odłączania „owiec” od „kozłów”. Przydzielił je raczej tym, którzy okażą się jego wiernymi naśladowcami zarówno w służbie, jak i w oddaniu całą duszą (Obj. 12:17, NP). Jeżeli nam zależy na upodobaniu naszego niebiańskiego Króla, to nie czas teraz na składanie wadliwych, wymuszonych ofiar wysławiania w przypadkowej i nieregularnej służbie, ale na systematyczny udział w pracy na rzecz Królestwa. — Malach. 1:6-8; Łuk. 13:24, 25.

23. Jakie wspaniałe widoki otwierają się przed tymi, którzy teraz całą duszą pełnią świętą służbę dla Boga?

²³ Jeżeli w naszym życiu dominuje święta służba wykonywana z całej duszy, to możemy być pewni, że znajdziemy się wśród szczęśliwej rzeszy ludzi, którzy przeżyją Armagedon i po wielkim ucisku będą nadal z radością pełnić tę służbę dniem i nocą przed tronem Boga. A w Apokalipsie 7:17 czytamy: „Paść ich będzie Baranek, który jest pośrodku tronu, i poprowadzi ich do źródeł wód życia”. Jakie wspaniałe widoki otwierają się nam, ale musimy całą duszą kontynuować świętą służbę dla Jehowy!

Łagodność oznaką siły czy słabości?

JAKI dzień jest przyjemniejszy: zimny, burzliwy, deszczowy, czy może raczej łagodny, słoneczny, wiosenny? Z kim wolisz przestawać — z człowiekiem surowym, szorstkim, łatwo wpadającym w gniew, czy z takim, który zachowuje równowagę w trudnych okolicznościach i jest wyrozumiały dla drugich? Z którym z nich się lepiej współpracuje?

Łagodnej pogody nie uważamy za niepewną, nudną i poniekąd gorszą od burzliwej. Podobnie łagodność osoby niekoniecznie musi oznaczać,