teraz swój lud, jak niegdyś Mojżesz, a wszyscy, którzy go uznają i poddają się jego kierownictwu, mogą żywić nadzieję życia na sprawiedliwej, rajskiej ziemi. Czy traktujesz poważnie wypowiedzi proroczego Słowa Bożego i wiarogodnych, naocznych świadków jego chwalebnej wspaniałości? Czy dostrzegasz niewidzialną obecność Jezusa Chrystusa w roli władcy Królestwa? Skoro tak, to cieszysz się wielką łaską i roztaczają się przed tobą cudowne widoki na przyszłość.

Czy naprawdę jesteś przystępny?

JEHOWA Bóg wysoko ceni u swoich sług zaletę przystępności. Niczego innego zresztą nie można się było po Nim spodziewać; przecież sam daje wspaniały przykład przystępności, pozwalając ludziom wszelkiego rodzaju zbliżać się do Niego w modlitwie o każdej porze i w najrozmaitszych okolicznościach. — Ps. 65:3.

Na dowód tego, że u Boga przystępność jest w wielkiej cenie, przytoczyć można fakt, iż zesłał swego Syna na ziemię i kazał mu żyć tu w bardzo skromnych warunkach. W jakim celu? Między innymi po to, żeby ten Syn, Jezus Chrystus, „stał się miłosiernym i wiernym arcykapłanem”, nie takim, „który by nie mógł współczuć naszym słabościom”, lecz ‛doświadczonym we wszystkim na nasze podobieństwo’. Dzięki niemu chrześcijanie mogą śmiało i otwarcie ‛przybliżyć się z ufnością do tronu łaski’ Bożej (Hebr. 2:17, 18; 4:15, 16; 10:19, 21, 22). Jehowa Bóg wręcz życzy sobie takiego podejścia.

Obecnie ludzie na ogół coraz bardziej się od siebie oddalają; wzajemne kontakty, rozmowy między członkami rodziny bądź też między zwierzchnikami a podporządkowanymi ich władzy, coraz wyraźniej się załamują. Powinno nas to skłaniać do jeszcze głębszego doceniania tak niezbędnej cechy, jaką jest przystępność. Nie wolno nam dopuszczać do tego, by przykra sytuacja panująca w świecie rozciągnęła się też na zbór chrześcijański i osłabiła w nim ducha serdeczności oraz prawdziwej miłości. Kto w szczególnej mierze powinien nad tym czuwać i jak w ogóle można zapobiegać takiemu niebezpieczeństwu?

O przejawianie omawianej zalety powinni dbać mężowie chrześcijańscy, którzy mają ‛miłować swe żony jak siebie samych’. Od rodziców oczekuje się, żeby byli przystępni dla swych dzieci, jeśli nie chcą, aby były ‛rozdrażnione i traciły ducha’. A w poszczególnych zborach chrześcijańskich starsi (nadzorcy) muszą być naprawdę przystępni w obcowaniu ze wszystkimi braćmi i siostrami. — Efez. 5:28, 33; Kol. 3:19, 21; 1 Piotra 5:1, 3.

CO TO ZNACZY BYĆ PRZYSTĘPNYM

Podstawowym założeniem przystępności jest szczere, rzetelne interesowanie się drugimi. Nie wystarczy powiedzieć, że jesteśmy przystępni, że prowadzimy politykę „otwartych drzwi” i chętnie witamy każdego rozmówcę. Przypowieść głosi: „Dobrocią swą chełpi się wielu”. Ale słowa nie wystarczą. Trzeba w obejściu z innymi dowieść czynem, że się naprawdę jest przystępnym (Prz. 20:6; 1 Jana 3:18). Jeżeli rzeczywiście nam zależy na czyimś dobru i jesteśmy gotowi dać coś z siebie dla drugich, oni to odczują.