Wielki Bóg, który ‚czyni cuda’

„Boś ty jest wielki, a czynisz cuda; tyś sam jest Bogiem. Naucz mię, Panie, drogi twojej, abym chodził w prawdzie twojej, a ustanów serce moje w bojaźni imienia twego.” — Ps. 86:10, 11.

 1. Jakie znaczenie zachował Psalm 86 dla dzisiejszych miłośników sprawiedliwości?

PSALM osiemdziesiąty szósty jest modlitwą Dawida. Chociaż po raz pierwszy wypowiedziana została trzy tysiące lat temu, to jednak treść jej ma wielkie znaczenie również dla wszystkich dziś żyjących miłośników sprawiedliwości. Wysławia ona Tego, który sam tylko potrafi rozwiązać uciążliwe problemy obecnego wieku opanowywania przestrzeni kosmicznej. Posłuchajmy prośby Dawida, który otworzył serce swoje przed wielkim Bogiem, godnym wszelkiej chwały: „Boś ty, Panie [Jehowo, NW]! dobry i litościwy, i wielce miłosierny wszystkim, którzy cię wzywają. Wzywam cię w dzień ucisku mego; bo mię ty wysłuchasz. A będę cię chwalił, Panie, Boże mój! ze wszystkiego serca mego, i będę wielbił imię twoje na wieki, ponieważ miłosierdzie twoje wielkie jest nade mną. (...) Ty, Panie, Boże miłosierny i litościwy, i nierychły ku gniewu, i wielce miłosierny, i prawdziwy! (...) [Tyś] Panie! poratował, i pocieszyłeś mię.” — Ps. 86:5, 7, 12-17.

 2. Pod jakim względem modlitwa Dawida różni się od modlitw wielu nowożytnych religionistów?

² Któryż inny Bóg pobudził kiedy serce ludzkie do takiej pieśni pochwalnej jak Jehowa, Bóg Dawida? Niech sobie katolicy i buddyści biorą do rąk swoje różańce i odśpiewują choćby tysiąc razy Zdrowaś Mario albo O-Kyo. Niech protestanccy duchowni wołają z namaszczeniem do Boga, którego imienia nie znają. Niech tysiące sekt religijnych świata zanoszą prośby, każda według swego wyznania wiary. Czy którakolwiek z tych modlitw wykazuje chociaż ślad tak głębokiego doceniania, jakie miał Dawid dla Boga? Dawid znał swego Boga. Jego religia była żywa i miała sens. Wszystko obracało się w niej wokół pełnej oddania służby na rzecz Jehowy, Stwórcy nieba i ziemi oraz Źródła wszelkiego życia. — Ps. 36:8-10.

 3. Jakich cudów dokonał Jehowa w stosunku do Dawida?

³ Jehowa kierując się obfitością swego miłosierdzia i dobroci zaczął ‚czynić cuda’ dla Dawida, gdy go sobie obrał jeszcze jako chłopca i namaścił na króla w Izraelu. „I został Duch Pański nad Dawidem od onegoż dnia.” (1 Sam. 16:7, 11-13) Spójrzmy, jak Dawid ufny w moc Jehowy pędzi z procą i kamieniami, aby pokonać czołowego wojownika wrogów, Goliata! Pomyślmy o cudach, które dla Dawida czynił Jehowa przez całe lata ścigania go i prześladowania przez króla Saula, aby w końcu wynieść go na „tron Jehowy” na Syjonie — na górze, która była „ozdobą krainy, uciechą wszystkiej ziemi”! (Ps. 48:3) Przedstawmy go sobie również w późniejszych latach, wychwalającego Jehowę za cudowną obietnicę wiecznotrwałego Królestwa w linii rodowej Dawida, Królestwa, które miało przynieść niewysłowioną radość i pokój wszystkim narodom ziemi! — 1 Sam. 17:38-51; 26:18-20; 2 Sam. 7:16, 18-24.

 4. Dlaczego Dawid mógł oświadczyć: ‚Nie ma żadnego podobnego tobie między bogami, Jehowo’?

⁴ „Ze wszystkiego serca” swego mógł Dawid oświadczyć: „Nie masz żadnego podobnego tobie między bogami, o Panie [Jehowo, NW]! i nie masz takowych spraw, jako są twoje.” (Ps. 86:8) Za czasów Dawida ziemia wprost roiła się od bogów, jak to zresztą dzieje się i dzisiaj. Chociaż było to jeszcze przed pojawieniem się Buddy, Brahmy, Konfucjusza i trójedynego „Boga” chrześcijaństwa, których wystąpienie na widownię wywołało jeszcze więcej zamieszania w dziedzinie religii, to jednak już wówczas istniał cały zastęp bogów czczonych w religiach Filistynów, Asyryjczyków, Babilończyków i innych narodów otaczających Izrael. Gdy wojska tych narodów wyruszały na wojnę, niosły ze sobą wyobrażenia swoich bogów, i to na tych samych drzewcach, na których powiewały również ich proporce narodowe. Niektóre z tych bogów, na przykład Moloch Amonitów i Chamos Moabitów, były znane jako „bogi ognia” i wymagały ofiar ludzkich. Rytuały kultu Baal-Fegora były powiązane z rozpustą. Dawid nie tylko trzymał się z dala od tego okrutnego, niemoralnego świata tkwiących w zamieszaniu religionistów, ale także zwalczał ich kalający wpływ przez bezwzględne wydalenie ich z kraju, który Bóg dał Izraelitom. — 5 Mojż. 11:22-25; 2 Sam. 8:1-3, 14.

 5. Za jakie inne cudowne dzieła mógł Dawid wysławiać Jehowę?

⁵ Dawid wysławiał Jehowę za wszystkie Jego potężne dzieła stworzenia: „Niebiosa opowiadają chwałę Bożą, a dzieło rąk jego rozpostarcie oznajmuje.” (Ps. 19:2) Ponadto wychwalał Jehowę za wszystkie Jego cudowne czyny, które zapisano w Jego ‚księdze’, w sprawozdaniu biblijnym już wówczas częściowo skompletowanym. Bogi światowych narodów nie pozostawiły żadnego takiego sprawozdania; właściwie nie dokonały niczego, co byłoby godne opiewania czy zapisania. Jedynie Jehowa, „wielki Król”, który jest „bardzo chwalebny”, spowodował zapisanie doniesienia o swych cudownych dziełach i wieczystych zamysłach. (2 Mojż. 17:14) Dawida radowała nie tylko boska obietnica wiecznotrwałego Królestwa, ale również wszystkie inne chwalebne proroctwa dotyczące naszych czasów.

 6. (a) Jaki cudowny zamysł związany z Królestwem urzeczywistnia Jehowa od roku 1914? (b) Jak ludzie dobrej woli ustosunkowują się do ‚znaków i cudów’ Bożych?

⁶ Obecnie, kiedy żyjemy w „dniu Jehowy”, wielki Bóg nieba ‚czyni cuda’ nie mające sobie równych w całej historii ludzkości! Jest to dzień, którego Dawid oczekiwał z radością, dzień, w którym dochodzi do wspaniałego spełnienia się jednego proroctwa po drugim. W naszych czasach nowożytnych, w roku 1914, Jehowa ustanowił wiecznotrwałe Królestwo niebios, którego władzę oddał w ręce kogoś większego niż Dawid, mianowicie swego Syna Jezusa Chrystusa. W roku 1919 powołał do istnienia tu na ziemi Społeczeństwo Nowego Świata, aby ogłosić ‚tę dobrą nowinę o Królestwie’ „w celu wydania świadectwa wszystkim narodom”. (Mat. 24:14, NW) Wierny ostatek świadków Jehowy, będący trzonem tego Społeczeństwa Nowego Świata, służy za ‚znaki i cuda’ widoczne dla wszystkich ludzi. (Izaj. 8:18) I oto ludzie dobrej woli, „rzeczy pożądane wszystkich narodów”, zbiegają się setkami tysięcy do Społeczeństwa Nowego Świata świadków Jehowy, ponieważ widzą w nim pokój i radość, co stanowi ostre przeciwieństwo podziałów i nienawiści panującej w starym świecie. (Agg. 2:8, Wu, uw. marg.; Izaj. 2:2-4) Naprawdę cudowny widok! Dzieje się tak, jak to przepowiedział sam Dawid: „Wszystkie narody, któreś ty stworzył, przychodząc kłaniać się będą przed obliczem twoim. Panie [Jehowo, NW]! i wielbić będą imię twoje.” — Ps. 86:9.

 7. Jakich cudownych czynów można się spodziewać w najbliższej przyszłości?

⁷ Jeszcze dalsze cudowne czyny dopiero będą dokonane w przyszłości. Jehowa ‚uczyni spustoszenie na ziemi’, gdy wkrótce przystąpi do walki Armagedonu, w czasie której wymaże z istnienia ‚obecny zły system rzeczy’ wraz z jego polityką i militaryzmem, jak również świątyniami i bóstwami. (Ps. 46:8, 9; Ijoba 38:22, 23) Niezrównane będą cuda, które Jehowa wówczas uczyni, przyoblekając ziemię rajską pięknością i pokojem. (Ps. 37:9, 11; 104:24) Rozliczne dzieła Jehowy doprawdy są „cudowne w naszych oczach” i skłaniają wszystkich żyjących obecnie „ludzi miłościwej dobroci” do wołania: „Nie ma nikogo tobie podobnego między bogami, Jehowo, ani nie ma żadnych dzieł podobnych twoim”. — Ps. 118:23, 24; 86:8, NW.

STROŃ OD BOGÓW FAŁSZYWYCH

 8. (a) Co to znaczy zwrócić się do Jehowy w pełnym oddaniu? (b) Dlaczego religie chrześcijaństwa i pogaństwa nie przynoszą teraz czci Jehowie?

⁸ Wielki Bóg Jehowa będzie nadal czynić cudowne rzeczy na korzyść tych wszystkich, którzy się do Niego zwracają w pełnym oddaniu. Będąc „Bogiem wymagającym wyłącznego oddania”, oczekuje takiego oddania się od wszystkich, którym okazuje swoją miłościwą dobroć. (5 Mojż. 6:14, 15, NW) Muszą się oni odciąć od wprowadzającej zamieszanie mnogości bóstw pogaństwa i chrześcijaństwa. Nadto muszą stanowczo popierać wielbienie Jehowy, tak jak to czynił Jego namaszczony duchem Syn Jezus, gdy był na ziemi, i jak Dawid, który będąc proroczym zarysem Jezusa powiedział: „Gorliwość domu twego zżarła mię.” (Ps. 69:10; Jana 2:17) Muszą zdawać sobie sprawę z tego, jak wielka przepaść dzieli Jehowę od wszystkich bogów fałszywych. „Bóg, który uczynił świat i wszystko, co na nim, ten, będąc Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach ręką uczynionych, ani mu się służy rękami ludzkimi, jak gdyby czego potrzebował, ponieważ sam daje wszystkim życie i tchnienie, i wszystko.” (Dzieje 17:24, 25, NT) Potężne świątynie chrześcijaństwa nie przynoszą Bogu czci. Nie ma On też nic wspólnego z niekształtnymi, przejmującymi grozą bałwanami pogaństwa, podobiznami bożków, które się opierają na strachu i przesądzie. Jehowa odwołuje się do serc ludzkich przez prawdę biblijną, jak również przez swą wielką miłość, która przenika całe jego Społeczeństwo Nowego Śwista na ziemi. Apostoł powiedział o tym: „Jeśli chodzi o nas, to miłujemy, ponieważ on nas wpierw umiłował.” — 1 Jana 4:19, NW.

 9. Co to znaczy ‚chodzić w Jego prawdzie’?

⁹ ‚Będę chodził w prawdzie twojej’, oświadczył Dawid. (Ps. 86:11) Jak można obecnie tak ‚chodzić’? Przez uczynienie objawionej prawdy Jehowy centralnym punktem całego swego życia, ośrodkiem, wokół którego się obracają wszystkie inne sprawy. To wymaga studium osobistego. Wymaga regularnego zgromadzania się ze świadkami Jehowy w Społeczeństwie Nowego Świata, ale nie w celu odbycia formalistycznych praktyk religijnych, lecz dla rzetelnego studiowania Biblii, dla wzajemnego ‚zbudowania się w najświętszej wierze’. (Judy 20, 21) Oznacza to także posłuszne zastosowanie się do nakazu Jezusa: „Idźcie przeto i czyńcie uczniów z ludzi wszystkich narodów, chrzcząc ich (...), ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem.” (Mat. 28:19, 20, NW) Oznacza pocieszanie prawdą tych, którzy są udręczeni w obecnym złym świecie: „Forma wielbienia, która jest czysta i nieskalana z punktu widzenia naszego Boga i Ojca, jest ta: troszczyć się sieroty i wdowy w ucisku, i zachowywać siebie bez plamy od świata.” — Jak. 1:27, NW.

10. (a) Co obejmuje ‚zachowywanie siebie bez plamy od świata’? (b) Jaka różnica pod względem nauki i owoców istnieje między Biblią a konfucjanizmem?

¹⁰ W jaki sposób można „zachowywać siebie bez plamy od świata”? Miedzy innymi trzeba się zachować wolnym od skalania przez religie świata. Od czasów Dawida pojawiło się wiele nowych bogów i religii, które podbiły sobie umysły i całe życie ludzi. Istnieje na przykład religia Konfucjusza, którego czczą Chińczycy. Konfucjusz głosił negatywną zasadę: „Nie czyń drugiemu, co tobie niemiłe”, i na jej podstawie formalistycznie uregulował wszystkie zwyczaje i drogi życiowe. W wyniku tego od dwóch i pół tysiąca lat Chiny mało postąpiły naprzód. Jakże odmienne są skutki nakazanej w Biblii pozytywnej, aktywnej miłości do Boga i człowieka, miłości, która jest żywa, postępowa i wydaje dobre owoce! — Mat. 22:36-40; Jana 15:8-10.

11. Czy hinduizm przyniósł błogosławieństwa swoim zwolennikom i w jakiej pozostaje on sprzeczności z Biblią?

¹¹ Zwróćmy teraz uwagę na hinduizm; uznaje on 330 000 000 bogów i bogiń, jak również obrzędy świątynne, które dla osób ceniących przyzwoite mierniki moralne są w wielu wypadkach wprost oburzające. Nadto zacofanie Indii, z którym wiążę się też brzemię milionów wygłodzonych świętych krów, świadczy o tym, że religia ta nie przynosi swym zwolennikom błogosławieństw duchowych ani materialnych. Nawet premier Nehru „zganił swych rodaków za ich stosunek do krów”. (Według dziennika New York Times) Hinduizm daleko odbiega od wielbienia jedynego Boga i Stwórcy, Jehowy, do którego należą „tysiące bydła po górach” i który jest w stanie zaspokajać duchowe i materialne potrzeby całego stworzenia, służącego Mu zgodnie z Jego zamysłami! — Ps. 50:10; 104:27, 28.

12. Co można powiedzieć na korzyść szyntoizmu i buddyzmu Japońskiego?

¹² Szyntoizm był siłą, która podczas drugiej wojny światowej pchnęła Japonię do fanatycznej wyprawy na Azję oraz obszary Pacyfiku; do dnia dzisiejszego w wielu japońskich świątyniach czci się tradycyjne zwierciadło, klejnot i miecz Jimmu-Tenno, pierwszego cesarza Japonii sprzed 2600 lat, którego się uważa za prawnuka samej bogini słońca. Jednakże modlitwy szyntoistów nie przyniosły Japonii zwycięstwa, tak samo jak modlitwy katolików czy protestantów nie przyniosły zwycięstwa jej sprzymierzeńcom, włoskiemu i niemieckiemu partnerowi osi. Również Budda nie wspomógł sprawy osi. Opowiada się wprawdzie, jakoby modlitwy Nichirena, zagorzałego wyznawcy Buddy, miały kiedyś sprowadzić tajfun, który udaremnił najazd Mongołów na Japonię, niemniej podczas drugiej wojny światowej modlitwy licznych tamtejszych sekt buddyjskich nie zdołały uchronić tego kraju od inwazji z powietrza. Nic więc dziwnego, że wielu Japończyków straciło wiarę w swoje „bogi” z czasów wojny! Japonia jest obecnie polem dojrzałym do głoszenia o ustanowionym przez Boga Królestwie pokoju. — Jana 4:35, 36.

13. (a) Dlaczego w chrześcijaństwie panuje zamieszanie co do „Boga”? (b) Przeciwstaw chrześcijaństwo Dawidowi.

¹³ A jak się sprawa przedstawia z „Bogiem” chrześcijaństwa? Na przykład monety amerykańskie mają wbity na sobie napis: „W Bogu nasza ufność” („In God we trust”). W którym „Bogu”? Czy w Bogu „Kościoła według własnego wyboru”? Ponad dwieście katolickich, protestanckich i żydowskich sekt, jakie istnieją w Stanach Zjednoczonych, oraz niezliczone spokrewnione z nimi sekty w całym zachodnim świecie rzecz jasna nie wielbią wszystkie tego samego Boga. Ich nauki są bardzo zagmatwane i zaprzeczają sobie nawzajem. Jednolita, harmonijna ‚zdrowa nauka’ biblijna została wzgardzona. Zastosowano się raczej do nauk wymyślonych przez ludzi. (2 Tym. 4:3, 4) Sektom tym obca jest Dawidowa modlitwa „ze wszystkiego serca”; „Naucz mię, Panie, drogi twojej, abym chodził w prawdzie twojej.” (Ps. 86:11, 12) Z tego powodu nie mogą się wydostać z labiryntu pogmatwanych doktryn. Nie tylko gardzą czystą nauką Jehowy, lecz w swych przekładach Biblii nawet usuwają Jego imię z prawowitego miejsca, zastępując je niewiele mówiącym określeniem „Pan”.

14. (a) Jakie są owoce zamieszania religijnego, panującego w chrześcijaństwie? (b) Jaki los czeka chrześcijaństwo i dlaczego?

¹⁴ Owoców zamieszania religijnego w chrześcijaństwie trzeba się dopatrywać we wzrastającej przestępczości, w rozprzężeniu wśród młodzieży i alarmującym zwiększaniu się ilości rozwodów, jak również w szerzeniu się bezbożnictwa. Wszystko to Jehowa przepowiedział niezbożnemu chrześcijaństwa obecnych ‚dni ostatecznych’. (Mat. 7:15-23; 2 Tym. 3:1-7; Jer. 5:29-31) Chrześcijaństwo zapiera się Chrystusa zarówno przez swe nauki, jak i przez swój tryb życia. Okoliczność, że ogłasza Organizację Narodów Zjednoczonych za nadzieję świata albo że współzawodniczy z „królem północy” w nagromadzaniu zapasów broni jądrowej, nie uchroni tego świata chrześcijańskiego od zniszczenia w Armagedonie przez Jehowę i Jego teraz już panującego Króla Chrystusa, za którego sługę się podaje. — Dan. 11:38; Łuk. 6:46-49.

WIELKI CZAS, BY UCIEKAĆ

15. Na jakie ostrzeżenie muszą teraz zwrócić uwagę wszyscy miłośnicy sprawiedliwości?

¹⁵ Obecny świat i jego najrozmaitsze religie są w oczach Jehowy oraz wykonawcy Jego wyroków, Chrystusa Jezusa, już potępione i skazane. Jak wobec tego muszą teraz postąpić ludzie ‚według serca Bożego’, to znaczy tacy jak Dawid? (Dzieje 13:22) Prorok Jeremiasz mówi o tym religijnym świecie, określając go symbolicznym mianem: „Babilon”: „Uciekajcie spośród Babilonu, a każdy niech zbawia duszę swoją, abyście nie zginęli w nieprawości jego; bo czas pomsty jest od Pana, on mu odda odpłatę. Kubkiem złotym był Babilon (...) upajającym wszystką ziemię; (...) piły narody i dlatego szalały.” — Jer. 51:6, 7, Wu, uw. marg.

16, 17. (a) Z czym wiąże się ucieczka z nowożytnego Babilonu? (b) Jak Jeremiasz kładzie nacisk na konieczność ucieczki z „fałszu” współczesnej religii?

¹⁶ Czy widzisz, że wszystkie narody zachowują się, jak gdyby poszalały? Więc uciekaj! — mówi prorok. Jak? Przez odcięcie się od zgiełku ich polityki, od ich okrutnego militaryzmu, zwyrodniałej moralności i ogłupiającej religii. Pijane swą fałszywą religią — niezależnie od tego, czy jest nią kościelnictwo, wychwalanie potęgi militarnej, czy też kult państwa — narody zlekceważyły ostrzeżenie Boże. Potrząsanie szablą nie tylko doprowadziło je na krawędź „gorącej” wojny nuklearnej, ale co więcej, na skraj straszliwego zniszczenia, sprawionego cudem przez wielkiego Boga Jehowę. Jednakże wśród tych narodów są miłujący pokój ludzie dobrej woli, którym otwierają się oczy na nicość nacjonalistycznych bogów ich przodków. Ci uciekają od popierania fałszu religii chrześcijaństwa bądź pogaństwa oraz oddają się Jehowie, prawdziwemu Bogu i Stwórcy nowego świata, w którym na stałe zapanują zdrowe stosunki i pokój.

¹⁷ Są to ci ludzie dobrej woli, których Dawid przewidział w Psalmie 86:9 i którzy są również opisani w proroctwie Jeremiasza 16:19, 20: „Panie, mocy moja i siło moja i ucieczko moja w dzień utrapienia! Do ciebie przyjdą narody od krańców ziemi i rzekną: ‚Zaprawdę fałsz odziedziczyli byli ojcowie nasi, marność, która im nie pomogła. Czyż uczyni sobie człowiek bogów? a oni nie są bogami!” (Wu) Wkrótce rozpali się gniew Jehowy przeciw fałszywym bogom narodów i w związku z tym oświadcza On: „Oto ja pokażę im tym razem, pokażę im rękę moją i moc moją, i poznają, że imię moje Pan [Jehowa, NW]”. — Jer. 16:21, Wu.

18. Dlaczego Jehowa zniszczy narody oraz ich religie?

¹⁸ Czy to nie straszne, że Jehowa wymaże z istnienia całe narody wraz z ich religiami? Raczej byłoby straszne, gdyby Jehowa pozwalał zarozumiałym narodom bez końca profanować Jego mistrzowskie dzieło, ziemię, aż do zniszczenia swymi nuklearnymi wymysłami wszelkiego życia na niej. Na szczęście zamysł Jego przewiduje, że sami zostaną wcześniej zniszczeni. (Obj. 11:18) Poza tym usunie On również wszystkie fałszywe bogi i religie, ponieważ zamyślił mieć ziemię czystą i jedną prawdziwą, czystą religię dla całej ludzkości. (Sof. 2:11) Uciekaj teraz z babilońskiej religii. Ratuj swą duszę, usuwając wszystkie plamy religii fałszywej, i odtąd pozostawaj czysty!

19. Co to znaczy, gdy ktoś mówi: „Naucz mię, Pnie, drogi twojej”?

¹⁹ Czy mówisz „ze wszystkiego serca” swego tale jak Dawid: „Naucz mię, Panie, drogi twojej”? Czy postanowiłeś: ‚Będę chodził w prawdzie twojej’? Jeżeli tak, równa się to oddaniu siebie Jehowie i stałemu studiowaniu oraz postępowaniu według Jego nauki. Wymaga to też ustawicznego posuwania się naprzód. Religie chrześcijaństwa tkwią od stuleci w bagnie formalistycznych wyznań wiary, natomiast utworzone przez Jehowę Społeczeństwo Nowego Świata ani na chwilę nie zastyga w bezruchu. Apostoł Paweł oświadczył: „Zaniechawszy elementarnej nauki o Chrystusie, przyjmy naprzód ku dojrzałości.” (Hebr. 6:1, NW) Od króla Dawida żądano, żeby ‚czytał w księdze prawa Bożego po wszystkie dni swego życia, by się nauczył bać Jehowy, swego Boga,’ i podobnie też człowiek Boży musi obecnie studiować codziennie Słowo Boże, aby się stał „w pełni uzdolniony, całkowicie wyposażony do wszelkiego dzieła dobrego”. — 5 Mojż. 17:19; 2 Tym. 3:16, 17, NW.

20. (a) Jaki błąd popełniają niektórzy? (b) Co jest konieczne, aby rzeczywiście ‚chodzić w prawdzie’?

²⁰ Niektórzy ludzie zadowalają się powierzchowną znajomością zamysłu Bożego. Dowiedzieli się trochę o błogosławieństwach Bożego nowego świata albo polubili osobiście głosiciela świadków Jehowy, który ich odwiedza. Przez pewien czas utrzymują kontakt ze Społeczeństwem Nowego Świata jako ‚pochlebcy’. (Dan. 11:34) Powiadają: „Moim zdaniem jesteście cudownym ludem”, ale na więcej się nie zdobywają. Nie studiują Biblii tak, aby pojąć jej rzeczywiste znaczenie i siłę. Nie dają prawdom biblijnym zapuścić w ich sercach korzeni, żeby potem oddać się Jehowie i regularnie wydawać owoc. (Łuk. 8:15) Ale jakże konieczne jest, by się nie tylko dowiedzieć o ‚elementarnych naukach’, lecz ‚codziennie badać Pisma’, zagłębiając się w treść Biblii za pomocą wszystkich dostępnych podręczników do studium! Jedynie w ten sposób zdobywa człowiek przekonanie do swej wiary i wyposaża się do wyjaśniania innym z pełną ufnością wszystkich cudownych szczegółów prawdy. Uczyń prawdę twą własnością i ‚chodź w niej’! — Dzieje 17:11, NT.

21. W jakiej mierze trzeba znać Biblię?

²¹ Chcąc uwolnić serce i umysł do oddania się służbie na rzecz prawdziwego Boga, trzeba znać Biblię. W takich sprawach, jak neutralność w czasie pokoju albo wojny, oddawanie honorów sztandarom, udział w uroczystościach patriotycznych czy w ogóle w polityce, świętość krwi, składanie ofiar bożkom i hołdu przy grobach przodków, każdy musi osobiście zająć stanowisko w oparciu o to, co studiował w Słowie Bożym i o czym wie, że jest słuszne. Trzeba znać zasady, które Bóg przedstawia w swoim Słowie, i dążyć do zdobycia upodobania Bożego, żyjąc zgodnie z tymi zasadami nawet kosztem wielkich ofiar osobistych. Nie chodzi tu tylko o znajomość oderwanych tekstów biblijnych, które by uzasadniały chrześcijańskie stanowisko. Kto ‚chodzi w prawdzie’ Jehowy, ten musi być dojrzały i znać cały zasadniczy temat Biblii, głębokie znaczenie danych przez Jehowę obietnic Królestwa; musi wieść rzeczywiście oddane Bogu życie w odłączeniu od świata Szatana. Musi umieć wnikliwie rozeznawać, co w poszczególnym wypadku jest wolą Jehowy i musi też spełniać tę wolę. — Hebr. 5:14; Kol. 1:9, 10.

22. (a) Unaocznij, jak można stosować zasady biblijne. (b) Jaką skuteczną zachętę daje Biblia tym, którzy mocno obstają przy nienaganności?

²² Może się zdarzyć, że rodzina wymaga od dzieci, aby codziennie stawiały pokarmy i napoje przed bożkiem albo żeby co pewien czas odbywały pielgrzymkę do grobu swoich przodków. Czy ten, kto ‚chodzi w prawdzie’ Jehowy, może robić takie rzeczy? Przypomni sobie chyba tekst biblijny z 2 Koryntian 6:16: „Jakaż zgoda między świątynią Bożą a bałwanami? Wyście bowiem świątynią Boga żywego, jak powiedział Bóg: Zamieszkam w nich i będę się przechadzał w nich, i będę bogiem ich, a oni będą ludem moim.” (NT) Ciesząc się swoim przywilejem ‚chodzenia’ z żywym Bogiem, będzie pilnie badał Pismo Święte, aby utwierdzić w sercu zasady Boże, dotyczące bałwochwalstwa. Skoro jednak rodzina się sprzeciwia i przybrawszy wrogą postawę nawet stawia pewne żądania, to jak ma wtedy postąpić? Oczywiście da wyraz pragnieniu współpracy we wszystkich sprawach życia codziennego. Kierując się miłością, uprzejmością i tym wszystkim, co miłe w czyimś postępowaniu, będzie żywym świadectwem zmian, które w nim nastąpiły, odkąd się oddał prawdziwemu Bogu. Jednakże w sprawach wielbienia musi zdecydowanie obstawać przy zasadach, które Jehowa wyraża w swoim Słowie. Nawet gdyby miało dojść do zaciekłego prześladowania, będzie czerpał zachętę ze słów Jezusa przepowiadających taką sytuację: „Nie mniemajcie, żem przyszedł dawać pokój na ziemię; nie przyszedłem dawać pokoju, ale miecz. Bom przyszedł, abym rozerwanie uczynił między synem a ojcem jego, i między córką a matką jej, także między synową i świekrą jej; i nieprzyjaciółmi będą człowiekowi domownicy jego.” (Mat. 10:34-36) Nie traćcie otuchy! Chociażby kogoś opuścili przyjaciele za starego świata, to jednak przez swe nienaganne życie zdobędzie on wielu szczerych przyjaciół w utworzonym przez Jehowę Społeczeństwie Nowego Świata, jak również przyjaźń samego Jehowy i Jego Króla, co przyniesie mu orzeźwiający pokój i wieczne życie w nowym świecie! — Mat. 19:29.

23. Dzięki czemu wielbiciele Jehowy mogą przezwyciężać świat? Unaocznij to.

²³ Kto z modlitwą trzyma się mocno zasad teokratycznych, ten pozyska „pokój Boży, który przewyższa wszelkie pojęcie”, oraz siłę wewnętrzną, którą przezwycięży świat. (Filip. 4:6, 7, Kow) Podczas drugiej wojny światowej stanowisko świadków Jehowy w Niemczech, którzy odmówili pozdrawiania swastyki nazistowskiej i wołania „Heil Hitler!” jak również zachowywali się neutralnie wobec jego zaborczej wojny, ściągnęło na nich prześladowanie należące do najokrutniejszych, jakie zna historia. Pewien autor napisał o tym: „Gdy świadkowie nie zaniechali walki w imię swych przekonań religijnych, rozpętano przeciw nim kampanię terroru, która prześcignęła wszystko, czego się dopuszczono wobec innych ofiar nazizmu w Niemczech. (...) Cierpienia świadków Jehowy w obozach były nawet gorsze od cierpień zadawanych Żydom, pacyfistom czy komunistom. Chociaż ta sekta jest mała, to jednak każdy z jej członków wydaje się twierdzą, którą wprawdzie nożna zburzyć, ale nigdy zdobyć.”a Chodząc z Bogiem w Jego prawdziwej nauce, również zdołasz stać się taką twierdzą!

24. W jaki sposób życie według zasad biblijnych staje się świadectwem dla innych?

²⁴ Ci, którzy żyją według zasad biblijnych, spostrzegą, że większość przeciwników ma serca tchórzów. Gdy widzą, że ktoś niewzruszenie obstaje przy właściwych zasadach, wówczas w wielu wypadkach rezygnują z dalszej walki. Godzą się na uznanie rozsądnego prawa chrześcijanina do swobodnego wielbienia prawdziwego Boga. Jeżeli ich sprzeciwy wynikały ze szczerości, to jeszcze większa szczerość i jeszcze głębsze przekonanie po stronie oddanego Bogu chrześcijanina być może skłoni ich nawet do zainteresowania się, a z czasem do przyjęcia tej samej drogocennej wiary. (1 Piotra 3:1, 2) Pamiętajmy, że apostoł Paweł, którym Jehowa posłużył się do wyjaśnienia wielu zasad Bożych, sam był niegdyś zagorzałym prześladowcą prawdziwego ludu Bożego. — Gal. 1:13-16, 23.

25. (a) Kiedy szczególnie potrzebna jest niezłomna wiara? (b) Jakie dobitne zapewnienie daje Jezus ludziom wiary?

²⁵ W niektórych krajach Wschodu religia przenika na wskroś prawie każdą czynność życia codziennego. Człowiek, który porzuca religię swego kraju czy plemienia, jest nie tylko uważany za zakałę rodziny, ale w ogóle za wyrzutka społeczeństwa. Są miejsca, gdzie od każdego mężczyzny wymaga się, aby przez pewien czas w swoim życiu był kapłanem. Niedawno w Birmie były premier U Nu stał się unaocznieniem tego zwyczaju, gdyż przywdział na miesiąc pomarańczową szatę kapłana buddyjskiego. Tam, gdzie miejscowa religia jest tak głęboko zakorzeniona w życiu ludności, do wyrwania się z jej okowów i wejścia na wytkniętą przez Jehowę drogę prawdy oraz do wytrwania na tym stanowisku potrzebna jest silna wiara, wiara wszystko przezwyciężająca. Ale to da się zrobić i tak się robi! Apostoł powiada: „Oto zwycięstwo, które zwyciężyło świat: wiara wasza.” (1 Jana 5:4, Kow) Wszyscy, którzy strzegą jak skarbu tej wiary oraz przywileju stałej łączności ze Społeczeństwem Nowego Świata, nabędą dość sił. Choćby ich nawet wyrzucono z towarzystwa światowego, to przecież Jezus zapewnia ich: „Wszystko, co mi daje Ojciec, do mnie przyjdzie; a tego, który do mnie przyjdzie, nie wyrzucę precz (...) A wola tego, który mię posłał, jest ta, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy weń, miał żywot wieczny.” — Jana 6:37, 40, NT.

26. (a) Nad czym trzeba troskliwie czuwać, jeśli chodzi o sposób myślenia i nawyki? (b) Jakie przyzwyczajenia powinien chrześcijanin w sobie wyrobić zgodnie z wolą Bożą?

²⁶ Wszyscy, którzy się wyłamują na wolność i wstępują do Bożego Społeczeństwa Nowego Świata, muszą troskliwie czuwać nad tym, żeby ich świeżo pozyskanego chrześcijańskiego sposobu myślenia nie kalały myśli ani obyczaje pogańskie. „Myśli moje nie są jako myśli wasze, ani drogi wasze jako drogi moje, mówi Pan [Jehowa, NW].” (Izaj. 55:8) Nowy chrześcijanin często musi się dopiero wyzbyć miejscowych nawyków. W wielu krajach orientalnych po prostu nie ma zwyczaju, aby się udawać do świątyni po pouczenia religijne. Z drugiej strony w krajach zachodnich religia bywa uważana za sprawę uboczną w życiu i ludzie przypominają sobie o niej tylko z okazji ślubu, pogrzebu, parady wielkanocnej i tym podobnych okoliczności. A zatem ten, kto przekształca swój umysł, aby go dostosować do myśli Jehowy, musi się przyzwyczaić do tego, co ewentualnie z początku wyda mu się dziwne, a mianowicie do regularnego przychodzenia kilka razy w tygodniu na zebrania urządzane w celu studiowania Biblii. Ale przychodzenie tam jest dla niego nieodzowne, jeśli chce się dokładnie zapoznać z drogami wielkiego Boga prawdy. Musi zmienić swój pogląd na święta narodowe, religijne, jak i wszelki wolny czas. Marnotrawienie czasu w obecnych złych dniach nie należy do drogi Jehowy; On raczej nakazuje chrześcijanom, żeby postępowali jak ludzie mądrzy, „wykupując sobie dogodny czas” i ‚wyrozumiewając, co jest wolą Jehowy’. (Efez. 5:15-17, NW) Każda godzina jest zbyt cenna, aby ją trwonić ze starym światem. W okresie „Bożego Narodzenia”, w Nowy Rok, przy różnych świętach czy pod czas innych dni wolnych od pracy można wykupywać czas na służbę dla nowego świata. Korzystaj z niego mądrze. — Efez. 4:22; Kol. 4:5.

27. Gdzie i jak można obecnie znaleźć przymioty prawdziwe i godne pochwały?

²⁷ „W końcu, bracia, cokolwiek jest prawdziwego, cokolwiek dotyczy spraw poważnych, cokolwiek jest sprawiedliwego, cokolwiek jest czystego, cokolwiek jest miłego, o czym tylko dobrze się mówi, jakakolwiek jest cnota i cokolwiek jest godnego pochwały, na to nadal zwracajcie uwagę.” (Filip. 4:8, NW) Tym wszystkim trzeba napełnić serce i umysł. Gdzież jednak znaleźć obecnie te prawdziwe i godne przymioty? W świecie Szatana nie ma ich nigdzie. Można ich zaczerpnąć tylko ze Słowa Bożego, z Biblii, a rozpatrywać je można w cennej społeczności świadków Jehowy, członków Społeczeństwa Nowego Świata. Najważniejszymi godzinami każdego tygodnia są te, które spędzasz na zebraniach, rozważając powzięte przez wielkiego Boga prawdy cudowne zamysły co do Królestwa, jak również te godziny, które poświęcasz głoszeniu i nauczaniu od drzwi do drzwi. W całym swym oddanym Bogu życiu stale całym sercem wychwalaj Jehowę, bo On ‚czyni cuda’. Jehowa — i tylko On — jest WIELKIM BOGIEM.

[Przypis]