-
Gdzie „wielka rzesza” pełni świętą służbę?Strażnica — 1981 | nr 5
-
-
16. Dzięki czemu „wielka rzesza”, chociaż nie opieczętowana, nie dozna szkody podczas zawieruchy rozpętanej gniewem Baranka?
16 Nigdzie nie wspomniano, jakoby ktoś z „wielkiej rzeszy” został opatrzony „pieczęcią Boga żywego”. Pieczętowane są jedynie 144 000 „niewolników naszego Boga”. Jak to zatem możliwe, by nikt z członków „wielkiej rzeszy” nie doznał szkody podczas tego gwałtownego huraganu, który zerwie się wskutek puszczenia „czterech wiatrów” z czterech stron ziemi? I dlaczego nieopieczętowane osoby należące do „wielkiej rzeszy” nie odczują na sobie „oburzenia Baranka”, gdy zakończone będzie pieczętowanie 144 000? Stanie się to dzięki temu, że „wyprali swe szaty i wybielili je we krwi Baranka” (Obj. 7:14). Korzystają obecnie z dobrodziejstw złożonej przez niego ofiary okupu i starają się oczyścić z grzechów za pomocą jego krwi, posiadającej moc zmazywania win. Nie szukają ochrony w zasiedziałych, imponujących instytucjach, których twórcami byli śmiertelni ludzie, lecz u Jehowy Boga i Jego przyrównanego do Baranka Syna, Jezusa Chrystusa. Dlatego wołają z docenianiem: „Zbawienie zawdzięczamy naszemu Bogu, który zasiada na tronie, oraz Barankowi” (Obj. 7:9, 10).
17. Kogo „wielka rzesza” lojalnie popiera w kwestii zwierzchnictwa nad wszechświatem? Gdzie pełni świętą służbę i dla kogo?
17 Członkowie „wielkiej rzeszy” trwają wiernie po stronie Królestwa Jehowy pod zarządem Baranka, Chrystusa; nie zachwieją się w lojalności aż do rozstrzygnięcia najważniejszej kwestii spornej, dotyczącej zwierzchnictwa nad wszechświatem. „Dlatego są przed tronem Boga; dniem i nocą pełnią dla niego świętą służbę [w tekście greckim występuje czasownik: latreuʹein] w jego świątyni [naosʹ]” (Obj. 7:15). Towarzyszą tam ocalałemu jeszcze ostatkowi ze 144 000 opieczętowanych „niewolników naszego Boga”.
„Z WIELKIEGO UCISKU”
18. Skąd wyjdzie „wielka rzesza”? Jakie powstaje w związku z tym pytanie?
18 Pojęcie „zbawienia”, którego dostąpi „wielka rzesza”, obejmuje także przeżycie tego, o czym przepowiedziano w Księdze Objawienia 7:14: „Są to ci, którzy wychodzą z wielkiego ucisku; wyprali swe szaty i wybielili je we krwi Baranka”. Niektóre przekłady, idące bardziej dosłownie za tekstem greckim, podają w tym miejscu: „Z ucisku wielkiego” (Biblia gdańska; Kingdom Interlinear Translation). Jak właściwie rozumieć to pojęcie „wielki ucisk”? W innych wydaniach Biblii zamiast wyrazu „ucisk” spotyka się słowa: „udręka”,a „niedola”b, „prześladowanie”,c „uciemiężenie”.d Jednakże większość przekładów używa określenia „ucisk”.
19, 20. (a) Jakie jest znaczenie łacińskiego słowa, z którego wywodzi się angielski wyraz tłumaczony też na „ucisk”? (b) Co o tym słowie, użytym w Objawieniu 7:14, mówi komentarz Robertsona? Jak zastosowano to określenie w proroctwie Jezusa?
19 Greckim słowem tak różnie tłumaczonym jest thlipʹsis. Wskazuje ono na przykre przeżycie. Angielski wyraz tribulation, użyty w Przekładzie Nowego Świata, pochodzi z łacińskiego tribulum, które się kojarzy z młóceniem, bo oznacza „urządzenie przeciągane po zbożu dla wydobycia ziarna”.
20 Na temat wyrażenia „wielki ucisk” z Objawienia 7:14 znajdujemy w dziele Word Pictures in the New Testament Robertsona (tom VI, strony 352, 353) następujące wyjaśnienie: „Zapewne przewidywany jest tutaj jakiś wielki kryzys (Mat. 13:19 i nast.; 24:21; Marka 13:19), chociaż może też chodzić o cały ciąg wydarzeń prowadzących do sądu ostatecznego”. Słowa z Ewangelii według Mateusza 24:21 odnosiły się w pierwszej kolejności do zburzenia starożytnego Jeruzalem w roku 70 n.e.; brzmią one: „Wtedy będzie wielki ucisk [thlipʹsis], jaki się nie zdarzył od początku świata aż dotąd ani się więcej nie zdarzy”. A w Ewangelii według Marka 13:19 czytamy: „Albowiem dni owe będą czasem ucisku [thlipʹsis], jakiego nie było od początku stworzenia Bożego aż dotąd i nigdy nie będzie” (BT). Ucisk ten zapowiedziano jako część „znaku”, który miał się pojawić, „gdy to wszystko będzie zmierzać ku zakończeniu” (Marka 13:4). „To wszystko” miało również obejmować dokończenie pieczętowania 144 000 duchowych Izraelitów (Obj. 7:1-8).
21. Jakiego greckiego wyrazu użyto w „Septuagincie” przy tłumaczeniu Daniela 12:1? Kto to jest Michał?
21 Septuaginta, dawny grecki przekład Pism Hebrajskich, posłużyła się słowem thlipʹsis w księdze Daniela 12:1, gdzie mowa jest o tym samym wydarzeniu. Czytamy tam: „A wtedy powstanie Michał, wielki książę, który jest nad dziećmi twego ludu, i nadejdzie czas ucisku [thlipʹsis] — takiego ucisku [thlipʹsis], jakiego dotąd nie było, odkąd na ziemi istniał choćby jeden naród” (The Septuagint Bible w tłumaczeniu Charlesa Thomsona; The Septuagint Version opublikowana przez wydawnictwo Samuel Bagster and Sons Limited). W Objawieniu 12:7 Michał utożsamiony jest z wyniesionym do chwały Jezusem Chrystusem.
22. Czy „ucisk” wyraża niezadowolenie Boże z „wielkiej rzeszy”? Co oznacza ukazanie jej jako wychodzącej z „ucisku”?
22 Z całego powyższego wyjaśnienia wynika jasno, że „wielki ucisk” nie jest wyrazem niezadowolenia Boga z „wielkiej rzeszy” ani tym bardziej Jego oburzenia na nią, nie ma też na celu skarcenia jej i oczyszczenia od powiązań z obecnym niegodziwym systemem rzeczy. Przepowiedziany „wielki ucisk” będzie raczej udręką dla świata i tak skazanego na zagładę, ostatecznym jego pognębieniem. Chodzi tu o tę symboliczną zawieruchę, którą powstrzymują czterej aniołowie na czterech krańcach ziemi do chwili opieczętowania reszty spośród grona 144 000 duchowych Izraelitów jako „wykupionych” na własność Jehowy i stających się tym sposobem wieczystymi „niewolnikami naszego Boga”. Wzmianka o wyjściu z „wielkiego ucisku” wskazuje, że „wielka rzesza” go przeżyje.
23. Co nowego zapoczątkuje ocalała „wielka rzesza”? Jakie otwierają się przed nią widoki?
23 Członkowie ocalałej „wielkiej rzeszy” będą wtedy mieli wspaniały przywilej ‛pełnienia dla Boga świętej służby dniem i nocą w Jego świątyni’, a ściśle biorąc na ziemskich dziedzińcach rozległego kompleksu świątynnego. Mając nad sobą ustanowione „nowe niebiosa”, staną się zaczątkiem „ziemi nowej”, w której na zawsze zamieszka sprawiedliwość (2 Piotra 3:13). Na oczyszczonej ziemi zakwitnie nowy raj. Nie będzie tam już nikogo takiego jak Diabeł, który by próbował ich kusić do powrotu ku niesprawiedliwości w jakiejkolwiek formie. Doprawdy cudowne perspektywy rysują się przed „wielką rzeszą”, która przeżyje „wojnę wielkiego dnia Boga Wszechmocnego”, Har-Magedon! (Obj. 16:13-16).
-
-
Święta służba w „czasie końca”Strażnica — 1981 | nr 5
-
-
Święta służba w „czasie końca”
1. Skąd wiadomo, że żyjemy w „czasie końca”? Co na ten temat powiedziano w Księdze Daniela 12:4?
W ŚWIETLE zrozumianych już proroctw biblijnych każdy może bez trudu się zorientować, że żyjemy w przepowiedzianym „czasie końca”. Na temat tego przełomowego okresu czytamy w Księdze Daniela 12:4: „Ale ty, Danielu, zamknij słowa i zapieczętuj księgę aż do czasu końca. Wielu pilnie szukać będzie i pomnoży się umiejętność” (Biblia Tysiąclecia, wydanie z roku 1965). Natomiast Nowy Przekład opracowany staraniem Brytyjskiego i Zagranicznego Towarzystwa Biblijnego oddaje ten tekst następująco: „Ale ty, Danielu, zamknij te słowa i zapieczętuj księgę aż do czasu ostatecznego! Wielu będzie to badać i wzrośnie poznanie”. „Wielka rzesza”, opisana w ostatniej księdze Biblii, korzysta z tej wzrastającej wiedzy biblijnej i coraz lepszego zrozumienia (Obj. 7:9-17).
2. (a) Dlaczego ważny jest sposób pełnienia „świętej służby” przez „wielką rzeszę”? (b) Jaka różnica zachodzi między greckim słowem tłumaczonym na „służyć”, a tym, które bywa oddawane jako „święta służba”?
2 Odkąd w roku 1935 n.e. rozpoczęło się zgromadzanie „wielkiej rzeszy”, jej członkowie „pełnią (...) świętą służbę” dla Boga Jehowy. Bardzo duże znaczenie ma jednak sposób wykonywania tego obowiązku. Dlaczego? Otóż dlatego, że Jezus Chrystus podczas ostatniej nocy spędzonej z jedenastoma wiernymi
-