Królestwo Mesjańskie. W ten sposób „królestwo świata stało się królestwem naszego Pana i jego Chrystusa”. (Obj. 11:15-18, NW) Zatem nadszedł czas na spełnienie proroctwa Chrystusa: „Ta dobra nowina o królestwie będzie kazana po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a wtedy nadejdzie koniec”, to znaczy Armagedon. (Mat. 24:14, NW) Jakże by jednak świadkowie Króla Jehowy mogli ogłaszać rozpoczęcie obiecanego panowania Jego Królestwa, gdyby nadal byli w niewoli babilońskiej? Jakże by można pogodzić królowanie wszechmocnego Boga Jehowy z pozostawaniem Jego ziemskich świadków w niewoli nieprzyjaciela, większego Babilonu? Jak pojmani chrześcijańscy świadkowie mogliby w takim razie być rzeczywistym unaocznieniem wolności niebiańskiej „niewiasty” Bożej i mówić: „Jerozolima na wysokości wolna jest, która jest matką wszystkich nas”? (Gal. 4:26, NT) Dla niewolników nie byłoby to możliwe.

22. W jaki sposób Szatan Diabeł po zrzuceniu na ziemię okazał swoją wrogość w stosunku do Królestwa?

²² Prorocze słowa Objawienia 12:7-17 zapowiedziały z góry, że Szatan po zrzuceniu na ziemią podczas bitwy w niebie będzie prześladował niewiastę Bożą, która wydała na świat Mesjańskie Królestwo; uniesiony gniewem miał „walczyć z resztą jej potomstwa, z tymi, którzy strzegą przykazań Bożych i mają świadectwo Jezusa”. (NDb) Urzeczywistnienie tych wydarzeń wymagało dokonania się jeszcze czegoś innego. A czego? Szatan Diabeł jest „bogiem tego systemu rzeczy”, a tym samym bogiem większego Babilonu, który wchodzi w skład tego systemu. Właśnie w tym Babilonie trzymał on w niewoli ‚resztę jej potomstwa’, to znaczy potomstwa Syjonu, aż do końca pierwszej wojny światowej w r. 1918. Wyrugowany ze swej pozycji w niebie, zaczął prześladować Syjon, „niewiastę” Bożą, prześladując ostatek jej potomków na ziemi; w tym celu przystąpił do walki z nimi.

23. Czego dowodem jest fakt, że Szatan walczył z ostatkiem Chrystusowym?

²³ Co z tego wynika? Otóż to, że Szatan z chwilą zrzucenia z nieba utracił władzę nad ostatkiem jej nasienia; podobnie czcicielka Szatana — nierządnica Babilon Wielki — nie ma już nad nim władzy. Czyż musieliby oboje przeciw niemu „walczyć”, gdyby nadal pozostawał u nich w niewoli? Walczyli więc z ostatkiem, ponieważ został wyzwolony, dzięki czemu mógł ‚strzec przykazań Bożych’ i przeprowadzać dzieło świadczenia o Jezusie. Diabeł próbował w ten sposób ponownie podbić go w niewolę większego Babilonu.

24. Kiedy lud Boży został wyzwolony z Babilonu Wielkiego? Za jakim to przemawia ważnym faktem?

²⁴ Zbadajmy tę kwestię w świetle faktów. Kiedy chrześcijańscy świadkowie zostali faktycznie wyzwoleni z niewoli większego Babilonu, pogrążonego w oddawaniu czci Diabłu? Wiosną roku 1919, wówczas bowiem przystąpili do nieustraszonego ogłaszania Mesjańskiego Królestwa Bożego po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom, a tym samym zaczęli przestrzegać obowiązujące w dobie obecnej przykazania Boże, jak również podjęli dzieło świadczenia o wprowadzonym na tron Mesjaszu, Jezusie. Wyzwolenie swe zawdzięczają wyłącznie Jehowie, który tego dokonał za pośrednictwem Mesjańskiego Króla Jezusa Chrystusa, większego Cyrusa. Co to z kolei oznacza? Jakiego ważnego faktu było to niezbitym dowodem? Okazuje się, że nie tylko bóg wielkiego Babilonu, Szatan Diabeł, został strącony z nieba, ale również upadł sam Babilon Wielki!

25. (a) Dlaczego nie było to równoznaczne ze zniszczeniem Babilonu Wielkiego i jaki przykład pomaga nam zrozumieć znaczenie jego upadku? (b) Czy od całkowitej zagłady Babilonu Wielkiego dzielą nas jeszcze wieki?

²⁵ Upadek Babilonu Wielkiego około roku 1919 nie równał się jednak jego zagładzie. Przeciwnie! Istnieje on do dziś i nadal sprawuje panowanie nad królami ziemi. Niemniej chrześcijańscy świadkowie Jehowy zostali stamtąd wyzwoleni. Całą sprawę pomoże nam lepiej zrozumieć spojrzenie wstecz na historię starożytną. Dowiadujemy się z niej, że kiedy w r. 539 przed Chr. dawne miasto Babilon padło przed Persem Cyrusem Wielkim, nie zostało od razu zburzone i starte z powierzchni ziemi. Istniało dalej przez całe wieki, nawet jeszcze za dni chrześcijańskiego apostoła Piotra, który odwiedził to wówczas już podupadłe miasto i napisał stamtąd jeśli nie dwa, to co najmniej jeden list. (1 Piotra 5:13) Dziś natomiast pozostały po nim jedynie posępne gruzy, które zaczęto odkopywać w roku 1899. Podobnie upadł również religijny Babilon Wielki około roku 1919. Całkowita zagłada spotka go dopiero w przyszłości. Jesteśmy jednak przekonani, że nie będzie trzeba czekać na to całe wieki. Obecnie wydarzenia następują po sobie w znacznie przyspieszonym tempie i wierzymy, że jeszcze nasze pokolenie ujrzy zniszczenie Babilonu Wielkiego! Jakąż to będzie radością dla wszystkich posłów wyzwolenia!

‚Śliczne stopy’ posłów

 1. Odkąd szczególnie są rozsyłani posłowie wyzwolenia i jak apostoł Paweł opisuje podobną sytuację za swoich dni?

OD ROKU 1919 rozsyłani są posłowie wyzwolenia. Odpowiada to ściele sytuacji z czasów chrześcijańskich apostołów, jeden z nich Paweł, powiedział wówczas: „‚Każdy, kto wzywa imienia Jehowy, będzie zbawiony.’ Jakże jednak będą wzywać tego, w kogo nie uwierzyli? Jak z kolei uwierzą w tego, o kim nie słyszeli? Jak z kolei usłyszą bez ogłaszającego? Jak z kolei bedą głosić, jeśli by nie zostali posłani? Przecież napisano: ‚Jak śliczne są stopy tych, którzy oznajmiają dobrą nowinę o dobrych rzeczach!’” — Rzym. 10:13-15, NW (cytaty z Joela 2:32 i Izajasza 52:7.

 2. Do jakich trzech okresów odnosi się proroctwo o wyzwoleniu z Izajasza 52?

² Apostoł Paweł cytował w natchnieniu z 52 rozdziału proroctwa Izajasza, gdzie jest mowa o posłach zwiastujących wyzwolenie Syjonowi, który w tym wypadku jest równoznaczny z miastem Jeruzalem. Proroctwo to znalazło swe pierwsze spełnienie w VI wieku przed Chr. na literalnym, ziemskim Syjonie albo Jeruzalem. Fakt powołania się Pawła na to proroctwo dowodzi jednak, że ponadto ma ono rozleglejsze, pełniejsze zastosowanie do większego Syjonu, do niebiańskiej ‚Jerozolimy na wysokości’. To zastosowanie powyższego proroctwa nie wyczerpało się za dni apostołów Chrystusa, lecz całkowite i ostateczne swoje spełnienie znajduje dopiero za naszych czasów.

 3. Jakimi natchnionymi słowami Izajasz wzywa Syjon do uwolnienia się?

³ Prorocze słowa Izajasza, skierowane do literalnego, ziemskiego miasta, brzmią dziś jeszcze w naszych uszach tak dobitnie, jakbyśmy sami