„Pana nad panami i Króla nad królami”, Jezusa Chrystusa, i że właśnie dlatego upojeni zwycięstwem pogromcy Babilonu Wielkiego obrócą się przeciwko nim, mając ich za ostatnią przeszkodę do przechwycenia nieograniczonej władzy nad światem. Świadkowie Jehowy są o tym uprzedzeni, gdyż w proroctwie z Księgi Objawienia (Apokalipsy) 17:13, 14 powiedziano o elementach politycznych reprezentowanych w ONZ:

¹⁴ „Ci mają jeden zamysł: potęgę i władzę swoją oddają Bestii. Ci będą walczyć z Barankiem, a Baranek ich zwycięży, bo jest Panem nad panami i Królem nad królami, a także ci, którzy są z Nim: powołani, wybrani i wierni” (Biblia poznańska).

15, 16. (a) Z czym będzie równoznaczne decydujące starcie o panowanie nad światem? (b) Jak naświetla to wydarzenie apostoł Jan i jaki podaje rezultat?

¹⁵ Wspomniana zbrojna rozprawa oznacza „wojnę wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” w sytuacji światowej zwanej Har-Magedonem (Obj. 16:13-16). Jehowa zapewni ochronę swoim świadkom, toteż będą oni na własne oczy oglądać tę „wojnę”, opisaną szerzej w Księdze Objawienia 19:11-21. Obejrzawszy w proroczej wizji to decydujące starcie o zwierzchnictwo nad światem, chrześcijański apostoł Jan podaje jego ostateczny wynik takimi oto słowami:

¹⁶ „I ujrzałem Bestię i królów ziemi, i wojska ich zebrane po to, by stoczyć bój z Siedzącym na koniu [marszałkiem polnym Jehowy, Jezusem Chrystusem] i z Jego wojskiem [złożonym z niebiańskich aniołów]. I pochwycono Bestię, a z nią fałszywego Proroka [anglo-amerykańską potęgę światową], co czynił wobec niej znaki, którymi zwiódł tych, co wzięli znamię Bestii i pokłon oddawali jej obrazowi [Organizacji Narodów Zjednoczonych]. Oboje żywcem wrzuceni zostali do ognistego jeziora, gorejącego siarką. A inni zostali zabici mieczem Siedzącego na koniu, mieczem, który wyszedł z ust Jego, a wszystkie ptaki [wspomniane w wersetach 17 i 18] najadły się ciał ich do syta” (BT).

17. Co dobiegnie końca z chwilą klęski antyreligijnych elementów politycznych? Co się potem wydarzy w dziedzinie niewidzialnej?

¹⁷ Wraz z opisanym tu unicestwieniem wszystkich antyreligijnych żywiołów tego systemu rzeczy, sterowanego przez Diabła, zakończy się „wielki ucisk” wspomniany w Objawieniu 7:14. Bezpośrednio po tym wydarzeniu niewidzialny władca tego świata, Szatan Diabeł, a razem z nim jego demoniczni aniołowie, zostaną związani i wtrąceni do przepaści na tysiąc następnych lat (Obj. 20:1-3).

18. Czy w myśl Słowa Bożego nasza ziemia zostanie wskutek tej największej ze wszystkich wojen całkowicie wyludniona?

¹⁸ Czy Har-Magedon, ta największa ze wszystkich wojen, wyniszczy na ziemi wszelkie życie ludzkie? Kiedy za dni Noego potop położył kres dawnemu światu, ziemia nie została całkiem wyludniona; z tego powszechnego kataklizmu ocalało osiem osób (2 Piotra 2:5). Bóg Noego, Jehowa, po to przecież ukształtował naszą planetę, „by na niej mieszkano” (Izaj. 45:18, B. pozn.). Niegdyś ustami proroka Izajasza zapowiedział Jehowa imiennie pojawienie się perskiego władcy Cyrusa Wielkiego, który jako oswobodziciel wygnańców żydowskich obrazować miał większego Wyzwoliciela, Jezusa Chrystusa. W bliskiej już „wojnie wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” na polach Har-Magedonu, ten Jezus Chrystus odniesie zwycięstwo nad ziemskimi wrogami Jehowy i Jego ludu; wszystkich tych przeciwników Królestwa Bożego spotka niechybna śmierć. Wśród ofiar tej kampanii nie znajdą się jednak członkowie ostatka jego namaszczonych, zrodzonych z ducha naśladowców, jacy będą jeszcze przebywali na ziemi. W przeciwnym razie bowiem nie byłoby pełnego zwycięstwa po stronie Królestwa Bożego. A jak powiedzie się „wielkiej rzeszy” wiernych towarzyszy namaszczonego ostatka? W Księdze Objawienia 7:9-15 wyraźnie powiedziano, że przeżyje ona „wielki ucisk”, którego punktem kulminacyjnym będzie Har-Magedon.

ZAWIADOMIENIE O ZBLIŻAJĄCEJ SIĘ KLĘSCE

19, 20. (a) Kogo należy powiadomić o klęsce wiszącej nad światem? (b) Jak Jehowa zilustrował za dni Jeremiasza ogłaszanie takiej wieści?

¹⁹ Świat stoi u progu druzgocącej klęski! Musi się o tym dowiedzieć Babilon Wielki, który w tym świecie usiłuje zajmować dominującą pozycję. Ogłaszanie tej informacji zostało unaocznione za czasów proroka Jeremiasza, a ściślej w roku 614 p.n.e. Oto, co na ten temat czytamy w jego księdze:

²⁰ „Słowo, które zlecił prorok Jeremiasz Serajaszowi, synowi Neriasza, syna Machsejasza, gdy [ten] udał się z Sedekiaszem, królem judzkim, do Babilonu w czwartym roku jego panowania. Serajasz był kwatermistrzem. A Jeremiasz spisał na jednym zwoju wszystkie klęski, które miały spaść na Babilon, wszystkie owe słowa, napisane o Babilonie. I rzekł Jeremiasz do Serajasza: Gdy przyjdziesz do Babilonu, dopilnuj tego, by przeczytać głośno wszystkie te słowa i powiedz: Panie [Jehowo, New World Transl.], Ty powiedziałeś o tym miejscu, że je zniszczysz, tak że nie będzie w nim mieszkał ani człowiek, ani bydło, lecz będzie pustkowiem po wieczne czasy. A gdy głośno przeczytasz cały ten zwój, przywiąż do niego kamień i wrzuć go do Eufratu, mówiąc: Tak niechaj utonie Babilon i niechaj nigdy nie podniesie się z nieszczęścia, które Ja nań sprowadzę!” (Jer. 51:59-64, NP).

21, 22. Jaki odpowiednik czynu Serajasza jest nakreślony w Objawieniu? Jakie słowa towarzyszą temu proroczemu obrazowi?

²¹ Polecenie wydane Serajaszowi, bratu Barucha a synowi Neriasza, w celu zilustrowania zagłady starożytnego Babilonu znalazło swój odpowiednik w Księdze Objawienia. Chrześcijański pisarz tej księgi apostoł Jan, kreśli obraz zguby międzynarodowej nierządnicy religijnej, jaką jest Babilon Wielki, a następnie powiada:

²² „I podniósł jeden potężny anioł kamień, duży jak kamień młyński, i wrzucił go do morza, mówiąc: Tak jednym rzutem zostanie strącone wielkie miasto Babilon, i już go nie będzie. I już (...) nie usłyszy się w tobie głosu oblubieńca ani oblubienicy; gdyż kupcy twoi byli wielmożami ziemi, gdyż czarami [praktykami spirytystycznymi, NW] twymi dały się zwieść wszystkie narody. W nim też znaleziono krew proroków i świętych, i wszystkich, którzy zostali pomordowani na ziemi” (Obj. 18:21-24, NP).

23. (a) Dlaczego radość ateistycznych pogromców Babilonu Wielkiego będzie trwała krótko? (b) O co pokuszą się potem ci przeciwnicy religii? Z jakim skutkiem?

²³ Radość poprzednio wspomnianych „królów”, czyli władców politycznych wrogo nastrojonych do religii, towarzysząca pogrążeniu Babilonu Wielkiego w „morzu” zniszczenia, nie będzie trwała długo. Nadal przecież istnieć będzie liczny zastęp czcicieli żywego Boga Jehowy, złożony z namaszczonego ostatka klasy Jeremiasza i wiernie mu towarzyszącej „wielkiej rzeszy”, którą ujrzał w widzeniu apostoł Jan. Tymi więc z kolei zechcą się zająć. Kiedy jednak ci przywódcy polityczni przystąpią do usunięcia z ziemi wszelkiego wielbienia Boga przez zwrócenie się przeciw ostatkowi oraz jego towarzyszom, będzie to równoznaczne z podniesieniem ręki na ich niebiańskiego Pana, Jezusa Chrystusa — Większego Cyrusa. Dojdzie do starcia z nim na polach Har-Magedonu. Przy walce, jaka się wtedy wywiąże, blednie nawet wojna nuklearna, której narody usiłują obecnie zapobiec, ponieważ ci zuchwalcy atakujący Świadków Jehowy porażeni zostaną z dziedziny niewidzialnej przez Jezusa Chrystusa i jego wojsko złożone z niebiańskich aniołów.

24. Kto będzie miał przywilej oglądania na własne oczy „wojny wielkiego dnia” bez brania w niej udziału? Jaką to wywoła reakcję?

²⁴ Jakże wielkim zaszczytem będzie możliwość oglądania na własne oczy „wojny wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” w sytuacji zwanej Har-Magedonem! Ostatek klasy Jeremiasza oraz jego oddani pomocnicy dostąpią tego przywileju tu na ziemi, zamienionej w pole bitewne, nie biorąc jednak udziału w walce, lecz pozostając pod opieką Bożą. W ten sposób odbiorą sowitą nagrodę za obwieszczanie „dnia pomsty ze strony naszego Boga”; ich trud nie będzie daremny (Izaj. 61:2). Czyż można dziś sobie w pełni wyobrazić radość, jaka ich wtedy ogarnie, a wraz z nimi wszystkich świętych aniołów w niebie, podlegających zwierzchnictwu Chrystusa?

25. (a) Jaką sposobność będzie miała „wielka rzesza” ocalonych po zakończeniu „wojny”? (b) Do czego takie wspaniałe widoki powinny zachęcać teraz lud Jehowy?

²⁵ Rozpromienieni radością chrześcijanie, będący niejako żywym świadectwem ochraniającej mocy Jehowy, śmiało wkroczą do nowego porządku utworzonego przez Niego na oczyszczonej ziemi. Otworzy się wtedy przed nimi sposobność odbudowy powszechnego raju, z którego wierni członkowie „wielkiej rzeszy” będą mogli korzystać po wieczne czasy. Do czego wspaniała ta perspektywa powinna pobudzać wszystkich pragnących zaliczać się dziś do grona, o którym Jehowa mówi: „mój lud”? Powinna przynaglić ich do usłuchania wezwania Bożego, nawołującego do bezzwłocznego wydostania się z butnego Babilonu Wielkiego. Następnie trzeba zachować chrześcijańską neutralność wobec politycznych zalotników tej zuchwałej nierządnicy i aż do chwalebnego dnia zwycięstwa bezkompromisowo popierać Królestwo Jehowy pod rządami Chrystusa!

(Koniec serii artykułów omawiających proroctwo Jeremiasza).

Zmienili się pod wpływem prawdy biblijnej

Pewien uczeń szkoły podstawowej w Japonii często wpadał w złość; dochodziło wtedy nawet do tego, że niszczył meble w domu. Ale któregoś dnia chłopiec ten otrzymał książkę „Przysłuchiwanie się wielkiemu Nauczycielowi”. Zaczął ją czytać i zgodził się na studiowanie Biblii ze Świadkami Jehowy.

Wkrótce potem znajomość prawdy zawartej w Piśmie Świętym dokonała widocznej zmiany w jego osobowości. Słuchał odtąd rodziców i już nie tracił panowania nad sobą.

W miarę dalszego nabywania wiedzy zrozumiał, jak ważne jest pomaganie drugim w poznawaniu prawdy. Modlił się więc do Jehowy o odwagę, żeby podejść w tej sprawie do pewnego bardzo kłótliwego chłopca z jego klasy. Jednego razu nasz mały badacz Biblii chciał przerwać bójkę, jaka się wywiązała między tym zawadiaką a innym uczniem. Przy tej okazji mocno oberwało mu się od chłopca, któremu pragnął pomóc pod względem duchowym. Ponieważ się nie odwzajemnił, młody rozrabiacz się zastanowił, dlaczego ten kolega różni się od wszystkich innych.

Kilka dni później doszło między nimi do dłuższej rozmowy i w końcu tamten czupurny chłopiec też zgodził się na studium biblijne. Obecnie obaj są głosicielami Królestwa, a matka pierwszego z nich również stała się chrześcijanką. Bez wątpienia prawda biblijna ma moc przeobrażania osobowości (Kol. 3:9, 10).