Wykonanie wyroku Bożego na fałszywej religii

„Chodź, pokażę ci osądzenie wielkiej wszetecznicy, siedzącej nad wodami.” — Obj. 17:1, NT.

 1. Jakie prawo ma każdy człowiek i co pod tym względem jest naszym obowiązkiem wobec innych?

KAŻDY człowiek ma prawo do praktykowania religii własnego wyboru; pozostaje to obecnie w mocy, dopóki czyjaś religia nie pociąga za sobą czynów niemoralnych, rozwiązłości, mogącej wywołać publiczne zgorszenie. Każdy powinien szanować prawo drugiego do wolnego wyboru swej religii i życia według niej. Musimy przestrzegać tolerancji religijnej.

 2. (a) Czego nie oznacza tolerancja religijna? (b) Jak pewien hinduski autor zapatruje się na imiona różnych bogów i jakie w związku z tym powstają pytania?

² Jednak z okoliczności, że każdemu przyznajemy prawa religijne, że nie powstrzymujemy nikogo od wyznawania swej religii, nie wynika jeszcze, jakobyśmy uznawali Jego religię albo prócz własnej pochwalali również wszystkie inne. Stosowana przez nas tolerancja religijna nie oznacza, jakobyśmy wierzyli, że wszystkie religie są słuszne i właściwe oraz że wszystkie prowadzą do przyszłej wiecznej szczęśliwości w połączeniu się na zawsze z bogiem, któremu dana osoba oddaje cześć. Nie znaczy to też, iż uważamy, że mimo wszystko, co się mówi lub czyni, każdy i tak wielbi tego samego boga, tylko pod różnymi nazwami, albo że jedynie zbliżamy się do niego różnymi drogami bądź przy pomocy różnych ceremonii religijnych. Pewien autor hinduski napisał niedawno na ten temat, co następuje: „Imiona bogów nie stanowią o religii, tak jak imiona mężczyzn i kobiet nie stanowią o ich osobowości. (...) Czy to będzie Bóg, Jehowa, Bhagwan, Iswar, Allach, Hari, Siwa czy Rama — jest to zawsze ta sama Istota nieuchwytnie przychodząca na pamięć każdemu wiernemu, gdy wypowiada imię, z którym go nauczono łączyć tajemnice wszechświata i pojęcie wielbienia.”a Ale czy to prawda? Czy wszelkie imiona rozmaitych bogów mają tę samą przeszłość? Czy wszystkie nasuwają czcicielom myśli o tej samej osobowości?

 3. (a) Dlaczego obnażanie fałszywej religii jest słuszne? (b) Na czym musi się opierać takie demaskowanie?

³ Czy w ogóle może istnieć religia fałszywa? Nie jest prześladowaniem religijnym, gdy się komuś mówi i wykazuje, że jego religia jest fałszywa. Nie jest też formą prześladowania religijnego, gdy ktoś odpowiednio poinformowany publicznie demaskuje błędy jakiejś religii i w ten sposób umożliwia ludziom dostrzec różnicę między religią fałszywą a prawdziwą. Chcąc jednak tak wystąpić i wykazać błędy fałszywych religii, prawdziwy wielbiciel musi swój sąd oprzeć na wiarogodnej podstawie, na mierniku, któremu się nie da nic zarzucić. Publiczne zdemaskowanie fałszywej religii ma z pewnością większą wartość niż sprostowanie doniesienia prasowego, które się rozminęło z prawdą. Jest to raczej służba publiczna, a nie prześladowanie religijne, i wiąże się z tym wieczne życie i szczęście społeczeństwa. A przy tym pozostaje każdemu swoboda wyboru.

 4. Co powinien być w stanie uczynić ten, kto ma prawdziwą religię?

⁴ Dlaczego miałby ktoś praktykować tę czy inną religię, nie będąc przekonany, że jest prawdziwa i słuszna? Nie jest przejawem zarozumiałości, jeśli wielbiciel wyraża przekonanie, że tylko jego religia jest prawdziwa. Jednak powinien on być w stanie udowodnić, że jest to jedyna religia, która jest właściwa i przyniesie wiecznotrwałe błogosławieństwa. W przeciwnym razie jego przekonanie do swojej religii jest bezpodstawne i po prostu polega na łatwowierności.

 5. (a) Co byśmy mogli stwierdzić, gdyby wszystkie religie były prawdziwe? (b) Co nas upewnia, że nie wszystkie są prawdziwe?

⁵ Dla niejednych może to być myśl nowa i zaskakująca, że nie wszystkie religie są prawdziwe i słuszne, i że w istocie rzeczy jest tylko jedna prawdziwa forma wielbienia wyższej lub najwyższej inteligentnej mocy. Gdyby wszystkie religie były właściwe, doprowadziłyby do udoskonalenia ludzi religijnych wszelkiego rodzaju, zapewniłyby im ochronę i trwałe dobrodziejstwa. Tymczasem fałszywa religia pociąga za sobą złe skutki: upadek i rozkład. Jeśli taki wywiera wpływ w obecnym życiu, to jakże mogłaby nas zbawić? Jak mogłaby nas wprowadzić do lepszego, doskonalszego świata, skoro tam by była praktykowana ta sama religia, co w życiu ziemskim? Nie jest możliwe, żeby wszystkie religie były prawdziwe, ponieważ pozostają ze sobą we wzajemnej sprzeczności; niemniej ta religia, która istotnie jest prawdziwa, musi zaprzeczać wszystkim innym.

 6, 7. (a) Co wyjawia prawdziwa nauka? (b) Jak Słowo Boże wskazuje, że stworzenie wszechświata przypisać trzeba boskiej Inteligencji?

⁶ Stanowczo musi istnieć tylko jedna prawdziwa religia, tak jak istnieje tylko jedna prawdziwa nauka. Dziewiętnaście wieków temu pewien wykształcony obrońca prawdziwej religii radził unikać „sprzeciwów rzekomej wiedzy”, innymi słowami „sprzecznych twierdzeń rzekomej nauki”, ponieważ przyjęcie takiej fałszywie nazwanej nauki lub wiedzy doprowadziło wielu wierzących do odwrócenia się od prawdziwej wiary. (1 Tym. 6:20, Wu; NDą) Jedyna prawdziwa religia musi pozostawać w doskonałej harmonii z wiedzą, która ma rzetelne podstawy, a nie jest tylko tak nazywana.

⁷ Prawdziwa nauka lub wiedza, potwierdzona przez fakty, odsłania nam prawa rządzące wszechświatem. Coraz wyraźniej wyjawia nam cudowną harmonię wszystkich dzieł stworzenia i praw naszego widzialnego wszechświata. Badania naukowe odkrywają jedność i harmonię wszechświata sięgającą aż do najdrobniejszych szczegółów, lecz nawet nieuzbrojonym okiem widzimy wystarczająco dużo, aby się przekonać, że istnieje tylko jeden Bóg, jeden Stwórca naszego tak w sobie zgodnego wszechświata. Okoliczność, że harmonie wszechświata przypisać trzeba boskiej Inteligencji, znalazła już dawno temu wyraz w słowach skierowanych przeciw ludziom, którzy zaprzeczają istnieniu najwyższego Boga, Stwórcy: „To, co można o Bogu poznać, jest im jawne; albowiem Bóg im objawił. Gdyż niewidzialne jego przymioty od stworzenia świata przez zrozumienie tych rzeczy, które są uczynione, bywają poznane, wieczna też moc jego i bóstwo, tak że nie mogą mieć wymówki.” (Rzym. 1:19, 20, Wu) Jakie więc wnioski jesteśmy zmuszeni z tego wyprowadzić?

 8. (a) Jakim wymaganiom musi odpowiadać religia, jeśli ma być jedyną prawdziwą formą wielbienia? (b) Dlaczego prawdziwe wielbienie musi zwyciężyć?

⁸ Tylko jeden Bóg może być najwyższy i wszechpotężny; a skoro istnieje tylko jeden taki Bóg, może też tylko jedna religia być prawdziwa, mianowicie: właściwe wielbienie tego najwyższego, wszechmocnego Boga. Ta religia opiera się na słusznych wierzeniach i jest harmonijna we wszystkich swoich przejawach, tak jak prawdziwa wiedza fizyczna jest harmonijna i nie zaprzecza sama sobie. Prawdziwa religia jedynego Boga nie zna rozdźwięku, nie zapiera się siebie, nie zawiera w sobie sprzeczności. Gdyby w sobie kryła dysharmonię, niezgodności, rozbieżności, nie mogłaby się ostać; nie byłaby szczerą prawdą; nie odpowiadałaby naukowym prawom wszechświata; nie mogłaby odnieść triumfu w odwiecznym konflikcie między religią prawdziwą a fałszywą. A jednak musi zatriumfować, bo prawdy nie da się zniszczyć. Dlatego też mimo wszystkich tak licznych fałszywych religii na świecie utrzymała się aż po dziś dzień, chociaż jest zupełnie odosobniona. Z pewnością jedyny wszechmocny Bóg sam zadbał o to, żeby zachować swoją religię.

 9, 10. (a) Na kim zakończyła się linia rodowa utrzymująca prawdziwe wielbienie i dlaczego na nim? (b) Jak wykazał on swoje wyłączne oddanie Jehowie?

⁹ W ciągu pierwszych czterech tysięcy lat istnienia człowieka wielbienie prawdziwego Boga utrzymywały kolejne pokolenia pewnej rodziny. Tę linię rodową zakończył Jezus Chrystus, który wzbraniał się wielbić kogokolwiek innego prócz prawdziwego Boga. Odpowiadając Szatanowi, przeciwnikowi prawdziwego Boga i Jego religii, Jezus Chrystus rzekł: „Idź precz, Szatanie! Napisano bowiem: ‚To Jehowę, twego Boga, masz wielbić i tylko dla niego masz pełnić świętą służbę.’” Jezus Chrystus przytoczył tu słowa zapisane w Prawie proroka Mojżesza, w księdze 5 Mojżeszowej 5:9 i 6:13, gdzie w oryginalnym języku tego Prawa, w hebrajskim, występuje imię Boże — Jehowa.

¹⁰ Jezus Chrystus nie ożenił się i nie założył rodziny, w której byłoby utrzymywane wielbienie prawdziwego Boga, Jehowy. Z inspirowanych przez Jehowę Boga, zapisanych proroctw Jezus wiedział, że musi umrzeć śmiercią męczeńską dla prawdy. Dlatego zebrał wokół siebie wiernych naśladowców, którzy mieli kontynuować prawdziwą religię po jego śmierci. — Jana 18:37.

11. Jaka zmiana religii miała miejsce u niektórych Żydów za dni Jezusa?

¹¹ Dwunastu apostołów, których sobie wybrał, starało się do tego czasu żyć według Prawa Mojżeszowego. Teraz jednak taki Szymon Piotr wraz z bratem Andrzejem zmienili swą religię; z członków religii żydowskiej, wystrzegających się kontaktów z narodowościami nieżydowskimi, stali się chrześcijanami, naśladowcami Jezusa Chrystusa. Podobnie zmienili religię apostołowie Jan i Jakub, i tak też postąpili wszyscy inni apostołowie, z urodzenia byli bowiem Żydami. Saul z Tarsu, który stał się apostołem Pawłem, poprzednio był zwolennikiem judaizmu, czyli religii żydowskiej, i nawet prześladował chrześcijan, lecz niebawem na skutek cudu przeszedł z judaizmu na chrystianizm. (Gal. 1:13-16; 2 Kor. 11:22, 23; Filip. 3:5, 6) Ta zmiana religii jednak nie oznaczała, jakoby teraz apostołowie usiłowali wykazywać błędność Biblii.

MIERNIK DO OSĄDZENIA WSZYSTKICH RELIGII

12. (a) Na co wskazał Jezus jako na miernik prawdy? (b) Ile z tej prawdy było dostępne wówczas, gdy wypowiedział te słowa?

¹² Nastąpiło coś wręcz przeciwnego. Ci apostołowie i inni żydowscy nawróceni przedstawiali obecnie jeszcze więcej dowodów — i to dowodów jak najbardziej aktualnych — aby wykazać, że Pisma Hebrajskie są prawdą. Do dyspozycji owych chrześcijan pochodzenia żydowskiego stały wówczas Pisma Hebrajskie od 1 Mojżeszowej do Malachiasza, według dzisiejszego podziału łącznie trzydzieści dziewięć ksiąg. Sam Jezus Chrystus ustawicznie podkreślał prawdziwość tych Pism Hebrajskich i zwracał uwagę na spełnianie się ich proroctw. W swej ostatniej modlitwie powiedział on w obecności apostołów do Jehowy Boga z myślą o tych Pismach Hebrajskich: „Uświęć ich w prawdzie; słowo twe jest prawdą.” Jego żydowscy uczniowie, naśladowcy z narodu izraelskiego, szli za jego przykładem i podobnie jak ich Przewodnik wykazywali, że Pisma Hebrajskie są natchnione przez Boga i prawdziwe. — Jana 17:17, Kow; Łuk. 24:25-27, 44-46; Dzieje 17:2, 3.

13. (a) Jak pierwsi uczniowie Jezusa szli za jego radą zapisaną w Jana 17:17? (b) Co złożyło się na pełne Słowo Prawdy i do czego służy ono jeszcze dziś?

¹³ Ci Żydzi nawróceni na chrystianizm istotnie czynili to samo, co Jezus Chrystus; demaskowali fałsz tradycji religijnych, które przyczepiono do Pism Hebrajskich i wielbienia Jehowy, ponieważ te pochodzące od ludzi tradycje zaprzeczały świętym Pismom i odbierały moc przykazaniom Bożym. Trzymali się ściśle trzydziestu dziewięciu ksiąg inspirowanych Pism Hebrajskich jako miernika do określania, czy nauki i praktyki religijne są prawdą, czy fałszem. W harmonii z tymi prawdziwymi Pismami Hebrajskimi powstało wtedy dwadzieścia siedem ksiąg chrześcijańskich; napisało je w oryginale po grecku ośmiu natchnionych apostołów i uczniów. Księgi te po dodaniu do inspirowanych Pism Hebrajskich utworzyły jeden zbiorowy tom, złożony z sześćdziesięciu sześciu poszczególnych ksiąg. Zgodnie z praktyką Jezusa Chrystusa i jego uczniów z pierwszego wieku my dzisiaj również posługujemy się tym natchnionym zbiorem, znanym pod nazwą Pisma świętego albo Biblii, jako otrzymanym od Boga miernikiem do wykazywania prawdziwości lub fałszywości danej religii.

BÓG PRZECIWNIKIEM FAŁSZYWEJ RELIGII

14. Skoro ani Bóg, ani Chrystus nic mogą kłamać, jaki jest Ich stosunek do fałszywej religii?

¹⁴ Jedyny prawdziwy, żywy Bóg nie kłamie i nie może kłamać. (Tyt. 1:1, 2; Hebr. 6:18) Ponieważ niewzruszenie trzyma się prawdy, jest przeciwny wszelkiej fałszywej religii; tak samo też Jego Syn, Jezus Chrystus. W ostatniej księdze Biblii świętej znajduje się proroctwo, które nam wspólnie dali za pośrednictwem apostoła Jana, a w którym symbolicznie opisano upadek i zagładę wszelkiej fałszywej religii.

15. (a) Kto jest sprawcą fałszywej religii i pod jakimi występuje imionami? (b) Dlaczego fałszywa religia przeważa na ziemi?

¹⁵ Tak jak prawdziwa religia pochodzi od jedynego prawdziwego i żywego Boga, Jehowy, którego też reprezentuje, tak wszelka fałszywa religia jest dziełem niewidzialnego stworzenia duchowego, które jest fałszywym bogiem tego świata, czyli systemu rzeczy. (2 Kor. 4:4, NW) To on jest sprawcą fałszywej religii, ponieważ jest kłamcą i ojcem wszelkiego kłamstwa, przeciwstawiającym się prawdziwemu Bogu Stwórcy. W ostatniej księdze Biblii powiedziano o nim, że jest to „wielki smok: ów dawny wąż, zwany Diabłem [oszczercą] i Szatanem [przeciwnikiem], który zwodzi wszystek świat [całą zamieszkaną ziemię, NW]”. (Obj. 12:9, Kow) Z wyjątkiem tych, którzy wiernie wielbią prawdziwego Boga przez Jego Syna Jezusa Chrystusa, Szatan zwodzi „całą zamieszkaną ziemię” fałszywą religią. Dlatego też ta fałszywa religia opanowała cały świat.

16. (a) Czy między religią prawdziwą a fałszywą panują stosunki pokojowe? (b) Dlaczego prawdziwa religia musi odnieść zwycięstwo?

¹⁶ Ani prawdziwy Bóg, ani fałszywy nie uznaje religii drugiego. Prawdziwy Bóg jest przeciwny religii boga fałszywego, Szatana Diabła. Z kolei fałszywy bóg jest przeciwny wielbieniu Jehowy i skłania swoich sług do prześladowania religii prawdziwego Boga. Dlatego prawdziwi wielbiciele poprzez wieki dużo wycierpieli z rąk zwolenników fałszywej religii. Ta fałszywa religia może obecnie górować na zamieszkanej ziemi siłą i liczbą, lecz która w końcu zatriumfuje? Na to jest tylko jedna odpowiedź: Ponieważ prawdy nie da się zniszczyć, więc pokonana i zgładzona musi zostać religia fałszywa. Jest to tak samo pewne jak fakt, że prawdziwy Bóg odniesie triumf nad bogiem fałszywej religii.

17. (a) Jaką moc posiada prawdziwy Bóg, potwierdzoną przez sprawozdanie Biblii o potopie? (b) Dlaczego więc dopuszcza istnieć fałszywej religii aż do dziś?

¹⁷ Prawdziwy Bóg mógłby już dziś w jednej chwili zniweczyć fałszywą religię, tym sposobem uwalniając swoich wielbicieli od przeciwności i prześladowań. Za dni Noego wymazał z istnienia zwolenników fałszywej religii przez powódź, która zalała cały glob ziemski. Przy życiu pozostało tylko ośmiu wiernych wielbicieli prawdziwego Boga; Noe i siedmiu jego najbliższych członków rodziny. (1 Mojż. 6:5 do 7:24) Od czasu owego ogólnoświatowego potopu Bóg Wszechmocny jedynie dopuszcza istnienie fałszywej religii. Toleruje ją, aby sprawdzić szczerość i wierność swoich sług. Jego natchnione spisane Słowo, Biblia, wyraźnie wskazuje, że nie zawsze tolerować będzie panoszenie się religii fałszywej. Jak długo jeszcze będzie On tolerował uprawianie fałszywej religii na swej posiadłości, na tej ziemi, którą stworzył i która więc jest Jego własnością?

18. Skąd wiemy, że koniec fałszywej religii jest bliski?

¹⁸ Od czasu, gdy pierwszy doskonały człowiek w Edenie zgrzeszył przeciw swemu Stwórcy i Bogu, do potopu za dni Noego minęło zgodnie z Biblią 1656 lat. Od wystąpienia potopu do dziś upłynęło więcej niż dwa razy tyle czasu, mianowicie ponad 4300 lat. Wiadomości pochodzące ze wszystkich stron świata potwierdzają, że stosunki dzisiejsze są gorsze niż te, które według sprawozdania istniały na ziemi, zanim nastał potop i zmiótł zwolenników fałszywej religii. Jezus Chrystus swego czasu podał w proroctwie, kiedy nadejdzie koniec religii fałszywej i pozostałych urządzeń systemu rzeczy opanowanego przez Diabła. W tym proroctwie Jezus wskazał na podobieństwo pomiędzy warunkami panującymi na ziemi przed potopem, a tymi, które miały istnieć przed końcem diabelskiego świata. (Mat. 24:36-39; Łuk. 17:26, 27) Ponieważ wydarzenia i stosunki przepowiedziano przez Jezusa Chrystusa rzeczywiście występują w dziejach ludzkich od roku 1914, a nasze czasy faktycznie są podobne do dni Noego na krótko przed potopem, więc widać stąd, że koniec wszelkiej fałszywej religii musi być bliski.

JEJ POCHODZENIE

19. Kto zapoczątkował fałszywą religię po potopie? Jakie kłamstwo w związku z potopem szerzyła fałszywa religia?

¹⁹ Gdzie więc i jak wyłoniła się fałszywa religia po potopie? Stało się to w mieście Babel, czyli Babilon, za dni jednego z prawnuków Noego, noszącego imię Nemrod. Ten Nemrod był wielkim myśliwym i przeciwstawiał się Jehowie Bogu. Został też królom Babelu i jego łowieckim bohaterem. (1 Mojż. 10:8-10, NW; 1 Kron. 1:10) Tak zapoczątkowana religia babilońska rozbudowała się potem i rozprzestrzeniła dalej. Babilończycy wywodzili jednak początek swej religii od samego stworzenia nieba i ziemi. Dlatego religia babilońska miała własną mityczną kosmogonię, czyli filozofię na temat powstania kosmosu, oraz własną historię o potopie, w myśl której przetrwała ten potop. Stąd też twierdziła, że jest pierwotną, a zatem jedyną prawdziwą religią.

20. Wykaż, jaki właściwy pogląd mieli Noe i Sem na ten ponowny rozwój fałszywej religii.

²⁰ Fakty ukazują jednak, że Noe i jego syn Sem, który wraz z Noem przeżył potop, nie poparli buntowników religijnych przy budowie Babelu ani dążeń społecznych, politycznych i religijnych, które doprowadziły do budowy tego miasta i tamtejszej wieży. Noe i Sem nie przyłączyli się do kultu nowego Boga, wprowadzonego w Babelu albo Babilonie. Nie zaprzestali wielbić jedynie prawdziwego Boga i Stwórcy, Sprawcy potopu. Trzymali się z dala od czczenia fałszywych bogów, opisanych w babilońskiej historii o stworzeniu.

21. U kogo przetrwała prawdziwa religia?

²¹ W ten sposób w mieście Babel (Babilon) ustanowiona została fałszywa religia. Natomiast prawdziwa religia była kontynuowana tam, gdzie przebywali Noe i Sem, a Sem żył jeszcze za dni męża, nazywanego „przyjacielem Jehowy”, mianowicie Abrahama Hebrajczyka. (Jak. 2:23, NW; 2 Kron. 20:7; Izaj. 41:8) Abraham był wybitnym wśród potomków Sema i przez niego utrzymane zostało na ziemi wielbienie prawdziwego Boga, który ma imię Jehowa.

22, 23. (a) Jak prawdziwy Bóg wyraził potępienia religii babilońskiej? (b) Jak zwolennicy fałszywej religii określali miasto Nemroda? Jak jednak nazwał Jehowa to miasto i co ta nazwa oznacza?

²² Bóg nie uznawał Babelu, czyli Babilonu, tak samo jak jego fałszywej religii. Potępienie swoje wobec miasta Babel i tamtejszej religijnej budowli wieżowej wyraził Bóg Wszechmocny przez pomieszanie języków jego budowniczym i rozproszenie ich. Niewątpliwie mowa samego Nemroda toż została zmieniona i nie władał więcej czystą hebrajszczyzną. Ale czy mówił nowym językiem, czy nie, mimo wszystko podtrzymał swoją fałszywą religię. W jednym z tych nowych języków jego miasto nazwane zostało słowem, które znaczyło „Brama boża”. Oczywiście nie chodziło tu o Bramę Jehowy, któremu przeciwstawiał się Nemrod, lecz o ośrodek religijny i stolicę nowego, fałszywego boga.

²³ W hebrajskim oryginale spisane Słowo Boże nazywa stolicę królestwa Nemroda mianem Babel (a po grecku Babilon), ten hebrajski wyraz Babel nie oznacza „Bramy bożej”, lecz „Zamieszanie”. Przyczyną określenia tego miasta taką hebrajską nazwą był wykonany na nim wyrok Boży. Zwolennicy fałszywych religii, starający się uświetnić Babel, czyli Babilon, w swoich językach nie nadali mu nazwy „zamieszanie”, lecz włączyli do niej swego boga. Sem natomiast określa je w swoim sprawozdaniu jako Babel („Zamieszanie”), i tak też czynią późniejsi hebrajscy i greccy pisarze Biblii. — 1 Mojż. 10:2 do 11:10; Ps. 137:1, 8; Mat. 1:11, 12, 17.

24. Jakie były losy fałszywej religii po pomieszaniu mowy ludzkiej w Babelu? Co więc stało się na całej ziemi?

²⁴ Pomieszanie języków i rozproszenie budowniczych Babilonu nie zniszczyło fałszywej religii. Wskutek tego rozproszenia babilońska fałszywa religia właściwie rozszerzyła swój zasięg i zaczęto ją praktykować w różnych językach; stąd też różnie ponazywano jej bóstwa. Budowniczowie Babilonu rozpraszając się przenieśli ten kult w poszczególnych swoich mowach do Azji, Afryki i Europy; uprawiano go więc już nie tylko w Babilonie, lecz na całej zamieszkanej ziemi. Tą drogą powstało ogólnoświatowe imperium fałszywej religii, posiadające swoje kapłaństwo i ceremonie. Poszczególne religie składające się na to mocarstwo różnią się wprawdzie językiem, sposobem określania pewnych rzeczy i ubiorem liturgicznym, lecz wszystkie opierają się na tej samej podstawie: na fałszywej religii, która powstała w Babilonie.

25. Jaki tył stosunek religii babilońskiej do mocarstw światowych?

²⁵ Odtąd Bóg tolerował istnienie tego ogólnoświatowego imperium religii babilońskiej. W związku z tym panowało ono nad siedmioma politycznymi mocarstwami światowymi, o których Pismo święte podaje wzmianki historyczne i prorocze. W kolejności, w jakiej zyskiwały przewagę w świecie, są to: (1) Egipt, (2) Asyria, (3) Babilonia, (4) Medo-Persja, (5) Grecja albo Macedonia, (6) Rzym, tak pogański, jak też chrześcijański, wliczając w to i wschodnią, i zachodnią część Państwa rzymskiego, oraz (7) Anglo-Ameryka, mimo iż ci dwaj współcześni sprzymierzeńcy polityczni utrzymują, jakoby nie praktykowali religii babilońskiej, lecz chrystianizm.

26. (a) Dlaczego wielu nie zalicza chrześcijaństwa do religii wywodzącej się z Babilonu? (b) Dlaczego możemy być pewni, że ogólnoświatowe mocarstwo fałszywej religii się nie ostoi?

²⁶ Religie panujące we wszystkich tych mocarstwach światowych, jak również w krajach lub terenach leżących poza obrębem tych siedmiu potęg, były oparte na założeniach pochodzenia babilońskiego. Wszystkie znalazły się pod niewidzialną władzą fałszywego boga tego świata. Dotyczy to w równej mierze nominalnego chrześcijaństwa, mimo że jego zwolennicy sobie tego nie uświadamiają, gdyż ich zwyczaje religijne pobielone są chrześcijańskimi lub biblijnymi nazwami. Ponieważ początek i założenia tego ogólnoświatowego imperium fałszywej religii wywodzą się z Babilonu, ostatnia księga Biblii świętej opisuje je symbolicznie jako Babilon Wielki i tak je nazywa. Określenie to zarazem zapowiada jego pewny upadek i zagładę, tak jak haniebnie upadł i obrócił się w zupełną ruinę jego pierwowzór, Babilon starożytny.

27. Co mają wspólnego 111 narodów członkowskich ONZ?

²⁷ Imperium religii babilońskiej, czyli dziedzina jej panowania, rozciągało się na wszystkie siedem kolejnych mocarstw światowych i sięgnęło aż do dnia dzisiejszego, gdy na widowni świata pojawiła się międzynarodowa Organizacja Narodów Zjednoczonych. To wielowiekowe panowanie potęgi babilońskiej religii jest proroczo zobrazowane w ostatniej księdze Biblii, w Objawieniu, rozdziale 17. Dziś do ONZ należy 111 narodów członkowskich i w każdym z nich praktykowana jest jakaś religia, włączając w to religię żywiołów radykalnych, w której na pierwszy plan wysuwa się kult państwa i bohaterów, co przypomina kult bohatera babilońskiego, myśliwca Nemroda, który się zbuntował przeciw Bogu swego pradziadka, przeciwko Jehowie. Prócz tego biuletyn The Americana Annual z ubiegłego roku podaje o Rosji Radzieckiej na stronie 692 pod nagłówkiem „religia”:

W poprzednim roku prasa tak samo jak dawniej uskarżała się, że religia wciąż jeszcze jest znaczną siłą w życiu narodu, i domagała się dalszego wzmożenia propagandy antyreligijnej. W ciągu owego roku ponad 20 kaznodziejów z gminy zielonoświątkowców oraz co najmniej siedmiu kaznodziejów świadków Jehowy zostało uwięzionych za nielegalną działalność religijną (...)

TAJEMNICA SZKARŁATNEGO DZIKIEGO ZWIERZĘCIA

28. Co zostało zobrazowane przez zwierzę morskie o siedmiu głowach i dziesięciu rogach? Jakie nastąpiło osobliwe wydarzenie?

²⁸ W siedemnastym rozdziale Objawienia podano, że chrześcijański apostoł Jan ujrzał ‚szkarłatne dzikie zwierzę, pełne imion bluźnierstwa, które miało siedem głów i dziesięć rogów’. (Obj. 17:3, NW) Skąd to dzikie zwierzę się wzięło lub jak zostało powołane do istnienia, nie jest w tym miejscu podane. Jednak w ogólnym zarysie przypomina ono inne dzikie zwierzę, jakie Jan widział wcześniej w wizji, mianowicie bestię, która się wyłoniła z morza w obecności Smoka, Szatana Diabła, i której Smok dał tron i potęgę, i wielką władzę. Ten potwór morski także miał siedem głów i dziesięć rogów na swych głowach, a na tych dziesięciu rogach było dziesięć koron. W świetle dawniejszych proroctw, zapisanych w Pismach Hebrajskich, to dzikie zwierzę morskie obrazuje widzialną organizację polityczną Szatana Diabła na ziemi od czasów starożytnego Babilonu do dnia dzisiejszego. Siedem jego głów przedstawia wyliczone poprzednio siedem mocarstw świata, które kolejno przejmowały przewodnictwo na arenie politycznej: począwszy od starożytnego mocarstwa egipskiego aż po dzisiejszą, anglo-amerykańską potęgę światową. Rzecz osobliwa, że uczyniony został obraz z tego zwierzęcia występującego z morza. — Obj. 13:1-7, 14, 15.

29. (a) Czyim obrazem jest szkarłatne zwierzę z Objawienia 17:3 i wobec tego czym samo jest zgodnie z symboliką Biblii? (b) Co podaje Jan o tym zwierzęciu w Objawieniu 17:7, 9-11?

²⁹ Pominąwszy kolor skóry, szkarłatne dzikie zwierzę opisane w siedemnastym rozdziale Objawienia jest obrazem zwierzęcia występującego z morza i mającego siedem głów, a rogów dziesięć. Z symboliki biblijnej wynika, że szkarłatne zwierzę jest organizacją polityczną. Głowy jego mają to samo znaczenie, co podobne głowy bestii morskiej, i przedstawiają siedem mocarstw światowych z przeszłości i teraźniejszości, przy czym z każdego z nich, którego świetność już minęła, pozostały do dnia dzisiejszego pewne resztki. Takie znaczenie nadał tym głowom anioł, który apostołowi Janowi przekazywał Objawienie. Objaśniając ‚tajemnicę dzikiego zwierzęcia’, anioł rzekł: „Tu potrzeba umysłu obdarzonego mądrością. Siedem głów to siedem gór, na których niewiasta zasiadła, i królów jest siedmiu. Pięciu z nich upadło, jeden jest, a inny jeszcze nie przyszedł, a gdy nadejdzie, pozostanie tylko przez krótki czas. A bestia [dzikie zwierzę, NT], która była, a której nie ma, jest ósma. Jest ona ze siedmiu [królów, symbolicznie przedstawionych przez siedem głów] i idzie na zagładę.” — Obj. 17:7, 9-11, NDą.

30, 31. (a) Skąd wiemy, że szkarłatne dzikie zwierzę nie obrazuje Rzymu, chociaż znaleźć można pewne pozorne podobieństwa? (b) Co więc obrazuje to szkarłatne zwierzę i czego symbolem jest jego siedem głów?

³⁰ Co obrazuje to szkarłatne dzikie zwierzę? Czy Rzym, gdzie się mieści Watykan? Faktem jest, że gdy Jan miał tę wizję, Rzym właśnie panował jako szóste mocarstwo światowe i nawet zesłał go na karną wyspę Patmos w ramach swego programu prześladowania wiernych uczniów Chrystusa. Faktem jest też, że miasto Rzym rozpościerało się wówczas na siedmiu pagórkach. Jednak siedem głów przyrównanych do gór i królów nie przedstawia siedmiu królów lub władców rzymskich, z których każdy dzierżyłby po jednym z siedmiu pagórków Rzymu. Nie reprezentują one także siedmiu kolejno po sobie panujących cesarzy, z których by pięciu już przeminęło, jeden panował, a jeden jeszcze nie nastał w Rzymie.

³¹ Szkarłatne dzikie zwierzę nie obrazuje więc pogańskiego imperium rzymskiego. Przedstawia coś znacznie większego i starszego. Jest obrazem całego poddanego władzy Diabła widzialnego systemu politycznego, który został zapoczątkowany jeszcze w mieście Babel albo Babilon. Siedem jego głów to siedem kolejnych mocarstw światowych; pięć z nich już było obalonych, szóste, to znaczy państwo rzymskie, akurat panowało za dni Jana, a siódme, anglo-amerykańskie mocarstwo światowe miało dopiero powstać długo po śmierci Jana.

32. Czym jeszcze według Objawienia jest szkarłatna bestia? Zatem kiedy miała się ona pojawić na widowni świata?

³² O samym dzikim szkarłatnym zwierzęciu anioł powiedział, że się wywodzi z tamtych siedmiu mocarstw światowych, lecz jest ósmym królem, ósmą potęgą świata. W Biblii liczba siedem jest symbolem doskonałości; osiem jest to o jeden więcej niż ta doskonała liczba, zatem wyobraża jakiś nadmiar, coś dodatkowego. Skoro szkarłatna bestia jest ósmym, ostatnim królem, czyli mocarstwem światowym, przedstawia ona organizację polityczną, która się ukształtowała po siódmej potędze, sprzymierzonej Anglii i Ameryki. Pierwszy istotny sojusz Wielka Brytania i Stany Zjednoczone Ameryki zawarły podczas wojny światowej w latach 1914-1918, jakkolwiek znaczna międzynarodowa współpraca wytworzyła się między tymi dwoma państwami już przed ową wojną.

33. Co w końcu przedstawia ósme mocarstwo światowe i skąd wiemy, że nie jest to blok narodów komunistycznych?

³³ Cóż więc jest tym ósmym mocarstwem światowym, które najpóźniej i jako ostatnie miało się pojawić na arenie wydarzeń światowych? Nie jest to blok narodów komunistycznych, chociaż bolszewicy objęli władzę w Rosji dopiero w listopadzie 1917 r., a zatem po sprzymierzeniu się Anglii i Ameryki podczas pierwszej wojny światowej. Rosja i pozostałe narody komunistyczne nie odpowiadają wizji z księgi Objawienia; o grupie tej nie można powiedzieć, że „jest ona ze siedmiu”, to znaczy z siedmiu poprzednich mocarstw światowych. Carskie imperium rosyjskie nigdy nie należało do tych siedmiu potęg świata. Ósmym mocarstwem światowym, które powstało „ze siedmiu” w ostatnich latach, już po pierwszej wojnie światowej, nie jest międzynarodowy komunizm. Jest nim twór powołany dla zapewnienia międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, który najpierw pojawił się w postaci Ligi Narodów, a teraz występuje jako Organizacja Narodów Zjednoczonych.

34. Kto szczególnie popierał ósmą potęgę światową i w jakiej mierze zgodnie z Objawieniem 13:15?

³⁴ Siódme anglo-amerykańskie mocarstwo światowe przodowało w propagowaniu i popieraniu tej międzynarodowej organizacji powszechnego pokoju i bezpieczeństwa. Zgodnie z proroczą wizją opisaną w Objawieniu 13:11-15 anglo-amerykańska dwuczłonowa potęga zaproponowała utworzenie i dała dech życia tej międzynarodowej organizacji, która jest obrazem tamtej politycznej bestii występującej z morza.

35, 36. Jaką dalszą godną uwagi wiadomość otrzymał apostoł Jan co do ósmej potęgi światowej według Objawienia 17:8?

³⁵ Zatem szkarłatne siedmiogłowe dzikie zwierzę, które jest ósmym mocarstwem światowym, musi być symbolem martwej już obecnie Ligi Narodów oraz jej żyjącej następczyni, Organizacji Narodów Zjednoczonych. To jego dwukrotne pojawienie się lub jego podwójna forma również została przepowiedziana, wprawdzie nie w trzynastym rozdziale Objawienia, który podaje, jak zostało powołane do istnienia, lecz w Objawieniu 17:8 (NT), gdzie czytamy:

³⁶ „Dzikie zwierzę, któreś widział, było, i nie jest, i ma wystąpić z przepaści i iść na zginienie; i zadziwią się mieszkańcy ziemi (których imiona nie są zapisane w księdze żywota od założenia świata), widząc dzikie zwierzę, które było, i nie jest, a przecież jest.”

37. Objaśnij, jak tekst Objawienia 17:8 znalazł spełnienie w działalności ósmej potęgi światowej.

³⁷ Szkarłatne dzikie zwierzę przejściowo zniknęło z powierzchni, dostawszy się do przepaści, i w tym czasie ustała jego działalność na ziemi. Kiedy się to wydarzyło? Jest faktem historycznym, że nastąpiło to we wrześniu 1939 r., gdy wybuchła druga wojna światowa — mimo istnienia Ligi Narodów, którą zorganizowano po pierwszej wojnie światowej właśnie w celu utrzymania pokoju i zabezpieczenia świata przynajmniej przed następną powszechną wojną. Zaraz od początku drugiego konfliktu światowego symboliczna szkarłatna bestia wykazała swoją niezaradność i niemoc. Przestała właściwie istnieć. Rzeczywiście zstąpiła do przepaści, popadłszy w podobny do śmierci bezwład, niezdolna do stosowania swego statutu. Nie zdołała zapobiec konieczności przystąpienia do wojny Stanów Zjednoczonych Ameryki, nie będących członkiem Ligi, i zawarcia przez nie sojuszu wojennego z Wielką Brytanią, która była członkiem Ligi. Nie zdołała też przyśpieszyć końca wojny ani zwołać konferencji pokojowej. Zdziałała to przewaga demokratycznych państw sprzymierzonych, w połączeniu z pierwszym użyciem bomby atomowej. W latach 1939-1945 symboliczne szkarłatne zwierzę było rzeczywiście w przepaści.

38. Czy ponowne ukazanie się tej szkarłatnej bestii zaskoczyło świadków Jehowy? Dlaczego?

³⁸ Jednakże już podczas wojny od 1942 roku świadkowie Jehowy spodziewali się wystąpienia szkarłatnego dzikiego zwierzęcia z przepaści; śmiało słowem żywym i drukowanym opublikowali, czego się spodziewają, opierając swe zaufanie na proroctwie z Objawienia 17:8.b To przekonanie miało dobre podstawy i dlatego nadzieje ich nie zawiodły. Jeszcze przed ostatecznym zakończeniem drugiej wojny światowej odbyła się w dniach od 25 kwietnia do 26 czerwca 1945 r. konferencja Narodów Zjednoczonych w sprawie Organizacji Międzynarodowej, na której reprezentowanych było pięćdziesiąt narodów, z wyłączeniem państw nazistowsko-faszystowskich i ich sprzymierzeńców. Gdzie odbywała się ta konferencja? W kalifornijskim mieście San Francisko (USA), a więc na terenie siódmego mocarstwa światowego. Konferencja została zakończona podpisaniem Karty Narodów Zjednoczonych przez przedstawicieli owych pięćdziesięciu narodów.

39, 40. Kto znowu przede wszystkim brał udział w organizowaniu ósmego mocarstwa światowego i powołaniu go do życia? Kiedy podjęło ono na nowo działalność?

³⁹ Kto przede wszystkim brał udział w tworzeniu Organizacji Narodów Zjednoczonych? Te same państwa, które zaproponowały i powołały do życia Ligę Narodów, mianowicie dwurożne anglo-amerykańskie mocarstwo światowe; tak to zresztą było przepowiedziane w Objawieniu 13:11-15. Narody Zjednoczone okazały się bardzo podobne do Ligi Narodów, gdyż wystawiły sobie ten sam cel i dążą do niego podobnymi środkami. Organizacja ta w istocie rzeczy jest tym samym symbolicznym szkarłatnym zwierzęciem. W ten sposób szkarłatne dzikie zwierzę znowu wynurzyło się z przepaści.

⁴⁰ Dnia 24 października 1945 r. Karta Narodów Zjednoczonych została ratyfikowana przez 29 rządów, między innymi przez przodujące państwa sprzymierzone, znane jako Wielka Piątka. Na tej podstawie Karta stała się odtąd częścią składową prawa międzynarodowego. Wtedy to szkarłatna bestia wystąpiła z przepaści i pomimo pewnych trudności finansowych udało jej się dotąd utrzymać w pozycji ósmego mocarstwa światowego. Ponowne pojawienie się szkarłatnego dzikiego zwierzęcia na widowni międzynarodowej wywołało wielkie zdziwienie wśród mieszkańców ziemi, z wyjątkiem świadków Jehowy, którzy znali proroctwo Pisma świętego.

41. Jakie komentarze przywódców świata unaoczniają, że ONZ — podobnie jak jej poprzedniczka — pokryta jest imionami bluźnierstwa?

⁴¹ Nad przywróconym do życia szkarłatnym dzikim zwierzęciem ci mieszkańcy ziemi zdumiewali się pełni podziwu. Wielkim zaufaniem obdarzono jego możliwości jako siły na rzecz pokoju i bezpieczeństwa światowego. Pokładano w nim wielkie nadzieje i nadawano mu określenie, które z biblijnego punktu widzenia były stanowczo bluźniercze. Dlaczego? Ponieważ „dzikiemu zwierzęciu” przypisano zdolności i przydzielono zadania, które w rzeczywistości należą jedynie do Królestwa Bożego i jego Mesjasza, czyli Chrystusa. Niegdyś, w roku 1919, Liga Narodów z całą powagą nazwana została „politycznym wyrazem Królestwa Bożego na ziemi”. A teraz Organizację Narodów Zjednoczonych, spadkobierczynię tamtej Ligi, nazwano najlepszym środkiem do utrwalenia pokoju, co więcej, „ostatnią nadzieją na pokój”. Tak więc widzimy dziś to w rzeczywistości, co apostoł Jan widział symbolicznie, że szkarłatne dzikie zwierzę jest ‚pełne imion bluźnierstwa’. Takie wyrazy podziwu dla niego nie nakłaniają zwolenników fałszywej religii do wielbienia Jehowy, Boga i Stwórcy, lecz do bałwochwalczego czczenia tworu ludzkiego, wyobrażenia politycznego, międzynarodowej organizacji światowego pokoju i bezpieczeństwa. — Obj. 17:3.

NA GRZBIECIE ZWIERZĘCIA

42. (a) Dlaczego czciciele zwierzęcia nie zostaną zbawieni? (b) Jakie wyłania się więc aktualne pytanie i jak brzmi zdumiewająca odpowiedź?

⁴² Czy takie czczenie szkarłatnego dzikiego zwierzęcia przyczyni się wprawionym w podziw mieszkańcom ziemi do zbawienia? Nie! Napisano bowiem, że ich „imiona nie są zapisane w księdze żywota od założenia świata”. (Obj. 17:8, NT) Dlaczego religia nie powstrzymuje ich od popełniania bałwochwalstwa, które jest pogwałceniem pierwszego i drugiego z dziesięciu przykazań Jehowy Boga? Objawienie w siedemnastym rozdziale językiem symbolicznym wyjaśnia powód tego: otóż i szkarłatnej bestii siedzi pewna niewiasta. Czytamy:

43. (a) Opisz wygląd niewiasty na grzbiecie bestii. (b) Jakie jest jej imię i czym się upiła?

⁴³ „I zaniósł mię [tzn. anioł, który się ukazał Janowi] na puszczę w duchu. I widziałem niewiastę siedzącą na szkarłatnym dzikim zwierzęciu, pełnym imion bluźnierstwa, które miało siedem głów i dziesięć rogów. I niewiasta przyobleczona była w purpurę i w szkarłat, i uzłocona złotem i drogim kamieniem i perłami, mając kielich złoty w ręce swej, pełny obrzydliwości i nieczystości wszeteczeństwa swego. I na czole jej było napisane imię: Tajemnica, Babilon wielki, matka wszetecznic i obrzydliwości ziemi. I widziałem niewiastę pijaną krwią świętych i krwią męczenników Jezusowych; i zdziwiłem się, widząc ją, zdziwieniem wielkim [dalekim wszakże od podziwu].” — Obj. 17:3-6, NT.

44. (a) Czego o niej dowodzi to, że jest pijana krwią sług Bożych? (b) Co oznacza jej imię Babilon Wielki?

⁴⁴ Czego dowodzi fakt, że niewiasta była ‚pijana krwią świętych [Bożych] i krwią męczenników Jezusowych’? Dowodzi, iż jest przeciwna Jehowie Bogu oraz Jego Synowi Jezusowi, Mesjaszowi, czyli Chrystusowi. Nie opowiada się więc po stronie prawdziwego wielbienia, jedynej prawdziwej religii. Imię na jej czole, chociaż jest tajemnicą, jednakże zdradza kto to taki. Zasadnicza część jej imienia to nazwa starodawnego wroga Jehowy Boga, Babilonu. Ale jest ona większa niż miasto zbudowane pod kierownictwem Nemroda nad rzeką Eufrat. Dlatego też została nazwana: „Babilon Wielki”. Starożytny Babilon był aż do samego swego niechlubnego upadku w roku 539 przed Chr. miastem nader religijnym; przodował w fałszywym wielbieniu. Stad widzimy, że tajemniczym Babilonem Wielkim nie jest pogański Rzym na siedmiu pagórkach, lecz ogólnoświatowe imperium religii babilońskiej, która tę dziedzinę swego panowania rozciągnęła na całą ziemię.

45. (a) Co obrazują wody, nad którymi rozsiadła się nierządnica i odkąd tam siedzi? (b) Jaką obrotność wykazała wszetecznica w minionych latach?

⁴⁵ Dlatego objaśniając tę tajemnicę, anioł rzekł do apostoła Jana: „Wody, któreś widział, gdzie wszetecznica siedzi, są ludy i tłumy, i narody, i języki. I niewiasta, którąś widział, jest miasto wielkie, które króluje nad królami ziemi.” (Obj. 17:15, 18, NT) Rozsiadła się nad tymi symbolicznymi wodami i królowała nad władcami ziemi już dużo wcześniej niż od chwili, gdy ustawiono szkarłatną bestię w charakterze bałwochwalczego obrazu. Skoro tylko to symboliczne dzikie zwierzę ukazało się po pierwszej wojnie światowej, wspięła się na jego grzbiet. Zważywszy na jej potężne wpływy religijne, nie przedstawiało to dla niej trudności. Kiedy podczas drugiej wojny światowej szkarłatne „dzikie zwierzę” zapadło się w przepaść, ona nadal siedziała „nad wodami wielkimi”, to znaczy na ludach, tłumach, narodach, i językach, i sprawowała władzę „nad królami ziemi”. (Obj. 17:1) Gdy „dzikie zwierzę” wydostało się z przepaści ze szczególną pomocą swej siódmej głowy, anglo-amerykańskiego mocarstwa światowego, nierządnica Babilon Wielki od razu wspięła się na jego grzbiet, gdzie siedzi do dnia dzisiejszego.

46. Jak ta podła niewiasta okazała się ‚matką wszetecznic’?

⁴⁶ Czy można się było spodziewać czego innego niż właśnie tego, że zacznie ujeżdżać tę bestię, tę organizację polityczną, to mocarstwo światowe? Babilon Wielki jest wszetecznicą i nazwany został ‚matką wszetecznic’. Anioł Boży powiedział, że jest to ‚wielka wszetecznica, siedząca nad wodami wielkimi’, z którą „wszeteczeństwo płodzili królowie ziemi, i upili się winem wszeteczeństwa jej mieszkańcy ziemi”. (Obj. 17:1, 2, NT) Ponieważ szkarłatne dzikie zwierzę jest symbolem organizacji politycznej, ósmego mocarstwa światowego, a jego siedem głów przedstawia ‚siedmiu królów’, czyli siedem mocarstw świata, wynikało stąd, że Babilon Wielki stałym zwyczajem będzie i z nim dopuszczać się nierządu, tak jak z poprzednimi siedmioma mocarstwami i innymi ‚królami ziemi’. Mówiąc językiem symbolicznym, dopuszcza się nierządu ze zwierzęciem, a więc sodomii, który to obrzydliwy grzech jest potępiony przez prawo Boże. — 3 Mojż. 20:15, 16.

47. Dlaczego nierządnica jest tak bardzo zainteresowana świecką polityką? Do czego posuwała się w celu pozyskania względów światowych rządów?

⁴⁷ Nierząd jej polega na łączeniu religii z polityką, na wdawaniu się w stosunki z polityką dla zysku. Jest mocno zainteresowana polityką, lecz szczególnie chodzi jej o to, żeby kierować polityką światową dla własnej korzyści, dyktując politykom, co mają czynić. Twierdzi o sobie, jakoby otrzymała od Boga prawo do koronowania królów i do strącania ich z tronów. Zaprzedawała się władcom politycznym. Nadużywała swego wpływu religijnego, by służyć ambitnym planom władców. Poświęcała nawet ich armie wyposażone w morderczą broń i błogosławiła ich samolubne wojny, a tym, którzy padali zabici, gdy usiłowali w boju zabić drugich, dawała bezpośredni paszport do chwały niebieskiej. Nic dziwnego, że jest tak wspaniale ubrana.

48. Objaśnij wyrażenie: „upili się winem wszeteczeństwa jej mieszkańcy ziemi”.

⁴⁸ Co jednak ma ogół ludzi z jej nierządu, jaki uprawia z władcami światowymi? Napisano: „Upili się winem wszeteczeństwa jej mieszkańcy ziemi.” Musieli wiele ucierpieć wskutek samolubnych, ambitnych, agresywnych, nacechowanych chciwością dążeń, które ona błogosławiła i popierała, aby się przypodobać władcom politycznym, swym hojnie płacącym zalotnikom. Ludzie zataczają się, odurzeni przez wszystkie te kłopoty i nieszczęścia, niedostatki, trudy i utrapienia, które im dano wypić ze ‚złotego kielicha’ Babilonu Wielkiego. Ta nierządnica wysuwa wprawdzie religijne twierdzenie, iż takie cierpienia ludzkie są wolą niebios, ale to nie ulżyło tym, którzy je muszą znosić, nie zagoiło ich ran ani nie było pociechą dla ich zbolałych serc. Jej złoty kielich jest wewnątrz plugawy.

49. Kim są córki Babilonu?

⁴⁹ Nierządnica Babilon Wielki wskutek swego postępowania stała się matką, lecz zrodziła bękarty, które poszły w ślady matki. Dlatego jest to „matka wszetecznic i obrzydliwości ziemi”. Wydała w poszczególnych krajach lokalne organizacje-córki, systemy religijne, które albo łączą się z rządami ścisłym związkiem kościoła i państwa, albo przynajmniej blisko współpracują z miejscowym ustrojem politycznym, służąc mu za narzędzie, za nałożnicę. Jest również matką obrzydliwości, to znaczy takich rzeczy, które są szczególnie obrzydliwe w oczach Bożych, jak poświęcanie pewnych osób na uprawianie prostytucji przyświątynnej, utrzymywanie w gmachach kościelnych gier hazardowych dla udziału w niesprawiedliwym zysku, bałwochwalcze czczenie wizerunków itd.

50. Wymień rozmaite sposoby, którymi nierządnica Babilon ściągnęła na siebie ogromną winę krwi.

⁵⁰ W oczach Stwórcy Boga na Babilonie Wielkim ciąży ogromna wina krwi. Ta nierządnica jest współodpowiedzialna za wojny, którym nie próbowała zapobiec przez swoje tajemne wpływy. Jest współwinna rozlewu krwi tych wyznawców, których błogosławiła, ofiarując ich bogu wojny, nim wyruszali do walki jako przeciwne strony, aby brat zabijał brata. W imię religii prowadziła okrutne prześladowania. Przeprowadzała potworne rzezie między członkami poszczególnych religii. Ogłaszała święte wojny, obiecując niebiańską nagrodę tym, którzy na nich polegną w boju. Organizowała fanatyczne krucjaty nie tylko przeciwko tak zwanym niewiernym, ale także przeciw innowiercom, których religię próbowała wytępić ogniem i mieczem. Wprowadziła ohydne, wprost szatańskie metody inkwizycji. Faktem historycznym jest również jej służalcza rola, jaką swym potężnym wpływem odegrała podczas obu najbardziej krwawych konfliktów w dziejach ludzkości, podczas pierwszej i drugiej wojny światowej. Wymienionymi sposobami uśmiercała przeważnie własnych swoich zwolenników, lecz wszyscy ci byli przecież stworzeniami Bożymi, a Bóg czyni nierządnicę Babilon Wielki odpowiedzialną za ich krew.

51. W jaki sposób najbardziej zgrzeszyła przeciw Bogu?

⁵¹ Wszczynając prześladowania religijne, zgrzeszyła najbardziej przeciw Bogu Stwórcy. Apostoł Jan zwraca uwagę na jej winę krwi pod tym względem, mówiąc: „I widziałem niewiastę pijaną krwią świętych i krwią męczenników [świadków, NW] Jezusowych.” (Obj. 17:6, NT) Picie krwi nie stanowiło dla niej żadnego problemu, chociaż Noemu, pradziadkowi Nemroda, Bóg dał przykazanie o niespożywaniu krwi. (1 Mojż. 9:3, 4) Nierządnica Babilon Wielki jednakże wprost upajała się krwią świętych Bożych i świadków Jezusa Chrystusa, ogłaszając ich za heretyków groźnych dla babilońskiej społeczności religijnej i prześladując ich mieczem państwa aż na śmierć.

52. Które słowa jednego z siedmiu aniołów są teraz szczególnie interesujące?

⁵² Czyż możemy więc być zaskoczeni, że jednemu z tych cierpiących ‚świadków Jezusa’ zobrazowano w wizji, jak Bóg wykona wyrok na ogólnoświatowym imperium religii babilońskiej? Bynajmniej! Apostoł Jan wprowadza nas do tej części Objawienia słowami: ‚Przyszedł jeden z siedmiu Aniołów, mających siedem czasz [napełnionych gniewem Bożym], i rzekł do mnie, mówiąc mi: Chodź, pokażę ci osądzenie wielkiej wszetecznicy, siedzącej nad wodami wielkimi, z którą wszeteczeństwo płodzili królowie ziemi, i upili się winem wszeteczeństwa jej mieszkańcy ziemi.” (Obj. 17:1, 2, NT) Jak została osądzona i jak wykonano wyrok?

WYKONANIE WYROKU

53. Jaki więc wyrok zapada i z czyjej woli zostanie wykonany?

⁵³ Apostoł Jan opisuje nam to następującymi słowami: „Dziesięć rogów, któreś widział na dzikim zwierzęciu, ci w nienawiści mieć będą wszetecznicę, i uczynią ją spustoszoną i nagą, i ciało jej jeść będą, a samą ogniem spalą. Albowiem Bóg podał do serc ich, aby czynili wolę jego, i to jednomyślnie, i dali królestwo swoje dzikiemu zwierzęciu, aż się wypełnią Słowa Boże.” — Obj. 17:16, 17, NT.

54. Co przedstawia dziesięć rogów szkarłatnego zwierzęcia? Dlaczego jest ich dziesięć?

⁵⁴ W wizji apostoła występuje dziesięć rogów na siedmiu głowach szkarłatnego dzikiego zwierzęcia. Co one przedstawiają? Niebiański anioł powiedział to Janowi: „Dziesięć rogów, któreś widział, jest dziesięć królów, którzy królestwa jeszcze nie wzięli; ale moc jako królowie wezmą na jedną godzinę z dzikim zwierzęciem. Ci mają jedną myśl, i moc i władzę swoją dzikiemu zwierzęciu dadzą.” (Obj. 17:12, 13, NT) Zatem rogi te obrazują władców politycznych. (Porównaj Daniela 8:2-8, 20, 21) Ponieważ liczba dziesięć jest w Piśmie świętym symbolem zupełności, więc określenie „dziesięć królów” obejmuje wszystkie czynniki rządzące, a szczególnie te, które należą do symbolicznej szkarłatnej bestii, do międzynarodowej organizacji na rzecz ogólnoświatowego pokoju i bezpieczeństwa.

55. Czego nie uczyniły Babilon i dziesięć rogów przy końcu pierwszej wojny światowej?

⁵⁵ Przy zakończeniu pierwszej wojny światowej Babilon Wielki nie wezwał tych symbolicznych „dziesięć rogów” do przekazania swej suwerenności narodowej i mocarstwowej mesjańskiemu Królestwu Bożemu, które narodziło się w niebiosach i miało objąć panowanie nad całą ziemią. „Dziesięć rogów” też wcale nie zamierzało tego przekazać. Podczas pierwszej wojny światowej prześladowały chrześcijańskich świadków Jehowy i pogardliwie odrzucały poselstwo o ustanowionym Królestwie Bożym.

56. Jak dziesięć rogów zastosowuje się teraz do woli Bożej?

⁵⁶ Bóg postanowił zniszczyć te symboliczne „dziesięć rogów”, tak jak to już dawno temu przepowiedział. Jego wolą jest w ten sposób nimi pomanewrować, żeby wyszły zniszczeniu naprzeciw, żeby je zgładzić wszystkie za jednym zamachem. Zgodnie z tym zamierzeniem, niewidzialnie nimi manewrując, „Bóg podał do serc ich, aby czynili wolę jego.” Jak mieli w tym wypadku spełnić wole Bożą i obrać wspólne stanowisko przeciw Niemu? Przez osiągnięcie jednomyślności co do założenia międzynarodowej organizacji na rzecz pokoju i bezpieczeństwa światowego, a następnie połączenie się w jej ramach w jedną rodzinę narodów, ściślej mówiąc przez przyłączenie się do dzisiejszych Narodów Zjednoczonych. Zamiast więc przekazać swoje królowanie Bogu i poddać swą ziemską suwerenność Jego mesjańskiemu rządowi, oni — stosownie do Objawienia 17:17 — „jednomyślnie (...) dali królestwo swoje dzikiemu zwierzęciu, aż się wypełnią Słowa Boże”. — NT.

57. Jak narody dały moc i władzę „dzikiemu zwierzęciu”?

⁵⁷ Począwszy od roku 1919, kiedy podpisano Statut Ligi Narodów, „królowie” zaczęli przekazywać swe panowanie szkarłatnemu „dzikiemu zwierzęciu”. Oddali mu moc i władzę. Gdy stali się członkami tej międzynarodowej organizacji powszechnego pokoju i bezpieczeństwa, czyli ósmego mocarstwa światowego, znalazły zastosowanie słowa: „Moc jako królowie wezmą na jedną godzinę z dzikim zwierzęciem.” (Obj. 17:12, 13, NT) W czasie stosunkowo krótkim, za „jedną godzinę”, bestię dosięgnie zagłada. Ma tylko „jedną godzinę” życia.

58. Jak ustosunkowała się nierządnica Babilon do „dzikiego zwierzęcia”? Jaki będzie koniec jej i tej bestii?

⁵⁸ Nierządnica Babilon Wielki skora była do jazdy na takim „dzikim zwierzęciu” i pochwaliła to międzynarodowe przedsięwzięcie, mimo, że było skierowane przeciw niebiańskiemu królestwu Baranka Bożego, które ogłaszali chrześcijańscy świadkowie Jehowy. Jaki jest i jaki będzie wynik przekazania władzy i mocy narodów „dzikiemu zwierzęciu”, ulubieńcowi Babilonu Wielkiego? Odpowiedź znajdujemy w Objawieniu 17:14: „Ci z Barankiem walczyć będą i Baranek zwycięży ich, bo jest Panem panów i Królem królów, a z nim ci, którzy są powołani i wybrani, i wierni.” (NT) W ten sposób lub z tej racji szkarłatne „dzikie zwierzę”, które wystąpiwszy z przepaści jest teraz obecne na powierzchni, ma „iść na zniszczenie”. Gdy to się stanie, będzie można powiedzieć, że się „wypełniły Słowa Boże”. — Obj. 17:8, 17.

59. Kto jednak pójdzie najpierw na zniszczenie i z czyjej ręki tego dozna?

⁵⁹ Czy Babilon Wielki, wspiąwszy się na grzbiet szkarłatnego „dzikiego zwierzęcia”, dozna zniszczenia razem z nim? Czy do końca będzie je ujeżdżać jako nierządnica? Nie! Tego nie przewiduje wydane już na piśmie orzeczenie Jehowy Boga. Według Jego wyroku, który już jest przekazany do wykonania, musi ona być zniszczona przez własnych zalotników, zanim ci zostaną sami zgładzeni. Przez długi czas obdarzała „dzikie zwierzę” i jego dziesięć rogów sprzedajną miłością nierządnicy albo wszetecznicy. Wydaje się jej, że zawsze będzie dla nich pociągająca i potrafi utrzymać ich poparcie, zaspakajając ich samolubne, niemoralne żądania. W tym jednak łudzi się niezmiernie i gotuje sobie straszną niespodziankę.

60. Opisz zgubny koniec nierządnicy.

⁶⁰ Bóg wszechmocny rozerwie samolubny związek wszetecznicy z dzikim, dziesięciorożnym zwierzęciem. Tę miłość dla zysku obróci we wzgardę i wrogość, a bestii i dziesięciu rogom stawi przed oczy powody do znienawidzenia niesionej na grzbiecie nierządnicy. Dadzą sobie upust wściekłej nienawiści do niej. Jej religijny błogostan ustąpi miejsca spustoszeniu. Zedrą z niej purpurę i szkarłat, jej złote ozdoby, jej drogie kamienie i perły, wytrącą z ręki złoty kielich pełen obrzydliwości. Zostanie całkiem obnażona jako religijne oszustwo. Ciało jej utraci powab, a „dzikie zwierzę” z dziesięcioma rogami, zamiast jak dotąd pieścić się z nią i niemoralnie łączyć, rzuci się na nią i iście po bestialsku pożre jej ciało. Kości jej będą spalone ogniem i pozostanie z nich tylko popiół. W ten sposób imperium religii babilońskiej, ogólnoświatowa dziedzina jej panowania, rozsypie się w proch i pył, który zostanie zdeptany stopami tych, co ją przeżyją, to znaczy wielbicieli prawdziwego Boga Jehowy — wiernych naśladowców Jego rządzącego Syna, Jezusa Chrystusa. — Mal. 4:3.

61. Kto się postara, żeby szkarłatna bestia poszła na zniszczenie?

⁶¹ Potem przyjdzie kolej na szkarłatne „dzikie zwierzę” i jego dziesięć rogów; nie powrócą do przepaści, lecz spotka ich całkowite zniszczenie na zawsze. Dopilnuje tego zwycięski Baranek, przeciw któremu wystąpiły.

62. Jaką radę otrzymują wszyscy, którzy by nie chcieli podzielić losu Babilonu?

⁶² Co powinniśmy teraz uczynić, wiedząc z góry jaki wyrok zostanie wkrótce wykonany na fałszywej religii? Wszetecznica babilońska rozsiadła się „nad wodami wielkimi”, licznymi ludami, tłumami ludzi, narodami i językami. Czy może siedzi ona jeszcze i na kimś z nas? Skoro tak, to dla uniknięcia zniszczenia wraz z nią podczas wykonania na niej wyroku Bożego jedno trzeba uczynić bezzwłocznie: uchodzić stamtąd — dla miłości do jedynej prawdziwej religii. Nierządnica Babilon Wielki jest skazana na zagładę! Z wyroku Jehowy Boga doznała już upadku w roku 1919. Od owego czasu ponad milion mężczyzn, niewiast i dzieci opuściło ją, aby skorzystać z wolności religijnej jako chrześcijańscy świadkowie Jehowy. Egzystując tak w upadłym stanie, zbliża się ona teraz do swej okropnej ostatecznej zagłady. Dlatego mówimy wszystkim szukającym Boga, którzy jeszcze są pod jej religijnym wpływem: Opuśćcie Babilon Wielki!

63, 64. Do kogo nie przyłączają się ci, którzy pragną uniknąć losu Babilonu? Po czyjej stronie stają w imię swego wiecznotrwałego zbawienia?

⁶³ Nie oznacza to, żeby się przyłączyć do „dzikiego zwierzęcia” i jego „dziesięciu rogów”, kiedy przemocą spustoszą ogólnoświatową dziedzinę panowania religii babilońskiej. Przez to gwałtowne wystąpienie „dzikie zwierzę” i „dziesięć rogów” nie zapewnią zbawienia ani sobie, ani komukolwiek innemu, kto by się do tego przyłączył. Niech ci rozczarowani władcy polityczni wywiążą się z roli widzialnych narzędzi Boga do wykonania Jego wyroku na fałszywej religii. Ale to nie jest nasze zadanie!

⁶⁴ Naszym zbawieniem jest jedyna prawdziwa religia, gdyż przez nią wielbimy jedynie prawdziwego, żywego Boga, który ofiaruje nam zbawienie przez swego Syna Jezusa, Mesjasza, czyli Chrystusa. Pamiętajmy, co powiedział Jezus, w modlitwie do Jehowy Boga: „Słowo twoje jest prawdą.” (Jana 17:17) Ta prawda wyswobadza nas z Babilonu Wielkiego. Wejdźmy do chwalebnej wolności religijnej, przyswajając sobie słowo Boże zawarte w Biblii i postępujmy potem śladami zwycięskiego Baranka Bożego. On pokona politycznych zalotników Babilonu Wielkiego i wprowadzi nas do pełnej wolności pod władzą triumfującego Królestwa Bożego. Niech mesjańskie Królestwo Boże panuje po wszystkie czasy!

[Przypisy]

[Ilustracja na str. 7]

Babel — stąd fałszywa religia rozprzestrzeniła się na cały świat

[Ilustracja na str. 11]

Zniszczenie ogólnoświatowego imperium religii babilońskiej, jak je anioł w symbolach przedstawił apostołowi Janowi.