Klęska zagrażająca wszystkim zwolennikom religii na świecie
1. Ilu ludzi według pewnej oceny wyznaje jakąś religię? Jaki wstrząs wywoła u narodów upadek tego systemu religii?
OGROMNA jest na świecie liczba ludzi przyznających się do jakiejś religii. W dziele pt. The World Almanac (wydanie na rok 1980) oszacowano ją na 2 511 417 750 osób. Są nią objęci zarówno ci, co uważają się za chrześcijan, jak i Żydzi, muzułmanie, buddyści, hinduiści oraz inni. Upadek tego rozczłonkowanego imperium religijnego wprawi w zdumienie większość tych, którzy potem jeszcze pozostaną przy życiu. Jakim niepokojem będą przejęci, wynika ze słów następującej zapowiedzi: „Na wieść o upadku Babilonu zadrży ziemia, krzyk się o tym rozlegnie wśród narodów”. „Słuchaj! Krzyk się rozlega z Babilonu i wielkie nieszczęście z ziemi chaldejskiej. Bo Jahwe [Jehowa] pustoszy Babilon, sprawia, że znika zeń głośne wołanie. Huczą ich fale jak wielkie wody, rozlega się łoskot ich głosu. Albowiem niszczyciel ciągnie na Babilon: jego bohaterowie zostaną pojmani, połamane ich łuki. Tak, Jahwe jest Bogiem odpłaty, odpłaca niezawodnie” (Jer. 50:46; 51:54-56, Biblia Tysiąclecia).
2. (a) Z jakim „wołaniem” zwracał się do narodu starożytny Babilon? Jak jednak głos ten został stłumiony? (b) Kogo ujeżdża współczesny odpowiednik Babilonu według opisu z Księgi Objawienia? Jak w końcu potraktowana zostanie ta nierządnica religijna?
2 Spełnienie się powyższego proroctwa będzie dla świata wstrząsem, o jakim nigdy dotąd nie słyszano (Jer. 51:2, 60, 64). Jeżeli chodzi o Babilon, trzecie mocarstwo światowe w historii starożytnej, to przemawiał on z „głośnym wołaniem”, ufny w swą potęgę. Ale w roku 539 p.n.e. jego „wołanie” zagłuszyła hucząca nawałnica zwycięskich najeźdźców. Współczesny odpowiednik tamtego mocarstwa, Babilon Wielki, przemawiał jeszcze bardziej władczym głosem, a słuchał go cały świat. W biblijnej Księdze Objawienia, w rozdziale 17, przedstawiono go jako rozpustnicę swawolnie siedzącą na grzbiecie siedmiogłowego dzikiego zwierza maści szkarłatnej, symbolizującego pewną organizację światową. Siedem głów tej bestii obrazuje siedem kolejnych mocarstw, w tym także dzisiejszą potęgę anglo-amerykańską (Obj. 17:1-6). Dziesięć jej rogów „oznacza dziesięciu królów” (Obj. 17:12). Trzecia ze wspomnianych siedmiu głów przedstawiała Babilon, czwarta zaś była odpowiednikiem Medo-Persji. Religijny Babilon Wielki niczym nierządnica zadawał się ze wszystkimi siedmioma mocarstwami. Grając rolę wielkiej pani, próbowała ona je ujeżdżać. Piły religijną miksturę z jej złotego kielicha. Kiedy się im znudzi, w końcu ją znienawidzą i zrzucą.
3. (a) Kogo i skąd Jehowa Bóg — stosownie do swej zapowiedzi — miał zamiar sprowadzić przeciwko starożytnemu prototypowi Babilonu Wielkiego? (b) Dlaczego wiodącą rolę przypisano Medom?
3 Dalszy argument przemawiający za koniecznością natychmiastowego opuszczenia Babilonu Wielkiego wynika z tego, co Jehowa postanowił w odniesieniu do starożytnego prototypu owego imperium i co ogłosił w następujących słowach: „Sprowadzę przeciw Babilonowi gromadę wielkich narodów; z ziemi północnej wystąpią zbrojnie”. Ponieważ miała to być „gromada” wojsk skupionych pod jednym dowództwem, więc równie dobrze można je było nazwać „narodem z północy” (Jer. 50:3, 8, 9, BT). Proroctwo trafnie zapowiedziało, że czołową rolę w tej „gromadzie” narodów odegrają „królowie medyjscy” (Jer. 51:11, Nowy Przekład). Persów nie wymieniono w składzie tych zjednoczonych sił. Nie chodzi tu o mimowolne przeoczenie; w żyłach Cyrusa Wielkiego, który objął naczelne dowództwo zgromadzonych wojsk, płynęła częściowo krew medyjska. Podbiwszy królestwo Medów, wcielił on do swej armii głównie żołnierzy tej narodowości. Cyrus doszedł do władzy już po czasach Jeremiasza.
4. Kto pierwszy po upadku Babilonu zaczął tam rządzić? O jakim żywiole Daniel słusznie zapowiedział, że się wybije na czoło w mocarstwie medo-perskim?
4 Po upadku Babilonu w roku 539 p.n.e. zaczął w nim panować Dariusz Med, mający wtedy 62 lata (Dan. 5:30; 6:1, BT). W nawiązaniu do imperium medo-perskiego proroctwo Daniela 8:3 trafnie wskazało, że dominującą pozycję miał później osiągnąć w nim czynnik perski. Dekret zezwalający wygnańcom żydowskim na powrót do ojczyzny wydał Cyrus, Pers (Ezdr. 1:1-4).
5. (a) Z jaką stroną świata kojarzy się działalność niszczycielska Jehowy? (b) Kogo obiecał On użyć jako młota do pokruszenia narodów i królestw?
5 Podobnie jak w wypadku zagłady, która spotkała Jeruzalem w roku 607 p.n.e. zguba Babilonu miała nadejść z „północy” (Ezech. 1:4; 9:2; Jer. 50:41; 51:48). Co się tyczy kierunków, to Psalm 75:7, 8 z północą najwyraźniej łączy Boga; czytamy tam: „Nie ze wschodu bowiem ani z zachodu, ani z południa przychodzi wywyższenie. Przecież Bóg jest sędzią. Tego poniża, a tamtego wywyższa”. Kiedy babiloński król Nabuchodonozor wyruszył w roku 609 p.n.e. przeciw Jeruzalem i jego zbuntowanemu królowi Sedekiaszowi, nadciągnął drogą północną. Dwa lata później „Mieszkanka Syjonu” miała powód, by wołać: „Pożarł mnie i wyniszczył Nabuchodonozor, król babiloński, (...). Niby smok mnie pochłonął” (Jer. 51:34, 35, BT). Udział Jehowy Boga w tej zagładzie Jeruzalem wynika z Jego słów skierowanych do Jeremiasza jeszcze w roku 614 p.n.e., a dotyczących narzędzia egzekucyjnego, jakim był w Jego ręku Nabuchodonozor: „Jesteś moim młotem, moim orężem wojennym; tobą miażdżę narody [Judę, Egipt, Moab, Amon, Edom oraz inne] i tobą niszczę królestwa (...) tobą miażdżę namiestników i urzędników” (Jer. 51:20-23, NP).
6. Co Jehowa Bóg oświadczył w dalszych słowach na temat odpłaty przewidzianej dla mieszkańców Chaldei?
6 Co miało nastąpić później? Jehowa oznajmił: „Odpłacę Babilonowi [nie Nabuchodonozorowi] i wszystkim mieszkańcom Chaldei za wszystko ich zło, które popełnili na Syjonie [czyli w Jeruzalem] na oczach waszych” (Jer. 51:24, 59, 60, NP).
7. Jaki okrzyk wojenny wzniósł Jehowa przeciwko Babilonowi w roku 614 p.n.e.? Kto na to zareagował?
7 Za czasów Nabuchodonozora i jego następców państwo Medów rozciągało się za rzeką Tygrys na wschód i północ od imperium babilońskiego. Zgodnie z proroctwem biblijnym Cyrus Wielki w towarzystwie medyjskiego króla Dariusza nadciągnął przeciw ziemi Chaldejczyków i stołecznemu Babilonowi, od strony północnej. W ten sposób ci zdobywcy Babilonu zareagowali na następujący okrzyk wojenny, wydany przez Jehowę już w roku 614 p.n.e.:
„Podnieście sztandar na ziemi, zadmijcie na rogu między narodami, wyznaczcie przeciwko niemu narody, wezwijcie przeciwko niemu królestwa Ararat, Minni i Aszkenaz [na północy], wyznaczcie przeciwko niemu dowódcę! Sprowadźcie rumaki jak włochatą szarańczę! Wyznaczcie przeciwko niemu narody, królów medyjskich, ich namiestników i wszystkich ich urzędników, i cały obszar ich władztwa! Trzęsie się ziemia i drży, gdyż spełnia się plan Pana dotyczący Babilonu, aby obrócić ziemię babilońską w pustynię bez mieszkańców!” (Jer. 51:27-29, NP).
8. Kogo Jehowa ‛wyznaczył’ do walki przeciw Babilonowi Wielkiemu? Kiedy i po czyim uwolnieniu dojdzie do zburzenia tego imperium?
8 Jehowa ‛wyznaczył’ Cyrusa Wielkiego, Persa, do wyruszenia na wyprawę wojenną przeciw starożytnemu Babilonowi. W proroctwie Izajasza od 44:28 do 45:7 Jehowa wymienia Cyrusa po imieniu, jak również określa go mianem „mój pasterz” i „pomazaniec”. Cyrus obrazował większego „Pasterza” Jehowy, Jezusa Chrystusa, którego ręką Bóg unicestwi to, czego symbolem był starożytny Babilon, a więc Babilon Wielki, ogólnoświatowe imperium religii fałszywej. Za pośrednictwem Większego Cyrusa począwszy od roku 1919 Jehowa uwalnia swój oddany lud z więzów Babilonu Wielkiego. Do ostatecznego zniszczenia owego imperium dojdzie za sprawą tego samego Większego Cyrusa w zbliżającym się „wielkim ucisku”, przepowiedzianym w Objawieniu 7:13, 14.
BEZSILNOŚĆ RZEKOMYCH BOGÓW I BOGIŃ
9. Jakie bóstwa uznawano w starożytnym Babilonie? Co stanie się z Babilonem Wielkim podczas „wielkiego ucisku”, jeśli wziąć pod uwagę rolę tych bóstw w okresie klęski jego starożytnego odpowiednika?
9 Starożytny Babilon miał swoich bogów, takich jak Bel, Merodach (Marduk), Sukkot-Benot, Nebo, oraz boginię Isztar (Asztoret) i inne, jak również mnóstwo kapłanów uprawiających magię (Jer. 50:2; 51:44; 2 Król. 17:30; Izaj. 46:1, 2). Dlaczego bóstwa te nie przyszły Babilonowi z pomocą? Ponieważ były tylko martwymi bożkami (1 Kor. 8:5, 6). Bezsilność ich jest zapowiedzią tego, że tak samo bóstwa Babilonu Wielkiego nie będą w stanie ocalić go od klęski, jaka na niego spadnie podczas „wielkiego ucisku”. A bogów i bogiń ma nieprzebrane mnóstwo. Na przykład w hinduizmie jest podobno 330 000 000 bóstw, łącznie z naczelną trójcą, w której skład wchodzą: Brahma, Wisznu i Siwa (Encyklopedia The Americana, wydanie z roku 1929, strona 196). Do tego dochodzą bożyszcza plemion afrykańskich i wuduistów, bogowie buddystów i konfucjanistów, nie mówiąc już o „trójjedynym Bogu” nominalnego chrześcijaństwa. Żaden z nich nie potrafi nikogo wybawić.
10. Kto w zbliżającej się próbie sił dowiedzie swej prawdziwej Boskości?
10 Nadchodzi chwila, w której boskość ich wszystkich będzie wystawiona na próbę. Bóg Wszechmocny, Jehowa, wystąpi przeciw całemu temu zbiorowisku bożyszcz ogólnoświatowego imperium fałszywej religii babilońskiej. Szatan Diabeł, niewidzialny bóg tego systemu rzeczy, nie będzie w stanie dowieść, że bóstwa Babilonu Wielkiego zasługiwały na to, by spodziewać się od nich ratunku (Efez. 2:2; 2 Kor. 4:4). Na polu walki pozostanie tylko zwycięski Jehowa, jedyny żywy i prawdziwy Bóg a zarazem Wybawiciel.
11. Jakim widzialnym wykonawcą posłuży się Jehowa do zniszczenia Babilonu Wielkiego? Co o tym narzędziu mówi Księga Objawienia 17:11?
11 W nadchodzącej walce bogów Jehowa posłuży się w sposób niewidzialny Większym Cyrusem, czyli Jezusem Chrystusem, aby obalić Babilon Wielki. Na widzialnej arenie wydarzeń pozwoli agresywnie wystąpić przeciwko Babilonowi Wielkiemu przedstawicielom ósmej z potęg światowych znanych z historii biblijnej. Ostatnia z owych potęg jest tworem powołanym do istnienia przez narody świata, które od roku 1919 usiłują za jej pomocą utrzymać na ziemi pokój i bezpieczeństwo. Obecnie znana jest pod nazwą Organizacji Narodów Zjednoczonych. Tę utworzoną przez człowieka instytucję popiera „gromada” ponad 150 państw. Przedstawiono ją karykaturalnie w postaci szkarłatnego dzikiego zwierzęcia o siedmiu głowach i dziesięciu rogach. W Księdze Objawienia 17:11 powiedziano o tej bestii, że jest „ósmym królem”, lecz zawdzięcza swe istnienie tamtym siedmiu [głowom], a odchodzi na zniszczenie”. Zanim Jehowa unicestwi tę ósmą potęgę światową podczas „wojny wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” na polach Har-Magedonu, pozwoli jej jeszcze odnotować na swym koncie oszałamiające zwycięstwo, ale nie nad Nim (Obj. 16:14, 16).
12. Kto ujeżdża szkarłatne zwierzę od czasu powołania go do życia w roku 1919? Co jednak uczyni ono z jeźdźcem według Objawienia 17:15-17?
12 Odkąd w powojennym roku 1919 powołano do istnienia symboliczne szkarłatne zwierzę, pozwoliło ono ladacznicy religijnej, czyli Babilonowi Wielkiemu, by jak królowa je dosiadła i nim kierowała (Obj. 17:18). Z Objawienia (Apokalipsy) 17:15-17 można wywnioskować, że w „wielkim ucisku”, gdy wybije godzina ustalona przez Boga, rozlegnie się sygnał do natarcia: „Wody, które widziałeś [Janie], gdzie Nierządnica ma siedzibę, to ludy są i tłumy, narody i języki. A dziesięć rogów, które widziałeś, i Bestia — ci nienawidzić będą Nierządnicy i sprawią, że będzie spustoszona i naga, i będą jedli jej ciało, i spalą ją ogniem, bo Bóg natchnął ich serca, aby wykonali Jego zamysł i aby jeden zamysł wykonali, i dali Bestii królewską swą władzę, aż Boże słowa się spełnią” (BT).
13, 14. (a) Jak Jehowa, zgodnie ze swymi przewidywaniami, pozwoli elementom politycznym obejść się z symboliczną nierządnicą? (b) Jak ci pogromcy odniosą się potem do Świadków Jehowy? Jaki będzie tego wynik?
13 Zgodnie z przytoczonym proroctwem, połączone narody przekazały pewną władzę najpierw Lidze Narodów, a potem jej następczyni — Organizacji Narodów Zjednoczonych — żeby przez strach utrzymać na świecie pokój i bezpieczeństwo. Nie stało się to jednak za przyczyną Jehowy; po prostu przewidział taki bieg wydarzeń i kazał to zapisać w swoim Słowie. Nadto przepowiedział, że narody tworzące wspomnianą „gromadę” uprzykrzą sobie brzemię nierządnicy religijnej, wtrącającej się na całym świecie do spraw politycznych. Zostanie zrzucona z grzbietu tej międzynarodowej organizacji szermującej na rzecz pokoju, a na koniec spalona w ogniu. Kiedy do tego dojdzie, chrześcijańscy Świadkowie Boga Jehowy nie będą przerażeni jej klęską. Wiedzą ze Słowa Bożego, że reprezentują na ziemi niebiańskiego „Pana nad panami i Króla nad królami”, Jezusa Chrystusa, i że właśnie dlatego upojeni zwycięstwem pogromcy Babilonu Wielkiego obrócą się przeciwko nim, mając ich za ostatnią przeszkodę do przechwycenia nieograniczonej władzy nad światem. Świadkowie Jehowy są o tym uprzedzeni, gdyż w proroctwie z Księgi Objawienia (Apokalipsy) 17:13, 14 powiedziano o elementach politycznych reprezentowanych w ONZ:
14 „Ci mają jeden zamysł: potęgę i władzę swoją oddają Bestii. Ci będą walczyć z Barankiem, a Baranek ich zwycięży, bo jest Panem nad panami i Królem nad królami, a także ci, którzy są z Nim: powołani, wybrani i wierni” (Biblia poznańska).
15, 16. (a) Z czym będzie równoznaczne decydujące starcie o panowanie nad światem? (b) Jak naświetla to wydarzenie apostoł Jan i jaki podaje rezultat?
15 Wspomniana zbrojna rozprawa oznacza „wojnę wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” w sytuacji światowej zwanej Har-Magedonem (Obj. 16:13-16). Jehowa zapewni ochronę swoim świadkom, toteż będą oni na własne oczy oglądać tę „wojnę”, opisaną szerzej w Księdze Objawienia 19:11-21. Obejrzawszy w proroczej wizji to decydujące starcie o zwierzchnictwo nad światem, chrześcijański apostoł Jan podaje jego ostateczny wynik takimi oto słowami:
16 „I ujrzałem Bestię i królów ziemi, i wojska ich zebrane po to, by stoczyć bój z Siedzącym na koniu [marszałkiem polnym Jehowy, Jezusem Chrystusem] i z Jego wojskiem [złożonym z niebiańskich aniołów]. I pochwycono Bestię, a z nią fałszywego Proroka [anglo-amerykańską potęgę światową], co czynił wobec niej znaki, którymi zwiódł tych, co wzięli znamię Bestii i pokłon oddawali jej obrazowi [Organizacji Narodów Zjednoczonych]. Oboje żywcem wrzuceni zostali do ognistego jeziora, gorejącego siarką. A inni zostali zabici mieczem Siedzącego na koniu, mieczem, który wyszedł z ust Jego, a wszystkie ptaki [wspomniane w wersetach 17 i 18] najadły się ciał ich do syta” (BT).
17. Co dobiegnie końca z chwilą klęski antyreligijnych elementów politycznych? Co się potem wydarzy w dziedzinie niewidzialnej?
17 Wraz z opisanym tu unicestwieniem wszystkich antyreligijnych żywiołów tego systemu rzeczy, sterowanego przez Diabła, zakończy się „wielki ucisk” wspomniany w Objawieniu 7:14. Bezpośrednio po tym wydarzeniu niewidzialny władca tego świata, Szatan Diabeł, a razem z nim jego demoniczni aniołowie, zostaną związani i wtrąceni do przepaści na tysiąc następnych lat (Obj. 20:1-3).
18. Czy w myśl Słowa Bożego nasza ziemia zostanie wskutek tej największej ze wszystkich wojen całkowicie wyludniona?
18 Czy Har-Magedon, ta największa ze wszystkich wojen, wyniszczy na ziemi wszelkie życie ludzkie? Kiedy za dni Noego potop położył kres dawnemu światu, ziemia nie została całkiem wyludniona; z tego powszechnego kataklizmu ocalało osiem osób (2 Piotra 2:5). Bóg Noego, Jehowa, po to przecież ukształtował naszą planetę, „by na niej mieszkano” (Izaj. 45:18, B. pozn.). Niegdyś ustami proroka Izajasza zapowiedział Jehowa imiennie pojawienie się perskiego władcy Cyrusa Wielkiego, który jako oswobodziciel wygnańców żydowskich obrazować miał większego Wyzwoliciela, Jezusa Chrystusa. W bliskiej już „wojnie wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” na polach Har-Magedonu, ten Jezus Chrystus odniesie zwycięstwo nad ziemskimi wrogami Jehowy i Jego ludu; wszystkich tych przeciwników Królestwa Bożego spotka niechybna śmierć. Wśród ofiar tej kampanii nie znajdą się jednak członkowie ostatka jego namaszczonych, zrodzonych z ducha naśladowców, jacy będą jeszcze przebywali na ziemi. W przeciwnym razie bowiem nie byłoby pełnego zwycięstwa po stronie Królestwa Bożego. A jak powiedzie się „wielkiej rzeszy” wiernych towarzyszy namaszczonego ostatka? W Księdze Objawienia 7:9-15 wyraźnie powiedziano, że przeżyje ona „wielki ucisk”, którego punktem kulminacyjnym będzie Har-Magedon.
ZAWIADOMIENIE O ZBLIŻAJĄCEJ SIĘ KLĘSCE
19, 20. (a) Kogo należy powiadomić o klęsce wiszącej nad światem? (b) Jak Jehowa zilustrował za dni Jeremiasza ogłaszanie takiej wieści?
19 Świat stoi u progu druzgocącej klęski! Musi się o tym dowiedzieć Babilon Wielki, który w tym świecie usiłuje zajmować dominującą pozycję. Ogłaszanie tej informacji zostało unaocznione za czasów proroka Jeremiasza, a ściślej w roku 614 p.n.e. Oto, co na ten temat czytamy w jego księdze:
20 „Słowo, które zlecił prorok Jeremiasz Serajaszowi, synowi Neriasza, syna Machsejasza, gdy [ten] udał się z Sedekiaszem, królem judzkim, do Babilonu w czwartym roku jego panowania. Serajasz był kwatermistrzem. A Jeremiasz spisał na jednym zwoju wszystkie klęski, które miały spaść na Babilon, wszystkie owe słowa, napisane o Babilonie. I rzekł Jeremiasz do Serajasza: Gdy przyjdziesz do Babilonu, dopilnuj tego, by przeczytać głośno wszystkie te słowa i powiedz: Panie [Jehowo, New World Transl.], Ty powiedziałeś o tym miejscu, że je zniszczysz, tak że nie będzie w nim mieszkał ani człowiek, ani bydło, lecz będzie pustkowiem po wieczne czasy. A gdy głośno przeczytasz cały ten zwój, przywiąż do niego kamień i wrzuć go do Eufratu, mówiąc: Tak niechaj utonie Babilon i niechaj nigdy nie podniesie się z nieszczęścia, które Ja nań sprowadzę!” (Jer. 51:59-64, NP).
21, 22. Jaki odpowiednik czynu Serajasza jest nakreślony w Objawieniu? Jakie słowa towarzyszą temu proroczemu obrazowi?
21 Polecenie wydane Serajaszowi, bratu Barucha a synowi Neriasza, w celu zilustrowania zagłady starożytnego Babilonu znalazło swój odpowiednik w Księdze Objawienia. Chrześcijański pisarz tej księgi apostoł Jan, kreśli obraz zguby międzynarodowej nierządnicy religijnej, jaką jest Babilon Wielki, a następnie powiada:
22 „I podniósł jeden potężny anioł kamień, duży jak kamień młyński, i wrzucił go do morza, mówiąc: Tak jednym rzutem zostanie strącone wielkie miasto Babilon, i już go nie będzie. I już (...) nie usłyszy się w tobie głosu oblubieńca ani oblubienicy; gdyż kupcy twoi byli wielmożami ziemi, gdyż czarami [praktykami spirytystycznymi, NW] twymi dały się zwieść wszystkie narody. W nim też znaleziono krew proroków i świętych, i wszystkich, którzy zostali pomordowani na ziemi” (Obj. 18:21-24, NP).
23. (a) Dlaczego radość ateistycznych pogromców Babilonu Wielkiego będzie trwała krótko? (b) O co pokuszą się potem ci przeciwnicy religii? Z jakim skutkiem?
23 Radość poprzednio wspomnianych „królów”, czyli władców politycznych wrogo nastrojonych do religii, towarzysząca pogrążeniu Babilonu Wielkiego w „morzu” zniszczenia, nie będzie trwała długo. Nadal przecież istnieć będzie liczny zastęp czcicieli żywego Boga Jehowy, złożony z namaszczonego ostatka klasy Jeremiasza i wiernie mu towarzyszącej „wielkiej rzeszy”, którą ujrzał w widzeniu apostoł Jan. Tymi więc z kolei zechcą się zająć. Kiedy jednak ci przywódcy polityczni przystąpią do usunięcia z ziemi wszelkiego wielbienia Boga przez zwrócenie się przeciw ostatkowi oraz jego towarzyszom, będzie to równoznaczne z podniesieniem ręki na ich niebiańskiego Pana, Jezusa Chrystusa — Większego Cyrusa. Dojdzie do starcia z nim na polach Har-Magedonu. Przy walce, jaka się wtedy wywiąże, blednie nawet wojna nuklearna, której narody usiłują obecnie zapobiec, ponieważ ci zuchwalcy atakujący Świadków Jehowy porażeni zostaną z dziedziny niewidzialnej przez Jezusa Chrystusa i jego wojsko złożone z niebiańskich aniołów.
24. Kto będzie miał przywilej oglądania na własne oczy „wojny wielkiego dnia” bez brania w niej udziału? Jaką to wywoła reakcję?
24 Jakże wielkim zaszczytem będzie możliwość oglądania na własne oczy „wojny wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” w sytuacji zwanej Har-Magedonem! Ostatek klasy Jeremiasza oraz jego oddani pomocnicy dostąpią tego przywileju tu na ziemi, zamienionej w pole bitewne, nie biorąc jednak udziału w walce, lecz pozostając pod opieką Bożą. W ten sposób odbiorą sowitą nagrodę za obwieszczanie „dnia pomsty ze strony naszego Boga”; ich trud nie będzie daremny (Izaj. 61:2). Czyż można dziś sobie w pełni wyobrazić radość, jaka ich wtedy ogarnie, a wraz z nimi wszystkich świętych aniołów w niebie, podlegających zwierzchnictwu Chrystusa?
25. (a) Jaką sposobność będzie miała „wielka rzesza” ocalonych po zakończeniu „wojny”? (b) Do czego takie wspaniałe widoki powinny zachęcać teraz lud Jehowy?
25 Rozpromienieni radością chrześcijanie, będący niejako żywym świadectwem ochraniającej mocy Jehowy, śmiało wkroczą do nowego porządku utworzonego przez Niego na oczyszczonej ziemi. Otworzy się wtedy przed nimi sposobność odbudowy powszechnego raju, z którego wierni członkowie „wielkiej rzeszy” będą mogli korzystać po wieczne czasy. Do czego wspaniała ta perspektywa powinna pobudzać wszystkich pragnących zaliczać się dziś do grona, o którym Jehowa mówi: „mój lud”? Powinna przynaglić ich do usłuchania wezwania Bożego, nawołującego do bezzwłocznego wydostania się z butnego Babilonu Wielkiego. Następnie trzeba zachować chrześcijańską neutralność wobec politycznych zalotników tej zuchwałej nierządnicy i aż do chwalebnego dnia zwycięstwa bezkompromisowo popierać Królestwo Jehowy pod rządami Chrystusa!
(Koniec serii artykułów omawiających proroctwo Jeremiasza).
[Ilustracja na stronie 9]
Nierządnica religijna, Babilon Wielki, wkrótce zostanie zrzucona z grzbietu dzikiego zwierzęcia