niebezpiecznego pozostawania w tyle. Natkniesz się zapewne na trudności. Nie daj się im pokonać. Czekaj na Jehowę i w Nim pokładaj nadzieję. (Ps. 37:34; 27:14) Może nawet zasłużysz nieraz na naganę. Nie obrażaj się wtedy. Gdybyś się obraził, znaczyłoby to niewątpliwie, że bierzesz swoją osobę zbyt poważnie i nie potrafisz pojąć właściwego sensu tej nagany, nie powinieneś też wmawiać w siebie, że jesteś dla społeczności bezużyteczny, i wycofywać się od razu, gdy ktoś ci zwróci uwagę na jakieś błędy. Pamiętaj raczej o słowach: „Synu mój, nie gardź karaniem Pana [skarceniem od Jehowy, NW]. Nie upadaj na duchu, gdy cię strofuje. Bo kogo Pan miłuje, tego karci, i chłoszcze wszystkich, których przyjmuje za swe dzieci.” — Hebr. 12:5, 6, Kow.

²¹ Z drugiej strony może się też zdarzyć, ze będziesz robił szybkie postępy. Wystrzegaj się wtenczas postawy człowieka super-wiernego. Mogłoby to się stać dla ciebie sidłem. Nie dopuszczaj do siebie mniemania, że wszyscy inni w zborze są powolni, wręcz wsteczni. Grozi ci wtedy zniecierpliwienie nawet wobec całej społeczności ludu Bożego. Zamiast tego weź pod uwagę przykład Mojżesza, który błagał Jehowę o zachowanie obrazowego ludu teokratycznego, kiedy niewierne jednostki zgrzeszyły przeciw Jehowie i ściągnęły Jego gniew na całe zgromadzenie. (2 Mojż. 32:1-14) Nie powinieneś też ciągle czekać na szczegółowe wskazówki co do sposobu wykonania przydzielonego ci zadania teokratycznego. Bądź gotów wziąć na siebie odpowiedzialność i sam szukaj sposobów popierania spraw Królestwa w harmonii z bieżącym programem nakreślonym przez „niewolnika wiernego i rozumnego”.

22. Dlaczego powinniśmy więc lojalnie trzymać się zorganizowanej społeczności ludu Jehowy?

²² Biblia zawiera w swej treści różnego typu bodźce i zachęty zmierzające do tego, żebyśmy nigdy nie stracili z oczu znaczenia organizacji teokratycznej, żebyśmy ją zaakceptowali we wszystkich przejawach jej aktywności oraz lojalnie przy niej trwali. Tempo działalności teokratycznej w dalszym ciągu wzrasta. Jehowa w słusznym czasie objawi, czego jeszcze będzie wymagał od swoich wiernych sług na ziemi przed Armagedonem. Dowiedzieć się o tym będzie można jedyne przez pozostawanie w bliskiej styczności z widzialnym, teokratycznie zorganizowanym ludem Bożym. Rozpoznawszy tę społeczność, jak również sprawiedliwe wymagania Boże opublikowane poprzez Jego kanał informacyjny, nigdy nie pozwól odciągnąć się od niej. Podążaj za wiernymi pasterzami Jehowy, aby „jak grzech królował wraz ze śmiercią, podobnie też życzliwość niezasłużona mogła królować przez sprawiedliwość z widokami życia wiecznotrwałego za pośrednictwem Jezusa Chrystusa, naszego Pana”. — Rzym. 5:21, NW.

Najpilniejsze ostrzeżenie, jakie dotąd słyszano

BEZ względu na to, jak bardzo lubisz swoje zwykłe zajęcie, bez względu na to, jak zadowolony jesteś z sytuacji, w której się znajdujesz, i bez względu na swoje plany na przyszłość — natychmiast porzucisz to wszystko i szybko podążysz w bezpieczne miejsce schronienia, jeżeli się przekonasz, że stanąłeś w obliczu niebezpieczeństwa nagłej śmierci.

² Rzecz oczywista, że jeśli ostrzeżenie przed taką ewentualnością miałoby cię rzeczywiście skłonić do ucieczki, to musiałoby pochodzić z wiarogodnego źródła i musiałyby mu towarzyszyć dodatkowe okoliczności, które by w tobie wzbudziły przeświadczenie, iż polega ono na prawdzie. Tak właśnie przedstawia się sprawa z przestrogą, o której tutaj mowa, przy czym istnieją powody, dla których można ją słusznie nazwać najpilniejszym ostrzeżeniem, jakie dotąd słyszano. Po pierwsze, wiadomość ta pochodzi od Boga, który w przeszłości już podawał wiarogodne ostrzeżenia; od Boga, który jako Stwórca człowieka jest szczerze zainteresowany jego powodzeniem. Bóg sam uważa je za najważniejsze ostrzeżenie, jakie kiedykolwiek opublikowano. Po drugie, znaczenie jego nie ogranicza się do wybranej miejscowości czy poszczególnego narodu, lecz dotyczy całego świata. Nie ma innej drogi ucieczki poza tą jedyną, którą zgotował Bóg. Po trzecie, na wydostanie się z niebezpiecznej sytuacji i znalezienie schronienia potrzeba ci czasu, nawet jeśli natychmiast usłuchasz ostrzeżenia. Po czwarte, zagłada, o której mowa w ostrzeżeniu, jest już bardzo blisko! Chronologia biblijna, jak również proroctwa i szybko po sobie następujące wydarzenia, świadczące o bliskości tej katastrofy wyjawiają, że ostrzeżenie to należy rozpowszechniać jak najspieszniej i też możliwie prędko się do niego zastosować. Zagłada ma nadciągnąć za czasów obecnego pokolenia, które dotąd oglądało dwie wojny światowe; pozostało przed nami już niewiele lat.

³ Ostrzeżenie, o którym mowa, zapisane jest w ostatniej księdze Biblii. Apostołowi Janowi ukazano akurat w wizji nierządnicę noszącą imię „Babilon Wielki”. W opublikowanych ostatnio artykułach niniejszej serii wykazaliśmy, że nierządnica ta przedstawia organizację, która twierdzi, iż pochodzi od Boga i reprezentuje prawdziwą religię. Wykazano, że obrazuje ona ogólnoświatowe imperium religii fałszywej, które skalało się nierządnymi praktykami, takimi jak dążenie do przeprowadzenia swoich planów politycznych i do osiągnięcia władzy, a w tym celu od wieków wtrącało się do polityki i zadawało się z rządami światowymi. W następnej wizji Jan ujrzał te wszeteczną organizację przedstawioną jako miasto; Jan podaje:

„Potem ujrzałem innego anioła — zstępującego z nieba i mającego wielką władzę, a ziemia od chwały jego rozbłysła. I głosem potężnym zawołał, mówiąc: Upadł, upadł Babilon — stolica [Babilon Wielki, NW; NP]. I stała się siedliskiem demonów i kryjówką wszelkiego ducha nieczystego, i kryjówką wszelkiego ptaka nieczystego i budzącego wstręt, bo winem zapalczywości swojego nierządu napoiła wszystkie narody, i królowie ziemi dopuścili się z nią nierządu, a kupcy ziemi doszli do bogactwa przez ogrom jej przepychu.” — Obj. 18:1-3, BT.

ODPOWIEDZIALNY ZA OBWIESZCZENIE

⁴ Na pilność ostrzeżenia dobitnie wskazuje fakt, że zwiastun upadku i zagłady Babilonu jest aniołem wyposażonym w wielką władzę; anioł ten występuje w roli głównego rzecznika, odpowiedzialnego za rozgłoszenie ostrzeżenia. Jeżeli chodzi o bliższe dane co do jego osoby, stwierdzamy, że jest nim w rzeczywistości nie kto inny, jak archanioł Jehowy, wyniesiony do chwały Pan Jezus Chrystus. Zajmuje on teraz stanowisko obrazowo przedstawione przez króla Cyrusa Persa, który w roku 539 przed naszą erą podbił starożytny Babilon, po czym to miasto stopniowo zaczęło się chylić ku upadkowi, aż popadło w całkowitą ruinę i opustoszało. Obecnie, to znaczy od czterdziestu dziewięciu