Trwajcie na swych stanowiskach

„Czuwajcie więc, zanosząc błagania przez wszystek czas, abyście zdołali uniknąć tego wszystkiego, co ma się wydarzyć, i utrzymali swe stanowisko przed Synem człowieczym.” — Łuk. 21:36, NW.

 1. Pod jakim względem obecne stosunki są jedyne w swoim rodzaju i jak je opisał Jezus?

ŻYJEMY niewątpliwie w dobie bezprzykładnego ucisku i napięcia, gdy już nic nie wydaje się obiecywać pewnego stanowiska. Wprawdzie w historii ludzkości stale znajdujemy doniesienia o złych stosunkach, niesprawiedliwości, niepokoju i o wojnach, ale nigdy jeszcze nie było kryzysu tak nieustannego i doprowadzającego często do zaciętych sporów i przelewu krwi, jaki przeżywamy od chwili wybuchu pierwszej wojny światowej w roku 1914. Jednocześnie ludzie podejmują ogromne wysiłki, aby z ustalonego stanowiska zaprowadzić nowy i lepszy ład, a mimo to ten okres czasu cechuje wzrastający niepokój i stosowanie przemocy, oraz prawie w każdym kraju rosnąca fala przestępstw i brak obowiązkowości. Twierdzenie, że po prostu historia się powtarza, wskazywałoby na fałszywy optymizm i oznaczało, że zamykamy oczy na surową wymowę faktów i liczb. Przeciwnie, dzieje się dokładnie tak, jak Jezus to przepowiedział w swym wielkim proroctwie o czasie końca, w którym mówił o „udręczeniu narodów”, a ponadto o tym, że „nie znając drogi wyjścia (...) ludzie będą mdleć ze strachu i w oczekiwaniu tego, co przyjdzie na zamieszkaną ziemię”. — Łuk. 21:25, 26, NW.

 2. W jakim stosunku do naszych czasów pozostaje Słowo Boże?

² Ponieważ mamy wszelkie powody do tego, aby wierzyć, że cała Biblia, czyli Pismo Święte, jest rzeczywiście „natchnione przez Boga i przydatne do nauczania”, obejmujące również to wszystko, co powiedział i czego nauczał sam Jezus, więc czy nie byłoby rzeczą mądrą zwrócić baczną uwagę na zawarte w Piśmie Świętym doniesienia, które się odnoszą bezpośrednio do naszych czasów? Takie postępowanie jest szczególnie mądre w wypadku stwierdzenia, że nasze studium bezpośrednio dotyczy pewnej żywotnej sprawy, która powinna osobiście interesować każdego czytelnika niniejszego czasopisma. Istotnie, Jezus wiedział, że ona pozostaje w ścisłym związku nie tylko z jego naśladowcami, lecz również dotyczy „wszystkich mieszkających na powierzchni całej ziemi”. Nikt nie stanowi wyjątku pod tym względem. — 2 Tym. 3:16; Łuk. 21:35, NW.

 3. (a) Do jakiego punktu szczytowego zbliża się obecne pokolenie? (b) Jak Jezus nas przed tym ostrzegał?

³ O co chodzi w tej tak żywotnej sprawie, która powinna interesować każdego człowieka? Przeczytaj proroctwo Jezusa, to zobaczysz. Po wyliczeniu wielu wydarzeń wchodzących w skład złożonego znaku, świadczącego niezbicie o jego „obecności i dopełnieniu [obecnego] systemu rzeczy”, on rzekł: „Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje żadnym sposobem nie przeminą.” Jezus wiedział, że jego powrót pociągnie za sobą całkowite usunięcie obecnego systemu rzeczy. On zdawał sobie w pełni sprawę z doniosłości wydarzeń, które powinny nastąpić. Mając to na uwadze, wypowiedział on następnie dobitnymi słowami ostrzeżenie, stanowiące punkt szczytowy proroctwa zapisanego przez Łukasza, zgodnie z którym macie przede wszystkim ‚zważać na siebie’ i ‚czuwać’, „zanosząc błagania przez wszystek czas, abyście zdołali uniknąć tego wszystkiego, co ma się wydarzyć, i utrzymali swe stanowisko przed Synem człowieczym”. Jezus wiedział z całą pewnością, że gdy przyjdzie „ten dzień”, w którym Jehowa ostatecznie wykona swój wyrok na teraźniejszych „niebiosach” i „ziemi”, wówczas tylko jedno będzie się liczyć, a mianowicie: czy znajdziesz się wśród tych, którzy utrzymali stanowisko godne łaski i uznania u Syna człowieczego? Nic innego nie będzie się liczyć. — Mat. 24:3, 35; Łuk. 21:34-36, NW.

 4. Jakie pytania się nasuwają w związku z kwestią „stanowiska”?

⁴ Bardzo pomocne w rozpatrywaniu tej ważnej kwestii „stanowiska” jest dla nas uprzednie zaznajomienie się z biblijnym punktem widzenia, w jakim stopniu on się jednocześnie odnosi do innych. Jakie stanowisko zajmuje w obecnym dniu Jehowa i jak na nim trwa? Jakie stanowisko wyznaczył Jehowa Bóg Chrystusowi Jezusowi? Co można powiedzieć o stanowisku boga „tego systemu rzeczy”, Szatana Diabła, oraz wszystkich podporządkowujących się jego władzy? Jeżeli znajdziemy właściwą odpowiedź na te pytania, to możemy zająć właściwe stanowisko w ostatniej kwestii, którą teraz chcieliśmy poruszyć, a mianowicie: Jakie stanowisko zajmuje w obecnych czasach lud Boży i jak ty możesz jako jednostka ‚utrzymać swe stanowisko przed Synem człowieczym’? — 2 Kor. 4:4; Łuk. 21:36, NW.

STANOWISKO JEHOWY

 5. Jak imię i Słowo Boże pomagają nam zrozumieć Jego stanowisko?

⁵ Imię Jehowa jest osobistym imieniem prawdziwego Boga. Imienia tego nie wymyślił ani nie wybrał człowiek, lecz Bóg sam wybrał sobie to imię, i już to, co On sam mówi o swoim imieniu, wskazuje na Jego stanowisko: „Ja jestem Jehowa. To jest moje imię; i nikomu innemu nie dam mojej chwały.” „Bo tak mówi on najdostojniejszy i najwyższy, który mieszka w wieczności, a święte jest imię Jego; Ja, który mieszkam na wysokości na miejscu świętym.” (Izaj. 42:8, NW; 57:15) Jehowa jest Bogiem Stwórcą, lecz ten tytuł jeszcze niezupełnie określa Jego wyjątkowe stanowisko. Człowiek doprawdy nie jest w stanie opisać Go w sposób dostateczny. Musimy więc znowu zwrócić się do Słowa Bożego, w którym znajdziemy wiele tekstów omawiających stanowisko Boga jako suwerennego władcy wszechświata, a zatem również maleńkiej ziemi i mieszkającego na niej człowieka. Na przykład czytamy: „Tak mówi Pan [Jehowa, NW]: Niebo jest stolicą moją, a ziemia podnóżkiem nóg moich.” On jest „Królem wieczności”, nieśmiertelnym, niewidzialnym, jedynym Bogiem. On jest „Pan [Jehowa, NW] zastępów, tenci jest król chwały”. — Izaj. 66:1; 1 Tym. 1:17, Wu; Ps. 24:10.

 6. Czy stanowisko Jehowy było kiedykolwiek zagrożone na skutek buntu?

⁶ To jednak nie oznacza, że Jego prywatne stanowisko jest uznawane przez wszystkie stworzenia w niebie i na ziemi. Słowo Boże donosi o zdradzie i buncie, który się pojawił najpierw w niebie, a potem na ziemi. (Ezech. 28:13-16) W gruncie rzeczy stanowisko Jehowy nigdy nie zostało wskutek tego osłabione ani poważnie zagrożone. Musimy raczej powiedzieć, że On na to zezwolił na ściśle określony czas i dla pewnych mądrych celów, które miał na uwadze. Po osiągnięciu tej granicy czasu, co — jak wierzymy — już nastąpiło, Jehowa Bóg nie potrzebuje zmienić swego stanowiska, lecz musi jedynie w niedwuznaczny sposób wykazać jego autorytet przez urzeczywistnienie swego zamysłu. Jehowa ma pewien ściśle określony zamysł jak również określone stanowisko, a my zrobimy dobrze, jeśli rozpatrzymy dokładniej następujące kwestie: Na czym polega szczególny zamysł Jehowy i Jego stanowisko w obecnych czasach, i jak On go strzeże?

 7. (a) Dlaczego człowiek nigdy nie osiągnie stanowiska decydującej władzy? (b) Jaką wizję otrzymał w związku z tym apostoł Jan?

⁷ Wpierw chcielibyśmy jednak wskazać na fakt, że człowiek zajmuje dziś zdumiewającą postawę. Ponieważ we wszystkich praktycznych rzeczach w znacznym stopniu pomija Boga i upaja się poczuciem dokonywania wielkich wyczynów, uczuciem zdobywania — jak mu się wydaje — „kosmosu”, uważa więc za możliwe osiągnięcie czegoś nazywanego „decydującą pozycją”, to znaczy jakiegoś miejsca gdzieś w kosmosie, z którego ten, kto ją zajmuje, zdobędzie władzę, a nawet całkowitą kontrolę nad globem ziemskim. Lecz bez obawy. Jak już dawniej oświadczono w tym czasopiśmie, Jehowa sam jako Najwyższy w całym uniwersum zajmuje „decydującą pozycję”, która leży daleko poza obszarem dostępnym dla człowieka. Apostołowi Janowi została dana przy użyciu symboli natchniona wizja tej „decydującej pozycji” oraz Tego, który ją zajmuje. Rzecz znamienna, że pierwsze co apostoł Jan widział w tej wizji i opisał, to tron. „Oto tron stał w niebie, a na tronie ktoś siedział.” To wpaja nam myśl, że prawowitemu panowaniu Jehowy jako najwyższemu należy przyznać pierwsze miejsce przed wszystkim innym. Można również powiedzieć, że przede wszystkim uznanie tego faktu pomoże „utrzymać swe stanowisko” w dniu końcowego sądu. — Obj. 4:2, Kow; Ps. 47:2.

 8. Na jakiej postawie trwa na swym stanowisku Jehowa i jakich błędnych porównań należy unikać?

⁸ Z tej wizji możemy się również czegoś dowiedzieć o tym, jak Jehowa trwa na swym stanowisku. Nie przeprowadzaj błędnych porównań. Władcy tego świata próbują utrzymać swoje stanowisko przede wszystkim siłą, potęgą militarną. Korzystają także z doświadczenia, posługują się przebiegłością i dyplomacją, ale przede wszystkim jest to kwestia siły. Co prawda „Jehowa zastępów” jest wszechmocny, lecz nie powinniśmy myśleć, że utrzymuje swe stanowisko tylko dzięki potędze. Zwróć uwagę na przyczynę, dlaczego te symboliczne „żywe stworzenia” „oddają chwałę i cześć, i dziękczynienie temu, który siedzi na tronie”, wielbiąc go z wdzięcznością razem z „dwudziestu czterema osobami w podeszłym wieku”, które symbolicznie obrazują cały zbór chrześcijański. Jednomyślnie mówią do Jehowy Boga: „Godzien jesteś”. Tu nie ma przymusu. Nie zastrasza się ich, aby oni tak mówili. W pięknym, wzniosłym opisie Tego, który zasiada na tronie, przyrównującym Go do kosztownych, wspaniałych kamieni szlachetnych o nadzwyczaj przyjemnym i wabiącym oczy wyglądzie oraz wzbudzających bezgraniczny zachwyt, nie ma nic przerażającego. Jehowa jest Bogiem moralnej doskonałości, jest Bogiem miłości. Właśnie miłość jako wiążąca siła jednoczy wszystkie stworzenia Boże, które będą na zawsze żyć w Jego wszechświecie, ponieważ oddają Mu cześć i chwałę przysługującą Jego niezrównanej pozycji, którą On zajmuje jako twórczy Ośrodek wszystkiego. Tak samo miłość do Jehowy, niezłomne przywiązanie, rozkosz wykonywania Jego woli z całego serca i z niesamolubnym oddaniem umożliwi uznanie ciebie godnym utrzymania się na twym stanowisku w krytycznej próbie. — Obj. 4:3, 9-11, NW.

 9. Czy w Biblii powiedziano, że Bóg przejmuj władzę królewską i co należy zrobić, aby to zrozumieć?

⁹ Chociaż stanowisko Jehowy nigdy się nie zmienia, to jednak w Biblii znajduje się wiele wypowiedzi, które wskazują na objęcie przez Niego w określonym czasie władzy królewskiej. Na przykład apostoł Jan słyszał w dalszej wizji, jak wyżej wymienione dwadzieścia cztery osoby mówiły: „Dziękujemy Ci, Jehowo Boże Wszechmocny, któryś jest i któryś był, że wziąłeś swą wielką moc i zacząłeś panować jako król.” Chcąc właściwie zrozumieć ten tekst, musimy wziąć pod uwagę stanowisko, które Jehowa daje swemu umiłowanemu Synowi, Jezusowi Chrystusowi. — Obj. 11:17, NW; zobacz także Ps. 93:1; 96:10; 97:1.

STANOWISKO POWIERZONE JEZUSOWI CHRYSTUSOWI

10. Jak Pismo Święte pomaga nam określić obecne stanowisko Chrystusa?

¹⁰ Wskazując na część wspomnianego już złożonego znaku, Jezus rzekł: „I wtedy zobaczą Syna człowieczego, przychodzącego w obłoku z mocą i wielką chwałą.” Miało to nastąpić jako spełnienie się wizji proroka Daniela. On widział w niej przychodzącego z „obłokami niebieskimi” Syna człowieczego, któremu Jehowa, „Starowieczny”, dał „władzę i cześć [godność, NW] i królestwo”. Jak już często na łamach tego czasopisma na podstawie Pisma Świętego wykazano, spełniło się to w roku 1914 po Chr., po upływie „wyznaczonych czasów narodów”, a mianowicie wówczas, gdy Chrystus rozpoczął panować jako Król. Można więc powiedzieć, że w ten sposób i przez to Królestwo podporządkowane Chrystusowi, Jehowa przejmuje władzę królewską i że tą drogą niewątpliwie wykaże swój autorytet. Gdy Jezus był na ziemi, wypowiedział następujące słowa: „Bo ojciec nikogo nie sądzi, ale wszelki sąd zdał na Syna”, a wkrótce po swym zmartwychwstaniu rzekł: „Dana jest mi wszelka władza na niebie i na ziemi.” Lecz on wiedział, że zanim będzie mógł sprawować tę władzę i wykonać sąd, musi wpierw zasiąść po prawicy swego Ojca i czekać, aż nadejdzie wyznaczony czas, w którym otrzyma władzę i Królestwo. — Łuk. 21:27, Kow; Dan. 7:13, 14, Wu; Jana 5:22; Mat. 28:18, Dą; Ps. 110:1.

11. Na jakiej podstawie Jezus został uznany godnym takiego uprzywilejowanego stanowiska?

¹¹ Jakież to zaszczytne i odpowiedzialne stanowisko! Nic więc dziwnego, że Jezus wyrażał się tak dobitnie i z takim naciskiem podkreślał konieczność naszego trwania na stanowiskach przed Synem człowieczym, mianowanym przez Boga prawowitym Sędzią i Królem. Dlaczego dano mu to stanowisko? Posłuchajmy ponownie, co mówią usługujący w pobliżu tronu Jehowy ujrzawszy go jako Baranka, który wziął zwój „z prawicy siedzącego na tronie”. Apostoł Jan słyszał, jak śpiewają „nową pieśń” wyrażającą: „Godzien jesteś”. W jaki sposób on się okazał godnym? Przez to, że spełniał z rozkoszą wolę swego Ojca z miłującym, niesamolubnym oddaniem, i nawet przyszedł na ziemię, aby jako ofiara za grzechy ofiarować swoje doskonałe życie ludzkie i stać się w ten sposób zabitym „Barankiem”. Dzięki temu mógł między innymi na podstawie zasługi swej przelanej krwi odkupić Bogu pewien lud spośród rodzaju ludzkiego, którego członkowie stają się „współdziedzicami Chrystusa”. Stają się „królestwem” i „kapłanami” dla naszego Boga, którzy z Chrystusem „będą panować nad ziemią jako królowie”. — Obj. 5:6-12; Rzym. 8:17, NW; zob. też Izajasza 53:5-12.

12. (a) Czy musimy się obawiać, że Syn człowieczy będzie srogim sędzią? (b) Kogo jeszcze należy uwzględnić w tej sprawie?

¹² Myśląc o trudnościach związanych z utrzymaniem swego stanowiska przed Synem człowieczym, ktoś mógłby się obawiać, że on okaże się srogim i surowym sędzią. Lecz tak nie jest. Przeczytajcie w Jana 5:24-29 jego opis obfitych błogosławieństw i wspaniałych wyników jego dzieła sędziowskiego, dobrodziejstw zwycięstwa nad śmiercią i życia wiecznego. Następnie zwróćcie uwagę na doskonałą podstawę, na której on jako Sędzia zajmuje swoje stanowisko, gdy mówi: „Niczego sam z siebie [z własnej inicjatywy, NW] czynić nie mogę, wydaję sąd według tego co słyszę, a sąd mój jest sprawiedliwy. Bo ja nie szukam mojej woli, lecz tego, który mnie posłał.” (Jana 5:30, Kow) Rzeczywistej przyczyny danych trudności należy szukać u kogoś innego, a mianowicie u Szatana Diabła jak również u tych, którzy dali się nakłonić do działania pod jego wpływem i jego władzą. Rozpatrzmy więc tę stronę medalu.

STANOWISKO SZATANA NIE DO POZAZDROSZCZENIA

13. Kiedy i dlaczego Szatan utracił swoje pierwotne stanowisko, i do jakiego niecnego dążenia to go doprowadziło?

¹³ Jakiż smutny widok: być przedmiotem pieśni szyderczej! Minęlibyśmy się z prawdą, gdybyśmy powiedzieli, że Szatan jest uzurpatorem, a więc kimś, kto przywłaszcza sobie stanowisko, nie mając do tego prawa. On raczej dopuścił się zdrady na powierzonym mu świętym urzędzie, związanym pierwotnie ze stanowiskiem udzielonym mu przez Boga, które zajmował jako „namaszczony cherubin nakrywający”, jako nadzorca w sprawach Jehowy, a ponadto nadzorca ludzi „w Eden, ogrodzie Bożym”. Lecz w oskarżającym go sprawozdaniu powiedziano: „Zacząłeś grzeszyć (...) twoje serce stało się wyniosłe z powodu twej piękności.” Później, w roku 607 przed Chr., gdy Jeruzalem i podległe mu obszary zostały całkowicie spustoszone przez Nabuchodonozora, króla Babilonu, i gdy tym samym zostało zniszczone obrazowe Królestwo Boże, Królestwo w miniaturze, Szatan stał się bezsprzecznie w najpełniejszym znaczeniu tego słowa „bogiem tego systemu rzeczy”. On wówczas myślał, że jest wreszcie, po rozpaczliwych wysiłkach, na dobrej drodze do wywyższenia się ponad wszelkie inne stanowiska — ale pozwólmy, aby Słowo Boże samo opisało to nadzwyczaj złe, pyszne i ambitne dążenie: „Wszakżeś ty mawiał w sercu swym: Wstąpię na niebo, nad gwiazdy Boże wywyższę stolicę moją (...) wstąpię na wysokość obłoków, będę równy Najwyższemu.” — Ezech. 28:13, 14, 16, 17, NW; Izaj. 14:13, 14; 2 Kor. 4:4, NW.

14. (a) Jakie poniżenie Szatana zostało przepowiedziane? (b) Kiedy i jak się to spełni?

¹⁴ Czy Szatan odniesie sukces? Nigdy! On może samego siebie zaślepić, tak jak zaślepia niewiernych, lecz w tym samym, wiarogodnym słowie proroctwa znajduje się również żywy opis jego straszliwego upadku z tak wysokiego na tak głęboko poniżone stanowisko. Czytamy o tym w Izajasza 14:12, 15-20. To zaczęło się spełniać w roku 1914, gdy Jezus Chrystus jako Michał walczył na czele swych niebiańskich sił zbrojnych po stronie prawdziwego Boga Jehowy z Szatanem, smokiem, fałszywym bogiem i jego siłami zbrojnymi. W wyniku tego „wielki smok” został zrzucony, „zrzucony został na ziemię, a aniołowie jego zostali zrzuceni wraz z nim”. Gdy sługom Bożym na ziemi zostało oznajmione znaczenie tej wizji, wówczas nadszedł czas śpiewania pieśni szyderczej lub „przypowieści” przeciw Szatanowi. — Obj. 12:9, NW; Izaj. 14:4.

KWESTIA SPORNA PANOWANIA I WIELBIENIA

15. (a) Jaka kwestia sporna powstała na skutek ambitnego dążenia Szatana? (b) Jak można pojęcie wielbienia określić na podstawie Pisma Świętego?

¹⁵ Pamiętając o tych stanowiskach, możemy wyrobić sobie jasny obraz kwestii spornej związanej z obecnym stanem rzeczy, jak również przyczyny, dlaczego Jezus ogłosił dla naszego pożytku tak dobitne ostrzeżenie. Czy zauważyłeś, że w swym pysznym i ambitnym dążeniu Szatan nie zmierzał jedynie do wzniesienia się na zakazane wyżyny, lecz także do wywyższenia swego tronu? Tam, gdzie jest tron, z konieczności musi też być królestwo oraz poddani, nad którymi panuje zasiadający na tronie. Nadto w tym wypadku — mimo iż nie zawsze tak bywa — nie ulega wątpliwości, że związane z tym jest oddawanie czci boskiej, przez co należy rozumieć składanie z głęboką czcią hołdu, okazywanie szacunku i podziwu. Nie myśl, że to się ogranicza do kogoś, kto chodzi na jakieś miejsce związane z kultem albo przestrzega pewnych nabożnych praktyk lub dopełnia jakichś obowiązków religijnych. Jeśli tylko ktoś posłusznie służy jakiejś osobie lub organizacji, bez względu na to, czy dobrowolnie, czy pod przymusem, uznając ją za władzę zajmującą stanowisko władzy wyższej i wielkiego autorytetu, to można zgodnie z Pismem Świętym powiedzieć, że jest czcicielem.

16. Jaka jest taktyka Szatana i organizacji podporządkowujących się jego władzy?

¹⁶ Jeśli nawet nie będziemy się dłużej zatrzymywać nad omawianiem wielu szczegółów, to jednak nic nie uwydatnia się tak wyraźnie, jak kwestia sporna co do panowania i oddawania czci, o czym jest mowa w Objawieniu w rozdziałach od 13 do 15. Zwróć po pierwsze uwagę na to, że wszyscy mieszkający na ziemi zostają skłonieni do wielbienia Szatana, smoka, i „dzikiego zwierza”, które wyobraża całość widzialnej, panującej organizacji Szatana. Wyraźna taktyka „dzikiego zwierza” polega na bluźnieniu Bogu, „jego imieniu i jego mieszkaniu”. Bluźnić oznacza wyrażać się w najwyższym stopniu podle, zupełnie bez szacunku o Bogu i świętych sprawach. Bluźnierstwo jest przeciwieństwem wielbienia. (Obj. 13:4-6, NW) Zwróć następnie uwagę na „obraz dzikiego zwierza”. On przedstawia największe ludzkie wysiłki zmierzające do utrzymania obecnego systemu rzeczy na jego stanowisku i objawia się w formie Organizacji Narodów Zjednoczonych [dawniej Liga Narodów]. Ta organizacja również trzyma się tej samej taktyki wymuszonego wielbienia, „stawia pod przymusem wszystkie osoby”, niemal nie umożliwiając im istnienie, jeśli się otwarcie nie utożsamiają jako stronnicy i czciciele organizacji Szatana. — Obj. 13:15-17, NW.

17. (a) Jak w przeciwieństwie do tego przedstawia się organizacja Jehowy? (b) O czym jest mowa w poselstwach zawartych w Objawieniu 14:6-12?

¹⁷ Ogromne przeciwieństwo tego stanowi opisana w Objawieniu 14:1-5 (NW) organizacja Jehowy, w której Chrystus jako intronizowany Król zajmuje stanowisko ‚Baranka stojącego na górze Syjon’, to znaczy w mieście Bożym, a przy nim znajduje się prawdziwy kościół, którego członkami są publicznie namaszczeni wielbiciele Jehowy, ponieważ oni noszą „imię jego Ojca napisane na swych czołach”, „żadnego fałszu [albo bluźnierstwa] nie znaleziono w ich ustach”. Potem następuje „dobra nowina”, która jest częścią „tej dobrej nowiny o Królestwie” ogłaszanej obecnie na całej ziemi przez świadków Jehowy i wskazującej na właściwy sposób postępowania dla wszystkich, którzy chcą się utrzymać na swym stanowisku: „Bójcie się Boga i oddajcie mu chwałę, ponieważ nadeszła godzina jego sądu, i tak wielbicie tego, który uczynił niebo i ziemię, i morze, i źródła wód.” Zaraz potem zostaje zapowiedziany sąd i w celu zwrócenia szczególnej uwagi wspomniano dwukrotnie, że on przyjdzie na tych, którzy „wielbią dzikiego zwierza i jego obraz”, na ludzi pozostających w Babilonie, który upadł, w mieście, czyli organizacji Szatana. Nie ma dla nich stanowiska związanego z łaską lub uznaniem! Zamiast tego oni wołają do swych chwiejących się organizacji: „Upadnijcie na nas i ukryjcie nas przed obliczem siedzącego na tronie oraz przed gniewem Baranka, ponieważ nadszedł wielki dzień ich gniewu, i kto może się ostać?” — Obj. 14:6-12; 6:16, 17, NW.

18. Dlaczego Jehowa jest godny tego, by panować i odbierać cześć?

¹⁸ Jako sprawozdanie o scenie końcowej przeczytajmy słowa wspaniałej pieśni śpiewanej przez tych, „którzy odnoszą zwycięstwo nad dzikim zwierzem i nad jego obrazem”: „Wielkie i cudowne są twe dzieła, Jehowo Boże, Wszechmocny. Sprawiedliwe i prawdziwe są twe drogi, Królu wieczności. Kto nie będzie się rzeczywiście bał ciebie, Jehowo, i nie będzie wysławiał twego imienia [dlaczego?], ponieważ ty jedynie jesteś miłościwą dobrocią? Bo wszystkie narody przyjdą i będą oddawać cześć przed tobą, bowiem twe sprawiedliwe postanowienia stały się jawne.” Jehowa jest istotnie godny dzierżyć panowanie i być wielbiony. — Obj. 15:2-4, NW.