Wreszcie przyznali się do grzechu. Bezzwłocznie powziął Bóg zamysł odkupienia świata potomków Adama i Ewy. Objawił to zamierzenie, oznajmiając wężowi, który reprezentował Kusiciela, Szatana Diabła: „Położę nieprzyjaźń między tobą i między niewiastą, i między potomstwem [nasieniem, BG] twoim a potomstwem jej; ono zmiażdży głowę twoją, a ty zranisz jego piętę.” — 1 Mojż. 3:15, Wu, uw. marg.

¹⁸ Mówiąc o ‚jej potomstwie’, to jest potomstwie ‚niewiasty’, Bóg miał na myśli zwłaszcza swego jednorodzonego Syna, który stał się na ziemi Jezusem Chrystusem. Przez ‚zranienie pięty’ tego Syna rozumiał jego śmierć. Syn Boży śmiercią swoją nie tylko udowodnił zupełną nienaganność, ale również posłużył jako ofiara okupu, podobna do ofiary z baranka; był to wiec „Baranek Boży, który gładzi grzech świata [kósmosu]”. A zatem zgodnie z tekstem 1 Mojżeszowej 3:15, Bóg przewidział już Chrystusa przed wydaniem wyroku na Ewę i Adama i przed wygnaniem ich poza ogród Eden, gdzie Ewa miała w bólach rodzić dzieci. Z tego względu było to przed „założeniem świata”, to jest świata ludzkości z odziedziczonym grzechem, z którego miało nastąpić wyzwolenie przez ofiarę głównego Nasienia (Potomka) niewiasty Bożej. Miało to miejsce, zanim wierny Abel złożył ofiarę z owcy około roku 3897 przed Chr. Już tak dawno przed swoją późniejszą rzeczywistą śmiercią na ziemi Jezus Chrystus był przewidziany przez Boga, swego Ojca. — 1 Mojż. 22:1-18; 2 Mojż. 12:3-28; 29:38-42.

19, 20. (a) Kogo Paweł nadmienia jako wybranych z Chrystusem również „przed założeniem świata”? (b) Jak było to możliwe?

¹⁹ Stosując to samo co apostoł Piotr wyrażenie greckie, apostoł Paweł pisze: „Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który nas pobłogosławił w Chrystusie wszelkim błogosławieństwem duchowym w niebiosach, jak nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli świętymi i niepokalanymi przed nim w miłości, i przeznaczył nas ku przysposobieniu sobie za synów przez Jezusa Chrystusa, według upodobania woli swojej, (...) w którym mamy odkupienie przez krew jego.” — Efez. 1:3-7, NT.

²⁰ Z tych słów można wywnioskować, że już wtedy, gdy Jehowa Bóg mówił o nasieniu swej „niewiasty w przeciwstawieniu do nasienia węża, postanowił, aby to obiecane nasienie obejmowało również 144 000 innych duchowych synów, którzy mieli stać się Oblubienicą Jego głównego Syna. Tak wybrał Bóg te 144 000 wespół z Jezusem Chrystusem „przed założeniem świata”. W tym celu Bóg przeznaczył lub z góry zadecydował, że sobie przysposobi 144 000 dalszych duchowych synów przez swego jednorodzonego Syna Jezusa Chrystusa na podstawie jego przelanej krwi, mającej stanowić ofiarę okupu za nich. Tym sposobem 144 000 tych, którzy byli wybrani na część składową nasienia niewiasty wespół z Chrystusem, miały być uwolnione od grzesznego świata ludzkiego. Tak jak nasienie węża miało obejmować wiele osobników, tak też nasienie niewiasty składać się miało z wielu synów Bożych.

„NAPISANE (...) OD ZAŁOŻENIA ŚWIATA”

21. (a) Podaj właściwe znaczenie Objawienia 13:8 i wyjaśnij, dlaczego taki musi być sens tego tekstu. (b) Jak wiele imion występuje w tej szczególnej „księdze życia”?

²¹ Księga Objawienia 13:1-8 przedstawia obrazowo widzialną organizację polityczną wielkiego Węża jako dzikie zwierzę, czyli bestię, i podaje: „Będą się jej kłaniać wszyscy mieszkający na ziemi, których imiona nie są napisane w księgach żywota. Baranka zabitego od założenia świata.” Jednak słowa te nie znaczą, iż Baranek był zabity od założenia świata, bo on był wprawdzie przewidziany przed założeniem świata, lecz zabity dopiero w roku 33 (po Chr), jak na to wskazuje Objawienie 5:6-10. Tak więc werset z Objawienia 13:8 zaznacza, że księgi żywota należą do zabitego Baranka oraz że czciciele symbolicznego dzikiego zwierzęcia nie byli zapisani w tych księgach życia i wcale nie mieli być tam wpisani.a Od „założenia świata” tacy bałwochwalcy nie byli przez Boga wybrani na tych, którzy uzyskają nieśmiertelne życie w niebie razem z uwielbionym Barankiem Bożym. W tej szczególnej księdze życia ilość imion była zarezerwowana tylko dla 144 000 tych, którzy odrzucili kult symbolicznego dzikiego zwierzęcia i jego obrazu. — Obj. 15:2, 3; 20:4; 21:27.

22, 23. (a) Kim mogą być zapisani w „księdze żywota” z Objawienia 17:8 i dlaczego? (b) Jak Jezus wskazał na to wyraźnie w Mateusza 25:34?

²² O nowożytnych czcicielach obrazu dzikiego zwierzęcia księga Objawienia 17:8 (NT) podaje: „Zadziwią się mieszkańcy ziemi (których imiona nie są zapisane w księdze żywota od założenia świata)”. Ponieważ ten werset nie określa bliżej, że jest to księga „Baranka zabitego”, więc może tu chodzić o tę księgę, w której są spisane imiona ludzi mających odziedziczyć ziemskie życie w nadchodzącym systemie rzeczy. Z uwagi na zaszczytną wzmiankę w liście do Hebrajczyków 11:4 i 12:24 jako pierwszy byłby tam zapisany Abel. (Obj. 20:12-15) Abel należy do „drugich owiec”, dla których Rzetelny Pasterz Jezus Chrystus wyrzekł się swej duszy, czyli za które złożył swe ludzkie życie. — Jana 10:14-16, NW.

²³ Abel będzie więc żył na ziemskim obszarze Królestwa Bożego; tu na ziemi dostąpi błogosławieństw tego Królestwa Nasienia „niewiasty” Bożej. (1 Mojż. 3:15) Tutaj będzie się cieszył życiem wraz z klasą przyrównanych do owiec ludzi, którzy obecnie wyświadczają dobro duchowym braciom Chrystusa, ostatkowi Nasienia niewiasty Bożej. (Obj. 12:1, 5, 6, 17) Niewątpliwie właśnie na ten przywilej wskazał Jezus Chrystus w przypowieści o owcach i kozłach, która teraz znajduje swe spełnienie. W przypowieści tej rzekł do zebranych po prawicy owiec: „Pójdźcie, błogosławieni Ojca mego! odziedziczcie królestwo wam zgotowane od założenia [po grecku: katabolé] świata.” — Mat. 25:34.

24. Jakie to ma znaczenie, że w wypowiedzi Jezusa z Ewangelii Mateusza 25:34 występuje greckie słowo katabolé, a nie thémelios (fundament)?

²⁴ Do określenia „założenia” jest tu użyte greckie słowo katabolé, zupełnie inne niż słowo themélios, które zostało zastosowane do Jezusa jako „fundamentu” zboru chrześcijańskiego. (1 Kor. 3:10-12; Efez. 2:20-22, NT) Słusznie, gdyż te dwa greckie słowa nie odnoszą się do jednego i tego samego; położenie Jezusa Chrystusa jako „fundamentu” w niebiańskim Syjonie nie jest równoznaczne z „założeniem” świata i nie wydarzyło się w tym samym czasie ani okresie. (Izaj. 28:16; 1 Piotra 2:5, 6) Jezus Chrystus został położony jako fundament w Syjonie tysiące lat po „założeniu świata”. Od wypowiedzenia słów zanotowanych w 1 Mojżeszowej 3:15 co do Nasienia swej niewiasty Bóg rozpoczął przygotowania do ustanowienia królestwa Mesjańskiego dla błogosławienia wszystkich „drugich owiec”. Dlatego błogosławieństwa czekające ich na ziemskim obszarze Królestwa były „zgotowane od założenia świata”.

„NOWE NIEBIOSA I NOWA ZIEMIA”

25, 26. Co według słów Piotra istniało przed potopem za dni Noego i jakie w związku z tym powstaje aktualne pytanie?

²⁵ Błogosławienie wszystkim „drugim owcom” poddanym Królestwu Bożemu będzie miało miejsce za czasów przyobiecanych „nowych niebios i nowej ziemi”. Wprowadzając wzmiankę o nich, apostoł

[Ilustracje na str. 7]

Świątynia Diany Efeskiej