Okazuj szacunek Synowi — głównemu rzecznikowi Jehowy
„Kto nie szanuje Syna, ten nie szanuje Ojca, który go posłał” (JANA 5:23).
1. Pod jakim względem głoszona w chrześcijaństwie doktryna o Trójcy uwłacza Jezusowi?
LICZNI wyznawcy chrześcijaństwa twierdzą, iż darzą Jezusa Chrystusa szacunkiem, ale w rzeczywistości postępują odwrotnie. Jak to rozumieć? Wielu z nich utrzymuje, że Jezus jest Bogiem Wszechmocnym i że sam Bóg, Stwórca wszechrzeczy, przyszedł na ziemię, gdzie żył i umarł jako człowiek. Wynika to z dogmatu o Trójcy, podstawowej doktryny chrześcijaństwa. Jeśli jednak nie odpowiada ona prawdzie i jeśli Jezus jako mniejszy od Ojca jest Mu poddany, to czy taki fałszywy obraz stosunków łączących go z Bogiem nie wywołuje jego niezadowolenia? Czy nie uwłacza jego osobie oraz wszystkiemu, czego nauczał?
2. Jak Biblia wyraźnie dowodzi, że Jezus jest niższy od Boga i że jest Mu poddany?
2 Jezus nigdy nie podawał się za Boga, natomiast wielokrotnie nazywał siebie „Synem Bożym”. Poświadczali to nawet jego wrogowie (Jana 10:36; 19:7). Zawsze pragnął wywyższać Ojca, a samemu być Mu podporządkowanym. Dlatego przyznał: „Nie może Syn sam od siebie nic czynić, tylko to, co widzi, że Ojciec czyni; co bowiem On czyni, to samo i Syn czyni. (...) Nie mogę sam z siebie nic uczynić (...), bo staram się pełnić nie moją wolę, lecz wolę tego, który mnie posłał”. Powiedział: „Od niego jestem i On mnie posłał”. Stwierdził też: „Wyszedłem od Boga i oto jestem” (Jana 5:19, 30, Bw; 7:28, 29, Bw; 8:42, Bw). Nigdy nawet nie sugerował, jakoby był Bogiem lub Mu dorównywał. Kto tak uczy, ten znieważa Jezusa.
Jak jeszcze Jezus bywa zniesławiany
3. (a) Zaprzeczaniem jakiej prawdzie o Jezusie niektórzy wyznawcy chrześcijaństwa przynoszą mu ujmę? (b) Jakie świadectwo o swoim bycie przedludzkim złożył sam Jezus?
3 Co dziwne, niektórzy wyznawcy chrześcijaństwa zniesławiają Jezusa, negując jego byt przedludzki. Tymczasem uznawanie, iż rzeczywiście przyszedł na ziemię z nieba, stanowi niezbędny warunek darzenia go należnym szacunkiem. Jezus wielokrotnie oświadczał, że istniał już wcześniej. Powiedział: „Żaden człowiek nie wstąpił do nieba, tylko ten, który z nieba zstąpił, Syn Człowieczy”. Oznajmił: „Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba (...). A co będzie, jeśli ujrzycie Syna Człowieczego, wstępującego tam, gdzie był przedtem?” W jakiś czas później rzekł: „Wy jesteście z niskości, Ja zaś z wysokości (...). Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, pierwej niż Abraham był, Jam jest” (Jana 3:13; 6:51, 62; 8:23, 58, Bw). Wspomniał też o swym bytowaniu przedludzkim, modląc się do Ojca tej nocy, gdy został wydany (Jana 17:5).
4. (a) W jaki jeszcze sposób wiele ludzi zniesławia Jezusa? (b) Co wystarczająco poświadcza, że Jezus był postacią historyczną? Dlaczego tak odpowiadasz?
4 Część rzekomych chrześcijan wręcz wątpi w to, czy Jezus był postacią historyczną i czy w ogóle istniał. Gdyby nie był realną osobą, wówczas rozważanie, jak i dlaczego powinniśmy darzyć go szacunkiem, nie miałoby żadnego sensu. Tymczasem biblijne wypowiedzi naocznych świadków w pełni wystarczają, by przeciąć w tej sprawie wszelkie wątpliwości (Jana 21:25). Są tym bardziej przekonujące, że ucząc o Jezusie pierwsi chrześcijanie nierzadko ryzykowali wolność, a nawet życie (Dzieje Apostolskie 12:1-4; Objawienie 1:9). Czy jednak można udowodnić jego istnienie bez powoływania się na pisma jego naśladowców?
5, 6. Na co, niezależnie od samej Biblii, wskazują dowody historyczne, jeśli chodzi o autentyczność postaci Jezusa Chrystusa?
5 W jednej ze współczesnych encyklopedii (The New Encyclopædia Britannica, 1987) czytamy: „Niezależne od siebie sprawozdania dowodzą, iż w starożytności nawet przeciwnicy chrystianizmu nigdy nie wątpili, że Jezus był postacią historyczną”. Co to za sprawozdania? Uczony żydowski Joseph Klausner zalicza do nich wczesne pisma talmudyczne (Jesus of Nazareth [Jezus z Nazaretu], strona 20). Znane jest też świadectwo historyka żydowskiego z I wieku n.e., Józefa Flawiusza. Wspomina on na przykład o ukamienowaniu Jakuba, „brata Jezusa zwanego Chrystusem” (Dawne dzieje Izraela, księga dwudziesta, IX, 1).
6 Prócz tego istnieje świadectwo historyków rzymskich, zwłaszcza powszechnie uznawanego Tacyta. Na początku II stulecia napisał on o „tych, których znienawidzono dla ich sromot, a których gmin chrześcijanami nazywał. Początek tej nazwie dał Chrystus, który za panowania Tyberiusza skazany został na śmierć przez prokuratora Poncjusza Pilatusa” (Roczniki, księga piętnasta, 44). Jan Jakub Rousseau, francuski filozof i moralista z XVIII wieku, uważał, iż dowody historyczności osoby Jezusa są nie do odparcia. Powiedział: „Koleje życia Sokratesa, w którego istnienie nikt nie ośmiela się wątpić, nie są tak dobrze poświadczone, jak fakty z życia Jezusa Chrystusa”.
Dlaczego szanować Syna
7. (a) Jakie świadectwo Pisma Świętego zobowiązuje nas do darzenia Jezusa Chrystusa szacunkiem? (b) Jak Jehowa otoczył szacunkiem swego Syna?
7 Rozważmy teraz sprawę okazywania Jezusowi Chrystusowi szacunku. Jego naśladowcy są do tego obowiązani, na co wskazują słowa z Ewangelii według Jana 5:22, 23: „Ojciec zresztą w ogóle nie sądzi nikogo, lecz wszelkie sądzenie powierzył Synowi, aby wszyscy szanowali Syna, tak jak szanują Ojca. Kto nie szanuje Syna, ten nie szanuje Ojca, który go posłał”. Po wskrzeszeniu swego Syna Jehowa przysporzył mu jeszcze więcej szacunku przez ukoronowanie go „chwałą i dostojeństwem za cierpienia śmierci” (Hebrajczyków 2:9, Bw; 1 Piotra 3:22). Powinniśmy więc darzyć Jezusa szacunkiem za to, kim jest, i za to, czego dokonał.
8. Z uwagi na jakie wyjątkowe okoliczności Jezus Chrystus zasługuje na szacunek?
8 Jezus Chrystus jest godzien szacunku, ponieważ jako Logos, czyli Słowo, jest w najpełniejszym znaczeniu rzecznikiem Jehowy. Z Pisma Świętego wynika, że tytuł „Słowo” przysługiwał mu zarówno przed przyjściem na ziemię, jak i po wstąpieniu do nieba (Jana 1:1; Objawienie 19:13). W Księdze Objawienia 3:14 Jezus nazwał siebie „początkiem stwarzania przez Boga”. Jest nie tylko „pierworodnym całego stworzenia”, ale też „Synem jednorodzonym” — jedynym, którego Jehowa Bóg stworzył bezpośrednio (Kolosan 1:15; Jana 3:16) Co więcej, ‛wszystko przez niego powstało, a bez niego nic nie powstało, co powstało’ (Jana 1:3, Bw). Toteż w wypowiedzi z Księgi Rodzaju 1:26: „Uczyńmy człowieka na nasz obraz, według naszego podobieństwa”, zaimek „nasz” obejmuje właśnie Logosa, to znaczy Słowo. Ponieważ w swoim istnieniu przedludzkim Jezus miał wspaniały przywilej współpracy z Jehową Bogiem w dziele stwarzania, należy mu się wyjątkowy szacunek.
9. Skąd wiadomo, że archanioł Michał to Jezus, i jak przysporzył on szacunku Jehowie w związku z ciałem Mojżesza?
9 Prócz tego Jezus Chrystus jest godzien szacunku jako archanioł, czyli naczelny anioł Jehowy. Skąd wiadomo, że przysługuje mu takie miano? Człon „arch-”, występujący w wielu wyrazach złożonych, oznacza między innymi „główny”, „naczelny”, z czego wynika, że archanioł może być tylko jeden. Słowo Boże mówi o nim w powiązaniu ze zmartwychwstałym Jezusem Chrystusem. Czytamy: „Sam Pan zstąpi z nieba z rozkazującym wołaniem, z głosem archanielskim i trąbą Bożą, a zmarli w jedności z Chrystusem powstaną najpierw” (1 Tesaloniczan 4:16). W 9 wersecie Listu Judy wyjawiono imię tego stworzenia duchowego: „Gdy Michał archanioł miał zatarg z Diabłem i spierał się o ciało Mojżesza, nie ośmielił się wydać o nim sądu obelgami, ale rzekł: ‛Niech cię Jehowa zgromi’”. A zatem Jezus nie ośmielił się wyprzedzać Jehowy przez wydanie sądu o Diable i w ten sposób okazał swemu niebiańskiemu Ojcu należny szacunek.
10. (a) Jak Michał przewodzi w walce na rzecz Królestwa Bożego? (b) Jaką rolę odegrał Michał w dziejach narodu izraelskiego?
10 Archanioł Michał walczy jako rzecznik Królestwa Bożego, przewodząc w uwolnieniu niebios od Szatana i hord jego demonów (Objawienie 12:7-10). Prorok Daniel mówi, iż Michał ‛stoi w obronie ludu Bożego’ (Daniela 12:1). Wydaje się więc, że właśnie Michał jest owym „aniołem Bożym, który szedł na przedzie wojsk izraelskich”, i że to nim Jehowa się posłużył, by wprowadzić swój lud do Ziemi Obiecanej. „Szanuj go”, nakazał, „i bądź uważny na jego słowa. Nie sprzeciwiaj się mu w niczym (...), bo imię moje jest w nim” (Wyjścia 14:19; 23:20, 21, BT). Archanioł Jehowy na pewno żywo się interesował ludem dla Jego imienia. Dlatego wspomógł innego anioła, wysłanego w celu dodania otuchy Danielowi i zatrzymanego przez potężnego demona (Daniela 10:13). Można zatem przypuszczać, że tym, który zgładził 185 000 wojowników Sennacheryba, był sam archanioł Michał (Izajasza 37:36).
11. Z uwagi na jaki tryb życia na ziemi Jezus jest godzien naszego szacunku?
11 Jezus Chrystus jest godzien naszego szacunku nie tylko za to, kim jest, lecz także za to, co uczynił. Na przykład on jeden wiódł prawdziwie doskonałe człowiecze życie. Adam i Ewa byli stworzeni jako ludzie doskonali, ale szybko zaprzepaścili ten stan. Natomiast Jezus pozostał ‛lojalny, niewinny i oddzielony od grzeszników’ pomimo wszelkich pokus i prześladowań ze strony Diabła. W niczym „nie popełnił grzechu ani też oszustwo nie znalazło się na jego ustach”. Swym przeciwnikom religijnym słusznie mógł rzucić wyzwanie: „Któż z was może mi dowieść grzechu?” Żaden nie potrafił! (Hebrajczyków 7:26; 1 Piotra 2:22; Jana 8:46, Bw). Jezus zachował nieskazitelność i prawość, czym udowodnił, że jego niebiański Ojciec słusznie sprawuje najwyższą władzę we wszechświecie, natomiast Diabeł jest podłym, złośliwym kłamcą (Przysłów 27:11).
12. (a) Jakim człowiekiem był Jezus oraz co zdziałał i co wycierpiał dla dobra drugich? (b) Dlaczego uważasz, że za swoje czyny i cierpienia Jezus zasługuje na szacunek?
12 Jezus Chrystus zasłużył na nasz szacunek nie tylko doskonałym, bezgrzesznym życiem, lecz także swą dobrocią, bezinteresownością i ofiarnością (por. Rzymian 5:7). Niestrudzenie zaspokajał duchowe i fizyczne potrzeby drugich. Jakże gorliwie dbał o dom swego Ojca i jak łagodnie odnosił się do uczniów! Ileż był gotów wycierpieć, byle spełnić wolę Jehowy! O tym, co przeżywał w ogrodzie Getsemane, czytamy w Biblii: „Popadłszy w śmiertelną udrękę, dalej modlił się jeszcze usilniej; a pot jego stał się jak krople krwi spadające na ziemię”. Tak, „zanosił On z wielkim wołaniem i ze łzami modlitwy i błagania” (Łukasza 22:44; Hebrajczyków 5:7, Bw). I jakże dokładnie przepowiedział jego cierpienia prorok Izajasz! (Izajasza 53:3-7).
13. Jaki wspaniały wzór przysparzania szacunku Ojcu niebiańskiemu dał nam Jezus?
13 Prócz tego Jezus Chrystus jest godzien odbierać szacunek, ponieważ dał wspaniały przykład w okazywaniu go swemu Ojcu niebiańskiemu. Mógł śmiało powiedzieć: „Mam w poszanowaniu swego Ojca” (Jana 8:49). Słowami i uczynkami zawsze przysparzał szacunku Jehowie. Dlatego sprawozdanie biblijne podaje, że gdy uzdrowił pewnego mężczyznę, ludzie nie wysławiali Jezusa, lecz „chwalili Boga” (Marka 2:12, Bw). Pod koniec swej ziemskiej służby Jezus mógł powiedzieć w modlitwie do Ojca w niebie: „Wsławiłem Cię na ziemi, dokończywszy dzieła, któreś mi dał do wykonania” (Jana 17:4).
Co uczynił dla nas
14. Dlaczego Jezus zasługuje na nasz szacunek za to, czego dokonał przez swą śmierć?
14 A jakże głębokim szacunkiem powinniśmy otaczać Jezusa Chrystusa za wszystko, co uczynił dla nas! Umarł za nasze grzechy, żeby nas pojednać z Jehową Bogiem. Powiedział: „Syn Człowieczy nie po to przyszedł, aby mu usługiwano, lecz aby usługiwać i dać swą duszę na okup za wielu” (Mateusza 20:28). Dzięki jego śmierci Królestwo może więc udostępnić stworzeniom ludzkim cudowne dobrodziejstwa: gronu 144 000 członków oblubienicy Chrystusa — nieśmiertelne życie w niebie, a milionom tych, którzy w próbach dowodzą swojej wierności i posłuszeństwa — wieczne życie na rajskiej ziemi (Psalm 37:29; Objawienie 14:1-3; 21:3, 4).
15. Między innymi jaką cechę osobowości swego Ojca objawił nam Jezus Chrystus?
15 Jezus Chrystus zasługuje na nasz szacunek, ponieważ będąc Wielkim Nauczycielem w sposób doskonały objawił nam wolę i osobowość Jehowy. Na przykład w Kazaniu na Górze zaznaczył, jak w użyczaniu słońca i deszczu ludziom dobrym i złym uzewnętrznia się szczodrość Boga. Następnie dodał: „Musicie więc być doskonali, jak doskonały jest wasz niebiański Ojciec” (Mateusza 5:44-48).
16. Jak apostoł Paweł podsumował tryb życia Jezusa, przysparzający mu szacunku?
16 Apostoł Paweł trafnie uzasadnił, dlaczego Jezus swoim postępowaniem zasłużył na szacunek: „Choć bytował w kształcie Bożym — nie brał pod uwagę przywłaszczenia, mianowicie: że powinien być równy Bogu. Przeciwnie, wyzbył się samego siebie i przybrał kształt niewolnika, i przyszedł, aby być na podobieństwo ludzi. Co więcej, kiedy się znalazł w postaci człowieka, zdobył się na pokorę i okazał posłuszeństwo aż do śmierci — i to śmierci na palu męki” (Filipian 2:5-8).
Jak darzyć Syna szacunkiem
17, 18. Jak możemy okazywać szacunek Jezusowi Chrystusowi?
17 Nie ulega wątpliwości, że winniśmy darzyć Jezusa Chrystusa szacunkiem, zastanówmy się więc nad tym, jak go okazywać. Możemy to zrobić uzewnętrznieniem wiary w okup i poparciem jej konkretnymi dowodami: skruchą, nawróceniem, oddaniem się Bogu i chrztem. Otaczamy Jezusa szacunkiem, gdy w jego imieniu zwracamy się do Jehowy w modlitwie. Szanujemy go również przez dawanie posłuchu jego słowom: „Jeżeli ktoś chce pójść za mną, niech się wyrzeknie samego siebie i podejmie swój pal męki, i niech naśladuje mnie bezustannie” (Mateusza 16:24). Odnosimy się do niego z szacunkiem, gdy słuchamy rady, by najpierw zabiegać o Królestwo Boże i Jego sprawiedliwość, i gdy zgodnie z jego poleceniem bierzemy udział w dziele pozyskiwania uczniów. Szacunku dla Jezusa dowodzimy też okazywaniem miłości braterskiej, która zgodnie z tym, co powiedział, miała być cechą charakterystyczną wszystkich jego prawdziwych naśladowców (Mateusza 6:33; 28:19, 20; Jana 13:34, 35).
18 Szacunek dla Jezusa Chrystusa wyrażamy też tym, że jako jego uczniowie przyjmujemy nazwę chrześcijan i przez przykładne postępowanie staramy się żyć w sposób godny tego miana (Dzieje Apostolskie 11:26; 1 Piotra 2:11, 12). Jak pisał apostoł Piotr, powinniśmy wstępować w ślady Chrystusa (1 Piotra 2:21). Przez wzorowanie się na nim w całym naszym sprawowaniu darzymy go szacunkiem. A dowodem szczególnego poszanowania dla osoby Chrystusa jest coroczne obchodzenie Pamiątki jego śmierci (1 Koryntian 11:23-26).
19, 20. (a) W jaki sposób Jezus teraz i w przyszłości nagrodzi swych naśladowców za przysparzanie mu szacunku? (b) Jaką ufność możemy żywić w związku z Synem Bożym?
19 Jak Jezus nagrodzi swych uczniów za przysparzanie mu szacunku? Oto jego słowa: „Zaprawdę powiadam wam: Nie ma nikogo, kto by zostawił dom lub braci, lub siostry, lub matkę, lub ojca, lub dzieci, lub pola przez wzgląd na mnie i na dobrą nowinę, a kto by nie otrzymał stokrotnie teraz, w tym okresie, domów i braci, i sióstr, i matek, i dzieci, i pól, z prześladowaniami, a w nadchodzącym systemie rzeczy — życia wiecznego” (Marka 10:29, 30).
20 Jeśli ze względu na Jezusa ponosimy ofiary, on sam dopilnuje, byśmy otrzymali nagrodę. Zapewnił: „Każdego więc, który mię wyzna przed ludźmi, i Ja wyznam przed Ojcem moim, który jest w niebie” (Mateusza 10:32, Bw). Ponieważ Jehowa szanuje tych, którzy Go szanują, możemy być pewni, że Jego jednorodzony Syn postąpi tak samo, gdyż we wszystkim wzoruje się na swym Ojcu.
Jak byś odpowiedział?
◻ Czym wielu wyznawców chrześcijaństwa znieważa Syna Bożego?
◻ Jak Jezus poświadczył swój byt przedludzki?
◻ Między innymi z jakich powodów powinniśmy otaczać szacunkiem Syna Bożego?
◻ W jaki sposób możemy przysparzać szacunku Jezusowi?
◻ Jakie dobrodziejstwa zapewnia darzenie Jezusa Chrystusa szacunkiem?