Wtedy człowiek rzekł: ‛To wreszcie jest kość z moich kości i ciało z mego ciała. Ta będzie zwana mężatką, ponieważ była wzięta z męża’.

(Rodzaju 2:20-25).

10. Jak zareagował doskonały mężczyzna, gdy Bóg przyprowadził do niego doskonałą niewiastę, i na co mogą wskazywać jego słowa?

¹⁰ Słowa mężczyzny wyrażają jego całkowite zadowolenie z przedstawionej mu doskonałej niewiasty, mającej być jego pomocnicą i uzupełnieniem; Adam zawołał: „To wreszcie jest kość z moich kości i ciało z mego ciała”. Wypowiedź ta zdaje się sugerować, że zanim w końcu ujrzał niedawno stworzoną partnerkę, jakiś czas czekał na swój wspaniały człowieczy odpowiednik. Opisując tę współtowarzyszkę, czyli żonę, Adam nazwał ją „mężatką” (ʼisz·szaʹ, co dosłownie znaczy: „człowiek płci żeńskiej”), „ponieważ była wzięta z męża” (Rodzaju 2:23, New World Translation Reference Bible, przypis). Adam nie poczuł się spokrewniony ze stworzeniami latającymi ani ze zwierzętami lądowymi, na które Bóg wcześniej zwrócił jego uwagę, by je ponazywał. Ciało jego różniło się od ich ciał. Kobieta natomiast rzeczywiście należała do jego rodzaju. Żebro wzięte z jego boku wytworzyło taką samą krew, jaka płynęła w jego organizmie (zob. Mateusza 19:4-6).