Rozdział 11

Wewnętrzna harmonia Biblii

Wyobraź sobie księgozbiór złożony z 66 utworów napisanych w okresie 1600 lat przez mniej więcej 40 ludzi. Żyli oni w różnych krajach i posługiwali się trzema językami. Pochodzili z różnych środowisk, mieli odmienne zdolności i usposobienie. Ale gdy na koniec ich pisma zebrano razem, okazało się, że tworzą jedną wielką Księgę, w której od pierwszej do ostatniej strony przewija się ten sam temat. Czy nie wydaje się to niemożliwe? A jednak takim właśnie księgozbiorem jest Biblia.

 1 (oraz wstęp). Jaka zastanawiająca zgodność stanowi potwierdzenie faktu, że Biblia jest natchniona przez Boga?

NA KAŻDYM szczerym czytelniku Biblii duże wrażenie robi fakt, że choć składa się ona z odrębnych ksiąg, to stanowi jednolitą całość. Od początku do końca popiera oddawanie czci wyłącznie jedynemu, niezmiennemu Bogu, a wszystkie jej księgi rozwijają jedną myśl przewodnią. Ta wewnętrzna harmonia niezbicie dowodzi, iż Biblia rzeczywiście jest Słowem Bożym.

 2, 3. Jakie proroctwo wypowiedziane w Edenie dało podstawę do nadziei i w jakich okolicznościach zostało ogłoszone?

² Główny temat Biblii pojawia się już w początkowych rozdziałach pierwszej księgi, noszącej tytuł Księgi Rodzaju lub 1 Mojżeszowej. Czytamy tam, że nasi prarodzice, Adam i Ewa, zostali stworzeni jako ludzie doskonali i osadzeni w rajskim ogrodzie Eden. Tymczasem pewien wąż zakwestionował słuszność praw Bożych i wyrafinowanymi kłamstwami zwabił Ewę na drogę grzechu. W jej ślady poszedł Adam, który także wypowiedział posłuszeństwo Bogu. Co z tego wynikło? Oboje zostali skazani na śmierć i wypędzeni z Edenu. Skutki owego pierwszego buntu odczuwamy po dziś dzień, gdyż po naszych pierwszych rodzicach odziedziczyliśmy grzech i śmierć (Rodzaju 3:1-7, 19, 24; Rzymian 5:12).

³ Jednakże w owej tragicznej chwili Bóg ogłosił proroctwo, które dało podstawę do nadziei. Wprawdzie skierował je do węża, ale uczynił to w obecności Adama i Ewy, którzy mogli przekazać te słowa swym dzieciom. Oznajmił: „Ustanowię też nieprzyjaźń między tobą a niewiastą i między nasieniem twoim a jej nasieniem. On rozgniecie ci głowę, a ty mu rozgnieciesz piętę” (Rodzaju 3:15; Rzymian 8:20, 21).

 4. Jakie postacie wymienił Jehowa w proroctwie podanym w Edenie i jak w ciągu stuleci miały się układać ich stosunki?

⁴ Zwróćmy uwagę, że w tym doniosłym wersecie zostały wymienione cztery postacie: wąż i jego nasienie oraz niewiasta i jej nasienie. W następnych tysiącleciach miały one odgrywać kluczowe role na arenie wydarzeń. Zapowiedziano, że pomiędzy niewiastą i jej nasieniem a wężem i jego nasieniem będzie się utrzymywać nieprzyjaźń łącząca się z nieustannym konfliktem między wielbieniem prawdziwym a fałszywym, między prawością a niegodziwością. W pewnym momencie wąż uzyska pozorną przewagę i zmiażdży piętę nasieniu niewiasty. W końcu jednak rozgniecie ono głowę węża, dzięki czemu po pierwotnym buncie zniknie wszelki ślad, a Bóg zostanie oczyszczony z zarzutów.

 5. Skąd wiemy, że to nie Ewa była niewiastą wspomnianą w proroctwie?

⁵ Kim jest niewiasta, a kim wąż? Kogo wyobraża jedno i drugie nasienie? Kiedy Ewa urodziła swego pierwszego syna, Kaina, zawołała: „Wydałam mężczyznę z pomocą Jehowy” (Rodzaju 4:1). Być może sądziła, że to ona jest niewiastą wspomnianą w proroctwie, a jej syn okaże się nasieniem. Ale Kain, podobnie jak wąż, miał niegodziwe usposobienie. Stał się mordercą, zabił bowiem swego młodszego brata Abla (Rodzaju 4:8). Najwyraźniej więc owo proroctwo miało głębsze, symboliczne znaczenie, które mógł objaśnić tylko Bóg. Tak też uczynił, choć odbywało się to stopniowo. Wszystkie 66 ksiąg Pisma Świętego w ten czy inny sposób przyczynia się do wyjawienia sensu pierwszego proroctwa biblijnego.

Kim jest wąż?

 6-8. Jakie słowa Jezusa pomagają rozpoznać siłę, która kryła się za wężem? Objaśnij to szerzej.

⁶ Zastanówmy się najpierw, kim jest wąż wymieniony w Księdze Rodzaju 3:15. W sprawozdaniu biblijnym czytamy, że w Edenie zwrócił się do Ewy literalny wąż, ale przecież zwierzęta nie potrafią mówić. Musiała się więc kryć za tym jakaś inna siła. Jaka? Wyraźnie zidentyfikowano ją dopiero w I wieku n.e., podczas ziemskiej służby Jezusa.

⁷ Pewnego razu Jezus rozmawiał z żydowskimi przywódcami religijnymi, którzy zarozumiale chełpili się tym, że są synami Abrahama. Mimo to uparcie sprzeciwiali się prawdzie głoszonej przez Jezusa. Oznajmił im więc: „Ojcem waszym jest Diabeł, a wy chcecie spełniać pragnienia waszego ojca. Ten był zabójcą, gdy rozpoczynał, i nie obstawał przy prawdzie, bo u niego prawdy nie ma. Kiedy mówi kłamstwo, mówi zgodnie z własnym usposobieniem, gdyż jest kłamcą i ojcem kłamstwa” (Jana 8:44).

⁸ Dobitne słowa Jezusa trafiały w samo sedno. Nazwał Diabła „zabójcą” i „ojcem kłamstwa”. Pierwsze kłamstwa, o których donosi sprawozdanie biblijne, zostały wypowiedziane przez węża w Edenie. Ten, od kogo pochodziły, istotnie był „ojcem kłamstwa”. Ponadto doprowadziły one do śmierci Adama i Ewy, a więc ów pradawny kłamca stał się zarazem zabójcą. Z tego wynika, że siłą posługującą się wężem w Edenie był w rzeczywistości Szatan Diabeł i że właśnie do niego zwracał się Jehowa w tym starodawnym proroctwie.

 9. Skąd się wziął Szatan?

⁹ Niektórzy pytają: Skoro Bóg jest dobry, to dlaczego stworzył kogoś takiego jak Diabeł? Również na to pytanie znajdujemy odpowiedź w słowach Jezusa: „Ten był zabójcą, gdy rozpoczynał”. A zatem ów zwodziciel dopiero w chwili okłamania Ewy zaczął być Szatanem, zresztą sam ten wyraz pochodzi od hebrajskiego słowa „przeciwnik”. Bóg nie stworzył Szatana. To jeden z wiernych przedtem aniołów dopuścił, by w jego sercu rozwinęło się złe pragnienie, wskutek czego stał się Szatanem (Powtórzonego Prawa 32:4; por. Hioba 1:6-12; 2:1-10; Jakuba 1:13-15).

Nasienie węża

10, 11. Jak Jezus i apostoł Jan ułatwili nam rozpoznanie nasienia Węża?

¹⁰ A kim lub czym jest ‛nasienie węża’? Zagadkę tę także możemy rozwiązać na podstawie słów Jezusa. Oświadczył on żydowskim przywódcom religijnym: „Ojcem waszym jest Diabeł, a wy chcecie spełniać pragnienia waszego ojca”. Żydzi ci byli potomkami Abrahama, czym się zresztą pysznili. Jednakże na skutek swego niegodziwego postępowania stali się duchowymi dziećmi Szatana, inicjatora grzechu.

¹¹ Pod koniec I wieku n.e. apostoł Jan niedwuznacznie wyjaśnił w swoim liście, kto wchodzi w skład nasienia Węża, czyli Szatana. Napisał: „Kto trwa w grzechu, pochodzi od Diabła, gdyż Diabeł grzeszy od początku. (...) Dzieci Boże i dzieci Diabła ujawniają się w ten sposób: Kto nie trwa przy sprawiedliwości, nie pochodzi od Boga; tak samo ten, kto nie miłuje swego brata” (1 Jana 3:8, 10). Śmiało można powiedzieć, że w ciągu całych dziejów ludzkości nasienie Węża było niezwykle aktywne.

Kto jest nasieniem niewiasty?

12, 13. (a) W jaki sposób Jehowa wyjawił Abrahamowi, że nasienie niewiasty pojawi się wśród jego potomków? (b) Kto odziedziczył obietnicę co do Nasienia?

¹² Kto w takim razie jest ‛nasieniem [czyli potomstwem] niewiasty’? Chodzi tu o jedno z najistotniejszych pytań wszech czasów, bo nasienie niewiasty ma w ostatecznym rezultacie zmiażdżyć głowę Szatanowi i odwrócić zgubne skutki pierwszego buntu. Ważną wskazówkę co do tożsamości tego Nasienia objawił Bóg wiernemu Abrahamowi już w XX wieku p.n.e. Ze względu na wielką wiarę tego patriarchy złożył szereg obietnic dotyczących jego potomstwa. Z jednej z nich wynika, że właśnie wśród potomków Abrahama miało się pojawić ‛nasienie niewiasty’, które ‛rozgniecie głowę węża’. Bóg oznajmił: „Nasienie twe posiądzie bramę swych nieprzyjaciół. A za pośrednictwem twojego nasienia na pewno zjednają sobie błogosławieństwo wszystkie narody ziemi, ponieważ usłuchałeś mego głosu” (Rodzaju 22:17, 18).

¹³ Po latach Jehowa powtórzył obietnicę daną Abrahamowi — najpierw wobec jego syna, Izaaka, a potem wobec wnuka, Jakuba (Rodzaju 26:3-5; 28:10-15). Potomkowie Jakuba rozrośli się później w 12 plemion, a jedno z nich, plemię Judy, otrzymało specjalną obietnicę: „Nie przeniesie się berło od Judy ani buława spomiędzy jego stóp, aż nadejdzie Szilo; a temu należeć się będzie posłuch u ludów” (Rodzaju 49:10). Najwyraźniej więc Nasienie miało się pojawić w plemieniu Judy.

14. Kogo zorganizowano w naród i w ten sposób przygotowano na nadejście Nasienia?

¹⁴ Pod koniec XVI wieku p.n.e. 12 plemion Izraela zorganizowano w naród cieszący się szczególnymi względami Boga. Zawarł On z nimi uroczyste przymierze i nadał im zbiór praw. Uczynił to przede wszystkim w celu przygotowania tego ludu na nadejście Nasienia (Wyjścia 19:5, 6; Galatów 3:24). Od tej pory nienawiść Szatana do Nasienia niewiasty uwidaczniała się we wrogości, jaką inne narody darzyły wybrany lud Boży.

15. Jak ostatecznie wyjawiono, w którym rodzie potomków Abrahama pojawi się Nasienie?

¹⁵ Ostatnią wskazówkę co do tego, który ród wyda Nasienie, podano w XI wieku p.n.e. Drugi król Izraela, Dawid, otrzymał wtedy obietnicę Bożą, że będzie ono pochodzić z jego linii i że tron tego Nasienia zostanie ‛utwierdzony na wieki’ (2 Samuela 7:11-16, Bw). Odtąd słusznie można było je nazywać synem Dawida (Mateusza 22:42-45).

16, 17. Jak Izajasz opisuje błogosławieństwa, które zjedna ludziom Nasienie?

¹⁶ W późniejszych latach Bóg powoływał proroków, którzy podawali dalsze natchnione informacje o oczekiwanym Nasieniu. Na przykład w VIII wieku p.n.e. Izajasz pisał: „Dziecię narodziło się nam, syn jest nam dany i spocznie władza na jego ramieniu, i nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju. Potężna będzie władza i pokój bez końca na tronie Dawida i w jego królestwie” (Izajasza 9:5, 6, Bw).

¹⁷ Prócz tego Izajasz tak prorokował o tym Nasieniu: „Według sprawiedliwości będzie sądził biednych i według słuszności rozstrzygał sprawy ubogich na ziemi. (...) I będzie wilk gościem jagnięcia, a lampart będzie leżał obok koźlęcia. Cielę i lwiątko, i tuczne bydło będą razem (...). Nie będą krzywdzić ani szkodzić na całej mojej świętej górze, bo ziemia będzie pełna poznania Pana jakby wód, które wypełniają morze” (Izajasza 11:4-9, Bw). Jakże obfite błogosławieństwa miało zjednać ludziom to Nasienie!

18. Jakie dalsze informacje o Nasieniu zanotował Daniel?

¹⁸ Kolejne proroctwo o Nasieniu zanotował w VI wieku p.n.e. Daniel. Przepowiedział, że w niebie pojawi się ktoś podobny do syna człowieczego i że „dano mu władzę i chwałę, i królestwo, aby mu służyły wszystkie ludy, narody i języki” (Daniela 7:13, 14, Bw). A zatem oczekiwane Nasienie miało odziedziczyć niebiańskie królestwo, a swe panowanie rozciągnąć nad całą ziemią.

Zagadka rozwiązana

19. Jaką rolę w pojawieniu się Nasienia miała według słów anioła odegrać Maria?

¹⁹ Tożsamość Nasienia została ostatecznie wyjawiona u zarania naszej ery. W 2 roku p.n.e. młodej Żydówce imieniem Maria, pochodzącej z rodu Dawida, ukazał się anioł. Powiedział jej, że urodzi niezwykłe dziecko, po czym wyjaśnił: „Ten będzie wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Jehowa Bóg da mu tron Dawida, jego ojca; i będzie królował nad domem Jakuba na zawsze, a jego Królestwo nie będzie mieć końca” (Łukasza 1:32, 33). Długie oczekiwanie na „nasienie” wreszcie dobiegało kresu.

20. Kto jest obiecanym Nasieniem i jakie orędzie głosił w Izraelu?

²⁰ W roku 29 n.e. (na który długo wcześniej wskazał Daniel) Jezus został ochrzczony. Zstąpił wtedy na niego duch święty, a Bóg uznał go za swego Syna (Daniela 9:24-27, BT; Mateusza 3:16, 17). Potem przez trzy i pół roku Jezus dawał świadectwo Żydom, ogłaszając, że „przybliżyło się (...) Królestwo Niebios” (Mateusza 4:17). W tym okresie spełniło się na nim tyle proroctw z Pism Hebrajskich, że nie ulegało najmniejszej wątpliwości, iż to właśnie on jest obiecanym Nasieniem.

21. Co na temat tożsamości Nasienia wiedzieli pierwsi chrześcijanie?

²¹ Doskonale zdawali sobie z tego sprawę pierwsi chrześcijanie. Paweł wyjaśnił współwyznawcom w Galacji: „A obietnice były dane Abrahamowi i jego nasieniu. Nie powiada: ‚I nasionom’, jak w wypadku wielu, ale jak o jednym: ‚I nasieniu twemu’ — którym jest Chrystus” (Galatów 3:16). To Jezus ma być przepowiedzianym przez Izajasza „Księciem Pokoju”. Kiedy już obejmie władzę w swym Królestwie, na całym świecie zapanuje prawo i sprawiedliwość.

Kim zatem jest niewiasta?

22. Kim jest niewiasta z proroctwa ogłoszonego przez Jehowę w Edenie?

²² Jeżeli Jezus jest Nasieniem, to kim jest niewiasta wspomniana jeszcze w Edenie? Skoro za wężem kryło się potężne stworzenie duchowe, nie powinno nas dziwić, że również owej niewiasty nie należy szukać wśród ludzi, lecz w dziedzinie duchowej. O pewnej „niewieście” niebiańskiej nadmienił apostoł Paweł, pisząc: „Natomiast Jeruzalem górne jest wolne i to jest naszą matką” (Galatów 4:26). Inne wersety wskazują, że owo „Jeruzalem górne” istniało już od tysięcy lat. Chodzi o niebiańską organizację Jehowy, złożoną ze stworzeń duchowych. Ona to wyłoniła Jezusa, by podjął się na ziemi roli ‛nasienia niewiasty’. Tylko taka, a więc duchowa „niewiasta” mogła przetrwać całe tysiąclecia nieprzyjaźni „pradawnego węża” (Objawienie 12:9; Izajasza 54:1, 13; 62:2-6).

23. Dlaczego stopniowe odsłanianie znaczenia proroctwa Jehowy z Edenu jest tak zdumiewające?

²³ Powyższy zarys stopniowego objawiania sensu starodawnego proroctwa z Księgi Rodzaju 3:15 stanowi przekonujący dowód niezrównanej harmonii Pisma Świętego. Naprawdę godny uwagi jest fakt, że proroctwo to można zrozumieć dopiero wtedy, gdy wydarzenia i wypowiedzi z XX, XI, VIII i VI wieku p.n.e. powiąże się ze zdarzeniami i słowami z I wieku n.e. Nie może tu być mowy o żadnym zbiegu okoliczności. Musiała tym kierować czyjaś ręka (Izajasza 46:9, 10).

Co to oznacza dla nas

24. Co oznacza dla nas rozpoznanie Nasienia?

²⁴ Jakie to wszystko ma znaczenie dla nas? Wiemy już, że głównym ‛nasieniem niewiasty’ jest Jezus. Proroctwo z Księgi Rodzaju 3:15 przepowiadało, że Wąż ‛rozgniecie’ mu piętę, co spełniło się wtedy, gdy Jezus umarł na palu męki. Ale zraniona pięta w końcu się goi. Pozorne zwycięstwo Węża rychło obróciło się w porażkę, Jezus bowiem został wskrzeszony. (Jak się dowiedzieliśmy z rozdziału 6, jest na to mnóstwo dowodów). Śmierć Jezusa położyła podwaliny pod wybawienie ludzi usposobionych sprawiedliwie. W ten sposób Nasienie zaczęło zjednywać im błogosławieństwo, zgodnie z obietnicą Bożą daną Abrahamowi. A co można powiedzieć o proroctwach zapowiadających, że cała ziemia będzie podlegać Jezusowi, panującemu nad nią z niebiańskiego królestwa?

25, 26. Z jaką kwestią sporną wiązała się według Objawienia nieprzyjaźń między Wężem a ‛nasieniem niewiasty’?

²⁵ W 12 rozdziale Objawienia znajdujemy proroczą wizję, która obrazowo przedstawia to Królestwo jako chłopca narodzonego w niebie. Władzę w tym Królestwie obejmuje obiecane Nasienie, któremu nadano tu tytuł Michał, co znaczy „Któż jest jak Bóg?” Udowadnia, że nikt nie ma prawa kwestionować słuszności zwierzchniej władzy Jehowy, i raz na zawsze strąca z nieba na ziemię „pradawnego węża”. Czytamy: „Zrzucony więc został wielki smok, pradawny wąż, nazywany Diabłem i Szatanem, który wprowadza w błąd całą zamieszkaną ziemię; zrzucony został na ziemię, a wraz z nim zostali zrzuceni jego aniołowie” (Objawienie 12:7-9).

²⁶ Wydarzenia te przynoszą ulgę niebiosom, lecz zarazem sprowadzają udrękę na ziemię. Rozlega się tryumfalny okrzyk: „Teraz nastało wybawienie i moc, i Królestwo naszego Boga oraz władza Jego Chrystusa”. A dalej napisano: „Dlatego rozweselcie się, niebiosa i wy, którzy w nich przebywacie! Biada ziemi i morzu, ponieważ Diabeł zstąpił do was w wielkim gniewie, wiedząc, że mało ma czasu!” (Objawienie 12:10, 12).

27. Kiedy się spełniło proroctwo o usunięciu Szatana z niebios? Skąd o tym wiemy?

²⁷ Czy można ustalić, kiedy miało się spełnić to proroctwo? Właśnie tego chcieli się dowiedzieć uczniowie, gdy pytali Jezusa o ‛znak jego obecności i zakończenia systemu rzeczy’ — o czym była mowa w rozdziale 10 (Mateusza 24:3). Jak się przekonaliśmy, istnieją niezbite dowody, iż obecność Jezusa jako władcy niebiańskiego Królestwa rozpoczęła się w roku 1914. Od tej pory faktycznie sprawdzają się słowa: „Biada ziemi”!

28, 29. Jakie wielkie zmiany na arenie światowej są jeszcze przed nami i co nas upewnia o ich bliskości?

²⁸ Zwróćmy jednak uwagę, że wzniesiony w niebiosach okrzyk zapowiada, iż Szatan „mało ma czasu”. A zatem proroctwo z Księgi Rodzaju 3:15 nieuchronnie zbliża się do punktu kulminacyjnego. Wiadomo już, kim jest wąż i jego nasienie, a kim niewiasta i jej nasienie. Temu ostatniemu ‛rozgnieciono piętę’, ale rana ta została zagojona. Już wkrótce Chrystus Jezus jako Król panujący z woli Boga zada miażdżący cios Szatanowi i jego nasieniu.

²⁹ Spowoduje to olbrzymie zmiany na arenie światowej. Wraz z Szatanem zostaną usunięci wszyscy ci, którzy okażą się jego nasieniem. Jak prorokował psalmista: „Jeszcze trochę, a nie będzie bezbożnego; spojrzysz na miejsce jego, a już go nie będzie” (Psalm 37:10, Bw). Cóż za radykalna zmiana! Spełnią się wtedy dalsze słowa psalmisty: „Lecz pokorni odziedziczą ziemię i rozkoszować się będą obfitym pokojem” (Psalm 37:11, Bw).

30. Dlaczego sceptykom powątpiewającym w natchnienie Biblii, a nawet w istnienie Boga, brak poczucia realizmu?

³⁰ W ten sposób „Książę Pokoju” w końcu zapewni ludzkości pokój, jak obiecała Biblia w Księdze Izajasza 9:5, 6 (Bw). W dzisiejszym sceptycznym świecie wielu uzna to za nierealne. Ale czy ludzie mają do zaproponowania jakieś inne wyjście? Skądże! Tymczasem obietnica ta została jasno wyrażona w Biblii, która jest niezawodnym Słowem Bożym. To raczej sceptykom brak trzeźwości sądu (Izajasza 55:8, 11). Ignorują Boga, z którego natchnienia powstała Biblia i który jest kimś jak najbardziej realnym.

[Ilustracja na stronie 151]

Pierwsze proroctwo biblijne dało upadłej ludzkości podstawy do nadziei

[Ilustracja na stronie 154]

W XX wieku p.n.e. Jehowa oznajmił Abrahamowi, że to wśród jego potomków pojawi się obiecane Nasienie

[Ilustracja na stronie 155]

W XI wieku p.n.e. król Dawid dowiedział się, że Nasienie będzie się wywodzić z jego królewskiego rodu

[Ilustracja na stronie 156]

W VIII wieku p.n.e. Izajasz zapowiedział, jakie błogosławieństwa zjedna ludziom Nasienie

[Ilustracja na stronie 157]

W VI wieku p.n.e. Daniel oznajmił, iż Nasienie będzie panować w niebiańskim królestwie

[Ilustracja na stronie 159]

U progu naszej ery powiedziano Marii, że urodzi Jezusa i że będzie on obiecanym Nasieniem