Uczmy się posłuszeństwa, gdyż zbliża się koniec

„Jemu [Szilo] będzie się należeć posłuszeństwo ludów” (RODZAJU 49:10).

 1. (a) Z czym w przeszłości często wiązało się posłuszeństwo wobec Jehowy? (b) Jakie proroctwo dotyczące posłuszeństwa wypowiedział Jakub?

POSŁUSZEŃSTWO wobec Jehowy często wiązało się ze słuchaniem Jego przedstawicieli. Należeli do nich między innymi aniołowie, patriarchowie, sędziowie, kapłani, prorocy i królowie. Tron królów Izraela nazwano nawet tronem Jehowy (1 Kronik 29:23). Niestety, wielu izraelskich władców buntowało się przeciw Bogu, sprowadzając nieszczęście na siebie i swych poddanych. Ale Jehowa nie pozostawił lojalnych wobec Niego w poczuciu beznadziejności; pocieszył ich obietnicą ustanowienia nieprzemijającego Króla, któremu prawi ludzie z radością będą okazywać posłuszeństwo (Izajasza 9:6, 7). Patriarcha Jakub na łożu śmierci tak prorokował o tym przyszłym władcy: „Nie oddali się berło od Judy ani laska rozkazodawcy spomiędzy jego stóp, aż przyjdzie Szilo; i jemu będzie się należeć posłuszeństwo ludów” (Rodzaju 49:10).

 2. Co oznacza słowo „Szilo” i na kogo miała się rozciągać władza królewska osoby noszącej ten tytuł?

² Hebrajski wyraz „Szilo” znaczy „Ten, którego to jest” lub „Ten, do którego to należy”. Tak więc Szilo miał odziedziczyć prawo do sprawowania władzy królewskiej, wyobrażonej przez berło, oraz do wydawania rozkazów, co symbolizowała laska rozkazodawcy. Co więcej, jego panowanie miało się rozciągać nie tylko na potomków Jakuba, ale na wszystkie „ludy”. Harmonizuje to z obietnicą, którą Jehowa dał Abrahamowi: „Twoje potomstwo posiądzie bramę swych nieprzyjaciół. I poprzez twoje potomstwo na pewno będą sobie błogosławić wszystkie narody ziemi” (Rodzaju 22:17, 18). Jehowa potwierdził tożsamość owego „potomstwa” w roku 29 n.e., gdy namaścił duchem świętym Jezusa z Nazaretu (Łukasza 3:21-23, 34; Galatów 3:16).

Pierwsze królestwo Jezusa

 3. Jaką władzę otrzymał Jezus po wniebowstąpieniu?

³ Po wniebowstąpieniu Jezus nie zaczął od razu panować nad wszystkimi ludźmi żyjącymi na świecie (Psalm 110:1). Otrzymał jednak „królestwo”, a z nim poddanych, którzy okazywali mu posłuszeństwo. O królestwie tym wspomniał apostoł Paweł, pisząc: „[Bóg] nas [chrześcijan namaszczonych duchem] wyzwolił spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna” (Kolosan 1:13). Wyzwolenie to zaczęło się w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e., gdy na wiernych naśladowców Jezusa został wylany duch święty (Dzieje 2:1-4; 1 Piotra 2:9).

 4. Jak pierwsi uczniowie Jezusa okazywali posłuszeństwo i jakim mianem on sam określił tę grupę?

⁴ Ci namaszczeni duchem uczniowie jako „ambasadorzy zastępujący Chrystusa” posłusznie zaczęli zgromadzać innych, którzy mieli stać się „współobywatelami” tego duchowego królestwa (2 Koryntian 5:20; Efezjan 2:19; Dzieje 1:8). Poza tym mieli oni pozostawać „stosownie zjednoczeni, mając ten sam umysł i ten sam tok myśli”, aby cieszyć się uznaniem swego Króla, Jezusa Chrystusa (1 Koryntian 1:10). Stanowili zbiorowo pojętego „niewolnika wiernego i roztropnego”, czyli klasę wiernego szafarza (Mateusza 24:45; Łukasza 12:42).

Pobłogosławieni za posłuszeństwo wobec „szafarza” Bożego

 5. Jak Jehowa od najdawniejszych czasów uczył swój lud?

⁵ Jehowa zawsze zapewniał swym sługom nauczycieli. Gdy na przykład Żydzi wrócili z Babilonu, Ezdrasz i inni wykwalifikowani mężczyźni nie tylko czytali ludowi Prawo Boże, ale też je ‛objaśniali, wykładając jego sens i podając, jak rozumieć’ Słowo Boga (Nehemiasza 8:8).

 6, 7. Jak klasa niewolnika za pośrednictwem Ciała Kierowniczego dostarcza aktualnego pokarmu duchowego i dlaczego należy się jej podporządkować?

⁶ Kiedy w roku 49 n.e. wyłoniła się kwestia obrzezania, ciało kierownicze ówczesnej klasy niewolnika z modlitwą rozważyło tę sprawę i na podstawie Biblii wyciągnęło trafny wniosek. O podjętej decyzji poinformowano listownie zbory, które usłuchały otrzymanych wskazówek i zaznały obfitych błogosławieństw Bożych (Dzieje 15:6-15, 22-29; 16:4, 5). Podobnie w naszych czasach klasa wiernego niewolnika za pośrednictwem reprezentującego ją Ciała Kierowniczego dokładniej wyjaśniła takie ważne kwestie, jak chrześcijańska neutralność, świętość krwi oraz palenie papierosów i zażywanie narkotyków (Izajasza 2:4; Dzieje 21:25; 2 Koryntian 7:1). Jehowa pobłogosławił swym sługom za posłuszeństwo wobec Jego Słowa i wiernego niewolnika.

⁷ Podporządkowując się tej klasie niewolnika, lud Boży zarazem poddaje się jego Panu, Jezusowi Chrystusowi. W obecnych czasach takie podporządkowanie nabiera dodatkowego znaczenia ze względu na większą władzę Jezusa, o której proroczo mówił Jakub na łożu śmierci.

Szilo staje się prawowitym władcą ziemi

 8. Kiedy i jak poszerzył się zakres władzy Chrystusa?

⁸ Jakub zapowiedział w swym proroctwie, że Szilo uzyska „posłuszeństwo ludów”. Wyraźnie więc widać, iż Chrystus miał panować nie tylko nad Izraelem duchowym. A nad kim jeszcze? Odpowiedzi udziela Księga Objawienia 11:15: „Królestwo świata stało się królestwem naszego Pana i jego Chrystusa, i będzie królował na wieki wieków”. Jak wynika z Biblii, Jezus otrzymał tę władzę po upływie proroczych „siedmiu czasów” — „wyznaczonych czasów narodów” — w roku 1914 (Daniela 4:16, 17; Łukasza 21:24).a W owym roku rozpoczęła się niewidzialna „obecność” Chrystusa jako mesjańskiego Króla, nastała bowiem pora, by ‛wyruszył na podbój między swoich nieprzyjaciół’ (Mateusza 24:3; Psalm 110:2).

 9. Co Jezus uczynił po otrzymaniu Królestwa i jak to pośrednio wpłynęło na ludzkość, a zwłaszcza na jego uczniów?

⁹ Kiedy Jezus otrzymał władzę królewską, najpierw ‛zrzucił na ziemię’ Szatana — będącego uosobieniem nieposłuszeństwa — i demony. Od tego czasu te niegodziwe duchy nie tylko stwarzają warunki utrudniające okazywanie posłuszeństwa Jehowie, ale też sprowadzają na ludzi bezprecedensowe udręki (Objawienie 12:7-12; 2 Tymoteusza 3:1-5). Szatan toczy duchowy bój głównie z pomazańcami Jehowy, „którzy przestrzegają przykazań Bożych i zajmują się świadczeniem o Jezusie”, oraz z towarzyszącymi im „drugimi owcami” (Objawienie 12:17; Jana 10:16).

10. Spełnianie się jakich proroctw biblijnych stanowi gwarancję tego, że w wojnie z prawdziwymi chrześcijanami Szatan poniesie klęskę?

¹⁰ Jednakże wysiłki Szatana są skazane na niepowodzenie, ponieważ żyjemy w „dniu Pańskim” i nic nie zdoła przeszkodzić Jezusowi w ‛dopełnieniu jego zwycięstwa’ (Objawienie 1:10; 6:2). Dopilnuje on na przykład ostatecznego opieczętowania 144 000 Izraelitów duchowych. Ochroni też „wielką rzeszę, której żaden człowiek nie zdołał policzyć, ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków” (Objawienie 7:1-4, 9, 14-16). Ale jej członkowie, w przeciwieństwie do swych namaszczonych duchem towarzyszy, będą ziemskimi poddanymi Jezusa (Daniela 7:13, 14). Już samo pojawienie się tej grupy na scenie światowej stanowi namacalny dowód tego, że Szilo rzeczywiście włada „królestwem świata” (Objawienie 11:15).

Nastał czas, abyśmy byli „posłuszni dobrej nowinie”

11, 12. (a) Jedynie kto przeżyje koniec obecnego systemu rzeczy? (b) Jakimi cechami odznaczają się ludzie ulegający wpływowi „ducha świata”?

¹¹ Każdy, kto chciałby żyć wiecznie, musi się uczyć posłuszeństwa, gdyż Biblia wyraźnie oświadcza, że ‛ci, którzy nie znają Boga oraz którzy nie są posłuszni dobrej nowinie o naszym Panu, Jezusie’, nie przeżyją dnia pomsty Bożej (2 Tesaloniczan 1:8). Jednakże obecny niegodziwy świat i cechujący go duch buntu przeciw prawom i zasadom biblijnym utrudniają okazywanie posłuszeństwa dobrej nowinie.

¹² Taką buntowniczą postawę wobec Boga nazwano w Biblii „duchem świata” (1 Koryntian 2:12). Wyjaśniając jego wpływ na ludzi, apostoł Paweł napisał do pierwszych chrześcijan w Efezie: „Swego czasu chodziliście według systemu rzeczy tego świata, według władcy mocy powietrza — ducha działającego teraz w synach nieposłuszeństwa. Tak, wśród nich my wszyscy swego czasu postępowaliśmy zgodnie z pragnieniami naszego ciała, spełniając zachcianki ciała i myśli, i byliśmy z natury dziećmi srogiego gniewu, tak jak pozostali” (Efezjan 2:2, 3).

13. Dzięki czemu chrześcijanie mogą skutecznie przeciwstawiać się duchowi świata i jakie korzyści to przynosi?

¹³ Na szczęście chrześcijanie efescy nie pozostali niewolnikami ducha nieposłuszeństwa. Stali się natomiast posłusznymi dziećmi Boga — poddali się Jego duchowi i zaczęli zbierać jego obfite i zdrowe owoce (Galatów 5:22, 23). Podobnie dzisiaj duch Boży — najpotężniejsza siła we wszechświecie — pomaga milionom osób przejawiać posłuszeństwo wobec Jehowy, dzięki czemu mogą mieć „zupełną pewność nadziei aż do końca” (Hebrajczyków 6:11; Zachariasza 4:6).

14. Jak Jezus wyczulił wszystkich chrześcijan żyjących w dniach ostatnich na pewne rzeczy, które mogą wystawić na próbę ich posłuszeństwo?

¹⁴ Pamiętajmy również, że możemy liczyć na potężne wsparcie Szilo, który razem ze swym Ojcem nie pozwoli, by jakikolwiek wróg — czy to demon, czy człowiek — wypróbowywał nasze posłuszeństwo ponad to, co potrafimy znieść (1 Koryntian 10:13). Aby nas wesprzeć w duchowym boju, Jezus opisał szereg konkretnych problemów, z którymi mieliśmy się zetknąć w dniach ostatnich. Uczynił to w siedmiu listach, które dał w wizji apostołowi Janowi (Objawienie 1:10, 11). Niewątpliwie zawierały one istotne rady dla ówczesnych chrześcijan, ale odnoszą się głównie do „dnia Pańskiego”, trwającego od roku 1914. Orędzia te zasługują zatem na naszą uwagę.b

Wystrzegaj się obojętności, niemoralności i materializmu

15. Dlaczego powinniśmy czuwać, by nie przydarzyło się nam to, co stanowiło problem zboru w Efezie, i jak możemy temu przeciwdziałać? (2 Piotra 1:5-8).

¹⁵ Pierwszy list Jezus skierował do zboru w Efezie. Udzielił mu pochwały za wytrwałość, po czym oświadczył: „Niemniej to mam przeciw tobie, że odstąpiłeś od miłości, którą przejawiałeś pierwotnie” (Objawienie 2:1-4). Obecnie niektórzy gorliwi niegdyś chrześcijanie także utracili żywioną dawniej żarliwą miłość do Boga. Może to osłabić ich więź z Nim, toteż powinni pilnie zająć się tą sprawą. Jak można na nowo rozbudzić w sobie taką miłość? Przez regularne studium Biblii, chodzenie na zebrania, modlitwę i rozmyślanie (1 Jana 5:3). Oczywiście wymaga to „gorliwych starań”, ale na pewno się opłaca (2 Piotra 1:5-8). Jeżeli po dokonaniu szczerej samoanalizy stwierdzisz, że twoja miłość oziębła, natychmiast napraw sytuację w myśl zachęty Jezusa: „Pamiętaj, skąd spadłeś, i okaż skruchę, i pełnij poprzednie uczynki” (Objawienie 2:5).

16. Jakie groźne pod względem duchowym wpływy istniały w zborach w Pergamonie i Tiatyrze i dlaczego słowa, które skierował do nich Jezus, są stosowne także obecnie?

¹⁶ Chrześcijanie z Pergamonu i Tiatyry otrzymali pochwałę za niezłomne oddanie, wytrwałość i gorliwość (Objawienie 2:12, 13, 18, 19). Ulegli jednak oddziaływaniu pewnych osób przejawiających niegodziwe nastawienie Balaama oraz Jezebel, którzy niemoralnością i kultem Baala wywierali szkodliwy wpływ na starożytnych Izraelitów (Liczb 31:16; 1 Królów 16:30, 31; Objawienie 2:14, 16, 20-23). A co można powiedzieć o naszych czasach — o „dniu Pańskim”? Czy widać takie same złe wpływy? Tak, ponieważ niemoralność stanowi główną przyczynę wykluczeń wśród ludu Bożego. Jakże to więc ważne, żebyśmy stronili od każdego — czy to w zborze, czy poza nim — kto szerzy demoralizujący wpływ! (1 Koryntian 5:9-11; 15:33). Ci, którzy chcą być posłusznymi poddanymi Szilo, będą się również wystrzegać wątpliwych rozrywek oraz pornografii w pismach i w Internecie (Amosa 5:15; Mateusza 5:28, 29).

17. Jak chrześcijanie w Sardes i Laodycei zapatrywali się na swój stan duchowy, a jak go ocenił Jezus?

¹⁷ Zbór w Sardes, z wyjątkiem kilku jego członków, w ogóle nie został pochwalony. Z „imienia”, czyli z pozoru, wyglądał na żywego, ale popadł w tak głęboką duchową apatię, że dla Jezusa był „martwy”. Posłuszeństwo dobrej nowinie wynikało prawie wyłącznie z czystej rutyny. To doprawdy poważny zarzut! (Objawienie 3:1-3). W podobnym stanie znajdował się zbór w Laodycei. Przechwalał się: „Jestem bogaty”, a tymczasem Chrystus uważał go za „nieszczęsnego i godnego politowania, i biednego, i ślepego, i nagiego” (Objawienie 3:14-17).

18. Jak można uniknąć stania się letnim duchowo w oczach Boga?

¹⁸ Również w dobie obecnej niektórzy wierni niegdyś chrześcijanie okazali taki sam brak posłuszeństwa. Być może pozwolili, by duch świata osłabił ich poczucie, że czas nagli, wskutek czego pojawił się u nich „letni” stosunek do studiowania Biblii, do modlitw, zebrań i służby kaznodziejskiej (2 Piotra 3:3, 4, 11, 12). Osoby takie koniecznie powinny okazać posłuszeństwo Jezusowi i zainwestować w bogactwa duchowe — ‛kupić od Chrystusa złota oczyszczonego ogniem’! (Objawienie 3:18). Kto posiada takie bogactwo, ten między innymi jest ‛bogaty w szlachetne uczynki, hojny, gotowy się dzielić’. Inwestując w te naprawdę cenne dobra, ‛zaskarbiamy sobie wspaniały fundament na przyszłość, aby móc się mocno uchwycić rzeczywistego życia’ (1 Tymoteusza 6:17-19).

Pochwaleni za posłuszeństwo

19. Jakich pochwał i zachęt Jezus udzielił chrześcijanom w Smyrnie i Filadelfii?

¹⁹ Chrześcijanie w Smyrnie i Filadelfii wyróżniali się przykładnym posłuszeństwem, gdyż Jezus w skierowanych do nich listach nie zawarł żadnego upomnienia. Do zboru w Smyrnie powiedział: „Znam twój ucisk i ubóstwo — lecz jesteś bogaty” (Objawienie 2:9). Cóż za kontrast w porównaniu z Laodycejczykami, którzy chełpili się świeckim bogactwem, a w rzeczywistości cierpieli nędzę! Oczywiście Szatanowi nie podobało się, że ktoś jest wierny i posłuszny Chrystusowi. Dlatego Jezus ostrzegł: „Nie lękaj się tego, co właśnie masz wycierpieć. Oto Diabeł będzie wtrącać niektórych z was do więzienia, abyście zostali w pełni wypróbowani i doznawali ucisku przez dziesięć dni. Okaż się wierny aż do śmierci, a dam ci koronę życia” (Objawienie 2:10). Podobnie Jezus pochwalił zbór w Filadelfii, mówiąc: „Zachowałeś moje słowo [czyli byłeś mi posłuszny] i nie sprzeniewierzyłeś się memu imieniu. Przychodzę szybko. Trzymaj mocno, co masz, żeby nikt nie wziął twej korony” (Objawienie 3:8, 11).

20. Jak obecnie miliony ludzi zachowują słowo Jezusa i pomimo jakich okoliczności?

²⁰ W „dniu Pańskim”, trwającym od roku 1914, wierny ostatek i towarzyszące mu drugie owce, których obecnie są już miliony, też zachowują słowo Jezusa — gorliwie uczestniczą w służbie kaznodziejskiej i strzegą swej nieskazitelności. Niektórzy wzorem współwyznawców z I wieku posłuszeństwo Chrystusowi okupili cierpieniami, a nawet pobytem w więzieniach i obozach koncentracyjnych. Inni słuchają słowa Jezusa przez zachowywanie ‛prostolinijnego oka’, mimo iż otaczający ich ludzie chciwie pławią się w dobrobycie (Mateusza 6:22, 23). A zatem w każdym środowisku i w każdych warunkach prawdziwi chrześcijanie swym posłuszeństwem dalej rozweselają serce Jehowy (Przysłów 27:11).

21. (a) Z jakiego duchowego obowiązku nadal będzie się wywiązywać klasa niewolnika? (b) Jak możemy dowieść, że naprawdę chcemy być posłuszni Szilo?

²¹ Zbliża się wielki ucisk, toteż „niewolnik wierny i roztropny” jest zdecydowany trwać w posłuszeństwie wobec swego Pana, Chrystusa. W związku z tym przygotowuje domownikom Bożym aktualny pokarm duchowy. Nadal więc doceniajmy wspaniałą teokratyczną organizację Jehowy i to, czego ona dostarcza. W ten sposób pokazujemy, iż jesteśmy podporządkowani Szilo, który wszystkich swych posłusznych poddanych nagrodzi życiem wiecznym (Mateusza 24:45-47; 25:40; Jana 5:22-24).

[Przypisy]

Czy sobie przypominasz?

• Jaką rolę w myśl zapowiedzi, którą Jakub wyrzekł na łożu śmierci, miał odegrać Jezus?

• Jak możemy pokazać, że uznajemy Jezusa za Szilo, i jakiego ducha musimy się wystrzegać?

• Jakie istotne rady na obecne czasy zawierają listy do siedmiu zborów wymienionych w Księdze Objawienia?

• Pod jakimi względami możemy naśladować chrześcijan ze zborów w starożytnej Smyrnie i Filadelfii?

[Ilustracje na stronie 18]

Jehowa błogosławi swemu ludowi za posłuszeństwo wobec wiernego „szafarza”

[Ilustracja na stronie 19]

Wpływ Szatana utrudnia okazywanie posłuszeństwa Bogu

[Ilustracje na stronie 21]

Silna więź z Jehową pomaga nam żyć w posłuszeństwie wobec Niego